Θέλουμε να ευχαριστήσουμε θερμά τον μουσικοσυνθέτη Γ. Κοφινά και τον στιχουργό Κοσμά Λεοντιάδη για την αποστολή στις «βρυσούλες γνώσης» του υπέροχου αυτού τραγουδιού «Μα εγώ επιμένω.» Σε ρυθμούς ζεϊμπέκικου το τραγούδι αυτό γίνεται αμέσως οικείο, και χωρίς άλλο δημιουργεί προϋποθέσεις αγωνιστικής έξαρσης….για μια καλλίτερη ζωή, όπως μας λένε και οι στίχοι του τραγουδιού.
Τον Ελληνισμό της Αυστραλίας πραγματικά τον αγγίζουν αυτού του είδους τα τραγούδια. Γιατί αν και ύστερα από τόσες δεκαετίες, έστω κι αν έχει καλυτερεύσει το βιοτικό του επίπεδο, δεν ξεχνά τα σκληρά πέτρινα χρόνια των δεκαετιών του 1950, 60,70.Τα χρόνια της μαζικής μετανάστευσης, και τις συνθήκες που τον ανάγκασαν να ξενιτευτεί. Ευχόμαστε αγαπητέ Γιώργο και Κοσμά «καλοτάξιδο» να είναι το τραγούδι σας.
Γειά σας από την «πολύπαθη» Ελλάδα. Σάς στέλνω το καινούργιο μου τραγούδι, τραγούδι που μιλά για την ζωή…Μα εγώ επιμένω…
Ποτέ δε θα σκύψουμε το κεφάλι… Πάντα ορθοί, με αγωνιστική διάθεση και γνώση… Το δίκιο είναι στη δική μας τη μεριά… Συνεχίζουμε το «ταξίδι» μας για μια καλύτερη ζωή…
Αναπόσπαστο κομμάτι αυτού του ταξιδιού είναι και τα τραγούδια της ζωής… τα τραγούδια της ανάγκης και του αγώνα… Ένα τέτοιο τραγούδι πιστεύουμε πως είναι και το δικό μας… Το τραγούδι «Μα εγώ επιμένω»…
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ/ΣΥΜΜΑΧΙΑΣάββατο 29/01/2022 – 16:35ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ – ΦΟΡΕΙΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΑΣ
Μεγάλη διαδήλωση στην Αθήνα για τα μέτρα προστασίας του λαού (VIDEO –
Ήταν εκεί οι πάνω από 130 φορείς της Πάτρας που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της αγωνιστικής Δημοτικής Αρχής της Πάτρας και του Εργατικού Κέντρου της πόλης για μία μεγάλη διαδήλωση με κάθε μέσο προς την Αθήνα θέτοντας στο επίκεντρο των διεκδικήσεών τους μέτρα προστασίας της ζωής του λαού, κρατική χρηματοδότηση, μέτρα προστασίας για τους εργαζόμενους και τους 33.000 ανέργους της πόλης. Δεκάδες εργατικά σωματεία της Πάτρας, τα καλλιτεχνικά τμήματα του Δήμου Πατρέων που έδωσαν τον δικό τους τόνο με την παρουσία τους και τις διεκδικήσεις τους, οι εργαζόμενοι του δήμου με τα οχήματά τους παρά τη βροχή έφτασαν με το πείσμα και το δίκιο τους στην Αθήνα για να ενωθούν με τους εργαζόμενους της Αττικής. https://www.youtube.com/embed/k2QJWCV4ro4?wmode=opaque&controls=1&enablejsapi=1&playerapiid=media-youtube-k2qjwcv4ro4&origin=https%3A//www.902.gr&rel=0&theme=light
Αυτά τα αιτήματα μετάφεραν με τους χαιρετισμούς τους ο Κώστας Πελετίδης, δήμαρχος Πατρέων και ο Δημήτρης Μαρμούτας, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Πάτρας, σημειώνοντας πως «το δίκιο είναι με το μέρος μας! Δεν μένουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Όσοι μπουν εμπόδιο στην ευτυχία ενός αγωνιστή λαού, θα γνωρίσουν την οργή του. Η ζωή διδάσκει ότι τίποτα δεν χαρίζεται, ότι όλα κατακτώνται, με πείσμα, αγώνα, ανατροπή. Ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος. Είναι μοναδικός και θα ‘ναι νικηφόρος!».
1 / 16
1 / 7
Η μεγάλη λαϊκή διαδήλωση που συγκροτήθηκε από εργαζόμενους όλων των κλάδων, του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, φτωχούς ΕΒΕ, συνταξιούχους, μαθητές και φοιτητές στο Σύνταγμα έδωσε το μήνυμα: «Τίποτα δεν μας χαρίζεται, όλα κατακτιούνται! Δεν θα γίνει η ζωή μας θυσία για τα κέρδη των λίγων». Έξω από τη Βουλή, στον δρόμο του αγώνα, ακούστηκε η πραγματική «μομφή» σε κάθε αντιλαϊκή πολιτική. Δίπλα στους διαδηλωτές για ακόμη μία φορά το ΚΚΕ. «Εδώ είναι το ΚΚΕ, μαζί με εκατοντάδες αγωνιστικά εργατικά σωματεία κι άλλους μαζικούς φορείς, απόντες είναι όλοι οι άλλοι για μία ακόμη φορά», σημείωσε μεταξύ άλλων σε δήλωσή του ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας.https://www.youtube.com/embed/vDy89OQLgqg?wmode=opaque&controls=1&enablejsapi=1&playerapiid=media-youtube-vdy89oqlgqg&origin=https%3A//www.902.gr&rel=0&theme=light
Τα συνθήματα, τα αιτήματα της κινητοποίησης για την προστασία της ζωής, της υγείας, του εισοδήματος και των δικαιωμάτων του λαού διαλύουν τη σκόνη που σηκώνει η κάλπικη αντιπαράθεση ανάμεσα στην κυβέρνηση της ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, που εναλλάξ και σε συνέχεια έχουν βάλει τη σφραγίδα τους στην πολιτική που αφήνει απροστάτευτο τον λαό για να θωρακίζει όλο και περισσότερο τα κέρδη των ομίλων.
Το μεγάλο συλλαλητήριο των σωματείων και των φορέων της Πάτρας και της Αθήνας έστειλε μήνυμα κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων. Γιατί αποδείχτηκε για άλλη μια φορά πως μόνο «ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό». Κανείς εργαζόμενος δεν μπορεί να περιμένει «σωτήρες» και ουσιαστικές λύσεις έξω από τη δύναμη του οργανωμένου αγώνα και της ταξικής πάλης, έξω από τον δρόμο της αλληλεγγύης.
Για να μην περάσει η προσπάθεια της κυβέρνησης της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και όλων των αστικών κομμάτων να εκτονωθεί ο θυμός απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική με χιλιοπαιγμένες κοκορομαχίες, για να εγκλωβιστεί η οργή σε παλιές και νέες αυταπάτες κυβερνητικής διαχείρισης.
Η δυναμική της αγωνιστικής πρωτοβουλίας ήδη προετοιμάζει τους νέους αγώνες σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο, σε κάθε πόλη με νέα συλλαλητήρια μέσα στο Φλεβάρη. Τίποτα δεν μας χαρίζεται, όλα κατακτιούνται! Δεν θα γίνει η ζωή μας θυσία για τα κέρδη των λίγων. Η οργή να γίνει δύναμη: Οργάνωσης, διεκδίκησης και ανατροπής.
Καιγόμαστε απ’ τις φωτιές , απ’ τις βροχές πνιγόμαστε κι από μια χιονόπτωση τώρα παγιδευόμαστε ! Περνάνε χρόνια αναμονής από σεισμού αναστάτωση , εξάντληση υπομονής κι αν δούμε αποκατάσταση !! Ποιος είναι όμως ο αίτιος για τούτη τη κατάσταση ;;; Ενώ ο κορωνοϊός τον κόσμο αλωνίζει πολέμων τη πατιέρα του το Σύστημα ανεμίζει !!! Αντί αντιπλημμυρικά και τα λοιπά έργα να σχεδιάζει RAFAL και όπλα ΝΑΤΟΪΚΑ εδώ μας εφοδιάζει … Αντί ανάγκες του λαού να ικανοποιεί «ΔΑΠΑΝΕΣ ΜΗ ΕΠΙΛΕΞΙΜΕΣ» μας λεει η Ε. Ευρωπαϊκή Νοσοκομεία και Σχολειά , Λαού έργα αντί να χτίζει , κατακτημένα Εργατιάς Δικαιώματα γκρεμίζει … ΕΛΠΙΔΑ άλλη μην ψάχνουμε από τον ξεσηκωμό του Λαού μας τον Αγώνα Ταξικό Εργατικό !
Σε μεγάλη αγωνιστική συγκέντρωση το Σάββατο 29 Γενάρη, στις 11.30 π.μ., στο Σύνταγμα, καλούν συνδικαλιστικές οργανώσεις που δρουν στην Αττική, για την προστασία της ζωής των εργαζομένων και τη διεκδίκηση των σύγχρονων δικαιωμάτων, μετά από κάλεσμα που απηύθυνε το Συνδικάτο ΟΤΑ Αττικής.
Το Συνδικάτο ΟΤΑ Αττικής, που καλεί όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα να δώσουν μαζικό «παρών» στη συγκέντρωση θέτει στο επίκεντρο τη δραματική κατάσταση που ζει ο λαός από προχθές λόγω των εγκληματικών ελλείψεων σε υποδομές προστασίας από την κακοκαιρία.
Παράλληλα τα Σωματεία που καλούν στην κινητοποίηση παλεύουν να μη χαθεί κανένα μεροκάματο από τις μέρες αυτές που η κυβέρνηση ανακήρυξε ως «αργία» – «αναστολή», δίνοντας το «πράσινο φως» στην εργοδοσία να ροκανίσει τους μισθούς.
«Απευθυνόμαστε και καλούμε τους εργαζόμενους του κλάδου, σωματεία στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και άλλους μαζικούς φορείς, συνολικά τους εργαζόμενους στην Αττική, να δυναμώσουμε όλοι μαζί τον αγώνα για την προστασία της ζωής μας, για να μην ξαναζήσουμε ότι ζήσαμε», σημειώνει το Συνδικάτο, καλώντας σε μια μεγάλη συγκέντρωση για «όσα δικαιούμαστε και για την προστασία της ζωής μας».
Αναλυτικά στο κάλεσμα του Συνδικάτου σημειώνεται:
«Η αναμενόμενη, εδώ και μια εβδομάδα, χιονόπτωση στην Αττική ήταν αρκετή για να ζήσουμε σκηνές χάους. Οι εικόνες που παρακολουθήσαμε με ανθρώπους εγκλωβισμένους στην Αττική Οδό και σε άλλους δρόμους, με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς να διακόπτουν τη λειτουργία τους, με πολλούς δρόμους προς τα νοσοκομεία να είναι απροσπέλαστοι, με το ρεύμα να κόβεται σε χιλιάδες νοικοκυριά εν μέσω ψύχους και με εργαζόμενους να εγκλωβίζονται σε εργασιακούς χώρους, είναι ντροπιαστικές.
Απαιτούμε χωρίς καμία χρονοτριβή, με ευθύνη της κυβέρνησης, της περιφέρειας και των δημοτικών αρχών να ανοίξουν άμεσα οι δρόμοι και κύρια οι κεντρικοί που παραμένουν κλειστοί. Να δοθεί προτεραιότητα στους δρόμους που οδηγούν στα νοσοκομεία, στα κέντρα υγείας και σε κέντρα αιμοκάθαρσης για να αντιμετωπιστούν επείγοντα προβλήματα υγείας.
