Monthly Archives: Σεπτεμβρίου 2021

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ όπλο του συστήματος

Από την εφημερίδα ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ

Οπλο του συστήματος

«Οπλο του συστήματος είναι οι φασίστες!». Το σύνθημα αυτό, που ακούστηκε ξανά δυνατά από χιλιάδες χτες το απόγευμα στη συγκέντρωση σωματείων και φοιτητικών συλλόγων στη Θεσσαλονίκη, μετά τις οργανωμένες δολοφονικές επιθέσεις φασιστικών στοιχείων σε φοιτητές και μαθητές, δεν θα μπορούσε να αποτυπώνει περισσότερο την πραγματικότητα.

Εναν χρόνο ακριβώς μετά την καταδίκη της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής, τότε που μια σειρά δυνάμεις προσπαθούσαν να κρυφτούν πίσω από τη σημαντική αυτή απόφαση για να καλλιεργήσουν εφησυχασμό, να συστήσουν «εμπιστοσύνη» στο αστικό κράτος και να κουκουλώσουν τα «έργα και τις ημέρες τους» για το «χάιδεμα» της ναζιστικής οργάνωσης, επιβεβαιώνονται όσα έλεγε την ίδια μέρα το ΚΚΕ, σημειώνοντας πως «δεν επιτρέπεται κανένας εφησυχασμός. Το κυριότερο είναι ο λαός να αντιμετωπίσει το κακό στη ρίζα του, με την ανατροπή του συστήματος που επωάζει αυτό το αυγό του φιδιού, τον ναζισμό, τον φασισμό».

Οι καταγγελίες μαθητών, φοιτητών, γονιών και εκπαιδευτικών για τα προχτεσινά γεγονότα στη Θεσσαλονίκη και την απαράδεκτη στάση της αστυνομίας, που επί της ουσίας έκανε πλάτες στο οργανωμένο σχέδιο των ναζιστικών ομάδων, δείχνουν αυτό που έχει κατ’ επανάληψη επιβεβαιωθεί σε όλες τις αντίστοιχες περιπτώσεις: Τα στηρίγματα, τους δεσμούς, τις πλάτες που σταθερά βρίσκουν τα στοιχεία αυτά μέσα στον μηχανισμό του αστικού κράτους, διαχρονικά, με όλες τις κυβερνήσεις.

Το ίδιο δείχνει και η στάση της διεύθυνσης του σχολείου και της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, που με την ανοχή, αν όχι την καθοδήγησή τους, το σχολείο μετατράπηκε σε ορμητήριο των φασιστών, με «πυρομαχικά» και ομάδες να αλωνίζουν, την ίδια ώρα μάλιστα που για τις δίκαιες διεκδικήσεις των μαθητών πέρυσι τέτοια εποχή οι ίδιοι καλούσαν στο σχολείο μέχρι και την… Αντιτρομοκρατική.

Ξανά οι φασίστες αποδεικνύονται το μακρύ χέρι του συστήματος απέναντι στο οργανωμένο μαθητικό, φοιτητικό και λαϊκό κίνημα, απέναντι στις διεκδικήσεις των μαθητών, στα αιτήματα, στις Γενικές Συνελεύσεις, στις κινητοποιήσεις τους.

Αυτό τους ενοχλεί και στο συγκεκριμένο συγκρότημα των ΕΠΑΛ, όπου οι μαθητές όλα τα προηγούμενα χρόνια και από την αρχή της χρονιάς φέτος οργανώνονται, διεκδικούν, πρωτοστατούν στην ανάπτυξη μαθητικών κινητοποιήσεων. Γι’ αυτό και στο στόχαστρο μπαίνουν τα μέλη της ΚΝΕ, που πρωτοστατούν στην πάλη.

Οι φασιστικές ομάδες τρέχουν πάλι… όπου τους καλεί το καθήκον, να απλώσουν χέρι βοηθείας στην αντιλαϊκή πολιτική. Στρέφονται ανοιχτά ενάντια στις διεκδικήσεις μαθητών και φοιτητών για το άνοιγμα των σχολείων με όλα τα μέσα προστασίας της υγείας, για προσλήψεις εκπαιδευτικών, εργαστήρια και εξοπλισμό, για τη δυνατότητα πρόσβασης στην Ανώτατη Εκπαίδευση, απέναντι σε όσα προβλέπει η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, που θέλει ανήλικους τζάμπα εργάτες ή «σύγχρονους δούλους» για τα κέρδη των αφεντικών τους.

