ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ ΣΚΙΤΣΑ-ΖΩΓΡΑΦΙΕΣ και ΚΕΙΜΕΝΑ Γεράσιμος Μ. Λυμπεράτος
Ξανά μαζί σας αγαπητοί μας φίλοι για να περάσουμε και πάλι λίγες καλές στιγμές κοντά στα νέα μας σκίτσα -ζωγραφιές. Βέβαια όσο μπορούμε, γιατί πλέον μας ακολουθούν τα γνωστά γεγονότα που επηρεάζουν αρνητικά την ψυχολογία μας. Δεν φθάνανε οι πόλεμοι που δεν σταματούν και αναγκάζουν τους λαούς να θυσιάζονται στο βωμό του κέρδους και των κατακτητικών βλέψεων, δεν φθάνει και η συνεχιζόμενη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού, στις μέρες μας έχουμε και τα γεγονότα με τον αμφιλεγόμενο διαγωνισμό της Γιουροβιζιόν. Πας να συμμετάσχεις (κακώς )σε ένα μουσικό θεσμό που υποτίθεται δια μέσω της μουσικής ενώνει τους ανθρώπους πρώτα από όλα στο όνομα της ειρήνης, και στο τέλος σου βγαίνει πόλεμος. Και τι πόλεμος! Βρώμικος! Δεν είναι όμως αναγκαίο να κάνουμε σήμερα εδώ αναλύσεις για τα συμβάντα στην γιουροβιζιόν δεν είναι ο σκοπός μας αυτός , αλλά ένας μουσικός θεσμός που ξεκίνησε από το ΝΑΤΟ είναι αρκετό να μας πείσει πως θέλουν την μουσική να υπηρετεί ιδεολογίες μίσους , συμφερόντων και πολιτικές σκοπιμότητας κι αποπροσανατολισμού. Εμείς όμως θέλουμε την μουσική να εξυπηρετεί ιδεολογίες συνυφασμένες με την ειρήνη και την δημιουργία ενός καλλίτερου κόσμου, τιμώντας έτσι την αξιοπρέπεια του κάθε ανθρώπου του κάθε Καλλιτέχνη. Κλείνοντας αυτό το σημείωμα αγαπητοί μας φίλοι σας αφιερώνουμε αυτές τις ζωγραφιές και σας καλούμε να μας στείλετε τις εντυπώσεις σας ή τα σχόλιά σας που θα τα δεχτούμε με σεβασμό και εκτίμηση.
ΕΙΡΗΝΗ Το σκίτσο αυτό παρ όλο που γίνεται «ένας αόρατος πόλεμος» κατώρθωσε να αποσπάσει δεκάδες προτιμήσεις από το κοινό του ΙΝΣΤΑΓΚΡΑΜ
ΑΠΟ ΠΑΝΩ. 1. Ο μαεστρος διευθύνει την συμφωνική του ορχήστρα. 2και 3 Μουσικά όργανα και παραστάσεις
Παράδοξη εικόνα. Ίσως νοητά εκεί η συνάντηση δυό φίλων. Κάποιος άλλος φίλος όμως βλέπει να αναβλύζει ο έρωτας, Όπως το δει ο καθένας.
Και στις παραπάνω 4 ζωγραφιές , θα προσέξατε ό,τι κυριαρχεί το τρίγωνο όπου τα χρώματα εκεί εντυπωσιάζουν προσδίδοντας στα νοητά πρόσωπα περίσσια χάρη και ζωντάνια.
Αυτοί που διανύουν αποστάσεις συνήθως είναι οι πρόσφυγες που δημιούργησαν οι πόλεμοι. Ίσως να είναι ένας από αυτούς ή αν όχι κάποιος-α περιπατητής, ποιος ξέρει;
Κοιτώντας τα πουλιά στον ουρανό
Η βιαστική γυναίκα κάτι είδε, σαν να εκπλήσεται!
Από τα τρία αυτά σκίτσα το πρώτο από αριστερά, εκφράζεται σαν γάτος, ενώ τα άλλα δυο είναι γεννήματα της αυτόματης γραφής, που ο καθένας καλείται να δώσει την δική του ερμηνεία. Πάντως άψογες οι γραμμές και οι συνδιασμοί χρωμάτων εντυπωσιάζουν
1 Δείχνει τα σκαλοπάτια ,σαν να μας λέει πως θα τα ανεβούμε. Έχουν τέτοια τα νησιά μας ου και λίγα. 2. Πνιγμένη στα χρώματα , μια έκδηλη ανησυχία στο πρόσωπό της. 3 Δεσποινιδούλα
Ανοιχτό παράθυρο 2.Αγγίζοντας το ουράνιο τόξο
Μπορεί να είναι ένα σκυλάκι, ή της φαντασίας ένα άλλο τετράποδο. Το χαρακτηρίζει όμως η μοναδική ομορφιά του. Θα συμφωνείσετε πιστεύω!
τρία σκίτσα έξω της πραγματικότητας
Τα επόμενα 6 σκίτσα μας Πάνω και κάτω αφήνονται σε σας να δώσετε την δικιά σας εξήγηση, έτσι για να ασχοληθείτε κι εσείς για λίγο. Αν θέλετε να σχολιάστε κάτι είστε ελεύθεροι να το κάνετε θα χαρούμε πολύ.
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ
Αν σας αρέσουν τα σκίτσα αυτά μπείτε στο ΙΝΣΤΑΓΚΡΑΜ για να δείτε όλες τις δημιουργίες που είναι αποδεκτές από χιλιάδες συνανθρώπους μας από όλο τον κόσμο Ακολουθούν πάνω από 5190 άτομα από όλο τον κόσμο Μία από τις καλύτερες καλλιτεχνικές σελίδες του Γεράσιμου Μ. Λυμπεράτου
ΕΜΑΙΛ g.lymberatos@hotmail.com Μη ξεχάσετε να βάλτε ΛΙΚΕ στην ζωγραφιά που σας αρέσει. gerrys_pen_art
Ζήτω η 9η Μάη, Ημέρα της Μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών!
Σε ανακοίνωσή της για τα 79 χρόνια από τη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών, η ΠΕΑΕA-ΔΣΕ αναφέρει:
«Την 9η Μάη του 1945, η ναζιστική Γερμανία υπέγραψε την άνευ όρων παράδοσή της. Ήδη ο Κόκκινος Στρατός της ΕΣΣΔ προελαύνοντας είχε απελευθερώσει τους ευρωπαϊκούς λαούς, είχε καταλάβει και το τελευταίο προπύργιο του ναζισμού, το Βερολίνο, είχε υψώσει την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο στο Ράιχσταγκ.
Η Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών σηματοδότησε το τέλος του Β’ Παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού Πολέμου. Τη Νίκη έφερε η καθοριστική συμβολή του Κόκκινου Στρατού, η τεράστια προσφορά του σοβιετικού λαού, με πάνω από 20 εκατ. νεκρούς, οι μεγάλες δυνατότητες του σοσιαλιστικού τρόπου παραγωγής. Τη Νίκη έφεραν τα απελευθερωτικά κινήματα όλων των λαών, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές.
Ο ελληνικός λαός, την περίοδο του απελευθερωτικού αγώνα κατά της Κατοχής, έδωσε πάνω από 500.000 θύματα. H Ελλάδα ήταν μία από τις χώρες με τα περισσότερα σε αναλογία με τον πληθυσμό της χώρας θύματα του αντιφασιστικού απελευθερωτικού αγώνα. Ο λαός μας συσπειρωμένος στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ μεγαλούργησε με τον αγώνα του κατά των φασιστών κατακτητών και των ντόπιων συνεργατών τους για την απελευθέρωση της πατρίδας. Οργανωτής, ψυχή και ραχοκοκαλιά της Αντίστασης του ελληνικού λαού ήταν το τιμημένο ΚΚΕ. Είναι η δική του συμβολή στην Αντιφασιστική Νίκη.
Τα αστικά κόμματα καλούσαν τον λαό να μην αντισταθεί, να «καθίσει φρόνιμα». Οι αστοί, όσοι δεν εγκατέλειψαν τη χώρα αναχωρώντας για Κάιρο και Λονδίνο, συνεργάστηκαν με τους κατακτητές, κερδοσκοπώντας μέσα στην Κατοχή, ενώ ο λαός μας πέθαινε από την πείνα.
Ο ηρωικός απελευθερωτικός αγώνας του λαού μας, όπως και των άλλων λαών, επιβεβαίωσε ότι η δύναμη του λαού που βγαίνει μπροστά, οργανωμένος και αποφασισμένος, είναι ανίκητη. Επιβεβαίωσε ότι ο λαός δεν μπορεί να έχει καμιά εμπιστοσύνη στην αστική τάξη και τα κόμματά της, που σε όλες τις συνθήκες δρουν σε βάρος του λαού, αφού τα ταξικά τους συμφέροντα είναι σε αντίθεση με τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.
Τότε, στην Ελλάδα η αντίθεση ανάμεσα στην αστική και την εργατική τάξη εκφράστηκε με την ανοιχτή σύγκρουση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ με τα Τάγματα Ασφαλείας, τους Χίτες, με την επέμβαση των εγγλέζικων στρατευμάτων, τον Δεκέμβρη του 1944, που αιματοκύλησαν τον λαό για να επιβάλουν την ανυπόληπτη αστική εξουσία.
Από την Ιστορία του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου αποδεικνύεται ότι οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ήταν εκείνες που ενίσχυσαν οικονομικά και εξόπλισαν στρατιωτικά τη χιτλερική Γερμανία με σκοπό να τη στρέψουν εναντίον της ΕΣΣΔ. Ήταν τα γερμανικά μονοπώλια που έφεραν τον Χίτλερ στην εξουσία, μαζί με τα αμερικανικά, αγγλικά, και γαλλικά, που τον στήριξαν και τον ενίσχυσαν, όπως και τον φασίστα Μουσολίνι. Τον πιο βρώμικο ρόλο για την άνοδο του Χίτλερ έπαιξε η σοσιαλδημοκρατία. Στόχος τους ήταν να συντρίψουν τον σοσιαλισμό.
Η Ιστορία επιβεβαιώνει ότι ο φασισμός είναι γέννημα-θρέμμα του καπιταλισμού. Είναι μια μορφή διακυβέρνησης που χρησιμοποιεί την ανοιχτή βία και επιλέγεται για το χτύπημα του εργατικού – λαϊκού κινήματος, των κομμουνιστών, όταν οι αντιθέσεις και τα αδιέξοδα του καπιταλισμού γιγαντώνονται. Τον φασισμό μπορεί να αντιμετωπίσει μόνο το οργανωμένο εργατικό – λαϊκό κίνημα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι κυβερνήσεις επιδιώκουν την αναθεώρηση, την πλαστογράφηση της Ιστορίας του Β’ ΠΠ. Γιατί το πιο σημαντικό αποτέλεσμα της Νίκης των Λαών ήταν η εγκαθίδρυση της εργατικής εξουσίας σε σειρά χωρών της Ευρώπης και της Ασίας και η σοσιαλιστική οικοδόμηση. Γιατί στόχο έχουν τη συκοφάντηση του ηρωικού λαϊκού απελευθερωτικού αγώνα, την υποβάθμιση της τεράστιας προσφοράς της ΕΣΣΔ και των κομμουνιστικών κομμάτων, ώστε να αλλοιώσουν τα διδάγματα που προκύπτουν από την πάλη των λαών, που είχε αποτέλεσμα τη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη. Επιδιώκουν να σβήσουν από την ιστορική μνήμη των λαών την αληθινή Ιστορία και τις διδαχές της, γιατί αυτές μπορεί να γίνονται σήμερα υλική δύναμη του αγώνα ενάντια στον ζυγό της εκμετάλλευσης, της σάπιας καπιταλιστικής κοινωνίας που προκαλεί στους λαούς φτώχεια, πολέμους και προσφυγιά.
Οι «αξίες» του συστήματος της βαρβαρότητας, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, των κυβερνήσεων και όλων των αστικών κομμάτων, είναι τα υπερκέρδη των μονοπωλιακών ομίλων, η γεωστρατηγική ισχύς, που για να τα εξασφαλίσουν δεν διστάζουν να δολοφονούν λαούς. Σήμερα, η εγκληματική τους δράση, μαζί με το Ισραήλ, οδηγεί σε γενικευμένη ανάφλεξη στη Μ. Ανατολή σε αντιπαράθεση με το υπό διαμόρφωση ευρασιατικό μπλοκ (Κίνα, Ρωσία κ.ά.).
Η ΕΕ αθωώνει τα εγκλήματα του κράτους-δολοφόνου του Ισραήλ, κατά του πολύπαθου Παλαιστινιακού λαού. Υιοθετεί τα περί «αυτοάμυνας» του Ισραήλ, που έχει επιβάλει στην Παλαιστίνη 70 χρόνια κατοχής, έχει φτάσει μέσα σε ένα εξάμηνο τις 35 χιλιάδες δολοφονίες Παλαιστίνιων και τις 77 χιλιάδες τραυματισμούς, τους ομαδικούς τάφους, πέρα από τις καταστροφές σε υποδομές, ακόμη και σε νοσοκομεία.
ΕΕ, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ διεξάγουν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία ενάντια στη Ρωσία και στο υπό διαμόρφωση ευρασιατικό μπλοκ, με στόχο τη γεωπολιτική ισχύ και το μοίρασμα της λείας.
Γι’ αυτό αγωνιζόμαστε για την απεμπλοκή της χώρας από τους πολέμους, να κλείσουν οι βάσεις του θανάτου, να γυρίσουν πίσω όλες οι στρατιωτικές δυνάμεις που δρουν εκτός συνόρων.
Στην κάλπη των ευρωεκλογών, στις 9 Ιουνίου, η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, η Νέα Αριστερά, η Ελληνική Λύση, τα άλλα αστικά κόμματα πρέπει να πληρώσουν, γιατί είναι με την εμπλοκή της χώρας στο έγκλημα στη Μ. Ανατολή. Γιατί βάζουν τον λαό μας στο στόμα του λύκου για τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, στέλνοντας φρεγάτες, οπλικά συστήματα, στρατεύματα εκτός συνόρων. Γιατί παρέχουν κάθε διευκόλυνση στο αιματοβαμμένο ΝΑΤΟ για τα συμφέροντα των καπιταλιστών. Γι’ αυτό παλεύουμε για αποδέσμευση από ΝΑΤΟ – ΕΕ.
Η λαϊκή ψήφος να καταδικάσει την ΕΕ, τα ευρωατλαντικά κόμματα. Να δυναμώσει περισσότερο το ρεύμα αμφισβήτησης και καταδίκης της αντιλαϊκής – αντιδραστικής, πολεμοκάπηλης πολιτικής, με τη συστράτευση λαού και νεολαίας για σύγκρουση με την πολιτική της ΕΕ, που εγκληματεί κατά των λαών της Ουκρανίας, της Μ. Ανατολής και με την εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ. Το ΚΚΕ αποκαλύπτει το πραγματικό πρόσωπο της ΕΕ, αντιπαλεύει την αντιλαϊκή ιμπεριαλιστική πολιτική της, που εφαρμόζεται και στην Ελλάδα, μέχρι την ανατροπή της.
Η ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ μαζί με το ΚΚΕ παλεύουν για την πληρωμή των αναγνωρισμένων, από διεθνείς συνθήκες, γερμανικών αποζημιώσεων – επανορθώσεων, που είναι χρήματα του λαού μας. Οι ελληνικές κυβερνήσεις, διαχρονικά, δεν τις διεκδικούν. Στην πραγματικότητα κάνουν πλάτες στο γερμανικό κράτος να μην πληρώσει, γιατί προκρίνουν τις συμμαχικές σχέσεις των αστικών τάξεων Ελλάδας – Γερμανίας, στο πλαίσιο της συμμετοχής τους σε ΝΑΤΟ και ΕΕ.
Η Πανελλήνια Ένωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας τιμά τη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών και τους αγωνιστές που θυσιάστηκαν, όσους συμμετείχαν στον αντιφασιστικό αγώνα, τους μαχητές του Κόκκινου Στρατού της ΕΣΣΔ και των άλλων κατεχόμενων χωρών. Τιμά τον λαϊκό, απελευθερωτικό, ταξικό αγώνα του λαού μας, με το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και τον ΔΣΕ, για την απαλλαγή του από τον ζυγό του φασίστα κατακτητή και από τον ζυγό του εκμεταλλευτικού συστήματος, για να πάρει ο ίδιος ο λαός την τύχη του στα δικά του χέρια.
Ζήτω η 9η Μάη, Ημέρα της Μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών!»
Πολιτισμός/Βιβλίο/Βιβλιοπαρουσιάσεις/ “Το θέατρο για παιδιά και ενήλικες. Ιστορικές, θεωρητικές και ιδεολογικές αναζητήσεις στο σχολικό, ερασιτεχνικό, επαγγελματικό θέατρο” του Θανάση Ν. Καραγιάννη
Παρουσιάστηκε στη φιλόξενη αίθουσα της Θεατρικής Σκηνής «Εκτός Σχεδίου» το βιβλίο του Θανάση Ν. Καραγιάννη «Το θέατρο για παιδιά και ενήλικες», μια πολύ πλούσια συλλογή κειμένων που απορρέουν από την ακαταπόνητη έρευνα του συγγραφέα σε βιβλιοθήκες αλλά και σε προσωπικά και ιστορικά αρχεία, που φέρνουν στο φως πλούσιο αθησαύριστο υλικό…
**************
Το βράδυ της Τετάρτης, 24 του Απρίλη 2024, πραγματοποιήθηκε βιβλιοπαρουσίαση στη φιλόξενη αίθουσα της Θεατρικής Σκηνής «Εκτός Σχεδίου», στο Καματερό (Σπύρου Θεολόγου και Μάρκου Μπότσαρη).
Σχετική εισήγηση για το βιβλίο του Θανάση Ν. Καραγιάννη, Δρ. Επιστημών της Αγωγής, Μελετητή και Κριτικού Θεάτρου – Συγγραφέα: Το Θέατρο για παιδιά και ενήλικες, πραγματοποίησε η Μαρία Δημάκη-Ζώρα, Αναπλ. Καθηγήτρια Θεατρολογίας Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (Ε.Κ.Π.Α.), την οποία δημοσιεύουμε στη συνέχεια.
Οι ηθοποιοί Σήφης Πολυζωίδης, Έφη Καραγιάννη και Σήφης Μανταδάκης διάβασαν αποσπάσματα του παρουσιαζόμενου βιβλίου και απέδωσαν θαυμάσια σε Θεατρικό Αναλόγιο αποσπάσματα από τα θεατρικά έργα: Κώστα Βάρναλη, «Άτταλος Γ΄» και Βασίλη Ρώτα, «Ο Πασάς μαθαίνει τον Καραγκιόζη τι εστί Πατρίς».
Μετά το τέλος της εκδήλωσης ακολούθησε συζήτηση του κοινού με τον συγγραφέα και την Μαίρη Δημάκη-Ζώρα.
Παραθέτουμε την εισήγηση της Μαρίας Δημάκη-Ζώρα:
Αγαπητέ κύριε Καραγιάννη, Αγαπητά μέλη της Θεατρικής Σκηνής «Εκτός Σχεδίου»,
Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι,
Είναι κοινός τόπος να αναφερόμαστε στη χαρά και στην τιμή που αισθανόμαστε κάθε φορά που προσερχόμαστε κάπου ως προσκεκλημένοι ομιλητές. Αλλά για μένα προσωπικά δεν είναι καθόλου σχήμα λόγου, υπαγορευμένο από αστική ευγένεια, το εγκάρδιο και ειλικρινές ευχαριστώ στον συγγραφέα για την τιμητική πρόσκλησή του, αλλά και στα μέλη της Θεατρικής Σκηνής «Εκτός Σχεδίου» που διοργανώνουν την αποψινή εκδήλωση και με καλοδέχτηκαν εδώ με πολλή ευγένεια, εγκαρδιότητα και φιλόξενη διάθεση.
Η φιλία και η βαθιά εκτίμηση που με συνδέει με τον διδάκτορα πανεπιστημίου, εμπνευσμένο παιδαγωγό, χαλκέντερο μελετητή και ερευνητή του θεάτρου και του σχολικού θεάτρου ειδικότερα, κύριο Καραγιάννη, είναι πολύχρονη, βασιζόμενη στη βαθιά αγάπη και την πίστη μας στην εκπαίδευση και, ειδικότερα στον ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει το θέατρο αλλά και το θέατρο για παιδιά και εφήβους στην ανάπτυξη του πολιτισμού και στη συγκρότηση μιας υγιέστερης κοινωνίας.
Το Θέατρο για παιδιά και νέους –ή Θέατρο για ανήλικους θεατές, όπως διαμορφώνεται πλέον ο όρος στη σύγχρονη βιβλιογραφία– αποτελεί μια ιδιαίτερη μορφή θεατρικής έκφρασης που καθορίζεται και οριοθετείται όχι μόνο με βάση καλλιτεχνικά, αισθητικά ή και κοινωνιολογικά κριτήρια, αλλά με αποκλειστικό γνώμονα τον αποδέκτη του σκηνικού θεάματος, τον ανήλικο θεατή. Το ερευνητικό ενδιαφέρον για το είδος αυτό παρουσιάζεται τα τελευταία χρόνια διευρυμένο και στη χώρα μας, ενώ η σχετική βιβλιογραφία αυξάνεται σημαντικά.
Στο πλαίσιο των μελετών που αφορούν το είδος αυτό του θεάτρου, ο κ. Θανάσης Καραγιάννης, έχει προσφέρει στον Έλληνα εκπαιδευτικό, φοιτητή, ερευνητή αλλά και, γενικότερα, στον Έλληνα αναγνώστη, σημαντικά βιβλία με πολύτιμο υλικό για μια σε βάθος γνωριμία με το αντικείμενο του θεάτρου και της ιστορίας του στον ελλαδικό (αλλά όχι μόνο) χώρο.
Ενδεικτικά αναφέρω ορισμένα από αυτά, τα οποία πάντοτε συνιστώ ανεπιφύλακτα στους φοιτητές και τις φοιτήτριες του προπτυχιακού αλλά και του μεταπτυχιακού προγράμματος σπουδών του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του ΕΚΠΑ, στο οποίο διδάσκω.
Πρόκειται για τα βιβλία του:
*Ιστορία της Δραματουργίας για Παιδιά στην Ελλάδα (1871-1949) και την Κύπρο (1932-1949), *Σχολικό Θέατρο (1871-1974), εκδοτικός οίκος Αντ. Σταμούλη, Θεσσαλονίκη 2012 *Σχολικό θέατρο και σκηνικές οδηγίες για σχολικές παραστάσεις (1923-1974). *Πρόλογοι. Θεωρητικά και πρακτικά ζητήματα, Εκδοτικός Οίκος Σταμούλη, Θεσσαλονίκη 2018. *Πρόλογοι Σχολικού Θεάτρου & Σχολικών Γιορτών, [140 Κείμενα με αισθητικό, ιστορικό, παιδαγωγικό και εκπαιδευτικό περιεχόμενο], Εκδόσεις Πάραλος, Αθήνα 2013 *Κριτική Θεάτρου για Παιδιά 2007-2010, και πολλά άλλα
Το βιβλίο που παρουσιάζουμε σήμερα με τίτλο Το θέατρο για παιδιά και ενήλικες. Ιστορικές, θεωρητικές και ιδεολογικές αναζητήσεις στο σχολικό, ερασιτεχνικό, επαγγελματικό θέατρο με πρόλογο της ομότιμης καθηγήτριας κυρίας Σταματοπούλου-Βασιλάκου που έχει εκδοθεί από τον εκδοτικό οίκο Σταμούλη στη Θεσσαλονίκη, έρχεται ως επιστέγασμα μιας πολύ μακράς συγγραφικής και ερευνητικής ενασχόλησης του συγγραφέα με το θέατρο και ειδικότερα με το θέατρο που απευθύνεται σε κοινό ανηλίκων θεατών, και συγκεντρώνει κάποιες επιμέρους συμβολές του σε αυτό το επιστημονικό πεδίο, στο οποίο κινείται με άνεση επί πολλά χρόνια, δίνοντας τη δυνατότητα και στους νεότερους επιστήμονες, εκπαιδευτικούς, ακαδημαϊκούς ερευνητές αλλά και ανθρώπους του θεάτρου να γνωρίσουν και να διερευνήσουν έτι περαιτέρω τον χώρο αυτό.
Τα κείμενα που περιλαμβάνονται εδώ χωρίζονται σε 5 ενότητες: Δοκίμια, άρθρα και εισηγήσεις σε συνέδρια, σεμινάρια, ημερίδες, 19 κείμενα Κριτικές θεάτρου, 13 κείμενα Βιβλιοπαρουσιάσεις, 34 κείμενα Συνεντεύξεις, 5 κείμενα Διάφορα, 14 κείμενα.
Πρόκειται για μια πολύ πλούσια συλλογή κειμένων που απορρέουν από την ακαταπόνητη έρευνα του σε βιβλιοθήκες, μεγαλύτερες και μικρότερες, κεντρικές και περιφερειακές, δημοτικές, κοινοτικές και σχολικές, αλλά και σε προσωπικά και ιστορικά αρχεία, που φέρνουν στο φως πλούσιο αθησαύριστο υλικό, το οποίο θα έμενε ίσως αναξιοποίητο χωρίς αυτή την έρευνα και χωρίς αυτή την αγάπη και την αφοσίωση στην έρευνα.
