«ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ»Το νέο τραγούδι του Γ. Κοφινά

Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο. Άγνωστο σκίτσο του Π.Πικάσο για τον εκτελεσθέντα αγωνιστή Νίκο Μπελογιάννη

Το τραγούδι είναι εμπνευσμένο από τον κομμουνιστή Νίκο Μπελογιάννη και τη θυσία του.

Μουσική: Γιώργος Κοφινάς
Στίχοι: Δημήτρης Βαλαής
Ερμηνεία: Παρασκευάς Θεοδωράκης
Φυσαρμόνικα: Σταύρος Καρυδάς
Ενορχήστρωση – κιθάρες – μπάσο: Παρασκευάς Θεοδωράκης
Εξώφυλλο: Τάκης Βαρελάς
Οι στίχοι:
Ένα λουλούδι η ζωή
μα πρέπει να μοχθήσεις
να γίνει κατακόκκινη
αν θες να την τιμήσεις.
Σαν κείνο το γαρίφαλο
του Νίκου Μπελογιάννη
αυτοθυσίας σύμβολο
παλικαριάς στεφάνι.
Σκυφτός να μην καταδεχτείς
ποτέ σου να βαδίζεις
με το κεφάλι σου ψηλά
το δίκιο ν’ ατενίζεις.
Κληρονομιά σου στα παιδιά
ν’ αφήσεις περηφάνια
κι όχι χειροφιλήματα
κι υποταγής λιβάνια.

Δύο ποιήματα της Μ.Κολοβού Ρουμελιώτη

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΠΟΙΗΣΗ -Μαρ. Κολοβού Ρουμελιώτη
Σκίτσο -Γερ. Μ. Λυμπεράτος
Σχόλιο (Βρυσουλες γνώσης)

ΑΔΟΚΙΜΟΣ ΑΝΙΧΝΕΥΣΤΗΣ

Η πολυπλοκότητα της κοινωνικής ζωής του ανθρώπου μας δίνει το δικαίωμα της αναζήτησης εκεί που υπάρχει απορία, σύγχυση, θολούρα. Η Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη κάνοντας μια υπέρβαση κατορθώνει να μπει σε δρόμους  που θα την βοηθήσουν να ξεδιαλύνει όλες τις αμφισβητήσεις για την ζωή. Γνωρίζει πως με  το φως του ήλιου, την δροσιά της κρήνης, τ αυγερινού το άγγισμα και την ελπίδα των άστρων (ως σύμβολα λέμε εμείς) και ως ένας  αδόκιμος ανιχνευτής της ζωής θα μπορέσει να ανακαλύψει την Ειρήνη, την πολυπόθητη Ειρήνη που τόσο μεγάλη ανάγκη έχει σήμερα ο καθένας μας αλλά γενικά κι ολόκληρη η ανθρωπότητα. Της το ευχόμαστε!
(Βρυσούλες γνώσης)

ΑΔΟΚΙΜΟΣ ΑΝΙΧΝΕΥΤΗΣ

Τις απορίες μες τα σπλάχνα μου δεν έκρυψα 
Ψάχνω με τρόπους να εφεύρω την ουσία
Στήνω αυτί στους δρόμους κι αφουγκράζομαι
Για  ποιον ορίζοντα βαδίζει η κοινωνία.

Χαϊδεύω οράματα στην πιο βαθιά ρυτίδα τους
Αυτή που ανοίγει δρόμους για τα άστρα
Και ξεπηδούνε σύμβολα από αγγέλων σάλπιγγες
Και τα συλλέγω ευλαβικά σε άδεια κάστρα.

Κάθε πρωί μόλις ξυπνώ ικέτης γίνομαι
Σ’ ένα ναό που μόνο εγώ αναγνωρίζω
Και προσπαθώ να συγκρατήσω αυτό που ορκίζομαι
Και την κατήφεια που με δέρνει πάντα πνίγω.

Περνάω  σκάλες παλαιών συμβολισμών
Κι όλους τους άγριους ανέμους ξεγελάω
Νιώθω πως καίει  πλάι μου θυμίαμα ευχών
Κι αδόκιμος ανιχνευτής για την ανατολή τραβάω.

Να πάρω φως από του  Ήλιου το σεργιάνισμα
Να βρουν δροσιά τα κουρασμένα βλέφαρα στην κρήνη
Κι απ’ του Αυγερινού  το πλάνο άγγισμα
Άστρα να κλέψω για την  ποθητή  Ειρήνη.

*********************

ΛΟΤΕΧΝΙΑ
ΠΟΙΗΣΗ -Μαρ. Κολοβού Ρουμελιώτη
Σκίτσο -Γερ.Μ. Λυμπεράτος

ΔΡΑΣΕΙΣ ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ

Άιντε, κόρη μου, προχώρα, και προσπέρασε  την μπόρα!
Άιντε, εμπρός  και μη φοβάσαι, σαν λαγός όταν κοιμάσαι!»

Δεν ξέρω αν  μάταια πονώ ή  δίκαια υποφέρω,
αν όντως είναι ωφέλιμα τα όσα λίγα ξέρω.
Όπου μ’ έσπειραν φύτρωσα, ρίζωσα μες τον  ήλιο,
την ερημιά καλόπιανα για να την έχω φίλο.

Η μοναξιά με έθρεφε, του ανέμου το τραγούδι,
το βουητό της μέλισσας επάνω στο λουλούδι‧
κι επήρα αυτοδίδακτος το πρώτο μου πτυχίο,
όπου και με προβίβασε στης ζήσης το θρανίο. 

Απ’ το σχολειό στο όργωμα και πάλι ξανά πίσω,
σανό να ρίξω στα παχνιά, κοχλιούς να μπουρμπουλήσω‧
σφόδρα ν’ ανάψω τη φωτιά μήπως και δεν προλάβω
της σταύρωσής μου το σταυρό για μερτικό να λάβω.

Να γράψω καλλιγραφικά, να πάω να αρμέξω,
με του ανέμου το στοιχειό να τρέξω να παλέψω‧
κι έφτασα στα δώδεκα ψύλλο να καλιγώνω
και δυο ντουζίνες άλογα βαρβάτα να σελώνω!

Στα δώδεκα πεταλωτής και φούρναρης, επίσης,
των λουλουδιών ο κηπουρός και δαμαστής της φύσης‧
μ’ ένα θεριό στο πλάι μου   πάντα να με επιβλέπει,
στο κάθε παραπάτημα στα ίσια να με φέρει.

«Άιντε, κόρη, ασ’ το νάζι και αρχίζει να βραδιάζει!
Άσε  το κοντυλοφόρι,   βάσταξε το πηλοφόρι!
Άγιασε τη βιοπάλη να γεμίσει το κουφάρι!
Ο άγιος φοβέρα θέλει δεξιά για να τα φέρει!»

κι έπαιρνα τα διπλώματα το ‘να   μετά το άλλο
και κάτι όλο με ‘σπρωχνε να πάω παραπάνω.
Τα πόδια μου, ξυπόλυτα, στα αγκάθια πληγωμένα,
φιλούσαν τα παπούτσια μου τα χιλιομπαλωμένα!

Τύπωσα τα πτυχία μου μες του μυαλού τις θήκες 
και χτύπησα αγόγγυστα  της δούλεψης τις πύλες‧
μπροστά μου βρήκα το θεριό με το χαλκά στα χέρι:
«Η γνώση δεν είναι αρκετή  ψωμί για να σου φέρει!

Θέλει κότσια από σίδερο, καρδιά από ατσάλι,
να σπάζεις βράχο με γροθιά, να μοιάζεις στο τσακάλι‧
να μη λιμπίζεσαι φαΐ, του ξένου τον ιδρώτα,
να ‘χεις βιασύνη άνεμου και τ’ άγιου τη ρότα.

Από το γρόσι το μισό, να κάνεις χίλια γρόσια
κι απ’ τα πτυχία που έκανες, να κάνεις κι άλλα τόσα!
Να σε θαυμάζουν  οι εχθροί να σε ζηλεύουν ξένοι
κι απ’ το μισό φακόσπυρο, περίσσευμα να μένει!

Να  ‘χεις  τη γλώσσα σου μουγκή, τα μάτια τετρακόσια
κι απ’ όλα όσα έμαθες να μάθεις κι άλλα τόσα!
Του καραφλού την κεφαλή, μαλλί να την γεμίζεις,
χωρίς ανέμου δύναμη τον μύλο να γυρίζεις.

Άιντε, κόρη μου, προχώρα, και προσπέρασε  την μπόρα!
Άιντε, εμπρός  και μη φοβάσαι, σαν λαγός όταν κοιμάσαι!»

********************

ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΕΧΝΗΣ/ ΚΩΣΤΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ, 50 ΧΡΟΝΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ (1973-2023)

Με την ευκαιρία συμπλήρωσης 50 χρόνων δημιουργίας του Κώστα Ευαγγελάτου, οι «Βρυσούλες Γνώσης» εύχονται στον σπουδαίο Καλλιτέχνη μας, Ποιητή και Λόγιο μακροημέρευση κι ατέλειωτη δημιουργική καλλιτεχνική προσφορά.

ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΕΧΝΗΣ / ΚΩΣΤΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ, 50 ΧΡΟΝΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ (1973-2023)

ΛΕΥΚΩΜΑ – COSTAS EVANGELATOS ART-EST.

Το λεύκωμα τέχνης «Κώστας Ευαγγελάτος, 50 χρόνια δημιουργίας (1973-2023) » εκδόθηκε από την Π.Ι.Ν., Περιφερειακή Ενότητα Κεφαλληνίας.

Η συλλεκτική, τιμητική έκδοση, 122 σελίδων, σχήματος Α4, περιλαμβάνει στην πρώτη της ενότητα χαρακτηριστικά εικαστικά έργα ζωγραφικής, μικτών τεχνικών και γλυπτικής του Κώστα Ευαγγελάτου από την προεφηβική του ηλικία μέχρι σήμερα όπως: Πρώιμες παραστατικές και αφηρημένες συνθέσεις, τοπιογραφίες, προσωπογραφίες, σωματογραφικά σχέδια, νεφελογραφίες-νεφελομορφίες, αρχαικές μορφές, εννοιακές συλλήψεις, επιζωγραφισμένα αντικείμενα και προπλάσματα, αμμογραφίες, αλίκτυπα ξύλα, πρόσφατες συμβολικές συνθέσεις.

Η δεύτερη ενότητα περιέχει βιογραφικά στοιχεία, ανέκδοτες φωτογραφίες και ντοκουμέντα από δρώμενα και βιωματικές καταστάσεις της διαχρονικής πορείας του καλλιτέχνη στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Παρατίθενται επίσης επετειακά κείμενα καθώς και αποσπάσματα αισθητικών προσεγγίσεων γνωστών ιστορικών και κριτικών τέχνης, λογοτεχνών, επιστημόνων, διανοητών, οι οποίοι αναφέρονται στις πολύπτυχες δημιουργίες του. 

Κείμενα στο λεύκωμα από τους: Ευάγγελο Ανδρέου, Ντόρα Ηλιοπούλου-Ρογκάν, Κώστα Καρούσο,  Άννα Κελεσίδου, Έλλη Κοκκίνη-Καπλάνη, Στέλιο Λυδάκη, Μαρία Μελέντη, Νίκο Γ. Μοσχονά, Κώστα Ε. Μπέη, Ευαγγελία Νάκα, Μπία Παπαδοπούλου, Λεόντιο Πετμεζά, Τάκη Τόκκα, Χρύσανθο Α. Χρήστου καθώς και αναλυτικά, θεωρητικά κείμενα και ενδεικτικά το ποίημα » Ύμνος στην Κεφαλονιά» του Κώστα Ευαγγελάτου.

ART STUDIO EST-LA CHAMBRE
ΠΡΑΤΙΝΟΥ 87, 116 34 ΑΘΗΝΑ
www.rodopicollection.blogspot.com
Πληροφορίες: 6944621286, 210 7294259

 ΚΩΣΤΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ / COSTAS  EVANGELATOS
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο Κώστας Ευαγγελάτος γεννήθηκε στο Αργοστόλι της Κεφαλονιάς (12-11-1957). Ασχολήθηκε συστηματικά με τη ζωγραφική και την ποίηση από μικρή ηλικία. Το 1973-74, έγιναν οι πρώτες ατομικές εκθέσεις του στο Δημαρχείο Αργοστολίου και στο Μορφωτικό Κέντρο Ιθάκης, με τα εφηβικά του έργα. Παρακολούθησε μαθήματα σχεδίου σε ελεύθερα εργαστήρια στην Αθήνα, με τον ζωγράφο, κριτικό τέχνης Γιώργο Φωκά και τον Γιώργο Βογιατζή (1976-1979) και σπούδασε παράλληλα στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

 Το 1981 μεταβαίνει στη Γαλλία. Στο Παρίσι συνδέθηκε με πρωτοποριακούς καλλιτέχνες και διανοουμένους, διαμόρφωσε την προσωπική «βιωματική» του έκφραση και θεμελίωσε τις αισθητικές του αρχές.

 Μετά την στρατιωτική του θητεία (1983) σπούδασε με υποτροφία εικαστικά και θεωρία της σύγχρονης τέχνης στο Μανχάταν της Νέας Υόρκηs (The New School for Social Research), στις τάξεις του Allen David και της Pearl Ehrlich. Παρακολούθησε επίσης μαθήματα δημιουργικής γραφής στο S.U.N.Y. με τον Al. Poulin,jr. Στο Μανχάταν αι στο Ρότζεστερ έγιναν οι πρώτες σημαντικές εκθέσεις με τις Σωματογραφίες, τις Εννοιολογικές συνθέσεις και τις τολμηρές performance – ζωντανά εικαστικά έργα με διεθνή απήχηση. Εργάστηκε επίσης στο ατελιέ συντήρησης φωτογραφιών Jose Orraca.

 Το 1986  ανέλαβε καλλιτεχνικός διευθυντής της γκαλερί DADA στην Αθήνα, ενώ το 1990 ίδρυσε την ομάδα σύγχρονης τέχνης  ARΤ STUDIO EST.

Το 2000 γυρίστηκε από τον σκηνοθέτη Γιαν Ράσελ,το videoart, Rapidotv «Ο Έλληνας Νάρκισσος», για το Αγγλικό CHANNEL 4.

 Tο 2007 προβλήθηκε το video «costasest» της Αγγέλας Μυλωνάκη στον πολυχώρο «Ιανός» στην Αθήνα.

Έχει παρουσιάσει θεματικές σειρές έργων του σε  ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Νέα Υόρκη, Ρότσεστερ, Αρέτσο, Αβινιόν, Σαντιγί, Παρίσι, Γλασκόβη (Winterschool), Άμστερνταμ, Λευκωσία και σε πολλές Ελληνικές πόλεις και νησιά. (Κεφαλονιά, Ιθάκη, Κέρκυρα, Ζάκυνθο, Λευκάδα, Ναύπλιο, Σύρο, Μύκονο, Τήνο, Χανιά- Κρήτης, Ερεσό – Μυτιλήνης, Ξάνθη, Καλαμάτα, Κόρινθο κ.α.). Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και διεθνείς συναντήσεις στην Βαρκελώνη, Βαρσοβία, Σβέτσιγκεν, Σέρατζ, Αμιένη, Παρίσι, Λίλ, Γκέτενμποργκ (EuropeanEchoes), Σαντιάγκο, Μπουένος- Άιρες, Νέα Υόρκη, Ρώμη, Μπολόνια, Μόσχα, Περούτζια, Μίντεν, Σιάτλ, Ντουμπάι κ.ά.

Κυριότερες Ατομικές εκθέσεις Εσωτερικού: Κ.Ε.Ο. Αθηνών 1976. Gallery of the Hellenic American Union, Αθήνα 1981,1986. / French Institute of Athens, Καλαμάτα 1983. / Gallery DADA, Αθήνα 1985, 1987, 1989. / Gallery “F”, Αθήνα 1990. /Gallery Art Studio EST, 1994, 1995, 2004. / Αίθουσα Τέχνης «Ερμούπολη», Σύρος 1995. / Κέντρο Τεχνών Δήμου Αθηναίων, Πάρκο Ελευθερίας, Αθήνα  1999, 2010. / Artower Agora, Αθήνα 2000. / Σύγχρονη Πινακοθήκη Villa Ροδόπη, Αργοστόλι 2001-2023. / Δημοτική Πινακοθήκη Ιθάκης, Βαθύ 2004. / Χώρος Τέχνης «Αιγόκερως», Αθήνα 2006. / Down Town Art Gallery shop, Αθήνα 2007. / Πινακοθήκη Δήμου Κέρκυρας, Κέρκυρα 2010. / Λουτρά «Παράδεισος» Bey Hamam, Θεσσαλονίκη 2010. / Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο, Δήμος Θεσσαλονίκης 2013. / Μουσείον της Πόλεως των Αθηνών, Ίδρυμα Βούρου-Ευταξία, Αθήνα 2016-17, 2018. / Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά, Δήμος Πειραιά 2016, 2017, 2019. / Νομισματικό Μουσείο Αθηνών 2022.

Ατομικές εκθέσεις Εξωτερικού: Writers and books INC, Rochester, Νέα Υόρκη 1984. / Fordham University at Lincoln Center, ΝέαΥόρκη 1985. /«Les Fontaines» Centre Culturele, Chantilly, Γαλλία 1988. / Gallery “Opus”, Λευκωσία, 1996. / La Maison de la Grece, Παρίσι 2008 και 2010. / School of Physics and Astronomy-University of Leeds, U.K., 2017. / Le Centre de Sevres, Espace Jano, Παρίσι 2007, 2008, 2012, 2017 (Αναδρομική).

Κυριότερες Ομαδικές εκθέσεις: Gallery DADA, Αθήνα 1992. / Αίθουσες Τέχνης «Επίπεδα» 1993. / Κέντρο Τεχνών Δήμου Αθηναίων, Πάρκο Ελευθερίας, με το Art Studio “EST”, Αθήνα 1993, 1996, 2000. / Χώρος Τέχνης Vicky Dracos, Κολούμπια, 1992. / Πολεμικό Μουσείο Αθηνών 2016-2023. / Art Thessaloniki, Melkart Gallery-Paris, Θεσσαλονίκη 2016. / Art Athina, Melkart Gallery-Paris, Αθήνα 2017./ ΑΣΚΤ, Αθήνα 2021-22, Έκθεση Ιστορίας της Χαρακτικής από το ΕΕΤΕ.

Κυριότερες Ομαδικές εκθέσεις Εξωτερικού: College Jaques-Cartie-Chauny, Παρίσι 2000. / Μουσείον της Πόλεως της Μόσχας (MOCKBA), 2007. / Akademie Der Kunste, Βερολίνο 2013. / Espace Peugeot, Melkart Gallery, Παρίσι  2016./ Loc’ Art Paris, Galerie Au fil du Canal, Παρίσι 2018-19.

 Έχουν εκδοθεί βιβλία και λευκώματα με αισθητικά δοκίμια, συλλογές ποιημάτων του (1975-2022) στην ελληνική, αγγλική και γαλλική γλώσσα, λιθογραφικά έργα, εικαστικά Ημερολόγια Art-Est (2008-2023) και έχει κοσμήσει με σχέδια πολλές λογοτεχνικές και επιστημονικές εκδόσεις.

Διατύπωσε τις θεωρητικές του απόψεις με διαλέξεις, άρθρα και βιβλία  στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Ramshorn, Drama Centre, Γλασκώβη 1994) κ.α.

Το 2003 και το 2007 συνεργάστηκε σκηνογραφικά με την Όπερα Δωματίου Αθηνών σε όπερες του Μενότι και του Περγκολέζι.

Είναι μέλος επιστημονικών, ιστορικών, καλλιτεχνικών και λογοτεχνικών οργανισμών, του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας, της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, της Εθνικής Εταιρίας των Ελλήνων Λογοτεχνών (Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου), του Ελληνογαλλικού Συνδέσμου. Επίσης υπήρξε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου (Έφορος δημόσιων σχέσεων) του Συλλόγου των Φίλων του Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου Αργοστολίου, μέλος της Εταιρίας Κεφαλληνιακών Ιστορικών Ερευνών, του Κέντρου Μελετών Ιονίου, της Εραλδικής και Γενεαλογικής Εταιρίας, της Ελληνικής Εταιρίας Βύρωνος, της Ευρωπαικής Εταιρίας Επιστημόνων, Λογοτεχνών, Καλλιτεχνών.