Να αποκατασταθούν άμεσα τα προβλήματα που σχετίζονται με τη διακοπή ηλεκτροδότησης λαϊκών νοικοκυριών. Να ανοίξουν δημοτικά κτίρια για να φιλοξενήσουν ανθρώπους που δεν έχουν ρεύμα, που αδυνατούν να έχουν πρόσβαση σε θέρμανση. Να διευκολυνθεί με κάθε πρόσφορο μέσο η εργασία των εργαζομένων στις κοινωνικές υπηρεσίες, προκειμένου να βοηθήσουν ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού. Να χορηγηθούν μέσα ατομικής προστασίας στους εργαζόμενους για να μπορούμε να δουλεύουμε σε συνθήκες ψύχους.
Να εξασφαλιστεί επαρκής ποσότητα πετρελαίου σε κάθε σχολείο και παιδικό σταθμό ώστε να ανοίξουν με ασφάλεια για την υγεία των εργαζομένων και των παιδιών.
Οι εργαζόμενοι στους χώρους της Τοπικής Διοίκησης είδαμε από «πρώτο χέρι», αυτό που διαπιστώνουν όλοι οι εργαζόμενοι, τη «γύμνια» του κράτους και της τοπικής διοίκησης που έχει διαμορφωθεί με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων διαδοχικά ως σήμερα απέναντι σε καιρικά φαινόμενα και φυσικές καταστροφές. Αποτελεί πλέον κανόνα το καλοκαίρι να καιγόμαστε και το χειμώνα να πνιγόμαστε, γενικά η εργατική λαϊκή οικογένεια να είναι εκτεθειμένη.
Γι’ αυτή την εξοργιστική πραγματικότητα δεν φταίει η κακιά η ώρα ούτε τα ακραία καιρικά φαινόμενα. Ακραία αντιλαϊκή είναι η πολιτική των κυβερνήσεων και των δημοτικών αρχών που έχει ως κριτήριο τα κέρδη των λίγων. Γιατί έργα σύγχρονα και αναγκαία που έχει ανάγκη ο λαός μας σήμερα για να προστατευτεί και να ζήσει με ασφάλεια δεν αποδίδουν τα κέρδη που θέλουν μεγάλοι κατασκευαστικοί όμιλοι και λοιποί μεγάλο-επιχειρηματίες. Γι’ αυτό και προσπαθούν να κρύψουν τις ευθύνες τους πίσω από την ατομική ευθύνη και μηνύματα του 112 να σκούζουν «μείνετε σπίτι για να σωθείτε».
Οι δικαιολογίες της κυβέρνησης, του περιφερειάρχη και των δημάρχων είναι για τα σκουπίδια. Η σημαία της επιχειρηματικής δράσης που την περιέφεραν δεξιά κι αριστερά καλύφθηκε από τόνους χιονιού. Οι εργολάβοι που υπογράφουν σωρηδόν συμβάσεις με τους δήμους και την περιφέρεια για να μας σώσουν από τις καταστροφές, ήταν άφαντοι. Τα αποτελέσματα της πολιτικής που υποτάσσει τις ανάγκες μας στη λογική του «κόστους – οφέλους» και της εμπορευματικής δράσης σε κρίσιμους τομείς (ενέργεια, νερό, μεταφορές, δήμοι, υποδομές) τα βιώνουμε και είναι οδυνηρά. Αυτό το κράτος δεν είναι δικό μας. Δεν έχει καμία σχέση με τα συμφέροντά μας».
Οι διεκδικήσεις για τη συγκέντρωση του Σαββάτου
Το κάλεσμα σε σωματεία και άλλους μαζικούς φορείς για τη συγκέντρωση του Σαββάτου θέτει στο επίκεντρο τις εξής διεκδικήσεις:
Άμεσα μέτρα και έργα προστασίας του λαού από όλες τις φυσικές καταστροφές με επαρκή χρηματοδότηση μέσα από έναν ολοκληρωμένο σχεδιασμό
Προμήθεια μηχανημάτων και δημιουργία αναγκαίων υποδομών, με ευθύνη της κυβέρνησης, για την προστασία του λαού. Μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού σε αντίστοιχες δομές για να μπορεί να δίνεται με επάρκεια η μάχη για την προστασία της ζωής των πολιτών. Σε αυτήν την κατεύθυνση να δοθεί άμεσα έκτακτη χρηματοδότηση και στους δήμους
Να καταργηθούν τα διόδια και να εξασφαλιστούν σύγχρονα μέσα και υποδομές, με ευθύνη της κυβέρνησης, σε όλους τους οδικούς άξονες
Μείωση της τιμής του ρεύματος κατά 50% και κατάργηση των χαρατσιών για τα εργατικά και λαϊκά νοικοκυριά. Καμία διακοπή ρεύματος σε λαϊκές κατοικίες και σε μικρές επιχειρήσεις.
Αποφάσεις συμμετοχής μέχρι στιγμής έχουν πάρει:
Εργατικό Κέντρο Πειραιά, Ομοσπονδία Φαρμάκου, Ομοσπονδία Μισθωτών Τύπου και Βιομηχανίας Χάρτου, Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας, Συνδικάτο Τύπου Χάρτου, Πανελλαδική Ένωση Ελαιουργοσαπουνοποιών και Εργαζομένων στη Χημική Βιομηχανία Αττικής, Συνδικάτο Εργαζομένων στην Ενέργεια, Σύλλογος Υπαλλήλων Περιφέρειας Αττικής, Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, Σύνδεσμος Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αθήνας, Ένωση Λογιστών – Ελεγκτών Αττικής, Σωματείο ΣΕΛΕΚΤ ΣΕΡΒΙΣ, Σωματείο Επαγγελματιών Οδηγών Αττικής – Βοιωτίας, Κλαδικό Συνδικάτο Χρηματοπιστωτικού, Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών – Πληροφορικής Αττικής, Συνδικάτο Επισιτισμού – Τουρισμού Αττικής, Συνδικάτο καθαριστριών καθαριστών νομού Αττικής και περιχώρων, Συνδικάτο καθαριστριών Πειραιά, Σωματείο Εργαζομένων Δήμου Γαλατσίου, Σύλλογος Εκπαιδευτικών ΠΕ «Γ. Σεφέρης», Σύλλογος Εκπαιδευτικών ΠΕ Αν. Αττικής «Ο Σωκράτης», Σύλλογος Εκπαιδευτικών ΠΕ «Ρόζα Ιμβριώτη», Σύλλογος Εργαζομένων στην Ιδιωτική Εκπαίδευση Ν. Αττικής «Ο Βύρων», ο Σύλλογος Συνταξιούχων δήμου Πειραιά, το Στέκι Εργαζομένων και Νεολαίας Πατησίων – Κυψέλης «Καίτη Πανοπούλου», ο Σύλλογος Εργαζομένων υπ. Γεωργίας ν. Αττικής, Σωματείο Εργαζομένων στο Χρηματοπιστωτικό, η Γ ΕΛΜΕ Αθήνας, Σωματείο Εργαζομένων Δήμου Γαλατσίου, Σωματείο Εργαζομένων Δήμου Λυκόβρυσης – Πεύκης, Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, Δημοκρατικός Σύλλογος Γυναικών Κορυδαλλού, Πανελλήνιος Σύλλογος Συνταξιούχων πρ. ΔΕΚΟ – Τραπεζών, Ένωση Εργαζομένων ΗΛΠΑΠ, Σωματείο Εργαζομένων Cosmote – E – Value Ν. Αττικής, Σωματείο Εργαζομένων στο ΓΝΕ «Θριάσειο», Σωματείο εργαζομένων στην Atos-Unify, Σύλλογος Δημοκρατικών Γυναικών Ζωγράφου, Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων για τους παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς του Δήμου Ζωγράφου, Σωματείο Συνταξιούχων ΙΚΑ Ζωγράφου, Σύλλογος Δημοκρατικών Γυναικών Καισαριανής, Ένωση Επαγγελματοβιοτεχνών – Εμπόρων Ηλιούπολης, Σωματείο Συνταξιούχων ΙΚΑ Ζωγράφου, Πανελλήνια Ένωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ), Πανελλήνια Ένωση Κρατουμένων Αγωνιστών Μακρονήσου (ΠΕΚΑΜ), Επιτροπή Νέων Εργαζομένων και Ανέργων 7ου Διαμερίσματος, Σωματείο Εργαζομένων ΚΑΤ, Σύλλογος Γυναικών Πειραιά «Η Πρόοδος», Πανελλήνια Ομοσπονδία Βιοτεχνικών Σωματείων Κατεργασίας Ξύλου (ΠΟΒΣΚΞ), Ομοσπονδία Γονέων και Κηδεμόνων Περιφέρειας Αττικής, Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Αναπήρων (ΣΕΑΑΝ), Ορειβατικός Φυσιολατρικός Όμιλος Νίκαιας (ΟΦΟΝ), Σύλλογος Αυτοαπασχολούμενων Επαγγελματιών και Εμπόρων Αθήνας.
Εκατέρωθεν απειλές και αλληλοκατηγορίες, συνεχής συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων στα ρωσο-ουκρανικά σύνορα αλλά και προσπάθειες να συνεχιστεί το διπλωματικό παζάρι, συνθέτουν και σήμερα το σκηνικό της αντιπαράθεση ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ και Ρωσίας γύρω από την Ουκρανία και την Ανατολική Ευρώπη.
Στον απόηχο της χθεσινής ανακοίνωσης του ΝΑΤΟ ότι θέτει στρατιωτικές δυνάμεις σε επιφυλακή και ότι ενισχύει την ανατολική Ευρώπη με επιπλέον πολεμικά πλοία και αεροσκάφη, το Κρεμλίνο κατήγγειλε ότι η απόφαση της Ουάσινγκτον να θέσει σε κατάσταση συναγερμού αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις που είναι έτοιμες να αναπτυχθούν στην Ευρώπη αν παραστεί ανάγκη, κλιμακώνει την ένταση.
«Παρακολουθούμε με μεγάλη ανησυχία τις αμερικανικές ενέργειες», δήλωσε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ προσθέτοντας ότι οι ΗΠΑ προκαλούν «de facto» «νέα κλιμάκωση των εντάσεων».
Υπενθυμίζεται ότι η Ουάσινγκτον έθεσε 8.500 στρατιώτες σε κατάσταση συναγερμού και είναι σε θέση να είναι έτοιμοι σε πέντε ημέρες να ενισχύσουν την Δύναμη Ταχείας Αντίδρασης του ΝΑΤΟ που αποτελείται από 40.000 στρατιώτες. Η απόφαση για την ανάπτυξή τους, πάντως, δεν έχει ληφθεί.
Μάλιστα σήμερα ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε ότι ο πρόεδρος Μπάιντεν δεν σκοπεύει να στείλει μονομερώς Αμερικανούς στρατιώτες στην Ουκρανία. «Για να είμαστε ξεκάθαροι: δεν υπάρχει καμία πρόθεση είτε συμφέρον ή επιθυμία από τον πρόεδρο να στείλει στρατιωτικές δυνάμεις στην Ουκρανία. Το ΝΑΤΟ είναι ένα φόρουμ για την υποστήριξη των εταίρων και των χωρών μας στην ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ και αυτό είναι το επίκεντρο», ανέφερε ο εκπρόσωπος του Μπάιντεν.
Την ίδια ώρα πάντως οι ΗΠΑ συνεχίζουν τον εξοπλισμό της Ουκρανίας και στο πλαίσιο αυτό, σήμερα, ένα αμερικανικό αεροσκάφος, μετέφερε στο Κίεβο το τρίτο φορτίο όπλων που προβλέπει το ύψους 200 εκατομμυρίων δολαρίων πακέτο βοηθείας που ενέκρινε η Ουάσινγκτον.
Εξάλλου, η Φινλανδία ανακοίνωσε σήμερα ότι έχει ενισχύσει τη στρατιωτική της ετοιμότητα.