Ως συγγραφέας, ήδη με τα προηγούμενα βιβλία του, όσα αναφέρθηκαν και πολλά άλλα, έχει διαγράψει μια σημαντική πορεία στον χώρο του γνωστικού πεδίο του θεάτρου στην εκπαίδευση, αλλά τώρα εμπλουτίζει ακόμη περισσότερο και φωτίζει συγκεκριμένες πτυχές του ανεξερεύνητου ακόμη εν πολλοίς αυτού πεδίου. Από την πρώτη κατηγορία του βιβλίου, με τα δοκίμια, τα άρθρα και τις εισηγήσεις θα σταθώ ενδεικτικά στα κείμενα του για τον Βασίλη Ρώτα: «Ο σατιρικός Βασίλης Ρώτας», «Βασίλης Ρώτας και θέατρο σκιών», «Ο Βασίλης Ρώτας και η δραματουργία του για παιδιά και εφήβους», «Η δραματουργική και θεωρητική συμβολή του Βασίλη Ρώτα στο σχολικό θέατρο», «Η λογοτεχνική και θεατρική περιπλάνηση του Βασίλη Ρώτα κατά την περίοδο 1908-1938», που έρχονται να συμπληρώσουν δυναμικά την πολύχρονη έρευνα του κ. Καραγιάννη για το πρόσωπο και την τεράστια προσφορά του συγγραφέα, διανοητή, ηθοποιού, θιασάρχη και μεταφραστή Βασίλη Ρώτα, για τον οποίο άλλωστε έχει εκπονήσει και σχετική διδακτορική διατριβή.
Από την ίδια αυτή κατηγορία των δοκιμίων, άρθρων και εισηγήσεων θα ήθελα να εξάρω επίσης το άρθρο με τίτλο «Ο Άτταλος ο τρίτος του Κώστα Βάρναλη, η μοναδική αλλά σημαντική συμβολή του στη δραματουργία μας». Πρόκειται εδώ για μια μελέτη που διερευνά το ιστορικό υπόβαθρο αλλά και το ιδεολογικό και αξιακό πλαίσιο του μοναδικού θεατρικού έργου του Κώστα Βάρναλη, προχωρώντας, με τη μέθοδο της δραματολογικής ανάλυσης, σε διατύπωση σημαντικών συμπερασμάτων, αλλά και με την κατάρτιση μιας σύντομης παραστασιογραφίας για το έργο αυτό, στη μελέτη της πρόσληψης του έργου από ένα μεταγενέστερο κοινό. Δίνει, επίσης, και την αντίστοιχη βιβλιογραφία, ολοκληρώνοντας αυτή τη σημαντική και πρωτότυπη συμβολή στη νεοελληνική θεατρική ιστοριογραφία και δραματολογία.
Πολύ σημαντικές επίσης είναι οι μελέτες σχετικά με το σχολικό θέατρο: ενδεικτικά αναφέρω τα άρθρα: «Σχολικό θέατρο και αστική ιδεολογία κατά την περίοδο 1940-1949» και «Η αστική προπαγάνδα στο σχολικό θέατρο της περιόδου 1941-1949», που είναι μια σημαντική συμβολή στη διερεύνηση της ιδεολογικής, κοινωνικής και ευρύτερα πολιτικής θέσης του σχολικού θεάτρου στο ευρύτερο συγκείμενο της εποχής εκείνης.
Επίσης, η μελέτη για τον Μπέρτολτ Μπρεχτ και το διδακτικό-διαλεκτικό έργο του που είναι κατάλληλο για παιδιά και εφήβους («Μια πρώτη προσέγγιση» όπως τιτλοφορείται) είναι ένα άρθρο που αποκαλύπτει μια πολύ σημαντική πτυχή του μπρεχτικού έργου και μπορεί να αξιοποιηθεί με πολλούς τρόπους από επιστήμονες, ερευνητές και εκπαιδευτικούς, για τον εμπλουτισμό της γνώσης μας σχετικά με το έργο του σπουδαίου συγγραφέα-διανοητή, αλλά και για τη διάνοιξη νέων προοπτικών στον τρόπο με τον οποίο δουλεύουμε, γενικότερα, με το θέατρο στο σχολείο.
Στο βιβλίο υπάρχει επίσης μια ενότητα κριτικών θεάτρου, όπου περιλαμβάνονται 13 κείμενα θεατρικών κριτικών, για παραστάσεις από το 2004 έως το 2019, που έχουν δημοσιευθεί σε διάφορες εφημερίδες. Ο τιμώμενος καταλέγεται στους πιο συστηματικούς και μεθοδικούς κριτικούς θεάτρου για παιδιά για ανήλικο κοινό στον ελληνικό έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο και έχει συμβάλει τα μέγιστα στο να διανοιχθεί αυτός ο χώρος, να προβληθεί. Ας μην ξεχνάμε ότι ήταν υπεύθυνος της τακτικής εβδομαδιαίας σελίδας «Κριτική θεάτρου» με τίτλο «Θέατρο για παιδιά» στην εφημερίδα Ριζοσπάστης από το 2008 έως το 2010, όπου δημοσίευσε 110 θεατρικές κριτικές παραστάσεων για νήπια, παιδιά και εφήβους (Θέατρο, Θέατρο-Μπαλέτο, Θέατρο-Θεατρικό Παιχνίδι, Όπερα, Κουκλοθέατρο, Θέατρο Σκιών, Μαριονέτες, Αφήγηση παραμυθιών) (Κριτική Θεάτρου για παιδιά,Εκδ. ΠΑΡΑΛΟΣ), ενώ είχε και αντίστοιχες εκπομπές, τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές, στον 902. Το αναφέρω και το υπογραμμίζω αυτό ιδιαιτέρως, γιατί η θεατρική κριτική στο χώρο του θεάτρου για παιδιά και εφήβους είναι πολύ ελλιπής στην ελληνική βιβλιογραφία-δικτυογραφία, στον ελληνικό έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Ας μου επιτραπεί εδώ να σημειώσω ότι αν δεν ενισχυθεί αυτή η διάσταση της συστηματικής, μεθοδικής, με γνώση και με εμπειρία εμπλουτισμένης κριτικής του θεάτρου για ανήλικο κοινό, δεν μπορεί να δοθεί πραγματικά μεγάλη ώθηση και στην επαγγελματική θεατρική δραστηριότητα που σχετίζεται με το είδος. Η εδραίωση αυτής της μορφής θεάτρου, στη συνείδηση όχι μόνο του κοινού αλλά και των ίδιων των ανθρώπων του θεάτρου, απαιτεί και έχει ανάγκη από την ύπαρξη της συστηματικής και μεθοδικής κριτικής, του διαύλου επικοινωνίας που διανοίγεται με το κοινό. Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι ο κύριος Καραγιάννης είναι σκαπανέας σε αυτό.
Συνεχίζοντας την περιδιάβασή μας στο βιβλίο, εντοπίζουμε την ενότητα «Βιβλιοπαρουσιάσεις», η οποία είναι, επίσης, πολύ πλούσια: αριθμεί 34 κείμενα και παρουσιάζει βιβλία επιστημονικά και ευρύτερου θεατρολογικού ενδιαφέροντος, που αφορούν την τέχνη του θεάτρου αλλά και το θέατρο στην εκπαίδευση και το θέατρο για παιδιά και εφήβους. Πρόκειται για κείμενα που συμβάλλουν στη διάδοση της πληροφορίας σχετικά με την επιστημονική και συγγραφική παραγωγή από τον χώρο των ειδικών προς ένα ευρύτερο κοινό και με αυτό το σκεπτικό επιτελούν μια πολύ σημαντική λειτουργία. Είναι, επίσης, πολύτιμη και για τους ειδικούς ερευνητές και για τους μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς φοιτητές και φοιτήτριες.
Υπάρχει όμως στο βιβλίο και ένα επίσης πολύτιμο υλικό συνεντεύξεων από σημαντικούς ανθρώπους του θεάτρου, που έχει λάβει ο συγγραφέας σε μια διαδρομή αρκετών ετών. Εδώ συμπεριλαμβάνονται σημαντικά κείμενα, ανάμεσα στα οποία θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ ειδικότερα στο αφιέρωμα στο σύγχρονο ελεύθερο επαγγελματικό θέατρο για παιδιά στην Ελλάδα, όπου υπάρχουν 14 συνεντεύξεις με πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις για την ιστορία και τη διαδρομή του είδους αυτού στην ελληνική σκηνή, αλλά και για την αισθητική, την ιδεολογία και την παιδαγωγική διάσταση που είναι σύμφυτη με το θέατρο για ανήλικους θεατές. Από τη μελέτη τους και μόνο, θα μπορούσε κανείς να αντλήσει πολλά στοιχεία για να χαρτογραφήσει εν μέρει τον χώρο και να διερευνήσει τις ευρύτερες παραμέτρους του.
Στην πέμπτη κατηγορία κειμένων του βιβλίου, που χαρακτηρίζονται ως «Διάφορα» υπάρχουν κείμενα που αφορούν το «ρωμαίικο ερασιτεχνικό και σχολικό θέατρο της Κωνσταντινούπολης» όπως λέγεται, το θέατρο δηλαδή στο οποίο ο τιμώμενος έχει αφιερώσει ένα μεγάλο μέρος της ερευνητικής δραστηριότητας του τα τελευταία χρόνια και από το οποίο περιμένουμε και ακόμη περισσότερα πονήματα.
Θανάσης Καραγιάννης
Αλλά στην ίδια κατηγορία, υπάρχουν μελέτες για σημαντικά θεατρικά έργα για παιδιά που έχουν δημοσιευθεί σε παλαιότερες εκδόσεις, δυσεύρετες σήμερα. Η προσπάθεια αυτή αποθησαύρισης των κειμένων και κατάρτισης βιβλιογραφίας με τις εκδόσεις (αυτοτελείς ή όχι) παλαιότερων και νεότερων δραματικών κειμένων για παιδιά και εφήβους, προσωπικά με ενδιαφέρει πολύ και αποτελεί ένα από τα κεντρικά ερευνητικά μου ενδιαφέροντα τα τελευταία χρόνια. Και από αυτή την άποψη, είμαι ευγνώμων που ο κ. Καραγιάννης, με την άοκνη ερευνητική του ματιά και προσπάθεια, εμπλουτίζει, με «ψηφίδες» όπως τις αποκαλεί ο ίδιος, τη μεγάλη τοιχογραφία της ελληνικής δραματουργίας για παιδικό κοινό, που διατηρεί ακόμη μεγάλη επιφάνεια μισοφωτισμένη και πρόσφορη για ανακάλυψη και μελέτη. Η προσφορά αυτή είναι όχι μόνο πολύ σημαντική για τους επιστήμονες, τους ακαδημαϊκούς δασκάλους και τους ερευνητές, αλλά είναι επιπροσθέτως πολύτιμη για τους εκπαιδευτικούς.
Το επισημαίνω αυτό, γιατί θεωρώ ότι το πρώτο και σημαντικότερο εφόδιο των εκπαιδευτικών για την προσέγγιση του θεάτρου στην εκπαίδευση, αλλά και για την επιλογή παραστάσεων στις οποίες θα πηγαίνουν με τους μαθητές και τις μαθήτριές τους, είναι η στέρεη γνώση της ελληνικής και ξένης δραματουργίας που απευθύνεται στα παιδιά. Οι εκπαιδευτικοί καλούνται να γνωρίζουν τουλάχιστον τις σημαντικότερες φάσεις ανάπτυξης του θεάτρου για παιδιά στην Ελλάδα, τους βασικούς εκπροσώπους και την εργογραφία τους, καθώς και, κυρίως, την κυρίαρχη παιδαγωγική κάθε φορά αντίληψη και τις αισθητικές παραμέτρους κάθε περιόδου. Οφείλουν να έχουν ευρεία εποπτεία της δραματουργίας και της λογοτεχνίας για παιδιά, ώστε να είναι σε θέση να διερευνήσουν το θεατρικό τοπίο των προσφερόμενων παραστάσεων και να επιλέξουν μεταξύ μιας πληθώρας έργων, αυτό που θεωρούν τη δεδομένη στιγμή και για τη συγκεκριμένη τάξη, ως πιο πρόσφορο. Πρέπει, επίσης, να έχουν αίσθηση και γνώση των μηχανισμών προώθησης και προβολής των παραστάσεων από τα θέατρα, να γνωρίζουν τις σκηνές που έχουν ισχυρή και μακρά παράδοση αλλά και τις σχετικά νέες θεατρικές ομάδες, τις διαμορφούμενες τάσεις και τις εξελίξεις στο θεατρικό αυτό είδος. Με τα βιβλία του κ. Καραγιάννη που έχουμε έως τώρα, αλλά και με αρκετά από τα άρθρα και τις κριτικές που δημοσιεύονται εδώ, αυτός ο στόχος υπηρετείται σε μεγάλο βαθμό.
Γενικότερα τα κείμενα που περιλαμβάνονται στον πλούσιο αυτό τόμο αποτελούν, όπως προαναφέρθηκε, εισηγήσεις σε συνέδρια, συνεντεύξεις, μελέτες, άρθρα, παρουσιάσεις, συνεντεύξεις και κριτικές που έρχονται ως συνέπεια μιας μακράς μελέτης και μιας πολύμοχθης έρευνας στον χώρο του θεάτρου για παιδιά και του σχολικού θεάτρου και δεν μπορεί παρά να θαυμάσει κανείς τον θεματικό πλούτο αυτών των κειμένων, το τεράστιο εύρος στο οποίο εκτείνεται η έρευνα που τα έφερε στο φως, αλλά και τη μεθοδικότητα, τη συνέπεια, την οργάνωση και την απόλυτη αφοσίωση του συγγραφέα στην εύρεση και τη διασταύρωση ακόμη και της πιο μικρής λεπτομέρειας, η οποία στην επιστήμη πάντοτε είναι απαραίτητη για να διαμορφωθεί η ευρύτερη συνθετική ματιά που μας ενδιαφέρει.
Γενικότερα, θα ήθελα να υπογραμμίσω για μια ακόμα φορά, την ξεχωριστή συμβολή του συγγραφέα στη μελέτη και την έρευνα του θεάτρου και της ελληνικής εκπαίδευσης, ευρύτερα. Το έργο που επιτελεί είναι εξόχως σημαντικό για τη διεύρυνση του πεδίου, για τον εμπλουτισμό της επιστημονικής έρευνας αλλά και για μια αρτιότερη και πιο ανοιχτή και απαλλαγμένη από προκαταλήψεις και δεσμεύσεις ιδεολογική και κοινωνιολογική μελέτη του θέματος. Κάθε φορά που διαβάζω βιβλία του, όχι μόνο εμπλουτίζω τις γνώσεις μου γύρω από άγνωστες πτυχές της ιστορίας του θεάτρου στην Ελλάδα αλλά και θαυμάζω την προσήλωση του σε μια ευρύτερη ερμηνευτική προσέγγιση των συγκεκριμένων προσώπων, γεγονότων και φαινομένων, η οποία εντάσσει το ειδικό στο γενικό και προτείνει αναγνώσεις με κοινωνιολογικό και ιδεολογικό πρόθεμα. Ο συγγραφέας έχει και τη γνώση και το υπόβαθρο για τέτοιου είδους ερμηνευτικές προσεγγίσεις, που χωρίς να αφαιρούν τίποτε από την αντικειμενικότητα και την πληρότητα της επιστημονικής παρατήρησης και καταγραφής, προσθέτουν όμως ερμηνευτικό βάθος και πολύπτυχες προσεγγίσεις απαραίτητες για έναν σύγχρονο παιδαγωγό και επιστήμονα.
Με προσήλωση και προσοχή, με εμπειρία, με γνώση αλλά και αγάπη για το αντικείμενο, μας έχει έως τώρα εφοδιάσει με πολλά σημαντικά βιβλία και μελέτες για το Θέατρο για Ανήλικους Θεατές, αλλά και για το Σχολικό Θέατρο, καλύπτοντας τόσο τη διάσταση της ιστορίας και της δραματουργίας όσο και τη διάσταση των παραστάσεων και της πρόσληψης. Το ίδιο ακριβώς κάνει και τώρα με το τελευταίο του πόνημα, εμπλουτίζοντας και επεκτείνοντας την έρευνά του. Το βιβλίο προσφέρει και για τον λόγο αυτό προσφέρεται να διαβαστεί από φοιτητές και φοιτήτριες, διδακτορικούς ερευνητές, δυνάμει αλλά και μάχιμους εκπαιδευτικούς, από ανθρώπους που υπηρετούν το θέατρο και το θέατρο για παιδιά, αλλά και όλους όσοι ενδιαφέρονται για ζητήματα παιδείας και πολιτισμού στην Ελλάδα.
Θεωρώ ότι μπορεί να είναι εξαιρετικό εργαλείο και σημαντική βοήθεια για τους εκπαιδευτικούς, που θέλουν να κάνουν θέατρο στο σχολείο τους, να οργανώσουν σχολικές παραστάσεις και εκδηλώσεις, να πάνε μαζί με τους μαθητές τους στο θέατρο, αλλά και να διδάξουν ευρύτερα, θέματα πολιτισμού, ιστορίας και λογοτεχνίας. Και μπορούν να είναι σίγουροι ότι εδώ θα βρουν και κείμενα αλλά και πολλές άλλες ασφαλείς, τεκμηριωμένες και διασταυρωμένες πληροφορίες, που καμιά μηχανή αναζήτησης διαδικτυακών τόπων δεν μπορεί να τους προσπορίσει.
Εύχομαι ολόψυχα στον κ. Καραγιάννη να συνεχίσει για πολλά ακόμη χρόνια, με την ίδια δύναμη και ζέση την ερευνητική και συγγραφική δουλειά του, προσφέροντάς μας πάντοτε πολύτιμο υλικό και εφοδιάζοντας και τους φοιτητές και τους εκπαιδευτικούς μας με βιβλία που θα τους διανοίξουν νέους ορίζοντες και θα τους βοηθήσουν αποφασιστικά στο απαιτητικό λειτούργημά τους.
Ο Θανάσης Ν. Καραγιάννης είναι Διδάκτορας Επιστημών Αγωγής / Παιδικής Λογοτεχνίας και Σχολικός Σύμβουλος Π.Ε. Γεννήθηκε στη Λαμία (1954) από φτωχή οικογένεια εργατών. Τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια πέρασε στη γενέτειρα του, όπου σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία (1972-1974). Είναι πτυχιούχος του, ΜΔΔΕ (1985) και του Π.Τ. Νηπιαγωγών Πανεπιστημίου Αθηνών (1996). Το διδακτορικό του δίπλωμα απέκτησε από τη Σχολή Επιστημών Αγωγής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (2006). Περίπου μια τριακονταετία ασχολείται με την παρουσίαση-κριτική βιβλίων, τη μελέτη -ιδίως της Παιδικής Λογοτεχνίας-, την αρθρογραφία, τη δοκιμιογραφία, τη δημοσιογραφία. Με πρωτοβουλία του έχουν οργανωθεί πολιτιστικές εκδηλώσεις, θεατρικές παραστάσεις, επιστημονικές συναντήσεις (διαλέξεις, ημερίδες, σεμινάρια, συνέδρια), έχουν εκδοθεί περιοδικά και εφημερίδες κλπ. Έχει πραγματοποιήσει διαλέξεις σε διάφορα μέρη της χώρας μας. Έχει διατελέσει Πρόεδρος και μέλος σε Δ.Σ. πολιτιστικών, συνδικαλιστικών και επιστημονικών σωματείων και έχει συνεργαστεί με αρκετά περιοδικά: ΦθιωτικήΣκέψη (ιδρυτής-διευθυντής), Μαρασλειακό Βήμα, Το Σχολείο και το Σπίτι, Σύγχρονη Εκπαίδευση, Σύγχρονο Νηπιαγωγείο (Διευθυντής), Θέματα Παιδείας, Διαβάζω, Επιθεώρηση Παιδικής Λογοτεχνίας κ.ά. Εφημερίδες: Ριζοσπάστης, Η Πρώτη, Λαμιακός Τύπος, Σέντρα Λαμίας, Ενεργός Δημότης και Επικοινωνία Αγ. Δημητρίου κ.ά. Έχει επιμεληθεί αφιερωμάτων σε περιοδικά για την Παιδική Λογοτεχνία και την εκπαίδευση, με τα εξής θέματα: «Τα παιδικά βιβλία και οι συγγραφείς τους», «Μελέτη – κριτική και Παιδική Λογοτεχνία», «Θρησκειολογία ή θρησκευτικά στα σχολεία;», «για τον Παιδαγωγό Μίλτο Κουντουρά», «για το έργο του Βασίλη Ρώτα» (σε επτά περιοδικά). Από το 1976 είναι παντρεμένος με τη Στέλα Πλιάτσικα, εκπαιδευτικό και συγγραφέα. Έχουν δυο γιους, τον Νικόλα και τον Μάριο, επιστήμονες Πληροφορικής.
ΓΙΟΡΤΕΣ ΣΚΙΤΣΟ -ΚΕΙΜΕΝΑ Γεράσιμος Μ. Λυμπεράτος ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ ΑΡ.ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ
ΟΙ ΒΡΥΣΟΥΛΕΣ ΓΝΩΣΗΣ Εύχονται καλό Πάσχα και κοινωνική Ανάσταση σε όλους αυτούς που αγαπούν την Ειρήνη, σ αυτούς που εναντιώνονται στην τρομοκρατία των Ιμπεριαλιστικών πολέμων και των τρομοκρατών που οι πόλεμοι γεννούν. Που αγωνίζονται για κοινωνική δικαιοσύνη, για ένα κόσμο καλλίτερο, χωρίς την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, που εναντιώνονται στην κάθε θρησκευτική υποκρισία- στο ένα χέρι κρατώντας τον σταυρό της αγάπης και στο άλλο την βόμβα του πολέμου, στο ένα χέρι την στυγνή εκμετάλλευση και στο άλλο χέρι τα ψίχουλα της «φιλανθρωπίας» – Ελπίζοντας πως οι ευχές μας θα βρουν ανταπόκριση , κι όλοι θα αγωνισθούμε για να νικήσει η αγάπη, η ειρήνη , ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
**************
ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΙΑ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ, ΠΟΥ ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΟΥΝ
ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (ΓΟΛΓΟΘΑΣ) Η Καλλιτεχνική απεινόνηση του μαρτυρίου του Χριστού από τον Γεράσιμο Μ.Λυμπεράτο
Στην μία, η Παναγία, η μάνα του Χριστού θρηνεί το παιδί της ύστερα από τα θανατικά μαρτύρια που υπέστη πάνω στον σταυρό από τους Γραμματείς και Φαρισαίους και τους Ρωμαίους κατακτητές. Στην άλλη φωτογραφία, η Μάνα του καπνεργάτη Τ. Τούση θρηνεί το αδικοσκοτωμένο παιδί της από τους χωροφύλακες κατά την διάρκεια ειρηνικής διαδήλωσης των καπνεργατών στην Θεσσαλονίκη το 1936. Και οι δυο, ο Ιησούς Χριστός και ο Τ. Τούσης θανατώθηκαν γιατί αγωνιστήκανε για δίκιο και αλήθεια. Τελικά ο Χριστός αναστήθηκε σε τρεις μέρες και ανήλθε στους ουρανούς υποσχόμενος. Ο Άνθρωπος όμως από τότε και 2024 χρόνια τώρα κουβαλά τον θάνατο, τον πόνο και την αδικία στις πλάτες του. Οι σταυρωτήδες του δηλ. τα μονοπώλια και οι μεγιστάνες του πλούτου εξακολουθούν να τον σταυρώνουν κάθε στιγμή μέχρι σήμερα, και καμιά ελπίδα από τους ουρανούς δεν φτάνει. Μήπως Ήρθε η Ώρα που ο Άνθρωπος πρέπει τα πάρει την τύχη στα χέρια του και να αντισταθεί στους σταυρωτήδες του; Οι Βρυσούλες γνώσης λένε ναι, αυτό πρέπει να γίνει. Κι όσο το γρηγορότερο τόσο το καλύτερο. Η ζωή, για πολλά εκατομμύρια ανθρώπους πάνω σ ’αυτή την γη δεν υποφέρεται!
********************************
ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ
Επιμέλεια: Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ
«Λαμπρή», αιώνες κι αιώνες πριν, ονόμασε ο λαός μας το Πάσχα. Πανάρχαιη η λέξη, μετέφερε το πανάρχαιο αισιόδοξο μήνυμα του αέναου κινούμενου κύκλου της ανθρώπινης ζωής και της φύσης, της νίκης της ζωής επί του θανάτου, του ερχομού του «Ανώτατου Αγαθού», δηλαδή της γεμάτης λαμπρό φως άνοιξης. Πανάρχαιη και η καταγωγή των χριστιανικών μύθων και περί των παθών του θεανθρώπου και της εκ νεκρών «ανάστασής» του, «έθρεψε» και την ποιητική μούσα του λαού μας, δημώδη και έντεχνη.