Ο ρόλος τους επιβεβαιώνεται και από την «υποδοχή» των επιθέσεων από τα αστικά επιτελεία, από την κυβέρνηση, από όσους περιμένουν το μαθητικό κίνημα «στη γωνία» για να εξαπολύσουν τόνους λάσπης και βρωμιάς απέναντι στα δίκαια αιτήματά του.

Ηταν τόσο «έτοιμοι από καιρό» να πάρουν την «πάσα» από τη δράση των ομάδων αυτών, που έφτασαν να επιστρατεύουν χοντροκομμένα ψέματα περί σχολείου «υπό κατάληψη», για να στηρίξουν το αφήγημα των «καταλήψεων – κέντρων ανομίας».

Εφτασαν μέχρι και στην αθλιότητα να συγκρίνουν το στιλέτο των χρυσαυγιτών με την ανακοίνωση με τα αιτήματα και τη διακίνηση ιδεών, για να καταλήξουν, μέσω και του κατασκευάσματος περί «δύο άκρων», να καλούν σε σχολεία «αποστειρωμένα» από την πολιτική και τη συνδικαλιστική δράση. Τον διακαή πόθο δηλαδή όλων των κυβερνήσεων, που με συνθήματα είτε περί «τάξης», είτε περί «δημοκρατίας» και «συμμετοχής», προσπαθούν τα τελευταία χρόνια να βάλουν εμπόδια στη συλλογική οργάνωση και δράση και των μαθητών απέναντι στην πολιτική που τους στερεί τα δικαιώματα στη μόρφωση, στη δουλειά, στη ζωή, και γι’ αυτό τους βγάζει στον δρόμο.

Εναν χρόνο λοιπόν μετά την καταδίκη της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης, τα γεγονότα «μιλάνε»: Το «αυγό του φιδιού» ζεσταίνεται στον κόρφο του σάπιου συστήματος. Η απάντηση μπορεί να έρθει μόνο από την οργανωμένη μαζική δράση για να απομονωθούν, για να μη βρίσκουν τόπο να σταθούν σε κάθε γειτονιά, σχολείο και σχολή, σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς. Μόνο ο λαός μπορεί να «κόψει απ’ τη ρίζα» το βρώμικο αυτό χέρι, με την οργανωμένη πάλη του ενάντια στο σάπιο καπιταλιστικό σύστημα που γεννά και θρέφει τον φασισμό, και όχι όσοι το υπηρετούν.

*****************

ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣΝέες δολοφονικές επιθέσεις χρυσαυγιτών σε μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενους

Η αστυνομία εγκλωβίζει τους συγκεντρωμένους...MotionTeam
Η αστυνομία εγκλωβίζει τους συγκεντρωμένους…

«Ούτε στα σχολεία ούτε πουθενά, μπλόκο στους φασίστες σε κάθε γειτονιά!». Με αυτό το σύνθημα, χιλιάδες λαού και νεολαίας της Θεσσαλονίκης έστειλαν ξανά χτες μήνυμα απομόνωσης των φασιστικών ομάδων που για δεύτερη μέρα χτες το πρωί φορώντας κουκούλες προχώρησαν σε νέες θρασύδειλες και δολοφονικές επιθέσεις με μολότοφ, πέτρες και άλλα αντικείμενα ενάντια σε μαθητές, φοιτητές, γονείς και εκπαιδευτικούς, τόσο έξω από το ΕΠΑΛ Σταυρούπολης όσο και μέσα στο σχολείο σε μαθητές.