«Η ετοιμότητα (των φινλανδικών αμυντικών δυνάμεων) έχει ενισχυθεί λόγω του γεγονότος ότι η κατάσταση στις κοντινές περιοχές έχει γίνει περισσότερο ασταθής», δήλωσε ο συνταγματάρχης Πέτερι Καζάνμα, αρχηγός του τμήματος πολέμου στο Φινλανδικό Πανεπιστήμιο Εθνικής Άμυνας, αναφερόμενος στην περιοχή της Βαλτικής Θάλασσας.
Ενδεικτικό επίσης της κλιμάκωσης της έντασης είναι το γεγονός ότι μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες, και η Αυστραλία, η Βρετανία, η Γερμανία και ο Καναδάς προχωρούν στην απομάκρυνση μελών των οικογενειών υπαλλήλων τους από τις πρεσβείες τους στην Ουκρανία.
Συνεχίζεται το διπλωματικό παζάρι
Παράλληλα με την συσσώρευση των στρατιωτικών δυνάμεων, είναι σε εξέλιξη και η προσπάθεια συνέχισης του διπλωματικού παζαριού. Η Ουάσινγκτον ανακοίνωσε ότι θα επιδώσει αυτήν την εβδομάδα γραπτή απάντηση στον κατάλογο των ρωσικών απαιτήσεων για τις «εγγυήσεις ασφαλείας», ενώ ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν και ο καγκελάριος της Γερμανίας, έπειτα από τη συνάντηση που είχαν σήμερα, Τρίτη, 25 Ιανουαρίου, στο Βερολίνο, δήλωσαν πως είναι έτοιμοι να κάτσουν στο τραπέζι του διαλόγου με τη Μόσχα αλλά και να επιβάλουν κυρώσεις που θα έχουν πολύ υψηλό κόστος εάν η Μόσχα εξαπολύσει στρατιωτική επίθεση κατά της Ουκρανίας.
Ο Γάλλος πρόεδρος έκανε μάλιστα γνωστό πως πρόκειται να έχει τηλεφωνική συνομιλία με τον Ρώσο ομόλογό του, Βλάντιμιρ Πούτιν, την ερχόμενη Παρασκευή, 28 Ιανουαρίου, διευκρινίζοντας πως Γαλλία και Γερμανία στέκονται «ενωμένες» στο συγκεκριμένο μέτωπο. Σημειώνεται πως αντιπροσωπείες από τη Γαλλία, τη Γερμανία, τη Ρωσία και την Ουκρανία πρόκειται να έχουν συνομιλίες της Τετάρτη, 26 Ιανουαρίου, στο Παρίσι, στο πλαίσιο του λεγόμενου σχήματος της Νορμανδίας.
«Ψυχραιμία» συστήνει ο Ζελένσκι
Στο εσωτερικό της Ουκρανίας, σήμερα υπήρξαν δηλώσεις αξιωματούχων, που είχαν ένα χαρακτήρα καθησυχασμού για το ενδεχόμενο «ρωσικής εισβολής».
Ο πρόεδρος της χώρας Βολοντίμιρ Ζελένσκι προέτρεψε σήμερα τους πολίτες να παραμείνουν ψύχραιμοι απέναντι στην απειλή μιας ρωσικής επίθεσης, σημειώνοντας ότι είναι σε εξέλιξη μια διαδικασία για να πραγματοποιηθεί μια συνάντηση μεταξύ του ιδίου και των ηγετών της Ρωσίας, της Γαλλίας και της Γερμανίας.
Στο ίδιο πνεύμα, ο Ουκρανός υπουργός Άμυνας, δήλωσε ότι οι Ουκρανοί δεν πρέπει να ετοιμάζουν «βαλίτσες εκτάκτου ανάγκης» καλώντας τους να διατηρήσουν την ηρεμία τους και να μην πανικοβάλλονται. Ο ίδιος ανέφερε επίσης ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι επανδρωμένες και έτοιμες να εκτελέσουν τα καθήκοντα τους.
Επιπλέον, ο Αλέξιι Ρεζνίκοφ υπενθύμισε ότι σύμφωνα με τα στοιχεία των μυστικών υπηρεσιών, ο στρατός της Ρωσικής Ομοσπονδίας δεν έχει δημιουργήσει ούτε μία δύναμη κρούσης, γεγονός που θα υποδήλωνε την πιθανότητα μιας επίθεσης.
Ωστόσο, η ουκρανική υπηρεσία ασφαλείας SBU υποστήριξε σήμερα πως διέλυσε μια ομάδα, η οποία ενεργούσε υπό τις διαταγές της Μόσχας και προετοίμαζε ένοπλες επιθέσεις για να «αποσταθεροποιήσει» τη χώρα. «Οι οργανωτές της συμμορίας ετοίμαζαν μια σειρά ένοπλων επιθέσεων εναντίον υποδομών», αναφέρει σε ανακοίνωσή της υποστηρίζοντας πως η ομάδα «συντονιζόταν» από «ρωσικές ειδικές υπηρεσίες».
Στην Ουκρανία θα βρεθεί την ερχόμενη εβδομάδα η υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας Λιζ Τρας, η οποία προειδοποίησε ξανά τη Ρωσία ότι οποιαδήποτε εισβολή στο έδαφος της Ουκρανίας θα έχει σοβαρό οικονομικό κόστος. Ωστόσο η ίδια απέρριψε το ενδεχόμενο ανάπτυξης βρετανικών στρατευμάτων σε ρόλο μάχης στην Ουκρανία, λέγοντας ότι στόχο του Λονδίνου είναι «να εξασφαλιστεί ότι η Ουκρανία διαθέτει τα αμυντικά όπλα και την εκπαίδευση που χρειάζεται, όπως και την υποστήριξη της διεθνούς κοινότητας.
Απειλές για κυρώσεις από τον Μπ. Τζόνσον
Από την πλευρά του ο Βρετανός πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον κατηγόρησε σήμερα τον Βλαντίμιρ Πούτιν ότι έχει βλέψεις να ανασυστήσει τη μεγάλη Ρωσία, βάζοντας στο στόχαστρό του άλλα κράτη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης για να ξαναχτίσει αυτό που ο Βρετανός πρωθυπουργός χαρακτήρισε την παλιά σφαίρα επιρροής της Ρωσίας.
Ο Τζόνσον κάλεσε τους Ευρωπαίους συμμάχους να είναι έτοιμοι να επιβάλλουν ένα νέο πακέτο σκληρών κυρώσεων κατά της Ρωσίας στην περίπτωση που εισβάλει στην Ουκρανία, σημειώνοντας ότι η ενότητα της Δύσης θα βοηθήσει στην αποτροπή της ρωσικής επιθετικότητας.
Συμπλήρωσε πως η Βρετανία δεν θα διστάσει να ενισχύσει τις κυρώσεις στη Μόσχα και θα προσπαθήσει να συμβάλει σε οποιαδήποτε ανάπτυξη του ΝΑΤΟ αν η Ρωσία εισβάλει στην Ουκρανία. Ωστόσο, δήλωσε έτοιμος να ξαναμιλήσει με τον πρόεδρο Πούτιν.
Επιπλέον, ο Τζόνσον είχε δηλώσει ότι η βρετανική κυβέρνηση συζητά με τις Ηνωμένες Πολιτείες το ενδεχόμενο της αποσύνδεσης της Ρωσίας από το σύστημα SWIFT, σε περίπτωση που εισβάλλουν ρωσικά στρατεύματα στην Ουκρανία.
Απαντώντας στην απειλή αυτή, η Μόσχα προειδοποίησε ότι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, οι χώρες της Ευρώπης δεν θα μπορούν να προμηθεύονται πετρέλαιο, φυσικό αέριο και μέταλλα από τη Ρωσία.
«Το SWIFT είναι ένα σύστημα πληρωμών, είναι μια υπηρεσία. Γι’ αυτό αν αποσυνδέσουν τη Ρωσία από το SWIFT, τότε εμείς δεν θα παίρνουμε συνάλλαγμα, αλλά οι αγοραστές, οι χώρες της Ευρώπης πρωτίστως, δεν θα προμηθεύονται τα δικά μας εμπορεύματα, όπως είναι το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, τα μέταλλα και άλλα σημαντικά προϊόντα που εισάγουν. Χρειάζονται κάτι τέτοιο; Δεν νομίζω», δήλωσε στο πρακτορείο TASS ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Ομοσπονδίας (άνω βουλή) Νικολάι Ζουραβλιόφ.
(Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ, Reuters, AFP, TASS, Sputnik)
Εκατοντάδες εγκλωβισμένοι για περισσότερες από 20 ώρες
Εκατοντάδες άνθρωποι παραμένουν εγκλωβισμένοι, ακόμα και για 20 ώρες ώρες, στην Αττική Οδό, περιμένοντας να απεγκλωβιστούν.
Στρατιώτες και άνδρες της ΕΜΑΚ, κατά την διάρκεια της νύχτας μοίραζαν μπουκάλια νερό, ξηρά τροφή και κουβέρτες στους εγκλωβισμένους, και με εντολές της Αστυνομίας οδηγούν όποιον μπορεί να περπατήσει εκεί που τους λένε επιτόπου η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας και η Αστυνομία.
Σκίζει τους ουρανούς μια αδικία πλανιέται πάνω από τον κόσμο γεμίζει δάκρυα πυροδοτεί αντιδράσεις οι κυβερνήσεις απαξιώνουν τους ανθρώπους μια πίκρα πλανιέται πάνω από τον κόσμο γεμίζει φτώχεια η τσέπη κι ο πλούτος τριγυρίζει κλέφτης σκυφτός κακός λεπρός διαλύει το φως κι απλώνει το σκοτάδι αγοράζει κλειδιά φίλους ανθρώπους διαχέει παντού μια πράσινη μούχλα με εμπορικά κατακάθια ανταγωνίζεστε το θεό με μαύρες αλυσίδες δένουν τις καρδιές βομβαρδισμένων τόπων. Σε σκοτεινές φάμπρικες παράγει υπεραξία τρύπια άδεια αφήνει τη γη πληγωμένη τυλιγμένη στους αέριους ρύπους ζαλισμένη ασφυκτιά κουρασμένη ίσως χρειαστεί να καταργηθεί
***************
ΠΟΙΗΣΗ-ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Μαρία Κ.Ρουμελιώτη
«ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ »
«ΠΟΡΤΡΕΤΟ» Ελαιογραφία της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη Διάσταση 80 cm X100cm
Τα χέρια σου, μετρούν από παλιά καρφιά μπηγμένα στις παλάμες που μπόρεσαν και κράτησαν τις δάδες φλόγες Αγάπης και της Μοίρας τα χαρτιά. Τόνοι πολλοί τις φάλαγγες σμιλέψαν βράχοι ακλόνητοι εγίνηκαν όλοι οι κόμποι της ζήσης μας εφάρδυναν οι δρόμοι το δάκρυ της ψυχής σου μας φιλέψαν. Τα χέρια σου, αχ, πόσο τα αγαπάω! Πέτρα την πέτρα έκτισαν κι ανθίζει βασιλικός στο σπίτι μας μυρίζει τα χέρια σου φιλώ και τα τιμάω.
* Ε Υ Ζ Η Ν Χ Α Ρ Α Υ Γ Ε Ι Α Ε Ι Ρ Η Ν Η Ε Υ Τ Υ Χ Ι Α Ε Υ Η Μ Ε Ρ ΙΑ Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ι Α Δ Η Μ Ι Ο Υ Ρ Γ ΙΑ
Ευχές για το έτος που έφτασε 2022 Νά ‘ναι ο χειμώνας ελαφρύς με πιο ελαφρύ το κρύο … Η άνοιξη χαρούμενη , γλυκό το καλοκαίρι , Πλούσιο το φθινόπωρο με Λευτεριάς αγέρι !
ΚΑΛΑΝΤΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ
Αρχή μηνιά Καλή Χρονιά , σε όλους ΧΡΟΝΙΑ μας ΠΟΛΛΑ με Υγεία Ειρήνη και Φιλία και καλή και καλύτερη Παιδεία ! Ειρήνη θέλουν οι λαοί , Ειρήνη θέλει όλη η Γη κι όποιος το πόλεμο σκορπάει , από κει – από κει που ‘ρθε να πάει… Η πιο μεγάλη αρετή , πιάστε μολύβι και χαρτί … έξω τα μίση και τα πάθη , γράφτε το , γράφτε το όλοι είναι η Aγάπη ! Να ‘μαστε μείς μικρά παιδιά , ευχόμαστε καλή χρονιά Υγεία , Ειρήνη και Αγάπη μεσ’ απ’ της – μέσ’ απ’ της καρδιάς τα βάθη! Αν είναι Αγώνας είναι η ζωή κι είναι η δουλειά σκληρή πολύ Αγω- Αγώνας κι η Ειρήνη , Λεύτερη κι όμορφη η Ζωή να γίνει. Με τέτοιο Αγώνα και δουλειά , μα όχι δουλεία κι αγγαριά φτάνει Χαράς Δημιουργία να χαρούμε του Ανθρώπου Κοινωνία !!!
«Αν ήταν κάτι να πω γι’ αυτό το διήγημα της Μ. Κολοβού Ρουμελιώτη είναι, πως η φαντασία του ανθρώπου δεν έχει όρια. Στα δυσβάσταχτα μονοπάτια της ζωής, μόνο η φαντασία μπορεί θα σε περιηγήσει. Με εργαλείο τ’ όνειρο, ανασκαλεύει το όραμα, την ελπίδα, την εφιαλτική περιπέτεια και την δυσκολία του τερματισμού. «Το τελευταίο κλειδί» ως η τελευταία ελπίδα για ένα καλλίτερο αύριο, δούλεψε, και να που τώρα ό άνθρωπος ξεπέρασε τα μεγάλα εμπόδια, προσγειώθηκε σε ήρεμες θάλασσες, σε ασφαλή λιμάνια θα λέγαμε εμείς. «Το τελευταίο κλειδί» είναι ένα βαθυστόχαστο διήγημα που προσφέρεται πιστεύω για αρκετές άλλες ερμηνείες αντικειμενικής ή υποκειμενικής ανάλυσης. Λογοτεχνικά κατά την γνώμη μου αποτελεί ένα από τα ωραιότερα και πρωτότυπα, διήγηματα της αγαπητής Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη.»
Γεράσιμος Μ.Λυμπεράτος Σύδνεϊ
«ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΛΕΙΔΙ»
Εικόνα από αναζήτηση στο διαδίκτυο
Αχ, αυτό το μυαλό… ακόμη και στον ύπνο δεν ησυχάζει! Βολοδέρνει όλη την ώρα… Δεν έχει στάση, πουθενά. Θα ‘θελα να ‘ξερα πού βρίσκει την όρεξη και ριζώνει εκεί που δεν το σπέρνουν. Έφτασε πια ο κόμπος στο χτένι. Ποίος ξέρει να ερμηνεύσει τα πολύχρωμα σχέδια στο υφάδι που υφαίνει από εικόνες του χθες, από άναρχα σκίτσα του σήμερα, από σημεία και τέρατα του αύριο που χρόνια θεμελιώνονταν εντός του; Συνεχώς αναλώνεται προσπαθώντας να λύσει έναν άλυτο δεσμό. Κάποιες ώρες ασφυκτιεί. Άλλες αεροβατεί. Άλλες ανώμαλα προσγειώνεται κι από τον όχλο ποδοπατιέται. Κραυγάζει. Φτύνει αίμα πηχτό…
Λένε, πως σαν ψάχνεις τη μοίρα, αργά ή γρήγορα θα τη συναντήσεις ή θα σε συναντήσει αυτή. Κάποιοι ψάχνουν για ευκαιρίες, μα κάποιοι άλλοι την αφορμή για να την προσελκύσουν ν’ αλλάξει την πορεία της και να ‘ρθει προς το μέρος τους. Είναι εκείνοι που δεν βλέπουν εμπόδια παρά μονάχα το κουτί της Πανδώρας ελευθερωμένο απ’ όλα τα κακά, που φυλάει καλά μέσα του μονάχα κλειδωμένη την ελπίδα. Είναι αυτοί που ξέρουν να ονειρεύονται είτε έχουν τα μάτια τους κλειστά, είτε ανοιχτά‧ και θαρρούν πως πράγμα είναι το όνειρο που πιάνεται με τις δαγκάνες του νου .
Να! απόψε, κάτι με έπιασε… κι εκεί που το μυαλό πλοκάμια άπλωνε για να ψαρέψει τη λεία του, γέμισα τα δίχτυα μου με χιλιάδες όνειρα που ‘χαν θηριόμορφα φτερά και πετούσα αναζητώντας μοιραίες διαδρομές. Μια ανέβαινα κι αγνάντευα τον κόσμο και μια κατέβαινα και σπαρταρούσα στη λασπουριά μαζί με τους ανθρώπους λες κι ήταν της μοίρας κάλεσμα ή του εφιάλτη προδοσία.
Πάνω απ’ το κεφάλι μου αιωρούνταν η Δαμόκλειος Σπάθη… Αυτή τη φορά δεν συγκρατιόταν απ’ άγριες τρίχες αλόγου αλλά από κάτι πιο ευπαθές κι ευμετάβλητο που άλλαζε θέση συνεχώς …
«Αυτή τη φορά θα κοπούνε κεφάλια!..» σκέφτηκα κρατώντας την ανάσα μου εστιάζοντας την προσοχή μου στην αποφυγή του χτυπήματος.
Πιάστηκα απ’ ένα χέρι και μετά απ’ αυτό το χέρι πιάστηκαν κι άλλα χέρια μέχρι που τα χέρια έγιναν χιλιάδες και η δύναμή μας μεγάλωσε. Ξάφνου, η Δαμόκλειος Σπάθη καρφώθηκε στη γη και οι χιλιάδες των ανθρώπων εγκλωβιστήκαμε στην ίδια παγίδα. Ούτε εμπρός μα ούτε πίσω μπορούσαμε να κάνουμε. Χνώτο και μουγκρητό κάλυπτε τον αέρα κι αρχίσαμε να πνιγόμαστε μέσα στην ίδια μας την ανάσα.
«Θέλω το χώρο μου. Θέλω τον αέρα μου ή αλλιώς θα σκάσω», φώναξα και βρόντηξα τα ποδάρια μου στο χώμα. Ο Οδηγός, όμως, ανένδοτος. Ούτε που πήρε είδηση την ικετευτική παράκλησή μου. «Θέλω τον αέρα μου» επανέλαβα ασθμαίνοντας, βάζοντας σε εγρήγορση το ένστικτο επιβίωσης…
«Όλοι τον αέρα μας θέλουμε μα πού να τον βρούμε; Μαντρωθήκαμε, βλέπεις, σε τούτο το καταβόδιο… Σήκω ανάστημα αν θέλεις να ανασάνεις! Κεφάλι, μύτη κι ότι νύχι σου έχει απομείνει για να βρεθείς λιγάκι παραπάνω», αναχάραξε αυτή τη φορά ο διπλανός και την ίδια στιγμή μου ‘ριξε μια σπρωξιά κι έπεσα δέκα μέτρα μακρύτερα τσακίζοντας μερικούς.
«Αχ, επιτέλους, ανάσανα!», αναστέναξα ανακουφισμένος αποκομμένος λιγάκι απ’ τον κλοιό που με έπνιγε.
«Ήταν να φάω την κατραπακιά μου για να ξανάρθω στα ίσια μου», πέρασε σαν αστραπόβροντο η σκέψη και σηκώθηκα απότομα κι άρχισα να τρέχω. Με ελιγμούς στην αρχή για ν’ αποφύγω την κόψη του ξυραφιού που σημάδευε το λαιμό μου. Μια δεξιά, μια αριστερά κι απότομα στο κέντρο‧ και μετά, ξανά τα ίδια απ’ την αρχή…
Μια έπεφτα… Μια σηκωνόμουν… να ξεφύγω, να γλιστρήσω στην κατηφόρα να χαθούν τα ίχνη που πρόδιδαν τη ρότα μου.
«Κάποιοι προσπαθούν τα ίχνη τους ν’ αφήσουν κι άλλοι προσπαθούν εναγωνίως να τα εξαφανίσουν. Άλλο και τούτο!…», με βομβάρδιζε η σκέψη και πιάστηκα από ένα αγκωνάρι στην άκρη του γκρεμού να μη γλιστρήσω και τσακιστώ στα βράχια «Αυτός που αποφασίζει να ζήσει μονάχος ή Θεός ή Δαίμονας είναι. Κάλιο όλοι μαζί και στην κόλαση, παρά μονάχος στον παράδεισο!… » ακούστηκε βροντόφωνη η υπενθύμιση του όχλου πίσω μου.
Στο νέο μου καταβόδιο βρέθηκα μόνος. Κυβερνούσα μονάχος τη ζωή μου‧ Ανάσαινα όσο αέρα ήθελα χωρίς κανένας να με πνίγει μέχρι που η Τιμωρός συνείδηση πριν εγκλιματιστώ στο καινούργιο μου περιβάλλον με πήρε στο κυνήγι γιατί δεν ήμουν ούτε θεός ούτε δαίμονας…
Γύρω μου, ξανά το πλήθος των συνοδοιπόρων! Με ακολούθησαν για να μου δώσουν χείρα βοηθείας ή τη χαριστική βολή.
Κατάκοποι και καταϊδρωμένοι‧ με μάτια λαμνισμένα από τις κακουχίες και την προσμονή‧ με την αιωρούμενη απειλή να μας ακολουθεί, συνεχίσαμε το ταξίδι.
«Αυτή η διαδρομή μας βγήκε από τη μύτη‧ απ’ το κακό στο χειρότερο μας πάει…» διαμαρτυρήθηκαν κάποιοι απ’ τους συντρόφους.
«Σταματήστε να μουρμουρίζετε και προχωράτε! Στην πορεία όλα θα πάνε καλύτερα. Το τέλος θα μας ανταμείψει. Κάνετε, ακόμα, λιγάκι υπομονή. Το μαρτύριο φτάνει στο τέρμα» σύστησε με αυστηρότητα ο γεροντότερος της παρέας. Ο χρόνος, του είχε διδάξει την υπομονή που έλειπε από όλους εμάς τους νεότερους.
Συνεχίσαμε την πορεία μας. Τα βήματα μας σήκωναν σύννεφο σκόνης που καθόταν στο κατόπι επάνω στο καταϊδρωμένο σώμα μας. Σαν πήλινα, κινούμενα αγάλματα, βήμα βήμα οδεύαμε ανατολικά με οδηγό το ολόγεμο φεγγάρι. Χωρίς να κλείσουμε καθόλου μάτι, το ξημέρωμα μας βρήκε στην κορυφή του βουνού να ζωγραφίζει πάνω μας ο ήλιος τις ακτίνες του. Κάτω απ’ τα πόδια μας κοφτερά βράχια και στο βάθος απέραντη απλωνόταν η καινούργια μας γη, σμαραγδένιο πετράδι.
«Σταυροκοπηθείτε και πάρτε μια μπουκιά να καρδαμώσετε. Έπειτα, θα προχωρήσουμε να συναντήσουμε τη Σμαραγδένια Πεδιάδα» συνέστησε ο αρχηγός.
