«Σιωπηλά Βήματα» μια κριτική προσέγγιση του μυθιστορήματος

ΚΡΙΤΙΚΗ

Σιωπηλά Βήματα ( Εκδόσεις Αέναον)
Ευφροσύνης Πιτσαλίδου

Πρώτο βραβείο λογοτεχνικού διαγωνισμού μυθιστορήματος  ( χρυσή πένα)

ΜΙΑ ΚΡΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ *
από τον  Γεράσιμο Μ.Λυμπεράτο

«Δεν μπορείτε να  ελέγξετε κάθε τι που συμβαίνει γύρω σας.
Μπορείτε όμως να ελέγξετε την αντιδρασή σας σε αυτό.
Τη χαρά διεκδικήστε.
Γίνετε αυτό που είστε.
Στη γέννηση του κόσμου, η κληρονομιά θαμένη,
δώρο ανυποψίαστο μια χάρη περιμένει
Σας ευχαριστώ.
(Σιωπηλά Βήματα)

Φαίνεται πως το βιβλίο της Ευφροσύνης Πιτσαλίδου «Σιωπηλά Βήματα» τάραξε τα νερά του σύγχρονου ελληνικού μυθιστορήματος. Δεν έχει σημασία το πώς και γιατί, αφού τελικά η τρικυμία αποκαθίσταται και όλοι, ήρωες και αναγνώστες, παίρνουν βαθιά ανάσα. Αλλοίμονο και αν δεν ήταν έτσι.
Τελικά τα ονειρικά ταξίδια κάποτε τελειώνουν κι εκείνο που απομένει είναι η πραγματικότητα. Η οποία, ενισχυμένη απ’ ό,τι η δημιουργική φαντασία της πρόσφερε, την   προτρέπει να βηματίζει με περισσότερη σιγουριά σε δρόμους που οδηγούν σε ένα καλλίτερο κόσμο. Άλλωστε ο ρόλος της λογοτεχνίας και όχι μόνο, αποτελεί ένα ισχυρό μέσο γνώσης αλλά και σπουδαία κοινωνική δύναμη αλλαγών.

Και τα «Σιωπηλά Βήματα» -θέλω να πιστεύω- εντάσσονται στο πλαίσιο αυτό που η δημιουργική φαντασία της συγγραφέως την θέλει να αναπαράγει από την πραγματικότητα -με έναν εντελώς δικό της τρόπο- αξίες, ανθρώπινους χαρακτήρες και τρόπο ζωής.
Κι έτσι είναι.  Στα «Σιωπηλά βήματα», έστω και αν όλα λειτουργούν με το εργαλείο της φαντασίας αφορούν την ανθρώπινη ζωή, με κριτικό όμως πνεύμα ενάντια σε άγονες ανθρώπινες συμπεριφορές και πρακτικές  (Ιδεαλιστικά συστήματα, θρησκείες κλπ.)

Επίσης η συγγραφέας, και πρέπει να το πούμε κι αυτό, μας  θέλει κατά την ώρα της ανάγνωσης αποκλειστικά δικούς της. Τα «Σιωπηλά Βήματα» επομένως, χρειάζονται από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα μεγάλη αυτοσυγκέντρωση ώστε να καταφέρεις να μη χάσεις το νόημα και να μπορέσεις να ακολουθήσεις νοερά τη σκέψη της συγγραφέως που εναλλάσσεται κάθε στιγμή από το απλοϊκό στο απλό και στο σπουδαίο, από τη μια σκηνή στην άλλη.
Στα «Σιωπηλά Βήματα» τρεις μεγάλες αφετηρίες ή τρεις λεωφόροι σε ταξιδεύουν σε δεκάδες παραπλήσιους ή απομακρυσμένους δρόμους και σταθμούς της γης. Εδώ βέβαια χαριτολογώντας, χρήσιμος θα ήταν ένας νοητός λογοτεχνικός οδικός χάρτης για τα σιωπηλά βήματα προκειμένου να μη μπερδευτούμε με τις  τόσες «εξόδους και εισόδους» του μυθιστορήματος.
Αυτές οι λεωφόροι είναι: Παράλληλοι Κόσμοι – πρώτο κεφάλαιο, Λαβύρινθος – δεύτερο κεφάλαιο και Διάκοσμος – τρίτο κεφάλαιο. 

Στα «Σιωπηλά Βήματα» το όνειρο, η φαντασία, ο ρεαλισμός και ο υπερρεαλισμός, ο υπαρξισμός, η ψυχολογία, η κοινωνιολογία και η αστυνομική λογοτεχνία συναντιόνται στις 500 τόσες σελίδες του μυθιστορήματος, προσπαθώντας να δώσουν το στίγμα στη ζωή των ηρώων του μυθιστορήματος, προκαλώντας αντιθέσεις, συμβιβασμούς, εξάψεις αλλά και συναισθηματικές εναλλαγές. Μερικές  φορές κάποιες από αυτές τις παραπάνω κατηγορίες παρουσιάζονται συγκρουόμενες και άλλες φορές να βαδίζουν χέρι -χέρι σε ό,τι αφορά το καλό ή το κακό, τον  πόνο, την χαρά, την αγάπη.

Κόσμος των Ανυποψίαστων και Γη των ταξιδευτών, δυο παράλληλοι φανταστικοί κόσμοι μέσα στους οποίους πρωταγωνιστούν τα ίδια πρόσωπα, μεταφέρονται από την μια ιστορία στην άλλη απροειδοποίητα , κι αυτό είναι που μαγεύει, αν μπορέσεις και πιάσεις τον σφυγμό της συγγραφέως. «Κόσμος» η ονομασία της ομάδας τους,  από τα αρχικά των ονομάτων των ηρώων.

Στο κόσμο των ανυποψίαστων, η νοητή θα λέγαμε αθωότητα ενεργεί με βάση τον ψυχικό κόσμο των πρωταγωνιστών έτσι όπως έχει διαμορφωθεί χωρίς τις κοινωνικές παρενέργειες.
Στο κόσμο των ταξιδευτών οι πρωταγωνιστές, πιο ώριμοι, ανήσυχα πνεύματα ψάχνουν και ψάχνονται, πετούν και προσγειώνονται, ενεργούν και βηματίζουν, ανακαλύπτουν.
Τα ήθη, έθιμα, έξεις, γνωμικά,  συμβουλές και εκτιμήσεις όλα αυτά που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι στην καθημερινή τους ζωή, θα τα βρούμε διάχυτα και στις δυο ομάδες. Κεντρικό και ενωτικό ρόλο ανάμεσα τους παίζει η καθηγήτριά τους πριν και μετά τον θάνατό της.
Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ που τους αφίνει  η καθηγήτριά τους, τους σπρώχνει σε νοητό ονειρικό λαβύρινθο και η περιπέτεια αρχίζει. Κοντά και το φονικό περιτύλιγμα που προσπαθεί να το ξεδιπλώσει η αστυνομία. Ποιος είναι ο δολοφόνος; Τι λένε οι υπόλοιποι; Κίρκη, Ορφέας, Στέφανος, Μάγια, Οδυσσέας, Σωτήρης; (μέλη τις ομάδας)

Σιωπηλά βήματα, ένα μεγάλης πνοής μυθιστόρημα, κυριαρχείται από μια εξαίσια λογοτεχνική γλώσσα. Ίσως κατά διαστήματα η ανάγνωση κουραστική εξ αιτίας τις πολυπλοκότητας του έργου.
Εκεί όμως που η αμεσότητα κυριαρχεί, το μυθιστόρημα αποκτά μια ιδιαίτερη πειστικότητα. Με λιγότερη νεανική φλυαρία και σε ελάχιστες  περιπτώσεις «ωμής γλώσσας» το έργο θα αποκτούσε περισσότερη συμπάθεια.

Ως μυθιστόρημα που το χαρακτηρίζει το φανταστικό απουσιάζουν οι ιδιάζουσες πολιτικοοικονομικές καταστάσεις στους τόπους που δρουν οι ανυποψίαστοι και οι ταξιδευτές τις γης.
Οι κοινωνικές παράμετροι του κάθε τόπου (πολιτική, οικονομία, και κατ’ επέκταση ιδεολογία) αποτελούν στοιχείο ουσιαστικών αλλαγών για  το καλλίτερο ή το χειρότερο.
Η δημιουργική φαντασία αν θέλει να παίξει τον ρόλο της σωστά θα πρέπει να αποκτήσει «λογοτεχνική σχέση» με αυτές τις παραμέτρους σε ό,τι αφορά την δημιουργία ενός  καλλίτερου κόσμου.
Αντ’ αυτού, η φιλοσοφία επεμβαίνει δυναμικά στο μυθιστόρημα, όπως και διάχυτη είναι η προσπάθεια της συγγραφέως να μας υποδείξει την Μόρφωση ως ένα από τα μέσα δημιουργίας ενός καλλίτερου κόσμου. Και η ατομική τελειότητα που αναφέρεται  στο τέλος του μυθιστορήματος ίσως -λέμε εμείς- να εξαρτάται πρωτίστως από την κοινωνική τελειότητα στη βάση  ποσοτικών κοινωνικών αλλαγών  που αποφέρουν ανθρώπινες ποιοτικές αλλαγές.

Η Ευφροσύνη Πιτσαλίδου, με το πρώτο της μυθιστόρημα μας  «έκλεισε το μάτι». Μας είπε «είμαι εδώ». Το νεαρό τις ηλικίας της, μας  επιτρέπει να την εμπιστευτούμε, να κάνει τη μεγάλη έκπληξη, να εξελιχθεί σε λογοτέχνιδα του κόσμου. Έχει όλα τα προσόντα γι’ αυτό.

*Μία πιο αναλυτική κριτική για τα «Σιωπηλά Βήματα» από τον φιλόλογο Πέτρο Στοϊδη θα την βρείτε στο αρχείο της ιστοσελίδας μας στις ετικέτες ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ. Ενώ για την Εικαστικό Ευφρ. Πιτσαλίδου  στις ετικέτες ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ.

**************

 

 

 

ΣΥΡΙΑ – ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΟΗΕ Αντιδράσεις για την αναγνώριση των Γκολάν ως ισραηλινού εδάφους

ΗΝΩΜΕΝΑ ΕΘΝΗ – ΔΑΜΑΣΚΟΣ.–Τις έντονες αποδοκιμασίες πολλών χωρών του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ προκάλεσε η πρόσφατη απόφαση των ΗΠΑ να αναγνωρίσουν την ισραηλινή κυριαρχία στα κατεχόμενα Υψίπεδα του Γκολάν, που ανήκουν στη Συρία, ενώ και χτες συνεχίστηκαν διαδηλώσεις στη χώρα.

Στη διάρκεια έκτακτης συνεδρίασης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, που πραγματοποιήθηκε με αίτημα της συριακής κυβέρνησης, ο Σύρος πρέσβης στον ΟΗΕ, Μπασάρ Τζααφάρι, τόνισε ότι «κύριος στόχος του πολέμου τρομοκρατών σε βάρος της Συρίας είναι η ισχυροποίηση και η εξασφάλιση συνέχισης της ισραηλινής κατοχής των αραβικών εδαφών». Πρόσθεσε πως η απόφαση του Προέδρου των ΗΠΑ, Ντ. Τραμπ, να αναγνωρίσει την ισραηλινή κυριαρχία στο Γκολάν, αποκαλύπτει «την πραγματικότητα της σκευωρίας που επιχειρείται σε βάρος της Συρίας αλλά και της περιοχής», σε μια προσπάθεια ανατροπής γεωπολιτικών δεδομένων και χαρτών της περιοχής, όπως έγινε προ δεκαετιών με τη γαλλοβρετανική συμφωνία Σάικς – Πικό και τη διακήρυξη Μπαλφούρ, βάσει των οποίων άλλαξαν οι χάρτες και μοιράστηκαν εδάφη πρώην αποικιών. Σε άλλο σημείο, επιβεβαίωσε ότι η συριακή κυβέρνηση «είναι έτοιμη για συνεργασία» με τον ειδικό απεσταλμένο του ΟΗΕ στη Συρία, Γκέιρ Πέντερσεν, ώστε να διευκολύνει την αποστολή του για τον ενδοσυριακό διάλογο και την επίτευξη πολιτικής λύσης που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα του συριακού λαού, θα εξασφαλίζει τη διατήρηση της συριακής κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας.

Κίνα, Ρωσία, Ινδονησία, Κουβέιτ και Νότια Αφρική επίσης αποδοκίμασαν την απόφαση των ΗΠΑ για αναγνώριση της ισραηλινής κυριαρχίας στα Υψίπεδα Γκολάν. Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσε η «σοβαρή ανησυχία» που εξέφρασε ο Ρώσος πρέσβης στον ΟΗΕ, Βασίλι Νεμπένζια, σχετικά με νέα σχέδια τζιχαντιστών και μελών της οργάνωσης «Λευκά Κράνη» στην επαρχία Ιντλίμπ της βορειοδυτικής Συρίας για προβοκάτσια με χημικά όπλα σε βάρος αμάχων της περιοχής.

Ο Τζόναθαν Κοέν, που προσωρινά ασκεί καθήκοντα πρέσβη των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, κυνικά υποστήριξε πως η κίνηση της κυβέρνησής του είχε στόχο να αντιταχθεί στον Σύρο Πρόεδρο Μπασάρ Ασαντ και στο Ιράν, επειδή τάχα «το να επιτρέψεις τον έλεγχο της περιοχής από τα καθεστώτα Συρίας και Ιράν είναι σαν να κάνεις τα στραβά μάτια στις ωμότητες του καθεστώτος Ασαντ και στην κακόβουλη και αποσταθεροποιητική παρουσία του Ιράν στην περιοχή».

Οι πρέσβεις Γαλλίας, Βρετανίας, Πολωνίας, Βελγίου και Γερμανίας,υπερασπιζόμενοι τα συμφέροντα των δικών τους αστικών τάξεων στην περιοχή, είπαν ότι η θέση της ΕΕ δεν έχει αλλάξει και πως τα στρατηγικά Υψίπεδα του Γκολάν παραμένουν «έδαφος υπό ισραηλινή κατοχή».

Την ίδια θέση υποστήριξε και η επικεφαλής της ΕΕ για την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Ασφάλεια, Φεντερίκα Μογκερίνι, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αλλάζει ο ρόλος της ιμπεριαλιστικής ένωσης, η οποία συνέβαλε στην επέμβαση στη Συρία και στα δεινά του λαού της.

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ – ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ Αύριο το μεγάλο συλλαλητήριο για συνδικάτα στα χέρια των εργατών, όχι των εργοδοτών!