Μέσω της ελληνικής ποίησης – με χαρακτηριστικά αποσπάσματα δημοτικών ποιημάτων, καθώς και ποιημάτων σημαντικών παλαιότερων και νεότερων ποιητών – θελήσαμε να γιορτάσουμε φέτος τη γιορτή της άνοιξης. Η ποιητική περιήγησή μας στο «θείον» πάθος και την «Ανάσταση» αρχίζει με έξι στίχους από τον αριστουργηματικό «Επιτάφιο Θρήνο», ανωνύμου ποιητή.
«Ω γλυκύ μου έαρ,/ γλυκότατόν μου τέκνον,/ πού έδυσου το κάλλος; Η δάμαλις τον μόσχον,/ εν ξύλω κρεμασθέντα,/ ηλάλαζεν ορώσα. Ω φως των οφθαλμών μου,/ γλυκύτατόν μου τέκνον,/ πώς τάφω νυν καλύπτη;». Δημοτικά μοιρολόγια «Τάξε του Χάρου καμπουχά, της Χάρισσας βελούδο, και του μικρού Χαρόπουλου μεταξωτό μαντίλι. Μπέρτι και σου τις χάριζαν τις τρεις γιορτές του χρόνου, μόν’ του Χριστού για το Χριστό και τω Βαγιώ για βάγια και τη μεγάλη τη Λαμπρή για το Χριστοσανέστη». ** «Με γέλασαν τα πουλιά»
«Με γέλασαν τα πουλιά, της άνοιξης τ’ αηδόνια Με γέλασαν κι μου ‘πανε, πως φέτος δεν πεθαίνω. Φκιάχνω το σπίτι μου, ψηλά-ψηλά κι ανωγιασμένο Κι ακόμα δεν το πόφκιαξα, βγαίνω στο παραθύρι Βλέπω τον χάρο να ‘ρχεται, στους κάμπους καβαλάρης. Μαύρος είν’ μαύρα φορά, μαύρο κι τ’ άλογο του. Ζυγώνω κι τον αρωτώ, γλυκά τον κουβεντιάζω: – Ασε με χάρε μ’ άσε με, ακόμα για να ζήσω Εχω γυναίκα κι πίδια, πού να τα παρατήσω Το Σάββατο για να λουστώ, την Κυριακή ν’ αλλάξω και τη Δευτέρα το πρωί, θα έρθω μοναχός μου. – Μένα μ’ έστειλε ο Θεός, να πάρω την ψυχή σου. – Τάξε του χάρου τάξε του, μεταξωτό μαντίλι. Για να μ’ αφήνει να ‘ρχομαι, πολλές φορές το χρόνο Του Χριστού για κοινωνιά και του Βαγιού για βάγια Και τη Λαμπρίτσα το πρωί, για το Χριστός Ανέστη».
** Σολωμός και μεταγενέστεροι
Η «σταύρωση» του αγωνιζόμενου ανθρώπου, οι θρήνοι της Μάνας του, η «ανάστασή» του ενέπνευσαν πολλούς ποιητές. Τον εθνικό ποιητή, Διονύσιο Σολωμό, αλλά και πολλούς ποιητές της γενιάς του ’30, της προπολεμικής και της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς. Ανάμεσα τους οι Κώστας Βάρναλης, Νίκος Καζαντζάκης, Αγγελος Σικελιανός, Γιάννης Ρίτσος, Ρίτα Μπούμη – Παπά, Νικηφόρος Βρεττάκος, των οποίων ποιητικά αποσπάσματα παραθέτουμε.
Δ. ΣΟΛΩΜΟΣ: «Η ημέρα της Λαμπρής»
«Καθαρότατον ήλιο επρομηνούσε της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι, σύγνεφο, καταχνιά, δεν απερνούσε τ’ ουρανού σε κανένα από τα μέρη και από κει κινημένο αργοφυσούσε τόσο γλυκό στο πρόσωπο τ’ αέρι, που λες και λέει μες στης καρδιάς τα φύλλα: Γλυκιά η ζωή και ο θάνατος μαυρίλα. — Χριστός ανέστη! Νέοι, γέροι και κόρες, όλοι, μικροί – μεγάλοι, ετοιμαστήτε μέσα στες εκκλησίες τες δαφνοφόρες με το φως της χαράς συμαζωχτήτε ανοίξετε αγκαλιές ειρηνοφόρες ομπροστά στους Αγίους και φιληθήτε! Φιληθήτε γλυκά, χείλη με χείλη, πέστε Χριστός ανέστη, εχθροί και φίλοι! — Δάφνες εις κάθε πλάκα έχουν οι τάφοι, και βρέφη ωραία στην αγκαλιά οι μανάδες γλυκόφωνα, κοιτώντας τες ζωγραφι- σμένες εικόνες, ψάλλουνε οι ψαλτάδες λάμπει το ασήμι, λάμπει το χρυσάφι από το φως που χύνουνε οι λαμπάδες κάθε πρόσωπο λάμπει απ’ τ’ αγιοκέρι, όπου κρατούνε οι Χριστιανοί στο χέρι». ** ΒΑΡΝΑΛΗΣ Κ.: «Οι πόνοι της Παναγιάς»
«Πού να σε κρύψω, γιόκα μου, να μη σε φτάνουν οι κακοί; Σε ποιο νησί του Ωκεανού, σε ποια κορφήν ερημική; Δε θα σε μάθω να μιλάς και τ’ άδικο φωνάξεις Ξέρω πως θάχεις την καρδιά τόσο καλή, τόσο γλυκή, που με τα βρόχια της οργής ταχιά θενά σπαράξεις. — Τη νύχτα θα σηκώνομαι κι αγάλια θα νυχοπατώ, να σκύβω την ανάσα σου ν’ ακώ, πουλάκι μου ζεστό να σου τοιμάζω στη φωτιά γάλα και χαμομήλι, κ’ υστέρα απ’ το παράθυρο με καρδιοχτύπι να κοιτώ που θα πηγαίνεις στο σκολιό με πλάκα και κοντύλι… — Κι αν κάποτε τα φρένα σου μ’ αλήθεια, φως της αστραπής, χτυπήσει ο Κύρης τ’ ουρανού, παιδάκι μου να μη την πεις! Θεριά οι ανθρώποι, δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν! Δεν είν’ αλήθεια πιο χρυσή σαν την αλήθεια της σιωπής.
Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν!» ** ΒΑΡΝΑΛΗ Κ.: «Η Μάνα του Χριστού»
«Πώς οι δρόμοι ευωδάνε με βάγια στρωμένοι, ηλιοπάτητοι δρόμοι και γύρω μπαξέδες! Η χαρά της γιορτής όλο πιότερο αξαίνει και μακριάθε βογκάει και μακριάθε ανεβαίνει. — Τη χαρά σου, Λαοθάλασσα, κύμα το κύμα, των αλλώνε τα μίση καιρό τήνε θρέφαν, κι αν η μαύρη σου κάκητα δίψαε το κρίμα, να που βρήκε το θύμα της, άκακο θύμα! — Φεύγεις πάνω στην άνοιξη, γιε μου καλέ μου. Ανοιξή μου γλυκιά, γυρισμό που δεν έχεις. Η ομορφιά σου βασίλεψε κίτρινη, γιε μου, δε μιλάς, δεν κοιτάς πώς μαδιέμαι, γλυκέ μου! — Κει στο πλάγι δαγκάναν οι οχτροί σου τα χείλη… Δολερά ξεσηκώσανε τ’ άγνωμα πλήθη, κι όσο ο γήλιος να πέση και νά ‘ρθη το δείλι, το σταυρό σου καρφώσαν κι’ οχτροί σου και φίλοι. — Μα γιατί να σταθής να σε πιάσουν! Κι ακόμα, σα ρωτήσανε: «Ποιος ο Χριστός;» τί ‘πες «Νά ‘με»! Αχ! δεν ξέρει τι λέει το πικρό μου το στόμα! Τριάντα χρόνια παιδί μου δε σ’ έμαθ’ ακόμα!». ** ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ: «Εαρινή Συμφωνία»
«Ακου τα σήμαντρα των εξοχικών εκκλησιών. Φτάνουν από πολύ μακριά από πολύ βαθιά. Απ’ τα χείλη των παιδιών απ’ την άγνοια των χελιδονιών απ’ τ’ αγιοκλήματα και τους περιστεριώνες των ταπεινών σπιτιών. — Ακου τα σήμαντρα των εαρινών εκκλησιών. Είναι οι εκκλησίες που δε γνώρισαν τη σταύρωση — Γνώρισαν μόνο τις εικόνες του Δωδεκαετούς που ‘χε μια μάνα τρυφερή που τον περίμενε τα βράδια στο κατώφλι έναν πατέρα ειρηνικό που ευώδιαζε χωράφι που ‘χε στα μάτια του το μήνυμα της επερχόμενης Μαγδαληνής. — Χριστέ μου τι θα ‘τανε η πορεία σου δίχως τη σμύρνα και το νάρδο στα σκονισμένα πόδια σου;». ** ΡΙΤΑ ΜΠΟΥΜΗ – ΠΑΠΠΑ: «Ανοιξη» «Ερχεται απ’ το νοτιά με την καλοκαιριά μπρος έστειλε τα χελιδόνια να ψαλλιδίσουν κάθε δισταγμό πίσω σέρνει τις μέλισσες, τυφλές από το πάθος να τα δίνουν όλα τ’ άνθια κροτούν στα δάχτυλα των δέντρων γι’ αυτό σήκωσαν σήμερα σημαία στο κάστρο καί λύθηκαν τα σήμαντρα της πόλης. (…)Πάσχα, μητέρα Πάσχα! Σφάξε το ζαρκάδι – δε θα κλάψω!». ** ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: «Ελεγείο πάνω στον τάφο ενός μικρού αγωνιστή»
«Πάνω στο χώμα το δικό σου λέμε τ’ όνομά μας. Πάνω στο χώμα το δικό σου σχεδιάζουμε τους κήπους και τις πολιτείες μας.Πάνω στο χώμα σου είμαστε. Εχουμε πατρίδα. (…)Επαιξες τη φωτιά. Επαιξες το Χριστό. Επαιξες τον Αη-Γιώργη και το Διγενή. (…)Ανέβηκες στο πεζοδρόμιο κ’ έπαιξες τον Ανθρωπο!»
**
Το Πάσχα στη νεότερη ποίηση
Θα κλείσουμε την περιδιάβασή μας στην εμπνευσμένη από το Πάσχα ποίηση, με ποιήματα των Σ. Μαρτζώκη, Χ. Βαΐου, Ν. Καρούζου και της Κ. Δημουλά.
ΜΑΡΤΖΩΚΗΣ Σ.: «Ο σταυρός»
«Παράτησα τα ουράνια και ντύθηκα την ύλη κ’ αισθάνθηκα στα χείλη τη δίψα του φιλιού — Αισθάνθηκα στα σπλάχνα του στεναγμού τη φλέβα, κ’ είπα σεμνά στην Εύα τραγούδια τ’ ουρανού. — «Ανέβα, ανέβα, ανέβα», μου φώναζαν τα ύψη, κ’ εγώ μέσα στη θλίψη ζητούσα να κρυφτώ. — «Ανέβα, ανέβα, ανέβα», μου φώναξαν τ’ αστέρια, κι άνοιξα ευθύς τα χέρια στη γη να σταυρωθώ». **
ΒΑΪΟΥ Χ.: «Ορθρου ξεκίνημα»
«Ορθρος βαθύς, Μαγδαληνή, Μαρία, Σαλώμη, φέρτε τα μύρα να γιορτάσουν πάλ’ οι δρόμοι. Ρήμαξαν όλα, και καρδιά και νους και πόθοι ένας δεν είναι – πλήθος είναι που εσταυρώθη. — Μας παίδεψαν, Μαγδαληνή, Μαρία, Σαλώμη, σχήματα κι άπονοι αριθμοί κι άδικοι νόμοι. Φωτιά την πότισαν τη γη κ’ αίμα του ανθρώπου, σταυροί και μνήματα η σοδειά του κάθε τόπου. — Πάμε, λοιπόν, Μαγδαληνή, Μαρία, Σαλώμη, φέρτε τα μύρα, φέρτε την αγάπη! – ακόμη μένει μια πίστη που βαθιά μας δε δουλώθη. Ενας δεν είναι – πλήθος είναι που εσταυρώθη». ** ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ: «Ασμα μικρό»
«Χάθηκε αυτός ο οδοιπόρος. Είχε συνάξει λίγα φύλλα ένα κλαδί γεμάτο φως είχε πονέσει. Και τώρα χάθηκε… Αγγίζοντας αληθινά πουλιά στο έρεβος αγγίζει νέους ουρανούς η προσευχή του μάχη. Εαρ μικρό έαρ βαθύ έαρ συντετριμμένο». **
ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ: «Γραμματείς και πρεσβύτεροι αιώνες»
«Ιδού η μικροτάτη Παρασκευή πάλι σε βαφή Μεγάλης βουτηγμένη. — Μέτωπο αιμάτινο σου πλέκουν τ’ ακανθώδη έθιμα και επί τον ιματισμόν σου έβαλαν κλήρο η νηστεία ο Μπαχ τα βαρελότα και η μέθοδος να φτάνει με καρφιά στα άκρα του ο πόνος. — Τι κι αν εσχίσθη το καταπέτασμα των χαμομηλιών τι κι αν χρωμάτων στρατιαί εξεπλήττοντο — σταύρωσον σταύρωσον αλαλάζουν τα κρεοπωλεία οι ψησταριές κι οι φούρνοι. — Δε μ’ άκουσες. Αφησες ανύμφευτη την κόμη της Μαγδαληνής και σπατάλησες το σπάνιο Νυμφίο άρωμά σου για να κάνεις τεστ αληθείας στην αγάπη, στον πλησίον. Σου φώναζα να τους αφήσεις όπως είναι — όπως τους παραλάβαμε από την υπαρξιακή παράδοση όπως περιγράφτηκαν από στόμα σε στόμα από πικρό ποτήριον σε πικρότερο. Δε γλίτωσε σταυρώθηκε όποιος διανοήθηκε να τους επαληθεύσει. — Προσκυνώ το οικείον προσφιλές μου σφάλμα σου. Εν συντριβή περιστρέφω τη σούβλα αδημονώντας σε αμνέ μας».
Κάθε χρόνο με υπερηφάνεια γιορτάζουμε την θρυλική επανάσταση του 1821. Κάθε χρόνο όλο και περισσότερο συνειδητοποιούμε το μέγεθος της παλληκαριάς και της ανδρείας των προγόνων μας, την απόφασή τους να παραδώσουν στις επερχόμενες γενεές μια Ελλάδα ελεύθερη, χωρίς να την σκιάζει η φοβέρα και να την πλακώνει η σκλαβιά του Τούρκου κατακτητή. Μια απόφαση που εκ των προτέρων ήξεραν πως για να νικήσουν πρέπει πρώτα να ματώσουν, να προσφέρουν την ίδια τη ζωή τους.
«Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή»
Με το θούριο του Ρήγα θέριεψε η καρδιά των ραγιάδων, τώρα η Λευτεριά ήταν καθημερινά, το κύριο μέλημά τους. Και να που κάποια στιγμή ακούστηκε η πρώτη μπαρουτιά τ’ αγώνα της επαναστατημένης Πάτρας απ’ το τουφέκι του τσαγκάρη, αρχηγού των Πατρινών Π. Καρατζά στις 21 του Μάρτη το 1821. Και να που ο Κολοκοτρώνης μαζί με άλλους καπετανέους απελευθερώνουν την Καλαμάτα στις 23 του Μάρτη του 1821, Και να κι οι κοτζαμπάσηδες, προεστοί κλπ. με τον Π. Π. Γερμανό για να μη μείνουν πίσω απ’ τα γεγονότα της ιστορίας, όπως -όπως δίνουν τον όρκο «Ελευθερία ή θάνατος» στις 25 Μαρτίου το 1821 στα Καλάβρυτα. Κι από τότε μέρα τη μέρα, μήνα το μήνα, χρόνο το χρόνο, δεν έμεινε σπιθαμή γης που να μην έχει ξεσηκωθεί στην σκλαβωμένη Ελλάδα. Κι οι Ραγιάδες καθοδηγούμενοι απ’ τους μπροστάρηδες τ’ αγώνα κατόρθωσαν με θυσίες κι αιματηρούς αγώνες να ελευθερώσουν την πατρίδα. Γι’ αυτό και το πρώτο στεφάνι ανδρείας ανήκει σ΄αυτά τα γνωστά κι άγνωστα παλληκάρια του ελληνικού λαού που θυσιάστηκαν στο βωμό της λευτεριάς. Μετά από αυτά ακολουθούν οι Κολοκοτρωναίοι , οι Καραϊσκάκηδες, οι Νικηταράδες και τόσοι άλλοι μπροστάρηδες που κατόρθωσαν να καθοδηγήσουν νικηφόρα τον αγώνα του επαναστατημένου ελληνικού λαού. Όμως από τότε μέχρι σήμερα ένας μύθος και μια πραγματικότητα, ακολουθεί την ιστορία της πατρίδας μας. Ο μύθος της ανεξάρτητης χώρας, κι η πραγματικότητα που πονάει, καθώς αντιλαμβάνεται πλέον ο Ελληνικός λαός πως η πατρίδα μας επί της ουσίας ποτέ δεν υπήρξε κύρια του εαυτού της, αλλά άλλες δυνάμεις με άλλα μέσα την διαφέντευαν. Τους πατριώτες αγωνιστές της επανάστασης του 1821 ή τους σκότωσαν ή τους παραμέριζαν ή τους φυλάκιζαν. Ενώ οι κοτζαμπάσηδες, υποταγμένοι στα ξένα συμφέροντα κυβερνούσαν προδοτικά την πατρίδα, και οι απόγονοί τους συνέχισαν τα ίδια και με χειρότερο τρόπο μέχρι σήμερα. Και ερωτούμε μήπως η επανάσταση του 1821 δεν έχει τελειώσει αλλά συνεχίζεται στα χρόνια μας κάτω από άλλες ιδιάζουσες συνθήκες; Οι νέοι κοτζαμπάσηδες της πολιτικής σκηνής που συνδιαλέγονται με τους οικονομικούς κατακτητές της Ελλάδας δεν κάνουν το ίδιο με τους κοτζαμπάσηδες επεί Τουρκοκρατίας; Τι περιμένουμε λοιπόν: O θούριος του Ρήγα ( που στα χρόνια μας εκφράζεται πιστεύουμε με την φωνή των λαϊκών αγώνων του ΚΚΕ, του ΠΑΜΕ, και άλλων προοδευτικών δυνάμεων στην Ελλάδα) μας προσκαλεί σε ένα νέο εγερτήριο, ενάντια στον σημερινό μας κατακτητή που είναι τα Διεθνή και Ευρωπαϊκά μονοπώλια, η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση με ότι συνεπάγεται μ ’αυτή: Ανεργία, ταπείνωση, κοινωνική και οικονομική εξαθλίωση καταστάσεις οικ. χρεωκοπίας πόλεμοι κλπ. Οι Βρυσούλες γνώσης αγωνιούν με την συμμετοχή της Ελλάδας, ανοικτά, στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους αλλά και με τις αδιάκοπες επιθέσεις του κεφαλαίου στην καθημερινή ζωή του ελληνικού λαού. Και με την ευκαιρία της εθνικής μας επετείου της επανάστασης του 1821 απευθύνουμε μήνυμα συμπαράστασης προς τον ελληνικό λαό, αλλά και μήνυμα αγώνα για να απαλλαγεί η πατρίδα μας από τους νέους δυνάστες της, που την έχουν αλυσοδέσει οικονομικά, στρατιωτικά με την εγκατάσταση δεκάδων ξένων βάσεων ώστε ποτέ να μη μπορέσει ν ακολουθήσει την δική της πορεία και να οδηγηθεί σε δρόμους κοινωνικής δικαιοσύνης και πραγματικής λαϊκής κυριαρχίας. Το μήνυμα της επανάστασης είναι ένα. Πως ο ελληνικός λαός πρέπει ν αγρυπνεί σ αυτές τις δύσκολες μέρες που διανύει η ανθρωπότητα, να αγωνίζεται για ένα καλλίτερο αύριο, και να συμπαραστέκεται στους λαούς αυτούς που αγωνίζονται για εθνική κυριαρχία όπως ο Παλαιστινιακός λαός και ταυτόχρονα να καταδικάζει τα εγκλήματα που συντελεί το κράτος του Ισραήλ εις βάρος του. Ζήτω το αθάνατο 1821!
Με την ευκαιρία της επερχόμενης παγκόσμιας μέρας της γυναίκας (8 Μαρτίου)
ΑΦΙΕΡΩΜΑ Ελισάβετ Μουτζάν-Μαρτινέγκου της Παρασκευής Σιδερά -Λύτρα
Ελισάβετ Μουτζάν-Μαρτινέγκου και Μαριέτα Γιαννοπούλου – Μινωτού της Αλίκης -Ξένου Βενάρδου (Από την Εφημερίδα ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 17-8-2003
Γράφει η Π. ΣΙΔΕΡΑ -ΛΥΤΡΑ
Η Ζακυνθία συγγραφέας των αρχών του 19ου αιώνα
Ημέρα της γυναίκας! Ας ανοίξουμε τὴν πόρτα του σπιτιού, που την κρατούσαν κλεισμένη οι κοινωνικές συνθήκες του καιρού της, νἀρθεί κοντά μας μια σπουδαία γυναίκα απ᾽ τη Ζάκυνθο: η Ελισάβετ Μουτζάν, γεννηθείσα το 1801, κόρη οικογενείας ανωτέρας τάξης, ευφυής και φιλομαθής, κλεισμένη στο αρχοντικό κάτω απ᾽το αυστηρό βλέμμα του πλούσιου πατέρα της. Με την επιμμονή της όμως, αρχικά αυτοδίδακτη και κατόπιν με δασκάλους τρεις κληρικούς, έφθασε σε υψηλό επίπεδο μόρφωσης μέσα στους τοίχους της οικιακής φυλακής. Έμαθε ιταλικά, γαλλικά και παρήγαγε και συγγραφικό έργο: έγραψε θεατρικά έργα, ποιήματα, μετέφρασε την Οδύσσεια και αρχαίες τραγωδίες. Το βιογραφικό ημερολόγιό της είναι λογοτέχνημα. Δεν ήθελε να παντρευτεί, ήθελε να ζήσει ασχολούμενη με τα γράμματα· την πάντρεψαν όμως το 1831 με έναν προικοθήρα, τον Νικόλαο Μαρτινέγκο. Η Ελισάβετ πέθανε το 1832 δύο εβδομάδες μετά τη γέννηση του παιδιού της.