Φάγαμε μια μπουκιά ξερό ψωμί μουλιασμένο σε μια γουλιά νερό και σφίξαμε τα λουριά του σακιδίου πάνω στο σώμα μας. Δεν θέλαμε να ξεμείνουμε απ’ τα ελάχιστα εφόδια που κουβαλούσαμε πάνω μας, αν και μας έκαναν το κάθε μας βήμα δυσκολότερο. Μα η καινούργια μέρα, είχε καινούργια σχέδια για εμάς.
Προχωρούσαμε αργά και σταθερά προσπαθώντας να μη γλιστρήσουμε και τσακιστούμε. Με την πλάτη κολλημένη στα βράχια κοιτούσαμε μακριά απομακρύνοντας το βλέμμα απ’ τα χαοτικά γκρεμνά μέχρι που μετά πολύωρης προσπάθειας φτάσαμε σε ένα αδιέξοδο μονοπάτι.
«Εδώ, θα χρειαστούμε τον εξοπλισμό έκτατης ανάγκης. Χωρίς αυτόν δεν μπορούμε να πάμε ούτε βήμα παραπέρα!» συνέστησα αυστηρά ο Οδηγός. «Τέτοιες στιγμές, η ζωή αναμετριέται με το θάνατο. ΄Η θα ζήσουμε… ή θα πεθάνουμε… Άλλη λύση δεν έχουμε! Αποφασίστε τι θέλετε!..»
Άρχισε να μας λούζει κρύος ιδρώτας. Πρώτη φορά θα δοκιμάζαμε κάτι τόσο ριψοκίνδυνο .
«Εγώ θα συνεχίσω με όσες δυνάμεις μού έχουν απομείνει. Όποιος θέλει μπορεί να με ακολουθήσει προτού πιάσει ντάλα μεσημέρι και στεγνώσει το σάλιο στο στόμα μας» είπα και τράβηξα από πάνω μου το γάντζο με τα κλειδιά και το συρματόσκοινο σημαδεύοντας όσο μακρύτερα μπορούσα.
Μια ουράνια σκάλα ένωσε τα γκρεμνά με την ποθούμενη γη. Δεθήκαμε πάνω της ο ένας μετά τον άλλο, κι όλο εκείνο το απεγνωσμένο πλήθος αφού αιωρήθηκε για λίγο πάνω από τα κοφτερά βράχια, έκπληκτο προσγειώθηκε στα κρυσταλλένια νερά της νέας θάλασσά μας. Μονάχα τότε πλύναμε τις πληγές μας και καθαριστήκαμε. Κολυμπήσαμε σε πέλαγα ευτυχίας. Ήταν που φυλάγαμε ο τελευταίο κλειδί. Κι άξιζε τον κόπο!
Αποχαιρετούμε με θλίψη τον σπουδαίο και εμβληματικό ζωγράφο Αλέκο Φασιανό, που «μας έμαθε έναν καινούργιο τρόπο να αγαπάμε», όπως εύστοχα είχε πει γι’ αυτόν ο κομμουνιστής ποιητής Λουί Αραγκόν. Ο Αλέκος Φασιανός με το ξεχωριστό ύφος και την απλότητα των γραμμών του έδωσε χρώμα και ποίηση στην καθημερινότητά μας. Οι ανθρώπινες φιγούρες του, οι κολυμβητές, οι ποδηλάτες, τα ερωτευμένα ζευγάρια, οι καπνιστές, οι άγγελοι αποπνέουν ένα βαθύ συναίσθημα και μια πλατιά αγάπη για τον άνθρωπο. Αποτελούν έκφραση του πλούσιου ψυχικού κόσμου ενός σεμνού, παρά τη φήμη και τη διεθνή αναγνώριση, καλλιτέχνη. «Όταν δεν ζωγραφίζω είμαι δυστυχής» συνήθιζε να λέει και αυτή τη χαρά, τη συγκίνηση της δημιουργίας, που ξεπηδά αβίαστα μέσα από τις εικόνες του, τη νοιώθει καθένας που έρχεται σε επαφή με τη ζωγραφική του.
Οι τιμές και η δόξα δεν χαρίστηκαν στον Αλέκο Φασιανό. Μια μακρόχρονη μελέτη και εργασία κρύβεται πίσω από τη λιτότητα και την καθαρότητα της φόρμας του, κύρια πάνω στην αρχαία ελληνική τέχνη, που την είχε αφομοιώσει βαθιά, αλλά και πάνω στο έργο του Γιάννη Τσαρούχη.
Γεννημένος το 1935 στο Μεταξουργείο μυήθηκε από μικρός στην αρχαία ελληνική γραμματεία και τέχνη από το φιλόλογο μητέρα του. Συμμετέχοντας στις αναζητήσεις της ονομαζόμενης «Γενιάς του ‘30» διαφοροποιήθηκε από τους καλλιτέχνες της γενιάς του, καθώς δεν εντάχθηκε φανερά σε κάποιο καλλιτεχνικό ρεύμα της εποχής του δημιουργώντας ένα εντελώς προσωπικό στυλ. Το 1960 έφυγε με υποτροφία στο Παρίσι, όπου έμεινε τελικά για δεκαετίες, στη διάρκεια των οποίων συναναστράφηκε και συνεργάστηκε με μεγάλους διανοούμενους και καλλιτέχνες. Το επίσημο γαλλικό κράτος τον τίμησε πολλές φορές αποδίδοντάς του το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής, καθώς και του Ιππότη και Αξιωματικού της τάξης των Γραμμάτων και Τεχνών. Η πιο πρόσφατη αναγνώρισή του ήταν το 2021 όταν παρασημοφορήθηκε από τη γαλλική κυβέρνηση με το αξίωμα του Διοικητή της τάξης των Γραμμάτων και Τεχνών, μια σπουδαία διάκριση καθώς μόνο 20 τέτοια παράσημα δίδονται κάθε χρόνο από τη Γαλλία.
Ο Αλέκος Φασιανός παρουσίασε το έργο του σε περισσότερες από 70 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις και συμμετείχε επανειλημμένα σε ομαδικές εκθέσεις και διεθνείς διοργανώσεις.
Το ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του.
Έφυγε απόψε από τη ζωή, σε ηλικία 87 ετών, ο σπουδαίος ζωγράφος Αλέκος Φασιανός, που σφράγισε με το έργο του την εποχή του.
Ο Αλέκος Φασιανός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών.
Λίγο μετά την πρώτη του ατομική έκθεση στην Αθήνα, το 1960, πήγε στο Παρίσι με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης. Εκεί παρακολούθησε μαθήματα λιθογραφίας και τελικά εγκαταστάθηκε μόνιμα στη γαλλική πρωτεύουσα, όπου έζησε επί 35 χρόνια, κρατώντας πάντα μια στενή και τακτική σχέση με την Ελλάδα.
Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της τέχνης του διαμορφώθηκαν βαθμιαία, στη διάρκεια της διαμονής του στο Παρίσι, όπου είχε την ευκαιρία να εξοικειωθεί, μεταξύ άλλων, με τις μοντέρνες τάσεις της δεκαετίας του 1960. Ωστόσο, άντλησε την θεματολογία του κυρίως από την Ελλάδα, δίνοντας έμφαση σε έργα με ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα.
Εκτός από τους πίνακες ζωγραφικής και τις δεκάδες εκθέσεις, ασχολήθηκε με την εικονογράφηση βιβλίων γνωστών ποιητών και συγγραφέων στην Ελλάδα και τη Γαλλία, σχεδίασε αφίσες και γραμματόσημα και συνεργάστηκε ως σκηνογράφος με το Εθνικό Θέατρο, το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν και άλλους θιάσους, σε παραστάσεις αρχαίου δράματος και σύγχρονων έργων. Επίσης, είχε εκδώσει δικά του κείμενα, πεζά και ποιητικά.
Με αφορμή την απόσυρση των ΗΠΑ από τον αγωγό «East Med», ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής του Κόμματος, σημειώνει τα εξής σε άρθρο του στο «Παρόν της Κυριακής»:
«Πριν λίγες μέρες οι ΗΠΑ, με τη μορφή «non paper», έστειλαν ένα μαντάτο στις κυβερνήσεις της Ελλάδας, του Ισραήλ και της Κύπρου και τους μήνυσαν πως αποσύρονται από τη στήριξη του ενεργειακού αγωγού «East Med», ο οποίος προορίζεται να μεταφέρει φυσικό αέριο από την Ανατολική Μεσόγειο δια μέσου της Ελλάδας και της Ιταλίας, στην Ευρώπη.
Στο αιτιολογικό της απόφασης, μαζί με την επίκληση προβλημάτων «οικονομικής και εμπορικής βιωσιμότητας» και στην έμφαση που δίνει για πιο «πράσινες» μορφές Ενέργειας ή ακόμα και την προώθηση στην αγορά φυσικού αερίου made in USA, προς το συμφέρον των αμερικανικών μονοπωλίων, αναφέρεται ότι το σχέδιο για τον «East Med» αποτελεί «εστία εντάσεων στην περιοχή».
Η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ, που υπερψήφισαν και ύμνησαν τον αγωγό και τον ρόλο των ΗΠΑ, τον Μάη του 2020 στη Βουλή, εκτέθηκαν ανεπανόρθωτα. Γιατί αυτός ο αγωγός, που υπηρετεί τα συμφέροντα των αστικών τάξεων της Ελλάδας, του Ισραήλ, της Κύπρου και σχεδιάστηκε για να υπηρετήσει την «απεξάρτηση» της ΕΕ από το ρωσικό φυσικό αέριο, χρησιμοποιήθηκε ως μέσο καλλιέργειας ψεύτικων προσδοκιών και εξαπάτησης του λαού.
Βεβαίως, το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο της αμηχανίας τους είναι ότι οι Αμερικανοί -τους οποίους τα αστικά κόμματα αντιμετωπίζουν ως «προστάτες-σωτήρες»- μιλώντας για «εστία εντάσεων στην περιοχή» δικαιώνουν τις θέσεις του τουρκικού αστικού κράτους για τις θαλάσσιες ζώνες και φουσκώνουν τα πανιά των διεκδικήσεών του στην περιοχή.
Οι απολογητές του αμερικανικού ιμπεριαλισμού ανησυχούν για ενδεχόμενη «στροφή» των ΗΠΑ και προσέγγιση της Τουρκίας στο πλαίσιο του στόχου τους να διαμορφωθούν όροι για τη συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στην Αν. Μεσόγειο (και το Αιγαίο) προς όφελος των αμερικανικών και ευρωπαϊκών ενεργειακών κολοσσών, με θύμα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, σε συνδυασμό με το «παζάρι» για πιο ενεργή συμμετοχή της Τουρκίας στους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς και την αποδυνάμωση της ρωσικής επιρροής.
Οι εξελίξεις αποδομούν βασικούς ισχυρισμούς της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων του ευρωατλαντισμού, που μίλησαν για «ιστορική συμφωνία» και συνέδεσαν τον αγωγό με την ενεργειακή αναβάθμιση της χώρας. Ο τότε υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας της κυβέρνησης της ΝΔ, για να αναδείξει τη συναίνεση με τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ, ανέφερε ότι «εγώ ήμουν ο δρομέας στα τελευταία μέτρα. Ξεκίνησε επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και συνεχίστηκε επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ».
Το ΚΚΕ καταψήφισε το σχετικό νομοσχέδιο, αποκάλυψε τα αστικά παραμύθια και τεκμηρίωσε ότι ο «East Med» (όπως και οι άλλοι ενεργειακοί αγωγοί) δεν έχει καμία σχέση με τα συμφέροντα του λαού, υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου, των ενεργειακών ομίλων, συνιστά εργαλείο των ΗΠΑ και της ΕΕ στον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό με τη Ρωσία, τροφοδοτεί τις αντιθέσεις της τουρκικής και της ελληνικής αστικής τάξης, πολύ περισσότερο που ο αγωγός προωθείται χωρίς να έχουν οριοθετηθεί οι ΑΟΖ στην περιοχή.