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ – ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ

Αύριο το μεγάλο συλλαλητήριο για συνδικάτα στα χέρια των εργατών, όχι των εργοδοτών!

Στις 6.30 μ.μ., στο Πεδίον του Αρεως, για να ακουστεί δυνατά η φωνή των εργαζομένων μπροστά στα γραφεία της ΓΣΕΕ

 

Με το αυριανό μεγάλο συλλαλητήριο στο Πεδίον του Αρεως το οποίο οργανώνουν συνδικαλιστικές οργανώσεις, μπροστά στα γραφεία της ΓΣΕΕ, στις 6.30 μ.μ., συνεχίζεται η προσπάθεια να γίνει υπόθεση κάθε σωματείου και κάθε εργαζόμενου η σημαντική μάχη ενάντια στα όργια νοθείας και την ωμή εργοδοτική παρέμβαση στα συνδικάτα.

«Να βροντοφωνάξουμε: «Συνδικάτα εργατών, όχι των εργοδοτών» και να καταγγείλουμε τη συνδικαλιστική μαφία της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ που δίνει ρεσιτάλ στις μαφιόζικες μεθοδεύσεις και ενέργειες, με σκοπό να επιβάλει με το «έτσι θέλω» τους εργοδότες, τους νόθους και τους μπράβους μέσα στα συνδικάτα και τη λειτουργία τους», αναφέρει μεταξύ άλλων το κάλεσμα για το συλλαλητήριο, το οποίο συνυπογράφουν οι Ομοσπονδίες Οικοδόμων, Κλωστοϋφαντουργίας – Ιματισμού – Δέρματος, Λογιστών, Φαρμακευτικών και Συναφών Επαγγελμάτων, Γάλακτος – Τροφίμων – Ποτών, Τύπου – Χάρτου και Συνταξιούχων ΙΚΑ, το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου – Ανατολικής Αττικής, τα Συνδικάτα Οικοδόμων Αθήνας, Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας Ελλάδας, Τηλεπικοινωνιών – Πληροφορικής (ΣΕΤΗΠ) και Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας.

«Η μαζική συμμετοχή στη διαδήλωση της Πέμπτης», υπογραμμίζουν, «δηλώνει την απόφαση των εργατών να συνεχίσουν τον αγώνα τους απέναντι στη σαπίλα που αναδίνουν αυτοί που αυτοπαρουσιάζονται ως «εκπρόσωποι της εργατικής τάξης» και μέσα από τα γραφεία τους καθημερινά σχεδιάζουν τον αφοπλισμό των αγώνων, την εξουδετέρωση των συνδικάτων, έτσι ώστε οι φίλοι τους οι εργοδότες να έχουν λυμένα τα χέρια τους για να κερδίζουν περισσότερα τσακίζοντας τους εργαζόμενους».

Συνεχώς αυξάνονται οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που ανταποκρίνονται στο κάλεσμα και αποφασίζουν τη συμμετοχή τους στο συλλαλητήριο. Μεταξύ άλλων, στην κινητοποίηση καλούν τα Συνδικάτα: Επισιτισμού – Τουρισμού – Ξενοδοχείων Αττικής, ΟΤΑ Αττικής, Εργαζομένων «Vodafone – 360 connect» και λοιπών θυγατρικών, Επαγγελματιών Οδηγών Αττικής – Βοιωτίας – Νήσων Αργοσαρωνικού, Λογιστών – Ελεγκτών Περιφέρειας Αττικής, Ενωση Εργαζομένων στη Διακίνηση Εμπορευματοκιβωτίων στο λιμάνι του Πειραιά (ΕΝΕΔΕΠ) και η Επιτροπή Αγώνα Ναυτιλιακών και Τουριστικών Υπαλλήλων.

Τις μεθοδεύσεις της πλειοψηφίας της διοίκησης της ΓΣΕΕ καταγγέλλουν ακόμα με ανακοινώσεις τους το Νομαρχιακό Τμήμα Κεφαλονιάς – Ιθάκης της ΑΔΕΔΥ, το Εργατικό Κέντρο Βόρειου Συγκροτήματος Δωδεκανήσου, τα Συνδικάτα Οικοδόμων Πάτρας και Ηρακλείου, ενώ την αυριανή κινητοποίηση στηρίζει το Σωματείο Εργαζομένων Ιχθυοκαλλιεργειών ομίλου «Νηρέας» Ευβοίας.

Οι προσυγκεντρώσεις

Οι προσυγκεντρώσεις έχουν οριστεί στις 6 μ.μ., στα εξής σημεία:

— Στην πλατεία Κάνιγγος για τα σωματεία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

— Στην πλατεία Βικτωρίας για τις Λαϊκές Επιτροπές.

Το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου – Ανατολικής Αττικής δρομολογεί λεωφορεία για την κινητοποίηση. Αναχώρηση: 4.30 μ.μ. από Λαύριο (ΟΤΕ) και 5 μ.μ. από πλατεία Νέας Μάκρης.

Κινητοποιήσεις και σε άλλες πόλεις

Σε κινητοποίηση σήμερα, Τετάρτη, στις 5.30 μ.μ., στο πάρκο Γεωργιάδη, με αφορμή την ετήσια συνέλευση του Εργατικού Κέντρου καλούν σωματεία του Ηρακλείου.

Στο κάλεσμά τους τα Σωματεία Οικοδόμων, Ιδιωτικών Υπαλλήλων, Εργατοϋπαλλήλων Γάλακτος – Τροφίμων – Ποτών, Εκπαιδευτικών Ιδιωτικής Εκπαίδευσης και η Ενωση Συνταξιούχων ΙΚΑ σημειώνουν μεταξύ άλλων: «Η μαζική συμμετοχή στην κινητοποίηση αποτελεί και απάντηση στο δεξί χέρι του Παναγόπουλου, στον πρόεδρο του ΕΚΗ, ο οποίος πρωτοστατεί όλα αυτά τα χρόνια με μία μικρή κλίκα συνδικαλιστών μέσα στο Εργατικό Κέντρο σε μηχανισμούς νοθείας που αναδείχτηκαν και στο πρόσφατο συνέδριο του ΕΚΗ».

Με πρωτοβουλία των παραπάνω σωματείων, την περασμένη Πέμπτη, έγινε σύσκεψη με τη συμμετοχή 8 πρωτοβάθμιων σωματείων του Ηρακλείου, με θέμα την ενημέρωση για τις εξελίξεις στη ΓΣΕΕ και το σχεδιασμό της δράσης των συνδικάτων για τη συνέχεια. Με στόχο την ενημέρωση των εργαζομένων, τα σωματεία διαμορφώνουν πρόγραμμα περιοδειών, συσκέψεων και άλλων πρωτοβουλιών.

Σήμερα, Τετάρτη, επίσης, το Εργατικό Κέντρο Λάρισας οργανώνει διαδήλωση στις 7 μ.μ., με αφετηρία τα γραφεία του και σύνθημα «ΓΣΕΕ εργατών, όχι νόθων και εργοδοτών».

Αύριο, Πέμπτη, η Γραμματεία Βόλου του ΠΑΜΕ διοργανώνει πικετοφορία ενημέρωσης των εργαζομένων, στις 6.30 μ.μ. στον Αγ. Νικόλαο (Ερμού).

 

ΕΓΚΑΙΝΙΑ έκθεσης εικαστικών έργων

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Σας προσκαλούμε την Πέμπτη 28 Μαρτίου 2019, ώρα 19:30
στα εγκαίνια της έκθεσης εικαστικών έργων του ζωγράφου,
λογοτέχνη, θεωρητικού τέχνης Κώστα Ευαγγελάτου,
με τίτλο: «Εξεικονίσεις Art- Est».

 Χαιρετισμοί: Γ.Π. Μώραλης, Δήμαρχος Πειραιά.

 Ειρήνη Στ. Νταιφά, Εντεταλμένη Δημοτική Σύμβουλο
Πολιτισμού Δήμου Πειραιά.
Ευαγγελία Μπαφούνη, Διευθύντρια Πολιτισμού Δήμου
Πειραιά
Θεωρητική προσέγγιση: Ευαγγελία Νάκα, Ιστορικός τέχνης.

Καθημερινά: 12:00-14:30 και 18:00-21:00
Διάρκεια έκθεσης: 24 Μαρτίου – 1 Απριλίου 2019.

 Είσοδος ελεύθερη.

 ΚΩΣΤΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ «ΕΞΕΙΚΟΝΙΣΕΙΣ ART-EST»
ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΠΕΙΡΑΙΑ, Φίλωνος 29
( παλαιό ταχυδρομείο), Πειραιάς.

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για την 25η Μάρτη

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για την 25η Μάρτη

 

Σε ανακοίνωσή του για την 25η Μάρτη το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρει τα εξής:«Στην Επανάσταση του 1821 συγκρούστηκε το παλιό, που ήταν η φεουδαρχική Οθωμανική Αυτοκρατορία και το νέο, που ήταν η ανερχόμενη τότε αστική τάξη, η οποία οπλίστηκε με ιδεολογικό και πολιτικό πρόγραμμα, απέκτησε επαναστατική οργάνωση (Φιλική Εταιρεία). Σήμερα αυτή η τάξη είναι πλέον ιστορικά παρωχημένη.

197 χρόνια μετά, η εξουσία της αστικής τάξης, γενικά ο καπιταλισμός, είναι το παλιό. Το σύστημά της είναι πια ιστορικά ξεπερασμένο. Το νέο, η νέα επαναστατική τάξη, είναι η εργατική τάξη, η οποία πλέον διαθέτει και επαναστατικό πρόγραμμα και επαναστατική οργάνωση. Φτάνει να συνειδητοποιήσει τη δύναμή της και να πραγματοποιήσει τη δική της «έφοδο στον ουρανό», κατακτώντας την πραγματική της απελευθέρωση, την απελευθέρωση από την εκμετάλλευση.

Σήμερα, ο λαός έχει συμφέρον να προσπεράσει τα καλέσματα περί δήθεν «εθνικής ενότητας», που απευθύνουν όλα τα αστικά κόμματα κάθε απόχρωσης. Άλλωστε, «εθνική ενότητα» δεν υπήρχε ούτε το 1821. Όσοι υποστηρίζουν το αντίθετο, παραποιούν την ιστορική πραγματικότητα, την ίδια την ιστορία.

Άλλη είναι η πατρίδα των εκμεταλλευτών και άλλη των καταπιεσμένων. Άλλη είναι η πατρίδα του κεφαλαίου και άλλη η πατρίδα της εργατικής τάξης, του λαού.

Αυτό το ιστορικό δίδαγμα αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο:

1. Που ο λαός καλείται να κάνει μεγάλες θυσίες στο όνομα της ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας και της γεωστρατηγικής αναβάθμισης της χώρας, στην πραγματικότητα για τα κέρδη του κεφαλαίου.
2. Που η χώρα μας, με ευθύνη της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων, συμμετέχει ενεργά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, με επίκεντρο το μοίρασμα της λείας των ενεργειακών πηγών και δρόμων.
3. Που οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι ενταγμένες στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς.
4. Που μεγαλώνει ο κίνδυνος πολεμικής εμπλοκής της Ελλάδας. Σ’ ένα τέτοιο ενδεχόμενο η εργατική τάξη και ο λαός χρειάζεται να οργανώσουν τον αγώνα τους, για να υπερασπίσουν τα σύνορα, τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, αλλά και για να βγει ο λαός νικητής, απέναντι στην καπιταλιστική εξουσία της εκμετάλλευσης και των πολέμων.

Η ενότητα που συμφέρει το λαό είναι η συμμαχία της εργατικής τάξης με τους αυτοαπασχολούμενους της αγροτιάς και της πόλης, που θα διεκδικήσει την εγκαθίδρυση της εργατικής εξουσίας, θα βγάλει την Ελλάδα από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, θα διαγράψει μονομερώς το χρέος και θα κοινωνικοποιήσει τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, ώστε να ακολουθήσει ο λαός φιλειρηνική πορεία και δρόμο προόδου».

ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΚΕΙΜΕΝΑ από τους αγώνες του ελληνικού λαού ενάντια στην Οθωμανική αυτοκρατορία

ΙΣΤΟΡΙΑ  Δημοτική ποίηση  με βάση τους αγώνες του Ελληνικού λαού εναντια στην οθωμανική  Αυτοκρατορία.

1. Αρματολοί και κλέφτες
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ «Βρυσούλες γνώσης»

Αρματολοί και κλέφτες

Από την Μάχη στην Ζίγνα-Χάντακα – Πράβι   γύρω στα χρόνια του 1806

» ….Ο παράτολμος αιφνιδιασμός του Νικοτσάρα είχε πετύχει. Η άλυσος έπεσε κάτω από τα μανιασμένα του χτυπήματα την ίδια στιγμή που τα πενήντα παληκάρια του έφταναν στο γιοφύρι με τα σπαθιά στο χέρι. Οι Τούρκοι , ξαρμάτωτοι, δεν πρόφτασαν να τρέξουν στην καζάρμα τους και να πιάσουν άρματα. Τόβαλαν στα πόδια κι όπου φύγει φύγει. Το γιοφύρι έμεινε στα χέρια της κλεφτουριάς και σε λίγο όλος ο ντϊφάς περνούσε αντουφέκιστος τραβώντας για το Πράβι.