Από τα συγγραφικά της έργα σώθηκε το βιογραφικό της ημερολόγιο, το οποίο ο γυιός της το εξέδωσε “κουτσουρεμένο” το 1881. Σαν δείγματα του τρόπου σκέψης και γραφής της Ελισάβετ παραθέτω δύο αποσπάσματα:
Στο πρώτο εκφράζει, πώς βίωσε συναισθηματικά την είδηση της επανάστασης του 1821:
«Εις τούτον τον καιρόν, δηλαδή τῃ 25 Μαρτίου, την ημέραν του Ευαγγελισμού, έρχεται ο ποτε διδάσκαλός μου, Θεοδόσιος Δημάδης, και μας κάνει γνωφτόν με πολλήν του χαράν πως οι Γραικοί ανήγειραν τα όπλα των εναντίον των Οθωμανών, πως η Πάτρα και οι πλησίον της χώρες ήδη είχον σείσει τον ζυγόν της σκλαβιάς. Εγώ εις τα λόγια του άκουσα το αίμα μου να ζεσταίνη, επεθύμησα από καρδίας να ήθελε ημπορώ να τρέξω να δώσω βοήθειαν εις ανθρώπους, οπού δι᾽ άλλον (όπως εφαίνετο) δεν επολεμούσαν, παρά δια εκείνην την ποθητήν ελευθερίαν, η οποία καλώς μεταχειριζομένη, συνηθά να προξενή την αθανασίαν, την δόξαν, την ευτυχίαν των λαών. Επεθύμησα, είπα, από καρδίας, αλλά εκοίταξα τους τοίχους του σπητιού, οπού με κρατούσαν κλεισμένην, εκοίταξα τα μακριά φορέματα της γυναικείας σκλαβιάς, και ενθυμήθηκα, πως είμαι γυναίκα, και περιπλέον γυναίκα Ζακυνθία και αναστέναξα…»
Στο δεύτερο εκφράζει τις σκέψεις της, γιατί οι άνδρες προτιμούν να μη μαθαίνουν γράμματα οι γυναίκες – διαφωτισμένες γυναίκες είναι επικίνδυνες…
«Η ελευθερία, μάλιστα δε και τα γράμματα δίδουν εις τον άνθρωπον μεγάλην ευτολμίαν, μήτε τον αφήνουν να σύρνεται ωσάν ζώον από την γνώμην των άλλων, τώρα ίσως οι παλαιοί εγκάτοικοι τούτης της Νήσου, όντες ακόμη πολλά βάρβαροι, δια να έχουν τας γυναίκας ωσάν σκλάβας, εστοχάσθησαν να τας κρατούν κλεισμένας και αγραμμάτους. Εγώ έκαμα τούτον τον συμπερασμόν, διατί βλέπω πως όλοι οι κακοί άνδρες δεν αγαπούν τα γράμματα και την ελευθερίαν εις τας γυναίκας των. Έχουσι δίκαιον, μα το Δία, οπού μία γυναίκα δεν ημπορεί ποτέ να μάθη την κακήν πολιτείαν του ανδρός της, μήτε δύναται να του την ελέγξη σωστά, όταν δεν ευγένει από το σπίτι και όταν είναι αγράμματη και αμαθής…»
Σημείωση: Τα αποσπάσματα είναι εξ αντιγραφής από το βιβλίο: Ελισάβετ Μουτζάν-Μαρτινέγκου «Αυτοβιογραφία» Εισαγωγή – Σχόλια: Βαγγέλης Αθανασόπουλος. Αθήνα 1997. ******************************
Δύο πρωτοπόρεςΠενήντα χρόνια φέτος τον Αύγουστο από τους φοβερούς σεισμούς του 1953 που αφάνισαν ανθρώπους, περιουσίες, πόλεις ολόκληρες και πολιτισμό πεντακοσίων χρόνων στα Ιόνια νησιά. Ακόμη πιο φρικτή η καταστροφή στη Ζάκυνθο, σε σύγκριση με την Κεφαλονιά γιατί το σεισμό της 12ης – 13ης Αυγούστου ακολούθησε η φωτιά που μέρες ολόκληρες αφάνιζε ό,τι είχε μείνει όρθιο: Πανέμορφα σπίτια, ψηλά καμπαναριά, μακρόστενα καντούνια, καλλιτεχνικούς θησαυρούς, βιβλιοθήκες με χιλιάδες βιβλία, πλήθος αρχεία με πολύτιμα έγγραφα… Η κόλαση της φωτιάς οδήγησε, όπως είναι γνωστό, σε πολιτιστική καταστροφή! Αυτό που δεν είναι γνωστό ευρύτερα, είναι ότι ανάμεσα σε άλλα καταστράφηκαν και τα τριάντα ανέκδοτα έργα της πρώτης Ελληνίδας πεζογράφου και φεμινίστριας Ελισάβετ Μαρτινέγκου, που διακήρυξε το δικαίωμα της γυναίκας στην Ελευθερία και στην Παιδεία. Τα χειρόγραφα της Μαρτινέγκου είχε στην κατοχή του ο αξέχαστος ερευνητής Ντίνος Κόνομος και ετοίμαζε τη δημοσίευσή τους, όπως και ανέκδοτα γράμματά της. Χάθηκε ακόμα και το χειρόγραφο της «Αυτοβιογραφίας» της κι αυτό ήταν μια μεγάλη απώλεια, γιατί στην πρώτη έκδοσή της που είχε κάνει ο γιος της Ελισαβέτιος Μαρτινέγκος το 1881 (μαζί με δικά του ποιήματα) είχε περικόψει, ουσιαστικά είχε λογοκρίνει, σημαντικά αποσπάσματα.
Ενα χρέος
Η Ελισάβετ είχε γεννηθεί το 1801, έζησε μια καταπιεσμένη ζωή και αναγκάστηκε ουσιαστικά να παντρευτεί το 1831, αφού είχε ήδη αντιπαθήσει το μέλλοντα σύζυγό της (που διαπραγματευόταν είκοσι ολόκληρους μήνες την προίκα της – «για το δικό της καλό» όπως λένε όλοι σ’ αυτές τις περιπτώσεις). Πέθανε σε ηλικία 31 χρόνων, λίγες μόνο μέρες μετά τη γέννηση του γιου της… Εναν αιώνα αργότερα, το 1900 γεννήθηκε αυτή που χαρακτηρίστηκε διάδοχος της Ελισάβετ Μουτζάν – Μαρτινέγκου, η Μαριέττα Γιαννοπούλου – Μινώτου: Και το δικό της αρχείο, μαζί με τη βιβλιοθήκη – που υπήρξε πνευματικό της φυτώριο – και πλήθος καλλιτεχνικοί θησαυροί που στεγάζονταν στο πατρικό της σπίτι – μαζί μ’ ένα τμήμα δική της ανέκδοτης δουλιάς χάθηκαν επίσης στους σεισμούς του ’53. Ομως αυτή ήταν πιο τυχερή: Είχε ήδη μεταφέρει ένα μεγάλο μέρος του αρχείου της και της δουλιάς της στην Αθήνα…
Τεράστια η πνευματική προσφορά σε όγκο και σε ποιότητα της Μαριέττας Γιαννοπούλου – Μινώτου, όχι μόνο για τον επτανησιακό, αλλά πλατύτερα για τον νεοελληνικό πολιτισμό. Οχι μόνο τίμησε την τραγική συμπατριώτισσά της, αλλά πρόβαλε με την πένα, το λόγο και τις εκδόσεις την επτανησιακή λογοτεχνία και τέχνη, καθώς και το λαϊκό πολιτισμό του νησιού της. Σπουδαία λαογράφος, πεζογράφος, ιστοριοδίφης, μεταφράστρια και εκδότρια, πήρε μέρος στο γυναικείο κίνημα της εποχής της και ανέδειξε στα ιστορικά της κείμενα το ρόλο του επαναστατικού λαϊκού στοιχείου. Ομως, παρόλο που τιμήθηκε από διάσημους ποιητές όσο ζούσε – της αφιέρωσαν ποιήματά τους ανάμεσα σε άλλους ο Παλαμάς, ο Μαλακάσης, ο Σημηριώτης – σε συνέχεια η προσφορά και το έργο της ξεχάστηκαν – ή μάλλον αγνοήθηκαν. Για πρώτη φορά, σαράντα χρόνια μετά το θάνατό της, κυκλοφόρησε πρόσφατα ένα ολοκληρωμένο αφιέρωμα στη μνήμη της από τα «Επτανησιακά φύλλα» που εκδίδει ο ακούραστος Ζακυνθινός ερευνητής και λογοτέχνης Διονύσης Σέρρας: Τετρακόσιες σελίδες με έρευνα σε πλήθος αρχεία, φωτογραφίες, σπάνια κείμενα και αναφορές στο έργο της από σημαντικές πνευματικές προσωπικότητες. Συμπαραστάτες σ’ αυτή την απόδοση χρέους προς τη σπουδαία Ζακύνθια ιστορικό και συγγραφέα, ο γιος τής Μαριέττας, αρχαιολόγος και φιλόλογος Διονύσης – Αγγελος Μινώτος και η σύζυγός του, ιστορικός και πρώην επιμελήτρια του Ιστορικού Εθνολογικού Μουσείου Μαρία Λαδά – Μινώτου…
Επαναστατημένη σκέψη
Οι γονείς της Μαριέττας δεν την εμπόδισαν να μορφωθεί όσο ήθελε, όπως έκαναν οι γονείς της Μαρτινέγκου. Αντίθετα, από τα δέκα της χρόνια είχε κοντά της σαν δάσκαλο τον Κερκυραίο λόγιο και ιστοριοδίφη Σπύρο Δε-Βιαζη που της δίδαξε ιταλική, αγγλική και γαλλική φιλολογία και τη στήριξε σε συνέχεια στην αντίθεσή της με το ζακυνθινό κοινωνικό κατεστημένο. Με δική του προτροπή στέλνει το 1910 το πρώτο της κείμενο στη «Διάπλαση των Παίδων» που το δημοσιεύει. Το 1917 πεθαίνει ο πατέρας της Ευστάθιος Γιαννόπουλος. Το 1921 η Μαριέττα εκδίδει το φεμινιστικό περιοδικό «Εύα Νικήτρια» στη Ζάκυνθο, σαν όργανο του Παραρτήματος Λυκείου Ελληνίδων. Το διευθύνει μέχρι το 1923 που κλείνει, για οικονομικούς λόγους, έχοντας προκαλέσει πολλές αντιδράσεις. «Ηταν, έγραφε η ίδια, η καλύτερη ανάμνηση, γιατί ήταν το πρώτο ξέσπασμα της επαναστατημένης σκέψης μου στο στενό περιβάλλον της επαρχίας με τους αρτηριοσκληρωτικούς διανοούμενους, που κάθε άλλο παρά καλόβλεπαν την πετυχημένη εμφάνισή μου στη λογοτεχνία». Κι αυτό ήταν φυσικό: «Οταν μια εικοσάχρονη, γύρω στα 1920 ασχολείται με την «ποιητική τέχνην του Οράτιου», με τις «Γυναίκες εις την Ιταλικήν Αναγέννησιν» και εκδίδει το περιοδικό «Εύα Νικήτρια» αντιμετωπίζεται, ακόμα και από την πολιτισμένη κοινωνία της Ζακύνθου, σαν φέρελπις μεν νέα, αλλά και σαν… επαναστάτρια» παρατηρεί στο αφιέρωμα των «Επτανησιακών φύλλων» ο λογοτέχνης και ιστορικός Νικίας Λούντζης.
Πραγματικά, πολλοί θα ήθελαν τη νέα γυναίκα να περιορίζεται στα οικιακά της καθήκοντα, ή στην πιο… ακραία περίπτωση να «λάμπει» σαν καλλιεργημένη οικοδέσποινα έχοντας κάποιο πνευματικό σαλόνι και εμπνέοντας άντρες διανοούμενους. Και βέβαια η νεαρή γυναίκα θα μπορούσε να περιοριστεί σε μια ανέμελη, άνετη ζωή. Ομως εκείνη προτίμησε να δημιουργήσει δικό της έργο, να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο. Και εργάστηκε σκληρά σ’ όλη της τη ζωή, πληρώνοντας το τίμημα…
Για τον πολιτισμό
Το 1925 παντρεύεται το Ζακυνθινό Σπύρο Μινώτο, νομικό και λόγιο. Μαζί θα ταξιδέψουν στην Ιταλία, όπου η Μαριέττα γνωρίζεται με πνευματικούς ανθρώπους που θα γίνουν αργότερα συνεργάτες της. Μαζί με το σύζυγό της πρωτοστατούν στην οργάνωση των γιορτών για τα 100χρονα από το θάνατο του Ούγου Φόσκολου και την έκδοση του «Λευκώματος για τον Φόσκολο». Τον ίδιο χρόνο, το 1927, αρχίζει στη Ζάκυνθο η έκδοση του «Μηνιαίου φιλολογικού και καλλιτεχνικού» περιοδικού «Ιόνιος Ανθολογία» που διευθύνει η Μαριέττα Γιαννοπούλου – Μινώτου με υπεύθυνο έκδοσης και σύνταξης της ύλης τον σύντροφό της. Το 1930-’31 το ζευγάρι, μαζί και η «Ιόνιος Ανθολογία» μετακομίζουν στην Αθήνα. Η Μαριέττα έχει την πρωτοβουλία να αγοραστεί οικόπεδο για την ανέγερση στη Ζάκυνθο «Πάνθεου των ενδόξων Ζακυνθινών». Δωρίζει η ίδια χρήματα γι’ αυτό το σκοπό, που όμως σε συνέχεια θα ναυαγήσει… Το 1931 γεννιέται και ο γιος τους Διονύσιος – Αγγελος. Θα τον βαφτίσει ο Αγγελος Σικελιανός, αφιερώνοντάς του το ποίημα «Το βρέφος». Το 1933 δημοσιεύεται η μελέτη της Μαριέττας για το «Ρεμπελιό των Ποπολάρων» και το 1934 τα «Τα τραγούδια από τη Ζάκυνθο» καθώς και η εργασία της για τις «Ομιλίες» (το λαϊκό Ζακυνθινό Θέατρο).
Ομως, το 1935 τη διεύθυνση της «Ιονίου Ανθολογίας» αναλαμβάνει ο Σπύρος Μινώτος. Το ζευγάρι βρίσκεται σε διάσταση και το 1936 θα πάρουν διαζύγιο. Η Μαριέττα δε θα σταματήσει να εργάζεται και να ερευνά αναζητώντας αδημοσίευτα, πρωτότυπα στοιχεία για τον επτανησιακό πολιτισμό. Συνεργάζεται με πλήθος περιοδικά, εφημερίδες, έχει αλληλογραφία και φιλικούς δεσμούς με μια πλειάδα πνευματικών ανθρώπων που υπήρξαν σύγχρονοί της (στα «Επτανησιακά φύλλα» δημοσιεύεται μέρος της αλληλογραφίας της με τους Κωστή Παλαμά, Γιάννη Ψυχάρη, Λεωνίδα Χ/Ζώη, Νίκο Κρανιδιώτη, κ.ά. Ο Γρηγόρης Ξενόπουλος στάθηκε συμπαραστάτης σ’ όλες τις προσπάθειές της).
Το 1951 γίνεται μέλος της Ενωσης Διανοουμένων Γυναικών Ελλάδας. Το 1952 χάνει τη μητέρα της και ίσως για πρώτη φορά η μαχητική Μαριέττα Γιαννοπούλου χάνει μαζί και το κουράγιο της και «νιώθει τα χρόνια να τη βαραίνουν», όπως εξομολογείται στο γιο της. Την αίσθηση της καταστροφής έρχονται να συμπληρώσουν οι σεισμοί με τον αφανισμό του σπιτιού της στη Ζάκυνθο και το χαμό του αρχείου της και της βιβλιοθήκης της.
Το 1956 εκδηλώνεται ο καρκίνος που θα την οδηγήσει στο θάνατο τον Απρίλη του 1962, σε ηλικία 62 χρόνων. Μέχρι το τέλος εργαζόταν, έδινε διαλέξεις, έγραφε…
Κοντά στο λαό
Παρά τις συντηρητικές καταβολές της η Μαριέττα Γιαννοπούλου – Μινώτου στάθηκε, με το λόγο και τα δημοσιεύματά της, κοντά στο λαό. Δεν περιορίστηκε στα κεκτημένα της τάξης της ούτε χρησιμοποίησε το φύλο της σαν άλλοθι. Φανατική οπαδός της δημοτικής σε δύσκολες εποχές διατραγωδεί στις επιστολές της προς τον Ψυχάρη την πολεμική που της έκαναν. Γύρισε βουνά και κάμπους αποθησαυρίζοντας τραγούδια, παραμύθια, παροιμίες – από αγρότισσες – που χωρίς τη δική της συμβολή σήμερα θα είχαν χαθεί. Συνέτεινε στη διάδοση και ανάπτυξη του επτανησιακού πολιτισμού που φοβόταν – από τότε – ότι κινδύνευε να νεκρώσει. Γράφοντας για την Αγγλοκρατία στα Επτάνησα αναδεικνύει την αντιλαϊκή και απάνθρωπη στάση των αριστοκρατών, των «καταχθόνιων» που ήταν πουλημένοι στους ξένους και προσπαθούσαν να καταπνίξουν την επαναστατική διάθεση των συμπατριωτών τους, για να μη σηκώσουν κεφάλι ενάντια στη δική τους κυριαρχία. Στο «Ρεμπελιό των Ποπολάρων» – η πρώτη κοινωνική επανάσταση που έγινε στην Ελλάδα – καταγγέλλει την καταπίεση του λαού από το αρχοντολόι, που κατέληξε σε επανάσταση το 1628. Οι χωρικοί δανείζονταν για να ξεπληρώσουν υπέρογκα ποσά στους άρχοντες ή σάπιζαν στη φυλακή…
Για τον Ιάκωβο Λεοπάρντι, για τον οποίο έγραψε πολλά έργα, αναφέρει: «Είναι ο μεγάλος ποιητής του παγκόσμιου πόνου, ο μεγάλος σοσιαλιστής».
«Ο Φόσκολος, γράφει, απογοητεύεται για την εποχή του που παρασημοφορεί τραγουδιστές ευνούχους, είναι πεσιμιστής γιατί ο κόσμος δεν είναι γίγαντας, όπως τον θέλει η ελληνική φαντασία του… ένας πεσιμισμός αλλιώτικος, όχι σαν τον αρρωστημένο εκείνων, που κλαίνε αδιάκοπα για τη ζωή και ζητούν αδιάλλαχτα ως μόνη λύση το θάνατο…».
Αφοσιώνεται στη μελέτη για τον Κάλβο και το Σολωμό και τονίζει ότι η μάνα του τελευταίου λαϊκής καταγωγής, «με τα ελληνικά της νανουρίσματα και τα δημοτικά που του έλεγε, του φύτεψε τις ρίζες της γλώσσας του λαού από τα πρώτα βήματα της ζωής του». Για τον Σολωμό γράφει και θεατρικό έργο που επρόκειτο να γίνει σενάριο για τον κινηματογράφο αλλά τελικά ματαιώθηκε. (Το 1963 μετά το θάνατό της θα εκδοθεί από το γιο της).
Υμνος στη γυναίκα
Στα γραπτά της θα υμνήσει τη γυναικεία εργασία που τότε πολλοί την κατέκριναν, δίνοντας έμφαση στη βιοποριστική δουλιά των απλών γυναικών. Στα κείμενά της προβάλλει την ιστορία των γυναικών, κάνει ομιλίες για τη μητέρα του Φόσκολου, την Ελισάβετ Μουτζάν Μαρτινέγκου. Το 1951 δημοσιεύει στο περιοδικό «Αλκυονίδες» εργασία της για τη Μαρτινέγκου. (Το 1956 θα ακολουθήσει ο λογοτέχνης και μελετητής Κ.(Κονίδης) Πορφύρης, από τους πρωτεργάτες της προοδευτικής, αριστερής «Επιθεώρησης Τέχνης» που με έξοδά του θα εκδώσει για δεύτερη φορά μετά από 75 χρόνια την αυτοβιογραφία της Μαρτινέγκου, με δική του εισαγωγή, σχόλια και ιστορικές σημειώσεις). Η Μαριέττα Γιαννοπούλου – Μινώτου γράφει βιβλίο για την «Ισαβέλλα Θεοτόκη – η μεγάλη εμπνεύστρια» (1959). (Η Κερκυραία λόγια έκανε το σπίτι της ορμητήριο κατά των Αυστριακών κατακτητών).
Υπογράφει σαν «Επτανήσια» και «Χειραφετημένη» και παίρνει μέρος με κείμενό της στο πρώτο γυναικείο συνέδριο που έγινε το 1921 στην Ελλάδα, ενώ το 1929 παρακολουθεί το συνέδριο για την ειρήνη και το 1930 τις δεύτερες Δελφικές γιορτές. Μετά από πρότασή της οργανώνεται στην Αθήνα, το 1930, στην Ενωση Συντακτών η πρώτη εβδομάδα ελληνικού βιβλίου.
Σ’ όλη της τη ζωή αγωνίστηκε με συνέπεια για τα δικαιώματα των γυναικών. Αντίστοιχη η απήχηση και στα έργα της. Μερικοί ενδεικτικοί τίτλοι: «Οι χωρικές μας» (1921), «Ο Βαλαωρίτης φεμινιστής» (1925), «Κριτική για την επαναστάτρια» του Ι. Κοντού (1954), «Οι γυναίκες της Κύπρου σαν ηρωίδες» (1955) κ.ά.
Πάνω από σαράντα χρόνια πνευματική διαδρομή, άγνωστη στη νέα γενιά, αλλά και στο γυναικείο κίνημα του οποίου υπήρξε πρωτοπόρος. Ευτυχώς η συνονόματη ερευνήτρια εγγονή της έχει αρχίσει την καταγραφή και παρουσίαση του αρχείου της. Χρειάζεται όμως, όπως τονίζει και ο Διον. Σέρρας, να εκδοθούν τα έργα της, να συγκεντρωθούν τα διάσπαρτα δημοσιεύματά της, να γίνει ανατύπωση του προοδευτικού περιοδικού «Εύα Νικήτρια», να εκδοθούν τα ζακυνθινά παραμύθια της, να παρουσιαστεί το άπαιχτο θεατρικό της έργο «Διονύσιος Σολωμός», να δοθεί το όνομά της σε ένα δρόμο της Ζακύνθου και να μελετηθεί -επιτέλους – το σύνολο του έργου της, ακόμα και η προσφορά της στο γυναικείο κίνημα…
Τα αποτελέσματα των εκλογών επιβεβαιώνουν θετικές διεργασίες που κυοφορούνται τρεις μόλις μήνες μετά τις βουλευτικές εκλογές, παρότι ο συσχετισμός εξακολουθεί να είναι πολύ αρνητικός», σημείωσε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, για το αποτέλεσμα των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών. «Μπορούμε να πούμε ότι σταθεροποιείται και ενισχύεται, αργά αλλά σταθερά, ένα ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής», πρόσθεσε, ενώ χαιρέτισε τις εκατοντάδες χιλιάδες που στήριξαν τα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης» σε όλη τη χώρα.
Παραθέτουμε τη δήλωση:
«Κατ’ αρχάς θα ήθελα να απευθύνω χαιρετισμό στους εκατοντάδες χιλιάδες σε όλη τη χώρα που στήριξαν τα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στις σημερινές δημοτικές και περιφερειακές εκλογές.
Τα αποτελέσματα των εκλογών επιβεβαιώνουν θετικές διεργασίες που κυοφορούνται, 3 μόλις μήνες μετά από τις βουλευτικές εκλογές, παρότι ο συσχετισμός εξακολουθεί ακόμα να είναι πολύ αρνητικός.
Μπορούμε να πούμε ότι σταθεροποιείται και ενισχύεται, αργά αλλά σταθερά, ένα ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής, του ταξικού της χαρακτήρα υπέρ των καπιταλιστικών συμφερόντων, συντελείται ορισμένος απεγκλωβισμός εργατικών – λαϊκών δυνάμεων από τα αστικά κόμματα, ανεβαίνει το κύρος και η εμπιστοσύνη στο ΚΚΕ, μεγαλώνει η μαχητική συμπόρευση με το ΚΚΕ σε ολόκληρη τη χώρα.
Αυτή η τάση εκφράστηκε σήμερα με τα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης» με το γαρίφαλο και στις 13 Περιφέρειες της χώρας και σε 262 δήμους σε όλη την Ελλάδα.
Με τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα το ποσοστό της «Λαϊκής Συσπείρωσης» πανελλαδικά, στις 13 Περιφέρειες, καταγράφεται πάνω από 10,0%, έναντι 6,86% που ήταν στις προηγούμενες περιφερειακές εκλογές του 2019 και φυσικά του ποσοστού 7,69% στις βουλευτικές εκλογές του Ιούνη 2023.
Ιδιαίτερη, ξεχωριστή σημασία έχει το ποσοστό στη μεγαλύτερη Περιφέρεια της χώρας στην Αττική που βρίσκεται στο 14%.
Χαιρετίζουμε την εκλογή από τον α΄ γύρο δημάρχου ξανά της «Λαϊκής Συσπείρωσης», μετά από χρόνια, στην Ικαρία, στο «κόκκινο νησί».
Ξεχωριστά χαιρετίζουμε το πολύ υψηλό ποσοστό του δήμαρχου Πάτρας Κ. Πελετίδη με πάνω από 41%, παρά τον βρώμικο πόλεμο που δέχτηκε από τις άλλες δυνάμεις.
Είναι πολύ σημαντικό ότι για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια αρκετοί συνδυασμοί που στηρίζει το ΚΚΕ θα δώσουν τη μάχη στον β΄ γύρο την επόμενη Κυριακή, όπως στην Πάτρα, την Πετρούπολη, την Καισαριανή, το Χαϊδάρι, τη Νίκαια – Άγιο Ιωάννη Ρέντη, στον Τύρναβο και αλλού. Ενώ, σε αρκετούς άλλους δήμους οι υποψήφιοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης» συγκέντρωσαν πολύ υψηλά, διψήφια ποσοστά.
Την ερχόμενη Κυριακή πάμε και ψηφίζουμε για να ολοκληρώσουμε τη νίκη των συνδυασμών της «Λαϊκής Συσπείρωσης» εκεί που πέρασαν στον β΄ γύρο.
Εκεί που τα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης» δεν είναι στον β΄ γύρο, καλούμε τον ελληνικό λαό να στείλει μήνυμα καταδίκης, με λευκό ή άκυρο, των κομμάτων και των άλλων συνδυασμών, όπως κι αν αυτά ονομάζονται, τα οποία κινούνται στη γραμμή της στήριξης της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης και υπηρετούν πιστά μέσα στους δήμους και τις Περιφέρειες ως μακρύ χέρι του αστικού κράτους και των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων για τη διασφάλιση των κερδών τους και όχι φυσικά για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
Έχουμε πλήρη επίγνωση ότι μεγαλώνουν οι ευθύνες μας να συμβάλουμε πιο αποφασιστικά στην ανασυγκρότηση, τη μαχητικότητα, τη μαζικότητα του εργατικού – λαϊκού κινήματος, στην οργάνωση της καθημερινής πάλης του λαού, για να αποτρέψουμε χειρότερα μέτρα από την κυβέρνηση της ΝΔ και από τη συναίνεση που της παρέχουν τα άλλα αστικά κόμματα, αλλά και από τις αντιλαϊκές Τοπικές Διοικήσεις σε δήμους και Περιφέρειες. Για να είμαστε δίπλα σε κάθε λαϊκό πρόβλημα, να διεκδικήσουμε την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Σε αυτή την υπόθεση, το ΚΚΕ μαζί με πολύ περισσότερους πλέον εκλεγμένους μας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και στις Περιφέρειες, στα Δημοτικά και Περιφερειακά Συμβούλια, θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις».