Παράλληλα έστειλαν δυνατά το μήνυμα και σε όσους – όπως η κυβέρνηση – έσπευσαν χτες να αξιοποιήσουν την «πάσα» από τη δράση των ομάδων αυτών για να ρίξουν λάσπη στο μαθητικό και φοιτητικό κίνημα, να προχωρήσουν σε απαράδεκτους συμψηφισμούς ταυτίζοντας τους αγώνες των νέων ενάντια στον φασισμό με τα εγκληματικά φασιστικά στοιχεία, για να καταλήξουν στον «διακαή πόθο» τους, την προσπάθεια να σημάνει στα σχολεία «σιγή νεκροταφείου» απέναντι στην αντιεκπαιδευτική πολιτική.Προσχεδιασμένες και οι νέες επιθέσεις

Από νωρίς το πρωί έξω από το ΕΠΑΛ Σταυρούπολης είχαν συγκεντρωθεί μέλη της ΚΝΕ που πραγματοποιούσαν μαζική εξόρμηση, καθώς επίσης μέλη φοιτητικών συλλόγων, διοικήσεων σωματείων εκπαιδευτικών, εκλεγμένοι στους μαζικούς φορείς των γονέων και άλλοι φορείς, δηλώνοντας τη συμπαράστασή τους στους μαθητές, οι οποίοι την Τρίτη είδαν το σχολείο τους να μετατρέπεται σε άντρο φασιστοειδών που εξαπέλυσαν δολοφονική επίθεση απέναντι σε φοιτητές – μέλη φοιτητικών συλλόγων.

...και τα φασιστοειδή αλωνίζουν
…και τα φασιστοειδή αλωνίζουν

Παράλληλα τους καλούσαν να κρατήσουν ψηλά το κεφάλι, να απομονώσουν τους φασίστες και να συμμετάσχουν μαζικά στη χτεσινή απογευματινή συγκέντρωση των εργατικών σωματείων και μαζικών φορέων στη Σταυρούπολη.

Τα φασιστικά, περιθωριακά και χουλιγκάνικα στοιχεία, παρεισέφρησαν για δεύτερη συνεχόμενη μέρα στο σχολικό κτίριο, εκμεταλλευόμενα την προκλητική ανοχή των αστυνομικών δυνάμεων που βρίσκονταν στον χώρο και την κάλυψη από τη διεύθυνση των σχολείων, και εξαπέλυσαν συνεχόμενες, προσχεδιασμένες επιθέσεις.

Οι επιθέσεις αυτές είχαν αναβαθμισμένο περιεχόμενο, οργάνωση και εξοπλισμό σε σχέση με την επίσης δολοφονική επίθεση της Τρίτης που πραγματοποίησαν σε βάρος μελών φοιτητικών συλλόγων.

Εχοντας εξαρχής καλυμμένα τα πρόσωπά τους, ομάδα τους συγκεντρώθηκε κοντά στην είσοδο του σχολείου, το οποίο όπως και χτες λειτουργούσε κανονικά και δεν βρισκόταν υπό κατάληψη. Αφού φώναξαν αντικομμουνιστικά και ακροδεξιά συνθήματα, κάτω και από την αποφασιστική στάση των συγκεντρωμένων αποχώρησαν.

Επανήλθαν με «σήμα» το κουδούνι του πρώτου διαλείμματος, που σήμανε την έναρξη της πρώτης επίθεσης με βόμβες μολότοφ, κροτίδες και στυλιάρια στα χέρια.

Ο δρόμος μπροστά στην είσοδο του σχολείου γέμισε από τις πέτρες, τα μάρμαρα και τις μπαταρίες που εκσφενδονίστηκαν από τα χέρια των κουκουλοφόρων φασιστών προς τους συγκεντρωμένους.Προκλητική η στάση της αστυνομίας, διευκόλυνε το σχέδιο

Την ίδια ώρα άνδρες των ΜΑΤ έκαναν ακόμα και χρήση χημικών ενάντια στους γονείς, στους εκπαιδευτικούς και στους φοιτητές, ενώ τους έσπρωχναν με τις ασπίδες για να τους απομακρύνουν!

Φωνάζοντας δυνατά τα συνθήματα «Είστε η σαπίλα όλου του ντουνιά, μπλόκο στους φασίστες σε κάθε γειτονιά» και «Τότε χίτες και ταγματασφαλίτες, όπλο του συστήματος είναι οι φασίστες», οι συγκεντρωμένοι δεν υποχώρησαν στις φασιστικές επιθέσεις.