Ο Νικοτσάρας  πολεμάει, με τρία βιλαέτια
τη Ζίγνα και το Χάντακα, το έρημο το Πράβι.
Τρείς μέρες κάνει πόλεμο, τρείς μέρες και τρεις νύχτες,
χωρίς νερό, χωρίς να κλείσει μάτι.
Χιόνι έτρωγαν, χιόνι έπιναν, και τη φωτιά μαστούσαν.
Τα παλληκάρια φώναξε στις τέσσερις ο Νίκος.
– Ακούστε παληκάρια μου, λίγα κι αντρειωμένα.
Σίδερο βάλτε στην καρδιά και χάλκωμα στα στήθεια
τι πόλεμος μας καρτερεί με τα σκυλιά τους Τούρκους.
Κι αν το βροντήξουμε γερά το πήραμε το Πράβι!
Το δρόμο πήραν  σύνταχα, κι έφτασαν στο γιοφύρι.
Ο τσάρας με το δαμασκί την άλυσο του κόφτει,
φεύγουν οι Τούρκοι σαν τραγιά, πίσω το Πράβι αφήνουν…

2. Ένα δημοτικό τραγούδι
για τον θανάσιμο τραυματισμό (δολοφονία)
του ήρωα Γ. Καραισκάκη

 Τρία πουλάκια κάθονταν στο κάμπο της Αθήνας
είχαν τα νύχια κόκκινα και τα φτερά γραμμένα,
είχαν και τα κεφάλια τους στο αίμα βουτηγμένα.
Από βραδύ μοιρολογούν και το ταχύ φωνάζουν.
Τρίτη, Τετάρτη θλιβερή, Πέφτη φαρμακωμένη,
Παρασκευή ξημέρωνε, να μ’ είχε ξημερώσει.
Αφέντες έβαλαν βουλή τον πόλεμο να πιάσουν .
Καραισκάκης φώναξε πάνου απ’ τ’ αλογό του:
«Πούστε μπρέ Ρουμελιώτες μου, παιδιά  μ’ αντρειωμένα
Γυμνώστε τ’ αλαφρά σπαθιά και ρίξτε τα ντουφέκια,
βάλτε τους Τούρκους στα μπροστά και κόφτε και σκοτώστε»
Ήρθε μεντάτι των Τουρκών, πεζοί και καβαλάροι,
δεν ήταν λιγ’ ουδέ πολλοί, ήταν εννιά χιλιάδες.
Πρώτο γιουρούσι πούκαμαν, δεύτερο τράκο κάμαν.
Λαβώνεται ο Καραισκάς κι ο καπετάν Νικήτας.
Κι ο Καραισκος φώναξε, ψιλή φωνούλα βγάζει.
» Έλληνες μην κιοτέψετε, παιδιά μη φοβηθήτε,
και παρ’ το γιούχα η Τουρκιά κ’ ερθεί και μας χαλάσει.
Σαν Έλληνες βαστάξετε και σαν γραικοί σταθήτε.
Κι εγώ κι αν λαβώθηκα, κι αν είμαι πληγωμένος,
τώρα θα πάω στην Κούλουρη και στη Φανερωμένη
πούναι βασιλικός γιατρός, μπας και με γιατρέψει».
«Παιδιά  μ’ να νταγιαντίσετε, να γίνετ’ ένα σώμα,
να μη χαθεί η πατρίδα μας, την πάρτε στο λαιμό σας.
Μένα με παν στην Κούλουρη, πέρα στον Άι Δημήτρη,
που είναι παντοτινός γιατρός, αυτός θα με γιατρέψει».
Τον κλαίνε χώρες και χωριά κι ολ’ οι καπεταναίοι,
τον κλαιν’ τα παλληκάρια του κι όλος ο νταιφάς του.

3. ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ  ΤΟΥ ΚΟΛΙΝΟΥ

Μετά  την καταδίκη του εις θάνατο  ο  «Γέρος του Μωριά» Θ.  Κολοκοτρώνης αφησε κληρονομιά στον μικρό του γιο Κολίνο  το δακτυλίδι του νομίζοντας πως μετά από την καταδίκη του δεν θα τον ξανάβλεπε πιά. Για το ύστατο δώρο του Θ.Κολοκοτρώνη στο παιδί του σώθηκε το παρακάτω ωραιότατο δημοτικό τραγούδι.

Τρία πουλιά μοιργιολογούν ψηλά στο Λιμποβίσι
μοιργιολογούσαν κ’ έκλαιγαν το Γέρο – Θοδωράκη.
Κ ι απάνου στα θρηνήματα, στα μαύρα μοιργιολόγια
‘να γεροντότερο πουλί, στα άλλα δυο μιλάει:
-Παύτε πουλιά τα κλάματα, τα μαύρα μοιργιολόγια
στ’ Ανάπλι να κατεβεί, το Στρατηγό να σμίξει.
Σε ρέμματα να μη σταθεί, σε δέντρο να μην κάτσει,
στου Στρατηγού τη φυλακή ανασασμό να πάρει,
να τον προφτάσει στη ζωή, γιατί θα τον χαλάσουν,
και να του πει χαιρετισμούς από τους εδικούς του.
Τον κλαίνε φίλοι κ’ εδικεί, τον κλαίνε κ’ οι οχτροί του!
Κ’ εν αξιώτερο πουλί, πιο γλήγορ’ από τ’ άλλα,
με μιας επέταξε ψηλά και πάει για τ’ Ανάπλι.
Πουρνό -πουρνό ξεπέζεψε στης φυλακής την πόρτα.
Καλημεράει το Στρατηγό, θρηνάει τον Πλαπούτα,
κι’ ο Θοδωράκης του μιλεί, ο Στρατηγός του λέει:
– Πουλάκι μ’ πούθεν έρχεσαι, πουλάκι μ’ πούθε πάεις;
Στη στράτα σου, μαυρο πουλί, αν τύχει κι ανταμώσεις,
αν τύχει και συναντάς εχτρούς μου κ’ εδικούς μου,
παρακαλώ σε να τους πεις «τους χαιρετώ για πάντα!»
Και στο Κολιό μου το παιδί τ’ όλο μικρότερό μου,
για θύμηση παντοτεινή τούστειλα δακτυλίδι
να το φοράει στην εκκλησιά, να το φοράει στούς γάμους.
Πες του πουλάκι μου γοργό, πουλί μου δακρυσμένο,
τα ασημένια μ’ άρματα στη μέση του να ζώνει
και νάρχεται στο μνήμα μου δυο μπιστολιές να ρίχνει,
να μου θυμίζουν τους καιρούς, τους πόλεμους, τις μάχες.
*********************

4. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΡΑΤΖΑΣ

 

 

Τρεις περδικούλες κάθονται
‘σ της Κούκκιουρης τη ράχη
Η μια τηράει τα πέλαγα
Κ’ η άλλη κατά την Πάτρα.
Κ’ η τρίτη η καλλίτερη μοιρολογεί και λέει:
Θε’ μου ο Καρατζάς τι γένηκε
αυτός ο καπετάνιος.
Μάιδε  ΄σ την Πάτρα φαίνεται
μάιδε ΄ς το Σαραβάλι.
Μάιδε και ΄σ το Παλυόπυργο
πούχε το γυρισμά του!
Μας είπαν πως τον σκότωσαν
μεσ’  ΄ς του Ομπλού την πόρτα.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ       ΚΑΡΑΤΖΑΣ

Ποιος ήταν ο φυσικός ηγέτης της Πάτρας στα χρόνια της επαναστατημένης Ελλάδας;  Σ’ αυτό το ερώτημα οι πολλοί στις μέρες μας, θα απαντήσουν πως ήταν ο Παλαιός Πατρών Γερμανός. Αυτός πρώτος σήκωσε το λάβαρο της επανάστασης, μ’ εκείνο το «Ελευθερία ή Θάνατος» που κυριολεκτικά συγκλονίζει ακόμη και τώρα στον 21ο αιώνα.
Κι’ όμως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Διότι η ιστορία ανεξάρτητα πως κανονίστηκε να γραφεί, ο αληθινός αρχηγός της επαναστατημένης Πάτρας στις 21 του Μάρτη 1821, αυτός που έριξε την πρώτη κουμπουριά, ήταν ο Παναγιώτης Καρατζάς, τσαγκάρης το επάγγελμα.
Θα αναρωτηθείτε: άγνωστος για τους πολλούς. Άγνωστος για όσους δεν ξέρουν. Άλλωστε δεκάδες ήρωες του 21 έμειναν αγνοημένοι κ΄ άγνωστοι, ενώ άλλοι τιμήθηκαν περισσότερο από ότι έπρεπε.
Ένας από αυτούς ήταν και ο Π.Π.Γερμανός που ο ιστορικός Ν. Μόσχος στο βιβλίο του ο «Καρατζάς» αναρωτιέται… Ποια φερσίματα του Γερμανού βαραίνουν πιο πολύ, τα καλά ή τα άσχημα; Στην υπόθεση του αγώνα εννοείται     …

Στο σημείωμα αυτό, θα προσπαθήσουμε να ξεθαφτεί ο αγνοημένος Π. Καρατζάς και να τον τοποθετήσουμε στην θέση που του ανήκει, δίπλα στον Κολοκοτρώνη και τον Καραϊσκάκη, κοντά στους άλλους ήρωες της  επανάστασης του ’21.

Για να θεμελιωθεί και να στερεωθεί ένας αγώνας χρειάζονται τρία υλικά. Δάκρυα, σάρκες, αίμα. Τέτοια υλικά όμως μόνο ένας λαός μπορεί  να τα δώσει. Κι’ ο ελληνικός λαός τα ’δωσε και με το παραπάνω, στην επανάσταση του 1821. Γι’ αυτό και λέμε πως ο μεγάλος πρωταγωνιστής αυτού του ξεσηκωμού ήταν αναμφίβολα ο ελληνικός λαός. Σ’ αυτόν κύρια ανήκει η τιμή και η δόξα. Μετά ακολουθούν οι μπροστάρηδες, οι φωτεινές αυτές προσωπικότητες που με ανδρεία και πίστη στην νίκη, καθοδήγησαν την επανάσταση. Ένας τέτοιος μπροστάρης ασφαλώς ήταν κι’ ο Π. Καρατζάς. Απλός, αγνός, χωρατατζής, παιδί του λαού,, περηφάνεια της Πάτρας. Κι΄αν λογαριάσουμε πως η Πάτρα στάθηκε η πρώτη της Ρωμιοσύνης επαναστάτρια πολιτεία, κι’ ο Καρατζάς αρχηγός της, αυτό και μόνο φθάνει για να ταυτιστεί το όνομά του με τον ξεσηκωμό.

Ο Π. Καρατζάς ήταν ο φόβος κι’ ο τρόμος των Τούρκων. Είχε απολυθεί από τον Αγγλικό στρατό με το βαθμό του ανθυπολοχαγού. Ήταν τόσο άξιος στα στρατιωτικά που οι Πατρινοί τον εμπιστεύθηκαν όσο κανένα άλλον. Είχε πολλά χαρίσματα, παλικαριά, εξυπνάδα, τόλμη, φαντασία, διοικητική αξιοσύνη. Άφησε τον Αγγλικό στρατό για να υπηρετήσει τον αγώνα τού τόπου του, να παλέψει τον μισητό εχθρό. Ακόμη κι΄ ο προεστός, Κανακάρης τον αποκαλούσε…. αρχηγό, Λεωνίδα, γενναίο, που πολεμούσε στις πιο επικινδυνοφόρους θέσεις…

Το έθνος χρωστάει πολλά στον Π. Καρατζά και θα  του χρωστούσε περισσότερα, αν ο φθόνος, η ζήλεια και η αλαζονεία τον αφήνανε να ζήσει, και δεν συνέβαλαν  στη δολοφονία του. Γιατί τον Καρατζά τον δολοφόνησαν 5 μήνες μετά τον ξεσηκωμό του γένους.
Ποιοι ευθύνονται για τον φόνο του Καρατζά; Ποιοι σπείρανε την συκοφαντία; Ποιοι την έθρεψαν; Ποιοι είναι οι ηθικοί αυτουργοί; Ποιοι έθαψαν ύστερα την υπόθεση και την έριξαν στην λησμοσύνη;

Ίσως εδώ αρχίζουμε να ενοχλούμε! Όπως τότε…κείνα τα χρόνια…είχε αρχίσει να ενοχλείται το διευθυντήριο(Π.Π.Γερμανός, Λόντος, Ζαίμης) καθώς και οι προεστοί.(κοτζαμπάσηδες), από την αυξανόμενη επιρροή του Καρατζά στους Πατρινούς και στους καπεταναίους. Που σε κάθε μάχη ο Καρατζάς κατόρθωνε να εξοντώνει Τούρκους, να καταστρώνει επιτυχημένα σχέδια, να παγιδεύει τους Τούρκους, να νικά. Κι ακριβώς αυτές τις στιγμές ανόδου της επαναστατικής δραστηριότητας του Καρατζά ρίχτηκε η συκοφαντία… πως τάχα στην μάχη του Κάστρου πριν 4 μήνες, ο Καρατζάς σκότωσε ένα από τ΄αδέλφια του καπετάνιου Κουμανιώτη. Στην αρχή κανένας δεν το πίστεψε. Ούτε κι αυτοί οι Κουμανιατέοι. Όμως οι καλοθελητές δούλευαν με σύστημα. Μαζί με την συκοφαντία καλλιεργούν και την αντιζηλία με τους Κουμανιατέους. Ώσπου τελικά φτάσαμε στον φόνο του Καρατζά. Στην πρώτη πολιτική δολοφονία του έθνους μετά την εξέγερσή του.

Ναι  αρχίζουμε και ενοχλούμε! ΄Όμως πρέπει να πούμε πως αν οι Κουμανιατέοι έπεσαν θύμα της συκοφαντίας και σκότωσαν τον Καρατζά, γιατί το διευθυντήριο δεν κούνησε ούτε το μικρό του δακτυλάκι να σταματήσει στην γέννησή της αυτή η ανεπαίσχυντη συκοφαντία; Γιατί αφήσανε να δολοφονηθεί ένας τέτοιος άξιος αγωνιστής που εκ των υστέρων ο Π.Π.Γερμανός  στα απομνημονεύματά του αναφέρει…Φρίκη επροξενούσε εις τους Τούρκους. Ενώ σε ένα άλλο ντοκουμέντο- αναφορά 100 προκρίτων της Πάτρας, διαβάζουμε…. ο αείμνηστος συμπολίτης μας Π.Καρατζάς   όστις εν καιρώ τυραννίας, για την γενναιότητα της ψυχής του, μη υποφέρων ποτέ να δει υβριζόμενον  ήραπιζόμενον αδίκως κανέναν των συμπολιτών του  από Οθωμανούς, τινάς  ευρίσκετο εις αδιάλλακτο μίσος με τους κατοικώντας ενταύθα Οθωμανούς….

Γιατί λοιπόν;  Γιατί η αλαζονεία  του διευθυντηρίου δεν επέτρεπε  σε λαϊκούς αγωνιστές να έχουν αίγλη και δύναμη μέσα στο λαό και τους καπεταναίους. Γιατί το διευθυντήριο (κλήρος και  κοτζαμπάσηδες) προτίμησε να καεί η Πάτρα και να σφαγιασθεί ο λαός της από τον Γιουσούφ, παρά να πάρει την βοήθεια που του πρόσφεραν οι Καρατζάς, Κολοκοτρώνης, Πετμεζάς κλπ. για να σωθεί η Πάτρα.
Αν  ήθελε το διευθυντήριο καμιά συκοφαντία δεν θα άφηνε να φουντώσει ώστε να φτάσει στην δολοφονία του Καρατζά. Αν  ο Π.Π.Γερμανός και οι προεστοί έβλεπαν αλλιώς τα πράγματα θα κάνανε επίσημα τον Καρατζά στρατιωτικό αρχηγό της περιοχής της Πάτρας. Και ασφαλώς όπως επισημαίνουν μερικοί ιστορικοί, η πορεία του αγώνα του Ελληνικού λαού θα ήταν πιο εύκολη χωρίς τα μίση και τα πάθη να την σκιάζουν. Δυστυχώς  Ο Π.Π.Γερμανός έβαζε πολλές φορές την μόρφωσή του πάνω απ’ την λογική  γι’ αυτό και υπέπεφτε σε σοβαρά λάθη  που ζημίωναν τον αγώνα.