Ταυτόχρονα, οι βουλευτές του ΚΚΕ σημείωσαν ότι η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα, υποστηριχτές του αγωγού, «πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες», αποκρύπτουν προβλήματα που μπορούν να οδηγήσουν στη ματαίωση του «East Med».
Ανεξάρτητα από την τύχη του αγωγού, οι θέσεις του ΚΚΕ επιβεβαιώνονται και στην πράξη αποδεικνύεται πως η εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, οι ενεργειακές συμφωνίες για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, η συμμετοχή της Ελλάδας σε ΝΑΤΟικές αποστολές στο εξωτερικό και οι αμερικανικές βάσεις, που μετατρέπουν τη χώρα σε ορμητήριο πολέμου, στρέφονται κατά άλλων λαών, βάζουν τον λαό σε μεγάλους κινδύνους.
Από αυτά εξάγονται σημαντικά συμπεράσματα, χρήσιμα για την ανάπτυξη της λαϊκής πάλης για την απεμπλοκή της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, παίρνοντας υπόψη ότι η αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας απαιτεί ριζικές αλλαγές, οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες και όχι το καπιταλιστικό κέρδος, διεθνείς σχέσεις στη βάση του αμοιβαίου οφέλους των λαών και αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες».
ΟΜΙΛΙΑ Το βαθύτερο ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ! (Σπουδή στον Φιλόσοφο Α.ΣΑΦ) Γεράσιμος Μ. Λυμπεράτος
ΕΚΤΑΚΤΟ ΣΧΟΛΙΟ Κύριε Γεράσιμε, καλή χρονιά με υγεία και εξέλιξη! Μόλις διάβασα το κείμενό σας και ήθελα να σας ευχαριστήσω για το πολύτιμο τούτο δώρο, στο οποίο τόσο στοργικά αγκαλιάζετε με λέξεις το νόημα της ζωής, αναδεικνύοντας το απαραίτητο της σύνδεσής του με το όραμα και τον αγώνα για ένα καλύτερο αύριο για όλους μας. Σας χιλιοευχαριστώ από καρδιάς! Εύχομαι να είστε όλοι καλά! Φιλικά, Φρόσω Πιτσαλίδη -Συγγραφέας -Εικαστικός
Στην λέσχη των ηλικιωμένων του Ντολς Πόιντ στο Σύδνεϊ της Αυστραλίας πριν λίγο καιρό δόθηκε εν μέσω πανδημίας (παίρνοντας υπόψιν όλα τα απαιτούμενα μέτρα προστασίας) ομιλία για τους ηλικιωμένους Έλληνες με πάντα το επίκαιρο θέμα: Το βαθύτερο νόημα της Ζωής. Να σημειωθεί πως η εκδήλωση αυτή στέφθηκε από επιτυχία και ήταν κοινώς ομολογουμένως μιαανάσα αισιοδοξίας για τους συμπατριώτες μας που διανύουν την τρίτη και τέταρτη ηλικία και μάλιστα εν μέσω πανδημίας με όλα τα επακόλουθά της. Η εκδήλωση συνοδεύτηκε και με ποιήματα του ομιλητή που απάγγειλαν ο ίδιος και η δασκάλα και υπεύθυνη της λέσχης ηλικιωμένων κυρία Μαίρη Πετροπούλου
Το βαθύτερο ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ! Σπουδή στον Φιλόσοφο Α.ΣΑΦ
Εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια τώρα, και συγκεκριμένα από τότε που ο άνθρωπος απόκτησε νου και σκέψη προσπαθούσε να απαντήσει σε ένα μεγάλο ερώτημα που η ίδια η ζωή του το έθετε.
Και το ερώτημα αυτό ήταν: «Ποιο είναι το νόημα της ζωής?»
Πραγματικά δύσκολο να απαντηθεί το ερώτημα αυτό, το οποίο και στις μέρες μας παραμένει επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε.
Έξω λοιπόν από την πανδημία που προσωρινά -πιστεύω- αλλάζει όλα τα δεδομένα της ζωής μας, θα προσπαθήσω να εκφράσω τις απόψεις μου πάνω σ’ αυτό το τεράστιο και ταυτόχρονα θολό ερώτημα. Αν γίνω πιστευτός από κάποιον θα είναι μεγάλη μου χαρά αλλά και να μη γίνω πάλι θα νιώσω την ικανοποίηση ότι συζήτησα μαζί σας αυτό το σπουδαίο θέμα. Επίσης πρέπει να ξεκαθαρίσω κάτι από την αρχή για να μην μπερδευτούμε στο τέλος όλοι. Το θέμα αυτό θα το συζητήσω μαζί σας με βάση την κοσμική πλευρά της επιστήμης της κοινωνιολογίας που δεν αναφέρεται σε θρησκευτικές αντιλήψεις. Γιατί οι θρησκευτικές αντιλήψεις είναι γνωστές για το θέμα αυτό. Υπάρχει μια ανώτατη αρχή, υπάρχουν οι ιερείς και οι οποίοι σου λένε ψάξε τις γραφές κι εκεί θα βρείτε το νόημα της ζωής.
Αγαπητοί μου φίλοι
Όταν ρωτάμε για το ποιο είναι το νόημα της ζωής, πρώτα απ’ όλα ρωτάμε για την αξία της ζωής. Αξίζει η ζωή για να την ζούμε? Αλλά και από αυτό το δεύτερο ερώτημα βγαίνει και ένα τρίτο. Αν συμφωνήσουμε πως πραγματικά αξίζει η ζωή για να την ζούμε, τότε ποιος είναι ο σκοπός της ζωής?
Τα ερωτηματικά αυτά είναι δύσκολο να απαντηθούν από τις φυσικές επιστήμες όπως π.χ. η βιολογία. Μόνο η κοινωνιολογία και ψυχολογία ως ανερχόμενες επιστήμες μπορούν να βοηθήσουν κάπως, και γενικά η φιλοσοφία ως ένα βαθμό. Κι αυτό γιατί η φυσικές επιστήμες απαιτούν αποδείξεις που αδυνατούν να δώσουν.
Ενώ οι απαντήσεις της κοινωνιολογίας , φιλοσοφίας και ψυχολογίας βασίζονται στην έρευνα περισσότερο στην αναζήτηση, και στην ανθρώπινη πείρα γενικά προσφέροντας μόνο σοβαρές εκτιμήσεις. Κι αυτό γιατί το νόημα για την ζωή δεν είναι το ίδιο ακριβώς για το κάθε άτομο, την κάθε κοινωνία. Ακόμη μπορεί να διαφέρει από εποχή σε εποχή.
Πριν όμως μπούμε πιο βαθιά στο θέμα θα πρέπει και πάλι να ξεκαθαρίσουμε ακόμη κάτι. Ρωτάμε για το νόημα της ζωής, επειδή υπάρχει ο φόβος του θανάτου. Αν είμαστε αθάνατοι, κανένας δεν θα μιλούσε γι’ αυτό το θέμα.
ΣΤΑ ΧΙΟΝΙΑ (Θάνατος) (Από την συλλογή χαρές και λύπες σ ένα γκρίζο ουρανό)
Στις λευκές επιφάνειες του χιονιού με μια βέργα με ουράνιο φέγγος και παγωμένες ακτίνες ηλίου με συντροφιά την απέραντη Ηχώ χάραζα τα εναπομείναντα περιγράμματα πραγμάτων, την μαύρη φτερούγα ενός πουλιού –που το είχε σκοτώσει η παγωνιά– και δεν είχε προλάβει να την σκεπάσει το χιόνι ********
ΔΕΝ ΗΡΘΕΣ (Από την συλλογή χαρές και λύπες σ ένα γκρίζο ουρανό)
Τ’ αστέρια κρύφτηκαν πίσω απ’ τα σύννεφα. Οι πρώτες στάλες βροχής τα δάκρυα της λύπης μου. Ένα κερί αναμμένο λαμπύριζε πάνω στην τούρτα των γενεθλίων σου. Δεν ήρθες να το σβήσεις. Τούτο το βράδυ με βρήκε μόνο… να κλαίω… στην άκρη της ξεψυχισμένης φλόγας
Ο φόβος λοιπόν του θανάτου, η τραγωδία του χωρισμού από θάνατο κάποιου κοντινού μας, η επερχόμενη μοναξιά είναι τα κίνητρα που μας ωθούν να θέτουμε στο τραπέζι των συζητήσεων το βαθύτερο νόημα της ζωής. Και να τώρα που σ αυτό το σημείο έρχονται οι δικοί μας Στωικοί φιλόσοφοι για να μας τονίσουν : «Δεν είναι ανάγκη να παρηγορούμε κάποιον για το αναπότρεπτο του θανάτου, αντίθετα να τονίζουμε ανά πάσα στιγμή πως αξίζει τον κόπο να εξακολουθούμε να ζούμε!»
ΣΠΕΥΔΕ ( Από την συλλογή λύπες και χαρές σ ένα γκρίζο ουρανό)
Κάτι το απροσδιόριστο μέσα μου με προστάζει «σπεύδε.» Μήπως είναι ο Χρόνος; Μα γιατί όμως; ό, τι ήταν να κάνω ως χρέος προς την ζωή το έκανα. Τι αξία μπορεί να ‘χει το «λίγο ακόμη» παραπάνω; «….O χρόνος δεν είναι για χάσιμο! Ως το ίστατο ψυχορράγημα ο χρόνος είναι ζωή.» Ο χρόνος, θανάσιμος εχθρός της ακινησίας. Σπεύδε!
Ευτυχώς στην όλη πορεία της ζωής μας, κάπου-κάπου συζητάμε ότι πλησιάζει ο θάνατος. Όταν είμαστε νέοι δεν το συζητάμε σχεδόν καθόλου, περισσότερο όμως το συζητάμε στην Τρίτη ηλικία. Γιατί αν το σκεφτόμαστε κάθε λίγο και λιγάκι τότε σίγουρα θα καταλήγαμε σε κάποιο τρελοκομείο, ή ψυχιατρείο όπως το αποκαλούμε σήμερα.
Αλλά το ερώτημα «αξίζει η ζωή για να την ζούμε?» δεν μας το υποβάλει μόνο η σκέψη του θανάτου. Μας το υποβάλει και ο πόνος, τόσο ο σωματικός, όσο και ο ψυχικός αλλά και ο ηθικός. Ιδιαίτερα όταν αυτός ο πόνος είναι άδικος. Τον άδικο αυτό πόνο, τον ψυχικό, τον ηθικό, τον ζούνε εκατομμύρια άνθρωποι σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου μας. Είτε με ανεργία, είτε με πόλεμο, προσφυγιά, ρατσισμό, πείνα, είτε με κοινωνική σήψη, ναρκωτικά αγοραίο έρωτα κλπ. κλπ. Οι κραυγές της μάνας που χάνει το παιδί της από βόμβες πολέμου, ή απ’ τα ναρκωτικά , ή απ’ την πείνα ή απ’ ότι άλλο ταλανίζει την ζωή μας, μας ωθούν στο ίδιο ερώτημα, Αξίζει η ζωή για να την ζούμε?
Θα φρίξουμε αν αναφερθούμε στα στατιστικά στοιχεία. Ολόκληρη η ανθρωπότητα υποφέρει ακόμη και σήμερα παρά την τεράστια τεχνολογική πρόοδο. Θα σας αναφέρω ένα μόνο. 1δισεκατομύριο το 1/5 σχεδόν του ανθρώπινου πληθυσμού του ζει κάτω από συνθήκες ακραίας φτώχειας με μισθό 1.90 Σεντ την μέρα δολάρια. Πηγή παγκόσμια τράπεζα που εδρεύει στις ΗΠΑ.Κι επειδή τα στοιχεία που δίνει μια τράπεζα είναι συντηρητικά , μπορούμε να υποθέσουμε πως η παγκόσμια φτώχεια είναι πολύ μεγαλύτερη.
