«Κουβαλώντας στους ώμους του το βαρύ φορτίο της ζωής» ( Εμπνευσμένο από σκίτσο του Γεράσιμου Λυμπεράτου)
Κεφάλι, δεν του είχε απομείνει. Μια πυρωμένη μπάλα, που τα γρανάζια της άρπαζαν φωτιά‧ σβούρα που γυρνούσε ασταμάτητα ταρακουνώντας την αδράνεια του κόσμου‧ κι απ’ τα μάτια του… αχ, απ’ τα μάτια του… κρέμονταν δυο δίχτυα αδειανά, σαν να σου έλεγαν: «Φάτε μάτια ψάρια!..»
Το στόμα του, κλειδοστομιασμένο. Μια στενή χαρακιά που μάγκωνε τον λάρυγγα του σαν θηλιά, κι όλος ο κορμός, ένας σωρός από ωμοπλάτες που κουβαλούσαν το βαρύτιμο φορτίο της ζωής.
Τα μέλη του…. ναι, τα μέλη του… τα είχε μετατρέψει σε δεκανίκια ατσάλινα, -μιας και του τα ‘χε πετσοκόψει η ζωή‧ αλφαδιασμένα, να μη γέρνει το φορτίο! Ισορροπούσαν, αλύγιστα, καθώς μοίραζαν ισόποσα το μερίδιο της ευθύνης τους. Έπρεπε να αντέξουν. Να βγάλουν εις πέρας την αποστολή τους. Να οργώσουν το άγονο, αφήνοντας το γαλάζιο του ουρανού να αστράψει πάνω απ’ το κεφάλι της εργατιάς!
Αχ, πόσα θα ‘θελε να ξεστομίσει, να ξαλαφρώσει η μπαμπέσα η ζωή!.. Να γυρίσει η ρόδα και τα μάτια του να δουν τον κόσμο με ένα καρβέλι ζεστό ψωμί στα χέρια του! Να δυναμώσουν οι φωνές τραγουδώντας για την ειρήνη. Να χαμογελάσουν τα σφραγισμένα από την πείνα στόματα και στην καρδιά της ανθρωπότητας να ρέει το αίμα της ανθρωπιάς!
Κυριακή, 29 Νοεμβρίου 2020
**************
ΣΤΗ ΡΟΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Τελικά απόμειναν σαν μια γλυκόπικρη ανάμνηση τα συγκλονιστικά τρεχάματα στις διαδηλώσεις, καθώς όνειρα και πεθυμιές, εξακολουθούν να ‘ναι εγκλωβισμένα στις βαριές ανάσες της καθημερινότητας, της οικ. κρίσης, της πανδημίας, και της καταστολής. Που σαν βρέθηκα «ενώπιος ενωπίω» με τον «συνάνθρωπό μου» παρατήρησα την τεράστια νοητή απόσταση που μας χώριζε καθώς ούτε ο λόγος ούτε η «καλημέρα» δεν μπορούσαν να γαντζωθούν πλέον ανάμεσά μας, να γκρεμίσουν τους «τοίχους» που μας κρατούσαν μακριά απ’ την άνοιξη.
Στράφηκα στον ήλιο.
Τι άλλο θέλεις από μάς; Κουραστήκαμε… Δεν πήρα απάντηση. Έχει δίκιο. Ποτέ δεν ζήτησε κάτι από μας. Μόνο αυτός σκορπούσε απλόχερα το φως του χωρίς καμιά ανταμοιβή. Έλεος Υπήρξα σκληρός απέναντί του κι ομολογώ απ’ την πολύ αγάπη γι’ αυτόν Τον είχα φέρει στα δυο μου χίλια και δημιούργησα μαζί του τα καυτά φιλιά του έρωτα κοντά στις κόκκινες παπαρούνες του αγρού, κοντά στο χάραμα της Άλλης μέρας που περίμενα. Και τώρα… Στις σκιές πάνω που σχημάτησε το πέρασμα του χρόνου άφησα τα δάκρυά μου να κυλήσουν. Όχι για κάποιο άλλο λόγο αλλά γι’ αυτή την απεριόριστη μοναξιά του στοχασμού μου . Δύο δάκρυα όμως την κάνουν να γλυκαίνει κάπως και μες σ αυτή την λίγη γλύκα, την πολύ ελπίδα , εξακολουθεί να κυλάει ο χρόνος, όσος μου έχει απομείνει.
Συγχαρητήρια συναγ. Γεράσιμε. Έχω εντυπωσιαστεί με την τεχνική, την αισθητική και τη θεματολογία των νέων σκίτσων σου. Συνέχισε και εύχομαι να τα συγκεντρώσεις κάποτε όλα σε βιβλίο/άλμπουμ και να κάνεις μια Έκθεση στην Αθήνα, ώστε να τα απολαύσουμε από κοντά, αλλά κι εσένα ως ξεναγό της καλλιτεχνικής σου δημιουργίας, με τις αισθητικές και ιδεολογικές ερμηνείες που θα μας προσφέρεις για γνώση και προβληματισμό.
Θανάσης Ν. Καραγιάννης Δρ. Επιστημών της Αγωγής Ερευνητής/Μελετητής Δραματουργίας για παιδιά Κριτικός Θεάτρου για παιδιά – Συγγραφέας http://thkaragia.wix.com/main
Η πανδημία και στην Ελλάδα καλά κρατεί ανάθεμά της, ο πρωθυπουργός ευχαριστημένος από τα μέτρα που παίρνει κι ας έχουν ξεπεράσει οι θάνατοι τις 2.000. Το κακό είναι που επιβάλλει το φίμωτρο όχι μόνο για την πανδημία αλλά και για όσους διαφωνούν και αντιστέκονται στα δεκάδες αντεργατικά νομοσχέδια που ψηφίζει στην βουλή. Και λίγο ξύλο στην ανάγκη δεν βλάπτει, λέει. Αρκεί με το τέλος της πανδημίας οι γνωστοί πλουτοκράτες καπιταλιστές να βρεθούν με μερικά δισεκατομμύριά παραπάνω. Για όλα τα άλλα «ο θεός έχει…» και για τα πεινασμένα παιδιά του κόσμου και για την φτώχεια και για την πανανθρώπινη δυστυχία.
Εκατοντάδες likes απέσπασαν αυτές οι δύο ζωγραφιές μας στο Ινσταγκραμ. Στην πρώτη από αριστερά μια περίεργη σύμπνοια του κοριτσιού και του πτηνού. Τι πουλί είναι αυτό; είναι σαν να λέει…κύκνος ή πελαργός ή… Μάλλον ένα πουλί της δημιουργικής φαντασίας που βγήκε από τα στυλό του δημιουργού. Στη δεύτερη το συναίσθημα που πηγάζει από το πρόσωπο του νεαρού μοιάζει περισσότερο με διαμαρτυρία. Το σενάριο το αφήνουμε σε σας…
Πολλοί λένε πως οι τέχνες δεν έχουν κανόνες κι άλλοι πως έχουν. Εντάξει δεν θα σταθούμε εκεί. Αυτά είναι μια μεγάλη συζήτηση για άλλη ώρα. Τώρα ας απολαύσουμε αυτό το σκίτσο. Χρειάζονται λόγια; Δεν νομίζω. Τέτοιες στιγμές χαράς κι ευτυχίας τις συναντάμε συχνά σε κάθε οικογένεια. Πιστεύουμε πως θα συμφωνείτε.
Τρία δημοφιλή αθλήματα. Ποδόσφαιρο, Μπάσκετ, Βόλεϊ μπολ. Από τα πιο επιτυχή σκίτσα μας με εκατοντάδες προτιμήσεις στο Ινσταγκραμ. Και αφιερώνονται στην μνήμη ενός μεγάλου ποδοσφαιριστή που αγαπήσαμε στον μοναδικό ΜΑΡΑΝΤΟΝΑ.
Χαλαρώστε, ποδηλατάδα !
Κατασκευές, ό,τι δημιούργησε η φαντασία σε συνδυασμό με την Αυτόματη γραφή. Ρώτησα κάποιον, τί παίρνει απ’ αυτά τα σκίτσα – ζωγραφιές, τί του δίνουν και μου απάντησε. «Πέρα από το σχήμα και το χρώμα που εντυπωσιάζουν μ’ αρέσει να τα κοιτώ να προσπαθώ να βρω κάτι, να χάνομαι σ’ αυτά έστω κι αν στο τέλος δεν μου δίνουν κάτι το ουσιαστικό!!!» Είναι σαν να κοιτώ το άπειρο που στο τέλος παραμένει ένα άπειρο.
κουβαλώντας στους ώμους του το βαρύ φορτίο της ζωής
Και ο ρεαλισμός αγγίζει σε μεγάλο βαθμό αυτά τα σκίτσα – ζωγραφιές. Ο κύκλος το αγαπημένο μας γεωμετρικό σχήμα μας βοηθά να δημιουργήσουμε χαριτωμένα νεανικά και παιδικά πρόσωπα, η έκφραση σ αυτές τις διαφορετικές μορφές μας αποζημιώνει θετικά, πιστεύουμε.
Μια ματιά αν ρίξετε στα σκίτσα -ζωγραφιές θα συμφωνήσετε για την διαφορετικότητά τους. Τις διαφορετικές τεχνοτροπίες που κάποιες από αυτές -όπως μας λένε- είναι πρωτότυπες. Αυτό ακούγεται ωραίο , μα πιο ωραίο είναι το αποτέλεσμά τους. Συγκινούν, αρέσουν, παραδειγματίζουν.
Μπήκαμε στα δύσκολα. Που σ’ αποσπούν ίσως το χαμόγελο. ό, τι πεις για να αντιμετωπίσεις την οποιανδήποτε καραντίνα εξ αιτίας της πανδημίας.
Αμή τι άλλο ο Γολγοθάς. 1967 χρόνια από την σταύρωση του Χριστού, και ο άνθρωπος δοκιμάζεται φρικτά. Όλα αυτά τα χρόνια το δάκρυ του Αμαζόνιος ποταμός έχει γίνει. Ευτυχώς που πίσω από τις μάσκες της πανδημίας ακούγονται οι φωνές των αδικημένων των εργατών που δεν γυρίζουν και το άλλο μάγουλο να το κτυπήσει ο Ρωμαίος Στρατιώτης αλλά τον αντιμετωπίζει στα ίσια με γενναιότητά και προσπαθεί να δημιουργήσει συνθήκες για ένα καλλίτερο κόσμο.