Κλείνοντας αυτό το μικρό σημείωμα, δεν είχαμε την δυνατότητα να ασχοληθούμε με το πατριωτικό έργο του Καρατζά, τις υπηρεσίες που πρόσφερε στην πατρίδα  με την μάχη του Κάστρου, την μάχη του Γηροκομείου, κλπ. Εκείνο που καταφέραμε είναι πως πολλοί από μας που θα βρεθούμε σε ανάλογους γιορτασμούς της επετείου της επανάστασης  του 1821, νοερά η σκέψη μας  κοντά στους γνωστούς μας  ήρωες του 1821 θα στραφεί και στην ηρωική μορφή του Π. Καρατζά. Λίγα λουλούδια τιμής και ευγνωμοσύνης για ότι έχει προσφέρει  στην πατρίδα αποτελεί πράξη πατριωτική απ’ όλους μας.!

Επιμέλεια Βρυσούλες γνώσης

 

 

ΔωδεκΆθεο: 12 εμπνευσμένες δημιουργίες της Ευφροσύνης Πιτσαλίδου με επεξηγηματικά σχόλια

Λάβαμε και αναρτούμε στις «Βρυσούλες γνώσης»  εικαστική δημιουργία της συγγραφέως  Ευφροσύνης Πιτσαλίδου από την Περαία Θεσσαλονίκης με θέμα το δωδεκάθεο.
Είναι μια συλλογή πινάκων 30Χ40.  Μια  καταπληκτική ιδέα που  προτρέπει  -εικαστικά- στους «καλούς» θεούς  του Ολύμπου και  με το μύθο που σέρνει πίσω του ο κάθε ένας απ’ αυτούς. 
Σε προσωπικό στυλ, με μολύβι και μαρκαδόρο οι τεχνικές της, σε συνδυασμό με το χρώμα, πρωτοτυπούν  προσφέροντας δημιουργίες εξαιρετικές που στα χρόνια μας δεν συναντάμε συχνά.
Μια νέα  τεχνοτροπία θα λέγαμε, που την χαρακτηρίζει η λεπτομέρεια, το βάθεμα στο εικαστικό και λογοτεχνικό γίγνεσθαι (μύθος, παραμύθι), προσφέρεται για περεταίρω αναζητήσεις και προβληματισμό.
Η βραβευμένη συγγραφέας ( βλέπε μυθιστόρημα Σιωπηλά Βήματα)  φιλοδοξεί (κι αυτό της το επιτρέπει η παράλληλη μόρφωσή της αλλά και το νεαρό της ηλικίας της) να δίνει πάντα το παρόν και με επιτυχία στα εικαστικά και λογοτεχνικά δρώμενα της πατρίδας . Της το ευχόμαστε.

Βρυσούλες γνώσης

***************
Μέσα από την επαναδιαπραγματεύση αρχαιοελληνικών μύθων, οι δώδεκα θεοί του Ολύμπου, θρησκευτικά κράματα αδυναμιών, αντιφάσεων και παραμελημένης ομορφιάς, τοποθετούνται στο φόντο για να αναδείξουν τους πραγματικούς πρωταγωνιστές, κοινούς θνητούς σε αληθινά θεϊκές στιγμές. Φιλοσοφικοί εικαστικοί γρίφοι φιλοδοξούν να ανοίξουν διάλογο με βλέμμα και νου. Στο επίκεντρο, το συνειδητό των επιλογών, το χαμόγελο.

Φρόσω Πιτσαλίδου 

 

Το ΔωδεκΆθεο είναι συλλογή από πίνακες ζωγραφικής (μεγέθους 30Χ40), οι οποίοι συνοδεύονται από επεξηγηματικά σχόλια (αν κάποιος θέλει να μάθει την ιστορία πίσω από τη δημιουργία τους) ακολουθήστε τις παρακάτω οδηγίες.

1. ΚΑΝΕΤΑΙ ΚΛΙΚ
V
https://foursfield99.wixsite.com/12olympians

2. Στην εικόνα που θα φανεί κάνετε κλικ  στο    behind the paintings
3. Μετά κάνετε κλικ σε όποιο πίνακα σας ενδιαφέρει από το δωδεκάθεο και θα μάθετε την ιστορία πίσω από την δημιουργία τους

********************

 

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ Υπογράφουν κείμενο αλληλεγγύης στους εργαζόμενους του ΚΘΒΕ

Τη διαμαρτυρία τους για την απουσία Σύμβασης στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας εκφράζουν άνθρωποι του πολιτισμού, σε κείμενο που υπογράφουν. Παράλληλα, εκφράζουν την αλληλεγγύη τους στους εργαζόμενους ηθοποιούς του ΚΘΒΕ, που μαζί με το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών αγωνίζονται εδώ και μήνες.

Στο κείμενο υπογραφών σημειώνεται μεταξύ άλλων:

«Η κυβέρνηση και η διορισμένη απ’ αυτήν διοίκηση του Κρατικού απαξιώνουν την ίδια την τέχνη του ηθοποιού, το θέατρο και τελικά το ίδιο το κοινό, όταν αρνούνται με κάθε τρόπο, με απειλές, με συκοφαντίες, να προσφέρουν στους ηθοποιούς τη δυνατότητα να δουλεύουν και να παράγουν τέχνη με αξιώσεις. Είναι φανερή η κατεύθυνσή τους, όχι μόνο για το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας αλλά συνολικά για τον πολιτισμό, που το μόνο που τους απασχολεί είναι αν θα είναι ένα αξιόλογο εμπόρευμα, ώστε να μπορεί να αγοραστεί.

Ομως εμείς, που χωρίς εμάς δεν γίνεται τέχνη, δεν είμαστε εμπορεύματα σε ράφια σούπερ μάρκετ. Είμαστε άνθρωποι. Και έχουμε την ανάγκη μέσα από τη δουλειά μας να ζούμε. Και έχουμε την ανάγκη να αφοσιωνόμαστε στη δουλειά μας και να γινόμαστε όλο και καλύτεροι σ’ αυτήν. Εχουμε ανάγκη να προσφέρουμε στο κοινό κάθε μέρα τον καλύτερό μας εαυτό. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο αν εξασφαλίσουμε την επιβίωσή μας μέσα από τη δουλειά μας.

Μέσα από τον αγώνα μας διεκδικούμε κρατικά θέατρα που να μπορούν να παράγουν έργο για όλους τους εργαζόμενους, για όλο το λαό. Που δεν θα λειτουργούν με γνώμονα το κέρδος, που θα μορφώνουν και θα εκπαιδεύουν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η ύπαρξη Συλλογικών Συμβάσεων στα κρατικά θέατρα είναι αυτονόητη, κι όμως αυτήν τη στιγμή κυβέρνηση και διοίκηση αρνούνται να υπογράψουν μια ανόθευτη Σύμβαση. Ζητούν από τους ηθοποιούς να παραχωρήσουν δικαιώματα που έχουν κερδηθεί με μεγάλους αγώνες, με πολύ κόπο.

Δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε».

Το ΣΕΗ δημοσίευσε και τις πρώτες υπογραφές στήριξης από ανθρώπους των Γραμμάτων και των Τεχνών. Ανάμεσα σε άλλους το κείμενο αλληλεγγύης υπογράφουν από το χώρο των εικαστικών οι Αγγελος Βλάσσης, Αντώνης Μυρωδιάς, Ευθύμιος Σιάτρας και Μπάμπης Δαραδήμος, από το χώρο της μουσικής οι Γιώργος Νταλάρας, Μίλτος Πασχαλίδης, Ρίτα Αντωνοπούλου, Γιώτα Βέη και Σοφία Καμαγιάννη, και από το χώρο του θεάτρου και του κινηματογράφου οι Γιώργος Κιμούλης, Γιάννης Καλατζόπουλος, Νίκος Καβουκίδης, Τάσος Ψαρράς, Ακης Αποστολίδης, Δημήτρης Μακαλιάς, Παύλος Κοντογιαννίδης, Παύλος Ορκόπουλος, Ελένη Φιλίνη και Ράνια Σχίζα.

Τη στήριξή τους δηλώνουν ομόφωνα και τα ΔΣ του Ταμείου Αλληλοβοηθείας του ΣΕΗ και του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας.

ΑΝΟΙΞΗ-ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ Κεφαλονιά -Σύδνεϋ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ
ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΝΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

Οι εποχές αλλάζουν αντίστροφα στις δυο πατρίδες. Τώρα με Άνοιξη και Φθινόπωρο αντίστοιχα. Η αισιοδοξία ταιριάζει πάντα με την άνοιξη. Πάντα μετά από ένα κακό χειμώνα η άνοιξη μας χαρίζει ελπιδοφόρα μηνύματα. Ας ελπίσουμε και σε μία κοινωνική άνοιξη, όπου τα παιδιά θα ξαναβρούν το χαμόγελό τους που για αρκετά χρόνια τώρα τους το έχουν  στερήσει οι παγεροί χειμώνες των μνημονίων και των οικονομικών κρίσεων. 

 

1.Κεφαλονιά με άνοιξη 2019  ( Ελεώνας, γιομάτος ανθισμένα αγριολούλουδα)
φωτογραφία  Κ. Ραζή Μουσμούτη

2. Centenial park,  Sydney 2019 ( Η μαγεία του φθινοπώρου) 
Φωτογραφία  από διαδίκτυο

Φθινόπωρο . Πτώση των φύλλων των δέντρων,  όμως  αυτό και φέτος άρχιζε να  μας χαρίζει την ξεχωριστή μαγεία των χρωμάτων. Δυστυχώς δεν προλάβαμε να το χαρούμε. Το γκρίζο του θανάτου,  της  επίθεσης  του Αυστραλού ακροδεξιού, ενάντια σε τεμένη μουσουλμάνων  στην  Νέα Ζηλανδία  με 50 νεκρούς και δεκάδες τραυματίες, μας επανάφεραν πρόωρα στους κοινωνικούς παγερούς χειμώνες. Πώς να νιώσουμε τώρα τα χρώματα μέσα σε τόσο αίμα που χύθηκε; 

«Τρωάδες» στο Σύδνεϊ, λίγα λόγια απ’τον Γερ.Μ.Λυμπεράτο

ΕΥΡΙΠΙΔΗ «ΤΡΩΑΔΕΣ» 
Του Γεράσιμου Μ Λυμπεράτου   

Με γεμάτο το Μαντουρίδειο θέατρο  στο Σύδνεϊ δόθηκε η πρεμιέρα της τραγωδίας του Ευριπίδη « Τρωάδες» από το Θέατρο Τέχνης Αυστραλίας την περασμένη Παρασκευή 15-3-2019

Οι  συμπάροικοι είχαν την τύχη να γευθούν μία εξαιρετική παράσταση που κατά κοινή ομολογία τέτοια παράσταση είχαν να δουν εδώ και δεκαετίες, από άποψη ποιότητας, σκηνοθεσίας,  ερμηνείας, σκηνικών, ενδυμασιών κλπ. Η  τελευταία φορά που είδαμε ποιοτική παράσταση ήταν με τον ερχομό  του εθνικού θεάτρου Ελλάδας  που ανέβασε στο Σύδνεϊ   «Μήδεια» με την Καρυοφυλιά Καραμπέτη στον ρόλο της Μήδειας εδώ και πολλά χρόνια.

ΕΚΑΒΗ

Έτσι λοιπόν στο  πολύ ζεστό διαμορφωμένο θεατράκι (πρώην στρατιωτικές αποθήκες) μία μεγάλη ομάδα ηθοποιών από ανθρώπους 1^ης 2^ης 3^ης και 4^ης  γενιάς της ελληνικής παροικίας του Σύδνεϊ μαζί με Έλληνες νεομετανάστες  που προσφέρθηκαν να βοηθήσουν έκαναν  το θαύμα της «αναγέννησης» του απαιτητικού θεάτρου.  Το   αποτέλεσμα που βγήκε  ήταν εκπληκτικό. Σαν σύνολο αλλά και ο κάθε ένας ξεχωριστά έγραψαν θεατρική ιστορία που οι λάτρεις του θεάτρου δεν πρόκειται να την λησμονήσουν ποτέ.

Όμως «Τρωάδες» για την ελληνική παροικία του Σύδνεϊ  τι έμελλε να είναι; Τι ήταν γι αυτούς ο Ευριπίδης;  Μαζί και τα δυο,  μαντέψανε, πως πρέπει να είναι ο διαχρονικός λόγος του Ευριπίδη  ενάντια στον πόλεμο. Και που θα μπορούσε να αποτελέσει την βάση αυτή του προδευτικού παγκόσμιου θεάτρου , που αγωνίζεται για την παγκόσμια ειρήνη.

«Τρωάδες»,λοιπόν  ένα αμείλικτο   κατηγορώ  στον πόλεμο, ένα ατέλειωτο κατηγορώ στον Ιμπεριαλισμό που υποκινεί τους κατακτητικούς πολέμους και τους σημερινούς πολέμους  του κέρδους.

ΧΟΡΟΣ

Είναι το ατέλειωτο μοιρολόι  διαχρονικά των λαών της γης από τις καταστροφές, τα θύματα, την βαρβαρότητα και το ξεκλήρισμα  που αφήνει κάθε φορά  ο πόλεμος.

Ο πόλεμος της Τροίας.  Για τα μάτια της Ωραίας Ελένης μας λέει ο μύθος… (;) καταστράφηκε μια τρανή πόλη, έγινε ρημαδιό  βιάστηκαν οι γυναίκες των Τρώων τις πήραν δούλες στην Ελλάδα.

Το κοινό κατά την διάρκεια της παράστασης δεν μπορούσε να σταματήσει τα δάκρυά του. Έκλαψε κι αυτό, μαζί με την Εκάβη, με τον θρήνο της Ανδρομάχης, αφόρητη λύπηση ένιωσε  με τα σαλεμένα λόγια της Κασσάνδρας.
Το κοινό ακόμη ένιωσε συμπάθεια  για την μετατροπή  στα συναισθήματα  του νικητή  στρατιώτη από την σκληρότητα,  στην συμπόνια για τον ηττημένο.

ΚΑΣΑΝΔΡΑ

Πέρα όμως από την συναισθηματική φόρτιση του υποφαινόμενου,  πέρα από το ΟΛΟΙ ΗΣΑΝ ΥΠΕΡΟΧΟΙ θα πρέπει να σταθούμε σε κάποιες ερμηνείες που πιστεύουμε  συνέβαλαν αποφασιστικά στην επιτυχία της παράστασης.