Οι δύο θητείες ήταν η αρχή! Επανεκλέγουμε Δημοτική Αρχή τη «Λαϊκή Συσπείρωση»! (VIDEO – ΦΩΤΟ)
Χιλιάδες κόκκινα γαρύφαλλα για να δυναμώσει ο αγώνας και η ελπίδα
Ένα ξεκάθαρο μήνυμα επανεκλογής της σημερινής δημοτικής Αρχής Πάτρας, με Δήμαρχο τον Κώστα Πελετίδη, αλλά και αποφασιστικής ανόδου της Λαϊκής Συσπείρωσης και στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, με υποψήφιο Περιφερειάρχη το Σωτήρη Παρίση, έστειλε η μεγάλη σε όγκο και ενθουσιασμό προεκλογική συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Τριών Συμμάχων, το βράδυ της Παρασκευής.
Επίσης παραβρέθηκαν τα μέλη του ΠΓ της Κεντρικής Επιτροπής Λουίζα Ράζου και Δημήτρης Αρβανιτάκης, τα μέλη της ΚΕ Δημήτρης Τζαβάρας, Νίκος Καραθανασόπουλος, Κώστας Μπάτσικας και Λουκάς Αναστασόπουλος.
Στο χώρο βρέθηκαν χιλιάδες λαού της Πάτρας που με συνθήματα όπως «εμπρός λαέ μην σκύβεις το κεφάλι, με τον Πελετίδη δήμαρχο και πάλι» και «κόντρα σε ένα κράτος που είναι εχθρικό, συσπείρωση και αγώνα μαζί με το λαό» μετέφεραν την αποφασιστικότητά τους για ένα θετικό για τα πλατιά λαϊκά στρώματα αποτέλεσμα την Κυριακή.
Αυτό ήταν άλλωστε και το μήνυμα που έστειλαν εργαζόμενοι, νεολαίοι, γυναίκες λαϊκών οικογενειών, κόσμος κάθε ηλικίας που έχει συναντηθεί με το ΚΚΕ και τους κομμουνιστές, σε κάθε τους αγώνα για κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζουν, άνθρωποι που έχουν γνωρίσει τη Δημοτική Αρχή και την πάλη της για το λαό, αναγνωρίζουν την αταλάντευτη στάση της απέναντι σε ένα εχθρικό γι’ αυτή περιβάλλον, από κυβερνήσεις αστικά κόμματα και τους εκπροσώπους της σε τοπικό επίπεδο.
Με ενθουσιασμό, χειροκροτήματα και παλμό, σημείωσαν ταυτόχρονα, πως η ελπίδα είναι εδώ, με τη Λαϊκή Συσπείρωση ξανά στη Δημοτική Αρχή, με χιλιάδες κόκκινα γαρύφαλλα και στην κάλπη της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας, για τα το λαό και τα συμφέροντά του, απέναντι στα συμφέροντα των λίγων και των εκπροσώπων τους.
Κ. Πελετίδης: Θα είναι μια μεγάλη νίκη της «Λαϊκής Συσπείρωσης»
Τις 8 του μήνα, μεθαύριο, υπερασπιζόμαστε, μαζί με τον πατραϊκό λαό, το μέλλον των παιδιών μας, την προκοπή του τόπου μας. Δεν αφήνουμε κανένα περιθώριο σ’ όσους νομίζουν ότι με παραμύθια, παραπληροφόρηση, ψέματα, θα παραιτηθούμε από τις κατακτήσεις μας, από την ωραία προοπτική που ανοίγεται μπροστά μας, να κάνουμε την Πάτρα μια πόλη χαράς για τα παιδιά μας» τόνισε στην ομιλία του ο Κώστας Πελετίδης δήμαρχος και υποψήφιος δήμαρχος Πάτρα .
Σημείωσε ότι το αποτέλεσμα των δημοτικών εκλογών της 8ης Οκτώβρη «ελπίζουμε και πιστεύουμε ότι θα είναι μια μεγάλη νίκη της Λαϊκής Συσπείρωσης, με επανεκλογή της Δημοτικής Αρχής. Ο πατραϊκός λαός δεν πρέπει να έχει κανέναν δισταγμό, γνωρίζει ποιος ήταν δίπλα του όλα αυτά τα χρόνια και την Κυριακή, θα γεμίσει τις κάλπες των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών με χιλιάδες γαρύφαλλα! Την Κυριακή αποφασίζουμε τι πόλη θέλουμε. Αποφασίζουμε αν θα υπερασπιστούμε όσα έχουμε κατακτήσει. Δεν πρέπει να αφήσουμε να επιστρέψει το παρελθόν στο Δήμο της Πάτρας και να “ξηλώσει” όσα καταφέραμε μαζί με τον πατραϊκό λαό. Τα τελευταία 9 χρόνια, που ως Δημοτική Αρχή πορευόμαστε πλάι σας, μας γνωρίσατε. Μαζί, καταφέραμε πολλά για τα οποία είμαστε περήφανοι.»
Ο Κώστας Πελετίδης αναφέρθηκε στο έργο της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στην Πάτρα υπογραμμίζοντας πως «αυτά τα 9 χρόνια, πήραμε μέτρα ανακούφισης του πατραϊκού λαού, σε σύγκρουση με τις κατευθύνσεις κράτους και κυβερνήσεων» σημείωσε ότι «αυτή την πολιτική υπέρ του λαού, την αντιστρατεύονται και θα την ακυρώσουν αν βρουν την ευκαιρία, οι παρατάξεις που διεκδικούν σήμερα τη Δημοτική Αρχή της Πάτρας» και πρόσθεσε ότι «χρειάζεται να αναλογιστούμε τι μας περιμένει την επόμενη μέρα και ποιος θα κληθεί να υπερασπιστεί τον πατραϊκό λαό απ’ τη θέση της Δημοτικής Αρχής.» (Διαβάστε εδώ αναλυτικά)
Σ. Παρίσης: «Λαϊκή Συσπείρωση» για να χαμογελά ο λαός και όχι τα συμφέροντα
«Για να συνεχίσει να χαμογελά ο λαός μας και όχι τα επιχειρηματικά συμφέροντα και τα αστικά κόμματα, γεμίζουμε την κάλπη της Κυριακής με χιλιάδες κόκκινα γαρύφαλλα, και στο Δήμο, και στην Περιφέρεια. Επανεκλέγουμε από μεθαύριο κιόλας για δήμαρχο Πατρέων τον σύντροφο Κώστα Πελετίδη. Κι ας ξερογλείφονται οι άλλοι για δεύτερο γύρο. Ο πατραϊκός λαός δεν θα τους κάνει το χατίρι, τόνισε στην ομιλία του ο Σωτήρης Παρίσης.
Υπογράμμισε ότι «τώρα είναι η ώρα! Σήμερα μπορούμε να μπούμε στο μάτι όλων αυτών, αλλά και της κυβέρνησης της ΝΔ που περιμένουν το βράδυ των εκλογών να βγουν να πουν ότι ο λαός έδωσε το «πράσινο φως» για να συνεχίσουν να εγκληματούν απέναντι στις ζωές μας. Μπορούμε να κάνουμε την πραγματική διαφορά, να κάνουμε την έκπληξη και στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας».
Για αυτό «λαϊκή Συσπείρωση παντού λοιπόν, για να είμαστε την επόμενη μέρα των εκλογών όλοι μαζί πιο δυνατοί» σημείωσε και τόνισε «για να γίνουμε ακόμη περισσότεροι όλοι εμείς που αμφισβητούμε την κυρίαρχη πολιτική, που αμφισβητούμε το σημερινό σάπιο και εχθρικό κράτος που πότε αφήνει πίσω του αποκαΐδια και πότε λασπόνερα. Που αφήνει νεκρούς και σακάτηδες σε υποδομές και χώρους δουλειάς κάτεργα. Για να δυναμώσει ο αγώνας και η λαϊκή δράση ενάντια στην ακρίβεια, την ενεργειακή φτώχεια, τους πλειστηριασμούς, την άσχημη κατάσταση στην υγεία».
Απευθύνθηκε ιδιαίτερα «σε όσους σήμερα νιώθουν αριστεροί, προοδευτικοί και που απογοητεύτηκαν από το ΣΥΡΙΖΑ και του κάλεσε «να μην παραιτηθούν, να μην παροπλιστούν, να συναντηθούμε μαζί στους αγώνες και στην κάλπη, όπως άλλωστε έχουν κάνει πολλοί αγωνιστές μέχρι σήμερα, συμμετέχοντας ακόμη και στα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης». (Διαβάστε εδώ αναλυτικά)
Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε το τρίμηνο περιοδικό «Φωνή λογοτεχνών» τεύχος 40 και από σήμερα θα το βρείτε στην ιστοσελίδα μας για μια πλήρη ενημέρωση από το χώρο της αγωνιζόμενης καλλιτεχνίας και λογοτεχνίας. Το περιοδικό έχει καθιερωθεί πλέον ως ένα σοβαρό έντυπο που μέσα από ενδιαφέροντα επίκαιρα άρθρα, ποιήματα, διηγήματα, ιστορικά κείμενα, φωτογραφίες κλπ.,προβάλει την προοδευτική σκέψη του λαού μας, τους αγώνες του και το δημιουργικό έργο των αγωνιζόμενων λογοτεχνών και καλλιτεχνών μας, συμβάλλοντας έτσι να αποκτήσει ιδιαίτερα η εργατική τάξη την γνώση εκείνη που θα της φανεί χρήσιμη στους αγώνες της για μια καλλίτερη ζωή. Καλό διάβασμα.
Με τον φόβο των αναζωπυρώσεων και των διάσπαρτων εστιών – «Σκηνικό πολέμου» χθες με την έκρηξη στη Ν. Αγχίαλο
Με τον φόβο των αναζωπυρώσεων και των διάσπαρτων εστιών βρίσκεται και σήμερα η Μαγνησία, που την Πέμπτη έζησε εφιαλτικές στιγμές στη Νέα Αγχίαλο, μετά τις εκρήξεις σε αποθήκη πυρομαχικών.
Στη Νέα Αγχίαλο από το πρωί ξεκίνησαν ρίψεις νερού από εναέρια μέσα προκειμένου να αντιμετωπιστούν όλες οι πιθανές αναζωπυρώσεις.
Αργά το βράδυ το πρόβλημα στο μέτωπο στο Βελεστίνο εντοπίστηκε στις Μικροθήβες, ωστόσο αντιμετωπίστηκε.
Η κατάσταση στη Μαγνησία και τη Νέα Αγχίαλο θύμιζε πολεμικό σκηνικό, αφού αποθήκες πυρομαχικών και στρατιωτικών εγκαταστάσεων βρέθηκαν απροστάτευτες στο διάβα της φωτιάς που ξεκίνησε την Τρίτη στο Βελεστίνο.
Έτσι οι εκρήξεις από τα βλήματα που ήταν αποθηκευμένα στην αεροπορική βάση της 111 Πτέρυγας Μάχης, μια από τις μεγαλύτερες στην Ελλάδα, σκόρπισαν τον τρόμο στους κατοίκους της περιοχής. Οι εκρήξεις ακούγονταν πολλά χιλιόμετρα μακριά στις γύρω πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά, μέχρι τον Βόλο και τις Σποράδες, με τζαμαρίες να σπάνε, ενώ ο κρατικός μηχανισμός αρκέστηκε στο γνωστό «τρεχάτε να σωθείτε» του μηνύματος από το 112. Πανικός επικράτησε με χιλιάδες ανθρώπους που διέφευγαν από το λιμάνι της Νέας Αγχιάλου προς τον Βόλο.
Το πολύ σοβαρό αυτό περιστατικό αναδεικνύει τις εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης και του κρατικού μηχανισμού που αποδεικνύεται ότι δεν μπορεί να προστατέψει ούτε τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Ταυτόχρονα καταδεικνύονται οι τεράστιοι κίνδυνοι που διατρέχει ο λαός μας από την ύπαρξη αυτών των βάσεων κοντά σε κατοικημένες περιοχές.
Η κυβέρνηση έχει τεράστιες ευθύνες και πρέπει να πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία των κατοίκων της περιοχής και την κατάσβεση της πυρκαγιάς, τονίζει σε ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ.
Η κατάσταση στη Μαγνησία είναι άλλο ένα παράδειγμα του «πάμε και όπου βγει» που εφαρμόζει το αστικό κράτος, αφήνοντας πόλεις, χωριά και δασικά οικοσυστήματα απροστάτευτα, οδηγεί σε απώλειες ανθρώπινων ζωών, πέντε έως τώρα, λόγω της απουσίας πρόληψης, της υποστελέχωσης και της υποχρηματοδότησης των κρίσιμων υπηρεσιών της Δασικής Υπηρεσίας και της Πυροσβεστικής.
Οι Αρχές διέταξαν απαγόρευση κυκλοφορίας, σε ακτίνα τριών χιλιόμετρων από το σημείο της έκρηξης, ενώ δόθηκε εντολή να μετασταθμεύσουν τα F-16 από την 111 Πτέρυγα Μάχης που είναι και ΝΑΤΟική βάση.
Πηγή: Eurokinissi
Περισσότερα από 1.000 άτομα υποδέχθηκε το Εκθεσιακό Κέντρο Βόλου, που μετατράπηκε σε χώρο υποδοχής και φιλοξενίας των πολιτών που απομακρύνθηκαν από τις περιοχές που απείλησε η πυρκαγιά.
Πολλοί κάτοικοι κλήθηκαν να μεταβούν στην παραλία, ώστε να απομακρυνθούν με πλωτά μέσα.
Οι εκρήξεις ακούγονταν χιλιόμετρα μακριά και χιλιάδες ήταν οι κάτοικοι της Νέας Αγχιάλου που έντρομοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πόλη και μέσω της θάλασσας να φτάσουν στον Βόλο. Μάλιστα, για άλλη μια φορά φάνηκε όλη η γύμνια του κρατικού μηχανισμού που δεν είχε πάρει κανένα μέτρο πρόληψης και πυροπροστασίας, αλλά και ούτε σχέδιο διαφυγής. Συγκυριακά, η ύπαρξη πολλών σκαφών λόγω ενός ναυταθλητικού αγώνα, του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ιστιοπλόων συνέβαλε ώστε πάνω από 1.500 άνθρωποι, κάτοικοι και επισκέπτες της Νέας Αγχιάλου, να μεταφερθούν στον Βόλο και να καταλύσουν στο Εκθεσιακό Κέντρο της πόλης.
Στο πλευρό των ανθρώπων που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους μετά την αναζωπύρωση της φωτιάς στη Νέα Αγχίαλο και φιλοξενούνται προσωρινά στον Εκθεσιακό Πολυχώρο του Δήμου Βόλου, βρέθηκαν το βράδυ της Πέμπτης δυνάμεις του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον βουλευτή Μαγνησίας του ΚΚΕ, Βασίλη Μεταξά, και τον υποψήφιο δήμαρχο με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» Βόλου, Αποστόλη Ριζόπουλο.
Οι δυνάμεις του ΚΚΕ πρόσφεραν νερά και άλλα είδη πρώτης ανάγκης στους πληγέντες και απαίτησαν να παρθούν όλα τα μέτρα για τη φιλοξενία τους και την αξιοπρεπή διαβίωσή τους για όσο χρειαστεί.
Πηγή: Eurokinissi
Η αποθήκη πυρομαχικών της Πολεμικής Αεροπορίας, που βρέθηκε στο «μάτι του κυκλώνα» στην περιοχή Καραμπά και παραδόθηκε στις φλόγες, ήταν περίπου 6 χλμ. βόρεια της Αεροπορικής Βάσης Αγχιάλου και της 111 Πτέρυγας Μάχης. Το αποτέλεσμα ήταν να σκάνε το ένα μετά το άλλο βόμβες (1.000 και 2.000 λιβρών) και βλήματα, με υπαρκτό το ενδεχόμενο ακόμα μεγαλύτερης έκρηξης.
Χαρακτηριστική ήταν η καταγγελία του προέδρου του Αγροτικού Συνεταιρισμού Νέας Αγχιάλου «Δήμητρα» ότι οι εγκαταστάσεις του συνεταιρισμού παραδόθηκαν στις φλόγες όχι από περιμετρική φωτιά, αλλά το πιθανότερο από θραύσμα βλήματος από τις εκρήξεις στις αποθήκες πυρομαχικών.
Μάλιστα, ήταν τέτοια η ανοργανωσιά του «επιτελικού κράτους», ώστε αργότερα προσπαθούσαν να αποκτήσουν κάποια αντίληψη της κατάστασης στέλνοντας μη επανδρωμένο αεροσκάφος (UAV) να πετάξει πάνω από την περιοχή για να στείλει εικόνα στο Εθνικό Κέντρο Επιχειρήσεων στο υπουργείο Άμυνας.
Ήταν τέτοια, δε, η αδυναμία τους να συγκρατήσουν τη φωτιά, ώστε πηγές ανέφεραν ότι στο προσωπικό της αποθήκης δόθηκε εντολή να απομακρυνθεί «ASAP» («As Soon As Possible»), δηλαδή το συντομότερο δυνατό.
Αργότερα, άλλωστε, δόθηκε εντολή «προληπτικά» να απογειωθούν από τη βάση της Αγχιάλου μαχητικά F-16 που ήταν εκτός καταφυγίων και να κατευθυνθούν στις αεροπορικές βάσεις Λάρισας και Τανάγρας.
Όλη η κόλαση συνεχιζόταν ως τις βραδινές ώρες αφού ήταν σε εξέλιξη σειρά αναζωπυρώσεων από το μεσημέρι σε σημεία της ευρύτερης περιοχής του Βόλου.
Στην πρώτη γραμμή τα στελέχη και τα μέλη του ΚΚΕ
Όλες αυτές τις μέρες που η Μαγνησία βρίσκεται στο έλεος της φωτιάς κλιμάκια του ΚΚΕ, με επικεφαλής την Μαρία Γαβαλά, γραμματέα της ΚΟ Θεσσαλίας του ΚΚΕ και μέλος της Γραμματείας της ΚΕ, τον Βασίλη Μεταξά, βουλευτή Μαγνησίας του Κόμματος, τον Αποστόλη Ριζόπουλο, υποψήφιο δήμαρχο Βόλου με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», και άλλα στελέχη βρίσκονται συνεχώς στους χώρους που εκδηλώνονται οι πυρκαγιές, ενώ εθελοντές του ΚΚΕ και της ΚΝΕ μαζί με τους κατοίκους των περιοχών δίνουν τη μάχη για να σωθούν άνθρωποι και περιουσίες.
Εργαζόμενοι εκβιάζονταν να πάνε για δουλειά στη ΒΙΠΕ, δίπλα ακριβώς στα μέτωπα της φωτιάς
Το Συνδικάτο Μετάλλου Ν. Μαγνησίας «Μήτσος Παπαρήγας»σε ανακοίνωσή του καταγγέλλει τα περιστατικά εργοδοτικής ασυδοσίας σε εργοστάσια και βιοτεχνίες της Α’ ΒΙΠΕ Βόλου καθώς οι εργαζόμενοι από το πρωί της Πέμπτης εκβιάζονταν από την εργοδοσία να προσέλθουν στην εργασία τους δίπλα ακριβώς στα αποκαΐδια και παρά το ότι τα μέτωπα της φωτιάς συνεχίζουν να καίνε τη Μαγνησία.
Ενδεικτικά στο εργοστάσιο «SYRMA» απειλούσαν τους εργαζόμενους ότι εάν φύγουν από το εργοστάσιο δεν θα πληρωθούν. Η εργοδοσία σε πολλές περιπτώσεις επικαλέστηκε ότι δεν είναι υποχρεωμένη να αναστείλει τις εργασίες της με βάση την απόφαση του υπουργείου Εργασίας.
Παράλληλα, στην περιοχή του Σέσκλου συνεχίζει να καίγεται βιοτεχνία ανακύκλωσης πλαστικών υλικών με την ατμόσφαιρα να είναι αποπνικτική και να μην επιχειρεί κανένα μέσο πυρόσβεσης.
Στην ίδια περιοχή βρίσκεται το εργοστάσιο μεταλλικών κατασκευών «Lykomitros Steel» το οποίο υπέστη ζημιές από την πυρκαγιά και σήμερα καλέστηκαν λίγοι εργαζόμενοι να δουλέψουν κανονικά απομακρύνοντας εύφλεκτα υλικά. Αντίστοιχα στη βιοτεχνία χαρτικών «Χρυσοχού», όπου εθελοντικά λιγοστοί εργαζόμενοι βρίσκονται στον χώρο εκτός του εργοστασίου. Ωστόσο, οι συνθήκες είναι άκρως επικίνδυνες για την υγεία των εργαζομένων και των κατοίκων της περιοχής λόγω των τοξικών αερίων από την καύση πλαστικών υλικών.
Διαδικασία «βαθιάς ανανέωσης» του ΣΥΡΙΖΑ και προσπάθεια «δικαίωσης» της αντιλαϊκής πολιτικής του
Πηγή: Eurokinissi
Την παραίτησή του από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσε ο Αλέξης Τσίπρας, με δήλωσή του από το Ζάππειο, ξεκαθαρίζοντας παράλληλα ότι δεν θα είναι υποψήφιος στις επόμενες εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη νέου προέδρου.
Ο Αλ. Τσίπρας είπε ότι το «εκλογικό σώμα έδωσε στον ΣΥΡΙΖΑ μια διπλή εντολή, να ανταποκριθεί στον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης και να αλλάξει δραστικά αν θέλει να διεκδικήσει ξανά τη διακυβέρνηση».
«Το αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα να γίνει η αρχή» για μια «διαδικασία βαθιάς ανανέωσης και επανίδρυσης», είπε, επισημαίνοντας πως «ο νέος ΣΥΡΙΖΑ είναι η άμεση προτεραιότητα», σε μια συνήθης πρακτική των αστικών κομμάτων να επιχειρούν να «αναβαπτιστούν» και να «ξεπλυθούν» από τις αντιλαϊκές πολιτικές που έχουν εφαρμόσει.
Ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε «περήφανος» για την πολιτική που άσκησε ο ΣΥΡΙΖΑ, τόσο ως κυβέρνηση όσο και ως αντιπολίτευση, θυμίζοντας βασικά σημεία αυτής της πορείας όπως η λεγόμενη «έξοδος από τα μνημόνια», η «ρύθμιση του χρέους», η «διεθνής εικόνα της χώρας που αποκαταστήσαμε» και ιδιαίτερα η υπογραφή της ΝΑΤΟϊκής συμφωνίας των Πρεσπών, δίνοντας έτσι και το πολιτικό στίγμα των επόμενων κινήσεων στον ΣΥΡΙΖΑ και ευρύτερα τον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας.
Αγωνιώντας για την πρωτοκαθεδρία στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας στη χώρα, ο Αλ. Τσίπρας ανέφερε ότι χρειάζεται «να εφεύρουμε έναν νέο ΣΥΡΙΖΑ», που «να διαβάσει τις νέες αντιθέσεις και τα νέα ρεύματα της κοινωνίας, να ανταποκριθεί στις προσδοκίες αυτών που εκπροσωπεί». Με αυτό το στόχο, σημείωσε ότι «οφείλουμε να ανταποκριθούμε άμεσα, να αναδιοργανωθούμε άμεσα, να μη χαθεί ούτε μία μέρα», μιλώντας για «εκλογή νέας ηγεσίας από τα μέλη του κόμματος» και «άμεση προσφυγή σε σχετικές διαδικασίες», στις οποίες δήλωσε ότι παρότι δεν θα είναι υποψήφιος, «θα είμαι παρών πριν, κατά τη διάρκεια και μετά» ισχυριζόμενος ότι θέλει να αποδείξει ότι «μπορείς να είσαι μάχιμος και δημιουργικός και χωρίς αξιώματα».
«Κλαις κι αναστενάζεις, λευτεριά φωνάζεις μα η ελπίδα μαύρο, άπιαστο πουλί»
Δεν υπήρχε ειδησεογραφικό μέσο που να μην μετέδωσε το φρικτό έγκλημα που συντελέστηκε ανοιχτά της Πύλου. Δεν υπάρχει κάποιος που να μην παραδέχεται ότι πρόκειται για ένα από τα πιο πολύνεκρα ναυάγια που έχουν συμβεί στη Μεσόγειο τα τελευταία χρόνια. Σύμφωνα με πληροφορίες και μαρτυρίες, στο «σαπιοκάραβο» της ελπίδας επέβαιναν περίπου 550 με 750 άτομα εκ των οποίων, γυναίκες και παιδιά, στοιβαγμένοι στα αμπάρια του πλοίου. Άνθρωποι, ξεριζωμένοι και κατατρεγμένοι, με όνειρα και ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο για αυτούς και τα παιδιά τους, εν έτει 2023 να δολοφονούνται από τις εγκληματικές και απάνθρωπες πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης που νοιάζεται μόνο για τα κέρδη.
Αναρωτιέμαι άραγε: Αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση, που όλοι ευαγγελίζονται, πόσο κοστολογεί την ανθρώπινη ζωή;! Σκέφτομαι, θα μιλήσει ανοιχτά για τις πραγματικές αιτίες που γεννούν την προσφυγιά και τη μετανάστευση; Για τον βίαιο ξεριζωμό των ανθρώπων; Για τη συμβολή του ΝΑΤΟ και των ιμπεριαλιστικών πολέμων; Για την καπιταλιστική βαρβαρότητα που μας έχει ρημάξει και μας ξεζουμίζει καθημερινά;!