Διάφορες εμπνεύσεις, κατασκευές στην βάση της αυτόματης γραφής αλλά και εν μέρει της λογικής
Και φτάσαμε στο τέλος με τρία ακόμη σκίτσα σε τρία διαφορετικά θέματα . Αφήνουμε την εξήγηση για σας. Φανταστείτε κάτι και μπορεί να είστε μέσα. Αν όχι δεν πειράζει σας απομένει πιστεύομε η γλυκύτητα των εικόνων. Σας ευχαριστούμε που δώσατε τον χρόνο σας για να πάρετε μία γεύση καλλιτεχνίας. Στους δύσκολους αυτούς καιρούς της πανδημίας κάθε καλλιτεχνία την χρειαζόμαστε πολύ περισσότερο από πριν . Καλή μέρα να έχετε
gerrys_pen_art Αν σας αρέσουν τα σκίτσα αυτά μπείτε στο ΙΝΣΤΑΓΚΡΑΜ για να δείτε όλες τις δημιουργίες που είναι αποδεκτές από χιλιάδες συνανθρώπους μας από όλο τον κόσμο
Ακολουθούν 4800 άτομα από όλο τον κόσμο Μία από τις καλύτερες καλλιτεχνικές σελίδες του Γεράσιμου Μ. Λυμπεράτου στο INSTAGRAM
Τον Ντιέγκο Μαραντόνα, τον λάτρη του ποδοσφαίρου και του δίκιου, τον επαναστάτη που παρά τις αδυναμίες του και τα λάθη του, ήταν ένας από τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές που πέρασαν ποτέ, αποχαιρετούν οι ποδοσφαιρόφιλοι της υφηλίου.
Επίκεντρο η Αργεντινή, αλλά και η Νάπολη, όπου τους χάρισε ξεχωριστές στιγμές στο παρελθόν. Και ανάλογες στιγμές ζει η Αργεντινή τώρα με το θάνατό του, καθώς ανάμεσα σε όλα τα άλλα, κατάφερε να ενώσει τους «μισητούς» οπαδούς δύο κορυφαίων ομάδων της χώρας, της Μπόκα που «υπηρέτησε» -και η οποία τον αποχαιρέτησε με ένα βίντεο (δείτε εδώ)- και της Ρίβερ Πλέιτ.
Χιλιάδες κόσμου συρρέει ακόμα και τώρα στο λαϊκό προσκύνημα της σορού του Μαραντόνα στο Μπουένος Άιρες, η ταφή του οποίου μεταφέρθηκε για σήμερα τα μεσάνυχτα, ενώ δεν έλειψαν οι συμπλοκές με την Αστυνομία όταν αρκετοί προσπάθησαν να μπουν στο χώρο από άλλα σημεία του φράχτη.
Από την άλλη, στην Ιταλία και στη Νάπολη, ο πόνος για τους φίλους της ομώνυμης ομάδας είναι βαρύς, καθώς ο Ντιέγκο λατρευόταν σα θεός από τρεις γενιές ανθρώπων. Η πόλη του Νότου το 1986 είδε τον Μαραντόνα να παίρνει τους συμπαίκτες του από το χέρι και να της χαρίζει το νταμπλ Ιταλίας για πρώτη φορά στην ιστορία της. Χιλιάδες φίλοι της Νάπολη συρρέουν από χθες έξω από το Σαν Πάολο για να τον αποχαιρετήσουν. Μάλιστα, προς τιμήν του υπάρχει η συζήτηση, το γήπεδο να μετονομαστεί σε «Ντιέγκο Μαραντόνα».
Τέλος, σήμερα το βράδυ, εκατοντάδες «ναπολιτάνοι» έσπασαν την καραντίνα και βρίσκονται γύρω από το Σαν Πάολο κάνοντας τη νύχτα μέρα με καπνογόνα.
Από την συμβολική παρέμβαση στο υπ. Εργασίας στο πλαίσιο της σημερινής 24ωρης απεργίας
«Τους χιλιάδες εργαζόμενους που σήμερα έσπασαν τη σιωπή, την εργοδοτική βία, την κρατική καταστολή και απέργησαν για τη ζωή τους, την υγεία τους, τα δικαιώματα τους», χαιρετίζει το ΠΑΜΕ για τη σημερινή απεργία.
Η κυβέρνηση, σημειώνει, «έσπασε ξανά τα μούτρα της! Η απεργία πέτυχε, με συμμετοχή σε μεγάλους χώρους δουλειάς, εργοστάσια, με σχεδόν καθολική συμμετοχή στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Η επιτυχία της σημερινής απεργίας, έστειλε το πρώτο μήνυμα. Δε θα περάσει ο φόβος, η τρομοκρατία, η απαισιοδοξία, η λογική να λογαριαστούμε μετά».
Η κυβέρνηση, υπογραμμίζει, «έχει εγκληματικές ευθύνες για την έξαρση της πανδημίας, για τα τεράστια κενά στο σύστημα υγείας, για τα υγειονομικά πρωτόκολλα διασποράς του ιού στους χώρους δουλειάς, στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στους χώρους εκπαίδευσης».
Ήταν προκλητική η στάση της κυβέρνησης, αναφέρει, «που γέμισε από το πρωί το κέντρο της Αθήνας και των άλλων πόλεων με ΜΑΤ, αύρες, αστυνομικούς και πρόστιμα για να καταστείλουν το απεργιακό μήνυμα, για να χτυπήσουν τη σημερινή απεργία που πραγματοποιείται με αποφάσεις Εργατικών Κέντρων, Ομοσπονδιών, πρωτοβάθμιων σωματείων, σε εκατοντάδες χώρους δουλειάς σε όλη τη χώρα».
«Επιχειρηματικοί όμιλοι και κυβέρνηση», επισημαίνει το ΠΑΜΕ, «νόμιζαν πως μαζί τη θλιβερή ηγεσία της ΓΣΕΕ που την επέβαλαν με ΜΑΤ, κλούβες και νοθεία την άνοιξη, θα μετέτρεπαν τη μάσκα σε φίμωτρο, όταν την ίδια στιγμή που φέρνουν τα αντεργατικά εκτρώματα του αιώνα, το χτύπημα στο 8ωρο, τη νομοθετημένη απλήρωτη εργασία, νέο πτωχευτικό κώδικα και τους πλειστηριασμούς λαϊκών κατοικιών, την κρατική παρέμβαση στη συνδικαλιστική δράση για τη χειραγώγηση των σωματείων».
Συνεχίζουμε, καταλήγει, «αγωνιστικά για να προστατέψουμε τη ζωή μας, την υγεία μας, τα δικαιώματά μας από την άγρια επίθεση κυβέρνησης και επιχειρηματικών ομίλων, δυναμώνουμε τον αγώνα για τις συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες που η κυβέρνηση επιχειρεί να βάλει στο γύψο.
Προετοιμάζουν μαχητικά την απεργία στις 26 Νοέμβρη
Με κεντρικό σύνθημα «Απαντάμε με απεργία στην πολιτική που θυσιάζει την υγεία και τα δικαιώματα του λαού», Σωματεία, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα, έχοντας πάρει αποφάσεις για απεργία στις 26 Νοέμβρη, καλούν τους εργαζόμενους σε κάθε κλάδο να «παγώσουν» τη συγκεκριμένη μέρα τούς χώρους δουλειάς και να θέσουν στο επίκεντρο τις επείγουσες διεκδικήσεις τους για την προστασία της υγείας και των δικαιωμάτων του λαού.
Σε αυτές τις αντίξοες συνθήκες που διαμορφώνει η αντιλαϊκή επίθεση σε όλα τα μέτωπα, από την Υγεία μέχρι τα Εργασιακά και από τις αστικές συγκοινωνίες μέχρι τη συνδικαλιστική δράση, ο αγώνας δεν αναβάλλεται, δεν μπαίνει σε καραντίνα, δεν μπορεί να περιμένει την «επόμενη μέρα». Η οργάνωση, η πάλη, η διεκδίκηση, η απεργία είναι η μόνη «ασπίδα» προστασίας που έχει ο λαός για να υπερασπιστεί τη ζωή του.
Παίρνοντας τη σκυτάλη από τις συντονισμένες αγωνιστικές πρωτοβουλίες για την Υγεία, για τα μέτρα προστασίας των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, για τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, αλλά και από τις πολύμορφες κινητοποιήσεις με τις οποίες τίμησαν την επέτειο του Πολυτεχνείου, κόντρα στον αυταρχισμό και την καταστολή που επιστράτευσε η κυβέρνηση, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις οργανώνουν τον αγωνιστικό τους βηματισμό με επόμενο σταθμό την απεργία.
Τώρα είναι η ώρα αγώνα: Για άμεση και ουσιαστική ενίσχυση των νοσοκομείων και επίταξη του ιδιωτικού τομέα, μπροστά στην αντίστροφη μέτρηση που λιγοστεύει καθημερινά μέχρι εξάντλησης τις διαθέσιμες κλίνες ΜΕΘ σε όλη τη χώρα. Για μέτρα προστασίας ώστε να σταματήσουν οι χώροι δουλειάς να αποτελούν εστίες μετάδοσης του ιού. Για ικανοποίηση των αιτημάτων για πύκνωση των δρομολογίων, συχνή και ασφαλή δημόσια συγκοινωνία.
Τώρα είναι η ώρα να δοθεί απεργιακή απάντηση στην κυβέρνηση, που γυρίζει την πλάτη στα επείγοντα αιτήματα των σωματείων και την ίδια στιγμή τρέχει να φέρει για συζήτηση και ψήφιση το αντεργατικό νομοσχέδιο-έκτρωμα με τις «μεταρρυθμίσεις» που αξιώνει το κεφάλαιο για 10ωρη δουλειά και απλήρωτες υπερωρίες, επέκταση της δουλειάς την Κυριακή, νέα χτυπήματα στη συνδικαλιστική οργάνωση και στην απεργία, εμπόδια στις συλλογικές διαδικασίες και στις Γενικές Συνελεύσεις των συνδικάτων.