Εκείνη την ώρα άρχισαν να φτάνουν στο σχολείο γονείς που είχαν ανησυχήσει για την ασφάλεια των παιδιών τους, καθώς δεν επιτράπηκε σε αυτά να βγουν από το σχολείο.

Μέσα όμως παρέμεναν τα φασιστοειδή και ενθαρρυμένα από τις πλάτες των αστυνομικών δυνάμεων και της διεύθυνσης του σχολείου, συνέχισαν τους προπηλακισμούς και τις επιθέσεις σε μαθητές, ανάμεσά τους και σε εκλεγμένη στο 15μελές του σχολείου.

Από τις πύλες βγήκαν τρεις μαθητές, εμφανώς τρομοκρατημένοι, ανάμεσά τους και μία μετανάστρια μαθήτρια του σχολείου, που δέχτηκε ρατσιστικές απειλές. Αλλοι δύο στη συνέχεια μεταφέρθηκαν από ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ. Αποκαλυπτικές είναι οι εικόνες από το εσωτερικό του σχολείου που δείχνουν τα σημάδια της θρασύδειλης επίθεσης των φασιστοειδών, με κηλίδες από αίματα στους διαδρόμους.

Η κάλυψη της αστυνομίας στα φασιστοειδή δεν περιορίστηκε στην αρχική επίθεση, επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά τον ρόλο των φασιστών ως μακριού χεριού του συστήματος.

Χαρακτηριστικό είναι το στιγμιότυπο όταν οι ομάδες των κουκουλοφόρων εξαπέλυσαν ταυτόχρονη επίθεση πίσω από τα κάγκελα του σχολείου αλλά και από τα στενά της περιοχής στα νώτα των συγκεντρωμένων, με τις δυνάμεις των ΜΑΤ να φράζουν τον δρόμο …στους συγκεντρωμένους, διευκολύνοντας ουσιαστικά το οργανωμένο σχέδιο των ναζιστών.

Παράλληλα, για ώρες τα φασιστοειδή κυκλοφορούσαν ελεύθερα στους γύρω δρόμους, προετοιμάζοντας την επόμενη επίθεσή τους, ενώ η αστυνομία είχε περιορίσει τους συγκεντρωμένους σε έναν δρόμο.

Ολο αυτό το διάστημα κουκουλοφόροι μπαινόβγαιναν ανενόχλητοι, σκαρφαλώνοντας τα κάγκελα του σχολείου, ενώ ακριβώς δίπλα τους βρίσκονταν άνδρες της Ασφάλειας και των ΜΑΤ.Με τις πλάτες των διευθυντών, που απαγόρευαν την είσοδο …των συνδικαλιστών!

Σημείο συγκέντρωσης των φασιστοειδών ήταν η πίσω αυλή του σχολείου και εκεί φυγαδεύτηκαν εξωσχολικοί που αρχικά απομακρύνθηκαν από το σχολικό κτίριο. Τα άτομα αυτά δεν βγήκαν από την αυλή και, όπως δείχνει και αποκαλυπτικό βίντεο, η διεύθυνση του σχολείου φαίνεται να προσπαθεί να τους φυγαδεύσει.

Βαριές είναι οι ευθύνες των διευθυντών των δύο σχολείων που συστεγάζονται στον χώρο, του Βασίλη Εγγονόπουλου, διευθυντή του 2ου ΕΠΑΛ, και του Γιώργου Ντριβαλά, διευθυντή του 1ου ΕΠΑΛ, ο οποίος μάλιστα δεν επέτρεψε στους εκλεγμένους συνδικαλιστές εκπαιδευτικούς την είσοδο στον χώρο!