Στην ανεξάρτητη εικαστική πορεία του έχει τιμηθεί με βραβεία, εύφημες μνείες, τιμητικές εκδηλώσεις και επαίνους από πνευματικούς φορείς και πολιτιστικούς συλλόγους. Στις 25-1-2023 έλαβε για τα 50 εκθεσιακά και εκδοτικά χρόνια του Τιμητικό Δίπλωμα και το Μετάλλειο Γρηγορίου Ξενόπουλου από την Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών. Στις 22-11-2023 πραγματοποιήθηκε τιμητική εκδήλωση για την προσφορά του στην αίθουσα που έχει ονομαστεί τιμητικά από το 2011 «Κώστας Ευαγγελάτος» στο Τ.Ψ.Μ.Ε του Ιονίου Πανεπιστημίου.

 Ιστορικοί της τέχνης, κριτικοί, επιμελητές εκθέσεων, λογοτέχνες και διανοητές από το 1976 μέχρι σήμερα έχουν γράψει για τον Κώστα Ευαγγελάτο σε λεξικά, καταλόγους εκθέσεων, βιβλία και περιοδικά λόγου και τέχνης.

 Έργα του ανήκουν σε συλλογές φορέων, όπως: Συλλογή της Τράπεζας της Ελλάδας, Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών, Mουσείο Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης της Φιλοσοφικής Σχολής του Παν/μίου Αθηνών, «ΤΕΧΝΗ» – Μακεδονική Καλλιτεχνική Εταιρία, Πινακοθήκη της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών στη Θεσσαλονίκη, Δημοτική Πινακοθήκη Αθηνών, Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος – ACG Art Collection, Φωτογραφικό Αρχείο  Μουσείου Μπενάκη, ΓΕΝ, Ίδρυμα Αρχιεπισκόπου Μακαρίου στη Λευκωσία, Πατριαρχείο Αλεξάνδρειας, Εραλδική και Γενεαλογική Εταιρεία Ελλάδος, Δημοτικό Θέατρο Αργοστολίου «Ο Κέφαλος», Δημαρχείο Αργοστολίου, Δημοτική Πινακοθήκη Ιθάκης, Αναγνωστική Εταιρία Κέρκυρας, Φιλαρμονική Σχολή Κεφαλληνίας, Ιερά Μονή Αγίου Γερασίμου, Ομαλά Κεφαλονιάς, Πινακοθήκη Δήμου Κεντρικής Κέρκυρας, Ιόνιο Παν/μιο στην Κέρκυρα, Ιόνιο Παν/μιο (Αίθουσα Κώστα Ευαγγελάτου), Τμήμα Ψηφιακών Μέσων και Επικοινωνίας στο Αργοστόλι, Κοργιαλένειο Μουσείο στο Αργοστόλι, Ίδρυμα Φωκά-Κοσμετάτου, Βοτανόκηπος στο Αργοστόλι, Οίκος- Μουσείο, Καραβόμυλος Κεφαλονιάς, Μουσείο του Σέρατζ στην Πολωνία, Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο-Δήμος Θεσσαλονίκης, Ελληνική Πρεσβεία στη Γαλλία στο Παρίσι, Ελληνικό Προξενείο και Προξενείο της Κύπρου στο Παρίσι, Foundation Hellenique –Cite International στο Παρίσι, Βιβλιοθήκη Le Centre de Sevres στο Παρίσι, Fordham University at Lincoln Center στη Νέα Υόρκη, Πινακοθήκη του Παν/μίου του Leeds, U.K., Πάντειον Πανεπιστήμιο στην Αθήνα, Νομισματικό Μουσείο Αθηνών κ.ά.

Το 2000 ίδρυσε στο Αργοστόλι της Κεφαλονιάς την Σύγχρονη Πινακοθήκη Villa ΡΟΔΟΠΗ, όπου τους θερινούς μήνες παρουσιάζει με Έλληνες και διεθνείς συνεργάτες του εκθέσεις, καλλιτεχνικά και λογοτεχνικά δρώμενα.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ (1975-2023)

·Ποιήματα 1973-1975. Αθήνα: Επτάλοφος, 1975.
Στα ίχνη της αυγής. Αθήνα, 1976
.·Γραφήματα 1977. Αθήνα, 1978.
·Η τολμηρή επίλυση. «Τονικό συμφωνικό ποίημα σε Όοοο μείζωνα», Α΄ γραφή. Αθήνα, 1977.
·Το δωμάτιο, έκδοση τέχνης, σχέδια: D. Yeros, Αθήνα, 1980.
·Μυθογράφημα. Αθήνα, 1983.
·Η τετραλογία της υγρασίας. Αθήνα: Χάος και κουλτούρα, 1993.
Η οθόνη των ονομάτων. Αθήνα: Απόπειρα, 1996.
·Η ροπή της μνήμης. Αθήνα: Απόπειρα, 1999.
·Αλέα προσομοίων (συγκεντρωτική έκδοση). Αθήνα: Απόπειρα, 2002.
·In the Small Mirror. ( Forward: Matthew Jennett, translation: Kimon Friar). Athens: Apopeira. 2003.
·Η ελεγεία των Εκβατάνων. Αθήνα: Απόπειρα, 2006.
·Εγκάρσια Πτήση. (Κείμενο Δρ. Ηλίας Τουμασάτος). Αθήνα: Απόπειρα, 2011.
·Chemins enchevêtrés, Athènes – Paris: Sylloges, 2011, 2012.
· Πολύσμιγος Αίνος. Αθήνα: Συλλογές, 2014.
.Σφουμάτο και Ξίφος». Αθήνα: Συλλογές, 2016.
. Offrandes Seculaires, Athènes – Paris: Sylloges, 2015, 2017.
. Ερμητικές Λαμπίδες. Αθήνα: Άπαρσις, 2017.
. Εγκάρσια Ρήματα. (συγκεντρωτική έκδοση) Αθήνα: Άνω Τελεία, 2021.

Δοκίμια περί τέχνης:
·Ιδεογραφική σμίλη. Αθήνα: Συλλογές, 1999.
Αφήγημα:
. Louis D’ Εst. Προλογικό κείμενο Δρ. Ηλίας Τουμασάτος. Αργοστόλι: Αιγιαλός 2016.
Λευκώματα:
·Κώστας Ευαγγελάτος. Βιογραφικά στοιχεία και έργα: Αθήνα ART STUDIO EST 1993.
·Costas Evangelatos. Προσωπογραφικές παραλλαγές / Portrait’s Variations. Photos A.E.Karmiris: Αθήνα DADA Art Gallery 1984.
·Κώστας Ευαγγελάτος. Νεφελογραφίες και Συμπλέγματα. Κείμενα: Στέλιος Λυδάκης, A. Poulin, Jr, Δώρα Φ. Μαρκάτου, Μπία Παπαδοπούλου, Susana Bautista. Αθήνα: Magna Gallery 1997.
·Κώστας Ευαγγελάτος. Scriptorium 2000. Κείμενα: Λεόντιος Πετμεζάς, Δώρα Φ. Μαρκάτου, Ερρίκος Μπελιές, Στέλιος Λυδάκης, Σουζάνα Μπαουτίστα. Αργοστόλι, ΔΕΠΑΨ 2000.
·Προσωπογραφίες και συνθέσεις, 17ος-20ός αιώνας. Συλλογή Κοργιαλένειου Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου.

Κείμενο, αισθητική επιμέλεια έκδοσης: Κώστας Ευαγγελάτος.

Επιστημονική επιμέλεια: Γιώργος Ν. Μοσχόπουλος.

Αργοστόλι: Κοργιαλένειο Ίδρυμα, 2004.
·Εξεικονίσεις/ Configurations. Κείμενο: Νίκος Μοσχονάς. Αθήνα: Περίπλους, 2005.

·ΚΩΣΤΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ. SCRIPTORIUM 2010. Κείμενο: Χρύσανθος Α. Χρήστου. Αθήνα: Π.Ο.Δ.Α. Δήμος Αθηναίων, 2010.

Κώστας Ευαγγελάτος. Μελανογραφίες του Ιονίου / Landscapes of Ionian Sea / Paysages de la mer Ionienne. Lithographs. Αθήνα: Art Studio EST, 2012.

·ΚΩΣΤΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ / COSTAS EVANGELATOS ART-EST, Συλλογική έκδοση. Κείμενα: Κώστας Ευαγγελάτος, Στέλιος Λυδάκης, Νίκος Γ. Μοσχονάς, Σουζάνα Μπαουτίστα, Αννίτα Πατσουράκη, Κώστας Αντ. Πετράκης, Χρύσανθος Α. Χρήστου. Θεσσαλονίκη: ΑrtLine and Gennesis, 2010, 2012.

Costas Evangelatos / Art-Est. PERFORMANCES. Κείμενο: Λεόντιος Πετμεζάς. Αθήνα: Art Studio Est, Αρχείο Fototanism, 2014, 2020.

.Εκδόσεις εικαστικών Ημερολογίων / Art Calendars:
·ART-EST. Costas Evangelatos. Θεσσαλονίκη: ΑrtLine and Gennesis, 2008.

·ΣΩΜΑΤΟΓΡΑΦΙΕΣ – BODYGRAPHICS. Costas Evangelatos. Θεσσαλονίκη: ΑrtLine and Gennesis, 2009.

·ΑΡΧΑΙΚΕΣ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ / ARCHAIC CONCEPTIONS. Costas Evangelatos. Θεσσαλονίκη: ΑrtLine and Gennesis, 2010.

Ο ΚΗΠΟΣ ΤΗΣ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ / THE GARDEN OF INSPIRATION. Κώστας Ευαγγελάτος. Villa Ροδόπη Art-Est, Αργοστόλι, 2010.

·ΑΛΙΚΤΥΠΕΣ ΜΟΡΦΕΣ / SEA SHAPEN FORMS. Costas Evangelatos. Θεσσαλονίκη: ΑrtLine and Gennesis, 2011.

·ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΑ / PORTRAITS AND SYMBOLS. Costas Evangelatos. Θεσσαλονίκη: ΑrtLine and Gennesis, 2012.

·ΙΔΕΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ / IDEOGRAPHIC CONCEPTS. Costas Evangelatos. Θεσσαλονίκη: ΑrtLine and Gennesis, 2013.

·ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΑ ΜΟΤΙΒΑ / EMERGING MOTIFS. Costas Evangelatos. Θεσσαλονίκη: ΑrtLine and Gennesis, 2014.

 ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΜΕ ΙΟΝΙΕΣ ΧΡΩΣΕΙΣ. Επέτειος 150 χρόνων της Ένωσης των Επτανήσων με την Ελλάδα. Κώστας Ευαγγελάτος. Περιφέρεια ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ. Περιφερειακές Ενότητες ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ ΚΑΙ ΙΘΑΚΗΣ, 2014.

·Ο ΚΗΠΟΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ / THE GARDEN OF ART. Κώστας Ευαγγελάτος. Villa Ροδόπη Art-Est, Αργοστόλι, 2015.

·ΑΜΜΟΓΡΑΦΙΕΣ / SANDGRAPHICS. Κώστας Ευαγγελάτος. Villa Ροδόπη Art-Est, Αργοστόλι, 2016.

·ΝΕΦΕΛΟΓΡΑΦΙΕΣ / NEBULAGRAPHICS. Κώστας Ευαγγελάτος. Villa Ροδόπη Art-Est, Αργοστόλι, 2017.

·ΙΔΕΟΓΡΑΦΙΚΑ ΑΓΓΕΙΑ / IDEOGRAPHIC POTS. Κώστας Ευαγγελάτος. Villa Ροδόπη Art-Est, Αργοστόλι, 2018.

·ΤA ΡΟΔΑ ΤΟΥ ΚΗΠΟΥ / THE ROSES. Κώστας Ευαγγελάτος. Villa Ροδόπη Art-Est, Αργοστόλι, 2019.

·ΙΔΕΟΜΟΡΦΙΕΣ / IDEOFORMS. Κώστας Ευαγγελάτος. Villa Ροδόπη Art-Est, Αργοστόλι, 2020.

·ΑΙΣΘΗΤΙΚΕΣ ΕΝΟΡΑΣΕΙΣ. Κώστας Ευαγγελάτος. Villa Ροδόπη Art-Est,

Αργοστόλι, 2021.

·ΣΥΜΒΟΛΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ, ART-EST. Κώστας Ευαγγελάτος. Villa Ροδόπη Art-Est, Αργοστόλι, 2022.

·ΙΟΝΙΕΣ ΕΚΛΑΜΨΕΙΣ. Κώστας Ευαγγελάτος. Villa Ροδόπη Art-Est,

Αργοστόλι, 2023.

·ΙΔΕΟΜΟΡΦΙΚΕΣ ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ. 50 Εκθεσιακά Χρόνια (973-2023).

Κώστας Ευαγγελάτος. Villa Ροδόπη Art-Est, Αθήνα, 2023.

Εκδόσεις για το έργο του:

·Η αισθητική ενατένιση του Κώστα Ευαγγελάτου. Δοκίμιο εικαστικού ήθους. Κείμενο: Λεόντιος Πετμεζάς. Πρόλογος Ιωάννα Καρατζαφέρη. Αθήνα: Συλλογές, 2001.

·Κριτικές προσεγγίσεις στην ποιητική «Αλέα» του Κώστα Ευαγγελάτου. Συλλογικό. Κείμενα: Αργύρης Βουρνάς, Κατερίνα Ν. θεοφίλη, Δημήτρης Ι. Καραμβάλης, Κώστας Κριτσίνης, Γιώργος Ν. Μοσχόπουλος, Κώστας Ε. Μπέης, Αννίτα Πατσουράκη, Ρίτα Τσιντήλη-Βλησμά, Άγγελος Φουριώτης, Αθήνα: Συλλογές, 2003

·Κριτικές προσεγγίσεις στην ποιητική «Ελεγεία» του Κώστα Ευαγγελάτου. Συλλογικό. Κείμενα: Αργύρης Βουρνάς, Βίβιαν Γιαννούδη-Αυγερινού, Δημήτρης Ι. Καραμβάλης, Κώστας Κριτσίνης, Λίτσα Λεμπέση, Γιώργος Ν. Μοσχόπουλος, Αννίτα Πατσουράκη, Ηλίας Α.Τουμασάτος. Αθήνα: Συλλογές, 2008.

.Στον ποιητικό κήπο του Κώστα Ευαγγελάτου. Δρ. Ηλίας Τουμασάτος, IONICA-Φιλολογία Ι, Αργοστόλι, 2022.

·Ποίηση σιωπώσα. «Συνομιλώντας με τη ζωγραφική του Κώστα Ευαγγελάτου». Ποίηση: Χρήστος Τουμανίδης. Αθήνα: ‘Εναστρον, 2023.

Θεωρητικά κείμενα περί τέχνης του Κώστα Ευαγγελάτου σε εκδόσεις:

·Πολιτισμός, Επικοινωνία, Παγκοσμιοποίηση. Επιστημονική επιμέλεια: Κώστας Αντ. Πετράκης, Εκδόσεις Κέρκυρα Α.Ε- Economia Publishing, 2011.

·Κριτική της Τέχνης. Κριτική της Κοινωνίας. Επιμέλεια: Βασίλης Φιοραβάντες. Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις Νησίδες, 2011.

·Προς τη ΝΕΑ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ. Κριτική της Τέχνης, Κριτική της Παγκοσμιοποίησης. Επιστημονική επιμέλεια: Βασίλης Φιοραβάντες. Αθήνα: Εκδόσεις Αρμός, 2012.

·Νέα Ανθρωπολογία και Μοντέρνα Τέχνη. Επιστημονική επιμέλεια: Βασίλης Φιοραβάντες. Επιμέλεια έκδοσης: Μ. Γεωργούση, Μ. Οικονομάκου. Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις Ζήτη, 2014.

Επιμέλεια εκδόσεων:

·Κλήσεις Ζωής. Ποίηση: Ευάγγελος Φ. Λαέρτου. Σχέδια και επιμέλεια έκδοσης: Κώστας Ευαγγελάτος. Αθήνα: Συλλογές, 2006.

·Ωδή στην Επανάσταση. Ποιήματα, αυτοβιογραφία του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι. Πρόλογος, σχέδια και επιμέλεια έκδοσης: Κώστας Ευαγγελάτος. Αθήνα: Εκδόσεις Ατέχνως, 2023.

www.rodopicolection.blogspot.com

Κανάλι στο youtube. costas evangelatos videos

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ με τους Γερ.Μ.Λυμπεράτο Π. Σοφιανό και Γ.Λαμπή

ΕΥΧΕΣ

«Χριστουγεννιάτικο σκίτσο »
Γερ. Μ. Λυμπεράτου

Οι «Βρυσούλες γνώσης»
από το Σύδνεϊ της Αυστραλίας
σας εύχονται καλές γιορτές
και Ειρηνικό, Αγωνιστικό, Ευτυχισμένο,
το 2024

ΠΟΙΗΣΗ
Γεράσιμος Μ.Λυμπεράτος

                ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Όλα,
είχαν πάρει το χρώμα
της σπάνιας υποδοχής.
Άνθρωποι, σπίτια, δρόμοι
κι ήρθαν τα Χριστούγεννα.
Η ψυχή μειλίχια
βγαίνει απ τα κάγκελά της
ν αγγίξει θέλει
την αγιότητα των στιγμών.
Να πλυθεί
στο περίσσιο φως τ αστεριού
π οδήγησε τους μάγους στη σπηλιά.
Επί γης Ειρήνη να ψάλλει…
Επί γης Ειρήνη και λίγο ψωμί.
Τι κρίμα!
Η παρουσία της αέναη, ευαίσθητη,
σκοντάφτει σε ψεύτικες φωταψίες,
σ αστέρια χωρίς λάμψη
που υποκριτικά
κουβαλούν πάνω τους
την τραυματισμένη ελπίδα
ενός καλλίτερου κόσμου,
ελπίδα  που κάθε στιγμή
την σκοτώνουν οι πόλεμοι , τα ναυάγια,
το γκρίζο της ζωής ,
που πρεσβεύει πόνο και  θάνατο.
Μέσα απ αόριστα χαμόγελα,
κυρύγματα ρουτίνας,
κι ευχές χωρίς νόημα,
η Ψυχή
Θα επιστρέψει στην φυλακή της
και τίποτε το σημαντικό
Δεν θα έχει να πει «στις αγωνίες
και τα βάσανα των ανθρώπων.
Χριστούγεννα και πάλι
οι Ουρανοί  «αγάλονται»
μα η ψυχή  πονάει, πονάει!

************

ΠΟΙΗΣΗ
Πέτρος Σοφιανός

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

Στους τόπους που γεννήθηκε και δίδαξε ο Χριστός
πολλές φορές με πόλεμο έφτασε … ο χαλασμός …
σταυροφορίες και σφαγές πάμπολλες έχουν γίνει
με άγριο φανατισμό εκεί στην Παλαιστίνη !
Ετούτο το άγριο Έγκλημα σήμερα ο κόσμος όλος
που βλέπει στη γωνιά αυτή όμοιο δεν έχει όμως …
η αιτία σήμερα δεν είν’ θρησκευτικές διαφορές ,
μα τα θεριά τ’ ανήμερα που λέμε πολυεθνικές !
Για κέρδη από λαών ληστείες ματώνουν όλες τις Αξίες
με πρώτη απ’ όλες που είναι αυτή του Αθρώπου η Λεύτερη   Ζωή !!!

                                     Πυθαγόρειο Σάμου 23/12/2023

********************

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΔΙΗΓΗΜΑ
Γιάννος Λαμπής

Κυνηγός τ’ ονείρου

Ο Σελίμ, ξεπρόβαλε δειλά το κεφάλι του από το άνοιγμα της πόρτας. Σαν γροθιά στο πρόσωπο τον κτύπησε το κρύο. Κοίταξε το γειτονικό σπίτι και μετά το αντικρινό. Και τα δύο ήταν φωτισμένα. Μικρά, πολύχρωμα λαμπιόνια αναβόσβηναν στα τζαμοπαράθυρα. Οι τσιμινιέρες κάπνιζαν. Λίγο πριν κλείσει τη πόρτα έριξε μια ματιά ως το βάθος που έσβηνε ο δρόμος.  Όλα τα φανάρια ήταν αναμμένα. Από τους φανοστάτες κρέμονταν Άγγελοι λευκοί και χρυσαφένιες καμπάνες. Όλα λουσμένα μέσα σε άπλετο ζεστό φωτισμό.  Χαμογέλασε πικρά. « σίγουρα δεν υπάρχει πρόβλημα στην ηλεκτροδότηση της περιοχής, έπρεπε να το είχα πληρώσει », συλλογίστηκε.« δεν πειράζει όμως, εγώ μπορεί να μην έχω ηλεκτρισμό, αλλά ο μικρός μου ο Αλί, σήμερα πήγε στο σχολείο με σάντουιτς στη σάκα του για το διάλειμμα. Αυτό μου είπε η μάνα του, πριν λίγο όταν της τηλεφώνησα. Αχ, καλή μου Ράνια, πόσο μου λείπετε!».