Τα σωματεία που οργανώνουν την απεργιακή μάχη απαιτούν να μη μείνει κανένας εργαζόμενος χωρίς εισόδημα, κανένας άνεργος χωρίς επίδομα ανεργίας. Αγωνίζονται για την υπεράσπιση της λαϊκής κατοικίας από τους πλειστηριασμούς, που με τον πρόσφατο Πτωχευτικό Κώδικα μπαίνει στο στόχαστρο κράτους και κορακιών. Επίσης, για «κούρεμα» χρεών των εργατικών-λαϊκών νοικοκυριών, να μη γίνονται διακοπές ρεύματος και νερού λόγω χρεών σε κανένα λαϊκό σπίτι.
Εξάλλου τα σωματεία αξιοποιούν κάθε μέσο που διαθέτουν για να καλέσουν τους εργαζόμενους σε κάθε κλάδο να απαντήσουν στις 26 Νοέμβρη με απεργιακό «lockdown» στην εντεινόμενη αντεργατική επίθεση κυβέρνησης και εργοδοσίας. Με εξορμήσεις και περιοδείες στους χώρους δουλειάς, με συνεχή προσπάθεια για επικοινωνία με όσους δουλεύουν από το σπίτι, με διαδικτυακές συζητήσεις και εκδηλώσεις, με βίντεο, αφίσες και ανακοινώσεις, στέλνουν πλατιά το μήνυμα προετοιμασίας της απεργίας.
Στις 21 Νοεμβρίου γιορτάζει η Εκκλησία μας τα Εισόδια της Θεοτόκου, την εἴσοδο της Μαρίας στὸν ναό, όπου την οδήγησαν οι γονείς της, παιδί ακόμα, και την αφιέρωσαν στον Θεό σύμφωνα με το τάμα τους. Αυτά ὅλα, τόσο την επίσημη ονομασία της γιορτής της 21ης Νοεμβρίου όσο και το ιστορικό της, τα μάθαμε στο σχολείο, στο μάθημα των θρησκευτικών. Από την προσχολική μας ηλικία όμως άλλες ονομασίες αυτής της γιορτής μάς ήταν οικείες. Ότι η 21η Νοεμβρίου είναι αφιερωμένη στην Παναγία, το ξέραμε από τότε, αλλά με αναφορά των δύο προσωνυμιών της, που τιτλοφορούν και το παρόν κείμενο.
Παλαιότερα οι κάτοικοι των χωριών παρήγαν το σιτάρι μόνοι τους, για να τραφεί η οικογένεια όλο τον χρόνο με το δικό της ψωμί. Ο δικός μας κάμπος στη δυτική πλευρά της Ακαρνανίας, μεταξύ του Μύτικα και της Κανδήλας σπέρνονταν κυρίως με δημητριακούς καρπούς. Η κάθε οικογένεια είχε το ζευγάρι της, δυο άλογα για το όργωμα των χωραφιών. Στο τέλος Οκτωβρίου με αρχές Νοεμβρίου άρχιζε το όργωμα με το αλέτρι, ή τη μηχανή, και η σπορά του σιταριού. Καθημερινή διαδικασία, που διαρκούσε και πέρα από τον Νοέμβριο. Περί τις 20 Νοεμβρίου μέσαζε περίπου ο χρόνος της σποράς. Περί τα μέσα της σποράς πέφτει και η γιορτή της Παναγίας, στις 21 Νοεμβρίου. Μεσοσπορίτισσα λοιπόν κατά τον γλωσσοπλάστη λαό η προσωνυμία αυτής της Παναγίας.
Για μάς τα παιδιά όμως ελκυστικότερη, ως «πολλά υποσχόμενη», ήταν η δεύτερη αναγραφόμενη στον τίτλο του κειμένου μας προσωνυμία της Παναγίας: Πολυσπορίτισσα. Πολλούς σπόρους (σιτάρι, καλαμπόκι και όσπρια) έβραζαν οι μανάδες μας και, αφού τα σούρωναν, ήταν για μας μια ιδιαίτερη γευστική απόλαυση – ήταν τα … «σνακς» της ημέρας μας! (Βράζουν ακόμα «πολυσπόρια»;)
Στον «αέρα» η διαδικτυακή συναυλία για τα 47 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου
ΤΩΡΑ στον «αέρα» η διαδικτυακή συναυλία για τα 47 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου οργανώνει η ΚΝΕ, με τίτλο «Ο δρόμος έχει τη δική του ιστορία…».
Οργισμένη παρέμβαση στον υπεύθυνο της αστυνομίας για την απρόκλητη επίθεση στο ΚΚΕ ( VIDEO – AUDIO)
Δείτε και ακούστε την οργισμένη παρέμβαση του Δημήτρη Κουτσούμπα για την απρόκλητη επίθεση στο ΚΚΕ στον επικεφαλής στης αστυνομίας που ήταν στο σημείο.
Ζήτησε να αφεθούν ελεύθεροι οι προσαχθέντες, ενώ κατήγγειλε προπηλακισμό βουλευτών του ΚΚΕ από τους αστυνομικούς. (Ακούστε εδώ)
Ακούστε και δεύτερο απόσπασμα ΕΔΩ από την παρέμβαση του Δημήτρη Κουτσούμπα
Η αποφασιστικότητα του ΚΚΕ, της ΚΝΕ, Σωματείων και φορέων να διαδηλώσουν με τα σύγχρονα μηνύματα του Πολυτεχνείου κόντρα και στην απαράδεκτη απαγόρευση των συναθροίσεων διαφάνηκε από τη διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε το μεσημέρι της Τρίτης στα Προπύλαια, αλλά και από την πρωινή συγκέντρωση στην αμερικάνικη πρεσβεία.
Το μήνυμα του εκφοβισμού και της απαγόρευσης δεν πέρασε. Οι εργαζόμενοι της Αθήνας συγκεντρώθηκαν, διαδήλωσαν και έξω από την αμερικάνικη πρεσβεία, τηρώντας όλα τα μέτρα προστασίας, τις αποστάσεις και τις μάσκες.
Ο κυβερνητικός αυταρχισμός, η απρόκλητη επίθεση στους διαδηλωτές συνιστά αποκάλυψη των πραγματικών προθέσεων της κυβέρνησης που δεν είναι η προστασία της υγείας του λαού, αλλά το να βάλει στον γύψο τους αγώνες και τις διεκδικήσεις. Γι’ αυτό η Αστυνομία προχώρησε σε μια απρόκλητη επίθεση με χημικά, ρίψεις νερού με τις αύρες, ρίψεις χειροβομβίδων κρότου – λάμψης, τραυματίες και συλληφθέντες. Προπηλάκισαν και έσπρωχναν ακόμα και βουλευτές του ΚΚΕ.
Με δυνατά συνθήματα απάντησαν στην αστυνομική αυθαιρεσία οι διαδηλωτές τηρώντας καθ’ όλη τη διάρκεια της κινητοποίησης τα μέτρα προστασίας. Συνθήματα που ακούστηκαν στο κέντρο της Αθήνας διατρανώνοντας ότι θα εντείνουν την πάλη για την υγεία, τη ζωή, τα δικαιώματα του λαού, το σύγχρονο μήνυμα του Πολυτεχνείου.
Παρά την προσπάθεια διάλυσης της συγκέντρωσης με χημικά και αύρες, οι διαδηλωτές κινήθηκαν συγκροτημένα προς την Ομόνοια. Ενώ οι διαδηλωτές άρχισαν να αποχωρούν μετά την ολοκλήρωση της κινητοποίησης, η Αστυνομία προχώρησε σε νέες απρόκλητες επιθέσεις και σε συλλήψεις στο σωρό, με μοτοσικλετιστές της Αστυνομίας να κάνουν σφήνες πάνω στον κόσμο, βρίζοντας και προκαλώντας.
Η κινητοποίηση έστειλε το μήνυμά της, διατρανώνοντας την αποφασιστικότητα συνέχισης του αγώνα για την υπεράσπιση της ζωής, της υγείας και των δικαιωμάτων του λαό
Πολυτεχνείο: 47 χρόνια μετά εμπνέει τους αγώνες του λαού και της νεολαίας (VIDEO)
Ενα σύντομο ιστορικό των γεγονότων
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου εξακολουθεί να εμπνέει τις νέες γενιές, αποτελεί σταθμό στην ιστορία του εργατικού – λαϊκού κινήματος της χώρας μας, γιατί τα συνθήματά του για «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία» και «Έξω οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ» παραμένουν επίκαιρα, 47 χρόνια μετά.
Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο τόσο στην κατάληψη του Πολυτεχνείου, όσο και στην κινητοποίηση του λαού και της νεολαίας στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις, συμβάλλοντας στην αντιιμπεριαλιστική αντιδικτατορική γραμμή πάλης που διαμορφώθηκε.
Η 17η Νοέμβρη παραμένει μία ζωντανή επέτειος γιατί συμβολίζει τους αγώνες και την αγωνία του λαού μας για την αποδέσμευση της χώρας μας από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενάντια στη συμμετοχή της χώρας μας σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις, για τη συντριβή του φασισμού.
Παραμένει σύμβολο αγώνα, ιδιαίτερα σήμερα, που η κυβέρνηση με πρόσχημα την πανδημία, απαγορεύει τις συναθροίσεις, άνω των 3 ατόμων, σε όλη τη χώρα, παραπέμποντας σε άλλες εποχές.
Παραμένει σύμβολο αγώνα, γιατί στην απαγόρευση των συναθροίσεων και τότε, ο λαός και η νεολαία δεν υπάκουσαν, βγήκαν στους δρόμους και επί τρία μερόνυχτα έστειλαν μήνυμα ανυπότακτου αγώνα και αντίστασης.
Δείτε στο βίντεο πάνω, ένα σύντομο ιστορικό των γεγονότων του Νοέμβρη 1973.