Στο ρόλο του Ποσειδώνα  ο Γιάννης Νταβίσκας  ο επιβλητικός θεός της θάλασσας  με την ερμηνεία του έμπασε με πειστικότητα το κοινό στην υπόθεση του έργου.

Στον ρόλο της Εκάβης η Μιμίκα Βαλαρή  ιδιαίτερα συγκλονιστική έδενε με τον χορό  στο ατέλειωτο μοιρολόι, στάθηκε μοναδική σ όλους τους ρόλους της οικογένειας μ’ αυτόν της βασίλισσας να την ανεβάζει στα ύψη.
Η Ευανθία  Τσαβαλά με την ερμηνεία της στον ρόλο της Ανδρομάχης,  έκανε το ακροατήριο να ανατριχιάσει την στιγμή της αρπαγής από την αγκαλιά της του μικρού παιδιού της προκειμένου να το θανατώσουνε. Είδαμε και δύο περιπτώσεις θεατών που άφησαν την αίθουσα μη μπορώντας ν’ αντέξουν τον σπαραγμό της σκηνής.
Η Αθανασία Κώστα στον δύσκολο ρόλο της Κασσάνδρας! Της Ιέρειας αυτής με τα σαλεμένα μυαλά. Κι όμως έκανε την υπέρβαση. Η υποκριτική τέχνη της έφθασε στον ύψιστο βαθμό. Δεν υπήρχε κάτι περισσότερο που έπρεπε να δώσει. Το παίξιμό της λύγιζε ακόμη και τα σίδερα.

ΤΑΛΘΥΒΙΟΣ , ΑΣΤΥΑΝΑΚΤΑΣ,ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ

Στο ρόλο του Μενέλαου ο Πολυζώης Πατέλης
και στον ρόλο της Ελένης  η Γκαέλ Εμβαλωμένου
κοντά τους κι η βασίλισσά Εκάβη
αξιώθηκαν με ευχέρεια να αναπαράγουν και να δώσουν το συναίσθημα στο κοινό που πήγαζε από τα επιχειρήματα τους προκειμένου να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους που σαν αποτέλεσμα είχαν την καταστροφή της Τροίας.
Καλή και η Χρυσούλα Μεσσάρη στον ρόλο της Αθηνάς. Ομοίως και του Νίκου Τσιουκάνη στον ρόλο του Ταλβύθιου.

Θα ήταν παράλειψη αν  κοντά σ’ αυτούς τους σπουδαίους πρωταγωνιστές που προαναφέραμε δεν αναφέραμε και τον μικρό Κωσταντίνο Γκάμα στον  αμίλητο ρόλο του μικρού Αστυάνακτα παιδιού της Ανδρομάχης και του Έκτορα που  η εκφραστικότητά του σε σχέση με την τραγικότητα των στιγμών ήταν ό,τι  το καλύτερο

ΜΕΝΕΛΑΟΣ,  ΕΛΕΝΗ

Έμειναν ο χορός και οι φρουροί.
Μια γενική εκτίμηση για όλους. Κική, Μαρία, Νικολέτα, Δόμνα, Χρυσούλα και Χρυσούλα, Μαίρη, Πετρούλα,   Μπέτυ, Έβελιν Λιάνα, και σεις φρουροί Στέλιος, Δημήτρης, Χάρης, Πέτρος. Σηκώσατε όλο το βάρος της μισής επιτυχίας που σας αναλογεί αφού περάσατε πρώτα μέσα από πρωτόγνωρες για την παροικία μας συγκλονιστικές ερμηνείες και λόγου και κίνησης και σχεδιασμών.

Αφήσαμε τελευταίο τον σκηνοθέτη Σταύρο Οικονομίδη
Όχι για να πούμε δυο λόγια γι’ αυτόν και την δουλειά του, δεν χρειάζεται γιατί το αστάματητο χειροκρότημα του κοινού στην ενφανισή του επί σκηνής τα λέει όλα,  αλλά για να τον ευχαριστήσουμε θερμά για την επιλογή αυτού του έργου του Ευριπίδη. Σε μια εποχή που μαστίζεται ο κόσμος από πολέμους, ρατσισμό κλπ, η «κραυγή» του Ευριπίδη  ενάντια στον πόλεμο αντηχεί πιο δυνατά και πιο αποτελεσματικά από οποιανδήποτε άλλη «κραυγή» ακόμη κι από  αυτή των σύγχρονων εικαστικών.

«ΤΡΩΑΔΕΣ»
ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ  ΣΤΟ ΜΑΝΤΟΥΡΙΔΕΙΟ ΘΕΑΤΡΟ-ΣΥΔΝΕΪ

Για  bookings εισιτηρίων καλέστε την Εβελιν Τσαβάλα στο 0413 989 007
ή  μπείτε στην ιστοσελίδα μας http://www.hellenicarttheatre.com.au/

 

 

 

 

 

ΑΡΘΡΟ

Για τη Λογοτεχνία

Της Ιωάννας Καρατζαφερη 

   Σε σχέση με τη λογοτεχνία  ίσως θα έπρεπε να γίνει μια διάκριση, αν δηλαδή η λογοτεχνία χωρίζεται σε μητροπολιτική, αν μπορώ να δανειστώ τους όρους και σε επαρχιακή.

Και τι  σημαίνει αυτό; Ο συγγραφέας είναι κάτοικος μιας μεγαλούπολης  ή μιας επαρχιακής πόλης, ακόμη κι ενός χωριού ή το περιεχόμενο αναφέρεται σε πρωτεύουσες ή σε περιορισμένους χώρους εδαφικά και πληθυσμιακά.
Είναι πολύ γνωστό για να το πούμε, τάχα, σαν κάτι πρωτότυπο,  ότι πολλοί συγγραφείς έφυγαν από τη δική τους γενέθλια μικρή πόλη ή χωριό για να καταλήξουν σε μια μεγαλούπολη και αντίθετα ότι έφυγαν  ή φεύγουν από τις μεγαλουπόλεις, ζητώντας καταφύγιο και ηρεμία απόμερα μικρά μέρη.
Όμως, γιατί; Συμβαίνουν περισσότερα πράγματα στις μεγαλουπόλεις από τις μικρές. Και οι συγγραφείς ασχολούνται με αυτά που γίνονται σαν τους δημοσιογράφους, ή το αναδημιουργούν. Δηλαδή επεμβαίνουν  στην πραγματικότητα όπως ο ζωγράφος που ζωγραφίζει ένα λουλούδι, αλλά δεν είναι το λουλούδι.
Ή μήπως υπάρχει η προκατάληψη ή ο μύθος ότι η επιτυχία βρίσκεται πιο κοντά σε μια μεγαλούπολη παρά σ’ ένα χωριό.
Κι ακόμα όταν ο συγγραφέας αναζητάει την προσωπική του αυτοσυγκέντρωση είναι αλήθεια ότι τη βρίσκει στην απομόνωση. Μα, όπου κι αν βρίσκεται δεν κουβαλάει μέσα του τις  δικές του μνήμες, αγωνίες, εμπειρίες και πάθη: και δεν χρειάζεται τη δική του ικανότητα για να το διαλύσει και να το ανασυνθέσει.

Παρ’ όλα αυτά, νομίζομε ή τουλάχιστον ακούγεται πως οι συγγραφείς της Θεσσαλονίκης, απορώ για τον τίτλο συμπρωτεύουσα με την έννοια ότι από την πρωτεύουσα εκπορεύονται όλες οι κρατικές εξουσίες, που ίσως δόθηκε χαριστικά ότι τάχα μαζί με την πρωτεύουσα οι δυο πόλεις κυβερνούν όλη τη χώρα. Θεωρούν τους εαυτούς τους κατοίκους μιας άλλης πνευματικής χώρας και ενός άλλου κοινού.
Πόσο, όμως, ίσχυσε αυτό, σχετικά με τον Πεντζίκη ή τον Γιώργο Ιωάννου, τον Μανώλη Αναγνωστάκη, την Ρούλα Αναγνωστάκη και άλλους;
Θυμάμαι συχνά την Έλλη Αλεξίου που διηγιόταν πως όταν ήρθε στην Αθήνα από το Ηράκλειο, Κρήτης και η Γαλάτεια την πήρε μαζί της στη Δεξαμενή όπου συνάντησε τον Βάρναλη, τον Μαλακάση, τον Κονδυλάκη , τον Αυγέρη και άλλους της παρέας είπε:  Αυτοί είναι οι άνθρωποι που θέλω να βρίσκομαι κοντά τους, και από τότε δεν τους αποχωρίστηκε. Άραγε αυτό σημαίνει πως η πρωτεύουσα τους είχε συγκεντρώσει ή ήταν τυχαίο ότι την κατοικούσαν. Ακόμα και ο Παπαδιαμάντης από  τη Θάσο.

Αλλά αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα.

Στη Νέα Υόρκη θεωρούν επαρχιώτες τους ανθρώπους που ζουν στο Λος Άντζελες, παρά την ύπαρξη εκεί του Χόλυγουντ, που ξέρομε τι πρότυπο,  επέβαλε ή προσπάθησε να επιβάλει διεθνώς.
Και μάλλον έτσι σκέφτεται όλη η Ανατολική Πλευρά των Ηνωμένων Πολιτειών για τη Δυτική. Και οι διαφορές που υπάρχουν ή τείνουν να ανακύψουν έχουν γίνει πολλές φορές αντικείμενο συζητήσεων ακόμα και συζητήσεων, ακόμα και στα πανεπιστήμια, ιδιαίτερα τη δεκαετία του ’60 με τον πόλεμο στο Βιετνάμ και την επεξεργασία των ιδεών, όχι μόνο με την αμφισβήτηση προς την εξουσία και τη γενικότερη αμφισβήτηση για το κοινωνικό, το οικονομικό και το πολιτικό, αλλά και ως προς την Τέχνη.
Εντελώς ειρωνικά θα φέρναμε στο νου μας τη γεωγραφική θέση της Ουάσιγκτον  που βρίσκεται πιο κοντά στην Ανατολική Ακτή, αν και αυτό θα ήταν ανήκουστο να το υποστηρίξει κανείς, με την έννοια της συμπρωτεύουσας, γιατί πρόκειται για συνομοσπονδιακό κράτος, που σημαίνει κάθε πολιτεία έχει τη δική της πρωτεύουσα, τις δικές της αρχές και νομοθεσίες.
Όμως κάτι τέτοιο συνάντησα και στην Τουρκία, οι άνθρωποι  της Κωνσταντινούπολης είναι κοσμοπολίτες απέναντι στους ανθρώπους της Άγκυρας, που είναι η πρωτεύουσα.

Βέβαια, οι συγγραφείς δεν σηκώνονται πάντα να φύγουν από τον τόπο της γέννησής τους. Αλίμονο. Τότε πώς είναι δημιουργοί; Αν η δημιουργία χρειάζεται μόνο τις πρώτες ύλες, χώμα και νερό, οι πιο αρχέγονες, τότε θα πρέπει να σκεφτούμε ποιες θα είναι οι πρώτες ύλες του συγγραφέα. Τα ανθρώπινα αισθήματα, οι ανθρώπινες πράξεις δεν είναι τα ίδια και δεν συμβαίνουν παντού. Από παρατράπεζες μέχρι αιμομιξία, από αυτοθυσία μέχρι αδιαφορία, από παθιασμένους έρωτες που οδηγούν στην αυτοκτονία μέχρι το έγκλημα. Μέσα από αυτά και πέρα από αυτά οι συγγραφείς φτιάχνουν το δικό τους κόσμο και ίσως ένα μεγάλο παράδειγμα να είναι ο Φώκνερ. Έφτιαξε μια ολόκληρη επαρχία στο Νότο, το Yoknapatawpha Country, το κατοίκησε με ανθρώπους που υπήρξαν
πραγματικά και άλλους έτσι όπως θα τους ήθελε να είναι σε μια μυθιστορηματική δομή.

Τα χειρόγραφα, όμως, τα έστελνε στους εκδοτικούς οίκους στη Νέα Υόρκη. Αντίθετα η Έμιλυ Ντίκινσον δεν βγήκε ποτέ από το σπίτι της στο Άμχερστ. Ένα σπίτι που όλα τα άλλα αυτής της πανεπιστημιούπολης με ψηλά σκιερά δέντρα, μ’ ένα φυσικό περιβάλλον υγρό και μελαγχολικό.
Αναφέρομαι ενδεικτικά σε αυτά τα ονόματα και αφήνω απέξω Φλομπέρ και μεγαλοφυή Σαίξπηρ; Καθόλου. Αυτούς φοβάμαι ακόμα και να τους αγγίξω.
Ή ακόμα και τον Χέμινγουέι και Φιτζέρλαντ με την Ισπανία και το Παρίσι, τη
Νέα Υόρκη και την Κυανή Ακτή και τα πήγαινε έλα ανάμεσα στην Αμερική και την Ευρώπη.
Πόσο επηρέασαν αυτοί τη ζωή μου ή τις μετακινήσεις μου. Επιπόλαια.  Θα μπορούσα να απαντήσω- καθόλου. Τι γινόταν, όμως, στο υποσυνείδητό μου όταν από μικρή διάβαζα λογοτεχνία, ακόμα δεν ξέρω. Όσο για τις μετακινήσεις μου από χώρα σε χώρα ή τις διαμονές μου από πόλη σε πόλη, αυτές συνέβησαν μέσα στην πρακτική της ζωής.  Εννοώντας ότι η ζωή είναι πράξη, άσκηση. Συνέβησαν όχι για μια συνειδητή δημιουργία κάποιου μύθου, αλλά επειδή ζούσα.
Είναι αλήθεια ότι αυτές τις σκέψεις τις κάνω τώρα και εξομολογούμαι πως ούτε  έχω πάει πραγματικά σε βάθος αυτών των δεδομένων, και όχι όταν έγραψα το πρώτο μου μυθιστόρημα, Επιπλωμένα δωμάτια» στη Νέα Υόρκη.