Ήρθε η στιγμή τώρα να απαντήσουμε στο παραπάνω ερώτημα. θα συμφωνήσουμε πως αξίζει η ζωή να την ζούμε, γιατί η ζωή έχει ένα νόημα κι αυτό το νόημα στο μεγάλο διάβα της από την γέννηση ως τον θάνατο πρέπει να περικλείει στους κόρφους του ως σκοπό την αναζήτηση της ευτυχίας του ανθρώπου. Δεν πιστεύω πως θα υπάρξει κανείς σήμερα εδώ που να μη συμφωνήσει, ό,τι η ανθρώπινη ευτυχία είναι το Α και το Ω του νοήματος για την ζωή.
ΕΠΙΘΥΜΙΑ (νέο ποίημα)
Πριν κλείσω τα μάτια Το τελευταίο δάκρυ μου ας στάξει πάνω στο χώμα. Μήπως και βλαστήσει λουλούδι σαν τότε που η άβυσσος ασυγκράτητη έσταζε δάκρυα κι η γη μας βλαστούσε κι έθρεφε τη ζωή στα πρώτα της άκακα βήματα. Τότε που άνθρωποι, ζώα και πουλιά, λουλούδια ,ουρανοί και θάλασσες συναντήθηκαν στο φως και κοιτούσαν ερευνητικά ο ένας τον άλλον στα πρώτα τους άκακα βήματα. ΣΑΝ ΤΟΤΕ! Τίποτε άλλο!
Πως όμως μπορεί να γίνει κατορθωτό αυτό? Μπήκαμε στα δύσκολα. Δεν είναι εύκολο πράγμα .
Ο Μεγάλος ποιητής μας Γιάννης Ρίτσος σε ένα ποίημά του μας λέει, πώς για να κάνεις τον κόσμο να γελάσει πρέπει εσύ ο ίδιος να κλάψεις πολύ. Τι εννοεί μ αυτούς τους στίχους ο Ρίτσος? Εννοεί πως για να κάνεις ένα κόσμο καλλίτερο και στον ανώτερο βαθμό ευτυχισμένο πρέπει να συγκρουστείς με τις αιτίες που δημιουργούν θάνατο πόνο και δυστυχία. Γιατί πίσω από κάθε δυστυχία υπάρχει μία αιτία πχ. Αιτία πολέμων είναι ο ανταγωνισμός συμφερόντων για το κέρδος. Αιτία για τα αυξημένα κρούσματα ναρκωτικών είναι από την μια μεριά το εύκολο και παράνομο κέρδος και από την άλλη η αποβλάκωση της νεολαίας ώστε να μη ενδιαφέρεται για το φτιάσιμο ενός καλλίτερου κόσμου. Αλλά κι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, είναι ότι πιο απάνθρωπο και πηγή όλων των κακών συνολικά του πλανήτη μας.
Γι’ αυτό το νόημα της ζωής, και ο σκοπός της ζωής, απαιτεί κύρια μια δίκαιη κοινωνία, πρώτιστα με αξίες. Που όλοι θα μπορούν να έχουν πρόσβαση στη εργασία, στην μόρφωση, στην υγεία, και στην καλή ποιότητα ζωής. Δεν είναι το άτομο που φτιάχνει το νόημα της ζωής σε μια κοινωνία, αλλά η δίκαιη κοινωνία που δίνει νόημα ζωής στο κάθε άτομο. Χωρίς όμως να παραβλέπουμε και την προσφορά του κάθε ξεχωριστού ατόμου. Μια χρηστή κοινωνία με άριστους θεσμούς και καλούς ,δίκαιους νόμους θα υπερηφανεύεται μόνο όταν καταφέρει να κάνει ευτυχισμένα τα μέλη της και τα απαλλάξει από τις διάφορες κοινωνικές ανισότητες που προκαλούν πόνο και δυστυχία.
ΞΗΜΕΡΩΜΑ 1ο βραβείο ποίησης από τον Ελληνοαυστραλιανό Πολιτιστικό Σύνδεσμο Μελβούρνης, 2020
Ξημέρωμα και τ’ όνειρό μου αρχίζει να ξανακεντιέται στη σκέψη μου ακτίνα -ακτίνα, με το φως του ήλιου. Το νιώθω σαν έναν ξεχασμένο ήχο καμπάνας που προσπαθώ μέσα απ’ τ΄ αγουροξύπνημά μου να τον συγχρονίσω με τους κτύπους της καρδιάς μου, με την καθημερινότητά μου. Είναι καιρός είπα, να προσπεράσω τα μελαγχολικά γιοφύρια, ν’ ανοίξω νέους δρόμους στον περίγυρο της ζωής. Κόντρα στους μανιακούς αγέρες, τους παγερούς χειμώνες, τους θανατερούς ιούς. Να παραμερίσω τα φράγματα και ν’ αφήσω τους ορμητικούς χειμάρρους να ξεχυθούν μοιράζοντας στον κόσμο Ειρήνη. Γιατί μόνο της Ειρήνης η θερμή σιγουριά χαράζει δρόμους δημιουργίας αγάπης και δίκιου . Διασχίζοντας τα δάκρυα σε κάθε γωνιά της γης διαγράφει τον πόνο π’ άφησαν οι πόλεμοι και η μίζερη ζωή, αντικαθιστώντας αυτά με χαρά και αισιοδοξία. Τις θανατερές σκιές, τις ομίχλες και τους γκρίζους ουρανούς εξαφανίζουν οι γλυκές ανταύγειες της αυγής, οι ανταύγειες του κόκκινου ήλιου που έδυε. Τώρα ξέρω πόσο σταθερά μπορώ και πατώ τα πόδια μου πάνω στο χώμα. Αν όλα αυτά τα χαρίσω και στην ζωή τότε αυτή θα με ανταμείψει. Αιώνια Θάνε η παρουσία του ανθρώπου θα την αγκαλιάζει με σεβασμό το σύμπαν και δεν έχει τίποτε να φοβηθεί πιά.
Λέγοντας αυτό όμως, ανεξάρτητα απ’ ό,τι άλλο, υπάρχουν και ατομικές ευθύνες, και κοινωνικές, και κρατικές.1. Οι ατομικές ευθύνες είναι ό,τι το κάθε ξεχωριστό άτομο ενδιαφέρεται να δώσει μόνο στο εαυτό του ένα νόημα για την ζωή. Αδιαφορώντας για το δράμα του πλησίον του. Να καεί ο κόσμος όλος αρκεί αυτός να περνά καλά.2.Η κοινωνική ευθύνη εστιάζεται στο ό,τι δεν προσπαθούμε συλλογικά να αγωνισθούμε στην δημιουργία ενός κοινού νοήματος για το φτιάξιμο ενός καλλίτερου κόσμου. Απομένουν οι κρατικές ευθύνες που και στις μέρες μας το νόημα της ζωής το αντιλαμβάνονται στην βάση του κέρδους για την άρχουσα τάξη που κύρια εκπροσωπούνε.
Κι όμως και στις τρείς κατηγορίες που δεν κάνουν κατά την γνώμη μου το σωστό, διακρίνουμε να κυριαρχεί ο φόβος. -Ο Εργάτης στο εργοστάσιο υποκύπτει στις πιέσεις του εργοδότη του για να μη χάσει την δουλειά του. -Ο ιδιοκτήτης ενός μικρού εστιατορίου τρέμει μήπως λίγα μέτρα πιο κει ανοίξει κάποιος ένα άλλο, και του κλείσει το δικό του. -Αλλά κι ο δισεκατομμυριούχος μη βρεθεί στην πτώχευση λόγο ανταγωνισμού και πιέζει την κυβέρνηση να πάρει συνήθως αντεργατικά μέτρα για να σώσει τα κέρδη του και την επιχείρησή του. Αυτό το γεγονός όμως δεν παρατηρείται μόνο στα άτομα της κάθε κοινωνίας, στις διάφορες κοινωνικές ομάδες, αλλά παρατηρείται και στις σχέσεις κρατών με άλλα, που ο φόβος αναγκάζει κυβερνήσεις να προετοιμάζουν πόλεμο για να διασφαλίσουν τα οικονομικά συμφέροντά τους. Ρίξτε μια ματιά τριγύρω σας σήμερα. Θα δείτε κράτη υπερδυνάμεις όπως είναι η ΗΠΑ, η Κίνα Η Ρωσία και η Ευρώπη να προετοιμάζονται για ένα παγκόσμιο πόλεμο από φόβο μήπως και βρεθούν στο περιθώριο της οικονομικής ανάπτυξης. Για να μπορέσουν να ελέγξουν τις παγκόσμιες αγορές. Γι’ αυτό λέμε πως η παγκόσμια ευτυχία που είναι και το ζητούμενο του νοήματος για την ζωή, μπορεί να έρθει σε όλους μας όταν αποκτήσουμε πρώτα απ’ όλα Ειρήνη και κοινωνικό ανθρωπισμό. Αγάπη προς το πλησίον, ο άνθρωπος για τον άνθρωπο να μην είναι λύκος, αλλά να είναι φίλος, σύντροφος. Να κάποιες αξίες που μπορούν να γίνουν ένας πρώτος σκοπός του νοήματος για την ζωή. Αλλά και κάτι περισσότερο.
Ο άνθρωπος της προόδου κατανοεί πως πρέπει να συμμετέχει σε κοινωνικούς αγώνες ώστε να γίνουν σημαντικες αλλαγές με βλέψη την δημιουργία ενός καλλίτερου κόσμου.
Αγαπητοί φίλοι
Άφησα στο τέλος την Τρίτη ηλικία. Ό,τι ανάφερα παραπάνω ισχύει για όλες τις ηλικίες. ‘Όμως θα προσπαθήσω να τα απλοποιήσω. Ο φόβος του θανάτου είναι υπαρκτός. Η ανασφάλεια και ο πόνος επίσης. Τι μπορούμε να κάνουμε? Ποιο είναι το νόημα της ζωής για την Τρίτη ηλικία?
Πρέπει κι εδώ να απαντήσουμε, πως πρέπει να απαλλαγούμε από τον φόβο. Μα πώς? Ένας τρόπος υπάρχει γενικά. Να μη σταματήσουμε με τίποτε την καθημερινή μας δραστηριότητα.
Πρέπει ο κάθε ηλικιωμένος να συμπεριφέρεται στο κατά δύναμη φυσιολογικά. Έτσι περίπου όπως σκέπτεται ένας νέος άνθρωπος. Σε ειδικές περιπτώσεις γιατί όχι να χορέψει, να μάθει να χειρίζεται κάπως την νέα τεχνολογία. Να ακούει ομιλίες όχι για γιατροσόφια χιλιοειπωμένα και συνταγές φαγητών αγοραπωλησίες και κουτσομπολιά, αλλά αυτές που ακονίζουν το μυαλό και δεν το αφήνουν να γεράσει.
Μα μη κλίνεται στον εαυτό του αλλά να προσπαθεί να περνά την ζωή του κοντά σε συνανθρώπους του.
Να προσπαθεί να είναι ενήμερος για τα πάντα, να αγωνίζεται και πολιτικά για τα δικαιώματά του. Παράδειγμα οι συνταξιούχοι της Ελλάδας κατά δεκάδες χιλιάδες βγήκαν στους δρόμους για προστατέψουν την σύνταξή τους στις μέρες της οικονομικής κρίσης.