«Την ώρα που καθημερινά αποκαλύπτονται οι εγκληματικές κυβερνητικές ευθύνες, για τη μη θωράκιση του δημόσιου συστήματος υγείας και τη μη λήψη μέτρων σε κρίσιμους χώρους, όπως τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, οι χώροι δουλειάς, τα σχολεία, η κυβέρνηση επιμένει στο παραλήρημα για το Πολυτεχνείο, ως αντιπερισπασμό, με στόχο να μεταθέσει τις δικές της ευθύνες στο λαό, που αγωνίζεται και τηρεί με το παραπάνω όλα τα αναγκαία μέτρα προστασίας. Κι ας μην κουνάει το δάχτυλο στο λαό, τη νεολαία και τα πολιτικά κόμματα.
Η κυβέρνηση είναι αυτή που δεν γιόρτασε φέτος την 28η Οκτωβρίου ή άλλες γιορτές. Μαζικοί φορείς, πολιτικές νεολαίες και κόμματα γιόρτασαν, έτσι όπως κάνουν κάθε χρόνο: Με εκδηλώσεις σε σχολεία, σχολές, αίθουσες, πλατείες, δρόμους, τηρώντας βεβαίως φέτος όλα τα μέτρα προστασίας. Έτσι θα γιορτάσουν, όπως ξέρουν και όπως έχουν αποφασίσει και την επέτειο του Πολυτεχνείου.
Ντροπή και αίσχος σε όσους για μια ακόμη φορά προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την πανδημία για να επιβάλλουν «σιωπητήριο» και σε όσους προσπαθούν να «μετατρέψουν» την -αναγκαία για τη ζωή και την υγεία- μάσκα σε «φίμωτρο»».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ Χωρίς άλλη καθυστέρηση επίταξη του ιδιωτικού τομέα Υγείας και μαζικές προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού στις δημόσιες δομές (VIDEO)
«Οι έκτακτες συνθήκες, απαιτούν και έκτακτα μέτρα. Μέτρα που η κυβέρνησή σας έπρεπε να είχε πάρει, από την πρώτη στιγμή εμφάνισης της πανδημίας. Μπορούσατε, αλλά δεν το κάνατε. Όχι τόσο από ανικανότητα, όπως σας καταμαρτυρά ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλα κόμματα. Αλλά από καθαρή, συνειδητή επιλογή», τόνισε, μεταξύ άλλων, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας μιλώντας σήμερα στη Βουλή στη συζήτηση σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών για την πανδημία.
«Μπορούσατε να θωρακίσετε το δημόσιο σύστημα Υγείας με μαζικές προσλήψεις προσωπικού, όπως, από την πρώτη στιγμή σας έλεγαν οι γιατροί, οι υγειονομικοί, οι οποίοι γνωρίζουν καλύτερα από εσάς και από πρώτο χέρι τις αντοχές των δημόσιων νοσοκομείων, την ανεπάρκεια της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας», υπογράμμισε ο Δ. Κουτσούμπας και συνέχισε απευθυνόμενος στην κυβέρνηση: «Αντί γι’ αυτό, εσείς βαφτίσατε «θωράκιση» τα μπαλώματα και την ανακύκλωση του προσωπικού, που αντί να αυξάνεται -και κυρίως το μόνιμο προσωπικό- σε πολλές περιπτώσεις μειώνεται. Μπορούσατε να πάρετε μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς με βάση τις συγκεκριμένες προτάσεις των εργατικών σωματείων, τα οποία προειδοποιούσαν, ότι οι χώροι δουλειάς θα εξελιχθούν σε μαζικές εστίες υπερμετάδοσης, όπως κι έγινε.
Αντί λοιπόν να πάρετε τα αναγκαία αυτά μέτρα, εννιά μήνες τώρα επιμένετε να πορεύεστε με σημαία την ατομική ευθύνη», τόνισε ο Δ. Κουτσούμπας.
Σκιαγράφησε την πολιτική γραμμή της εμπορευματοποίησης της Υγείας, της αποδυνάμωσης του Δημόσιου συστήματος Υγείας, του κλεισίματος νοσοκομείων που ακολουθούν τόσο η σημερινή όσο και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, τονίζοντας ότι «όλοι είστε συνυπεύθυνοι για το σημερινό χάλι. Γιατί όλοι σας, πάνω από τις ανάγκες των εργαζομένων, του λαού, βάζετε τις απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου».
Πάρτε λοιπόν τώρα όλα τα μέτρα που απαιτούνται για να βγούμε από αυτόν τον πόλεμο με τις λιγότερες δυνατές απώλειες, τόνισε ο Δ. Κουτσούμπας καλώντας χωρίς άλλη καθυστέρηση, μεταξύ άλλων, σε:
Επίταξη του ιδιωτικού τομέα Υγείας και Πρόνοιας, για να εξασφαλιστούν οι αναγκαίες ΜΕΘ, τα μαζικά δωρεάν τεστ, ο δημόσιος έλεγχος σε κρίσιμους χώρους, όπως είναι οι οίκοι ευγηρίας. Επίταξη σημαίνει επίταξη, επισήμανε και όχι αγορά υπηρεσιών από το κράτος, όχι αποζημίωση των ιδιωτικών κλινικών, όπως προβλέπει η τροπολογία της κυβέρνησης, την οποία ψήφισαν και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ.
Μαζικές προσλήψεις στο δημόσιο τομέα Υγείας για να ικανοποιηθούν και οι άλλες ανάγκες που υπάρχουν και να μη γίνει το δημόσιο σύστημα Υγείας, σύστημα της μιας νόσου.
Ουσιαστικά μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς με μαζικά τεστ παντού για να σταματήσει η μαζική εξάπλωση.
Μέτρα τώρα στα σχολεία με 15 παιδιά ανά τάξη, προσλήψεις εκπαιδευτικών. Στηρίξτε τον παιδαγωγικό σχεδιασμό του Συλλόγου Διδασκόντων σε κάθε σχολείο, για όλους τους πρόσφορους τρόπους της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, υλοποιήστε τις προτάσεις των εκπαιδευτικών. Ακόμα και γι’ αυτές τις λίγες εβδομάδες, εξασφαλίστε τον απαραίτητο εξοπλισμό που χρειάζεται για την εξ αποστάσεως διδασκαλία.
Αποσυμφόρηση των μέσων μεταφοράς. Μπορείτε να κάνετε προσλήψεις, να επιτάξετε ιδιωτικά λεωφορεία, που σήμερα βρίσκονται σε απραξία.
Η κριτική μας απέναντι στην κυβέρνηση της ΝΔ για τη διαχείριση, αυτής της πρωτόγνωρης περιπέτειας, οι θέσεις και οι προτάσεις του ΚΚΕ, γίνονται από τη σκοπιά των δικαιωμάτων των εργαζομένων, των σύγχρονων αναγκών που μπορούν να ικανοποιηθούν και το σύστημά σας τους τα στερεί, σημείωσε ο Δ. Κουτσούμπας και τόνισε: «Εσείς, που κάνετε άσφαιρη κριτική στην κυβέρνηση -απευθύνομαι στον ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης- και θεωρείτε δεδομένη αυτή την πολιτική, αυτό το δρόμο ανάπτυξης που μας έφερε ως εδώ, που δεν αμφισβητείτε, ούτε καν στα λόγια, αυτό το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, με τις εκατόμβες νεκρών από την πανδημία, μπορείτε να κάνετε προτάσεις για υπουργούς Υγείας κοινής αποδοχής, μπορείτε να τα βρίσκετε στα συμβούλια πολιτικών αρχηγών, μπορείτε να μαλώνετε για τα μικρά, ακριβώς γιατί συμφωνείτε με τα μεγάλα, τα ουσιαστικά».
Ο Δ. Κουτσούμπας υπογράμμισε ότι οι θέσεις και οι προτάσεις του ΚΚΕ δεν συμπιέζονται στις «αντοχές» της οικονομίας σας, της καπιταλιστικής οικονομίας, έρχονται σε σύγκρουση με την ανάπτυξη των κερδών των λίγων, μιας χούφτας εκμεταλλευτών, που είναι αυτοί που ακόμα και σ’ αυτές τις ζοφερές συνθήκες συνεχίζουν να θησαυρίζουν.
Ο Δ. Κουτσούμπας αναφέρθηκε και στο νομοσχέδιο για τα εργασιακά, σημειώνοντας ότι είδαν ως «χρυσή ευκαιρία» την πανδημία για να περάσουν τις αντεργατικές-αντιλαϊκές ανατροπές του αιώνα, με στόχο να πληρώσουν την καπιταλιστική οικονομική κρίση πάλι οι εργαζόμενοι. Τόνισε ότι το νομοσχέδιο αυτό έχει στόχο έχει να μετατρέψει όλη τη χώρα, σε μια μεγάλη ειδική οικονομική ζώνη πλήρους ασυδοσίας του κεφαλαίου, απαγόρευσης των συνδικαλιστικών ελευθεριών και φίμωσης κάθε φωνής που αγωνίζεται για τα εργατικά λαϊκά δικαιώματα κι ελευθερίες. «Είστε βαθιά γελασμένοι αν νομίζετε ότι θα πιάσετε στον ύπνο τους εργαζόμενους. Πάρτε πίσω αυτό το έκτρωμα! Τίποτα διαφορετικό δεν μπορεί να γίνει ανεκτό» υπογράμμισε ο Δ. Κουτσούμπας, επισημαίνοντας ότι τέτοιου είδους εκτρώματα δεν παγώνουν, όπως σας προτρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ, μόνο αποσύρονται. Αλλιώς καταργούνται, υπογράμμισε.