Τ’ αγιάζι γλιστρούσε σαν φίδι από τις χαραμάδες και πάγωνε τη  σκοτεινή κάμαρα. Έτριψε μεταξύ τους τις αργασμένες χούφτες του για να ζεσταθεί. Τράβηξε μια χιλιότρυπη κουβέρτα και σκεπάστηκε. Προσπαθούσε να μην σκέφτεται. Όμως μάταια. Κάθε σφύριγμα του λυσσασμένου αέρα, έφερνε στο μυαλό του και μια ανάμνηση. Σήμερα στην οικοδομή ένας συνάδελφος του τον ρώτησε, « από πού είσαι, ποιά είναι η πατρίδα σου, σε περιμένει κανείς εκεί; ».  Το κρύο του τρυπούσε τα κόκαλα. Σηκώθηκε και άρχισε να περπατά, μήπως και ζεσταθεί. Μια καμαρούλα, δύο μέτρα επί δύο. Πέντε βήματα όλα κι όλα, και ξανά πίσω. « μπορεί η ελπίδα και τα όνειρα μου να με έφεραν εδώ. Αλλά έχω και κι εγώ πατρίδα. Την αγαπώ τη πατρίδα μου. Εκεί έχω και οικογένεια. Ναι, αλήθεια σου λέω, έχω και οικογένεια. Μια γυναίκα που την αγαπώ και με αγαπά. Και, έχω κι ένα γιο ». Αυτά ήθελε να του πει, αλλά ένας κόμπος του έφραξε το λαιμό. Δεν έβγαινε η φωνή του. Κύλησε σαν ένα χοντρό μαύρο δάκρυ, που το σκούπισε  αμέσως, μην το δει κανείς.

Από μακριά ακούστηκε μια καμπάνα. Σταμάτησε να πηγαινοέρχεται και τέντωσε τ’ αυτιά του. Κτυπούσε χαρμόσυνα, αναγγέλλοντας τη γέννηση του Θεού. Ο ήχος πέρασε στο κεφάλι του και θέριεψε τις αναμνήσεις του. Ήταν πριν τρία χρόνια περίπου όταν του κτύπησε τη πόρτα ένας παλιός γνώριμος του. Τον καλοδέχτηκε. Ήταν φιλόξενος άνθρωπος. Δεν ήταν πλούσιος, όμως από το σπίτι του Σελίμ, δεν έφευγε κανείς χωρίς να κεραστεί και να ξεκουραστεί. Του μίλησε για μια νέα ζωή. Του έδειξε φωτογραφίες με σπίτια φωτεινά. Γυναίκες με ολοκαίνουργια ρούχα να χαμογελάνε. Μαγαζιά τεράστια με λιχουδιές και κάθε λογής νοστιμιά. Του έδειξε τη φωτογραφία ενός αγοριού. Πρέπει να ήταν πέντε χρονών, στην ηλικία του γιου του, του Αλί. Φορούσε γκρίζο παντελόνι, πουκάμισο άσπρο κολλαριστό και στην ράχη μια ολοκαίνουργια σάκα. Περνούσε εκείνη τη στιγμή το κάγκελο για να μπει στο προαύλιο του σχολείου. Στο πρόσωπο του έλαμπε ένα χαμόγελο ευτυχίας καθώς η μαμά του έδινε ένα σάντουιτς και ένα χυμό. Τον ρώτησε, θυμάται, τότε ο γνωστός. « δεν θα ήθελες να δεις αυτό το χαμόγελο και στου παιδιού σου το πρόσωπο;». Το όνειρο ήδη είχε αρχίσει να ξεδιπλώνεται μέσα στο μυαλό του Σελίμ όταν η φωνή του επισκέπτη του, το διάκοψε στη μέση.

« σου δίνω την ευκαιρία να κάνεις το όνειρο σου πραγματικότητα».

« Πέρασαν τρία χρόνια και όμως ακόμα την αναζητώ », η κραυγή του Σελίμ ακούστηκε σαν αντίλαλος μέσα στο γυμνό και μισοσκότεινο δωμάτιο.

Χοντρές σταγόνες βροχής ξαφνικά κτύπησαν τη τσίγκινη στέγη του στενάχωρου δωματίου του Σελίμ. Τρόμαξε. Έφερε τα χέρια σταυρωτά μπροστά στο στήθος του και αρχίνησε να τρίβει τα μπράτσα του. Κρύωνε. Τα χείλη του είχαν μπλαβίσει.

Σε λίγο, το νερό άρχισε να στάζει από την οροφή. Πήγε και κούρνιασε σε μια γωνιά. Σαν ένα χέρι δυνατό οι αναμνήσεις  τον κράτησαν στα προηγούμενα τρία χρόνια. Ο τελώνης είχε λαδωθεί και άφησε την καγκελόπορτα της αποβάθρας ανοιχτή. Μεσάνυχτα. Αφέγγαρα. Ο δρόμος για το κυνήγι του ονείρου ξεκινούσε. Μαζί με καμιά δεκαριά άλλους συμπατριώτες του βρέθηκαν μέσα σε ένα σαπιοκάραβο. Τους οδήγησαν στο αμπάρι. Μύριζε πετρέλαιο και κλεισούρα. Τους έριξαν πίσω από στοιβαγμένα εμπορεύματα. « λαθρομετανάστες », για πρώτη φορά άκουε αυτή τη λέξη. Μα αυτός είχε ζητήσει να έχει μια ευκαιρία. Είχε δεχτεί, μόνο, να κυνηγήσει τ’ όνειρο του. Το πλοίο είχε σαλπάρει. Σε λίγες μέρες ο ήδη βρώμικος αέρας τ’ αμπαριού έγινε ακόμα πιο βαρύς. Γέμισε ανθρώπινο ιδρώτα, ούρα και περιττώματα. Μια μέρα μόνο απόμεινε και θα έπιαναν στεριά. Κάποιοι είχαν σταματήσει να ελπίζουν, κάποιοι δεν θα έφταναν ποτέ. Έφθασαν νύχτα. Κυνηγήθηκαν. Διώχτηκαν. Μπήκαν αρκετές άλλες φόρες σε κλειστά αμπάρια κυνηγώντας την ελπίδα.

Η βροχή είχε δυναμώσει. Το δωμάτιο γέμισε υγρασία. Το κορμί του μελάνιασε από το κρύο κι άρχισε να μουδιάζει. Σκέφτηκε να βγει έξω στη βροχή και να κτυπήσει τη πόρτα του γειτονικού σπιτιού. « Είναι Χριστούγεννα » συλλογίστηκε, « μέρα αγάπης », αυτό του είχε πει ο μάστρος. « Θα με δεχτούν να καθίσω λίγο στη φωτιά, ίσως  να με κεράσουν και ένα ζεστό φλιτζάνι τσάι ». Δεν μπορούσε να ελέγξει το μυαλό του και βούτηξε πάλι στις αναμνήσεις του. Πριν λίγες μέρες διασταυρώθηκε ο δρόμος του με τη κυρία του γειτονικού σπιτιού.

« καλησπέρα », της είπε, « τι κάνετε μαντάμ; », και μάλιστα στη γλώσσα της. Είχε προσπαθήσει να μάθει τα βασικά, για να μπορεί να συνεχίσει να κυνηγά το όνειρο του. Αυτή γύρισε το κεφάλι αλλού. Της ήταν δύσκολο να του ρίξει μια ματιά φιλική και ένα χαμόγελο. Πόσο μάλλον να  χωνέψει πως είχε για γείτονα ένα μετανάστη. Ένα βραχνό, χοχλακιαστό γέλιο ξεπήδησε από τα παγωμένα στήθια του Σελίμ. Θυμήθηκε τα μούτρα της όταν ένα Κυριακάτικο πρωινό, την ώρα της μπουγάδας, τον επισκέφθηκε ο μάστρος. Του έφερε την απόδειξη ότι είχε στείλει τον μισθό του στη γυναίκα και στο παιδί του. Του έφερε μάλιστα και δώρο για κάποιες υπερωρίες που είχε δουλέψει, αλλά, και για να τον ανταμείψει για την εργατικότητα και το  φιλότιμο του, ένα μικρό τρανζιστοράκι. Μόλις έφυγε ο μάστρος το άναψε και βρήκε τη συχνότητα που μετάδιδε τραγούδια της πατρίδας του. Εκείνη τη στιγμή ακουγόταν ένα αγαπημένο του τραγούδι. Το άνοιξε στη διαπασών. Του θύμισε τη πατρίδα, τη μάνα, το γιο του και τη γυναίκα του. Άρχισε να τραγουδά δυνατά. Έστειλε τότε η κυρία την αλλοδαπή υπηρέτρια της να του πει να το κλείσει αλλιώς θα καλούσε την αστυνομία.  Αναγκάστηκε να το κλείσει. Πως θα μπορούσε να καταλάβει αυτή πόση ανάγκη είχε αυτό το ξέσπασμα και αυτή τη μουσική. Τον έπαιρνε για λίγο κοντά στους δικούς του ανθρώπους. Και γιατί να νοιάζει τη μαντάμ, τι ανάγκη είχε ένας μετανάστης;

Το κορμί του πονούσε. Γέμισε βελόνες. Το μέτωπο του καιγόταν από το πυρετό. Το μυαλό του θόλωσε. Άρχισε να παραλογίζεται. Η παράγκα φωτίστηκε και ζεστάθηκε. Κοίταξε τριγύρω. Στη γωνιά ήταν αναμμένη η φωτιά. Μπροστά της ο Αλί βαστούσε μια μεγάλη στρογγυλή υδρόγειο σφαίρα και φώναζε το όνομα της πατρίδας τους, δείχνοντας την ίδια στιγμή το σημείο με το δάκτυλο του. Η αγαπημένη του Ράνια, στεκόταν στη κουζίνα και ανακάτευε το ζεστό τους φαγητό, ενώ ένα γλυκό, ζεστό και γεμάτο αγάπη χαμόγελο έκανε το πρόσωπο της να λάμπει. Έξω ο ουρανός έριχνε χαλάζι. Ο θόρυβος στους τσίγκους έφθασε σαν κτυπήματα στην πόρτα, στ’ αυτιά του Σελίμ. «Όποιος και να είναι τέτοια ώρα, να κοπιάσει, έχει θέση στη φωτιά και στο τραπέζι του Σελίμ » φώναξε και πετάχτηκε πάνω. Άνοιξε  τη πόρτα κι όρμησε έξω στο ανεμοχάλαζο, « κοπιάστε, σήμερα είναι μέρα Αγάπης ».

Βιογραφικό 
Ο Γιάννος Λαμπής ,
γεννήθηκε στη Λεμεσό. Είναι πρόεδρος του «Πολιτιστικού Ομίλου Ζακακίου Λεμεσού», γραμματέας του Πολιτιστικού Ομίλου «Νέοι Ορίζοντες», μέλος της γραμματείας της Πολιτιστικής εταιρείας «Πνευματική Συντροφιά Λεμεσού» και μέλος της «Πολιτιστικής Κίνησης Λάρνακας».

******************

ΦΩΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ (τεύχος 41) Το περιοδικό της μαχόμενης λογοτεχνίας. Περάστε δημιουργικά την ελεύθερη ώρα σας.

Τρίτη περίοδος και ο χρόνος κλίνει με ένα ακόμη περιοδικό εκλεκτής ύλης. «ΦΩΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ», επίκαιρη ύλη, νέοι δημιουργοί , δεκάδες ενδιαφέροντα θέματα, θα σας κρατήσουν συντροφιά , θα σας ενημερώσουν, νοερά θα περπατήσουμε μαζί σε δρόμους ειρήνης, και αγώνων που στόχο τους έχουν πάντα ένα καλύτερο κόσμο.

ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΠΑΡΑΚΑΤΩ στο ΤΕΥΧΟΣ 41 ή την λέξη ΛΗΨΗ

                   ΤΕΥΧΟΣ 41  Λήψη

Δύο ποιήματα: Γιάννος Λαμπής και Κατερίνα Μήλιου»Ματωμένη καφίγια» και «Οκτώβρης 2023»

ΠΟΙΗΣΗ

Γιάννος Λαμπής

Μια ματωμένη καφίγια

Τη νύχτα εκείνη μέσα στο όρυγμα
από πάνω βουίζαν τα κανόνια καί πεφταν βροχή οι σφαίρες
κι εσύ, μου έλεγες, άκου πως πέφτει η βροχή
θα ανθίσουνε τα κρίνα στην πατρίδα!
κι ολοένα βαφόταν κόκκινη η τρυπημένη από σφαίρα καφίγια
πού ’χες τυλιγμένη  στον ματωμένο σου λαιμό
κι όλο άπλωνες τα χέρια ψηλά
σαν να ήθελες  να τρυγήσεις  τ’ αστέρια
κι όλο  ρωτούσες, ποιος τραγουδά εκεί ψηλά στον ουρανό;
κι όλο έπεφταν πιο κοντά οι οβίδες
κι εσύ χαμογελούσες κι έλεγες, δυναμώνει η βροχή,
έλα, δώσ’ μου το χέρι σου αδελφέ μου
δώσ’ μου το χέρι κι έλα, να χορέψουμε,
να κυματίσουμε σαν δυο φλόγες  πριν τις σβήσει η βροχή
κι αν δεν φτάσαμε ποτέ στον προορισμό μας
κι αν ακόμα πέφτει μακριά αυτή η άγνωστη χώρα που λεν πατρίδα
εσύ μην σταματάς, συνέχισε να χορεύεις, να χορεύεις και να καίγεσαι
τουλάχιστον θα ’χουμε φωτίσει το δρόμο
στους συντρόφους και στα παιδιά μας που μετά από μας θα ρθούν.

Βιογραφικό 
Ο Γιάννος Λαμπής ,
γεννήθηκε στη Λεμεσό. Είναι πρόεδρος του «Πολιτιστικού Ομίλου Ζακακίου Λεμεσού», γραμματέας του Πολιτιστικού Ομίλου «Νέοι Ορίζοντες», μέλος της γραμματείας της Πολιτιστικής εταιρείας «Πνευματική Συντροφιά Λεμεσού» και μέλος της «Πολιτιστικής Κίνησης Λάρνακας».

**********************************

ΠΟΙΗΣΗ

Κατερινα Μήλιου

Οκτώβρης 2023

Ζούμε τις τελευταίες μέρες της ειρήνης;

Οκτώβρης μήνας, κοντεύει να τελειώσει
Βράδυ παράξενα ζεστό, πολύβουο μακριά
Κοντά ακούγονται σειρήνες
Δεν είναι εδώ πολέμου, όλο και σβήνουν
Αλλού αυτές ηχούν
Ρουκέτες, λάμψεις, κρότοι, κουρνιαχτός
Στα χέρια των παιδιών γραμμένο το όνομά τους
Το γράφουν με τα ίδια τους μικρά χεράκια το ένα στο άλλο
Μη και τα ψάχνουν να τα βρουν κι εκείνα δεν μπορούν να πουν
Μικρά παιδιά, δεν ξεπερνούν σε ύψος το ένα μέτρο
Το ύψος του φόβου τους πώς να μετρηθεί
Πώς να μετρηθούν οι χτύποι στις καρδούλες τους
Όταν οι καρδούλες τους χτυπούν
Όταν χτυπούν οι βόμβες
Εκκωφαντικά!
Φοβάμαι, τα χέρια τους, γραμμένο τ’ όνομά τους
μακριά απ’ το σώμα τους, σκόρπια
να δω εικόνα ζωντανή…
Βράδυ παράξενα ζεστό
Η υγρασία το κάνει πνιγηρό, παράξενο για Οκτώβρη μήνα
Ψάχνω….
Καναπέδες, σε χρώμα αμύγδαλου νωπού, αναζητώ
Οι παλιοί έχουν φθαρεί
Πονάει το σώμα ξαπλώνοντας επάνω
Η επιδιόρθωση κολλάει στο μυαλό μου
Κι αυτή η ζέστη πνιγηρή κολλά παντού
Τρώγυρα απλώνονται τα φώτα
Κι όλο κι απλώνονται, τα παρακολουθώ ν’ απλώνονται,
Χρόνια, νύχτα τη νύχτα σαν να τα πλέκει αργαλειός
Στημόνι στήνονται στα χτένια κτίρια τη μέρα
Το λαμπυρίζον νήμα το διαπερνά, φώτα τη νύχτα,
Στρωσίδια πλουμιστά, πολύβουη η πόλ
Κοντά ακούγονται σειρήνες
Δεν είναι εδώ πολέμου, όλο και σβήνουν
Αλλού αυτές ηχούν
Ρουκέτες, λάμψεις, κρότοι, κουρνιαχτός
Νύχτα και μέρα, κτίρια στημόνι βυθίζονται
Εκρηκτικά στον εαυτό τους
Ξερνούν σύννεφα σκόνης σταχτιάς και θλιβερής
Πόλεμοι, μαύρα σκοτάδια της ψυχής
Χρόνο το χρόνο μαζεύονται, πληθαίνουν
Άρματα μάχης συγκεντρώνονται
Κι αυτή η ζέστη τόσο υγρή, παράξενα υγρό το βράδυ
Οκτώβρης μήνας κοντεύει να τελειώσει, παράξενα
Έντομα, επιτίθενται στα πόδια και τα χέρια μου, γυμνά
Γυρνάει η σκέψη μου στα χέρια των παιδιών
Δεν λέει να ξεκολλήσει
Πηγαίνω κι έρχομαι
Τα χέρια τους
Άρωμα σαν από γιασεμί απλώνεται κάπου εκεί
Το αναζητώ, το οσφραίνομαι
Μα δεν το βλέπω, παράξενο
Παράξενες σκιές τα γνώριμα φυτά στο σκότος
Υγρό σκοτάδι, τρέχοντα νερά
Στα πόδια μου από κάτω
Κόκκινα σημάδια, αυλάκια ξεμυτίζουν
Αχνά μέσα στο σκότος
Πόσες φορές να καθαρίσω και πόσες να γεμίσουν
Κολλάνε στο μυαλό
Κι αυτή η ζέστη πνιγηρή
Οκτώβρης μήνας κοντεύει να τελειώσει, παράξενη
Βαραίνει το κορμί
Κίνηση στο σκοτάδι
Πηγαινοέρχομαι
Τα έντομα, τα βασανιστικά τσιμπήματα πληθαίνουν
Στα χέρια των παιδιών γραμμένο το όνομά τους
Το όνομά τους
Τα χέρια τους
νας κοντεύει να τελειώσει
Κι αυτή η κάψα στην καρδιά
Ζούμε τις πρώτες μέρες του Πολέμου;

Η Κατερίνα Μήλιου,
γεννήθηκε στην Αυστραλία και ζει -εργάζεται στην Αθήνα . Είναι ψυχολόγος, συγγραφέαςκαι λογοτέχνις. Έργα της: «Οι προβλητικές δοκιμασίες θεματικής αντίληψης T.A.T. – C.A.T.» (Βήτα Ιατρικές Εκδόσεις, 1η έκδ. 2013, 2η έκδ. 2020) και των ποιητικών και λογοτεχνικών έργων «Τρεις ιστορίες χωρίς τέλος ή Τρία» (Όμβρος, 1986),»Νύχτες, έρωτες, πόνοι» (Όμβρος, 1988), «Η πόλη ήταν μυθική» (2011), «Προσοχή στις παράξενες νύχτες» (Βήτα, 2017).

********************************************

«Οκτώβρης 1940″ Γιάννη Ρίτσου

ΕΚΤΑΚΤΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Η ΝΕΑ ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΑΥΡΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗ 29-10-2023 στο ΧΑΙΝΤ ΠΑΡΚ στο ΣΥΔΝΕΥ και στις 2 ΜΜ.

H κυβέρνηση της Αυστραλίας πρέπει να σταματήσει την υποστήριξη στην κυβέρνηση του Ισραήλ

Η επίσημα δηλωμένη υποστήριξη της Αυστραλιανής κυβέρνησης στην Ισραηλινή κυβέρνηση στην παρούσα κρίση σημαίνει επικύρωση της παράνομης κατοχής Παλαιστινιακής γης για δεκαετίες, της κτηνώδους επιθετικότητας ενάντια στον Παλαιστινιακό λαό, την συνεχιζόμενη επέκταση των Ισραηλινών «εποικισμών», τον μακρόχρονο αποκλεισμό της Γάζας και την κράτηση χιλιάδων Παλαιστίνιων πολιτικών κρατουμένων στις Ισραηλινές φυλακές.

Η θέση της Αυστραλιανής κυβέρνησης αποτελεί ακόμα μια ένδειξη για το ότι η Αυστραλία ακολουθεί τυφλά τις ΗΠΑ, που έχει υποσχεθεί άνευ όρων υποστήριξη σε ότι κάνει η Ισραηλινή κυβέρνηση.