  Η ζωή μου συνέβη και εγώ την ενεργοποιούσα ή μου δόθηκε με τις επιθυμίες να  την ενεργοποιήσω. Το ερώτημα είναι αν το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς μου καταναλώθηκε στην παρατήρηση της ζωής  στις μεγαλουπόλεις που έζησα ή στη λογοτεχνία η οποία σαν μια άλλη πατρίδα, χωρίς υλική υπόσταση και ζωικά στοιχεία, με παρακαλούσε να εποικήσω με ανθρώπους . Γινόμουν, δηλαδή, αποικιοκράτης και αποικιοκρατούμενη. Αυτό με προέτρεπε να καταστρέψω τον κόσμο μέσα στον οποίο κινούνταν οι χαρακτήρες μου και να τον αναδημιουργώ.  Αντλώντας από τις μνήμες μου και τις εμπειρίες μου ή και τη φαντασία μου.
Πιθανόν αυτό το αποπειράθηκα με το μυθιστόρημά μου «Μπαζαγιάζι» και ίσως ακόμα πιο διανοητικά με το μυθιστόρημα «Η ώρα του λύκου».
Τα δάνεια είναι, βέβαια, φανερά. Οι δεκαετίες από τα μέσα του 1940 μέχρι του 1970 και το ελληνικό τοπίο κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό έστω και κάπως ντυμένα με μανδύες που έκοβα και έραβα η ίδια.
Οι μεγαλουπόλεις  όπου έζησα και έγραψα επενέργησαν ως προς το γράψιμο με πολλαπλούς τρόπους και κυρίως αν τους ομαδοποιήσω σε δυο γενικές κατηγορίες θα έλεγα κοινότοπα θετικά και αρνητικά. Αρχικά εντοπίζω τη γλώσσα.

Ζώντας έξω από την Ελλάδα, ίσως τα περισσότερα από τα δημιουργικά μου έως τώρα χρόνια, ένιωθα πως η ελληνική γλώσσα γινόταν μέσα μου θηρίο, με κατασπάραζε. Ήταν , νόμιζα, αυτά  μια γερή ρίζα πολύ βαθιά μέσα στη γη και μεταφορικά μέσα μου, από την οποία θα μπορούσα να κρατηθώ τόσο δυνατά που κανένας αέρας ή ανεμοστρόβιλος να μη με παρασύρει.Δηλαδή, η γλώσσα μου δημιουργούσε ήθος.Ήταν αυτό που για άλλους υπήρξε το κόκκινο γαρύφαλλο.
Μια ιδεολογία. Τέτοια, όμως, που μπορούσα να της δώσω λογοτεχνικά τις διαστάσεις που έπαιρνε μέσα στο νου μου, όπως έκαναν και οι άλλοι με το κόκκινο γαρύφαλλο σε άλλους πραγματικούς και υπαρκτούς κόσμους.
Έγραψα σε μια γλώσσα εθνικά ελληνική με την έννοια ότι θα μπορούσε να διαβαστεί από τους Έλληνες τόσο μέσα στα γεωγραφικά όρια της χώρας όσο και από τους Έλληνες έξω από την Ελλάδα, στην Αλεξάνδρεια, στο Σικάγο ή την Κωνσταντινούπολη  ή στην Καππαδοκία, στη Μελβούρνη ή στο Κέιπ Τάουν, εκείνους που ζούσαν διασπαρμένοι στις πέντε Ηπείρους.
Μη γίνει καμιά παρεξήγηση. Δεν σημαίνει πως είχα ψευδαισθήσεις ότι θα έφταναν εκεί τα βιβλία, μιλάω μόνο για το γλωσσικό ιδίωμα.
Στερήθηκα, όμως, της ευκαιρίας, που θα έβγαινε από τη γλώσσα να γράφω ένα βιβλίο  με παραγράφους ή  διαλόγους κάποιας τοπολαλιάς, έστω και της πιο αχρωμάτιστης, πιθανόν της Χίου ή της Ρόδου ή της Θεσσαλίας, αν στο αυτί μου  ηχούν διαφορετικά από τη γλώσσα της Αττικής.
Αν και τώρα πια από τα τοπικά ιδιώματα εξαφανίζονται από τη γλωσσική  έφοδο της τηλεόρασης σε όλα τα σπιτικά της ελληνικής επικράτειας.
Και ακόμα περισσότερο ζώντας στην πρωτεύουσα, αγνοώ μεγάλες συνομοταξίες  πουλιών και φυτών και πιο συνοπτικά την ελληνική χλωρίδα και παγίδα. Βέβαια, θα μπορούσα να τα μάθω από τα βιβλία, αλλά θα μου έλειπε πάντα η πραγματικότητα.
Γι’ αυτό το «Μπαζαγιάζι» και «Οι δύο τελευταίοι» διανοητικά λαμβάνουν χώρα στη Νότια Πελοπόννησο, όχι μόνο επειδή είναι τόπος καταγωγής μου, αλλά η γλώσσα είναι αυτή που μιλάω καθημερινά. Εξάλλου στο ιδίωμα εκείνου του νότιου σημείο της χώρας βασίστηκε η νεότερη ελληνική γλώσσα και αυτό δικαιολογεί την έλλειψη ιδιωματισμών.

Αυτή η έλλειψη δεν επηρεάζει τις αφηγήσεις ή τις περιγραφές όσο τους διαλόγους. Και οι άλλες ελλείψεις; Για πόσα πουλιά και για πόσα ερπετά θα γράψω σ’ ένα μυθιστόρημα;
Εξάλλου, σαν συγγραφέας των μεγαλουπόλεων, στις σελίδες μου δεν υπάρχουν παρά μόνο λίγα ηλιοβασιλέματα. Λίγα πουλιά πετάνε  και λίγα μοσχοβολάνε στην όσφρηση του αναγνώστη,
Οι μεγαλουπόλεις πιθανόν να μου έδωσαν, για να κάνω τη συζήτηση ακόμα πιο προσωπική, κάποια άλλη διάσταση, μια διαφορετική οπτική γωνία, ένα πιο πολύ-επίπεδο πρίσμα, μια εντατικότερη συναισθηματική συμμετοχή ή ολική απόρριψη, μια ταχύτερη αντίδραση και αποφασιστικότητα. Ο κόσμος , νόμιζα, δεν μπορούσε να με περιμένει. Έπρεπε να τρέξω περισσότερο για να τον αναμετριέμαι κάθε μέρα με το ύψος των περιστάσεων.
Και ήταν οι μεγαλουπόλεις, επίσης επικίνδυνες. Μπορούσαν πολύ γρήγορα να διαβρώσουν αυτό που θα με συνιστούσε, να αμβλύνουν πολύ πιο εύκολα τη συνείδησή μου, αφού με τις συγκρίσεις και τις πιο αυτόματες μετρούσα η ίδια σαν άνθρωπος στις μαμούθ πόλεις λιγότερο από πολλά.
Δεν έγραψα για να υποκαταστήσω τα ελλείμματα ή να συμπληρώσω τα κενά ούτε επειδή έζησα στις μεγαλουπόλεις και πολλές φορές νοσταλγούσα το μικρό Διαβολίτσι, Μεσσηνίας, όπου οι καλοκαιρινές μνήμες των πρώτων παιδικών μου χρόνων, από τότε που ζούσε ο παππούς μου.

Όμως εκείνη τη ζωή τη γεύθηκα ελάχιστα. Ο παππούς ζούσε σαν αστός σ’ ένα χωριό. Ο ίδιος δεν πήγαινε στα κτήματα παρά μόνο για να τα επιθεωρήσει, και το μόνο που πραγματικά τον ενδιέφερε ήταν ένα αμπέλι με πολλά διαφορετικά κλήματα που τα σταφύλια τους του έδιναν το κρασί της χρονιάς, που το ονόμαζε κοκτέιλ, η πρώτη ξένη λέξη που έμαθα.
Τα χρόνια πριν φύγω για την Αμερική, απ’ όπου είχε έρθει ο μπαμπάς μου που υπήρξε και η αιτία της εξημμένης φαντασίας μου, έζησα στην Καλλιθέα. Ένα προάστιο που όταν δεν είχαμε λεφτά ως νέοι, αυτό που λένε σήμερα ως teenagers,  βρίσκαμε πως ήταν τόσο κοντά στο κέντρο της Αθήνας που ερχόμασταν με τα πόδια ή πηγαίναμε ποδαρόδρομο στο Φλοίσβο, όπου περνούσαμε όλη την ημέρα και περίεργο τότε άντεχα τον ήλιο. Αλλά εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχε ούτε το κυκλοφοριακό ούτε η ρύπανση όπως τα ζούμε σήμερα.
Πιθανόν, στην Καλλιθέα το λεξιλόγιό μου να ήταν  αν όχι μεγαλύτερο ή πλουσιότερο από κάποιο άλλο μέρος της Ελλάδας , τουλάχιστον διαφορετικό.

Οι προσφυγικοί συνοικισμοί παρήγαγαν ή χρησιμοποιούσαν καινούριες, για μένα, λέξεις πιο σύνθετες όπως και πιο σύνθετη ήταν η ζωή τους από εκείνη που ζούσε η οικογένειά μου ή και των συμμαθητριών μου.
Όπως έδειξε η ζωή οι άνθρωποι που είχαν κατοικήσει στους συνοικισμούς μετά το ’22, δεν παρήγαγαν μόνο λέξεις διαφορετικές από εκείνες του οικογενειακού μου περιβάλλοντος όπου συναθροίζονταν οι Μεσσήνιοι συγγενείς, αλλά και ιδέες και μάλιστα  αυτές που μάθαμε να τις λέμε προοδευτικές. Αυτά έχουν συμβεί, βέβαια, και σε άλλα μέρη της Ελλάδας, όπως αναφέρομαι στη δική μου περίπτωση που την έζησα σε προάστιο της δικής μας πρωτεύουσας.
Καθώς σημείωνα αυτές τις σκέψεις, θυμήθηκα τον πρώτο στίχο από κάποιο ποίημα που κάποτε έγραψα:

Το χιόνι έπεσε τη νύχτα|
Και σκέπασε τις πινακίδες των αυτοκινήτων
Κι έτσι δεν ξέρω
Σε ποια πρωτεύουσα του κόσμου βρίσκομαι

   Αν η ποίηση είναι περισσότερο εσωτερική, ίσως ένας αδόκιμος όρος, από την πεζογραφία, εξομολογούμαι ότι αγνοώ ως τι  έγραψα τη λέξη «πρωτεύουσα» και όχι πόλη ή χωριό. Όμως, δεν είναι ακριβώς αυτό που θέλω να πω.
Ήθελα περισσότερο να μιλήσω για την κοινωνική συνείδηση του συγγραφέα, αν δηλαδή πλαταίνει με τα μέτρα μιας μεγαλούπολης ή αν συρρικνώνεται σ’ ένα χωριό ή αν αυτό δεν σημαίνει τίποτα.
Πολλές φορές αναρωτήθηκα για μένα την ίδια. Δεν έχω απάντηση. Γιατί; δεν το ξέρω. Δεν μπορώ ούτε καν να υποθέσω τι θα έκανα αν ζούσα σε μια μικρή πόλη. Μπορεί πάλι να έγραφα, αν αυτό, όπως νομίζω, ήταν το κέντρο ή η παράλληλη γραμμή της ζωής μου.

Αλλά θα ήθελα τελειώνοντας να πω ότι το Κέντρο μας τραβάει να το κατοικήσουμε γιατί αν η ζωή είναι κύκλος τότε στο Κέντρο συναντιέται η παράλληλη και η κάθετη γραμμή.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΝΕΑ ΖΗΛΑΝΔΙΑ. Τους 49 έχουν φτάσει οι νεκροί, από την επίθεση στα τεμένη

ΤΟ ΚΚΕ για την επίθεση στα τεμένη

Σε ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για το αποτρόπαιο έγκλημα στη Νέα Ζηλανδίασημειώνει:

«Εκφράζουμε τη βαθιά μας αλληλεγγύη στο λαό της Νέας Ζηλανδίας για το αποτρόπαιο έγκλημα στα μουσουλμανικά τεμένη στη χώρα. Αυτά τα εγκλήματα δείχνουν πού μπορεί να φτάσει η ρατσιστική – φασιστική ιδεολογία και μίσος. Αυτά πρέπει να αντιπαλέψουν οι λαοί στη ρίζα τους, για να μην επαναληφθούν τέτοιες τραγωδίες».

************************

Τους 49 έχουν φτάσει οι νεκροί από τις σημερινές επιθέσεις εναντίον δύο τεμενών στην πόλη Κράιστσερτς, δήλωσε ο επικεφαλής της αστυνομίας της Νέας Ζηλανδίας Μάικ Μπους στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου.

Παράλληλα, περίπου 48 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και παιδιά, έχουν διακομιστεί στο νοσοκομείο της πόλης, όπου νοσηλεύονται με τραύματα από σφαίρες, ανακοίνωσαν οι υγειονομικές αρχές της Νέας Ζηλανδίας. Τα τραύματά τους ποικίλλουν από ελαφρά έως και σοβαρά, διευκρίνισαν οι αρχές.

Σύμφωνα με τον επικεφαλής της αστυνομίας της Νέας Ζηλανδίας, ένας άνδρας μεταξύ 25 και 30 ετών κατηγορείται για ανθρωποκτονία και πρόκειται να παρουσιαστεί ενώπιον δικαστηρίου αύριο.

Εξάλλου η αστυνομία εργάζεται για να καθορίσει την εμπλοκή των άλλων δύο υπόπτων που έχουν συλληφθεί, ενώ ένα τέταρτο πρόσωπο που έχει συλληφθεί ενδέχεται να μην έχει σχέση με τις επιθέσεις, επισήμανε ο ίδιος.

 

 

Η Ελληνοαυτραλέζα ηθοποιός Αθανασία Κώστα στις «Βρυσούλες γνώσης»

«ΤΡΩΑΔΕΣ»
ΠΡΕΜΙΕΡΑ  15 ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΟ ΜΑΝΤΟΥΡΙΔΕΙΟ ΘΕΑΤΡΟ

Για  bookings εισιτηρίων καλέστε την Εβελιν Τσαβάλα στο 0413 989 007
ή  μπείτε στην ιστοσελίδα μας http://www.hellenicarttheatre.com.au/

Η Ελληνοαυτραλέζα  ηθοποιός  Αθανασία Κώστα στις  «Βρυσούλες γνώσης»

Με την ευκαιρία της τραγωδίας ΤΡΩΑΔΕΣ που ανεβάζει το θέατρο Τέχνης του
Σταύρου Οικονομίδη στο Σύδνεϊ, στα πλαίσια του Ελληνικού φεστιβάλ Σύδνεϊ 2019, η Αθανασία Κώστα παραχώρησε συνέντευξη στον υπεύθυνο της  ιστοσελίδα μας Γεράσιμο Μ.Λυμπεράτο.