Σχετικά με τον εορτασμό του Πολυτεχνείου και τη δηλωμένη πρόθεση της κυβέρνησης να απαγορεύσει την πορεία και τις απειλές του Κυρ. Μητσοτάκη, ο Δ. Κουτσούμπας υπογράμμισε: Όπως έχετε στοχοποιήσει εδώ και καιρό όλους όσους ζητάνε τα αυτονόητα, λένε την άποψή τους, την παλεύουν αυτή αγωνιστικά, τη διεκδικούν, το ίδιο κάνετε όλες αυτές τις μέρες και με το γιορτασμό του Πολυτεχνείου! Έχετε βάλει υπουργούς σας, στελέχη σας, ορισμένα παπαγαλάκια σας στα ΜΜΕ να επιδίδονται σε ένα παραλήρημα ενάντια στην πορεία του Πολυτεχνείου, και σήμερα το απογειώσατε αυτό κι εσείς ο ίδιος και βέβαια δείχνει από που κατευθύνεται αυτή η εσκεμμένη αυταρχικότητα, η προπαγάνδα, όλη αυτή η λάσπη που πέφτει. Τόνισε ότι δεν είναι το Πολυτεχνείο που απειλεί τη δημόσια υγεία, δεν είναι οι εκδηλώσεις που γίνονται με μέτρα προστασίας, με μέτρα προστασίας πολύ καλύτερα και πολύ πιο αυξημένα απ’ αυτά που υπάρχουν σε μια σειρά χώρους που η κυβέρνηση έχει την ευθύνη. Η κυβέρνηση το κάνει αφενός για να ενοχοποιήσει το λαό, τη νεολαία, τις διεκδικήσεις τους για την πανδημία και βασικά γιατί θέλει να ξεμπερδέψει με την ουσία του Πολυτεχνείου, των μηνυμάτων του και το περιεχόμενό του. Η απαγόρευση της πορείας για το Πολυτεχνείο δεν έχει ως αφετηρία την προστασία της δημόσιας υγείας, αλλά αυτό που χρόνια τώρα ενοχλεί την κυβέρνησή σας αλλά και κάθε κυβέρνηση: Το γνήσιο αντιϊμπεριαλιστικό περιεχόμενο της πορείας στην πρεσβεία των ΗΠΑ, του στρατηγικού σας συμμάχου.
Όσο για τις απειλές και την πυγμή, να τα δείξετε αλλού, – σημείωσε ο Δ. Κουτσούμπας- και όχι εδώ μέσα, ή προς τον ελληνικό λαό και την ελληνική νεολαία. Να τα δείξετε στην TUI, τα τουρ οπερέιτορς, να τα δείξετε στους εφοπλιστές, σε μεγαλοξενοδόχους. Να τα δείξετε σε ιδιώτες που διατηρούν οίκους ευγηρίας. Σε όλους δηλαδή όσους πρωταρχικά ευθύνονται για αυτή την κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η χώρα και ο λαός μας και βεβαίως θέλουν τα υγειονομικά πρωτόκολλα και στα δικά τους μέτρα.
Τις απαγορεύσεις να τις απευθύνετε στα κόμματα που πειθαρχούν σε αδικαιολόγητες, σε αντιδημοκρατικές και αυταρχικές απαγορεύσεις, χωρίς λόγο, προσβάλλοντας μάλιστα και τον ηρωικό αγώνα των ανθρώπων που έδωσαν τη ζωή τους, μάτωσαν, βασανίστηκαν, εξορίστηκαν, φυλακίστηκαν ή έζησαν εκείνες τις μέρες του Πολυτεχνείου αυτόν τον αγώνα.
Το λαϊκό κίνημα, το οργανωμένο εργατικό λαϊκό κίνημα, το ΚΚΕ έχουν αποδείξει ότι και φωνή έχουν και να αγωνίζονται μπορούν και να τηρούν όλα τα απαραίτητα υγειονομικά μέτρα και όλες τις παροτρύνσεις και τις αποφάσεις της υγειονομικής πανεπιστημιακής κοινότητας και μάλιστα σας λέμε πολύ καλύτερα ξανά κι από σας κι απ’ το κόμμα σας το ίδιο.
Νέα σοκαριστικά «ρεκόρ» σε διασωλημένους και νεκρούς – 2.752 τα νέα κρούσματα και 43 οι νεκροί
Πηγή: Eurokinissi
Νέα σοκαριστικά «ρεκόρ» σε διασωληνωμένους και νεκρούς από τον κορονοϊό, καταγράφηκαν σήμερα στη χώρα μας σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν από τον ΕΟΔΥ.
Συγκεκριμένα, το τελευταίο 24ωρο εντοπίστηκαν 2.752 νέα κρούσματα. Από αυτά τα 39 ανιχνεύτηκαν στις πύλες εισόδου της χώρας.
Πλέον, με τα σημερινά κρούσματα, ο συνολικός αριθμός ανέρχεται στις 63.321,με τις 4.556 να θεωρούνται σχετιζόμενα με ταξίδι από το εξωτερικό και τις 17.036 να σχετίζονται με ήδη γνωστό κρούσμα.
Επίσης, αρνητικό «ρεκόρ» σημειώθηκε και σήμερα με το σύνολο των διασωληνωμένων ασθενών να φτάνει τους 297 έναντι 263 χθες.
Τέλος, 43 ασθενείς έχασαν το τελευταίο 24ωρο τη ζωή τους και ο συνολικός αριθμός των θανόντων ανέρχεται στους 909.
Κώστας Ευαγγελάτος: “Το μέλλον του πολιτισμού κάθε χώρας και βέβαια της δικής μας, προκαθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τις συνθήκες που ευνοούν τα οικονομικοπολιτικά συστήματα που επικρατούν”
Τοπικά Lockdown: Αναγκαία ή όχι; Σε μιά έκτακτη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί και στη χώρα μας από την εμφάνιση της νέας παγκόσμιας επιδημίας του covid19 και των μεταλλαγών του, πολλά είναι τα αναγκαία, πρώτιστα από την πολιτειακή πρόνοια και βέβαια από τον καθένα ξεχωριστά στα όρια που μπορεί να ανανταποκριθεί. Τα τοπικά Lockdaown εάν τηρούνται μπορεί να είναι βοηθητικά στο να μειωθούν τα κρούσματα. Όμως η τήρηση των μέτρων αυτών απαιτεί υποδομές και μεθόδους υποστήριξης αυτών που τα υφίστανται, άλλως τα ενδεχόμενα είναι αρνητικά.
Πολιτισμός: στη χώρα που γεννήθηκε ποιο είναι το μέλλον του; Το μέλλον του πολιτισμού κάθε χώρας και βέβαια της δικής μας προκαθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τις συνθήκες που ευνοούν τα οικονομικοπολιτικά συστήματα που επικρατούν. Στη σημερινή νεοελληνική πραγματικότητα οι κύριοι και ουσιαστικοί δράστες της πολιτιστικής ανάπτυξης σε όλα τα επίπεδα είναι οι καταφρονεμένοι από την κύρια πολιτική εξουσία καλλιτέχνες. Ειδικά οι Έλληνες καλλιτέχνες τις δεκαετίες μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο υπήρξαν και εξακολουθούν να είναι ιδιαίτερα γενναιόδωροι στο Ελληνικό κράτος, που σήμερα στην μεγάλη κρίση και ανάγκη τους εξευτελίζει λεκτικά και πρακτικά, με ημίμετρα επιδοτήσεων που αρμόζουν σε τεχνοκράτες και όχι σε καλλιτέχνες-δημιουργούς. Είναι γεγονός ότι όλες οι συλλογές έργων τέχνης στην Εθνική Πινακοθήκη και στα Σύγχρονα Κρατικά Μουσεία σε μεγάλο μέρος απαρτίζονται από έργα που έχουν δωρίσει οι ίδιοι οι καλλιτέχνες. Το κράτος εισπράτει, επιχαίρει ότι διαθέτει και υποστηρίζει τον πολιτισμό. Δυστυχώς οι επιλεγμένοι από αυτό αρμόδιοι δρουν εξυπηρετώντας τους καπιταλιστές μεγαλοσυλλέκτες, που εμφανίζονται σαν μαικήνες και προβάλλουν κυκλωματικά μετριότητες του συστήματος τόσο εγχώριες όσο και διεθνείς, ενίοτε με υπέρογκες αμοιβές και μίζες σε γκαλερί. Η πραγματικότητα είναι ότι η μεγάλη πλειοψηφία των καλλιτεχνών βιώνει πολλά χρόνια τώρα την κρίση που κορυφώθηκε με τον κορωνοιό.
Αγκαλιάζω: μία λέξη ή κάτι πιο σημαντικό σήμερα; Η αγκαλιά συνυφασμένη με την μητρική, την πατρική, την αδελφική, την συναδελφική και την ερωτική αγάπη γενικά είναι πάντα μια αυθόρμητη εκδήλωση προσέγγισης των ψυχών. Αναγκαία και ζητούμενη από όλους. Τα μέτρα για τον κορωνοιό την έχουν στερήσει στην εποχή μας από πολλούς. Όμως συναισθηματικά και εγκεφαλικά ο άνθρωπος που αγαπά, βρίσκει τον τρόπο να δείξει τα αισθήματα του. Εύχομαι οι στερήσεις των απλών και αυθόρμητων επιθυμιών μας να είναι περαστικές και όλα να βρούν πάλι τον φυσικό τους τρόπο και ρυθμό.
Φόβος – Απώλεια: υπάρχουν ως σκέψεις στην καθημερινότητά σας; Ο φόβος υπάρχει αφού τα γεγονότα τον επιβεβαιώνουν καθημερινά και πολλαπλασιάζεται με λογικές σκέψεις σχετικές με την αστάθεια, τις ελλείψεις, τις αδεξιότητες και την εκμετάλλευση που ανθεί σε ορισμένους τομείς προιόντων και υπηρεσιών. Η απώλεια δυστυχώς σε πολλούς έγινε τραγικό βίωμα…με πολλά θλιβερά παρεπόμενα και συνέπειες. Προσωπικά έχασα πρόσφατα εκλεκτούς και αγαπημένους φίλους στην Νέα Υόρκη. Ένα σκοτεινό φάσμα ξετυλίγεται…με απύθμενες ψυχολογικές διαστάσεις.