Το Αυστραλιανό Κίνημα Εργατών Γιουρήκα εκφράζει σταθερή αλληλεγγύη με τους Παλαιστίνιους εργάτες και το λαό στο δίκαιο αγώνα τους για λευτεριά από την καταπίεση και το δικαίωμά τους σε μια πατρίδα χωρίς Ισραηλινή ανάμειξη.

Το Αυστραλιανό Κίνημα Εργατών  Γιουρήκα εκφράζει την αλληλεγγύη του στους εργάτες και το λαό του Ισραήλ που έχουν παρασυρθεί στη σύγκρουση από την αντιδραστική κυβέρνηση Νετανιάχου.

Απαιτούμε όπως η κυβέρνηση της Αυστραλίας αποσύρει αμέσως την υποστήριξή της στην κυβέρνηση του Ισραήλ και απέχει από κάθε είδους βοήθεια προς το καθεστώς του Ισραήλ, ιδιαίτερα αυτή την ώρα που ο στρατός του Ισραήλ εξαπολύει νέες ακόμα πιο θανατηφόρες επιθέσεις ενάντια στον Παλαιστινιακό λαό.

Εθνική Συντονιστική Επιτροπή
22 Οκτώβρη 2023

***********************

«ΟΚΤΩΒΡΗΣ 1940»
Γιάννης Ρίτσος

Ανοίγουν τα παράθυρα

κι όσοι μένουν χαιρετούν αυτούς που φεύγουν

και φεύγουν όλοι.

Γέμισαν οι πόλεις τύμπανα και σημαίες.

Ορθή η αυγή σημαιοστολίζει τα όνειρά μας

κι η Ελλάδα λάμπει μες στα φώτα των ονείρων μας .

Ο ήλιος πλυμένος

με το καθάριο πρόσωπο στραμμένο στον άνθρωπο,

χαιρετάει τους δρόμους που τραβούν στη μάχη.

Αυτοκίνητα περνούν γεμάτα πλήθος.

Αποχαιρετιούνται στις πόρτες και γελάνε

 

ύστερα ακούγονται τ’ άρβυλα στην άσφαλτο,

το μεγάλο τραγούδι των αντρίκιων βημάτων

που μακραίνει και σβήνει στο βάθος του δρόμου,

ως το βραδινό σταθμό με τα χαμηλωμένα φώτα.

Εκεί τα τρένα περιμένουνε

σφυρίζουν για λίγο έξω από την πόλη,

ακούγονται οι αποχαιρετιστήριοι πυροβολισμοί

κι ύστερα όλα σωπαίνουν και περιμένουν.

Διαβάζουμε τα τελευταία παραρτήματα:

Νικούμε. Νικούμε.

Πάντα νικάει το δίκιο!

 

Μια μέρα θα νικήσει ο άνθρωπος.

Μια μέρα η λευτεριά θα νικήσει τον πόλεμο.

Μια μέρα θα νικήσουμε για πάντα.

Αθήνα, Νοέμβριος 1940, Γιάννης Ρίτσος

Ένα ποίημα και ένα διήγημα για μια πατρίδα ελεύθερη και για να μη ξεχνάμε!

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ 

Χαράζει.
Η μέρα αποσπάστηκε 
απ την τρομερή νύχτα.
Ο ηλιος πειστικός
ξεπρόβαλλε γιομάτος υποσχέσεις, 
και νάτος τώρα λούζει στο φως
το πρώτο ψηλό φουγάρο  
στο εργοστάσιο του εργάτη.
– Εδώ τα μεροκάματα του μόχθου 
της ειρήνης και της λεύτερης ζωής.
-Εδώ.. και οι αυλές στα σπίτια
πλημμύρισαν αγάπη, μοσχοβόλησαν
δυόσμο και βασιλικά.
Κάπως έτσι όλα τα είχε ονειρευτεί,
τόσο απλά και τόσο λίγα…
για μια πατρίδα που ξανάβρισκε 
την ταυτότητά της για ένα λαό
π’ ατέλειωτα χρόνια τον πνίγει το αίμα.
 Ήταν ένα παιδί της Παλαιστίνης,
του είπαν κι έκτισε μια φωλιά 
στην πόρτα του σπιτιού του 
για νάρθουν να την βρούν τα πουλιά
που φέρνουν την άνοιξη.
Όμως δεν ήρθαν.
Την τελευταία στιγμή οι σκιές του θανάτου
γκρέμισαν τη φωλιά,
σκότωσαν το παιδί
κι η μέρα δεν πρόλαβε να χαράξει.                                                                                                              

                                              Γεράσιμος Λυμπεράτος 2006
******************************

ΜΑΤΩΜΕΝΗ ΑΓΑΠΗ

Οι ώρες περνούσαν γιομάτες τρόμο κι αγωνία. Στον καταυλισμό της Τζενίν πόλη της Παλαιστίνης τα φέρετρα –σανίδες, μαύρες πλαστικές σακούλες, χάρτινα κουτιά– αραδιασμένα στους δρόμους κάτω από την
αυστηρή επίβλεψη του κατοχικού στρατού.
Πιο κει ανθρώπινα πτώματα σωριασμένα το ένα πάνω στο άλλο κι
άλλα πολλά πλακωμένα μες στα χαλάσματα που άφησαν πίσω τους τα
τανκς, περίμεναν την σειρά τους για ένα φέρετρο. Άλλα πάλι, τα πετούσαν όπως-όπως, σε στρατιωτικά οχήματα για να τ’ απομακρύνουν απ’
την περιοχή.
Τραγική η εικόνα. Τίποτα δεν άφησε όρθιο ο κατοχικός στρατός.
Γκρέμισαν τα σπίτια των Παλαιστινίων με τέτοια μανία κι εκδίκηση που
αδιαφορούσαν αν αυτά ήταν κατοικημένα απ’ ανθρώπους κάθε ηλικίας.
Η Τζενίν πόλη της Παλαιστίνης τώρα ένα ερείπιο είχε καταντήσει, που
το ανθρώπινο αίμα το συναντούσες παντού, σε κάθε σπιθαμή της γης της.
Μια μικρή Χιροσίμα πόλη κι αυτή, μετρούσε τα θύματά της πάνω στον
αδιάκοπο αιματηρό αγώνα της για να αποκτήσει η Παλαιστίνη την λευτεριά της απ’ την κατοχή που της έχει επιβάλλει η υποτίθεται, δημοκρατική και πολιτισμένη χώρα του Ισραήλ.
Όμως μέσα απ’ αυτό το ανθρώπινο μακελειό, μέσα απ’ τα συντρίμμια
της πόλης, ξεπροβάλλει για ακόμα μια φορά η ηρωική μορφή της γυναίκας. Της Παλαιστίνιας γυναίκας.
Η Λεϊλά ήταν δεν ήταν 25 χρόνων. Αγαπιόταν μ’ ένα συνομήλικό της
τον Σαέμπ και με αγωνία περίμεναν την μέρα για να παντρευτούν.
Στις δύσκολες αυτές στιγμές από τύχη γλίτωσε καθώς πρόλαβε να τρυπώσει κάτω απ’ ένα γερό ξύλινο τραπέζι. Όμως η σκέψη της πετούσε
στον άνθρωπο της καρδιάς της.
Το σπίτι της ήταν σ’ απόσταση μισού τετραγώνου απ’ το δικό του. Εκεί
έμενε μόνη αφού οι γονείς της κι ο αδελφός της είχαν σκοτωθεί σε προηγούμενες αιματηρές επιθέσεις του κατοχικού στρατού.
Με κίνδυνο της ζωής της, αφού πρώτα κατόρθωσε ν’ απεγκλωβιστεί
έτρεξε ως τα συντρίμμια του σπιτιού του αγαπημένου της κι άρχισε με
μεγάλη οδύνη αλλά και γενναιότητα να παραμερίζει τα χαλάσματα για
να βρει προσβάσεις στο εσωτερικό του σπιτιού.

Κάθε τόσο καλούσε τ’ όνομα του αγαπημένου της: «Σαέμπ, Σαέμπ…»
Όμως καμιά απάντηση δεν έπαιρνε. «Σαέμπ…Σαέμπ…» κι οι κρότοι
των πυροβολισμών και τα μουγκρίσματα των οχημάτων, των ελικοπτέρων
και των αεροπλάνων του στρατού, σκέπαζαν τη φωνή της.
Ξαφνικά ένα πόδι ξεχώρισε απ’ το υπόλοιπο σώμα. Τίναξε το χώμα
και κοντά στο υπόδημα διέκρινε την κάλτσα. Τώρα ήταν βέβαιη. Το
πτώμα αυτό ανήκε στην μέλλουσα πεθερά της. Πριν λίγο καιρό είχε επισκεφτεί τη Ραμάλα κι αγόρασε γι’ αυτήν ένα ζευγάρι κάλτσες σαν ένα
μικρό αναμνηστικό δωράκι, και τώρα…
Συνέχισε με νύχια και με δόντια να μετατοπίζει τα ερείπια ενώ η
αγωνία της είχε φθάσει στ’ απροχώρητο όταν δίπλα στο κατεστραμμένο κρεβάτι του υπνοδωματίου, είδε δυο ορθάνοιχτα κι ασάλευτα
μάτια να την κοιτάζουν. Ήταν ο Σαέμπ. Πλακωμένο το κορμί του από
σπασμένους τοίχους και τούβλα με το κεφάλι του από τύχη άθικτο
αλλά… νεκρός.
Την έπιασε πανικός. Πετούσε τ’ αντικείμενα δεξιά κι αριστερά, γλιστρούσε, μάτωνε μα τελικά κατάφερε να τον φέρει στα χέρια της, να τον
αγκαλιάσει…
Ο Σαέμπ όμως εξακολουθούσε να την κοιτάζει κατάματα, σαν να της
ζητούσε συγνώμη, που δεν πρόλαβε ο θεός να ευλογήσει τον γάμο τους.
Η Λεϊλά ένιωθε χαμένη. Πώς μπορούσε τώρα αυτή να του κλείσει τα
φλέβαρά του; Πώς θα μπορούσε ν’ αποχωριστεί αυτά τα μάτια που γέμιζαν την ψυχή της σιγουριά κι ελπίδα; Αυτά τα χέρια που την αγκάλιαζαν με τρυφερότητα, αυτά τα χείλη που της ψιθύριζαν με λατρεία τις
λέξεις «ακριβή μου εσύ..!»
Ω, όνειρο, για ένα όνομα, μια τιμή, μια πατρίδα, πόσο αίμα περικλείεις
μέσα σου!
Έπιασε τον καλό της απ’ τους ώμους κι άρχισε να τον σέρνει πάνω
απ’ τα χαλάσματα προς το αντικρινό πεζοδρόμιο. Την είδαν όμως οι
στρατιώτες κι όρμησαν κατ’ επάνω της. Δυο τανκς μ’ αναμμένες τις μηχανές, έκλεισαν τις προσβάσεις. Της άρπαξαν βίαια το πτώμα, την έριξαν
κάτω κι άρχισαν να την ψάχνουν. Ύστερα με σπρωξιές την γύρισαν πίσω
στα χαλάσματα. Η Λεϊλά δεν κρατήθηκε. Σαν Παλαιστίνια που αψηφούσε τον θάνατο γέμισε την ποδιά της πέτρες. Μετά σηκώθηκε όρθια
και σ’ ένα ξέσπασμά της άρχισε να πετροβολάει τους στρατιώτες φωνάζοντας, «Φονιάδες, φονιάδες…»
Αυτό ήταν
Δεν κράτησε πολύ αυτό. Δέκα, είκοσι, πυροβολισμοί ακούστηκαν ταυτόχρονα, κι η Λεϊλά σωριάστηκε στο έδαφος νεκρή.
Πίσω της η ιστορία, υπομονετικά κατέγραφε τα πάντα. Η ιστορία που
κάποτε θα μιλήσει έτσι όπως μιλάει κι η άνοιξη, με δονήσεις και θριάμβους ύστερα απ’ ένα εφιαλτικό, παγερό χειμώνα. Θα μιλήσει για την Παλαιστίνη και τους ήρωές της. Θα μιλήσει για την Λεϊλά, τον Σαέμπ και
την αγάπη τους. Τίποτε άλλο.
Γεράσιμος Μ.Λυμπερατος 2002

«Παραλήρημα» Ένα ποίημα του Γεράσιμου Μ.Λυμπεράτου

ΠΟΙΗΣΗ
Γεράσιμος Λυμπεράτος

ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ

Σε  περίμενα
σε μια άκρη της γης
-που άστραφτε και βροντούσε-
σαν  μια καμπάνα
τον κόσμο της εκκλησιάς.
Σε περίμενα
για να με πάρεις,
να  οδηγήσεις την ζωή μου
στα μονοπάτια της λύτρωσης.
Την ψυχή μου να ελευθερώσεις
απ’ τους κακούς δεσμοφύλακες
που φώλιασαν στην καρδιά μου
με το «έτσι θέλω»
και της στερούσαν την χαρά
της καλπάζουσας φύσης την άνοιξη..

Ας έρθεις λοιπόν
έστω
ως μια μυστική ονειροπόληση
γιομάτη νοητή αγνότητα.
Γρήγορη σαν αστραπή 
βυθισμένη σε μια επίμονη  σιωπή,
-ανάλαφρη λευκή περιστέρα-
θα ερχόσουν  και θα σ’ ένιωθα
ως μια φευγαλέα ανάμνηση
ενός ξενιτεμένου πουλιού.

Το ξέρω, θα έρθεις
μ’ απλωμένα  τα χέρια,
ανυποψίαστη
κι εγώ θα σ ακολουθήσω
στα χαμένα χνάρια,
τα γιομάτα αλλοτινές αγάπες
κι ανθρώπους που κάναν όνειρα
λουσμένα, στα παιχνίδια των μικρών παιδιών.
Και θα πετάξουμε μαζί
πάνω από την σιωπή των ελάτων
ανάμεσα απ’ τα πουλιά , θα γίνουμε πουλιά,
θα φθάσουμε στα σβησμένα αστέρια
κι από κει θα αντικρύσουμε
τα σπίτια μας
 με τις βαριές κλειστές πόρτες
κι ένα κόσμο ολόγυρά μας
να πέφτει, να πέφτει, να πέφτει!
Ούτε φωνές,
ούτε αναστεναγμούς, ούτε δάκρυα,
μόνο σιγή, νεκρική σιγή!

Ω παραλήρημά μου φρικτό,
ξυπνώ
και νιώθω τον εαυτό μου σαν  το δέντρο 
που έχασε ξαφνικά  τις φυλλωσιές του
κι απόμεινε μόνο κι αβοήθητο,
εκεί στην άκρη της γης
αναζητώντας την ειρήνη,
την ειρήνη του κόσμου, π αργούσε να φανεί!

**************************

ΦΩΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ Τεύχος 40

Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε το τρίμηνο περιοδικό «Φωνή λογοτεχνών» τεύχος 40 και από σήμερα θα το βρείτε στην ιστοσελίδα μας για μια πλήρη ενημέρωση από το χώρο της αγωνιζόμενης καλλιτεχνίας και λογοτεχνίας. Το περιοδικό έχει καθιερωθεί πλέον ως ένα σοβαρό έντυπο που μέσα από ενδιαφέροντα επίκαιρα άρθρα, ποιήματα, διηγήματα, ιστορικά κείμενα, φωτογραφίες κλπ., προβάλει την προοδευτική σκέψη του λαού μας, τους αγώνες του και το δημιουργικό έργο των αγωνιζόμενων λογοτεχνών και καλλιτεχνών μας, συμβάλλοντας έτσι να αποκτήσει ιδιαίτερα η εργατική τάξη την γνώση εκείνη που θα της φανεί χρήσιμη στους αγώνες της για μια καλλίτερη ζωή. Καλό διάβασμα.

ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ στο τέλος στον κωδικό για μεγένθυση V

ΚΩΔΙΚΟΣ > cea4ce95cea5cea7ce9fcea3-40τευχος 40 Λήψη

**********************************************

ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΜΕ 100 σκίτσα και ζωγραφιές

ΠΟΙΗΣΗ- ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ
Γεράσιμος Μ.Λυμπεράτος Σύδνεϊ

Η ιστοσελίδα «Βρυσούλες γνώσης» θα διακόψει για 6 βδομάδες την ανάρτηση κειμένων και άλλων λογοτεχνικών και καλλιτεχνικών δημιουργιών. Ο Αύγουστος μήνας είναι μήνας διακοπών και ξεκούρασης όχι μόνο για του συμπατριώτες μας στην Ελλάδα αλλά και για πολλούς άλλους που ζουν στην Αυστραλία και έχουν προορισμό την πατρίδα. Η πανδημία μπόρεσε να μας κρατήσει μακριά από την πατρίδα για αρκετό καιρό. Τώρα παίρνουμε το ρίσκο να επισκεφτούμε την πατρίδα και να περάσουμε με συγγενείς και φίλους λίγες μέρες ξεκούραστες διακοπές. Ευχαριστούμε όλους τους φίλους μας αναγνώστες και συνεργάτες για την υποστήριξή τους. Κι εμείς σαν δώρο προσφέρουμε σήμερα ένα ποίημα και 100 από τα πιο ωραία σκίτσα -ζωγραφιές μας. Με την επιστροφή μας από την πατρίδα θα ξαναρχίσουμε ανανεωμένοι τις αναρτήσεις κανονικά. Εις το επανιδείν λοιπόν. Για τις βρυσούλες γνώσης,
Γεράσιμος Μ. Λυμπεράτος

ΠΑΤΡΙΔΑ ΗΡΘΑ…

Τον άλλο μήνα τον παραπάνω
κλείνω θέση στο αεροπλάνο,
για την πατρίδα θε να πετάξω
στα πατρικά μου να την αράξω

Την ξενιτιά μου θα την αφήσω
την μοναξιά μου θα τήνε  πνίξω.
Να νιώσω νέος ξανά και πάλι
σε  ένα δικό μου   ακρογιάλι

Φωνές  ν΄ ακούσω που τις γνωρίζω
στην γειτονιά  μου σαν σεργιανίζω
μαζί με φίλους απ’ το σχολείο
θα πιώ ουζάκια στο καφενείο

Να βγούνε έξω οι αναμνήσεις
κι όλες οι άλλες οι συγκινήσεις.
Μάνα πατέρα να μνημονεύσω
κι όσους  έφυγαν να ζωντανέψω.

Τα ‘χω γραμμένα μη τα ξεχάσω
κι ένα- ένα θα τ’ απολαύσω
Στράτες, φεγγάρια κι αηδόνια
βουνά ,ποτάμια και χελιδόνια

Ήλιο να βλέπω και Παρθενώνα
Τ αγρού λουλούδια, την ανεμώνα.
Ελιές αμπέλια  και αλτάνες
παιχνίδια μπάλα σε αλάνες

Πατρίδα ήρθα, νάμαι  κοντά σου
θέλω να νιώσω την ζεστασιά σου
με το γαλάζιο σου να με τυλίξεις
με  Κόκκινο Ήλιο να με κοιμήσεις!

******************

ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ

ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ ΕΚΕΙ ΚΑΤΩ ΣΤΗΝ ΓΗ

ΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΞΑΣΤΕΡΙΑ για να μπορεί κι ο Ηλιος να πίνει τον καφέ του ήρεμος;

Πάνω Λ και κάτω V
Η παιδικότητα στην ζωγραφική εκφράζεται με πολλούς τρόπους. Δεν είναι ανάγκη να είσαι παιδί για να ζωγραφίσεις τέτοιου είδους ζωγραφικές. Κι ένας μεγάλος σε ηλικία μπορεί να το κάνει αυτό με την προϋπόθεση να σκαλίσει μέσα του τα παιδικά του αποθέματα να τα βγάλει στο φως. Ποτέ δεν είναι αργά. Γιατί αυτά τα αποθέματα είναι αγάπη, φιλία, ειρήνη. Έτσι δεν νίωθει πάντα ένα παιδί;Κάτω

Όλα τα έχει αυτή η ζωγραφιά. Αρμονία, ομορφιά , χαμόγελο.εντυπωσιακά χρώμματα και αντιθέσεις. Θα συμφωνήσετε πιστεύω.

ΠΑΝΩ Λ

Άλλου είδους τεχνοτροπίες τα παραπάνω σκίτσα. Η έμπνευση δίνει το δικό της στίγμα σε κάθε ένα από αυτά.
κάτω V

Κάτω V
Τα παρακάτω 4 σκίτσα φανερώνουν μια διάχυτη ανησυχία. Στην ζωή δεν είναι όλα ρόδινα.