 Πριν προβούμε στα ερωτήματα παραθέτουμε μικρό βιογραφικό της και είναι το παρακάτω:

Η Αθανασία Κώστα, γεννήθηκε στο Σύδνεϊ της Αυστραλίας  και είναι 28 χρονών.
Σπουδές:
Bachelor of Arts – Sydney University.
Bachelor of Education – Sydney University.
Εργασία: Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Western Sydney.
Οι συμμετοχές της σε θεατρικές παραστάσεις: Ιφιγενια αν Αυλίδι- Θέατρο Τέχνης Αυστραλίας (2013), Δον Καμιλο -ΘΤΑ (2014), Ο Φαταουλας- ΘΤΑ (2015), Εκκλησιάζουσες- ΘΤΑ (2016), Βάκχες – Λύκειο Επίδαυρου, Φεστιβάλ Αθηνών  (2017), Τρωάδες- Hydrama Theatre & Arts Centre, Hydra (2017) , Τρωάδες- ΘΤΑ (2019).
*****

Η Αθανασία Κώστα απαντά στα ερωτήματα που τις θέσαμε.

Σε μια πρόσφατη εκδήλωση στο Σύδνεϊ για την παγκόσμια μέρα της γυναίκας, συναντήσαμε την Αθανασία Κώστα.
Αφού πρώτα τη θαυμάσαμε σε σχετικές απαγγελίες ποιημάτων,  προς το τέλος της εκδήλωσης την πλησιάσαμε με σκοπό να  μας απαντήσει  σε κάποια ερωτήματά μας  ως βασικό στέλεχος του «θεάτρου Τέχνης»  στο Σύδνεϊ με την ευκαιρία  του ανεβάσματος  της τραγωδίας του Ευριπίδη  «ΤΡΩΑΔΕΣ».
Πρόθυμη, με πολύ ευγένεια, και καλοσύνη απάντησε με σαφήνεια στα ερωτήματα  που τις έθεσε η ιστοσελίδα μας «Βρυσούλες γνώσης». Και πρέπει να πούμε πως οι απαντήσεις αυτές αποκτούν  ιδιαίτερο ενδιαφέρον και από την άποψη ό,τι η Αθανασία ανήκει στην τρίτη γενιά Ελλήνων μεταναστών. Ας την ακούσουμε.

«ΒΡΥΣ.Γ.»
Ως καλλιτέχνιδα τρίτης γενιάς μεταναστών, γιατί επέλεξες το ελληνικό θέατρο να απευθυνθείς από την σκηνή σε μια άκρως γερασμένη ελληνική παροικία. Μήπως σαν μια τελευταία προσφορά στα «τιμημένα γηρατειά» ή τί άλλο;

Βέβαια, είναι ένας λόγος αυτός, νιώθω μια υποχρέωση απέναντί στους ηλικιωμένους της παροικίας μας. Είναι το λιγότερο που θα μπορούσα να κάνω, μετά από όσα προσφέρανε σε μας.  Ίσως το θέατρο με έφερε ακόμα πιο κοντά σ ’αυτή την πρωτοπόρα γενιά των μεταναστών της δεκαετίας του ’60 και ‘70, αλλά και σε μια παροικία που μοιράζομαι μαζί της  την κουβέντα, το γέλιο, το πόνο, το τραγούδι. Νιώθω τυχερή, για τις τόσο όμορφες στιγμές που προσφέρει σε όλους το θέατρο.

Πρέπει όμως να τονίσω  πως δεν απευθύνομαι μόνο στην πρώτη γενιά των μεταναστών αλλά και στις νεότερες δεύτερη και τρίτη γενιά. Το θέατρο μας δίνει  την δυνατότητα να προωθήσουμε την γλώσσα μας, που κατά τη γνώμη μου, κινδυνεύει. Ένας λόγος που επέλεξα το ελληνικό θέατρο, ήταν επειδή ήθελα να βελτιώσω τα ελληνικά μου στο σχολείο.

Σιγά σιγά μεγάλωνε, η αγάπη μου για την τέχνη και συνέχισα την απασχόληση αυτή μετά το σχολείο. Η αλήθεια είναι ότι μου έχει προσφέρει πιο πολλές εμπειρίες απ’ ότι θα φανταζόμουν ποτέ. Τα πιο αγαπημένα πρόσωπα τα έχω γνωρίσει μέσω του Ελληνικού θεάτρου- στην Αυστραλία και στο εξωτερικό, που αλλιώς δεν θα τους είχα συναντήσει στης ζωής το δρόμο, αν δεν είχα επιλέξει να το συνεχίσω…

«ΒΡΥΣ.Γ.»
Το θέατρο ως τέχνη, το αισθάνεσαι ως μια προσωπική εξομολόγηση, ή ως ένα εργαλείο για να κατανοήσουμε όλες τις ανθρώπινες σχέσεις, ηθικές, πολιτικές, οικονομικές, τέλος πάντων να κατανοήσουμε την κοινωνική ζωή των ανθρώπων της κάθε εποχής βγάζοντας ανάλογα συμπεράσματα;

Είναι και προσωπική «θεραπεία» θα έλεγα, είναι και για την προώθηση της γλώσσας, όπως ανάφερα προηγουμένως, άλλα το τρίτο είναι το σπουδαιότερο απ’ όλα, οι ανθρώπινες σχέσεις και τα κύρια προβλήματα μας είναι παγκόσμια, δεν ξεχωρίζουν για  τον κάθε λαό, ότι είναι ανθρώπινο δεν έχει «σύνορα». Όλοι οι άνθρωποι και οι λαοί υποφέρουν από τις ίδιες αδικίες.
Για παράδειγμα στις Τρωάδες, θα μπορούσαμε πολύ εύκολα, να παραλληλίσουμε σκηνές του έργου, όπως τα βασανιστήρια και οι βιασμοί που αντιμετώπιζαν οι γυναίκες  εκείνης της εποχής, με τις γυναίκες και μανάδες στη Συρία και στην Παλαιστίνη σήμερα, ή με τους πρόσφυγες που πνίγονται κάθε μέρα στη Μεσόγειο.
Τα παιδιά μας, που την ίδια στιγμή, περιμένουν από εμάς να τα  προστατεύσουμε, να τους έχουμε ένα ζεστό πιάτο φαγητό, καθαρό νερό, μια στέγη, ένα ασφαλή περιβάλλον στο οποίο να μεγαλώνουν, τα καταντάμε να πέφτουν   θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων.

Ως καλλιτέχνες, έχουμε ένα καθήκον να προωθήσουμε την κοινωνική δικαιοσύνη, αυτός είναι ο κύριος στόχος μας- να αγωνιζόμαστε μέσα από το θέατρο για ένα καλύτερο μέλλον των ανθρώπων, δίχως πολέμους και ενάντια στο φασισμό.

Η Αθανασία Κώστα (δίπλα από τον μπέμπη) με τους συνεργάτες της λίγο πρίν μια πρόβα.

«ΒΡΥΣ.Γ.»
Πιστεύεις πως το θέατρο στην ελληνική παροικία του Σύδνεϊ θα έχει μέλλον; Μήπως τελικά μπορεί να το σώσει ή άφιξη χιλιάδων Ελλήνων νέο-μεταναστών και στην Αυστραλία;

Το ελπίζω ολόψυχα, δε μπορώ να είμαι σίγουρη γι’ αυτό! Όπου υπάρχει θέληση, υπάρχει τρόπος…

«ΒΡΥΣ.Γ.»
Δεν είναι η πρώτη φορά που πρωταγωνιστείς σε Ελληνική τραγωδία. Σε είχαμε απολαύσει παλαιότερα εις την ΗΦΙΓΕΝΕΙΑ ΕΝ ΑΥΛΙΔΙ, και σε άλους σπουδαίους ρόλους, σε λίγες μέρες θα σε απολαύσουμε στις ΤΡΩΑΔΕΣ και για δεύτερη φορά σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Τι είναι η Ελληνική τραγωδία για την νεαρή Ελληνο-αυστραλέζα 3^ης γενιάς;  Ποια είναι τα μηνύματα που εισπράττει;

Τα μηνύματα που εισπράττει από  μια τραγωδία είναι διαχρονικά και με αγγίζουν όπως το κάθε συν ιδιώτη άνθρωπο. Ας πάρουμε για παράδειγμα πάλι το έργο «Τρωάδες». Μας λέει για τις συμφορές που έφερε αυτός ο πόλεμος, πως πάντα τα πρώτα θύματα είναι οι γυναίκες και τα παιδιά…

«ΒΡΥΣ.Γ.»
Λίγα λόγια για το θεατρικό σχήμα και το σκηνοθέτη του ;

Από που ν’ αρχίσω για το Θέατρο Τέχνης Αυστραλίας.. τους έχω σαν οικογένεια! Το μικρότερο μέλος της οικογένειας μας είναι 12 χρονών και το μεγαλύτερο έχει περάσει τα 80… αλλά δεν θα αναφερθώ σε ονόματα!!! Όλοι φέρνουμε κάτι διαφορετικό στην ομάδα, διαφορετικά ταλέντα και εμπειρίες. Όταν μαζευόμαστε στη πρόβα, πίνουμε το καφεδάκι μας, συζητάμε κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα και λέμε αστεία. Δημιουργούμε θεατρικά έργα και μακροχρόνιες φιλίες ταυτόχρονα. Ο κύριος Σταύρος Οικονομίδης είναι ο σκηνοθέτης μας και αν δεν υπήρχε αυτό το σπουδαίο πρόσωπο, δεν θα υπήρχε και το θέατρο αυτό. Μας καθοδηγεί, μας διδάσκει και μας συμβουλεύει. Τον εκτιμώ και τον θαυμάζω για την ανιδιοτελή του προσφορά στη παροικία και τον ευχαριστώ για κάθε ευκαιρία που μου έχει δοθεί στο Θέατρο Τέχνης.

«ΒΡΥΣ.Γ.»
Τι έχεις να μας πεις για την ελληνική γλώσσα συγκρινόμενη με την Αγγλική;

Θέλω να πω πρώτον πως όλες οι γλώσσες για τον κάθε λαό είναι αξιόλογες. Για μένα προσωπικά, η ελληνική γλώσσα είναι τόσο πλούσια και γι’ αυτό το λόγο, πιστεύω ότι είναι πιο κατανοητή και πιο εκφραστική, σε σχέση με την αγγλική. Υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι να εξηγήσεις ένα πράγμα. Αυτό με ενθουσιάζει πάρα πολύ!

«ΒΡΥΣ.Γ.»
Ποιος σου έμαθε τις πιο πολλές λέξεις όταν ήσουν μπέμπα, η Μαμά ή ο κοντά εν ζωή αιωνόβιος Παππούς?

Και οι δυο τους αγωνιστήκανε πολύ για να μάθουμε ελληνικά… άλλα αφού ρωτάτε σχετικά με τις λέξεις… Θα πρέπει να πω οπωσδήποτε την Γιαγιά Αθανασία!!! Από μικρή μου μάθαινε Ελληνικά τραγούδια και ποιήματα απ’ έξω,  φύτρωσε ένα σπόρο της Ελληνικής λογοτεχνίας στην καρδιά μου που κάθε μέρα μεγαλώνει. Ακόμα μοιραζόμαστε ιδέες και απόψεις και κάνουμε πολλές συζητήσεις για το θέατρο, τους Έλληνες ποιητές και μιλάμε για πολλά άλλα, παλιά και σύγχρονα, ιστορικά και πολιτικά γεγονότα.

Όλη η ομάδα του θεάτρου τέχνης πανέτοιμη για την πρεμιέρα της παρασκευής. Εκεί μέσα υπάρχουν και οι θεατράνθρωποι της παροικίας μας. Κάποια άλλη φορά θα ασχοληθούμε με όλους αυτούς τους πρωταγωνιστές γιατί το αξίζουν.

«ΒΡΥΣ.Γ.»
Πως βλέπεις την Ελληνική παροικία, τις νέες γενιές που ακολουθούν; Σε φοβίζει κάτι; Όλοι κοντά 70 χρόνια μιλάμε για ένα σύγχρονο πολιτιστικό κέντρο, το οποίο ακόμη ούτε στα σχέδια έχει μπει, μήπως η παροικία πρέπει να γίνει πιο διεκδικητική προς τις κυβερνήσεις και των δύο πατρίδων;

Με φοβίζει η γλώσσα και πως θα μπορούμε να διατηρήσουμε τα ήθη και έθιμα, αυτό είναι το πιο σπουδαίο. Όσο για το πολιτιστικό κέντρο, δυστυχώς και εγώ έχω χάσει τις ελπίδες μου, διότι οι οργανισμοί, οι ηγέτες, οι διανοούμενοι της παροικίας μας και όσοι υπεύθυνοι παρά τις εξαγγελίες τους δεν έχουν καταφέρει να  πραγματοποιήσουν αυτό το σημαντικό έργο, τουλάχιστον στο Σύδνεϊ και που είναι όνειρο του κάθε συμπάροικου.

«ΒΡΥΣ.Γ.»
Το θέατρο στην Αυστραλία γενικά;

Εκτός από το θέατρο των Ιθαγενών, το θέατρο της Αγγλοσαξονικής Αυστραλίας δεν μπορεί να συγκριθεί με το θέατρο της Ευρώπης. Είναι και λίγα τα θέατρα στο Σύδνεϊ σε σχέση με μια Ευρωπαϊκή πόλη. Επίσης, δεν είναι τόσο προσιτό το θέατρο στα λαϊκά στρώματα της Αυστραλιανής κοινωνίας.

«ΒΡΥΣ.Γ.
Παρ’ όλο νεαρή, έχεις επισκεφτεί αρκετές φορές την Πατρίδα. Τί σε λυπεί σε κάθε επίσκεψή σου και τί σε κάνει χαρούμενη;

Χαίρομαι κάθε φορά που πηγαίνω, μου αρέσει πάρα πολύ και την αγαπάω. Με λυπεί το γεγονός ότι οι νέοι επιστήμονες αναγκάζονται να φεύγουν  στο εξωτερικό ως μετανάστες λόγο των οικονομικών και άλλων  κακών καταστάσεων  που επικρατούν στην πατρίδα – αλλά αυτό είναι παγκόσμιο φαινόμενο και για την γενιά τη δική μου.

«ΒΡΥΣ.Γ.»
Πώς βλέπεις την νεολαία στην Ελλάδα με την οικονομική καπιταλιστική κρίση εξακολουθεί να ονειρεύεται, να αγωνίζεται να έχει ελπίδα για κάτι καλλίτερο;

 Ο Έλληνας νεολαίος,  εργάτης,  φοιτητής, αγρότης, το έχει μέσα του, δεν το βάζει κάτω. Πάντα ονειρεύεται και πάντα αγωνίζεται, με την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον!