Μάσκα: ήρθε για να μείνει; Η μάσκα που δεν είναι μόνο μυστηριακό καρναβαλικό σινιάλο, έχει στο παρελθόν πολλές φορές χρησιμοποιηθεί σαν αναγκαίο προστατευτικό εξάρτημα σε πολλές θανατηφόρες και τρομερές επιδημίες θα αργήσει να φύγει…Υπάρχει και η τάση ωραιοποίησης της εξαιτίας της αναγκαίας χρήσης της από οίκους μόδας, ιδρύματα και οργανισμούς τέχνης, καλλιτέχνες. Πάντως από τον περασμένο Μάρτιο θάπρεπε κατα την γνώμη μου να διατίθενται από φαρμακεία οι μάσκες δωρεάν για όλους όσους τις ζητούν εκεί. Κονδύλια υπάρχουν άφθονα αν κρίνει κανείς από τα περιττά τεράστια έξοδα που γίνονται για άλλους λόγους, εφόσον η σωστή χρήση της μάσκας που απαιτείται καθημερινά είναι επιπλέον έξοδο για πάρα πολλούς και δυσυχώς χρησιμοποιούν την ίδια όλη μέρα. Το ανησυχητικό είναι ότι η χρήση της μάσκας γίνεται από κάποιους μόνο για την αποφυγή του προστίμου που άνωθεν επιβλήθηκε.
Καλλιτέχνης: “υπάρχει ελπίς” επιβίωσης για το αύριο; Η έμφυτη τάση έκφρασης που αναφαίνεται με τα καλλιτεχνικά έργα στο πανανθρώπινο ζητούμενο και αίτημα πολλαπλασιασμού της δημιουργίας θα είναι βιώσιμο πάντα υπεράνω των εμποδίων από τους καλλιτέχνες. Η ποιότητα, τα μέσα, τα αποτελέσματα και οι κατά καιρούς προοπτικές και επιτεύξεις όμως τόσο στο σήμερα που ζούμε, όσο και στο αύριο που ευελπιστούμε, θα καθοριστούν σε μεγάλο βαθμό από την αγωνιστικότητα των καλλιτεχνών με τις αντιξοότητες. “Υπάρχει ελπίς”!
Μουσεία, Gallery, Θέατρα, Μουσικές Σκηνές: Ανοιχτά, κλειστά, με λίγα άτομα ή με κανονική λειτουργία;Τι προτείνετε; Πολύπλοκο και πολυεπίπεδο το τεράστιο θέμα. Ανάλογα με τις δυνατότητες που κατέχουν ή προσδοκούν μετά από σχετική έρευνα οι διάφοροι πολιτιστικοί φορείς νομίζω θάπρεπε νάχουν την ευχέρεια να προτείνουν οι ίδιοι τον τρόπο λειτουργίας που επιλέγουν σύμφωνα με την εμβέλεια τους και με το γενικό δυναμικό που μπορεί να ανταποκριθεί στην δύσκολη κατάσταση, σεβόμενοι τους συνεργάτες τους και το κοινό.
Ποιο είναι το δικό σας αντίδοτο στο άγνωστο αύριο; Αντίδοτο για εμένα είναι η συνεχής προσπάθεια καλλιτεχνικής έκφρασης της αισθητικής όψης του κόσμου μου με βάση τα αληθινά πλάνα που αντιλαμβάνομαι συνειδητά ή και ασυνείδητα. Η τέχνη κάθε μορφής, συμπεριλαμβανομένης και της ποίησης, ο φιλοσοφικός στοχασμός, η πολιτική συνείδηση ευθύνης και το όραμα για δίκαιη και αλληλέγγια κοινωνία με βοηθάει με θετική φορά, έστω και ουτοπικά…το αύριο όπως γράφω στη συλλογή μου “Εγκάρσια Πτήση” πάντα μας χρωστάει.
Ένα μήνυμά σας για τους αναγνώστες του polismagazino.gr; Μεγάλη επιρροή στις απόψεις μας και κύρια στην παιδεία μας έχουν τα μέσα επικοινωνίας κάθε μορφής. Σε αρκετά από αυτά σερβίρονται συστηματικά άφθονα “δήθεν” που όμως διαμορφώνουν την αποχαύνωση και την ανοχή. Ασκηθείτε στο τρίπτυχο κρίση, σύγκριση, επιλογή.
Κώστας Ευαγγελάτος Ζωγράφος, Λογοτέχνης, Performer, Θεωρητικός της Τέχνης. www.gisi.gr/evangelatos
Απ’ τον Ιανό του Ιόνιου ο Θεός ( ; ) της Ιωνίας θύμωσε κι άρπαξε από δώ ανθρώπινες ζωές , στέλνοντας τον Εγκέλαδο να ‘ρθεί μετά μανίας κι εμείς να θεραπεύουμε πάλι νέες πληγές … Στου Πυθαγόρα το χωριό έτριξαν τα μνημεία Ηρώων , που Δικαίωση καινούρια από εμάς ζητούνε να τους δώσουμε και πιότερη Αξία σε κοινωνία που φτιάχνουμε να κυβερνά ο παράς … Αλληλεγγύη ανθρωπιάς πρώτα αναμεταξύ μας κι ενότητα αγωνιστική της Τάξης που σηκώνει τα βάρη της «ανάπτυξης» του καπιταλισμού , που με τις κρίσεις του λαούς αφού πρώτα εξοντώνει κέρδη και λάφυρα απ’ αυτές ζητάει από παντού !
2 /11/2020 Π.Σ.
*************
Η ΓΗ ΤΡΕΜΕΙ -ΘΕΑΤΡΙΚΟ
Με τίτλο «Η ΓΗ ΤΡΕΜΕΙ» σας στέλνω την πέμπτη σκηνή από το θεατρικό ΦΩΣ από την ΠΑΡΟΙΚΙΑ ΙΣΤΙΩΝ που είναι αναρτημένο στα EXHIBITIONS της ιστοσελίδας :www.kipostoupetrou.webs.com
Σκηνή τέταρτη: Η ΓΗ ΤΡΕΜΕΙ
Πρόσωπα : Ηφ: Ήφαιστος , Ερ : Ερμής , Κα : Καλυψώ
Σκηνικό : Το σπήλαιο του Ήφαιστου (το ίδιο σπήλαιο με το προηγούμενο , διαμορφωμένο σε εργαστήρι σιδερά με διάφορα εργαλεία κρεμασμένα απ’ την οροφή και κουτσός θεός με ένα σφυρί στο χέρι να το κοπανάει και να χειρονομεί.
Παραδίπλα ένα μαγκάλι κι ένα μικρό σκαμνί σε μια άκρη)
Κορ.Χορού: Σε τέτοιο φίλιωμα θεών που με ανθρώπων πάθη την Αφροδίτη θέλουνε να βρούνε… μ’ ένα αγκάθι που καθενός τους τη ψυχή ως τώρα βασανίζει, η Γή να τρέμει άρχισε , σαν… ο Ήφαιστος να βρίζει …
Ηφ: Πού είναι και τούτος ο Ερμής πού ‘πε προχθές ο Δίας πως άγγελμα θα έφερνε «νέας ελευθερίας»… και μ’ έχει εδώ να κοπανώ, χωρίς και γώ να ορίζω σπίτια και σπίλια να κουνώ κι ανθρώπους να φοβίζω;
Ερ: (Μπαίνει τρέχοντας και κρατώντας τη Καλυψώ απ’το χέρι…) Έλα αδερφέ μου Ήφαιστε σ’ ακούω οπού με κράζεις , μα έτσι γιατί αναίτια σειέσαι κι αναστενάζεις; Ο Δίας μού ‘δωσε Εντολή νά ‘ρθω εδώ και να βρώ σε, «κάθε εμπόδιο για καλό» , άργησα μα θωρρώ Σε!
Ηφ: Ποια ειν’ του Δία η Εντολή, ποια πάλι «νέα τάξη» που λέει πως έχει τους θεούς μη βρέξει και μη στάξει. Εγώ τον Άρη ακούω εδώ να τρέχει απ’ τη Συρία στον Καύκασο να πιλαλά μη…και τον πιάση ανία!
Ερ: Στάσου Ήφαιστε ηρέμησε, άσε λίγο τ’ αμώνι πίκρα, καημός και βάσανο ποτέ δεν τελειώνει… Του Δία όμως είν’ εντολή πάλι τον Προμηθέα στον Καύκασο να δέσουμε μια…που ‘χει «ωραία θέα»! Μα πώς να πιάσουμε ξανά ημίθεο μεγάλο, που ο Ηρακλής λευτέρωσε κι είναι ψηλά κει πάνω;
Ηφ: Σα να ‘χεις δίκιο ψεύτη Ερμή πρώτη φορά μεγάλο και εγώ κουτσός…και σύ λιανός…κι ο Άρης από πάνω… Να κάτσω τότε γώ εδώ σε τούτο το μαγκάλι και σύ του Δία Εντολή να τρέξεις φέρε άλλη.
Κα: Ξέρεις μεγάλε Ήφαιστε της Δύναμης του Αγώνα , που αν και κουτσός μας έφτασες στον εικοστό αιώνα , μα αν και σε κούρασε η δουλειά έχεις καρδιά μεγάλη -καημός είν’ μεσ’ τα στήθια μας αααχ…κι από αιτία άλλη-… Θαρρώ στην Κύπρο θα βρεθεί χαλκός μα και χρυσάφι κι ίσως κι Αγάπης βάλσαμο που ‘ναι για όλα τα πάθη. Έλα και σύ να φάς, να πιείς κι αν όχι να χορέψεις Έρωτα φρούτα νόστιμα κι Αγάπης θε να δρέψεις!