Το γεγονός αυτό κατήγγειλε την ώρα εκείνη από τον χώρο του σχολείου η Ελένη Μαυροπούλου, μέλος του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ και του ΔΣ της Δ’ ΕΛΜΕ, τονίζοντας πως η διεύθυνση έχει ξεκάθαρες ευθύνες για τη μετατροπή του σχολείου σε θύλακα ακροδεξιών στοιχείων. Είπε επίσης χαρακτηριστικά ότι η Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Θεσσαλονίκης, που στεγάζεται δίπλα στο σχολείο, δεν έκανε καν τον κόπο να κατέβει κάτω. Κατήγγειλε ακόμα τις αστυνομικές δυνάμεις, καθώς «αντί να μας προστατεύσει, υποτίθεται, το κράτος, κάνει πλάτες και χτυπάει με δακρυγόνα εμάς, τους εκλεγμένους συνδικαλιστές, τους γονείς και τους φοιτητές».Οι φασίστες θα γυρίσουν εκεί που ανήκουν, στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας!

Οι συγκεντρωμένοι έδειξαν αποφασιστική στάση απέναντι στις επιθέσεις. Στη συνέχεια πραγματοποίησαν πορεία στους γύρω δρόμους της περιοχής, καλώντας τον λαό της πόλης στο απογευματινό συλλαλητήριο και καταλήγοντας έξω από τη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτ. Θεσσαλονίκης, ενώ κατήγγειλαν και τη στάση της.

«Ο αγώνας θα συνεχιστεί παντού, σε κάθε σχολείο, χώρο δουλειάς, γειτονιά, σχολή. Δεν πρέπει να φοβηθεί κανένας», τόνισε μεταξύ άλλων σε δηλώσεις του εκείνη την ώρα ο Γιάννης Βασιλειάδης, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και Γραμματέας της Τομεακής Οργάνωσης Δυτικής Θεσσαλονίκης.

Ακολούθως κατήγγειλε τις αστυνομικές δυνάμεις για την κάλυψη που παρείχαν στα φασιστοειδή και σημείωσε τις σοβαρές ευθύνες της διεύθυνσης των δύο σχολείων, που για δύο συνεχόμενες ημέρες επέτρεψαν να γίνονται τέτοιου είδους επιθέσεις μέσα στον σχολικό χώρο. «Ο λαός έχει δύναμη και οι φασίστες θα γυρίσουν εκεί που ανήκουν, στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας και πίσω από τα σίδερα της φυλακής», ξεκαθάρισε.

Η ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη μεγάλη πολιτική συγκέντρωση στο 47ο Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή» στο Πάρκο Τρίτση-όλη η τρίτη μέρα του φεστιβαλ

47ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ – «ΟΔΗΓΗΤΗ»

ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΗ ΚΑΙ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ (VIDEO – ΦΩΤΟ)

ΝΕΟΛΑΙΑ/ΠΑΙΔΕΙΑΣάββατο 25/09/2021 – 21:38ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ

Συμπόρευση με το ΚΚΕ, για να αναπνεύσει ο λαός, για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, το σοσιαλισμό (VIDEO -ΦΩΤΟ)

Η ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη μεγάλη πολιτική συγκέντρωση στο 47ο Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή» στο Πάρκο Τρίτση

ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ > https://youtu.be/XzPX1Xh2f6o

«Να ζεις, να τολμάς, να προχωράς. Για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, τον σοσιαλισμό»: Με το σύνθημα του 47ου Φεστιβάλ να δίνει το στίγμα, κορυφώνονται οι εκδηλώσεις του τριημέρου, με τη μεγάλη πολιτική συγκέντρωση στο Πάρκο Τρίτση. 

Η συγκέντρωση ξεκίνησε με τον χαιρετισμό του Νίκου Αμπατιέλου, Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ, ενώ στη συνέχεια στο βήμα βρέθηκε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας,την ώρα που τα συνθήματα αντηχούσαν δυνατά.

Με τις προσυγκεντρώσεις να καταφτάνουν στον χώρο, οι κόκκινες σημαίες πλαισίωσαν τον κόσμο που από νωρίς είχε πάρει τη θέση του στην Κεντρική Σκηνή. «Δυναμώνουμε τον αγώνα για την ανατροπή του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος. Δυναμώνουμε τον αγώνα για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, τον σοσιαλισμό. Έλα μαζί μας σε αυτόν τον αγώνα», ήταν το κάλεσμα που ακουγόταν ξανά και ξανά.