Ο αγώνας για την ζωή είναι συστατικό μέρος του νοήματος για την ζωή. Διώχνει τον φόβο. Είναι ευτυχία. Γι’ αυτό μάθετε να στοχάζεστε σωστά. Η σωστή σκέψη φέρνει χαρά, η λάθος σκέψη φέρνει νεύρα και άγχος, γκρίνια και καυγάδες. Αλλά και στο σπίτι oi ασχολίες στον κήπο, το διάβασμα ενός καλού βιβλίου χρησιμεύουν. Τα μέσα της μαζικής ενημέρωσης να τα ακούμε όχι σαν παπαγαλάκια αλλά με ισχυρή δόση σκέψης ώστε να καταλαβαίνουμε πότε μας λένε αλήθεια και πότε ψέματα. Όταν τα κανάλια μιλάνε συνέχεια για ένα βιασμό ή ένα έγκλημα όπως αυτό στα γλυκά νερά, να ξέρετε ότι είναι η χρυσή ευκαιρία για τις κυβερνήσεις, να περνάνε από την βουλή αντεργατικούς ή αντιλαϊκούς νόμους. Να προσπαθήσουμε ως παππούς ως γιαγιά να γράψουμε μια μικρή ιστορία από την ζωή μας, ένα παραμύθι δικό μας και να το διηγηθούμε στα εγγόνια μας. Όλα αυτά περικλείονται λίγο ή πολύ σ αυτό που λέμε το νόημα της ζωής. Και είναι σίγουρο πως κάνοντας όλα αυτά και άλλα που ο καθένας μπορεί να έχει στο νου του, η ίδια η ζωή θα τον ανταμείψει. Κι αργότερα τον θάνατο θα τον προϋπαντήσει όχι ως εχθρό, αλλά ως φίλο. Αφού πλέον θα έχει κάνει το καθήκον του προς την ζωή. Κι όσους αφήσει πίσω του, είναι σίγουρο πως θα τον μνημονεύουν ως ένα άνθρωπο γενναίο που δεν παραδόθηκε, αλλά αγωνίστηκε στην ζωή του με θάρρος κι άφησε μια θετική νοητή κληρονομιά για τις νεότερες γενιές να αντιμετωπίζουν με θάρρος, με γενναιότητα, την ζωή. Δεν είναι εύκολο αυτό αλλά για να κρατηθούμε στην ζωή χρειάζεται μια προσπάθεια μεγαλύτερη από αυτή που κάνουμε για να αναπνεύσουμε. Χρειάζεται μια φλογερή υπομονή για να αποκτήσουμε το νόημα της ζωής να κατακτήσουμε την Ευτυχία! Με οδηγό το μεγαλείο που κρύβει ο καθένας μας μέσα στην ψυχή του μπορούμε να τα καταφέρουμε. Μπορούμε. Σας ευχαριστώ.
**********
ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕΡΑ… (από την συλλογή στο βάθος του κόσμου)
Στην τροχιά της άνοιξης να ’μαι και πάλι κι όλα τώρα τυλιγμένα στο φως. Ν’ αλλάξω κάτι πλέον δεν θέλω. Τα ’χω όλα, αυτά που ονειρεύτηκα, αυτά που πόθησα, αυτά που αγωνίστηκα ανεμίζοντας σημαίες και λάβαρα στους δρόμους της πείνας, της μίζερης ζωής. Τώρα καμιά δόξα άλλη δεν χρειάζεται, ούτε ένα δάκρυ να κυλήσει απ’ τα μάτια μου, ούτε μια σταγόνα αίμα να στάξει απ’ τ’ αστέρια. Τώρα όλοι γευόμαστε την νίκη της Άνοιξης. Το χρώμα της, το φως της, την ζωντάνια της. Τώρα μαθαίνουμε το μυστικό της «να νικάει πάντα» με τις επαναστατικές εκρήξεις των μίσχων, με τις κόκκινες παπαρούνες ν’ απλώνονται στους αγρούς, με την νέα ζωή ν’ ανθίζει στα χείλη της. Μετρώ την ώρα, τόσο μεγάλη, τόσο απέραντη! Πάνω της κρέμονται όλες οι ομορφιές του κόσμου, κάθε στιγμή της και μια ανάσα αναστάσιμης ζωής. Ανάσα φυσιολογική, ανεμπόδιστη, απαλλαγμένη απ’ άγχη κι ανασφάλειες. Περπατώ στα σπάνια μονοπάτια που με παρασύρει ο χρόνος. Απολαμβάνω τους γλυκύτατους χυμούς της ζωής δίχως συντηρητικά, αφαιρέσεις, προσθέσεις, δηλητηρίων. Η φωνή μου υψώνεται σαν σε τραγούδι, κι όλες οι λέξεις στο φως, νικούν το σκοτάδι. Μπορείτε λοιπόν να λουστείτε στον ήλιο τώρα. Πάρτε απ’ το αιώνιο όσα χρόνια θελήσετε. Τώρα μπορούμε να φτιάνουμε την ζωή καλλίτερη μελετώντας το πράσινο των ελατιών στο δάσος, των πουλιών το φτερούγισμα μα και του κάθε παιδιού το χαμόγελο!
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΣΟΥΜΗ Μελβούρνη Από το περιοδικό «ΑΝΤΙΠΟΔΕΣ» του ΕΑΠΣ Μελβούρνης Σκίτσο Γεράσ. Μ.Λυμπεράτος
Θα έρθω! θα έρθω, για να σε πάρω αγκαλιά! Θα έρθω, για να νιώσω την τραχιά υφή του χεριού σου! Θα έρθω, για να ακούσω τη φωνή σου! Θα έρθω, για να νιώσω την ανάσα σου! Θα έρθω, για να μυρίσω τ’ άρωμά σου! Θα έρθω, σου είχα πει, αλλά εσύ δεν περίμενες! Τώρα θα έρθω, στα μαύρα ντυμένη. θα έρθω για να σε αποχαιρετήσω, αλλά δεν θα με ακούσεις. θα έρθω για να σε βρω μέσα σε αντικείμενα, αλλά δεν θα με δείς! Θα έρθω, αλλά θα λείπεις! Τώρα μόνο εσύ μπορείς στα όνειρά μου να ‘ρθεις. θα έρθεις;
*****************
ΑΞΙΕΣ ΣΕ ΔΙΑΡΚΕΙΑ Του Αδριανού Καζά ΣΥΔΝΕΪ Φ. Από διαδίκτυο
Αιώνες τώρα πού ΄χω ξεκινήσει κι ακόμα ταξιδεύω με πληγωμένα δάκτυλα και με πρησμένα πόδια από την πάλη των καιρών.
Έμενα άγρυπνος τις νύχτες των δράκων τα περάσματα να φράξω και χόρεψα πυρρίχιο στ΄αλώνια με τους συντρόφους της φωτιάς και της αγάπης.
Από της νίκης το αψύ κρασί ξεχάστηκα του γυρισμού ν΄αλλάξω τα ιστία και πνίγηκε η μάνα μου στο δάκρινο ποτάμι.
Τώρα πλανιέμαι στους Αντίποδες με το Σταυρό του Νότου προβολέα, στο αμυδρό του φως αγωνιώ χωρίς πυξίδα και εξάντα διαβάζοντας τα νέφη.
Πολύτιμο φορτίο κουβαλάω κι είναι η έγνοια μου τρανή. Στην πλώρη έχω τον Όμηρο τον Γέρο του Μωριά στην πρύμη και δίπλα μου στην κουπαστή έχω τον Καραγκιόζη.
Τώρα θαρώ κατάλαβες γιατί αγωνιώ.
*************
ΜΙΑ ΜΙΚΡΟΥΛΑ ΙΣΤΟΡΙΑ Γεράσιμος Μ.Λυμπερατος Σύδνεϊ Φ. Από το διαδίκτυο
1956
Έφτιαξα την «βαρκούλα» μου μ’ ένα φύλλο χαρτί. Την φόρτωσα με λίγους σπόρους αραποσίτι για να έχει βάρος και να επιπλέει στο νερό της σκάφης που έπλενε τα ρούχα η μαμά όταν ξαφνικά κτύπησε η πόρτα του σπιτιού μας. Έτρεξα γρήγορα προς τα εκεί, ήξερα πως εκείνη την ώρα περνούσε ο ταχυδρόμος. Έτρεξα… αλλά η μανούλα με πρόλαβε, είχε κιόλας ανοίξει την πόρτα και κρατούσε το γράμμα που της έδωσε ο ταχυδρόμος. Συνήθως, Χριστούγεννα και Πάσχα ο θείος μου από την Αμερική μας έστελνε μερικά δολάρια κι η καλή μανούλα πάντα μου έδινε χαρτζιλίκι που με έκανε χαρούμενο κι έτρεχα κατ’ ευθείαν στο περίπτερο ν’ αγοράσω σοκολάτα. Την ρώτησα αν το γράμμα ήταν συστημένο, κι αυτή μου απάντησε αρνητικά. Κρίμα είπα. Σήμερα δεν τρώμε σοκολάτα. Κρίμα και για τους φίλους μου στην γειτονιά που μοιραζόμαστε την σοκολάτα. Πέτρινη και η δεκαετία του 50. |
***************** ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΟΜΙΧΛΗΣ ΝΙΚΟΣ ΝΟΜΙΚΟΣ Μελβούρνη Από την συλλογή «Αθέατο ημερολόγιο» 2021
Σε βλέπω, απόψε κάποιο χάος θ’ άνοιξε το στόμα του διάπλατα. Μπαινοβγαίνουν αλλόφυλα πλήθη μέσα σε κύκλους ζωδιακούς σαν απ’ εκείνους της μέγιστης σκέπης
Και εγώ, Αν μ’ επιτρέψεις θέλω ν’αλλάξω τους κρότους, τις φωνές και οτιδήποτε τρομάζει τα σκεπασμένα όνειρα στα δυο κρεβάτια του θαλάμου.
Σε βλέπω, ο πιο χλωμός απ’ όλους είσαι εσύ σταγόνες μέσ’ στα μάτια σου πέφτουν πολλές, το αίμα μιας κομμένης παπαρούνας
*Από το περιοδικό «ΑΝΤΙΠΟΔΕΣ’ του ΕΑΠΣ Μελβούρνης
**************
ΣΚΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΜΙΑ ΑΓΑΠΗΣ (απόσπασμα) Του Ν.Βέλκου ΑΔΕΛΑΪΔΑ Φ. Γεράσιμος Μ. Λυμπερατος
Υμνώ το λίγο που ΄τυχε φωτάκι ν΄αντικρύσω στην αγκαλιά της Νύχτας.
Υμνώ το λίγο που ΄τυχε ψωμάκι νε γευθώ στο παραγώνι της πίκρας.
Υμνώ το γέλιο που συντρόφεψε τα παιδιά στην κατηφόρα της ζωής.
Υμνώ τις κραυγές και τα σαλπίσματα που ΄φτιαξαν κενά πεδία καρπών
που ΄ριξαν ξόανα, άστραψαν ραπίσματα και μαράγκιασε η αλητεία των κακών.
Υμνώ τους τίμιους της Αυστραλιανής Γης τους ομοαίματους αδελφούς της οργής
τα κορίτσια που αγάπησα σαν δροσοσταλιές να γίνονται περιστέρες τις αυγές
τα δρεπάνια που θέριζαν και άθροισαν αγαλλίαση τα πετεινά, τα μάτια σου άνθισαν
Στο σπίτι μου με γυρίζει, αδιάφορο το τραίνο με συντροφιά την κουρασμένη ελπίδα, στον συνδυασμό του κόκκινου,πράσινου, «πολούσιον» και βροχής, γλυκό το βλέμμα των παιδιών με νέες υποσχέσεις (παιχνίδια, τόσες φωνές) και τι καλά που πάντα εκεί, στην άκρη των χειλιών σου το μήνυμα ανεξίτηλο η αγάπη μας ζεστή.
Φωτό αρχείου
Πηγή: Eurokinissi
Πηγή: Eurokinissi
ΒΡΥΣΟΥΛΕΣ γνώσης 