Πάνω
Ό, τι φανέρωσε η αυτόματη γραφή
Κάτω

Μπορεί να θα εξηγηθεί αυτή η ζωγραφιά; Περιμένουμε το σχόλιό σας.

*************

ΠΟΔΗΛΑΤΑ και ποδηλάτες

Αθλητισμός.

Λ. Καραβάκια στην ρεαλιστική και σουρεαλιστική τους μορφή.

Καλοκαίρι είναι αυτό.Κι η γυναικεία παρουσία εκεί κοντά στην παραλία το κάνει πιο ευχάριστο. Το πρωτο σκίτσο στην δεύτερη γραμή κάτω, «σπουδή στον Χίτσκοκ» από την ταινία του «τα πουλιά»

Αυτά τα παιδιά γεννηθήκανε για να ζήσουνε . Όχι για να τα σκοτώσουν οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι.

Έτσι ή αλλιώς » στην λίμνη των κύκνων»

Παιδικά δημιουργήματα.

Το ανδρικό στοιχείο πάντοτε εμπνέει.

Κάτι σαν επίδειξη μόδας ή όπως αλλιώς θέλετε να τα δείτε εσείς.

Διάφορες καλλιτεχνικές δημιουργίες

Ευχάριστα συναισθήματα αφήνουν τα σκίτσα αυτά με τον σκύλο να τραβά το αφεντικό του, και τον χάροντα (κάτω δεξιά)να αποκτά συμπαθητικό πρόσωπο.

Η ζωή τους όλη θα είναι ένα λουλούδι, η καλή ευαίσθητη πλευρά του ανθρώπου.

Όποιος έχει μέσα του μουσική δεν μπορεί παρά να είναι ένας καλός άνθρωπος.

Καλλιτεχνικές κατασκευές και άλλα.

Το Σύμπαν πάντοτε εμπνέει.

Τι να πείς γι αυτά τα νοητά ζώα. Κάπως έτσι είναι όλα . Εξαιρείται η γάτα που ονειρεύεται στο ξύπνιο και το ποντίκι όπως θα έχει εξελιχθεί σε μερικές χιλιάδες χρόνια ή έτσι όπως θέλει να το βλέπει ο καλλιτέχνης, καθαρό και γλυκούλη.

Εδώ ξεχωρίζει η γυναίκα με τα φιδίσια μάτια (που δεν αστειεύονται) και η άλλη μικρή με τα ποντικίσια μάτια.

Οι μεγάλες πολιτείες πάντα γοητεύουν αλλά και το απλό σπιτάκι του χωριού το λούζει ο ήλιος.

Αυτό το σκίτσο πήρε κοντά 600 λάικ στο ΙΝΣΤΑΓΡΑΜ . Γιατί άρασε; Ρωμάμε εμείς.

Πάνω και κάτω σκορπιστά πολλά σκίτσα, κάθε ένα από αυτά ή και όλα μαζί κάτι θα έχουν να πούν και σε σας δεν αμφιβάλλουμε.

Κι έτσι φθάσαμε με το καλό στο τέλος των σημερινών μας σκίτσων -ζωγραφιών . Καλό ταξίδι να έχουμε συμπατριώτες από την Αυστραλία και καλά να περάσουμε χωρίς προβλήματα στην πατρίδα.

Αν σας αρέσουν τα σκίτσα αυτά μπείτε στο ΙΝΣΤΑΓΚΡΑΜ για να δείτε όλες τις δημιουργίες  που είναι αποδεκτές από χιλιάδες συνανθρώπους μας από όλο τον κόσμο
Ακολουθούν πάνω από 5300 άτομα από όλο τον κόσμο
Μία από τις καλύτερες καλλιτεχνικές σελίδες
του
Γεράσιμου Μ. Λυμπεράτου
Μη ξεχάσετε να βάλτε ΛΙΚΕ στην ζωγραφιά που σας αρέσει.
gerrys_pen_art

Κοινοποιήστε:

Δύο ποιήματα Γ.Δ.Μπίμης «ΘΕΑΣΗ» Γερ.Μ.Λυμπεράτος «ΑΠΡΟΟΠΤΟ»

ΠΟΙΗΣΗ
Γ.Δ. Μπίμης
Σκίτσο
Γερ.Μ. Λυμπεράτος

ΘΕΑΣΗ.

Πες μου, που πας αποβραδίς, ποιες σκάλες κατεβαίνεις,
ποια εξορία ανοίχτηκε στην άβυσσο της γης;
Στη φθίση και στο θάνατο, τί δεν καταλαβαίνεις;
τα σύθαμπα θ’ αλώσουνε τους ήχους μιας κραυγής…  

Ο διχασμός κι ο χορτασμός, όταν θ’ ανταμωθούνε,
η πόρτα του παράδεισου θα μείνει σφραγιστή,
τα λάφυρα των ποταπών, στο ρήγμα θα χαθούνε
κι όλα στο δείλι σύντροφε, θα έχουν ξεχαστεί…

Θλίψη δεινή κι αβάσταχτη στη βάναυση στιγμή…
Δε βρέθηκε ποτέ κανείς τη δίψα μας να σβήσει,
τους ρόλους μας τους παίξαμε με πάθος και μ’ ορμή,
μα το νερό λιγόστεψε στη μαρμαρένια βρύση…
…..
Ο τύραννος κι ο τιμωρός, το βιός του το φυλάει
μ’ όσο κι αν ψάξει δε θα βρει, απάγκιο κι ουρανό,
τραχύς κι αμετανόητος, μ’ οργή παραμιλάει
μέσα στο πέτρινο κελί, στο φέγγος το ορφανό.
…..
Κι εκείνοι που αγάπησαν, αιώνες πικραμένοι,
μα, στης καρδιάς τα έγκατα πυργώνει μια φωτιά,
στη γνώση τη λυτρωτική, κάθε ψυχή αγιασμένη,
λίκνο θα βρει, ενόραση, σέβας και αρχοντιά!

*Γιώργος Δ. Μπίμης,
ποιητής, συγγραφέας, μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών,
μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών.

*********************

ΠΟΙΗΣΗ- ΣΚΙΤΣΟ
Γερ.Μ.Λυμπερατος

ΑΠΡΟΟΠΤΟ

Το μοντέρνο της μπλουζάκι
κίτρινο-καναρινί
μόλις κι έκρυβε μέρος απ’ τους ώμους
της Κλυτίας.
Τα μαλλιά της, χρυσές λεπτεπίλεπτες κλωστές,
σκέπαζαν  το πρόσωπό της.
Προχωρώντας έφθασε ως το θέατρο του δάσους
εκεί που το ξεγύμνωμα των δέντρων
έδινε κι έπαιρνε, στην ανοιχτή σκηνή της φύσης.
Και καθώς κοιτούσε περίεργα,
πρόσεξε μια λεύκα να κλαίει. Κατάλαβε.
Το φθινόπωρο  την είχε γδύσει  κανονικά.
Τι θα έλεγαν τώρα
τ αστέρια της νύχτας σαν την έβλεπαν τσιτσίδι;
 Θα την περιγελούσαν δίχως άλλο.
Ένιωσε τότε
την επιθυμία  να της συμπαρασταθεί.
Έβγαλε το κίτρινο μπλουζάκι της
που κύλησαν -τρεμάμενα περιστέρια-
τα στήθεια της.
Πήρε απ΄τις στιβάδες, κοκκινόξανθα φύλλα
και τα σκόρπισε πάνω στο γυμνό κορμί της.
Αγκάλιασε την Λεύκα με στοργή
και περίμενε την νύχτα ν αρθούν ,
για να την χειροκροτήσουν τ αστέρια
έτσι  όπως χειροκροτούσαν αυτή
κάθε φορά
που εκτελούσε νούμερο «Στριπτίζ»
στο νυχτερινό κέντρο που εργαζόταν.
Τι κρίμα όμως…έπιασε η βροχή
και δεν φάνηκαν στον ουρανό τ αστέρια.
Γιατί τώρα…είπε, ξεσπώντας  κι αυτή σε λυγμούς.
Από κει και μετά, ένα παράξενο Μανιάτικο μοιρολόι
Λεύκας -Κλυτίας-και βροχής ξεχύθηκε στο δάσος.
Ξαφνικά
η Κλυτία  παράτησε την λεύκα στην μοίρα της
άρπαξε το μπλουζάκι της
κι άρχισε να τρέχει σαν τρελή, ουρλιάζοντας.
«Κάθε φορά βροχή…Κάθε φορά βροχή…
Αστέρια παιδιά του ήλιου, γιατί μου το κάνατε αυτό;»
Την άλλη μέρα, το πρωί, την βρήκαν κρεμασμένη
στα κλαδιά ενός γυμνού δέντρου.
Κάτω από τα αιωρούντα  πόδια της,
και πάνω
στο κίτρινο, μοντέρνο καναρινί μπλουζάκι της
πρόλαβε και φώλιασε, ένα νιόβγαλτο πουλί.

Παρατείνεται μέχρι της 14 Ιουλίου 2023 ο λογοτεχνικός διαγωνισμος του ΕΑΠΣ Μελβούρνης

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ 2023

Παράταση συμμετοχής

            Εδόθη παράταση υποβολής συμμετοχής στον Λογοτεχνικό Διαγωνισμό και η νέα ημερομηνία είναι 14 Ιουλίου, 2023.

            Ο Λογοτεχνικός Διαγωνισμός καλύπτει έργα γραμμένα στην Ελληνική ή Αγγλική γλώσσα, από συγγραφείς που διαμένουν στην Αυστραλία και είναι 18 χρονών, στις ακόλουθες κατηγορίες:  ποίηση και διήγημα.

            Η συμμετοχή στον Λογοτεχνικό διαγωνισμό είναι ανοικτή στα μέλη και στους υποστηρικτές του ΕΑΠΣ.

            Τα έργα που θα πάρουν το Πρώτο Βραβείο στην κάθε κατηγορία και στην καθεμιά από τις δύο γλώσσες θα δημοσιευθούν στο Τεύχος 69, 2023 του ετήσιου δίγλωσσου περιοδικού του Πολιτιστικού Συνδέσμου Αντίποδες. Τα αποτελέσματα του Λογοτεχνικού Διαγωνισμού θα αναγγελθούν σε ειδική εκδήλωση που θα τα αναγγείλουμε  σε ειδική εκδήλωση που θα οργανώσουμε σύντομα.

            Προσβλέποντας στη θετική ανταπόκρισή σας, παραθέτουμε τον Κανονισμό του Λογοτεχνικού Διαγωνισμού καθώς και τη αίτηση συμμετοχής που μπορείτε να υποβάλετε μαζί με τα έργα σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση gaclitcomp@gmail.com

ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ 2023

• Ο Διαγωνισμός καλύπτει έργα γραμμένα στην Eλληνική ή Aγγλική γλώσσα στις εξής κατηγορίες: ποίηση και διήγημα από συγγραφείς που διαμένουν στην Αυστραλία και είναι άνω των 18 χρονών.
• Άτομα που επιθυμούν να λάβουν μέρος στον Διαγωνισμό παρακαλούνται να συμπληρώσουν την αίτηση εγγραφής που μπορούν να κατεβάσουν από την ιστοσελίδα του Ελληνο-Aυστραλιανού Πολιτιστικού Συνδέσμου (www.gacl.com.au) και να τη στείλουν στην ηλεκτρονική διεύθυνση του Λογοτεχνικού Διαγωνισμού: gaclitcomp@gmail.com (ή να χρησιμοποιήσoυν την αίτηση που παραθέτουμε στο τέλος αυτής της επιστολής και να την αποστείλουν ηλεκτρονικά).
• Η αξιολόγηση θα είναι διαφορετική για την κάθε γλώσσα.
• Οι συμμετέχοντες μπορούν να λάβουν μέρος σε μια ή όλες τις κατηγορίες και σε μία ή και στις δύο γλώσσες, με ένα μόνο έργο στην κάθε κατηγορία.
• Έργα που ξεπερνούν τα καθορισμένα για κάθε κατηγορία όρια μεγέθους, όπως παρουσιάζονται παρακάτω, θα απορρίπτονται αυτομάτως πριν καν σταλούν στην Kριτική Eπιτροπή.
• Όρια:  Ποίημα 100 στίχοι (γραμμές), Διήγημα 2000 λέξεις.
• Κάθε έργο πρέπει να είναι αυθεντικό και να μην έχει δημοσιευθεί ή προωθηθεί σε άλλους φορείς.
• Κάθε έργο θα υπογράφεται μόνο με ψευδώνυμο και το ίδιο ψευδώνυμο πρέπει να χρησιμοποιηθεί για όλα τα έργα που υποβάλλονται από το ίδιο πρόσωπο.

• Κάθε έργο πρέπει να αποσταλεί (Word document attachment) αποκλειστικά στην ηλεκτρονική διεύθυνση  gaclitcomp@gmail.com. Στην ίδια διεύθυνση, και με τον ίδιο τρόπο αλλά σε χωριστό κείμενο, θα πρέπει να αποσταλούν και τα προσωπικά στοιχεία εκείνων που θα πάρουν μέρος στον διαγωνισμό, που θα περιλαμβάνουν το ψευδώνυμο, το ονοματεπώνυμο, τη διεύθυνση και τηλέφωνό τους, καθώς και τον αριθμό στίχων για τα ποιήματα, και λέξεων για τα διηγήματα.
• Το Πρώτο Βραβείο σε κάθε κατηγορία και σε κάθε γλώσσα θα είναι ένα αναμνηστικό δίπλωμα και μια επιταγή χρηματικού ποσού. Στο Δεύτερο και Τρίτο Βραβείο καθώς και στους Επαίνους (αν υπάρχουν) θα απονεμηθούν τιμητικά διπλώματα και βιβλία.
• Τα έργα που θα πάρουν το Πρώτο Βραβείο σε κάθε κατηγορία και στην κάθε μια από τις δύο γλώσσες θα δημοσιευθούν στο περιοδικό Αντίποδες, τεύχος 69, 2023.

ΑΙΤΗΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΣΤΟΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΕΑΠΣΜ 2023

Ονοματεπώνυμο: ……………………………………………………………………………………………………………….

Διεύθυνση: …………………………………………………………………………………………………………………………..

Τηλέφωνο: ……………………………………………E-mail: ……………………………………………………………..

Τίτλος/τίτλοι έργου/έργων

 που υποβλήθηκε/υποβλήθηκαν:……………………………………………….. ………………………………….

……………………………………………………………………………………………………………………………………………..

Είδος/η των έργων: Ποίημα       ,  διήγημα      ,,

[Σημειώστε με Χ όπου χρειάζεται]

Γλώσσα/ες έργων που υποβλήθηκαν:…………………………………………Ψευδώνυμο:…………………………………………………..

Ο/H κάτωθι υπογράφων/υπογράφουσα δηλώνω ότι:

1.         Είμαι ο/η συγγραφέας του/των ανωτέρου έργου/έργων.

2.         Τα έργα είναι αυθεντικά και δεν έχουν δημοσιευτεί ή προωθηθεί σε άλλους φορείς.

3.         Επιτρέπω στον Πολιτιστικό Σύνδεσμο να κάνει τις απαραίτητες συντακτικές ή και             ορθογραφικές αλλαγές άν το έργο μου βραβευτεί και δημοσιευτεί στο τεύχος 69 του περιοδικού «Αντίποδες» 2023. 

LITERARY COMPETITION 2023

Submission time extended

The Greek-Australian Cultural League has extended the submission time for The Literary Competition. The competition comprises works written in the Greek or English language, by writers residing in Australia, and are over 18 years old, in the following categories: Poetry and Short story.
We wish to remind you of its launch and also, to draw to your attention the importance of the participation of all our members and friends in it. Please submit your works at the new date Friday 14th July, 2023.
The winning entries in each category in each language will be published in Issue No. 69, 2023 of the annual bi-lingual periodical of the League, ANTIPODES. The results of the Literary Competition will be announced at a special function, date yet to be announced.
Looking forward to your positive response, we are forwarding the Rules of the Literary Competition and the Application for Participation that you may send together with your works to the e-mail address gaclitcomp@gmail.com.

2023 LITERARY COMPETITION RULES
• The Literary Competition covers work written in either Greek or English in the following categories: poetry and short stories by writers residing in Australia and are over 18 years old.
• Participants are required to complete a registration form which can be downloaded from the Greek-Australian Cultural League website (www.gacl.com.au) and should be emailed to the Literary Competition address: gaclitcomp@gmail.com (or use the application form included at the end of this letter and email it)
• The adjudication will be separate for each language.
• Participants may submit work in one or all the categories and in one or both languages, with only one piece in each category they choose.
• Works that do not comply with the limits of content, as prescribed below, will be automatically rejected and will not be forwarded to the Judging Panel.
• Content limits: Poem: 100 verses (lines); Short story: 2000 words.
• All submissions should be the original work(s) of the authors and should not have been submitted in another competition or have been previously published.
• Each work submitted should be signed by a pseudonym (nom de plume) and the same pseudonym should be used in signing all the entries submitted by the same person.
• Each competition entry should be sent only electronically (Word document attachment) to the competition email address: gaclitcomp@gmail.com. Additionally, in a separate text sent to the same email address, participants are required to forward their particulars, including the pseudonym, the full name, address and telephone numbers and also, the number of verses in their poems and number of words in their short stories.
• The First Prize in each category and in each language will be a commemorative certificate and a monetary prize. The Second and Third Prizes and any Commendations will have a relevant award certificate and books.
• In all categories and languages, the works awarded First Prize will be published in the 69th issue of the periodical Antipodes.

APPLICATION FOR PARTICIPATION IN THE GACLM LITERARY COMPETITION 2023

Name: ………………………………………………………………………………………………………………………………

Address: ………………………………………………………………………………………………………………………….

Telephone:…………………………………Ε-mail: ………………………………………………………………….

Title(s) of work (s) submitted: ………………………………………………………………………………………..

……………………………………………………………………………………………………………………………………

Genre of the work(s) submitted: poem , short story ,

[please tick as required]

Language(es)
of works submitted: …………………………………….Pseudonym: ……………………………………………….

I, the undersigned certify that:

1. I am the author of the submitted works.
2. The work(s) has/have not been submitted in other competitions or published in any printed form previously.
3. I permit the GACL to publish my winning work/s and make any grammatical or syntactical changes as may be deemed necessary.

Signature: ……………………………………………………………………………………………………………….

Please complete and email this application form to: gaclitcomp@gmail.com

ΟΧΙ ΑΛΛΟΙ ΠΝΙΜΟΙ! 4 ποιήματα του Γερ. Μ. Λυμπεράτου

Τα παρακάτω ποιήματα του Γ.Μ. Λυμπεράτου έχουν γραφεί και αναρτηθεί στην ιστοσελίδα μας παλαιότερα και ύστερα από σχετικά ναυάγια σαπιοκάραβων που μετέφεραν πρόσφυγες στην Μεσόγειο και στο Αιγαίο. Και ύστερα από το πρόσφατο ναυάγιο στην Πύλο που έμελλε να πνιγούν 79 πρόσφυγες με αμέτρητους αγνοούμενους θεωρήσαμε σωστό να τα αναρτήσουμε για μια ακόμη φορά όχι για να ευαισθητοποιήσουμε αυτούς που υποκινούν πολέμους και που είναι οι κύριοι υπεύθυνοι τέτοιων τραγωδιών αλλά να προσθέσουμε και την δική μας φωνή σε αυτούς που αγωνίζονται με κάθε τρόπο να απαλλαγούμε από αυτούς. Το σταμάτημα των πολέμων εδώ και τώρα είναι ένα πρώτο καθήκον και μέλημα όλων των λαών της γης αν δεν θέλουμε η μεσόγειος και το Αιγαίο να γίνει ένα μόνιμο νεκροταφείο!