«ΒΡΥΣ.Γ.»
Κάτι τελευταίο που να μας μιλά για τα μελλοντικά σου όνειρα στο θέατρο;

Δεν ονειρεύομαι να γινώ σπουδαία ηθοποιός, ονειρεύομαι να γινώ ένας σωστός άνθρωπος μέσα στην κοινωνία που στην οποία ζω. Και θεωρώ ότι το θέατρο μπορεί να με βοηθήσει στο στόχο μου. Το θέατρο ενώνει τους ανθρώπους.  Πιστεύω στην συλλογική δουλειά κι η επιτυχία έρχεται συλλογικά και για μένα.

Το απόλυτο όνειρό μου θα ήταν να κρατήσουμε το θέατρο ιερό και δυνατό σε όλο το κόσμο…

Θυμάμαι και τον Παππού μου τον Γιώργο και τις συζητήσεις που κάναμε για το θέατρο. Πάντα μιλούσε για τα ερασιτεχνικά θέατρα που ανεβάζανε οι πολιτικοί κρατούμενοι στη Μακρόνησο και με ένα χαμόγελο μου έλεγε, «Και εμείς παίζαμε θέατρο παιδί μου, αλλά μας ρίχνανε τα σκηνικά!»

Ας μην ξανασυμβεί  αυτό ποτέ… Αυτό είναι το όνειρό μου…

«ΒΡΥΣ.Γ.» Σε ευχαριστούμε Αθανασία και καλή επιτυχία να έχουν οι παραστάσεις. 

*Μάσκες. Σκίτσο του Γεράσιμου Μ.Λυμπεράτου

ΣΧΟΛΙΑ .
Συγχαρητήρια Αθανασία. Συνεχώς ανεβαίνεις. Διαβάζοντας την συνέντευξή σου κατάλαβα πόσο έχεις προχωρήσει από όταν σε γνώρισα στην Αυστραλία. Σου εύχομαι πάντα επιτυχίες με όμορφους πνευματικούς στόχους, καταξιωμένη ηθοποιός και άνθρωπος, που μέσα από το θέατρο θα μεταλαμπαδεύσεις Την ελληνική γλώσσα και πολιτιστικές αξίες
Συγχαρητήρια και πάλι.Κοστούλα Ραζή- Μουσμούτη

 

*************************

 

 

«STOP WAR» Ένα από τα 18 νέα ΣΚΙΤΣΑ – ΖΩΓΡΑΦΙΕΣ του Γεράσιμου Μ.Λυμπεράτου που εντυπωσιάζουν

ΣΧΟΛΙΟ
Αγαπητέ Γεράσιμε, Σε ζηλεύω.Τι σκίτσα είναι αυτά.Τι σχηματικές ακρίβειες.Τι συμπληρώσεις με τα χρώματα. Δεν ξέρω να εκφραστώ ακριβέστερα.Με θαυμασμό
                                                                                                            Ιωάννα Καρατζαφερη

*****

Αυξάνονται κάθε μέρα που περνά, ο αριθμός αυτών που ακολουθούν την εικαστική σελίδα του Γεράσιμου Μ.Λυμπεράτου στο INSTAGRAM.
Είδη έχουν ξεπεράσει τους 3200  από όλο τον κόσμο, οι περισσότεροι από αυτούς καλλιτέχνες και μερικοί με μεγάλη φήμη. Σχολιάζουν καθημερινά, ρωτούν να μάθουν συγχαίρουν και κάνουν κλικ LIKE. Πολλοί δίνουν και μια εξήγηση σ’ αυτά που βλέπουν .

 

Το παραπάνω  σκίτσο μας  αποθανατίζει  την εκτίναξη στον αέρα ανθρώπινoυ κορμιού ύστερα από νοητή  έκρηξη βόμβας πολέμου.
Από τα μάτια του ανθρώπου κυλά αίμα που ποτίζει το χώμα, την  γη μας.
Το στόμα έχει μετατραπεί από την κραυγή τρόμου και πόνου,σε κυκλικό σήμα τροχαίας με την ένδειξη, να σταματήσει ο πόλεμος (STOP WAR) Ενώ στο βάθος διακρίνεται ένα αιματοβαμμένο ηλιοβασίλεμα.
Μια υπερεαλιστική εικαστική δημιουργία του Γερ.Μ.Λυμπεράτου

ΤΑ ΑΛΛΑ ΣΚΙΤΣΑ- ΖΩΓΡΑΦΙΕΣ

1. Εσκιμόα
2.Πιθανόν μαγειρεύει, κάτι πάντως σαν τσουκάλι κρατά στο χέρια του
3. Φιγούρα

1.Κάτι ζητούν μα τι;
2.Στην ταράτσα γιομάτη αναμνήσεις
3.Τα όνειρα σε ταξιδεύουν

1. Βοήθειααα
2. Κοντά στην φύση μή την ξεχνάμε.
3. Σαν σε εκδρομή. Στιγμές ευτυχίας.Όλα εκεί δένουν αρμονικά. Φύση,  ζωάκια, πράσινα μάτια, χρώματα.

1. Εμπνευση, φαντασία;
2. Η μαγεία της πόλης.
3. Καλλιτεχνικό αγαλματίδιο ή αθλήτρια άρσης βαρών;

1.2.3. δώστε εσείς την δική σας ερμηνεία.

1.Μια γλυκιά ύπαρξη
2. Βόλτα με το σκυλί της σε πράσινους λοφίσκους

gerrys_pen_art
Ακολουθούν 3230 άτομα από όλο τον κόσμο
Μία από τις καλύτερες καλλιτεχνικές σελίδες του
INSTAGMAM

 

ΣΙΔΝΕΪ Με επιτυχία η εκδήλωση για την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας – Επόμενο ραντεβού η εκδήλωση για τις εκλογές

Με αξιοσημείωτη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση για την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας από τη Λέσχη Φίλων του ΚΚΕ στο Σίδνεϊ.

Οι σύντροφοι και φίλοι του ΚΚΕ είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν αφιέρωμα για τις γυναίκες των φυλακών Αβέρωφ και να γνωρίσουν τη δράση της ΟΓΕ, με διαδικτυακή σύνδεση από την Αθήνα.

Στο χώρο της εκδήλωσης τα παιδάκια ζωγράφισαν και χόρεψαν για όλα τα παιδιά της γης!

Η Λέσχη Φίλων ευχαριστώντας για τη συμμετοχή όλους όσοι παραβρέθηκαν ανανέωσε το ραντεβού για το Σάββατο 16 Μάρτη στις 4.30 το απόγευμα, στο κτίριο της Ελληνικής Κοινότητας στο προάστιο του Lakemba, όπου θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση – συζήτηση για τις επερχόμενες εκλογές στην Ελλάδα και την ενίσχυση του ΚΚΕ.

Στην εκδήλωση θα μιλήσει μέσω διαδικτυακής σύνδεσης, ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και ευρωβουλευτής του ΚΚΕ.

ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ ΤΟ ΠΑΤΡΙΝΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ 2019 Οι πρώτες φωτογραφίες από την απογευματική παρέλαση

ΠΑΤΡΑ.Κυριακή 10-3-2019 ώρα 2μ.μ.  Παρέλαση Αρμάτων και μεταμφιεσμένων. 

Το άρμα του ΚΑΡΝΑΒΑΛΟΥ 2019 με θέμα ΑΣΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Το λουλούδινο άρμα της Βασίλισας  2019.Στολισμένο με κοντά 59000 ανθούς

Ακόμη ένα εντυπωσιακό άρμα

Ο λαοφιλής δήμαρχος της Πάτρας Κ Πελετίδης μιλάει για το Καρναβάλι της Πάτρας

στην ΕΡΤ2

ΑΠΟΚΡΙΕΣ και πάλι, με δυό σατυρικά ποιήματα της μέρας. Μ. Κολοβού Ρουμελιώτη, Γερ.Μ.Λυμπεράτος

Ευχές για Καλές Απόκριες και καλή Σαρακοστή!

ΟΙ ΣΑΤΥΡΟΙ Της Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη Ντύθηκε ο Καρνάβαλος  Μασκαράς μεγάλος κι έφερε  στα σπίτια μας της Τρελής το χάος Άρχισαν τα όργανα στη μικρή μας Πόλη και χορό ξεκίνησαν όλοι οι Διαβόλοι Μύρισε στη Γειτονιά πίτα και σουβλάκι ήπιε και η Φτωχολογιά μπόλικο κρασάκι Ξέχασε τα Βάσανα μόνο για μια μέρα και μες το Μεθύσι της ήταν όλα ωραία! Άφησε τον Πόλεμο και οι σοκολάτες νύχτα μοιραστήκανε πίσω από τις πλάτες κι όσοι ήταν έξυπνοι ‘κλεψαν κι από μία φυλακτό την κράτησαν για όλη τη Νηστεία!

ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ *
Γεράσιμου Μ.Λυμπεράτου

Μεγάλη μέρα σήμερα, απόκριες και πάλι
γέλιο παντού, χαρά παντού, εν μέσω μαύρου χάλι.

Χάλι το λέμε δυστηχώς, που έγινε και χρόνιο,
μέτρα που εφαρμόζονται με βάση το μνημόνιο.

Σήμερα όλοι πιστοί, στον Χάχα τον καρνάβαλο,
για λίγη ώρα χαρωπή κι ας νιώθουμε σαράβαλο.

Τον ΕΝΦΙΑ  τον κάναμε ωραίο πεντοζάλι
που μας στερεί όσο μπορεί προβλήματα και ζάλη.

Μείωση σύνταξης, γέροι που δεν αντέχουν άλλο,
σηκώνονται παράταυτα σαλτοκοπώντας μπάλο.

Και οι μισθοί που κόπησαν εντός βουλής βραδάκι
τους κάναμε  πλέκοντας κόκκινο Γαιτανάκι.

Ακολουθάνε τα τραχτέρ στο κρύο του χειμώνα
μασκαρεμένα κουβαλούν τον χάχα ηγεμόνα.

Τα φαρμακεία έκλεισαν σήμερα συμβολικά
ο καθένας  νιώθει άνετα, δεν θέλει γιατρικά.

Οι ασθενείς λιγόστεψαν εις τα νοσοκομεία
μείναν τα ράτζα αδειανά χωρίς καν πελατεία

Δόσεις, φόροι ασήκωτοι, τελείως ξεχαστήκαν
άστεγοι και μπατήρηδες στον μασκαρά εμπήκαν.

Η ανεργία έφυγε ως δια μαγείας τρόπου
μεταμφιέστηκε κι αυτή σε είδος πιερότου.

Τα εργασιακά αφήσαμε να ΄ναι στο συρτάρι
για την  ανάσα την στερνή  πριν να μας βγεί το λάδι.

Αυτά κι άλλα πολλά στην λησμονιά αφήσαμε
τιμώντας τον καρνάβαλο που τόσο αγαπήσαμε

Μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ σ αυτά δεν παίρνει θέση
παρά κοιτά κάθε στιγμή με  μέτρα να μας δέσει.

Και να προσέξουμε πολύ, το συζητούν αυτό κι άλλοι
να σταματήσουν θέλουνε  τ’ αθώο καρναβάλι.

Μια μέρα γέλιου ειν αυτή μα θέλουν όπως όλα
πολιτισμό και έθιμα να μπουν στην καρμανιόλα.

Γι αυτό κόβουν από δώ και από κεί αρπάζουν
το πολιτιστικό μας  επίπεδο, κατεβάζουν.

Αλλιώς λοιπόν θάνε αύριο την καθαρή Δευτέρα
που μια απ’ τα παλιά, θα κλέμε νύχτα μέρα.

Εκτός κι αν ξυπνήσουμε με διάθεση ωραία
κι αντί κουκιά σαρακοστής αρπάξουμε σημαία

σε πόλεις κάμπους και χωριά όλοι ν’ ανταμωθούμε
εργάτες- αγρότες -φοιτητές να ξεσηκωθούμε

Μνημόνια  Ευρωπαϊκά αληθινά να σκίσουμε,
εξουσία λαική να εγκαθιδρύσουμε

Για ένα αύριο χαράς αγάπης και ειρήνης
αυτό θα εσήμανε το τέλος της Οδύνης.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

*Γράφτηκε το 2017

 

Δήλωση του Δ. Κουτσούμπα για την 8η Μάρτη, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (VIDEO)

Δήλωση του Δ. Κουτσούμπα για την 8η Μάρτη, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (VIDEO)

 

Δήλωση για την 8η Μάρτη, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, έκανε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας. 

Η δήλωση του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ έχει ως εξής:

«Η 8η Μάρτη, Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, είναι και σήμερα φάρος στον αγώνα των εργαζόμενων, των άνεργων γυναικών, του λαϊκού μας κινήματος σε όλο τον κόσμο, ενάντια στις κοινωνικές διακρίσεις, στην εκμετάλλευση.

Καλούμε κάθε εργαζόμενη, άνεργη, κάθε συνταξιούχο, κάθε νέα γυναίκα να κάνει μια νέα επιλογή. Να βαδίσουμε μαζί έναν διαφορετικό δρόμο: Το δρόμο της ελπίδας, της πάλης για μια αξιοπρεπή ζωή, με βάση τις δυνατότητες που υπάρχουν στον 21ο αιώνα, για μια οικονομία και κοινωνία που θα εξασφαλίζει σε όλες εργασία, ελεύθερο χρόνο, θα προστατεύει τη μητρότητα χωρίς τη λογική του «κόστους» για το μεγάλο κεφάλαιο.

Ο δρόμος αυτός προϋποθέτει αποφασιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ, στους αγώνες και σε όλες τις κάλπες.

Απορρίψτε την πολιτική που σήμερα υπηρετεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που προηγούμενα υπηρέτησαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ. Δίνουν εξετάσεις στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, στους μεγάλους επιχειρηματικούς κολοσσούς, καταδικάζοντας τις γυναίκες στην ανασφάλεια, την ανεργία, την έλλειψη κρατικών υπηρεσιών προστασίας της μητρότητας, των κακοποιημένων γυναικών και παιδιών.

Βαφτίζουν δήθεν φιλολαϊκή πολιτική υπέρ της «ισότητας των φύλων» και των «ίσων ευκαιριών» την εξίσωση προς τα κάτω των μισθών, των συντάξεων, των δικαιωμάτων ανδρών και γυναικών.

Σας καλούμε να μη συμφιλιωθείτε με τον κατακερματισμό της ζωής σας ανάμεσα στις επαγγελματικές, τις οικογενειακές, τις προσωπικές υποχρεώσεις. Να μη συμφιλιωθείτε με τη λογική των «κουπονιών», των «εφάπαξ» επιδομάτων, των ευκαιριακών παροχών.

Με ένα ισχυρό ΚΚΕ παντού μπορούμε να κάνουμε την πραγματική διαφορά».