Το 2022, σύμφωνα με την τελευταία ανακοίνωση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, «πάνω από 100 εκατ. είναι οι ξεριζωμένοι για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία, εξαιτίας νέων κυμάτων βίας ή παρατεταμένων συγκρούσεων σε χώρες όπως η Αιθιοπία, η Μπουρκίνα Φάσο, η Μιανμάρ, η Νιγηρία, το Αφγανιστάν και η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, εξαιτίας του νέου ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία». (Δεν) Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το γεγονός ότι ενώ οι ανακοινώσεις της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ διαχρονικά παρουσιάζουν και αντικατοπτρίζουν τη ζοφερή πραγματικότητα και την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όχι μόνο δεν κάνουν θόρυβο αλλά τηρούν σιγήν ιχθύος;
Γιατί δεν μας λέει κανείς για την Eurodac και την Frontex, για τις επαναπροωθήσεις; Για τη λεγόμενη… Ευρωπαϊκή Αλληλεγγύη;! Για τον Κανονισμό του Δουβλίνου που εγκλωβίζει πρόσφυγες και μετανάστες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης (hotspots) και στις φυλακές; Για τους νεκρούς στα σύνορα, στις όχθες του Έβρου, για τους νεκρούς στα καμπς και τους δολοφονημένους στα νερά του Αιγαίου και της Μεσογείου;! Για το βίαιο κλείσιμο του προγράμματος «Εστία» και τον επανεγκλωβισμό των ανθρώπων στα καμπς οι οποίοι μένουν ξανά απροστάτευτοι, χωρίς στέγη και χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα; Για τους εργάτες γης και για τις «σύγχρονες» Μανωλάδες;! Εκκωφαντική σιωπή…
Όσο εσείς συνεχίζετε να συνηθίζετε τη βαρβαρότητα και να γιορτάζετε με φιέστες και στατιστικά δεδομένα την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων κάθε 20 του Ιούνη, εμείς θα είμαστε πάντα απέναντι στο εκμεταλλευτικό σύστημα που μας θέλει νεκρούς χωρίς να γνωρίζει ωστόσο ότι νεκρούς μας φοβάται πιο πολύ… Εμείς θα στεκόμαστε δίπλα στον άνθρωπο, στον πρόσφυγα, στο μετανάστη, θα διεκδικούμε ζωή και δουλειά με δικαιώματα, κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πρόσβαση σε στέγαση, εργασία, Παιδεία και Κοινωνική Πρόνοια με την ευθύνη του κρατικού μηχανισμού χωρίς την εμπλοκή των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων.
Εμείς θα μετατρέψουμε την οργή και την αγανάκτησή μας σ’ ένα μεγάλο ποτάμι αλληλεγγύης και διεκδίκησης που θα σαρώσει τα πάντα γύρω του. Εμείς, στο ερώτημα «Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας» απαντάμε ότι είμαστε με τη Ζωή. Ότι είμαστε με τον άνθρωπο. Πάντα με τον άνθρωπο.
Να μην κανονικοποιήσουμε αυτό το συνεχές έγκλημα, για να πάψει να είναι η «ελπίδα μαύρο και άπιαστο πουλί»…
Έφη Θάνου, κοινωνική λειτουργός, μέλος του ΔΣ του Συνδέσμου Κοινωνικών Λειτουργών Ελλάδας
Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε το τρίμηνο περιοδικό «Φωνή λογοτεχνών» τεύχος 39 και από σήμερα θα το βρείτε στην ιστοσελίδα μας για μια πλήρη ενημέρωση από το χώρο της αγωνιζόμενης καλλιτεχνίας και λογοτεχνίας. Το περιοδικό έχει καθιερωθεί πλέον ως ένα σοβαρό έντυπο που μέσα από ενδιαφέροντα επίκαιρα άρθρα, ποιήματα, διηγήματα, ιστορικά κείμενα, φωτογραφίες κλπ.,προβάλει την προοδευτική σκέψη του λαού μας, τους αγώνες του και το δημιουργικό έργο των αγωνιζόμενων λογοτεχνών και καλλιτεχνών μας, συμβάλλοντας έτσι να αποκτήσει ιδιαίτερα η εργατική τάξη την γνώση εκείνη που θα της φανεί χρήσιμη στους αγώνες της για μια καλλίτερη ζωή. Καλό διάβασμα.
ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΟΔΙΚΟ (τεύχος 39)ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΔΕΘΕIΤΕ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ
Μεγάλη άνοδος του ΚΚΕ, με ποσοστό 7,21% – Πάνω από 415 χιλιάδες «κόκκινες» ψήφοι
Με ενσωματωμένο το 97,09% των αποτελεσμάτων της επικράτειας, το ΚΚΕ πήρε ποσοστό 7,21%, κάτι που μεταφράζεται σε άνοδο σχεδόν 40%.
Σημειώνεται ότι δεν έχουν καταμετρηθεί ακόμα οι ψήφοι των Ελλήνων του εξωτερικού.
Επίσης, το ΚΚΕ αναδεικνύεται σε τρίτη δύναμη στις περιφέρειες: Α’ Αθηνών, Βόρειου Τομέα Αθηνών, Δυτικού Τομέα Αθηνών, Νότιου Τομέα Αθηνών, Α’ Πειραιώς, Β’ Πειραιώς, Β’ Δυτικής Αττικής, Κεφαλληνίας και Σάμου.
Με τα μέχρι τώρα καταγεγραμμένα αποτελέσματα, το ΚΚΕ εκλέγει 26 βουλευτές. Συγκεκριμένα, εκλέγει έναν βουλευτή από το ψηφοδέλτιο Επικρατείας και από δύο βουλευτές στις περιφέρειες: Βόρειου Τομέα Αθηνών, Δυτικού Τομέα Αθηνών, Νότιου Τομέα Αθηνών. Ακόμα, εκλέγει από έναν βουλευτή στις περιφέρειες: Α’ Αθηνών, Α’ Πειραιώς, Β’ Πειραιώς, Α’ Ανατολικής Αττικής, Β’ Δυτικής Αττικής, Αιτωλοακαρνανίας, Αχαΐας, Εύβοιας, Ηρακλείου, Α’ Θεσσαλονίκης, Β’ Θεσσαλονίκης, Ιωαννίνων, Κοζάνης, Λάρισας, Μαγνησίας, Μεσσηνίας, Τρικάλων, Φθιώτιδας, Χανίων.
Η ΝΔ έρχεται πρώτη με ποσοστό 40,79%, ο ΣΥΡΙΖΑ δεύτερος με 20,06% και το ΠΑΣΟΚ τρίτο με 11,51%. Στη νέα Βουλή μπαίνει και η Ελληνική Λύση με ποσοστό 4,45%
Εκτός Βουλής μένουν η ΝΙΚΗ με 2,92%, η Πλεύση Ελευθερίας με 2,88% και το ΜέΡΑ25 με 2,59.
Θα μιλήσει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ
Την Τετάρτη 17 Μάη στις 8 μ.μ. στο Σύνταγμα το μεγάλο ραντεβού
Θα μιλήσει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας
Τις τελευταίες μέρες πριν τις εκλογές και ενώ κορυφώνεται το άνοιγμα των Κομματικών Οργανώσεων, η κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ δεσπόζει στο ημερολόγιο της ερχόμενης βδομάδας. Η συγκέντρωση θα γίνει την Τετάρτη 17 Μάη στις 8 μ.μ. στο Σύνταγμα και θα μιλήσει ο ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Δημήτρης Κουτσούμπας.
Τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ δίνουν όλες τους τις δυνάμεις και βάζοντας τον πήχη ψηλά, απευθύνονται ακατάπαυστα στους εργαζόμενους, στους βιοπαλαιστές, στη νεολαία για να μετρηθούμε χιλιάδες την Τετάρτη στο Σύνταγμα. Για την πυρετώδη προετοιμασία της συγκέντρωσης, ο «Ριζοσπάστης» μίλησε με στελέχη της ΚΟ Αττικής.
Οι κατά τόπους συγκεντρώσεις δίνουν το στίγμα
Ο Νίκος Καραγιάννης, Γραμματέας της Τομεακής Οργάνωσης Νοτιοδυτικών Συνοικιών – Περιστερίου, στέκεται στην πρόσφατη συγκέντρωση στο Αιγάλεω, «που αποτελεί τη μεγαλύτερη των τελευταίων δεκαετιών», και στην πολύ μαζική και μαχητική συγκέντρωση στο Περιστέρι την 9η Μάη, αναφέροντας ότι «μας γεμίζει αισιοδοξία και μας πεισμώνει ακόμα περισσότερο στις μέρες που απομένουν, για να δώσουμε με ακόμα μεγαλύτερη αποφασιστικότητα και αυταπάρνηση τη μάχη μέχρι την τελευταία στιγμή».
Εξηγεί ότι «στις συγκεντρώσεις ήρθαν για πρώτη φορά πολλοί που συναντηθήκαμε αυτά τα χρόνια και πλέον βλέπουν πιο καθαρά την ανάγκη ενίσχυσης του ΚΚΕ». Οπως επίσης άνθρωποι που το 2015 «είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους στον ΣΥΡΙΖΑ, απογοητεύτηκαν και έβγαλαν συμπεράσματα από την περίοδο διακυβέρνησής του, αλλά και τα 4 χρόνια που στην κυβέρνηση ΝΔ αντιπολίτευση έκανε μόνο το ΚΚΕ. Αλλοι που είχαν διαφορετικές πολιτικές επιλογές και τώρα συμπορεύονται και δίνουν τη μάχη για την ενίσχυση του Κόμματος».
«Με βάση λοιπόν τη μαζικότητα των συγκεντρώσεων, αλλά και το θετικό κλίμα που συναντάμε στο άνοιγμά μας, φιλοδοξούμε στην κεντρική συγκέντρωση στις 17 Μάη ένα «κόκκινο ποτάμι» να ξεχυθεί από τις Δυτικές Συνοικίες της Αθήνας και να συναντηθεί με χιλιάδες λαού, για να πλημμυρίσει η Αθήνα», αναφέρει ο Ν. Καραγιάννης και καταλήγει:
«Με το ψηφοδέλτιο του Κόμματος και το κάλεσμα για την κεντρική προεκλογική συγκέντρωση στο Σύνταγμα, οργανώνουμε τη δουλειά με χαρτί και μολύβι, άνθρωπο τον άνθρωπο, ενισχύουμε την επαφή με όλους όσους συναντήσαμε, συζητήσαμε το προηγούμενο διάστημα και έχουν εκφραστεί θετικά προς το Κόμμα, ειδικά όσους σκέφτονται να ψηφίσουν ΚΚΕ για πρώτη φορά, για να φτάσει ακόμα πιο ψηλά το Κόμμα στις εκλογές της 21ης Μάη».
Κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να λείψει
«Από τα υπόγεια μέχρι τα roof garden των ξενοδοχείων όπου δουλεύουν οι εργαζόμενοι, από τις πιάτσες των διανομέων μέχρι τις αλυσίδες και τα καταστήματα της Εστίασης, σε κάθε βάρδια και πόστο, με σχέδιο και αποφασιστικότητα, οι Κομματικές Οργανώσεις της Τομεακής Οργάνωσης Επισιτισμού – Τουρισμού δίνουμε όλο αυτό το διάστημα τη μάχη να φτάσει σε όλους τους εργαζόμενους του κλάδου το μήνυμα για ισχυρό ΚΚΕ στις εκλογές της 21ης Μάη», αναφέρει η Δέσποινα Μαστρολέων, Γραμματέας της ΤΟ.
«Το «σας ξέρουμε» είναι η φράση που ακούμε πιο συχνά στις εξορμήσεις και περιοδείες που οργανώνουμε στους χώρους δουλειάς του κλάδου», αναφέρει. «Και αυτό είναι μεγάλη αλήθεια, γιατί σε κάθε χώρο δουλειάς βρισκόμαστε δίπλα σε γνώριμα πρόσωπα, αυτά των συναδέλφων μας, που όλοι μαζί είμαστε αντιμέτωποι με τις ίδιες δυσκολίες, μοιραζόμαστε τις ίδιες ανησυχίες για τη ζωή μας, έχουμε δώσει πολλούς αγώνες μαζί».
«Στο νέο μεγάλο ραντεβού, στην προεκλογική συγκέντρωση του Κόμματος στο Σύνταγμα στις 17 Μάη, στοχεύουμε να συναντηθούμε εκ νέου με τους εργαζόμενους στον Τουρισμό, στον Επισιτισμό και στα ξενοδοχεία. Με τους διανομείς της «e-food» και της «Wolt», που συναντηθήκαμε στις μεγάλες απεργιακές συγκεντρώσεις και κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος μέχρι και σήμερα. Δηλαδή με όλους αυτούς που ξέρουν από πρώτο χέρι πως το λεγόμενο «τουριστικό θαύμα», για το οποίο πανηγυρίζουν οι κυβερνήσεις και τα κόμματα του κεφαλαίου, χτίζεται πάνω στην εκμετάλλευση των εργαζομένων του κλάδου», σημειώνει η Δ. Μαστρολέων και καταλήγει:
«Με ακόμα μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, επιδιώκουμε να μην αφήσουμε λεπτό να πάει χαμένο, με σχέδιο, με τον «Ριζοσπάστη» και το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ στο χέρι, όλα τα μέλη και οι φίλοι του Κόμματος θα κάνουμε κυριολεκτικά τη νύχτα μέρα για την επιτυχία της προεκλογικής συγκέντρωσης του ΚΚΕ. Για να γεμίσουν οι δρόμοι του Συντάγματος με εργαζόμενους, δηλαδή με αυτούς που έχουν ως μοναδικό συμφέρον να δυναμώσουν το ΚΚΕ, και στις εκλογές και στους αγώνες της επόμενης μέρας».
Τη Δευτέρα στη Θεσσαλονίκη, την Τρίτη στην Πάτρα
Στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση της ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, τη Δευτέρα 15 Μάη, στις 7.30 μ.μ., στον Λευκό Πύργο, στη Θεσσαλονίκη, θα μιλήσει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας. Προσυγκεντρώσεις θα ξεκινήσουν στις 6.15 μ.μ., από το Συντριβάνι (συμβολή Εγνατίας και Εθνικής Αμύνης) και από τη συμβολή των οδών Τσιμισκή και Αγίας Σοφίας.
Οι Κομματικές Οργανώσεις, με μαζικές εξορμήσεις, περιοδείες, αξιοποιώντας και τον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου», δίνουν μέχρι την τελευταία ώρα τη μάχη προκειμένου το κάλεσμα για συμμετοχή να φτάσει σε όσο το δυνατόν περισσότερους εργαζόμενους, αυτοαπασχολούμενους, νέους, γυναίκες. Τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ βάζουν φιλόδοξους στόχους, ενώ παράλληλα συνεχίζεται μέχρι την τελευταία ώρα και η μαζική προπαγάνδιση της συγκέντρωσης, τόσο στο κέντρο και τις γειτονιές της Θεσσαλονίκης, όσο και στους περιφερειακούς δήμους.
Στην Πάτρα
Με το ψηφοδέλτιο στο χέρι και το κάλεσμα για τη μεγάλη κεντρική πολιτική συγκέντρωση στην Πάτρα για όλο τον νομό, την Τρίτη 16 Μάη, στις 8 μ.μ., στον πεζόδρομο της Αγίου Νικολάου με ομιλητή τον Δ. Κουτσούμπα, οι Οργανώσεις Αχαΐας του Κόμματος και της ΚΝΕ κορυφώνουν τη μάχη για ΚΚΕ πολύ πιο ισχυρό!
Προσυγκεντρώσεις θα γίνουν στις 6.30 μ.μ. στα εξής σημεία:
Υψηλά Αλώνια: Οργάνωση Πανεπιστημίου του ΚΚΕ και όλες οι Οργανώσεις της ΚΝΕ.
Πλατεία Νόρμαν: Οργανώσεις Κεντρικού και Αρκτικού Διαμερίσματος, Ρίου, Υγείας, Εκπαιδευτικών, Δικηγόρων, Εμποροϋπαλλήλων, Επισιτισμού – Τουρισμού, Τηλεπικοινωνιών, Αιγιαλείας και Καλαβρύτων.
Για τη συγκέντρωση δρομολογούνται λεωφορεία από: Αίγιο, 6 μ.μ., από την εφορία. Δυτική Αχαΐα, 5.45 μ.μ., από το εκλογικό κέντρο του Κόμματος στην Κάτω Αχαγιά.
Μπροστά στη συγκέντρωση, πραγματοποιήθηκε πανηγυρική συγκέντρωση νεολαίας στο εκλογικό περίπτερο του Κόμματος στο κέντρο της Πάτρας, ενώ προγραμματίζονται σειρά εκδηλώσεων και μετά την Τρίτη.
Ο πλούτος πάντα τον γοήτευε κι ας έκλεινε μέσα του το ξεθώριασμα της ψυχής του. Ως την στιγμή που τον αγκάλιασαν τα ύπουλα σκοτάδια του ανταγωνισμού. Και τότε θερμοπαρακαλώντας αναζητούσε την «ασημαντότητα» της καθημερινότητας, την πολύ όμως σημαντική για την παρούσα στιγμή. Θα ξανάκουγε τουλάχιστον το γνήσιο «καλημέρα» τον θυμό και τα δίκια του εργάτη. Θα ξανά νιώθε όμως και την χαρά. Αυτή την χαρά που του την στέρησε το αδυσώπητο άγχος, για πλουτισμό!
Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Η πρώτη, η ποίηση, ξεπετιέται από μέσα σου ως ανάγκη ή ψάχνεις να την εντοπίσεις στην πραγματικότητα, εκεί στα βασίλεια του υπέρτατου ωραίου, του δίκιου της χαράς ή της λύπης ή της ζωής ή και του θανάτου. Η Δεύτερη, η μουσική σε βρίσκει αυτή, με τις διακυμάνσεις της ισορροπίας της θάλασσας, το θρόισμα των φύλλων στα δέντρα, το κλάμα της βροχής το φθινόπωρο τα τρεχούμενα νερά των ποταμών την άνοιξη. Είναι ωραίο ν ακούς μουσική! Κάνει την ψυχή να φτερουγίζει ανάμεσα στους κτύπους της καρδιάς. Δεν αφήνει περιθώριο να παρεκκλίνει η σκέψη σου από την ιερή ομοβροντία της μουσικής νότας όπως αυτή μετουσιώνεται σε συναίσθημα. Και να τώρα… Σ αυτό το μαγικό τοπίο της καλής μουσικής συναντιόμαστε συχνά και με τον μουσικό δημιουργό. Το έργο του, εξωτερικεύει και σκορπά αφηγήσεις, σημαντικές ανθρώπινες στιγμές, κοινωνικές καταστάσεις ακόμη και ανασύνταξη ανθρώπινων τρόπων ζωής. Αυτό κάνει η μουσική. Η καλή μουσική. Αυτό και μόνο αυτό, κάνει κάθε είδους τέχνη που θέλει να υπηρετεί τον άνθρωπο. Σ αυτή την πανδαισία της μουσικής ολοκλήρωσης, ο άνθρωπος προχωρεί πεπεισμένος ότι κάτι ανθρώπινο φώλιασε μέσα του. Αν δεν το νιώσει αυτό τότε είναι πως κάτι απάνθρωπο περιφέρεται γύρω από αυτόν που δεν τον αφήνει να νιώσει την αυθόρμητη ψυχική αρμονία αλλά και την δημιουργική σκέψη που πρέπει να του έχει χαρίσει η μουσική. Κι αλλοίμονο. ΟΙ κακές προθέσεις αφήνονται να κυριαρχούν μ αποτέλεσμα συνειδητά ή ασυνείδητα να είναι υπόδικος του εαυτού του πρώτα απ’ όλα και ύστερα των άλλων, κάποια κακή στιγμή.
Ακόμη, η καλή μουσική λειτουργεί ως φάρμακο θα πείτε… Όχι κάθε άλλο. Η μουσική είναι εσωτερικό συστατικό στοιχείο της ψυχοσύνθεσης μας. Το ανακαλύπτουμε κάποια στιγμή κι από τότε μας είναι απαραίτητο όπως απαραίτητο μας είναι το οξυγόνο , το νερό και η τροφή για το σώμα. ΟΙ μελωδίες της θάλασσας, τα τρεχούμενα νερά των ποταμών, το γέλιο και το κλάμα, ο αναστεναγμός της μάνας αλλά και οι ιαχές μιας ειρηνικής πορείας ή μιας κοινωνικής επανάστασης όπως αυτή του 21 για ένα καλύτερο κόσμο ή για λευτεριά, μήπως κι αυτά δεν είναι μουσική που κεντρίζει το συναίσθημά μας και μας κάνουν πιο καλούς πιο ευαίσθητους πιο δημιουργικούς πιο μαχητικούς; Πιστεύω ναι, είναι. Αν το άγρυπνο μάτι της ποίησης παρακολουθεί τα πάντα και στα πάντα επεμβαίνει λυτρωτικά τότε και η μουσική αγκαλιάζει την ποίηση που προσπαθεί να της μοιάσει αν δεν το έχει κάνει ήδη αυτό! «…Σώπα όπου νάνε θα σημάνουν οι καμπάνες…» Ποίηση και Μουσική-στίχοι και νότες βαδίζουν χέρι-χέρι. Και σε ταξιδεύουν στα οράματα και σ αυτό που λέμε «αξίζει να την ζεις την ζωή» γιατί μέσα στα άλλα καλά που διαθέτει υπάρχει η μουσική υπάρχει η ποίηση. Μπορεί η ύστατη μουσική νότα να είναι το ψυχό-ράγισμα ενός συνανθρώπου μας όμως την ίδια στιγμή το κλάμα του νεογέννητου αναγγέλλει μουσικά την αιωνιότητα της ζωής και την προσδοκία να την κάνουμε καλλίτερη. Το μουσικό κλάμα του νεογέννητου είναι ο θρίαμβος της ζωής! Τίποτε άλλο.
Ολοι στους δρόμους, όλοι στον αγώνα, οι αγώνες των εργατών θα νικήσουν!
Τη Δευτέρα γιορτάζει με απεργία η εργατική τάξη | Στην Αθήνα, στις 11 π.μ. στο Σύνταγμα, την ίδια ώρα στη Θεσσαλονίκη, στο Αγαλμα Βενιζέλου, συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα
Στο εργοτάξιο της ΤΕΡΝΑ
Να διαδηλώσουν σε δεκάδες πόλεις σε όλη τη χώρα τιμώντας την Εργατική Πρωτομαγιά, τη μέρα σύμβολο της εργατικής τάξης, ετοιμάζονται εκατοντάδες εργατικά συνδικάτα σε όλη τη χώρα.
Και μέχρι την τελευταία στιγμή θα συνεχίζονται οι αγωνιστικές προετοιμασίες, με περιοδείες και εξορμήσεις, στάσεις εργασίας και άλλες κινητοποιήσεις, παρεμβάσεις για το μεροκάματο, για τα εργατικά «ατυχήματα», για τις ΣΣΕ και άλλες ζωτικές διεκδικήσεις.
«Οι αγώνες των εργατών όλου του κόσμου θα νικήσουν»: Με το σύνθημα αυτό, το ΠΑΜΕ μαζί με εκατοντάδες εργατικά συνδικάτα, Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα σε όλη τη χώρα προετοιμάζουν τη μαζική συμμετοχή στις απεργιακές συγκεντρώσεις, θυμίζοντας με αισιοδοξία: «Το τελευταίο διάστημα το σύστημα που γεννά την καταπίεση, το σύστημα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας δέχεται αλλεπάλληλα χτυπήματα από τους εργατικούς αγώνες στη Γαλλία, στη Βρετανία, στη Γερμανία, στην Πορτογαλία, στο Βέλγιο, στη Σρι Λάνκα και σε άλλες χώρες όπου εκατομμύρια εργαζόμενοι με διάρκεια, με πρωτόγνωρη μαζικότητα και αντοχή, βγαίνουν στους δρόμους, απεργούν, διεκδικούν και διαδηλώνουν απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική που κλιμακώνουν όλες οι κυβερνήσεις, υπηρετώντας τα συμφέροντα και τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων. Απέναντι στις ίδιες φωνές που αντιμετωπίζουμε και στη χώρα μας, που μας καλούν να μείνουμε στον δρόμο του ρεαλισμού με σκυμμένο το κεφάλι, να εγκλωβιζόμαστε σε κυβερνητικές εναλλαγές επιλογής του «μικρότερου κακού» και στον μονόδρομο της εξουσίας των αφεντικών, οι εργατικές κινητοποιήσεις σε μια σειρά χώρες στέλνουν ελπιδοφόρα μηνύματα αγωνιστικής ανάτασης».
Από τη διαμαρτυρία των σπουδαστών
Στην Αθήνα η απεργιακή συγκέντρωση θα γίνει στις 11 π.μ. στο Σύνταγμα. Την ίδια ώρα και στη Θεσσαλονίκη, στο Αγαλμα Βενιζέλου. Απεργιακές συγκεντρώσεις οργανώνονται επίσης σε μια σειρά πόλεις σε όλη τη χώρα.