ΤΑΦΟΙ, ΣΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ (Αιγαίου)
του Γεράσιμου Μ.Λυμπεράτου

Με τον τρόμο να μας κυνηγάει ξεκινήσαμε.
στριμωγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο
σε μια γέρικη βάρκα σωτηρίας
και στους ώμους μας
να κρατάμε τα μωρά μας λόγω έλειψη χώρου.
Τα καράβια των εφοπλιστών απείχαν.
Ή μάλλον δεν είχαν εφευρεθεί ακόμη…
Μικρή η διαδρομή μας έλεγαν
και πριν δύση ο ήλιος
μια άλλη γωνιά της γής μας
θα μας χάριζε την λύτρωση.
Ναι,  μικρή ήταν διαδρομή, που στην αντιφεγγιά
ξεχωρίζαμε τις φιλόξενες ακτές.
Είχαμε σχεδόν φθάσει.
Όταν   ξαφνικά βρεθήκαμε στο νερό.…
Και ήταν σαν να άνοιξε
η θάλασσα στα δυό για να μας καταπιεί.
Κι ύστερα βαριά  ομίχλη μας σκέπασε.
-Ο δρόμος , που είναι ο δρόμος;
-Το κύμα πως θα τα διαβούμε;
-Το σήμα έχει  σταλεί;
Ο ήλιος έδυσε, κι απομείναμε μόνοι
να παλεύουμε με τα κύμματα.
Όσοι απ εμάς… γιατί γύρω μας σκοντάφταμε
πάνω στα πτώματα των παιδιών μας,
και τα παιδιά πάνω στα πτώματα των μανάδων τους.
Ωσπου ξαφνικά γίναμε όλοι ανάλαφροι,
κι επιπλέαμε
στης Μεσογείου  τα μαύρα αφιλόξενα νερά.
Κάποιοι  κατέφθασαν λέει  -ύστερα από ώρες-
να περισυλέξουν τον θάνατο, αντί για την ζωή.
Είχαν αργήσει.
Έτσι, όπως αργούν να πάρουν αποφάσεις
όταν πρόκειτε να σώσουν μια ζωή,
πολλές ζωές,
ενώ, στο λεπτό ενεργούν
όταν πρόκειται να σκορπίσουν τον θάνατο,
προετοιμάζοντας ένα πόλεμο.

*********************

ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ ΤΟΛΜΗ
του Γεράσιμου Μ.Λυμπεράτου ΣΥΔΝΕΥ

Ήρθες και με βρήκες ξανά και πάλι απαίσιά μου επισκέπτρια.
Και με το έτσι θέλω
γίνεσαι εμπόδιο  στην λειτουργία  του  εγκεφάλου μου.
Κλειδώνεσαι μαζί του κι αναπαράγεις αδιέξοδες σκέψεις.

Ξέρω τι ζητάς από μένα…
Κάτω απ το μηδέν,  τα σκοτεινά κελιά της αβύσσου.
Στο μηδεν, το ρίσκο για ζωή ή  θάνατο.
Ρίσκο… για  δικαίωμα στην ζωή… Που ξανακούστηκε αυτό;
Πάντως με έπεισες.
Το βράδυ σου υπόσχομαι θα έρθω νε σε βρώ.
Το βράδυ μαζί θα μασήσουμε κλεμμένη σοκολάτα
κι ως το πρωί, αν θέλουν τ΄ αστέρια, θα μας βρουν ζωντανούς.
Θα έχουμε διασχίσει την άγρια  θάλασσα,
με την ίδια βάρκα των πνιγμών, θα φθάσουμε στην αντίπερα όχθη.
Ένα χέρι καλού νησιώτη, θα μας βοηθήσει στα πρώτα μας βήματα
κι αν όλα πάνε καλά Εσένα, ανάγκη δεν θα σε έχω πιά,
απαίσια επισκέπτριά μου…..

Είρθες και με βρήκες ξανά και πάλι Απελπισία,
και με γέμισες θανατηφόρα τόλμη.
Το βράδυ μαζί θα μασήσουμε κλεμμένη σοκολάτα.
Το βράδυ μαζί θα νικήσουμε τον άκρατο φόβο,
θα πάρουμε το μεγάλο ρίσκο. Μακρυά απ΄τον πόλεμο,
για την Ζωή και μόνο!

       ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΑΚΙ
του Γεράσιμου Μ.Λυμπεράτου

Στου Αιγαίου τα νερά νάσου ένα προσφυγάκι
πλέει πάνω στο κύμα μ υψωμένο το χεράκι.

Τούχαν πει να το σηκώσει όταν στα βαθειά βρεθεί
να τον δούν ναυαγοσώστες, να μπορέσει να σωθεί.

Ήταν σούρουπο κι εφάνει το πρώτο αστεράκι
κι αυτό στο κύμα πάνω έμοιαζε με  καικάκι.

Μη μ αφήνεις αστεράκι μη μ αφήνεις να χαθώ
πιάσεμε απ΄το χεράκι πάνω σου να κρατηθώ.

Σούρουπο κι ακολουθούσε, νύχτα μαύρη σκοτεινή
το χεράκι του πονούσε,καμιά φωνή πραυντική.

Είχε απομείνει μόνο, κι η μητέρα είχε πνιγεί
πως ν αντέξει  τόσο πόνο… ύστατο κλαμα ηχεί.

Μη μ αφήνεις αστεράκι μη μ αφήνεις να χαθώ
κράταμε απ το χεράκι πάνω σου να κρατηθώ.

Τέτοια ώρα τέτοια λόγια, κύματα με δράκου χέρι
μανιακά, λυσσασμένα , έπνιξαν  παιδί κι αστέρι.

Όμως τυχερό εστάθει αν και άτυχο πολύ
κάποιο κύμα  το ξεβράζει  στου Αιγαίου την  ακτή.

Κόκκινη μπλουζίτσα, μαύρο κοντό  παντελονάκι
σαν να  κυλιόταν παίζοντας πάνω   στο βοτσαλάκι.

Και Βγήκε ήλιος το πρωί,   τη μέρα να  υφάνει,
φως, ζεστασιά, απλώχερα τον κόσμο να ζεστάνει

Μα ως είδε το παιδί μπρούμητα νάναι πεσμένο
χωρις λαλιά, χωρις πνοή  μια κι ήταν πεθαμένο,

χίλιες ντροπές τον έζωσαν χίλια φαρμάκια πίνει,
Οργή, για τους αίτιους  που ζωές σπρώχνουν στη δίνη.

Κάθε φορά και πόλεμος, κάθε φορά προσταγή
«ή με μάς ή εχθρός μας», των δολοφόνων η αρχή.

Κάθε μέρα κι ένας θρήνος κάθε μέρα προσφυγιά
τόσος πόνος τόσες λύπες, ζούνε με στην  δυστηχιά.

Κάτι όμως να κάνουμε πρέπει κι εμείς οι άλλοι
Ειρήνη! Ειρήνη! Αυτή  είναι   η δική μας πάλη.

Ό,τι πόλεμο προκαλεί τις φωνές να βάζουμε
την ανθρώπινη ζωή  χρέος μας ν ανεβάζουμε.

ΚΟΙΜΗΣΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ ΜΟΥ
ποίημα-σκίτσο
Γεράσιμος Μ.Λυμπεράτος

Βρε μικρέ, πώς κοιμάσαι έτσι
με το κεφαλάκι σου
να τ’ αγγίζει το κύμα;
Μικρέ, μικρέ
πώς βρέθηκες εκεί μόνος,
χωρίς τα σύνεργά σου
«το φτυαράκι και το κουβαδάκι σου;»
Πού είναι η μητέρα σου;
Ποια είναι η πατρίδα σου;
Πονηρούλη μικρέ
κάνεις πως δεν ακούς…
σε λίγο, το ξέρω…
Μ’ ένα σάλτο θα πεταχτείς πάνω
και θα γελάς μαζί μου
που τρόμαξα, με τα καμώματά σου…
Μα για στάσου…
Τα ματάκια σου κλειστά, ναι.
Το προσωπάκι σου όμως
ωχρό, κίτρινο, παγωμένο…
Συμφορά μου!… όχι, δεν μπορεί,
 ίσως να κάνω λάθος…
Πες μου, πως κάνω λάθος;
Δεν κάνω λάθος.
Σιγή θανάτου!
Σιγή θανάτου!
Σιγή θανάτου!
Άτυχο παιδί,
τα πετραδάκια δίπλα σου
ακόμη είναι ζεστά απ’ το καλοκαίρι
και το κορμάκι σου το δροσίζει
η «συγνώμη» της θάλασσας,
η «συγνώμη του κόσμου»
όσου ξέρει ν’ αγαπάει.
Φεύγω.
Κοιμήσου ΜΙΚΡΕ.
Κοιμήσου αγγελούδι μου!

Με επίκαιρη ύλη το τεύχος 39 του λογοτεχνικού περιοδικού ΦΩΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ, τώρα στις «Βρυσούλες γνώσης»

ΤΕΥΧΟΣ 39

Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε το τρίμηνο περιοδικό «Φωνή λογοτεχνών» τεύχος 39 και από σήμερα θα το βρείτε στην ιστοσελίδα μας για μια πλήρη ενημέρωση από το χώρο της αγωνιζόμενης καλλιτεχνίας και λογοτεχνίας. Το περιοδικό έχει καθιερωθεί πλέον ως ένα σοβαρό έντυπο που μέσα από ενδιαφέροντα επίκαιρα άρθρα, ποιήματα, διηγήματα, ιστορικά κείμενα, φωτογραφίες κλπ., προβάλει την προοδευτική σκέψη του λαού μας, τους αγώνες του και το δημιουργικό έργο των αγωνιζόμενων λογοτεχνών και καλλιτεχνών μας, συμβάλλοντας έτσι να αποκτήσει ιδιαίτερα η εργατική τάξη την γνώση εκείνη που θα της φανεί χρήσιμη στους αγώνες της για μια καλλίτερη ζωή. Καλό διάβασμα.

ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΟΔΙΚΟ (τεύχος 39)ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΔΕΘΕIΤΕ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

V

Τεύχος 39 Λήψη

********************

«ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ»ένα νέο τραγούδι. Επίσης «λογοτεχνικός διαγωνισμός 2023» του ΕΕΠΣ Μελβούρνης

ΝΕΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
«Στον πόλεμο«

Λάβαμε
και αναρτούμε ένα νέο ελληνικό τραγούδι με ερμηνευτές τον Μανώλη Μητσάκο και Μαριλίζα Λούτζη. ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ. Με μουσική της ΕΥΑΣ ΦΑΜΠΑ και ποίηση Γιώργου Μπίμη. Ευχαριστούμε πολύ τον ποιητή Γ. Μπίμη για την αποστολή αυτού του ωραιότατου τραγουδιού.

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ 2023
Ο Ελληνο-Αυστραλιανός Πολιτιστικός Σύνδεσμος διοργανώνει τον ετήσιο
Λογοτεχνικό Διαγωνισμό, που έχει καθιερωθεί πλέον ως θεσμός στα πολιτιστικά και
λογοτεχνικά δρώμενα της ομογένειας στην Αυστραλία.
Ο Λογοτεχνικός Διαγωνισμός καλύπτει έργα γραμμένα στην Ελληνική ή Αγγλική
γλώσσα, στις κατηγορίες: ποίηση και διήγημα, από συγγραφείς που διαμένουν στην
Αυστραλία και να είναι ηλικίας άνω των 18 ετών.
Η συμμετοχή στον Λογοτεχνικό διαγωνισμό είναι ανοικτή στα μέλη και στους
υποστηρικτές του ΕΑΠΣ. Με τη συμμετοχή όλων μας θα αναβαθμιστεί ο θεσμός και θα
δοθεί η δυνατότητα σε όσο το δυνατό περισσότερα συμμετέχοντα άτομα να
παρουσιάσουν αδημοσίευτες εργασίες τους στο ευρύτερο κοινό. Φέτος η προθεσμία
υποβολής έργων για συμμετοχή στον Διαγωνισμό λήγει την Παρασκευή 30 Ιουνίου,
2023.
Προσβλέποντας στη θετική ανταπόκρισή σας, παραθέτουμε τον Κανονισμό του
Λογοτεχνικού Διαγωνισμού καθώς και τη αίτηση συμμετοχής που μπορείτε να
υποβάλετε μαζί με τα έργα σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση gaclitcomp@gmail.com
Τα έργα που θα πάρουν το Πρώτο Βραβείο στην κάθε κατηγορία και στην καθεμιά
από τις δύο γλώσσες θα δημοσιευθούν στο Τεύχος 69, 2023 του ετήσιου δίγλωσσου
περιοδικού του Πολιτιστικού Συνδέσμου Αντίποδες. Τα αποτελέσματα του Λογοτεχνικού
Διαγωνισμού θα αναγγελθούν σε ειδική εκδήλωση που θα συμπεριλαμβάνει την
παρουσίαση του περιοδικού Αντίποδες τον Οκτώβριο 2023.
ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ 2023

• Ο Διαγωνισμός καλύπτει έργα γραμμένα στην Eλληνική ή Aγγλική γλώσσα στις
  κατηγορίες: ποίηση και διήγημα από συγγραφείς που διαμένουν στην Αυστραλία,
  και να είναι ηλικίας άνω των 18 ετών.
• Άτομα που επιθυμούν να λάβουν μέρος στον Διαγωνισμό παρακαλούνται να
  συμπληρώσουν την αίτηση εγγραφής που μπορούν να κατεβάσουν από την
  ιστοσελίδα του Ελληνο-Aυστραλιανού Πολιτιστικού Συνδέσμου (www.gacl.com.au)
  και να τη στείλουν στην ηλεκτρονική διεύθυνση του Λογοτεχνικού Διαγωνισμού:
  gaclitcomp@gmail.com (ή να χρησιμοποιήσoυν την αίτηση που παραθέτουμε στο
  τέλος αυτής της επιστολής και να την αποστείλουν ηλεκτρονικά).
• Η αξιολόγηση θα είναι διαφορετική για την κάθε γλώσσα.
• Οι συμμετέχοντες μπορούν να λάβουν μέρος σε μια ή όλες τις κατηγορίες και σε μία
  ή και στις δύο γλώσσες, με ένα μόνο έργο στην κάθε κατηγορία.
• Έργα που ξεπερνούν τα καθορισμένα για κάθε κατηγορία όρια μεγέθους, όπως
  παρουσιάζονται παρακάτω, θα απορρίπτονται αυτομάτως πριν καν σταλούν στην
  Kριτική Eπιτροπή.
• Τα υποβαλλόμενα έργα θα πρέπει να είναι συντακτικά και ορθογραφικά
  διορθωμένα.
• Όρια: Ποίημα 100 στίχοι (γραμμές), Διήγημα 2000 λέξεις.
• Κάθε έργο πρέπει να είναι αυθεντικό και να μην έχει δημοσιευθεί ή προωθηθεί σε
  άλλους φορείς.
• Κάθε έργο θα υπογράφεται μόνο με ψευδώνυμο και το ίδιο ψευδώνυμο πρέπει να
  χρησιμοποιηθεί για όλα τα έργα που υποβάλλονται από το ίδιο πρόσωπο.
• Κάθε έργο πρέπει να αποσταλεί (Word document attachment) αποκλειστικά στην
  ηλεκτρονική διεύθυνση gaclitcomp@gmail.com. Στην ίδια διεύθυνση, και με τον
  ίδιο τρόπο αλλά σε χωριστό κείμενο, θα πρέπει να αποσταλούν και τα προσωπικά
  στοιχεία εκείνων που θα πάρουν μέρος στον διαγωνισμό, που θα περιλαμβάνουν το
  ψευδώνυμο, το ονοματεπώνυμο, τη διεύθυνση και τηλέφωνό τους, καθώς και τον
  αριθμό στίχων για τα ποιήματα, και λέξεων για τα διηγήματα.
• Η Κριτική Επιτροπή διατηρεί το δικαίωμα να απορρίψει έργα τα οποία είναι
  ανορθόγραφα η έχουν συντακτικά λάθη.
• Το Πρώτο Βραβείο σε κάθε κατηγορία και σε κάθε γλώσσα θα είναι ένα
  αναμνηστικό δίπλωμα και μια επιταγή χρηματικού ποσού. Στο Δεύτερο καιΤρίτο
  Βραβείο καθώς και στους Επαίνους (αν υπάρχουν) θα απονεμηθούν τιμητικά
  διπλώματα και βιβλία.
• Τα έργα που θα πάρουν το Πρώτο Βραβείο σε κάθε κατηγορία και στην κάθε μια
  από τις δύο γλώσσες θα δημοσιευθούν στο περιοδικό Αντίποδες, τεύχος 69, 2023,
  που θα κυκλοφορήσει την ημέρα της απονομής των βραβείων, τον Οκτώβριο 2023.
  ΑΙΤΗΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΣΤΟΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΕΑΠΣΜ 2023
  Ονοματεπώνυμο: ……………………………………………………………………………………………………………….
  Διεύθυνση:
  …………………………………………………………………………………………………………………………..
  Τηλέφωνο: ……………………………………………E-mail: ……………………………………………………………..
  Τίτλος/τίτλοι έργου/έργων που
  υποβλήθηκε/υποβλήθηκαν:……………………………………………………………………………………
  ……………………………………………………………………………………………………………………………………………..
  Γλώσσα/ες έργων που
  υποβλήθηκαν:…………………………………………Ψευδώνυμο:…………………………………………………
  Ο/H κάτωθι υπογράφων/υπογράφουσα δηλώνω ότι:

1. Είμαι ο/η συγγραφέας του/των ανωτέρου έργου/έργων.
2. Τα έργα είναι αυθεντικά και δεν έχουν δημοσιευτεί ή προωθηθεί σε άλλους φορείς.
3. Επιτρέπω στον Πολιτιστικό Σύνδεσμο να κάνει τις απαραίτητες συντακτικές ή και
   ορθογραφικές αλλαγές άν το έργο μου βραβευτεί και δημοσιευτεί στο τεύχος 69
   του περιοδικού «Αντίποδες» 2023.
   Υπογραφή:………………………………………………………………………………………………………………….
   Παρακαλούμε συμπληρώστε και αποστείλετε την αίτηση αυτή ηλεκτρονικά μαζί με τα έργα
   σας στη διεύθυνση gaclitcomp@gmail.com

«Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ» το νέο τραγούδι του Παρασκευά Θεοδωράκη, σε μουσική Γ.Κοφινά και στίχους του Γ. Μπίμη

Κυκλοφόρησε στις 5 Μάη 2023 το νέο τραγούδι του Παρασκευά Θεοδωράκη με τίτλο «Η παράσταση», σε μουσική Γιώργου Κοφινά και ποίηση Γιώργου Μπίμη. Πρόκειται για το ποίημα «Η παράσταση» του Γιώργου Μπίμη από τη συλλογή του «Μνήμες της Πέτρας και της Σιωπής», Λειβαδιά, 2015, ISBN 978-960-93-7543-6.

Οι συντελεστές του νέου τραγουδιού είναι:

Στίχοι: Γιώργος Δ. Μπίμης, Μουσική: Γιώργος Κοφινάς, Ενορχήστρωση – ερμηνεία – κιθάρες: Παρασκευάς Θεοδωράκης, Μπάσο: Παντελής Μπακογεώργος, Τύμπανα: Αλέξανδρος Γαβράς, studio matrix: Γιάννης Πετρογιάννης, Μίξη, Mastering: Home studio – Παρασκευάς Θεοδωράκης.
*****

Ας βρούμε τον δικό μας τρόπο αντίστασης σε αυτό που συμβαίνει σήμερα. Ο κάθε άνθρωπος έχει την δική του «παράσταση» να παίξει. Έχει τα δικά του λόγια να πει, τις δικές του ευθύνες για τις πράξεις του.

Σκίτσο. Γεράσιμος Μ.Λυμπεράτος Σύδνεϊ
Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Τα φώτα άναψαν και χάθηκαν οι σκιές,
πέφτει η αυλαία κι όλα γίνονται συνήθεια,
μας ζώνουν πόνοι και μας καίνε πυρκαγιές,
σαν να γεράσανε οι χαρές μέσα στα στήθια.

Τα φώτα άναψαν και ξύπνησε η νυχτιά
κι ο δρόμος, έσβησε κι αυτός στην ανηφόρα,
λόγια που δίψασαν για φως, για λευτεριά,
δίχως ελπίδα τώρα χάνονται στη μπόρα.

Κι ένας αγέρας τη σιωπή μας τραγουδά,
σ’ έναν καιρό που αγκομαχά κι ακόμα τρέχει
κι η πολιτεία, στη βροχή και στη φωτιά,
ξυπνάει μνήμες, μα άλλα όνειρα δεν έχει.

Έφτασε η ώρα που θ΄ ανθίσουν οι πληγές
και ένα καρφί θα μπει ξανά στο άγιο χέρι,
μ΄ αν στάξει αίμα θα ξυπνήσουν οι αυγές
και η κραυγή που θα ματώσει το μαχαίρι…

Γιώργος Δ. Μπίμης

«Επιστροφή»»Ο θρίαμβος της ζωής» Του Γεράσιμου Μ. Λυμπεράτου

ΠΟΙΗΜΑ -ΣΚΙΤΣΟ – Λ. ΚΕΙΜΕΝΟ
Γεράσιμος Μ. Λυμπεράτος

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Ο πλούτος πάντα τον  γοήτευε
κι ας έκλεινε μέσα του
το ξεθώριασμα της ψυχής του.
Ως την στιγμή που τον αγκάλιασαν
τα ύπουλα  σκοτάδια του ανταγωνισμού.
Και τότε θερμοπαρακαλώντας
αναζητούσε
την «ασημαντότητα» της καθημερινότητας,
την πολύ όμως σημαντική
για την παρούσα στιγμή.
Θα ξανάκουγε τουλάχιστον
το γνήσιο «καλημέρα»
τον θυμό και τα δίκια του εργάτη.
Θα ξανά νιώθε όμως και την  χαρά.
Αυτή την  χαρά που του την στέρησε
το αδυσώπητο άγχος, για πλουτισμό!

Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Η πρώτη, η ποίηση, ξεπετιέται από μέσα σου ως ανάγκη ή ψάχνεις να την εντοπίσεις στην  πραγματικότητα, εκεί στα βασίλεια του υπέρτατου ωραίου, του δίκιου της χαράς ή της λύπης ή της  ζωής ή και του θανάτου.
Η Δεύτερη, η μουσική σε βρίσκει αυτή, με τις διακυμάνσεις της ισορροπίας της θάλασσας, το θρόισμα των φύλλων στα δέντρα, το κλάμα της βροχής το φθινόπωρο τα τρεχούμενα νερά των ποταμών την άνοιξη.
Είναι ωραίο ν ακούς μουσική!
Κάνει την ψυχή να φτερουγίζει  ανάμεσα στους κτύπους της καρδιάς. Δεν αφήνει περιθώριο να παρεκκλίνει η σκέψη σου από την ιερή ομοβροντία της μουσικής νότας όπως αυτή μετουσιώνεται σε συναίσθημα.
 Και να τώρα…
 Σ αυτό το μαγικό  τοπίο της καλής μουσικής συναντιόμαστε συχνά και με τον μουσικό δημιουργό. Το έργο του, εξωτερικεύει και σκορπά αφηγήσεις, σημαντικές ανθρώπινες στιγμές, κοινωνικές καταστάσεις ακόμη  και ανασύνταξη ανθρώπινων τρόπων ζωής.
 Αυτό  κάνει η μουσική. Η καλή μουσική. Αυτό και μόνο αυτό, κάνει κάθε είδους τέχνη που θέλει να υπηρετεί τον άνθρωπο.
 Σ αυτή την πανδαισία της μουσικής ολοκλήρωσης, ο άνθρωπος προχωρεί πεπεισμένος ότι  κάτι ανθρώπινο φώλιασε μέσα του. Αν δεν το νιώσει  αυτό τότε είναι πως κάτι απάνθρωπο  περιφέρεται γύρω από αυτόν που δεν τον αφήνει να νιώσει την αυθόρμητη  ψυχική αρμονία αλλά και την δημιουργική σκέψη που πρέπει να του έχει χαρίσει η μουσική. Κι αλλοίμονο. ΟΙ κακές προθέσεις αφήνονται να κυριαρχούν μ αποτέλεσμα συνειδητά ή ασυνείδητα να είναι υπόδικος του εαυτού του πρώτα απ’ όλα και ύστερα των άλλων, κάποια κακή στιγμή.

Ακόμη, η καλή μουσική λειτουργεί ως φάρμακο θα πείτε… Όχι κάθε άλλο. Η μουσική είναι εσωτερικό συστατικό στοιχείο της ψυχοσύνθεσης μας. Το ανακαλύπτουμε κάποια στιγμή κι από τότε μας είναι απαραίτητο όπως απαραίτητο μας είναι το οξυγόνο , το νερό και η τροφή για το σώμα.
ΟΙ μελωδίες της θάλασσας, τα τρεχούμενα νερά των ποταμών, το γέλιο και το κλάμα, ο αναστεναγμός της μάνας αλλά και οι ιαχές μιας ειρηνικής πορείας ή μιας κοινωνικής επανάστασης όπως αυτή του 21 για ένα καλύτερο κόσμο ή για λευτεριά, μήπως κι αυτά δεν είναι μουσική που κεντρίζει το συναίσθημά μας και μας κάνουν πιο καλούς πιο ευαίσθητους πιο δημιουργικούς πιο μαχητικούς;
Πιστεύω ναι, είναι.
Αν το άγρυπνο μάτι της ποίησης παρακολουθεί τα πάντα και στα πάντα επεμβαίνει λυτρωτικά τότε και η μουσική αγκαλιάζει την ποίηση που προσπαθεί να της μοιάσει αν δεν το έχει κάνει ήδη αυτό!
«…Σώπα όπου νάνε θα σημάνουν οι καμπάνες…»
Ποίηση και Μουσική-στίχοι και νότες   βαδίζουν χέρι-χέρι. Και σε ταξιδεύουν στα οράματα και σ αυτό που λέμε «αξίζει να την ζεις την ζωή» γιατί μέσα στα άλλα καλά που διαθέτει υπάρχει η μουσική υπάρχει η  ποίηση.
Μπορεί η ύστατη μουσική νότα να είναι το ψυχό-ράγισμα ενός συνανθρώπου μας  όμως την ίδια στιγμή το κλάμα του νεογέννητου αναγγέλλει μουσικά την αιωνιότητα της ζωής  και την προσδοκία να την κάνουμε καλλίτερη. Το μουσικό κλάμα του νεογέννητου είναι ο θρίαμβος της ζωής! Τίποτε άλλο.

4 ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΔΙΗΓΗΜΑ με θέμα το ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ Πλαισιωμένα με σκίτσα

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
Ποιήματα- Διήγημα-Σκίτσα
Γεράσιμος Μ.Λυμπεράτος ΣΥΔΝΕΊ

4 ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΔΙΗΓΗΜΑ με θέμα το ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ.
ΦΥΛΛΟ

Φύλλο στο δέντρο πράσινο,
που χάρις σε σένα
φτιάχτηκε το δάσος,
 σε λυπάμαι
που σε λίγο θα σταματήσεις
να χέρεσαι το φως
σαν ξαφνικά βρεθείς στο κενό
 κι  απελπισμένο στροβιλίζοντας
θα προσπαθείς
να πιαστείς από κάπου.
Κίτρινο,  ωχρό, κι άδοξα  το χώμα θ αγγίξεις
και ο μισητός αγέρας
θα σε περιπαίζει ανύμπορο,
εδώ κι εκεί σέρνοντάς σε .
Σε λίγο  απ’ τα μάτια μας
το δάσος το γεναίο θα χαθεί
Τα δέντρα γυμνά στο έλεος των καταιγίδων  
κι εσύ  φύλο
από τα βρόχινα νερά, τους μανιακούς αγέρες,
 στην σήψη θα βρεθείς..
Παράξενα για σένα όλα αυτά.
Και που τ’ ακούς τώρα
δεν μιλάς,  τίποτε  δεν καταλαβαίνεις.
Κανείς μα κανείς δεν σου είπε
πως ο πιο μισητός εχθρός  σου
είναι το φρινόπωρο που σε σκοτώνει
και μετά ο κακός χειμώνας
αφίεται να σου δώσει την χαριστική βολή.
********************
ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

Φθινόπωρο γιομάτο λύπη.                                                                                                                   
Απ τ’ανοικτό παραθύρι μου το ένοιωσα                                                                                        
σαν φύλλο  δέντρου                                                                                                          
φτερουγίζοντας απελπισμένο                                                                                                           
μ’ άγγιξε  στο μέτωπο                                                                                                                        
και καταλάγιασε                                                                                                                        
στους κτύπους της  καρδιά μου.                                                                                                
Κοίταξα προς το δείλι.                                                                                                               
Τόσο εύθραυστο,                                                                                                                       
τόση μελαγχολία  απλωμένη παντού!                                                                                             
Με έπνιγε.                                                                                                                                                   
Ομοίως και τον ποιητή.                                                                                                                    
Τον είδα λυπημένο                                                                                                                               
να περιεργάζεται με στοχασμό                                                                                                          
το αποσπασμένο  απ’το δέντρο φύλλο.                                                                                          
Τον λυπήθηκα.                                                                                                                          
Έμοιαζε περισσότερο με γιατρό                                                                                                    
να εξετάζει πτώμα έτοιμο γι’αποσύνθεση.                                                                        
Παρόδοξα όμως, κυττούσα                                                                                                               
και τ’ απέραντο                                                                                                             
κιτρινοκόκκινο χαλί της φύσης,                                                                                   
π’απλωνόνταν στον κάμπο                                                                                                          
κάτω απ τα γυμνά δέντρα                                                                                                                    
και σκορπούσε μια ανεξήγητη μαγεία.                                                                                      
Ακόμη                                                                                                                                                   
και κάποιες χαρούμενες παιδικές φωνές                                                                   
π’ακούστηκαν                                                                                                                                     
πέρα απ τις στιβάδες των φύλλων…                                                                                 
Παιδικές φωνές… Μα τί λέω;                                                                                                        
Με πήραν τα κλάματα.                                                                                                               
Τι  ξέρουν τα αθώα παιδιά                                                                                                           
από μεταμορφώσεις του θανάτου.                                                                                             
Απ’το πέσιμο των φύλλων ως την σήψη.                                                                                  
Τα παιδιά μόνο ξέρουν να παίζουν.                                                                                      
Χαίρονται και γελλούν                                                                                                                   
ακόμη κι’όταν τα πυρά του πολέμου                                                                                             
τ΄ αφανίζουν,
η περπατούν χιλιόμετρα
για να ξανάβρουν τα παιχνίδια που έχασαν.                                                                                                                                  
Ω, Φθινόπωρο της φύσης, τ’ανθρώπου φθινόπωρο,                                                                   
στο σούρουπο                                                                                                                              
τόσα τραύματα, τόσα κενά, τόσα θύματα… Γιατί;   

*******************

 ΜΑΣ ΕΙΠΕ ΑΝΤΙΟ

Το καλοκαίρι μας είπε αντίο,
αφήνωντας έρημα τα πυρπολημένα μονοπάτια.
Κι ο τελευταίος έρωτας βιαστικός κι αυτός
τα μάζεψε και ετράπει σε φυγή
στις πρώτες στάλες βροχής.
Σιγή,τώρα.
Με ένα σούρουπο να στέκεται σκιερό
ανάμεσα στη μέρα και το βράδυ.
Με κάποιο αστέρι,
να κεντά φως  με τις ακρομύτες του
στον ουρανό,κι ένα σύννεφο να του το ξυλώνει.
Μόνο  τραγούδια τρύγου ακούγονται
κι ένα νησιώτικο βιολί
που συνοδεύει την γλύκα του μούστου.
Λουλούδι, λουλουδάκια,  θεέ μου,
απόμειναν κουλουριασμένα στα κλωνάρια τους,
μουντά κι άχρωμα,
περιμένοντας νάρθει το μοιραίο.
Κάποια βήματα σέρνονταν
στην χαλασμένη φύση,
κάποια μάτια μάρτυρες
της τραγωδίας των γυμνών δέντρων ,
των πηγών
που θέριεψαν απ την πτώση της βροχής.
Κι απόμειναν τα όνειρα
ψαύοντας τον περιγυρό τους,
γεμάτο από φύλλα  κι  όριμους καρπούς,
έτοιμοι κι αυτοί να πέσουν στο κενό.
*****************

ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΙΡΗΝΗΣ

Φτάνει μια πρώτη μέρα τρυφερή
του φθινοπώρου
για να υπογράψω συμφωνία ειρήνης
με την κάψα του καλοκαιριού.
Κι ως το σούρουπο,
στου πρώτου αστεριού τον ερχομό
να πιώ διψασμένος –το κέρασμά τους–
ένα ποτήρι ζωογόνο , βρόχινο νερό.
Εύθραυστο καλοσυνάτο Φθινόπωρο,
πώς να σε ευχαριστήσω για ό,τι μας προσφέρεις;
Συγκομιδή, τρύγος,
γλυκός ο μούστος,
πανηγύρια και γλέντια, νησιώτικο βιολί,
αρκεί όλα να πάνε καλά… να πάνε καλά…
Σε λίγο θ’ αρχίσει τ’ όργωμα και η σπορά.
Η μεγάλη προετοιμασία
πριν μπει ο βαρύς χειμώνας
Εντάξει… αν σου λείψουν τα φύλλα σου στα δέντρα
είναι μια κακή σου στιγμή
δεν παύει όμως να ’ναι ποιητική
ν’ αντανακλά στα αισθητήρια όργανά μας
η μαγεία των χρωμάτων που προσφέρεται.
Κι αν μια μουσική θλιμμένη
συνοδεύει αυτά στη σήψη
δεν είναι και η μοναδική.
Αδέλφια είμαστε ,
καθώς το γκρίζο
τυλίγει και την δική μου κοινωνική άπνοια.
Εγώ για σένα λοιπόν κι εσύ για μένα,
γινόμαστε μάρτυρες της τραγωδίας μας
περιμένοντας κι οι δυο μια σωτήρια Άνοιξη
που δεν θ’ αργήσει να ’ρθει.

************************************

«Φύλλα του Φθινοπώρου,
ανόητα φύλλα,
σάρκες ροδάκινων, γεμάτες αίμα,
έτσι σκληρά ποιος σας έχει λαβώσει;»
«Δεν ξέραμε, δεν ξέραμε,
ποτέ ο νους μας δεν θα το ’βαζε
πως ο ήλιος
κρατούσε ένα μαχαίρι, ένα μαχαίρι».

Νίνα Κασσιάν. ( Ρουμάνα ποιήτρια)

ΣΤΗ ΣΙΩΠΗ ΤΗΣ ΗΤΤΑΣ

Ο καυτός ήλιος του καλοκαιριού προδίδοντας τους πάντες, αποτελείωσε
το καταστροφικό του έργο. Ξέρανε για τα καλά τα πράσινα φύλλα των
δέντρων, π’ ανήμπορα κι αυτά να κρατηθούν στις φυλλωσιές τους,
άρχισαν ένα-ένα ν’ αυτοκτονούν με κείνες τις μοιραίες και περίεργες
καθόδους τους στο χώμα.
Καθώς φουριόζο μπήκε και το φθινόπωρο, με τους ανέμους και τις
βροχούλες, η αυτοκτονία αυτή υπήρξε μαζική! Λίγο αργότερα ούτε
«φύλλο συκής» δεν είχε απομείνει, για να κρύψουν τη γύμνια τους τα
δέντρα.
Τον ίδιο περίπου καιρό, τα νεαρά ζευγαράκια, πανικοβλημένα απ’ τις
απροσδόκητες αλλαγές της φύσης, μάζεψαν τα μπογαλάκια τους κι
ετοιμάστηκαν για την επιστροφή –απ’ τις γλυκές διακοπές– στην σκληρή
πραγματικότητα της πόλης, αφήνοντας τις ερωτικές φωλιές τους έκθετες,
στα εύθραυστα δειλινά του φθινοπώρου.
Γύρω τους παντού απλωμένη η σιωπή της ήττας… Πού πήγε άραγε
εκείνη η περηφάνεια των δέντρων; Η γενναιότητα του δάσους; Τα πουλιά
που μέχρι χθες τους συντρόφευαν με την αδιάκριτη αλλά μελωδική
παρουσία τους;
Καθώς τα πόδια τους βούλιαζαν στις ατέλειωτες στιβάδες
των φύλλων, συνειδητοποίησαν τον θάνατο, τον δολοφόνο ήλιο του
καλοκαιριού.
Τούτες τις συγκεκριμένες στιγμές οι ερωτευμένοι δεν αγαπούν. Τα
φιλιά τους είναι ξερά κι ανόρεχτα, χωρίς θέρμη και μελίσσιο άρωμα.

Επιστρέφουν ενοχλημένοι αλλά και στοχαστικοί. Ο λογισμός τους οδηγεί
σε διαπιστώσεις: Πόσο εύκολα την ευτυχία μπορεί να την διαδεχθεί μια
καταδίκη, και μια ποίηση ο θρήνος!
Πουλιά, έρωτας, δένδρα, όλα τώρα νικημένα απ’ τον επαίσχυντο
και προδότη ήλιο του καλοκαιριού, τον θανάσιμο εχθρό του φθινοπώρου…

Βηματίζουν αργά, τεμπέλικα, σιωπηρά. Με τη σκέψη τους να τριγυρνά
στο εφιαλτικό παρελθόν της πόλης. Στις γραμμές κάποιου συνοικιακού
εργοστασίου ή στα ταμεία εξυπηρέτησης των σύγχρονων υπερκαταστημάτων,
στο άγχος της οικονομικής κρίσης και της ανασφάλειας,
στους δρόμους της ανεργίας, της ρύπανσης, των ναρκωτικών και της βίας.
Επιστροφή στους γνωστούς «προϊστάμενους» που ξέρουν πώς να σου
κομματιάσουν το σώμα, να σε σπρώχνουν ως την απόγνωση…
Μες στα μάτια της ψυχής τους, βλέπουν την πολιτεία να τους κοιτάζει.
Με το φως της μέρας ή της νύχτας να τους καλεί να παίξουν το δικό της
παιχνίδι… Ένα παιχνίδι που το ξέρουν καλά οι νέοι μέσ’ απ’ την αγωνία
ή την ασφυκτική τανάλια των μεταρρυθμίσεων που τους επιβάλλουν
κυβέρνηση, εργοδότες κι αγωνιούν…
Τα βλέπει όλα αυτά το φθινόπωρο και προσπαθεί να βρει ένα τρόπο
ν’ απαλύνει τον πληγωμένο τους νεανικό εγωισμό. Να τους επιστρέψει
θέλει το κουράγιο και την ελπίδα αυτή, που το καλοκαίρι με το «έτσι
θέλω» τους στέρησε. Πώς όμως;
Με μια απότομη κίνηση κατεβάζει τα χέρια απ’ το πρόσωπό του κι
αφήνει τη ματιά του να πλανηθεί στο απέραντο δάσος. Εκεί πέρα
διακρίνει τις μελαμψές κόρες του ντυμένες με τ’ άτσαλα φορέματα και
ξεραμένα βραχιόλια τους, να δίνουν άνισες μάχες για να διώξουν τ’
απομεινάρια του καλοκαιριού.
Ποτίζοντας το διψασμένο χώμα προσπαθούν να το σώσουν απ’ την εις
θάνατο καταδίκη του με δίψα, που του επέβαλε το ύπουλο καλοκαίρι.
Ανάμεσα στα μισόγυμνα δέντρα του δάσους, στο βάθος, ξεχώριζαν οι
τεράστιες στρατιές των οπωροφόρων δέντρων, τ’ αμέτρητα αμπέλια.
Ξαφνικά μια ιδέα σκαρφίστηκε στη στιγμή. Πώς δεν το είχε σκεφτεί
νωρίτερα αυτή τη μεγάλη χαρά που έκρυβε στους κόρφους του;
Χωρίς δισταγμό, διατάσσει τις κόρες του να παρασύρουν τους νέους
μπρος σ’ αυτά τα πανέμορφα περιβόλια. Και το θαύμα έγινε. Ένας άλλος
παράδεισος παρουσιάστηκε μπροστά στα έκπληκτα μάτια των νέων π’
άρχισαν να σκαρφαλώνουν στις κερένιες μηλιές, τις χνουδάτες
ροδακινιές, να παίζουν με τα ξανθά πεπόνια, να τρυγούν και να γεύονται
τους γλυκύτατους χυμούς των μαβιών σταφυλιών…
Μια νέα εμπιστοσύνη προς τη ζωή ξαναγεννιέται κι η επιστροφή τους,
αυτή τη φορά σημαδεύεται από μια ευχάριστη κι ελπιδοφόρα ανάμνηση.
«Ω! Φθινόπωρο, μεγαλόκαρδο Φθινόπωρο!»
Τώρα η πολιτεία τέρας, η πολιτεία φάντασμα δεν τους φοβίζει. Ξέρουν
πως το ψωμί είναι εκεί. Το μέλλον τους είναι εκεί. Εκεί είναι κι η
φεγγοβόλα μορφή του λαού. Μαζί του θα παλέψουν, θα μοιραστούν τη
χαρά ή την λύπη τους. Μαζί του αν το θελήσουν θ’ αγωνιστούν για ν’
αλλάξουν τα σκοτεινά κι ανέλπιδα χρώματα της πόλης τους…
Η μια μέρα διαδέχεται την άλλη, ίσως με τον ίδιο πάντα ρυθμό. Ίσως,
γιατί το φθινόπωρο κάποια στιγμή αντιλαμβάνεται πως έχει έρθει το
τέλος του. Γύρω του έχουν εμφανιστεί πολλά «κακά σημάδια» που το
έκαναν να πέσει σε βαθιά μελαγχολία. Βλέπει τα φύλλα των δέντρων στο
χώμα να φθείρονται μες στη σιωπή και τη θλίψη. Τις λυγερόκορμες
λεύκες, δίπλα στις όχθες των ποταμών να ντρέπονται για τη γύμνια τους.
Το κοτσύφι πάνω στη πιο ψηλή κορφή του πλάτανου να τριλίζει
παράξενα, όχι πάντως απ’ έρωτα…, τους ανθρώπους στις πόλεις να
τρυπώνουν τουρτουρίζοντας απ’ το κρύο μες στα σπίτια τους. Σημάδια
κακά που προμήνυαν φυγή.
«Ό,τι ήταν να κάνω, το έκανα…» ψιθύρισε μ’ ανακούφιση αλλά και με
βαθύ αναστεναγμό. «Κουράστηκα, ώρα να του δίνω…»
Με το πρώτο αστέρι της νύχτας, κατέβηκε απ’ τον θρόνο του. Ήταν
γυμνό, μόνο, εγκαταλειμμένο. Μ’ αργές κινήσεις άρχισε ν’ ακολουθεί τα
ωχρά μονοπάτια που οδηγούσαν στο δάσος. Κάθε τόσο έγερνε το κεφάλι
στο κορμό κάποιου δέντρου και ξέσπαγε σε λυγμούς. Ύστερα
παίρνοντας βαθιές ανάσες άρχισε να τρέχει, ως που χάθηκε μες στο
απόμακρο δάσος.
Πίσω του ο Χειμώνας γιομάτος σαρκασμό κι εκδίκηση όλο και πλησίαζε.
Είναι σίγουρο πως κάποια σκοτεινή νύχτα, οι παγωμένοι αγέρες του θα
πέσουν με μανία πάνω στα γυμνά στήθη των δέντρων και τότε οι κορμοί
τους θα τρίζουν. Τα κλαδιά τους σκούζοντας θα θερμοπαρακαλούν για λίγη
ζεστασιά και μόνο οι ταπεινές ρίζες τους, απτόητες θα χώνονται όλο και
πιο βαθιά μες στους υπόγειους τάφους τους, ρουφώντας τις ουσίες αυτές
που θα χρειαστούν για να προετοιμάσουν τον ερχομό της ΝΙΚΗΦΟΡΑΣ
εποχής, της Άνοιξης. Οι ταπεινές ρίζες!