Ήφ: (μαλακομένος, σχεδόν χαμογελαστός) Να είσαι καλά βρε Καλυψώ που μ’ όλο το καημό σου γιατρεύεις ξένο βάσανο Σα να ‘τανε δικό σου! Ας σταματήσω και γώ δα τη Γή πια να κουνάω κι αφού Τούρκους και Έλληνες κι εγώ τους συμπονάω… θα έλθω στο ταξίδι σας γιατί…που αλλού να πάω; (φεύγουν χορεύοντας τραβώντας και τον Ήφαιστο που χορεύει κι αυτός κουτσαίνοντας )
Χ: Έτσι τον πέμτο το θεό, τον Ήφαιστο αντάμα τραβούνε στο ταξίδι τους να δεί κι αυτός το θάμα. Στης Αφροδίτης το Νησί μια μέρα όλοι θα φτάσουν θα πιούνε μπόλικο κρασί κι Αγάπη θα χορτάσουν Κι αν θέλει κι από σας κανείς να δεί κι αυτός το θάμα στη Παροικία μας να ‘ρθεί ν’ ακολουθεί αντάμα… ( Μουσική Ερωτόκριτου …)
Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ..! 3ο βραβείο λογοτεχνικού διαγωνισμού 2020 του Ελληνο-Αυστραλιανού Πολιτιστικού Συνδέσμου Μελβούρνης Πλαισιωμένο από ωραιώτατα παιδικά και άλλα σκίτσα -Ζωγραφιές
-Καλημέρα Παππού, είσαι καλά; -Ναι κορίτσι μου καλά είμαι. Έλα να σ’ αγκαλιάσω. -Έρχομαι Παππού, ξέρεις η μαμά μου αγόρασε μια καινούργια κουκλίτσα και την βγάλαμε Μαρίτσα. Είναι μια πολύ όμορφη κουκλίτσα. Ο κυρ Γιάννης ανατρίχιασε.
-Πως την βγάλατε; -Μαρίτσα Παππού. Μα τί έπαθες Παππού, κλαις; Ασυναίσθητα ο κυρ-Γιάννης σκούπισε πράγματι δύο δάκρυα που ήταν έτοιμα να κυλήσουν στο πρόσωπό του. -Όχι εγγονούλα μου είναι που κάπου κάπου δακρύζουν τα μάτια μου από το κρύο του χειμώνα.
Δεν έλεγε την αλήθεια ο παππούς στην εγγονούλα του. Γιατί στο άκουσμα αυτού του ονόματος η σκέψη του ταξίδεψε στα παιδικά του χρόνια, στο δημοτικό σχολείο εκεί που στο διάλειμμα έπαιζε με την Μαρίτσα, μια συμμαθήτριά του που η παιδική του αθώα αγάπη γι’ αυτήν ήταν πολύ μεγάλη και σ’ αντίθεση με τ’ άλλα παιδιά που έπαιζαν με την ορφάνια του, αυτή όχι μόνο τον συμπονούσε αλλά τον αγαπούσε. Έπαιζαν απεριόριστα στα διαλλείματα του σχολείου, στην γειτονιά τους. Τέλειωσαν μαζί το δημοτικό σχολείο, κι αυτό ήταν. Χώρισαν μια μέρα αναπάντεχα κι από τότε δεν ξαναείδαν ο ένας τον άλλο αφού η οικογένεια της Μαρίτσας μετακόμισε σε άλλη μακρινή γειτονιά της πόλης.
Κι όμως, να που και σ’ αυτόν κάτι το ωραίο είχε φωλιάσει μέσα του. Ήταν η Μαρίτσα , που δεν έλεγε να ξεκολλήσει από μέσα του ακόμη κι όταν παντρεύτηκε στο Σύδνεϋ έτσι όπως όλοι, στα γρήγορα, χωρίς να προλάβει το ζευγάρι να γνωριστεί ο ένας με τον άλλο.
Τώρα όμως που την συμβία του την έχασε πριν λίγα χρόνια, που κατά τα άλλα μαζί της πέρασε καλά τα δύσκολα χρόνια της επιβίωσης, με αλληλοεκτίμηση και σεβασμό, που ήρθαν οι χαρές με τους γάμους των παιδιών τους, που τους χάρισαν κι εγγονάκια, μοναδική του απασχόληση πλέον -καθώς κι οι φίλοι λιγόστευαν- ήταν η αντιμετώπιση της μοναξιάς με κάθε τρόπο. Τα παιδιά του παρόλο τα «χρονάκια του» πρόλαβαν και του έμαθαν να χειρίζεται τον υπολογιστή, να διαβάζει καθημερινά τις ηλεκτρονικές εφημερίδες να ταξιδεύει νοερά σε όλο τον κόσμο με τα βίντεο κι όλα τα άλλα προϊόντα του διαδικτύου.
Μαρίτσα λοιπόν, το όνομα της κουκλίτσας της εγγονής του. Που όταν την συναντούσε, για καμιά άλλη κούκλα της δεν ρωτούσε, εκτός αυτής της Μαρίτσας. -Παππού γιατί όλο με ρωτάς για την Μαρίτσα, σου αρέσει τόσο πολύ; -Ναι παιδί μου, είναι η πιο όμορφη κουκλίτσα σου. Τα γαλανά ματάκια της είναι τα ίδια σαν τα δικά της… -Τι λες παππού η γιαγιά ήταν μαυρομάτα … -Ω, ναι μπερδεύτηκα λίγο, αχ γέρασα κι εγώ.
Να λοιπόν που ο κυρ Γιάννης ακόμη θυμόνταν την μικρή Μαρίτσα. Ίσως αυτή η αγνή πρώτη αγάπη να ήταν όλα αυτά τα χρόνια και η μοναδική, γιατί όπως είπαμε παντρεύτηκε προς χάριν της επιβίωσης όπως όλοι, στο πι και στο φι, συμβιβάστηκε.
Κάποιο βράδυ ύστερα από καιρό κι εκεί που καθόταν στο υπολογιστή , σε μια εφημερίδα της πατρίδας διάβασε εντελώς τυχαία την είδηση θανάτου της Μαρίτσας. Ναι χωρίς άλλο ήταν αυτή. Τον έπιασε πανικός. Σηκώθηκε πάνω κι άρχιζε να φωνάζει τα παιδιά του. Αυτά που το βράδυ είχαν αποσυρθεί στα δωμάτιά τους αναστατώθηκαν απ’ τις φωνές. Βγήκαν έξω για να δουν τι συμβαίνει.
-Η Μαρίτσα πέθανε… η Μαρίτσα… -Μπαμπά τι έπαθες, πια είναι αυτή η Μαρίτσα; Ο γέρος σαν να συνήλθε, αλλά τα δάκρυά του τον είχαν προδώσει. -Να μια γνωστή μου από την Ελλάδα πέθανε, μια μικρή συμμαθήτριά μου.
Είδαν την ανακοίνωση στον υπολογιστή τα παιδιά κι ύστερα κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. Για πρώτη φορά άκουσαν τον πατέρα τους να μιλάει για πρόσωπα απ’ την Ελλάδα. Κατάλαβαν όμως τη φόρτιση του πατέρα τους και τον καθησύχασαν . Αυτός τότε, συγκινημένος άρχισε να τους διηγείται τα παιδικά του χρόνια, πως αγαπούσε την Μαρίτσα πώς όλο το διάλλειμα στο σχολείο το περνούσε μαζί της παίζοντας … Την άλλη μέρα όλα ήταν διαφορετικά. Πρωί πρωί η εγγονούλα του που -το προηγούμενο βράδυ κρυφάκουσε την συζήτηση – του έφερε την Μαρίτσα να την φιλήσει.
-Είναι η καλλίτερή σου κούκλα, είπε στην εγγονή του κι έφερε την κούκλα στα χείλη του και την φίλησε. -Μα για στάσου, σαν αδυνατούλα την βλέπω… συνέχισε ο παππούς. Την ταΐζεις, την ταΐζεις; -Ναι παππού εχθές της έδωσα μακαρόνια και τα έφαγε όλα, είπε με την φαντασία της η εγγονούλα του. -Να μου την προσέχεις, ε. -Ναι Παππού αύριο θα της δώσω να φάει πατάτες τηγανιτές, αλλά την θέλω να είναι μοντέρνα, αν της δώσω περισσότερο φαγητό μπορεί να χοντρύνει και δεν θα είναι όμορφη. -Εντάξει …εντάξει… εσύ ξέρεις καλλίτερα από μένα …είπε ο παππούς.
Και να ήταν μόνο αυτά; Έμμονη ιδέα του μπήκε στο μυαλό να επισκεφθεί την πατρίδα. Άρχισε να ζητάει πληροφορίες για την προετοιμασία του ταξιδιού του.
-Τι έπαθες Γιάννη τρελάθηκες, να πας στην Ελλάδα, εσύ έχεις ρίξει «μαύρη πέτρα», τι συμβαίνει τώρα; Τον ρωτούσαν οι φίλοι του. -Ε, έχω κάποια εκκρεμή υπόθεση εκεί, με αναγκάζει να πάω. -Α, κάτι κληρονομικά θα είναι, Καταλάβαμε. -Όχι . Κάτι άλλο συμβαίνει και πρέπει να πάω οπωσδήποτε. -Και διάλεξες να πας τέτοια εποχή, με την πανδημία? Δεν ξέρεις πως τα πάντα είναι κλειστά. ακόμη και τα αεροδρόμια? -Το ξέρω μα είπανε πως θ’ ανοίξουν, -Μωρέ -σου λέμε- κάτσε στ’ αυγά σου. Πήγαινε του χρόνου που θα έχει βγει και το εμβόλιο. Ο γέρος τίποτε. -Είναι μεγάλη ανάγκη να πάω. Του χρόνου μπορεί και να μη ζω.
Τα παιδιά του χάρηκαν που αποφάσισε ο γέρος να κάνει διακοπές στην Πατρίδα. Στα γεράματα σκέφτηκαν πως όλοι οι ηλικιωμένοι ξαναγυρνούν νοερά πίσω στον τόπο τους. Όμως για φέτος βρήκαν τις δυσκολίες με την πανδημία κι ανέβαλαν ακόμη και το δικό τους ταξίδι. Είχαν και παιδιά. Δεν έπρεπε, να το ρισκάρουν . Αλλά έμαθαν πως ένας φίλος του κυρ Γιάννη θα πήγαινε στην πατρίδα κι αυτός οπωσδήποτε. Κι έτσι αποφάσισαν να τον στείλουν μαζί του. Ήταν κι οι δυο απ’ την ίδια πόλη. Ο άλλος πολυταξιδεμένος. Θα ήταν σ΄ αυτές τις διαδικασίες του ταξιδιού το στήριγμα του Κυρ Γιάννη. Κι έτσι το ρίσκαραν. Βρήκαν μια δικαιολογία για να τους επιτρέψουν να ταξιδέψουν και να τώρα κι οι δυο μέσα στο αεροπλάνο.