Καλέσματα συμμετοχής
Κάλεσμα στην Πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση απευθύνουν ακόμα σωματεία και ενώσεις των αυτοαπασχολούμενων και των μικρών ΕΒΕ, με την Ομοσπονδία Βιοτεχνικών Σωματείων Αττικής. Στους δρόμους του αγώνα μαζί με όλο τον λαό θα βρεθούν και οι φοιτητές, με τους φοιτητικούς τους συλλόγους που ανταποκρίνονται στο κάλεσμα του ΜΑΣ. Κάλεσμα απευθύνουν η ΟΓΕ όπως και οι συνταξιουχικές οργανώσεις.
Δεμένα τα πλοία στο λιμάνι του Πειραιά
Στην απεργία της Πρωτομαγιάς συμμετέχουν και οι ναυτεργάτες. Τα σωματεία ΠΕΜΕΝ, «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ», ΠΕΕΜΑΓΕΝ, ΠΕΠΡΝ και ΠΕΣ ΝΑΤ καλούν σε απεργιακή προσυγκέντρωση τη Δευτέρα 1η Μάη στις 5.30 π.μ. (πλοία «Blue Star») και στη συνέχεια στη συγκέντρωση του Εργατικού Κέντρου Πειραιά, στις 11 π.μ. στο Πασαλιμάνι.
Στάσεις εργασίας σε λεωφορεία και τρόλεϊ
Σε στάσεις εργασίας στην έναρξη και τη λήξη της κυκλοφορίας θα προχωρήσουν εργαζόμενοι στα λεωφορεία και στα τρόλεϊ τη Δευτέρα 1η Μάη. Συγκεκριμένα, οι στάσεις εργασίας θα γίνουν από την έναρξη της βάρδιας έως τις 9 το πρωί και από τις 9 το βράδυ έως τη λήξη της βάρδιας.
Σε εργοτάξιο του Μετρό Θεσσαλονίκης
Στη Θεσσαλονίκη, με 24ωρη απεργία συμμετέχουν στον γιορτασμό οι εργαζόμενοι του Οργανισμού Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης.
Εκδήλωση στη Ζώνη Περάματος
Στο πλαίσιο της προετοιμασίας των μεγάλων απεργιακών κινητοποιήσεων, μια πολύμορφη δράση των Συνδικάτων ξεδιπλώνεται σε όλη τη χώρα.
Στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του Περάματος, την Εργατική Πρωτομαγιά τίμησαν την περασμένη Πέμπτη οι εργάτες, μετά από κάλεσμα του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας Ελλάδας και του Σωματείου Ναυπηγοξυλουργών, στο πλαίσιο στάσης εργασίας. Πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση στο μνημείο του Μεταλλεργάτη, μέσα στον χώρο της Ζώνης, όπου σε μια σεμνή τελετή τιμήθηκαν οι νεκροί και οι αγώνες της εργατικής τάξης.
Στη συγκέντρωση, για την 1η Μάη μίλησε ο πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου, Σωτήρης Πουλικόγιαννης. Οι εργαζόμενοι κράτησαν ενός λεπτού σιγή, κατατέθηκαν στεφάνια στο μνημείο, ενώ ακολούθησε μουσικό πρόγραμμα από τον Παρασκευά Θεοδωράκη, μέλος του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου.
Στα μεγάλα εργοτάξια
Στην Αθήνα, στα μεγάλα εργοτάξια βρέθηκε όλες τις προηγούμενες μέρες το Συνδικάτο Οικοδόμων, οργανώνοντας στάσεις εργασίας και συζητήσεις με τους εργάτες. Την περασμένη Πέμπτη βρέθηκε στο εργοτάξιο της ΤΕΡΝΑ στον Πύργο του Πειραιά, μαζί με το Εργατικό Κέντρο Πειραιά. Στους εργαζόμενους μίλησαν ο Γιάννης Τασιούλας, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων, και ο Μάρκος Μπεκρής, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Πειραιά, απευθύνοντας κάλεσμα συμμετοχής στην απεργία και τις συγκεντρώσεις της Πρωτομαγιάς.
Απεργία στον ΠΕΙΦΑΣΥΝ
Εκδήλωση στη Ζώνη Περάματος
Σε 24ωρη απεργία προχώρησαν την Πέμπτη 27 Απρίλη οι εργαζόμενοι στον Πειραϊκό Φαρμακευτικό Συνεταιρισμό (ΠΕΙΦΑΣΥΝ ΠΕ), με απόφαση του Συνδικάτου Φαρμάκου Αττικής. Οι εργαζόμενοι απαιτούν να σταματήσει η προσπάθεια τρομοκράτησης των ίδιων, του επιχειρησιακού σωματείου και του προέδρου του, από την εργοδοσία. Διεκδικούν την υπογραφή επιχειρησιακής Σύμβασης με ουσιαστικές αυξήσεις, κατοχύρωση 5ήμερου – 8ωρου (Δευτέρα – Παρασκευή) και προσλήψεις προσωπικού.
Τη μέρα της απεργίας εκδικάστηκαν μάλιστα στο Πρωτοδικείο Πειραιά τα ασφαλιστικά μέτρα που κατέθεσε η εργοδοσία κατά του προέδρου και μελών του επιχειρησιακού σωματείου. Κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας, στην οποία συμμετείχαν οι απεργοί, τα ασφαλιστικά μέτρα κατέρρευσαν πανηγυρικά, μαζί με τις ανυπόστατες συκοφαντικές κατηγορίες ενάντια στο επιχειρησιακό σωματείο και στον πρόεδρό του.
«Είναι ξεκάθαρο ότι η εργοδοσία επιδιώκει να απαλλαγεί από το επιχειρησιακό σωματείο και εργαζόμενους, να επικρατήσει σιγή νεκροταφείου στον χώρο δουλειάς, δεν θέλει να έχει εμπόδια για να εφαρμόσει ανενόχλητα τα αντεργατικά της σχέδια. Την αμφισβήτηση του 8ωρου, πενθήμερου (Δευτέρα – Παρασκευή) και άλλων δικαιωμάτων», υπογραμμίζει το Συνδικάτο Φαρμάκου Αττικής.
Διαμαρτυρία για την απλήρωτη πρακτική
Παράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Εργασίας έκαναν το μεσημέρι της Πέμπτης οι Σύλλογοι Σπουδαστών Δημοσίων και Ιδιωτικών ΙΕΚ, ξεκαθαρίζοντας πως οι νέοι και οι νέες στις σχολές κατάρτισης δεν δέχονται να είναι ούτε «πελάτες» που ακριβοπληρώνουν για την εκπαίδευσή τους, ούτε «τζάμπα εργάτες» στις επιχειρήσεις στις οποίες καλούνται να κάνουν την πρακτική τους άσκηση.
Σημειώνεται ότι η πρακτική άσκηση είναι μέρος των σπουδών στα ΙΕΚ και οι σπουδαστές είναι απαραίτητο να την ολοκληρώσουν προκειμένου να δώσουν στη συνέχεια εξετάσεις πιστοποίησης. Ωστόσο, γίνεται με πολύ μεγάλα προβλήματα και δυσκολίες. Παρότι δουλεύουν κανονικά, δεν πληρώνονται ούτε ασφαλίζονται όπως οι υπόλοιποι συνάδελφοί τους. Η ασφάλισή τους γίνεται μόνο έναντι του κινδύνου εργατικού «ατυχήματος», ενώ η αμοιβή τους περιορίζεται στο 80% του κατώτατου μισθού. Μάλιστα, πληρώνονται μέσα από κοινοτικά κονδύλια, με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολύμηνες καθυστερήσεις στην καταβολή των πενιχρών τους αποδοχών.
Τώρα τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα, καθώς το ΕΣΠΑ λήγει και όσοι ξεκίνησαν πρακτική από την 1η Μάρτη και στο εξής, θα μείνουν εντελώς απλήρωτοι. «Δουλεύω καθημερινά 8 ώρες και δεν πρόκειται να πάρω ούτε ένα ευρώ», μας λέει σπουδαστής που είναι αναγκασμένος να κάνει και δεύτερη δουλειά, καθώς η οικογένειά του έχει ανάγκη το μεροκάματό του. Το υπουργείο αρνήθηκε να συναντήσει την αντιπροσωπεία τους και να συζητήσει για τα δίκαια αιτήματά τους.
Οπως εξηγούν σπουδάστριες και σπουδαστές, η απλήρωτη πρακτική άσκηση είναι η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν: Κτίρια που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα, εργαστήρια που δεν υπάρχουν, πληρωμές ακόμα και για τα απαραίτητα, όπως το χαρτί για να βγάλουν φωτοτυπίες και να έχουν να διαβάσουν, είναι μερικές από τις πλευρές της καθημερινότητας που ζουν. «Μας έχουν γραμμένους», καταγγέλλουν και τονίζουν ότι θα συνεχίσουν τις πρωτοβουλίες τους.
Στη «Μινέρβα»
Συμμετοχή στην απεργία της Εργατικής Πρωτομαγιάς και εκδήλωση την Παρασκευή 28/4, στον χώρο του εργοστασίου, με δίωρη στάση εργασίας, αποφάσισαν στη Γενική τους Συνέλευση οι εργαζόμενοι της «Μινέρβα». Και με αυτόν τον τρόπο δηλώνουν την αγωνιστική τους ετοιμότητα, καλώντας την εργοδοσία να δεχθεί το σχέδιο επιχειρησιακής σύμβασης, το οποίο και απορρίπτει μέχρι στιγμής σχεδόν στο σύνολό του. Εξάλλου, μέχρι την επόμενη συνάντηση με την εργοδοσία (την Τρίτη 2/5), αποφάσισαν την παύση όλων των διευκολύνσεων όπως τις υπερωρίες κ.ά. Οι εργαζόμενοι με τη νέα επιχειρησιακή σύμβαση ζητούν ουσιαστικές αυξήσεις απέναντι στις πενιχρές που προτείνει η εργοδοσία και οι οποίες εξανεμίζονται από τον πληθωρισμό, ενώ δεν αναγνωρίζει τις τριετίες. Διεκδικούν επίσης μέτρα καθιέρωσης των ειδικοτήτων, προστασίας των εργαζομένων και άλλα ζητήματα απέναντι στην εντατικοποίηση.
Την ομόφωνη απόφαση της ΓΣ των εργαζομένων χαιρετίζει με ανακοίνωσή της η Πανελλαδική Ενωση Ελαιουργοσαπωνοποιών και Χημικής Βιομηχανίας Αττικής.
Εκδήλωση στη Νάουσα
Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε και η εκδήλωση του Εργατικού Κέντρου Νάουσας στη Βέροια για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, στην οποία συμμετείχαν σωματεία από τον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα, που συνέβαλαν να αναπτυχθεί ουσιαστική συζήτηση για το ζήτημα των συμβάσεων εργασίας.
Εκδήλωση για την 1η Μάη πραγματοποίησε και το Συνδικάτο Οικοδόμων Θεσσαλονίκης, το μεσημέρι της Πέμπτης, στο σκάμμα του Μετρό στη Βενιζέλου. Ο πρόεδρος του Συνδικάτου, Αγγελος Γεράκης, ιδιαίτερα στάθηκε στα εργοδοτικά εγκλήματα στους χώρους δουλειάς, που όπως ανέδειξε είναι αποτέλεσμα της ακόρεστης δίψας των εργοδοτών για ακόμα περισσότερα κέρδη και της πολιτικής των κυβερνήσεων διαχρονικά, που έχουν αποψιλώσει τις Επιθεωρήσεις Εργασίας από προσωπικό.
Κάλεσε τους εργαζόμενους στις κατασκευές να μπουν αποφασιστικά στον αγώνα για αυξήσεις στους μισθούς, μέτρα προστασίας της ζωής τους στους χώρους δουλειάς και να εκφράσουν την απόφασή τους αυτή με τη συμμετοχή στην απεργιακή συγκέντρωση της πρωτομαγιάς.
Νέα κλιμάκωση στην ενδοαστική διαπάλη με εμπλοκή ξένων δυνάμεων«Κομμάτι του παζλ» στους εντεινόμενους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στην Αφρική
Οι μάχες και συγκρούσεις που μαίνονται από το Σάββατο 15 Απρίλη στο Σουδάν, με εκατοντάδες νεκρούς, χιλιάδες τραυματίες και νέα μεγάλα δεινά για τον λαό, αποτελούν νέο επεισόδιο σοβαρής κλιμάκωσης στη σφοδρή ενδοαστική αντιπαράθεση που οξύνεται εδώ και χρόνια στη χώρα, με την ενεργή παρέμβαση ισχυρών καπιταλιστικών κρατών και σε άμεση διασύνδεση με τους εντεινόμενους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς συνολικά στην αφρικανική ήπειρο.
Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο εντάσσεται η τρέχουσα ένοπλη σύγκρουση ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα, με επικεφαλής, από τη μια πλευρά, τον αρχηγό του στρατού και επικεφαλής του πραξικοπήματος που έγινε τον Οκτώβρη του 2021, στρατηγό Αμπντέλ Φατάχ αλ Μπουρχάν, και, από την άλλη, τον αντιπρόεδρο του «Στρατιωτικού Συμβουλίου» των πραξικοπηματιών, αρχηγό της παραστρατιωτικής οργάνωσης «Δυνάμεις Ταχείας Υποστήριξης» (RSF), στρατηγό Μοχάμεντ Χαμντάν Ντάγκαλο ή Χεμεντί.
Σημαντικός ορυκτός πλούτος και κρίσιμη γεωπολιτική θέση
Στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης και των «παρεμβάσεων» τίθενται ο σημαντικός ορυκτός πλούτος του Σουδάν και η κρίσιμη γεωπολιτική του θέση, τα «συγκριτικά πλεονεκτήματα» της χώρας, που και σε αυτήν την περίπτωση μετατρέπονται από «ευλογία» σε «κατάρα» για τον λαό, ο οποίος βιώνει συνθήκες ακραίας φτώχειας, δεκαετίες πολεμικών συγκρούσεων, συνεχή πραξικοπήματα, χτύπημα των κοινωνικών και δημοκρατικών του δικαιωμάτων.
Ενδεικτικά, σε ό,τι αφορά τον ορυκτό πλούτο, το Σουδάν έχει μεγάλη παραγωγή χρυσού, από την οποία ωστόσο υπολογίζεται πως περίπου τα δύο τρίτα μεταφέρονται λαθραία στο εξωτερικό.
Διαθέτει επίσης σημαντικά κοιτάσματα ουρανίου: Σύμφωνα με παλιότερες κυβερνητικές εκθέσεις υπολογίζονται σε 1,5 εκατ. τόνους (κυρίως στο Νταρφούρ και στα νότια της χώρας, σε περιοχές κοντά στα σύνορα με το Νότιο Σουδάν), στοιχείο που εφόσον επαληθευτεί θα τα καθιστά από τα μεγαλύτερα αποθέματα στον κόσμο.
Μεγάλες είναι ακόμα οι δυνατότητες στον αγροκτηνοτροφικό τομέα, με μεγάλες εκτάσεις που μπορούν να καλλιεργηθούν, υδατικούς πόρους (στη χώρα διέρχεται ο Νείλος) και αχανείς φυσικούς βοσκότοπους.
Ως προς τη γεωπολιτική θέση του Σουδάν, ξεχωρίζουν η σημαντική ακτογραμμή του στην Ερυθρά Θάλασσα (περίπου 750 χιλιόμετρα) και γενικά η εγγύτητά του με μια σειρά από περιοχές κρίσιμες για τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στην ήπειρο, στη ζώνη του Σαχέλ και στην Ανατολική Αφρική.
Οι εξελίξεις των τελευταίων χρόνων
Σε ένα τέτοιο έδαφος εκτυλίσσονται οι ένοπλες ενδοαστικές συγκρούσεις και οι ιμπεριαλιστικές παρεμβάσεις που ταλανίζουν εδώ και δεκαετίες τον λαό.
Το 2019, υπό την πίεση της τεράστιας λαϊκής αγανάκτησης και των μαζικών διαδηλώσεων σε όλη τη χώρα, η ηγεσία του στρατού ανέτρεψε τον ισλαμιστή δικτάτορα Ομάρ Αλ Μπασίρ, ο οποίος κυβερνούσε επί 30 χρόνια. Είχε προηγηθεί, το 2011, η επίσημη ανεξαρτητοποίηση του Νότιου Σουδάν, έπειτα από πολυετή εμφύλιο πόλεμο, με πολύμορφη ανάμειξη ξένων καπιταλιστικών χωρών στις εξελίξεις.
Η ανατροπή του Αλ Μπασίρ από «δικούς» του ανθρώπους – από τον αρχηγό του στρατού, Αμπντέλ Φατάχ αλ Μπουρχάν, και τον Χεμεντί, αρχηγό των παραστρατιωτικών δυνάμεων «Τζαντζαγουίντ» (στη συνέχεια RSF), που εξοπλίστηκαν και αξιοποιήθηκαν από τον ίδιο για τις εμφύλιες συγκρούσεις στο Νταρφούρ – εξέφραζε σημαντικά τμήματα της αστικής τάξης, τα οποία επιδίωκαν καλύτερους όρους για τα παζάρια τους με τα ισχυρότερα ιμπεριαλιστικά κέντρα που παρεμβαίνουν στην περιοχή.
Από τον Απρίλη έως τον Αύγουστο του 2019 οι δύο στρατηγοί πρωτοστάτησαν στη συγκρότηση του λεγόμενου «Μεταβατικού Στρατιωτικού Συμβουλίου», συνεχίζοντας από κοινού την καταστολή απέναντι στις λαϊκές διαδηλώσεις, με αποκορύφωμα τη σφαγή δεκάδων διαδηλωτών τον Ιούνη στο Χαρτούμ.
Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς τη διακυβέρνηση της χώρας ανέλαβε το πολιτικο-στρατιωτικό «Μεταβατικό Συμβούλιο», με τη συμμετοχή της ηγεσίας του στρατού και πολιτικών, υπό την προεδρία και πάλι του στρατηγού αλ Μπουρχάν.
Τον Οκτώβρη του 2021, σε στενή συνεργασία με τον σημερινό του αντίπαλο Χεμεντί, ο στρατηγός Μπουρχάν προχωρά σε νέο πραξικόπημα. Στη νέα στρατιωτική κυβέρνηση πρόεδρος γίνεται ο Μπουρχάν και αντιπρόεδρος ο Χεμεντί…
Παζάρια και συμφωνίες με ανταγωνιστικά ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα
Ολη αυτήν την περίοδο, επιταχύνονται μια σειρά από εξελίξεις, χαρακτηριστικές για τα παζάρια της αστικής τάξης με ανταγωνιστικά ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα, που επιδιώκουν να ενισχύσουν τη θέση τους στο Σουδάν και συνολικότερα στην Αφρική.
Σε αυτό το πλαίσιο, μετά από παζάρια με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, το φθινόπωρο του 2020, η κυβέρνηση υπέγραψε μια από τις περιβόητες «Συμφωνίες του Αβραάμ» για την εξομάλυνση των σχέσεων αραβικών και μουσουλμανικών κρατών με το Ισραήλ. Ως «αντάλλαγμα» για τη συμφωνία, οι ΗΠΑ έβγαλαν το Σουδάν από τη μαύρη λίστα των «χωρών που στηρίζουν την τρομοκρατία» και υποσχέθηκαν σημαντική οικονομική βοήθεια.
Τον Δεκέμβρη του 2021, ανακοινώθηκε συμφωνία της στρατιωτικής κυβέρνησης με τη Ρωσία για τη δημιουργία στρατιωτικής ναυτικής βάσης στην Ερυθρά Θάλασσα. Ούτε αυτή η συμφωνία βέβαια «έπεσε από τον ουρανό»: Σχετικά παζάρια διεξάγονταν από τον πρώην δικτάτορα Μπασίρ ήδη από το 2018, ενώ η Μόσχα ενίσχυε επί χρόνια τα «πατήματά» της στο Σουδάν, μεταξύ άλλων και μέσω της ρωσικής μισθοφορικής εταιρείας «Wagner». Δημοσιεύματα και καταγγελίες από τις ΗΠΑ και αλλού επισημαίνουν, εκτός των άλλων, ενεργή εμπλοκή της «Wagner» στο λαθρεμπόριο χρυσού, σε άμεση διασύνδεση με την ηγεσία του στρατού και των παραστρατιωτικών. Μετά τις νέες ένοπλες συγκρούσεις, η ηγεσία της «Wagner» διέψευσε οποιαδήποτε εμπλοκή, ωστόσο τον περασμένο Φλεβάρη, κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στο Σουδάν, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, Σ. Λαβρόφ, είχε υπερασπιστεί τη δράση της «Wagner» στην Αφρική, λέγοντας ότι «αναπτύσσεται κατόπιν αιτημάτων κυβερνήσεων» και «συνεισφέρει στην εξομάλυνση της κατάστασης στην περιφέρεια»…
Τόσο η συμφωνία με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ, ωστόσο, όσο και αυτή με τη Ρωσία για τη δημιουργία ναυτικής βάσης έχουν «παγώσει», στο έδαφος της συνεχιζόμενης ενδοαστικής αντιπαράθεσης στην αφρικανική χώρα.
Την ίδια ώρα, συμφωνίες και παζάρια βρίσκονται σε εξέλιξη και με άλλα κέντρα που διατηρούν ισχυρά συμφέροντα στο Σουδάν, όπως η Κίνα (1η χώρα σε εξαγωγές στο Σουδάν με 31% και 2η σε απορρόφηση εξαγωγών από το Σουδάν, με 19%), τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (1η χώρα σε απορρόφηση εξαγωγών, με 31%, και 3η σε εξαγωγές στο Σουδάν, με 11%), η Σαουδική Αραβία, η Αίγυπτος κ.ά.
Μεταξύ άλλων καταγράφονται τα εξής:
— Συμφωνίες με Τουρκία, Κατάρ, Σαουδική Αραβία, ΗΑΕ για την εκχώρηση γόνιμων εκτάσεων γης, παραθαλάσσιων περιοχών για νέα λιμάνια ή εμπορικά και βιομηχανικά πάρκα και χωράφια, όπως διασφάλιζε η συμφωνία του μεγαλύτερου σουδανικού ομίλου DAL, του δισεκατομμυριούχου επιχειρηματία Οσάμα Νταούντ Αμπντελατίφ, η οποία υπογράφτηκε τον Δεκέμβρη του 2022 με την εμιρατινή κοινοπραξία «AD Ports». Αφορά ακριβώς αγροτικές καλλιέργειες, εμπορικά πάρκα, νέο λιμάνι στρατηγικής σημασίας στην Ερυθρά Θάλασσα, αεροπορική εταιρεία χαμηλού κόστους με έδρα το Χαρτούμ, κ.ά.
— Το Σουδάν εξασφάλισε τον Αύγουστο του 2022 κινεζικές επενδύσεις εκατ. δολαρίων για την αποκατάσταση του σιδηροδρομικού δικτύου. Ο υπουργός Μεταφορών, Χισάμ Αμπού Ζαΐντ, επιβεβαίωσε την παραλαβή βαγονιών εμπορικών αμαξοστοιχιών από την κινεζική εταιρεία «CRRC Ziyang», αξίας 51,6 εκατ. δολαρίων, με στόχο ο νέος εξοπλισμός να επιτρέψει στη χώρα να μεταφέρει πάνω από 350.000 τόνους εμπορευμάτων τον μήνα αντί των σημερινών 80.000 τόνων.
Η Κίνα έχει επενδύσει, επίσης, ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, σημαντικά ποσά σε υποδομές για την αξιοποίηση των πετρελαιοπηγών που διαθέτει κυρίως το – ανεξάρτητο από το 2011 – Νότιο Σουδάν. Το πετρέλαιο σήμερα συνεισφέρει μόλις το 1% των εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού του Σουδάν, από 20% μέχρι την ανεξαρτητοποίηση του Νότιου Σουδάν.
Η Σαουδική Αραβία αγοράζει τα περισσότερα κτηνοτροφικά προϊόντα του Σουδάν, ενώ προχωρούν οι εκχωρήσεις εκατομμυρίων στρεμμάτων αγροτικής γης σε Σαουδική Αραβία, Μπαχρέιν, Τουρκία και Κίνα. Στα σκαριά είναι ανάλογες συμφωνίες με Ιορδανία, Αίγυπτο και ΗΑΕ.
Αντίστοιχα, σε προηγούμενη φάση, τον Μάρτη του 2018, η Τουρκία και το Κατάρ υπέγραψαν συμφωνία με το Σουδάν (επί διακυβέρνησης Μπασίρ) για την ανάπτυξη του λιμανιού στην πόλη Σουάκιν, στην Ερυθρά Θάλασσα.
Σημειώνεται επίσης ότι οι στρατηγοί Μπουρχάν και Χεμεντί έχουν στείλει στρατό και χιλιάδες μισθοφόρους στον πόλεμο στην Υεμένη, στο πλευρό της Σαουδικής Αραβίας, ενώ ο Χεμεντί έχει στείλει μισθοφόρους και στις συγκρούσεις στη Λιβύη.