*********************

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ! Μια αγιογραφία και μια φωτογραφία που συγκλονίζουν

ΓΙΟΡΤΕΣ
ΣΚΙΤΣΟ -ΚΕΙΜΕΝΑ
Γεράσιμος Μ. Λυμπεράτος
ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ
ΑΡ.ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ

ΟΙ ΒΡΥΣΟΥΛΕΣ ΓΝΩΣΗΣ
Εύχονται καλό Πάσχα και κοινωνική Ανάσταση σε όλους αυτούς  που αγαπούν την Ειρήνη,  σ αυτούς που εναντιώνονται στην τρομοκρατία των Ιμπεριαλιστικών πολέμων και των τρομοκρατών που οι πόλεμοι γεννούν. Που αγωνίζονται για κοινωνική δικαιοσύνη, για ένα κόσμο καλλίτερο, χωρίς την εκμετάλλευση  ανθρώπου από άνθρωπο, που εναντιώνονται στην  κάθε θρησκευτική υποκρισία- στο ένα χέρι κρατώντας τον σταυρό  της αγάπης και στο άλλο την βόμβα του πολέμου, στο ένα χέρι την στυγνή εκμετάλλευση και στο άλλο χέρι τα ψίχουλα της       «φιλανθρωπίας» –   Ελπίζοντας πως οι ευχές μας θα βρουν ανταπόκριση , κι όλοι θα αγωνισθούμε  για να νικήσει η αγάπη, η ειρήνη , ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

**************

ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
ΜΙΑ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ, ΠΟΥ ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΟΥΝ

Στην μία, η Παναγία,  η μάνα του Χριστού θρηνεί  το παιδί της ύστερα από τα θανατικά μαρτύρια
που υπέστη πάνω στον σταυρό από τους Γραμματείς και Φαρισαίους και τους
Ρωμαίους κατακτητές.
Στην άλλη φωτογραφία, η Μάνα του καπνεργάτη Τ. Τούση θρηνεί   το αδικοσκοτωμένο  παιδί της από τους χωροφύλακες κατά την
διάρκεια ειρηνικής διαδήλωσης των καπνεργατών στην Θεσσαλονίκη το 1936.
Και οι δυο, ο Ιησούς Χριστός  και ο Τ. Τούσης  θανατώθηκαν γιατί αγωνιστήκανε για  δίκιο  και  αλήθεια.
Τελικά ο Χριστός αναστήθηκε σε τρεις μέρες και ανήλθε στους ουρανούς υποσχόμενος. Ο Άνθρωπος όμως  από τότε και 2023 χρόνια τώρα κουβαλά τον θάνατο, τον πόνο και την αδικία στις πλάτες του.
Οι σταυρωτή δες του δηλ. τα μονοπώλια και οι μεγιστάνες του πλούτου
εξακολουθούν να τον σταυρώνουν κάθε στιγμή μέχρι σήμερα, και καμιά ελπίδα από
τους ουρανούς δεν φτάνει.
Μήπως  Ήρθε η Ώρα που ο Άνθρωπος πρέπει τα πάρει την τύχη στα χέρια του και να αντισταθεί στους σταυρωτή δες του;
 Οι Βρυσούλες γνώσης λένε ναι, αυτό πρέπει να γίνει. Κι όσο το γρηγορότερο τόσο το καλύτερο. Η ζωή, για πολλά εκατομμύρια ανθρώπους πάνω σ ’αυτή την γη δεν υποφέρεται!

********************************

ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ

Επιμέλεια: Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ

«Λαμπρή», αιώνες κι αιώνες πριν, ονόμασε ο λαός μας το Πάσχα.
Πανάρχαιη η λέξη, μετέφερε το πανάρχαιο αισιόδοξο μήνυμα του αέναου κινούμενου κύκλου της ανθρώπινης ζωής και της φύσης, της νίκης της ζωής επί του θανάτου, του ερχομού του «Ανώτατου Αγαθού», δηλαδή της γεμάτης λαμπρό φως άνοιξης.
Πανάρχαιη και η καταγωγή των χριστιανικών μύθων και περί των παθών του θεανθρώπου και της εκ νεκρών «ανάστασής» του, «έθρεψε» και την ποιητική μούσα του λαού μας, δημώδη και έντεχνη.

Μέσω της ελληνικής ποίησης – με χαρακτηριστικά αποσπάσματα δημοτικών ποιημάτων, καθώς και ποιημάτων σημαντικών παλαιότερων και νεότερων ποιητών – θελήσαμε να γιορτάσουμε φέτος τη γιορτή της άνοιξης.
Η ποιητική περιήγησή μας στο «θείον» πάθος και την «Ανάσταση» αρχίζει με έξι στίχους από τον αριστουργηματικό «Επιτάφιο Θρήνο», ανωνύμου ποιητή.

«Ω γλυκύ μου έαρ,/ γλυκότατόν μου τέκνον,/
πού έδυσου το κάλλος;
Η δάμαλις τον μόσχον,/ εν ξύλω κρεμασθέντα,/
ηλάλαζεν ορώσα.
Ω φως των οφθαλμών μου,/ γλυκύτατόν μου
τέκνον,/ πώς τάφω νυν καλύπτη;».
Δημοτικά μοιρολόγια
«Τάξε του Χάρου καμπουχά, της Χάρισσας βελούδο,
και του μικρού Χαρόπουλου μεταξωτό μαντίλι.
Μπέρτι και σου τις χάριζαν τις τρεις γιορτές του χρόνου,
μόν’ του Χριστού για το Χριστό και τω Βαγιώ για βάγια
και τη μεγάλη τη Λαμπρή για το Χριστοσανέστη».
**
«Με γέλασαν τα πουλιά»

«Με γέλασαν τα πουλιά, της άνοιξης τ’ αηδόνια
Με γέλασαν κι μου ‘πανε, πως φέτος δεν πεθαίνω.
Φκιάχνω το σπίτι μου, ψηλά-ψηλά κι ανωγιασμένο
Κι ακόμα δεν το πόφκιαξα, βγαίνω στο παραθύρι
Βλέπω τον χάρο να ‘ρχεται, στους κάμπους καβαλάρης.
Μαύρος είν’ μαύρα φορά, μαύρο κι τ’ άλογο του.
Ζυγώνω κι τον αρωτώ, γλυκά τον κουβεντιάζω:
– Ασε με χάρε μ’ άσε με, ακόμα για να ζήσω
Εχω γυναίκα κι πίδια, πού να τα παρατήσω
Το Σάββατο για να λουστώ, την Κυριακή ν’ αλλάξω
και τη Δευτέρα το πρωί, θα έρθω μοναχός μου.
– Μένα μ’ έστειλε ο Θεός, να πάρω την ψυχή σου.
– Τάξε του χάρου τάξε του, μεταξωτό μαντίλι.
Για να μ’ αφήνει να ‘ρχομαι, πολλές φορές το χρόνο
Του Χριστού για κοινωνιά και του Βαγιού για βάγια
Και τη Λαμπρίτσα το πρωί, για το Χριστός Ανέστη».

**
Σολωμός και μεταγενέστεροι

Η «σταύρωση» του αγωνιζόμενου ανθρώπου, οι θρήνοι της Μάνας του, η «ανάστασή» του ενέπνευσαν πολλούς ποιητές. Τον εθνικό ποιητή, Διονύσιο Σολωμό, αλλά και πολλούς ποιητές της γενιάς του ’30, της προπολεμικής και της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς. Ανάμεσα τους οι Κώστας Βάρναλης, Νίκος Καζαντζάκης, Αγγελος Σικελιανός, Γιάννης Ρίτσος, Ρίτα Μπούμη – Παπά, Νικηφόρος Βρεττάκος, των οποίων ποιητικά αποσπάσματα παραθέτουμε.

Δ. ΣΟΛΩΜΟΣ: «Η ημέρα της Λαμπρής»

«Καθαρότατον ήλιο επρομηνούσε
της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι,
σύγνεφο, καταχνιά, δεν απερνούσε
τ’ ουρανού σε κανένα από τα μέρη
και από κει κινημένο αργοφυσούσε
τόσο γλυκό στο πρόσωπο τ’ αέρι,
που λες και λέει μες στης καρδιάς τα φύλλα:
Γλυκιά η ζωή και ο θάνατος μαυρίλα.
—
Χριστός ανέστη! Νέοι, γέροι και κόρες,
όλοι, μικροί – μεγάλοι, ετοιμαστήτε
μέσα στες εκκλησίες τες δαφνοφόρες
με το φως της χαράς συμαζωχτήτε
ανοίξετε αγκαλιές ειρηνοφόρες
ομπροστά στους Αγίους και φιληθήτε!
Φιληθήτε γλυκά, χείλη με χείλη,
πέστε Χριστός ανέστη, εχθροί και φίλοι!
—
Δάφνες εις κάθε πλάκα έχουν οι τάφοι,
και βρέφη ωραία στην αγκαλιά οι μανάδες
γλυκόφωνα, κοιτώντας τες ζωγραφι-
σμένες εικόνες, ψάλλουνε οι ψαλτάδες
λάμπει το ασήμι, λάμπει το χρυσάφι
από το φως που χύνουνε οι λαμπάδες
κάθε πρόσωπο λάμπει απ’ τ’ αγιοκέρι,
όπου κρατούνε οι Χριστιανοί στο χέρι».
**
ΒΑΡΝΑΛΗΣ Κ.: «Οι πόνοι της Παναγιάς»

«Πού να σε κρύψω, γιόκα μου, να μη σε φτάνουν οι κακοί;
Σε ποιο νησί του Ωκεανού, σε ποια κορφήν ερημική;
Δε θα σε μάθω να μιλάς και τ’ άδικο φωνάξεις
Ξέρω πως θάχεις την καρδιά τόσο καλή, τόσο γλυκή,
που με τα βρόχια της οργής ταχιά θενά σπαράξεις.
—
Τη νύχτα θα σηκώνομαι κι αγάλια θα νυχοπατώ,
να σκύβω την ανάσα σου ν’ ακώ, πουλάκι μου ζεστό
να σου τοιμάζω στη φωτιά γάλα και χαμομήλι,
κ’ υστέρα απ’ το παράθυρο με καρδιοχτύπι να κοιτώ
που θα πηγαίνεις στο σκολιό με πλάκα και κοντύλι…
—
Κι αν κάποτε τα φρένα σου μ’ αλήθεια, φως της αστραπής,
χτυπήσει ο Κύρης τ’ ουρανού, παιδάκι μου να μη την πεις!
Θεριά οι ανθρώποι, δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν!
Δεν είν’ αλήθεια πιο χρυσή σαν την αλήθεια της σιωπής.

Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν!»
**
ΒΑΡΝΑΛΗ Κ.: «Η Μάνα του Χριστού»

«Πώς οι δρόμοι ευωδάνε με βάγια στρωμένοι,
ηλιοπάτητοι δρόμοι και γύρω μπαξέδες!
Η χαρά της γιορτής όλο πιότερο αξαίνει
και μακριάθε βογκάει και μακριάθε ανεβαίνει.
—
Τη χαρά σου, Λαοθάλασσα, κύμα το κύμα,
των αλλώνε τα μίση καιρό τήνε θρέφαν,
κι αν η μαύρη σου κάκητα δίψαε το κρίμα,
να που βρήκε το θύμα της, άκακο θύμα!
—
Φεύγεις πάνω στην άνοιξη, γιε μου καλέ μου.
Ανοιξή μου γλυκιά, γυρισμό που δεν έχεις.
Η ομορφιά σου βασίλεψε κίτρινη, γιε μου,
δε μιλάς, δεν κοιτάς πώς μαδιέμαι, γλυκέ μου!
—
Κει στο πλάγι δαγκάναν οι οχτροί σου τα χείλη…
Δολερά ξεσηκώσανε τ’ άγνωμα πλήθη,
κι όσο ο γήλιος να πέση και νά ‘ρθη το δείλι,
το σταυρό σου καρφώσαν κι’ οχτροί σου και φίλοι.
—
Μα γιατί να σταθής να σε πιάσουν! Κι ακόμα,
σα ρωτήσανε: «Ποιος ο Χριστός;» τί ‘πες «Νά ‘με»!
Αχ! δεν ξέρει τι λέει το πικρό μου το στόμα!
Τριάντα χρόνια παιδί μου δε σ’ έμαθ’ ακόμα!».
**
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ: «Εαρινή Συμφωνία»

«Ακου τα σήμαντρα
των εξοχικών εκκλησιών.
Φτάνουν από πολύ μακριά
από πολύ βαθιά.
Απ’ τα χείλη των παιδιών
απ’ την άγνοια των χελιδονιών
απ’ τ’ αγιοκλήματα και τους περιστεριώνες
των ταπεινών σπιτιών.
—
Ακου τα σήμαντρα
των εαρινών εκκλησιών.
Είναι οι εκκλησίες
που δε γνώρισαν τη σταύρωση
—
Γνώρισαν μόνο τις εικόνες
του Δωδεκαετούς
που ‘χε μια μάνα τρυφερή
που τον περίμενε τα βράδια στο κατώφλι
έναν πατέρα ειρηνικό που ευώδιαζε χωράφι
που ‘χε στα μάτια του το μήνυμα
της επερχόμενης Μαγδαληνής.
—
Χριστέ μου
τι θα ‘τανε η πορεία σου
δίχως τη σμύρνα και το νάρδο
στα σκονισμένα πόδια σου;».
**
ΡΙΤΑ ΜΠΟΥΜΗ – ΠΑΠΠΑ: «Ανοιξη»
«Ερχεται απ’ το νοτιά με την καλοκαιριά
μπρος έστειλε τα χελιδόνια
να ψαλλιδίσουν κάθε δισταγμό
πίσω σέρνει τις μέλισσες,
τυφλές από το πάθος να τα δίνουν όλα
τ’ άνθια κροτούν στα δάχτυλα των δέντρων
γι’ αυτό σήκωσαν σήμερα σημαία στο κάστρο
καί λύθηκαν τα σήμαντρα της πόλης.
(…)Πάσχα, μητέρα Πάσχα!
Σφάξε το ζαρκάδι – δε θα κλάψω!».
**
ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: «Ελεγείο πάνω στον τάφο ενός μικρού αγωνιστή»

«Πάνω στο χώμα το δικό σου λέμε τ’ όνομά μας.
Πάνω στο χώμα το δικό σου σχεδιάζουμε τους κήπους και τις πολιτείες μας.Πάνω στο χώμα σου είμαστε. Εχουμε πατρίδα.
(…)Επαιξες τη φωτιά. Επαιξες το Χριστό.
Επαιξες τον Αη-Γιώργη και το Διγενή.
(…)Ανέβηκες στο πεζοδρόμιο κ’ έπαιξες τον Ανθρωπο!»

**

Το Πάσχα στη νεότερη ποίηση

Θα κλείσουμε την περιδιάβασή μας στην εμπνευσμένη από το Πάσχα ποίηση, με ποιήματα των Σ. Μαρτζώκη,  Χ. Βαΐου, Ν. Καρούζου και της Κ. Δημουλά.

ΜΑΡΤΖΩΚΗΣ Σ.: «Ο σταυρός»

«Παράτησα τα ουράνια
και ντύθηκα την ύλη
κ’ αισθάνθηκα στα χείλη
τη δίψα του φιλιού
—
Αισθάνθηκα στα σπλάχνα
του στεναγμού τη φλέβα,
κ’ είπα σεμνά στην Εύα
τραγούδια τ’ ουρανού.
—
«Ανέβα, ανέβα, ανέβα»,
μου φώναζαν τα ύψη,
κ’ εγώ μέσα στη θλίψη
ζητούσα να κρυφτώ.
—
«Ανέβα, ανέβα, ανέβα»,
μου φώναξαν τ’ αστέρια,
κι άνοιξα ευθύς τα χέρια
στη γη να σταυρωθώ».
**

 ΒΑΪΟΥ Χ.: «Ορθρου ξεκίνημα»

«Ορθρος βαθύς, Μαγδαληνή, Μαρία, Σαλώμη,
φέρτε τα μύρα να γιορτάσουν πάλ’ οι δρόμοι.
Ρήμαξαν όλα, και καρδιά και νους και πόθοι
ένας δεν είναι – πλήθος είναι που εσταυρώθη.
—
Μας παίδεψαν, Μαγδαληνή, Μαρία, Σαλώμη,
σχήματα κι άπονοι αριθμοί κι άδικοι νόμοι.
Φωτιά την πότισαν τη γη κ’ αίμα του ανθρώπου,
σταυροί και μνήματα η σοδειά του κάθε τόπου.
—
Πάμε, λοιπόν, Μαγδαληνή, Μαρία, Σαλώμη,
φέρτε τα μύρα, φέρτε την αγάπη! – ακόμη
μένει μια πίστη που βαθιά μας δε δουλώθη.
Ενας δεν είναι – πλήθος είναι που εσταυρώθη».
**
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ: «Ασμα μικρό»

«Χάθηκε αυτός ο οδοιπόρος.
Είχε συνάξει λίγα φύλλα
ένα κλαδί γεμάτο φως
είχε πονέσει.
Και τώρα χάθηκε…
Αγγίζοντας αληθινά πουλιά στο έρεβος
αγγίζει νέους ουρανούς
η προσευχή του μάχη.
Εαρ μικρό έαρ βαθύ έαρ συντετριμμένο».
**

ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ: «Γραμματείς και πρεσβύτεροι αιώνες»

«Ιδού η μικροτάτη Παρασκευή πάλι
σε βαφή Μεγάλης βουτηγμένη.
—
Μέτωπο αιμάτινο σου πλέκουν τ’ ακανθώδη
έθιμα
και επί τον ιματισμόν σου έβαλαν κλήρο
η νηστεία ο Μπαχ τα βαρελότα και η μέθοδος
να φτάνει με καρφιά στα άκρα του ο πόνος.
—
Τι κι αν εσχίσθη το καταπέτασμα των χαμομηλιών
τι κι αν χρωμάτων στρατιαί εξεπλήττοντο
—
σταύρωσον σταύρωσον αλαλάζουν
τα κρεοπωλεία οι ψησταριές κι οι φούρνοι.
—
Δε μ’ άκουσες.
Αφησες ανύμφευτη την κόμη της Μαγδαληνής
και σπατάλησες το σπάνιο Νυμφίο άρωμά σου
για να κάνεις τεστ αληθείας στην αγάπη, στον πλησίον.
Σου φώναζα να τους αφήσεις όπως είναι
—
όπως τους παραλάβαμε από την υπαρξιακή παράδοση
όπως περιγράφτηκαν από στόμα σε στόμα
από πικρό ποτήριον σε πικρότερο. Δε γλίτωσε
σταυρώθηκε όποιος διανοήθηκε να τους επαληθεύσει.
—
Προσκυνώ το οικείον προσφιλές μου σφάλμα σου.
Εν συντριβή περιστρέφω τη σούβλα
αδημονώντας σε αμνέ μας».

Επιμέλεια: Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ

******