Στην Ελλάδα έφθασαν εν μέσω μεγάλης ταλαιπωρίας. Η πανδημία είχε τρομοκρατήσει τους πάντες. Τίποτε δεν θύμιζε τα παλιά ταξίδια. Οι αεροσυνοδοί στο αεροπλάνο έχασαν την λάμψη τους κι έμοιαζαν περισσότερο με νοσοκόμες. Το φαγητό το έτρωγες και σε έτρωγε καθώς η καχυποψία ήταν διάχυτη παντού. Μη ακουστεί βήχας, Μη περάσει κάποιος από δίπλα σου στον διάδρομο και σε ακουμπήσει, μη και μη και μη. Τελικά στάθηκαν τυχεροί, δεν υπήρξε κρούσμα. Τους άφησαν όλους ελεύθερους να φτάσουν στον προορισμό τους.
Όταν έφθασαν στην πολιτεία που γεννήθηκαν και μετά απ΄ τις σχετικές τακτοποιήσεις, σωριάστηκαν στα κρεβάτια του ξενοδοχείου κατάκοποι απ’ την κούραση. Ευτυχώς το ξενοδοχείο ήταν σχεδόν αδειανό από πελάτες κι απ’ την άλλη μέρα μπορούσαν να βγαίνουν στον θαλάσσιο περίγυρό του. Κι’ όταν μετά τέλειωσε η καραντίνα σ’ ολόκληρη την χώρα, πήγε σε ένα ανθοπωλείο αγόρασε το πιο ακριβό τριαντάφυλλο και κατευθύνθηκε προς το νεκροταφείο της Πόλης. Με την βοήθεια του παπά της εκκλησίας του κοιμητηρίου βρήκε τον τάφο της Μαρίτσας. Ο τάφος της ήταν άφτιαστος. Σ’ ένα καδράκι πάνω σ΄ ένα ξύλινο σταυρό μόνο, υπήρχε η φωτογραφία της Μαρίτσας. Ακόμη διατηρούσε τα λεπτά εκείνα χαρακτηριστικά της, εκείνα τα ματάκια τα γαλάζια κι όσο κι αν τα γηρατειά ήταν αδυσώπητα άφηναν πίσω τους μια χαραμάδα καλοσύνης. Απόθεσε το κόκκινο τριαντάφυλλο πάνω στο νωπό χώμα του τάφου κι άρχισε να μονολογεί για αρκετή ώρα. Είχε βουλιάξει στις παιδικές του αναμνήσεις, τις αναμνήσεις του σχολείου που γι’ αυτόν ήταν βάλσαμο μια και ξέφευγε από τα προβλήματα του σπιτιού και ταυτόχρονα μπορούσε να μιλά με την Μαρίτσα.
Κάποτε είχε κόψει ένα μικρό λουλουδάκι απ’ ένα κήπο και της το έδωσε. Ήταν τότε μόλις 11 χρονών. Αμέσως αυτή τον φίλησε στα γρήγορα στο μάγουλο και του είπε πως αυτό το λουλουδάκι θα το φυλάει σε μια κρυφή γωνιά του σπιτιού για να το βλέπουν όταν θα μεγαλώσουν και να θυμόνται ο ένας τον άλλο. Άρχισε να τρέμει απ’ την συγκίνηση και ξαφνικά ξεσπάει σε κλάματα. «Καλό ταξίδι νάχεις Μαρίτσα μου καλό ταξίδι.» Τι είναι η ζωή, σκέφτηκε όταν συνήλθε! Σηκώνεται πάνω καταπίνοντας τον τελευταίο του λυγμό. ΄Ύστερα κοίταξε τριγύρω.
Για πρώτη φορά του φάνηκαν όλα τόσο όμορφα. Τα ψηλά βουνά ανατολικά, κρατούσαν στην αγκαλιά τους ολόκληρη την πολιτεία που κατέληγε ως την θάλασσα. ΄Ηταν οι στιγμές εκείνες που ο ήλιος έδυε κι αργότερα οι ανταύγειες έκαναν πόλη, βουνά, ουρανό και θάλασσα να λούζονται μέσα στα σπάνια χρώματα που άφηνε το ηλιοβασίλεμα. Αλήθεια πόσα πράγματα ωραία του είχε στερήσει η απελπισία που όλα αυτά τα χρόνια δεν έλεγε να ξεκουμπιστεί απ’ την ψυχή του! Και να τώρα που μια παιδική αγάπη έρχεται αποφασισμένη, δυνατή κι ωραία για να ξεκλειδώσει την φυλακή της να εξαφανισθεί από μέσα του να νιώσει και πάλι τις χαρές της ζωής.
Η άλλη μέρα τον βρήκε να περιεργάζεται το σχολείο του. Πιασμένος από τα κάγκελα της αυλής έφερνε στην σκέψη του εικόνες των παιδικών του χρόνων. Δεν κατόρθωσε όμως και πολλά. Εκεί όλα είχαν αλλάξει . Καινούργιες πτέρυγες καινούργια προαύλια δέντρα και γύρω γύρω πολυκατοικίες. Ναι, ναι, εκτός απ’ τα κάγκελα και την γλυκιά ανάμνηση της Μαρίτσας τίποτε άλλο δεν είχε απομείνει.
Κάθισε όμως εκεί μέχρι που ένα πρώτο αστέρι της νύχτας φάνηκε στον ουρανό, σημαδεύοντας το ολόγιομο Αυγουστιάτικο φεγγάρι, που κι αυτό έκανε την εμφάνισή του πάνω απ’ τα πανύψηλα βουνά της πόλης. Όταν βράδιασε πήρε ένα ταξί και επέστρεψε στο ξενοδοχείο που τον περίμενε ο φίλος του. Παρ’ όλη την συγκίνηση ένιωθε πολύ χαρούμενος, στρώθηκαν σ ένα τραπέζι εκεί σιμά στην θάλασσα κι άρχισαν να πίνουν τα ουζάκια τους και να κουβεντιάζουν ασταμάτητα. Έκτοτε καθημερινά μαζί με το φίλο του αψηφώντας την αφόρητη ζέστη του καλοκαιριού, δεν σταμάτησαν ν’ απολαμβάνουν όλες τις ομορφιές της πατρίδας, αλλά κι άκουγαν με λύπη τα βάσανα και τους πόνους π’ άφησαν κι αφήνουν ακόμη οι οικονομικές κρίσεις και η πανδημία, που του θύμιζαν τους παλιούς κακούς καιρούς.
Κι όμως τώρα ο κυρ- Γιάννης ένιωθε αλλιώτικα. Όλα τα αντιμετώπιζε διαφορετικά. Σήμερα ο κόσμος συζητάει τα προβλήματά του, βγαίνει στους δρόμους, διαδηλώνει. Κάνει κάτι. Τότε όμως..! Να μιλούσες για κάτι σε «φακέλωναν» και άντε μετά να έχεις έστω λίγη τύχη να βρεις μια ανθρώπινη δουλειά !
Μια άλλη φορά βρέθηκαν στην παραλία της περιοχής και του έκαναν εντύπωση τα χρωματιστά βότσαλα. Άρχισε να ξεχωρίζει τα καλλίτερα για να πάρει μερικά απ’ αυτά κατά την επιστροφή του στην Αυστραλία. Ανάμεσα σ’ αυτά τα πανέμορφα πετραδάκια ήταν κι ένα μαυρουδερό. Για μια στιγμή κοντοστάθηκε. Είπε να το πετάξει πίσω γιατί του θύμισε την μαύρη πέτρα που πέταξε πίσω του πριν επιβιβαστεί στο καράβι που θα τον μετέφερε στην Αυστραλία. Του θύμιζε παλιές οδυνηρές καταστάσεις. Αυτές όμως ήταν δύο τρείς μόνο στιγμές. Ύστερα σηκώθηκε πάνω και χαμογέλασε. «Τέλος αυτά» είπε. Κι έβαλε όλα τα πετραδάκια σε ένα κουτί για να τα πάρει μαζί του.
Με αγωνία πλέον περίμενε να ξαναγυρίσει στην Αυστραλία, στα παιδιά του, αυτή την φορά για να τους διηγηθεί για πρώτη φορά τις διακοπές που πέρασε στην πατρίδα μας, να τους διηγηθεί παιδικές ιστορίες με πρωταγωνιστές τον ίδιο και την Μαρίτσα που ποτέ γι’ αυτές δεν είχε μιλήσει. Ακόμη και να δώσει τα δώρα στα εγγονάκια του μεταξύ αυτών και μικρά φορεματάκια για την κούκλα της εγγονής του της «Μαρίτσας. Και παράξενο, σε μια τέτοια κατάσταση ευφορίας που βρισκόταν ένιωθε για πρώτη φορά το ίδιο συναίσθημα μ’ αυτό της Μαρίτσας και για την γυναίκα του.
Γύρισε στην Αυστραλία πλημμυρισμένος με πολύ- πολύ αγάπη για όλους κι ύστερα από μια μέρα ξεκούραση πήγε στο γειτονικό ανθοπωλείο αγόρασε ξανά το πιο ακριβό κόκκινο τριαντάφυλλο και κατευθύνθηκε στο νεκροταφείο της πόλης του Σύδνεϋ. Βρήκε τον τάφο της γυναίκας του , τοποθέτησε το τριαντάφυλλο στην μαρμαρένια πλάκα σιμά στην φωτογραφία της γυναίκας του. Μόνο που τώρα δεν ήταν απλά η γυναίκα του αλλά η αγαπημένη του γυναίκα, η Ειρήνη. Κοιτώντας την στα μάτια, της ζήτησε συγνώμη και για πρώτη φορά της είπε πόσο πολύ την αγαπούσε, κάτι που η κυρά Ειρήνη το επιθυμούσε να τ’ ακούσει σ’ όλη της την ζωή… Έφυγε απ’ τον τάφο της πλέον γιομάτος γαλήνη, ανάλαφρος όσο ποτέ άλλοτε και περισσότερο Άνθρωπος!
Πηγή: Associated Press
Από την συμβολική παρέμβαση στο υπ. Εργασίας στο πλαίσιο της σημερινής 24ωρης απεργίας
Πηγή: Eurokinissi
ΒΡΥΣΟΥΛΕΣ γνώσης 