Την ίδια ώρα, σε μια χώρα με τέτοιο πλούτο και δυνατότητες, περίπου ένας στους δύο πολίτες εξακολουθεί να βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας και πολύ μεγάλα τμήματα του πληθυσμού είναι αντιμέτωπα με οξύ υποσιτισμό…
Απέναντι σε αυτές τις αντίξοες συνθήκες, οι λαϊκές κινητοποιήσεις για δημοκρατικά και οικονομικά δικαιώματα συνεχίζονται όλα αυτά τα χρόνια, με πολυμορφία, παρά την κρατική καταστολή, που έχει ενταθεί ιδιαίτερα μετά το πραξικόπημα του 2021, με τις δυνάμεις της δικτατορίας που σήμερα πολεμούν μεταξύ τους να έχουν δολοφονήσει και τραυματίσει χιλιάδες διαδηλωτές.
ΓΙΟΡΤΕΣ ΣΚΙΤΣΟ -ΚΕΙΜΕΝΑ Γεράσιμος Μ. Λυμπεράτος ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ ΑΡ.ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ
ΟΙ ΒΡΥΣΟΥΛΕΣ ΓΝΩΣΗΣ Εύχονται καλό Πάσχα και κοινωνική Ανάσταση σε όλους αυτούς που αγαπούν την Ειρήνη, σ αυτούς που εναντιώνονται στην τρομοκρατία των Ιμπεριαλιστικών πολέμων και των τρομοκρατών που οι πόλεμοι γεννούν. Που αγωνίζονται για κοινωνική δικαιοσύνη, για ένα κόσμο καλλίτερο, χωρίς την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, που εναντιώνονται στην κάθε θρησκευτική υποκρισία- στο ένα χέρι κρατώντας τον σταυρό της αγάπης και στο άλλο την βόμβα του πολέμου, στο ένα χέρι την στυγνή εκμετάλλευση και στο άλλο χέρι τα ψίχουλα της «φιλανθρωπίας» – Ελπίζοντας πως οι ευχές μας θα βρουν ανταπόκριση , κι όλοι θα αγωνισθούμε για να νικήσει η αγάπη, η ειρήνη , ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
**************
ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΙΑ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ, ΠΟΥ ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΟΥΝ
Στην μία, η Παναγία, η μάνα του Χριστού θρηνεί το παιδί της ύστερα από τα θανατικά μαρτύρια που υπέστη πάνω στον σταυρό από τους Γραμματείς και Φαρισαίους και τους Ρωμαίους κατακτητές. Στην άλλη φωτογραφία, η Μάνα του καπνεργάτη Τ. Τούση θρηνεί το αδικοσκοτωμένο παιδί της από τους χωροφύλακες κατά την διάρκεια ειρηνικής διαδήλωσης των καπνεργατών στην Θεσσαλονίκη το 1936. Και οι δυο, ο Ιησούς Χριστός και ο Τ. Τούσης θανατώθηκαν γιατίαγωνιστήκανε για δίκιο και αλήθεια. Τελικά ο Χριστός αναστήθηκε σε τρεις μέρες και ανήλθε στους ουρανούς υποσχόμενος. Ο Άνθρωπος όμως από τότε και2023 χρόνια τώρακουβαλά τον θάνατο, τον πόνο και την αδικία στις πλάτες του. Οι σταυρωτή δες του δηλ. τα μονοπώλια και οι μεγιστάνες του πλούτου εξακολουθούν να τον σταυρώνουν κάθε στιγμή μέχρι σήμερα, και καμιά ελπίδα από τους ουρανούς δεν φτάνει. ΜήπωςΉρθε ηΏρα που ο Άνθρωπος πρέπει τα πάρει την τύχη στα χέρια του και να αντισταθεί στους σταυρωτή δες του; Οι Βρυσούλες γνώσης λένε ναι, αυτό πρέπει να γίνει. Κι όσο το γρηγορότερο τόσο το καλύτερο. Η ζωή, για πολλάεκατομμύρια ανθρώπους πάνω σ ’αυτή την γη δεν υποφέρεται!
********************************
ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ
Επιμέλεια: Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ
«Λαμπρή», αιώνες κι αιώνες πριν, ονόμασε ο λαός μας το Πάσχα. Πανάρχαιη η λέξη, μετέφερε το πανάρχαιο αισιόδοξο μήνυμα του αέναου κινούμενου κύκλου της ανθρώπινης ζωής και της φύσης, της νίκης της ζωής επί του θανάτου, του ερχομού του «Ανώτατου Αγαθού», δηλαδή της γεμάτης λαμπρό φως άνοιξης. Πανάρχαιη και η καταγωγή των χριστιανικών μύθων και περί των παθών του θεανθρώπου και της εκ νεκρών «ανάστασής» του, «έθρεψε» και την ποιητική μούσα του λαού μας, δημώδη και έντεχνη.
Μέσω της ελληνικής ποίησης – με χαρακτηριστικά αποσπάσματα δημοτικών ποιημάτων, καθώς και ποιημάτων σημαντικών παλαιότερων και νεότερων ποιητών – θελήσαμε να γιορτάσουμε φέτος τη γιορτή της άνοιξης. Η ποιητική περιήγησή μας στο «θείον» πάθος και την «Ανάσταση» αρχίζει με έξι στίχους από τον αριστουργηματικό «Επιτάφιο Θρήνο», ανωνύμου ποιητή.
«Ω γλυκύ μου έαρ,/ γλυκότατόν μου τέκνον,/ πού έδυσου το κάλλος; Η δάμαλις τον μόσχον,/ εν ξύλω κρεμασθέντα,/ ηλάλαζεν ορώσα. Ω φως των οφθαλμών μου,/ γλυκύτατόν μου τέκνον,/ πώς τάφω νυν καλύπτη;». Δημοτικά μοιρολόγια «Τάξε του Χάρου καμπουχά, της Χάρισσας βελούδο, και του μικρού Χαρόπουλου μεταξωτό μαντίλι. Μπέρτι και σου τις χάριζαν τις τρεις γιορτές του χρόνου, μόν’ του Χριστού για το Χριστό και τω Βαγιώ για βάγια και τη μεγάλη τη Λαμπρή για το Χριστοσανέστη». ** «Με γέλασαν τα πουλιά»
«Με γέλασαν τα πουλιά, της άνοιξης τ’ αηδόνια Με γέλασαν κι μου ‘πανε, πως φέτος δεν πεθαίνω. Φκιάχνω το σπίτι μου, ψηλά-ψηλά κι ανωγιασμένο Κι ακόμα δεν το πόφκιαξα, βγαίνω στο παραθύρι Βλέπω τον χάρο να ‘ρχεται, στους κάμπους καβαλάρης. Μαύρος είν’ μαύρα φορά, μαύρο κι τ’ άλογο του. Ζυγώνω κι τον αρωτώ, γλυκά τον κουβεντιάζω: – Ασε με χάρε μ’ άσε με, ακόμα για να ζήσω Εχω γυναίκα κι πίδια, πού να τα παρατήσω Το Σάββατο για να λουστώ, την Κυριακή ν’ αλλάξω και τη Δευτέρα το πρωί, θα έρθω μοναχός μου. – Μένα μ’ έστειλε ο Θεός, να πάρω την ψυχή σου. – Τάξε του χάρου τάξε του, μεταξωτό μαντίλι. Για να μ’ αφήνει να ‘ρχομαι, πολλές φορές το χρόνο Του Χριστού για κοινωνιά και του Βαγιού για βάγια Και τη Λαμπρίτσα το πρωί, για το Χριστός Ανέστη».
** Σολωμός και μεταγενέστεροι
Η «σταύρωση» του αγωνιζόμενου ανθρώπου, οι θρήνοι της Μάνας του, η «ανάστασή» του ενέπνευσαν πολλούς ποιητές. Τον εθνικό ποιητή, Διονύσιο Σολωμό, αλλά και πολλούς ποιητές της γενιάς του ’30, της προπολεμικής και της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς. Ανάμεσα τους οι Κώστας Βάρναλης, Νίκος Καζαντζάκης, Αγγελος Σικελιανός, Γιάννης Ρίτσος, Ρίτα Μπούμη – Παπά, Νικηφόρος Βρεττάκος, των οποίων ποιητικά αποσπάσματα παραθέτουμε.
Δ. ΣΟΛΩΜΟΣ: «Η ημέρα της Λαμπρής»
«Καθαρότατον ήλιο επρομηνούσε της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι, σύγνεφο, καταχνιά, δεν απερνούσε τ’ ουρανού σε κανένα από τα μέρη και από κει κινημένο αργοφυσούσε τόσο γλυκό στο πρόσωπο τ’ αέρι, που λες και λέει μες στης καρδιάς τα φύλλα: Γλυκιά η ζωή και ο θάνατος μαυρίλα. — Χριστός ανέστη! Νέοι, γέροι και κόρες, όλοι, μικροί – μεγάλοι, ετοιμαστήτε μέσα στες εκκλησίες τες δαφνοφόρες με το φως της χαράς συμαζωχτήτε ανοίξετε αγκαλιές ειρηνοφόρες ομπροστά στους Αγίους και φιληθήτε! Φιληθήτε γλυκά, χείλη με χείλη, πέστε Χριστός ανέστη, εχθροί και φίλοι! — Δάφνες εις κάθε πλάκα έχουν οι τάφοι, και βρέφη ωραία στην αγκαλιά οι μανάδες γλυκόφωνα, κοιτώντας τες ζωγραφι- σμένες εικόνες, ψάλλουνε οι ψαλτάδες λάμπει το ασήμι, λάμπει το χρυσάφι από το φως που χύνουνε οι λαμπάδες κάθε πρόσωπο λάμπει απ’ τ’ αγιοκέρι, όπου κρατούνε οι Χριστιανοί στο χέρι». ** ΒΑΡΝΑΛΗΣ Κ.: «Οι πόνοι της Παναγιάς»
«Πού να σε κρύψω, γιόκα μου, να μη σε φτάνουν οι κακοί; Σε ποιο νησί του Ωκεανού, σε ποια κορφήν ερημική; Δε θα σε μάθω να μιλάς και τ’ άδικο φωνάξεις Ξέρω πως θάχεις την καρδιά τόσο καλή, τόσο γλυκή, που με τα βρόχια της οργής ταχιά θενά σπαράξεις. — Τη νύχτα θα σηκώνομαι κι αγάλια θα νυχοπατώ, να σκύβω την ανάσα σου ν’ ακώ, πουλάκι μου ζεστό να σου τοιμάζω στη φωτιά γάλα και χαμομήλι, κ’ υστέρα απ’ το παράθυρο με καρδιοχτύπι να κοιτώ που θα πηγαίνεις στο σκολιό με πλάκα και κοντύλι… — Κι αν κάποτε τα φρένα σου μ’ αλήθεια, φως της αστραπής, χτυπήσει ο Κύρης τ’ ουρανού, παιδάκι μου να μη την πεις! Θεριά οι ανθρώποι, δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν! Δεν είν’ αλήθεια πιο χρυσή σαν την αλήθεια της σιωπής.
Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν!» ** ΒΑΡΝΑΛΗ Κ.: «Η Μάνα του Χριστού»
«Πώς οι δρόμοι ευωδάνε με βάγια στρωμένοι, ηλιοπάτητοι δρόμοι και γύρω μπαξέδες! Η χαρά της γιορτής όλο πιότερο αξαίνει και μακριάθε βογκάει και μακριάθε ανεβαίνει. — Τη χαρά σου, Λαοθάλασσα, κύμα το κύμα, των αλλώνε τα μίση καιρό τήνε θρέφαν, κι αν η μαύρη σου κάκητα δίψαε το κρίμα, να που βρήκε το θύμα της, άκακο θύμα! — Φεύγεις πάνω στην άνοιξη, γιε μου καλέ μου. Ανοιξή μου γλυκιά, γυρισμό που δεν έχεις. Η ομορφιά σου βασίλεψε κίτρινη, γιε μου, δε μιλάς, δεν κοιτάς πώς μαδιέμαι, γλυκέ μου! — Κει στο πλάγι δαγκάναν οι οχτροί σου τα χείλη… Δολερά ξεσηκώσανε τ’ άγνωμα πλήθη, κι όσο ο γήλιος να πέση και νά ‘ρθη το δείλι, το σταυρό σου καρφώσαν κι’ οχτροί σου και φίλοι. — Μα γιατί να σταθής να σε πιάσουν! Κι ακόμα, σα ρωτήσανε: «Ποιος ο Χριστός;» τί ‘πες «Νά ‘με»! Αχ! δεν ξέρει τι λέει το πικρό μου το στόμα! Τριάντα χρόνια παιδί μου δε σ’ έμαθ’ ακόμα!». ** ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ: «Εαρινή Συμφωνία»
«Ακου τα σήμαντρα των εξοχικών εκκλησιών. Φτάνουν από πολύ μακριά από πολύ βαθιά. Απ’ τα χείλη των παιδιών απ’ την άγνοια των χελιδονιών απ’ τ’ αγιοκλήματα και τους περιστεριώνες των ταπεινών σπιτιών. — Ακου τα σήμαντρα των εαρινών εκκλησιών. Είναι οι εκκλησίες που δε γνώρισαν τη σταύρωση — Γνώρισαν μόνο τις εικόνες του Δωδεκαετούς που ‘χε μια μάνα τρυφερή που τον περίμενε τα βράδια στο κατώφλι έναν πατέρα ειρηνικό που ευώδιαζε χωράφι που ‘χε στα μάτια του το μήνυμα της επερχόμενης Μαγδαληνής. — Χριστέ μου τι θα ‘τανε η πορεία σου δίχως τη σμύρνα και το νάρδο στα σκονισμένα πόδια σου;». ** ΡΙΤΑ ΜΠΟΥΜΗ – ΠΑΠΠΑ: «Ανοιξη» «Ερχεται απ’ το νοτιά με την καλοκαιριά μπρος έστειλε τα χελιδόνια να ψαλλιδίσουν κάθε δισταγμό πίσω σέρνει τις μέλισσες, τυφλές από το πάθος να τα δίνουν όλα τ’ άνθια κροτούν στα δάχτυλα των δέντρων γι’ αυτό σήκωσαν σήμερα σημαία στο κάστρο καί λύθηκαν τα σήμαντρα της πόλης. (…)Πάσχα, μητέρα Πάσχα! Σφάξε το ζαρκάδι – δε θα κλάψω!». ** ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ: «Ελεγείο πάνω στον τάφο ενός μικρού αγωνιστή»
«Πάνω στο χώμα το δικό σου λέμε τ’ όνομά μας. Πάνω στο χώμα το δικό σου σχεδιάζουμε τους κήπους και τις πολιτείες μας.Πάνω στο χώμα σου είμαστε. Εχουμε πατρίδα. (…)Επαιξες τη φωτιά. Επαιξες το Χριστό. Επαιξες τον Αη-Γιώργη και το Διγενή. (…)Ανέβηκες στο πεζοδρόμιο κ’ έπαιξες τον Ανθρωπο!»
**
Το Πάσχα στη νεότερη ποίηση
Θα κλείσουμε την περιδιάβασή μας στην εμπνευσμένη από το Πάσχα ποίηση, με ποιήματα των Σ. Μαρτζώκη, Χ. Βαΐου, Ν. Καρούζου και της Κ. Δημουλά.
ΜΑΡΤΖΩΚΗΣ Σ.: «Ο σταυρός»
«Παράτησα τα ουράνια και ντύθηκα την ύλη κ’ αισθάνθηκα στα χείλη τη δίψα του φιλιού — Αισθάνθηκα στα σπλάχνα του στεναγμού τη φλέβα, κ’ είπα σεμνά στην Εύα τραγούδια τ’ ουρανού. — «Ανέβα, ανέβα, ανέβα», μου φώναζαν τα ύψη, κ’ εγώ μέσα στη θλίψη ζητούσα να κρυφτώ. — «Ανέβα, ανέβα, ανέβα», μου φώναξαν τ’ αστέρια, κι άνοιξα ευθύς τα χέρια στη γη να σταυρωθώ». **
ΒΑΪΟΥ Χ.: «Ορθρου ξεκίνημα»
«Ορθρος βαθύς, Μαγδαληνή, Μαρία, Σαλώμη, φέρτε τα μύρα να γιορτάσουν πάλ’ οι δρόμοι. Ρήμαξαν όλα, και καρδιά και νους και πόθοι ένας δεν είναι – πλήθος είναι που εσταυρώθη. — Μας παίδεψαν, Μαγδαληνή, Μαρία, Σαλώμη, σχήματα κι άπονοι αριθμοί κι άδικοι νόμοι. Φωτιά την πότισαν τη γη κ’ αίμα του ανθρώπου, σταυροί και μνήματα η σοδειά του κάθε τόπου. — Πάμε, λοιπόν, Μαγδαληνή, Μαρία, Σαλώμη, φέρτε τα μύρα, φέρτε την αγάπη! – ακόμη μένει μια πίστη που βαθιά μας δε δουλώθη. Ενας δεν είναι – πλήθος είναι που εσταυρώθη». ** ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ: «Ασμα μικρό»
«Χάθηκε αυτός ο οδοιπόρος. Είχε συνάξει λίγα φύλλα ένα κλαδί γεμάτο φως είχε πονέσει. Και τώρα χάθηκε… Αγγίζοντας αληθινά πουλιά στο έρεβος αγγίζει νέους ουρανούς η προσευχή του μάχη. Εαρ μικρό έαρ βαθύ έαρ συντετριμμένο». **
ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ: «Γραμματείς και πρεσβύτεροι αιώνες»
«Ιδού η μικροτάτη Παρασκευή πάλι σε βαφή Μεγάλης βουτηγμένη. — Μέτωπο αιμάτινο σου πλέκουν τ’ ακανθώδη έθιμα και επί τον ιματισμόν σου έβαλαν κλήρο η νηστεία ο Μπαχ τα βαρελότα και η μέθοδος να φτάνει με καρφιά στα άκρα του ο πόνος. — Τι κι αν εσχίσθη το καταπέτασμα των χαμομηλιών τι κι αν χρωμάτων στρατιαί εξεπλήττοντο — σταύρωσον σταύρωσον αλαλάζουν τα κρεοπωλεία οι ψησταριές κι οι φούρνοι. — Δε μ’ άκουσες. Αφησες ανύμφευτη την κόμη της Μαγδαληνής και σπατάλησες το σπάνιο Νυμφίο άρωμά σου για να κάνεις τεστ αληθείας στην αγάπη, στον πλησίον. Σου φώναζα να τους αφήσεις όπως είναι — όπως τους παραλάβαμε από την υπαρξιακή παράδοση όπως περιγράφτηκαν από στόμα σε στόμα από πικρό ποτήριον σε πικρότερο. Δε γλίτωσε σταυρώθηκε όποιος διανοήθηκε να τους επαληθεύσει. — Προσκυνώ το οικείον προσφιλές μου σφάλμα σου. Εν συντριβή περιστρέφω τη σούβλα αδημονώντας σε αμνέ μας».
Η άνοιξη μας καλωσόρισε καρφώνοντας πολλά μαχαίρια στην καρδιά. Χάραξε μια ανατολή ματωμένη, πνιγμένη σε στάχτες και καπνούς… Αιμορραγεί το Φως στην κάθε απουσία και η ζωή διαμελισμένη αναζητάει τα κομμάτια της. Τρέμει η αλήθεια… Άγγελοι ανεβοκατεβαίνουν τις σκάλες του ουρανού ανοίγοντας τις πύλες… Κάποιοι αρχάγγελοι παρέμειναν πίσω για τη Δευτέρα Παρουσία δικάζοντας το μαυροφόρο Μάρτη… Μακρύς ο δρόμος … Βαρύς ο σταυρός… Αβάστακτος ο πόνος… Αχ Παναγιά μου, πονεμένη, γιατί επέτρεψες το κακό; Από πού θα κρατηθούν οι πονεμένες μάνες; Τούτη η Σταύρωση δεν έχει Ανάσταση…
Η Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη είναι ποιήτρια , συγγραφέας, εικαστικός , και Μαραθωνοδρόμος.
*****************
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΠΟΙΗΣΗ-ΚΕΙΜΕΝΟ Κατερίνα Μήλιου
Τι καλά ένα χρωματιστό ποίημα να σου ‘στελνα, μα τούτη τη χαροκαμένη άνοιξη μόν’ τούτο κατάφερα να ανασύρω…
ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ
Αδιάβατες οι ώρες που φέρνουν τη γαλήνη Ο χρόνος μ’ ένα καρφί στην πλάτη σέρνεται Κρατά το χέρι μας και ψιθυρίζει λόγια μαγικά και δύσκολα Κοιμάται δίπλα μας και ξυπνάει μ’ έναν πόνο που, όσο πάει μεγαλώνει γίνεται κύκλος, σπείρα, απλώνεται τυλίγει το κορμί μας και τότε θαρρείς πως φεύγει το καρφί και τρέχει ανάλαφρα ακουμπά και παρασέρνει Γίνονται τα λόγια κατανοητά και το γέλιο πηγαίο… Σαν όμως το σχήμα πάλι αλλάξει, όλα στην αρχική τους θέση βαραίνει το κεφάλι, κλείνουν τα βλέφαρα αγκαλιάζει το σώμα την ψυχή τρυφερά να νιώθουν ένα, αποκοιμιούνται στον ήχο των μαγικών κι αργά χτυπούν οι ώρες. Σκοτάδι! Αλλίμονο στην ώρα που σκόνταψε και χάθηκε Κενό που δύσκολα κανείς το κλείνει Τρίζουν πάντα οι ραφές κι απειλούν φοβέρες Μόνο ο ήχος των μαγικών καλά κρατά τον ύπνο Κοιμούνται κι αγνοούν όλα τα γύρω σκοτεινά καθώς αυτά γεννιούνται.
ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΑΞΙΩΝ…
Με πολύ μεγάλη λύπη για όλους τους νεκρούς αυτής της εγκληματικής τραγωδίας και αισθήματα συμπαράστασης σε όλους τους πληγωμένους από αυτή την εγκληματική τραγωδία.
Όταν τα ανθρώπινα επιτεύγματα έχουν ως κύριο στόχο το κέρδος ορισμένων και την εγκληματική αδιαφορία για όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους και μόνο παρεπιπτόντως διευκολύνουν εν μέρει την ζωή των υπόλοιπων και πάλι όμως μόνο αυτούς του δυτικού κόσμου και πάλι ακόμη και τότε, εγκλωβίζοντας τους σε οικονομικές προσφορές θυσίας, καταλήγουν σε προδιαγεγραμμένες εγκληματικές αιματοχυσίες. Η θλίψη, η οργή και η εκτόνωση τους μοιάζει να μην αρκούν. Τα λόγια περισσεύουν στον σεβασμό του πένθους. Η στοργική σκέψη για τους πενθούντες. Αλλά η σκέψη για μια ελπιδοφόρα αλλαγή ενός συστήματος που μας ματώνει φαίνεται να έχει ακινητοποιηθεί κάτω από το βάρος της απογοήτευσης της μη πραγματοποιηθήσας ιδέας του υπαρκτού σοσιαλισμού. Όμως χρειάζεται να την ξαναπιάσουμε από την αρχή, προσεκτικά, σαν το μεγάλωμα μικρού παιδιού, το δικό μας μεγάλωμα. Οι κάλπες μας περιμένουν. Δεν είναι θέμα προσώπων και πόσο γοητευτικά είναι αυτά ή πόσα καρότα μας δίνουν και πόσο πιο ήπιο μας υπόσχονται ότι θα είναι το μαστίγιο με το οποίο μας ρίχνουν. Είναι θέμα αξιών και πόσο θέλουμε και πιστεύουμε ότι μπορούμε να αλλάξουμε αυτό το σύστημα, γιατί ακόμη και μια πολύ ικανή πλειοψηφία έχει βουλιάξει την σκέψη της στο ότι δεν αλλάζει ή ακόμη χειρότερα είναι καλό αυτό το σύστημα, απλά χρήζει βελτιώσεων, ενώ όλο και πιο πολύ βουλιάζουμε. Ας μην χάνουμε την ελπίδα μας, ας ενεργοποιήσουμε πάλι την σκέψη μας, με γνώμονα το βέλτιστο στην επιβίωση και την διαβίωση όλων των ανθρώπων. Έχουν προστεθεί ζητήματα, της ανάπτυξης της τεχνολογίας, της έλλειψης των γήινων πόρων, αλλά ίσως πρέπει να ξεφύγουμε από τον επιμερισμό της σκέψης μας στην συσσώρευση των πληροφοριών, να την κατευθύνουμε στην αναζήτηση συνθέσεων και απαρτιώσεων των πληροφοριών προς την αναζήτηση φιλοσοφικό-κοινωνικο-πολιτικών ιδεών και συστημάτων για την αλλαγή. Πώς μπορεί να αλλάξει αυτό το σύστημα για την βέλτιστη επιβίωση και διαβίωση όλων των ανθρώπων του πλανήτη; Από μια ερώτηση που αναζητά απάντηση ξεκινάνε όλα. Αρκεί να πεισθούμε να κάνουμε την διαδρομή προς την απάντηση για να σταματήσουμε τις άδικες θανατηφόρες διαδρομές στην ζωή μας.
Η Κατερίνα Μήλιου είναι ψυχολόγος. Γεννήθηκε στην Μελβούρνη της Αυστραλίας αλλά διαμένει μόνιμα στην Αθήνα.
*
*
*
*
*
*
*
*
*
ΒΡΥΣΟΥΛΕΣ γνώσης 