Από τα μεγάφωνα της Κεντρικής Σκηνής του Φεστιβάλ, οι χιλιάδες επισκέπτες αποχαιρετούν τον μεγάλο μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη, τραγουδώντας για όσους  «δεν συνεμορφώθησαν προς τας υποδείξεις».

Η ογκώδης πολιτική συγκέντρωση πήρε τη σκυτάλη από το πλούσιο πρόγραμμα του Φεστιβάλ: Από την περιήγηση στην έκθεση για την Παρισινή Κομμούνα και τη συμμετοχή στις εκδηλώσεις για την πρώτη «έφοδο στον ουρανό». Από τις συζητήσεις για τον αντεργατικό νόμο και τον αγώνα για να μείνουν οι διατάξεις του στα χαρτιά, για την επίθεση στα μορφωτικά δικαιώματα της νέας γενιάς, για την εργαλειοποίηση της επιστήμης που εκδηλώνεται με χαρακτηριστική ένταση στις συνθήκες της πανδημίας. Από τις επισκέψεις στο βιβλιοπωλείο και τη γνωριμία με τις εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής». Από τις συναυλίες – αφιερώματα σε καλλιτέχνες που έκαναν πρωταγωνιστή στο έργο τους τον λαό, τις έγνοιες και τα βάσανά του αλλά και τον αγώνα για όλα τα παραπάνω και ακόμα περισσότερα. Όλα αυτά τροδοφότησαν τον προβληματισμό και τη σκέψη, τη συζήτηση στις παρέες των νέων. Έδωσαν το έναυσμα και την ώθηση σε νέους και νέες ώστε να πάρουν θέση στο κόκκινο ποτάμι που πλημμύρισε τον χώρο στην Κεντρική Σκηνή του Φεστιβάλ.

Χιλιάδες νέοι και νέες, μαζί με εργαζόμενους κάθε ηλικίας, δυναμώνουν το σύνθημα που επέλεξε η ΚΝΕ για το Φεστιβάλ της. «Να ζεις»: Διαδηλώνουν για το δικαίωμα τους να ζήσουν με βάση τις δυνατότητες που προσφέρει σήμερα η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας. «Να τολμάς»: Διαμηνύουν την αποφασιστικότητά τους να αμφισβητήσουν τον εργασιακό μεσαίωνα, τους ταξικούς φραγμούς στη μόρφωση, τη μετατροπή της υγείας σε πανάκριβο εμπόρευμα. «Να προχωράς»: Ξεκαθαρίζουν την πρόθεση τους να πάρουν  τη θέση τους στον αγώνα με την πυξίδα τους στραμμένη στην»κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, τον σοσιαλισμό».

Το «παρών» στη συγκέντρωση έδωσαν συνδικαλιστές από μια σειρά κλάδους και χώρους δουλειάς, πρωτοπόροι αγωνιστές εργατοϋπάλληλοι που δίνουν τη μάχη για το μεροκάματο, για το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά. Επίσης άνθρωποι του καλλιτεχνικού και του αθλητικού χώρου, πανεπιστημιακοί, καθώς και απόστρατοι αξιωματικοί των ενόπλων δυνάμεων.

Από το μεγάλο ραντεβού και το προσκλητήριο του ΚΚΕ δεν μπορούσαν να λείπουν και εκπρόσωποι της ηρωικής «δρακογενιάς», της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ΔΣΕ που πέρασαν από φωτιά και σίδερο κρατώντας «ψηλά τη σημαία». Παραβρέθηκαν ακόμα οι πρέσβεις της Κούβας και του Βιετνάμ, καθώς και εκπρόσωπος της πρεσβείας της Παλαιστίνης. Ακόμα, ο αγωνιστής Δήμαρχος Πάτρας Κώστας Πελετίδης.

Τη δική τους θέση είχαν πάρει στη συγκέντρωση οι εκπρόσωποι των Κομμουνιστικών Νεολαίων που συμμετείχαν στο Φεστιβάλ, παρακολουθώντας την ομιλία και διαβάζοντάς την μεταφρασμένη στις γλώσσες τους.

47ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ – «ΟΔΗΓΗΤΗ»

«ΝΑ ΖΕΙΣ, ΝΑ ΤΟΛΜΑΣ, ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΑΣ – ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΤΟΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ»

47ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ – «ΟΔΗΓΗΤΗ»ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΗ ΚΑΙ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ (VIDEO – ΦΩΤΟ)Νεανικό ξέσπασμα – Στέλνει μήνυμα αγωνιστικής συμπόρευσης νέων δυνάμεων με το ΚΚΕ25/09/2021 22:25

Είναι όλοι εδώ! Παρόντες! Δεν είναι ένας, μα χιλιάδες! Στο 47ο Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή». Σε αυτή τη μοναδική γιορτή νεανικού ενθουσιασμού, αγωνιστικής ανάτασης και αισιοδοξίας που φέτος καταγράφει συμμετοχή – ρεκόρ. Σε αυτό το δυνατό, τολμηρό, ενθουσιώδες, μαχητικό συναπάντημα των νέων με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ.

Οι στιγμές είναι συγκλονιστικές! Την ώρα της πολιτικής συγκέντρωσης, όπου μίλησε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας και χαιρέτισε ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, μια θάλασσα ανθρώπων «κύκλωσε» τους χώρους του Φεστιβάλ, έχοντας στην «καρδιά» της την Κεντρική Σκηνή του Φεστιβάλ.

Η πολιτική συγκέντρωση του 47ου Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή» ήταν τεράστια, απλώθηκε απ’ άκρη σ’ άκρη σε όλο το χώρο του Πάρκου που αξιοποιείται για τις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ. Χιλιάδες πρόσωπα με αποφασιστικά, σίγουρα βλέμματα και τις μάσκες τους κατέκλυσαν το πάρκο για να ακούσουν το κάλεσμα συμπόρευσης που απευθύνει το ΚΚΕ.

Η σημερινή, τρίτη μέρα, επιβεβαιώνει περίτρανα ότι το φετινό Φεστιβάλ είναι ένα νεανικό ξέσπασμα, που στέλνει μήνυμα αγωνιστικής συμπόρευσης νέων δυνάμεων με το ΚΚΕ. Μια συγκλονιστική, μαζική, μαχητική συνάντηση νεολαίας από ολόκληρη την Αττική, που από πολύ νωρίς σήμερα Σάββατο συνέρρεε στο Πάρκο Τρίτση. 

Το πρόγραμμα του 47ου Φεστιβάλ συνεχίζεται με τις καλλιτεχνικές εκδηλώσεις στις Σκηνές και τη λειτουργία όλων των χώρων του Φεστιβάλ, που έχουν κατακλυστεί από κόσμο, τα Στέκια, τα περίπτερα, το βιβλιοπωλείο.

ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ
V

Η πρώτη μερα του τριήμερου φεστιβαλ ΚΝΕ -Οδηγητή.

Από 902gr

Α ΤΟΛΜΑΣ, ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΑΣ – ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΤΟΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ»

47ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ – «ΟΔΗΓΗΤΗ»ΤΟ ΑΔΙΑΧΩΡΗΤΟ ΣΤΑ ΣΤΕΚΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΚΗΝΕΣ – ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΝΩΡΙΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΝΕΟΙ ΑΠΟ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ ΠΛΗΜΜΥΡΙΣΑΝ ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ (VIDEO – ΦΩΤΟ)23/09/2021 21:27

Πρόσωπα φρέσκα, νέα, χαμογελαστά, με βλέμμα αποφασιστικό και αισιόδοξο, που το προηγούμενο διάστημα συναντήθηκαν στους αγώνες, στους χώρους δουλειάς, στα Πανεπιστήμια, στις γειτονιές, συναντιούνται μαζικά στο Πάρκο «Αντ. Τρίτσης», στο 47ο Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή», μετατρέποντας αυτή την νεανική γιορτή σε μια ανάσα αισιοδοξίας, δύναμης, μαχητικότητας.

Από νωρίς το απόγευμα χιλιάδες νέοι και νέες από όλη την Αττική, που δεν βολεύονται στα αδιέξοδα του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος και σε μια ζωή χωρίς δικαιώματα, δίνουν το «παρών». Και όσο περνάει η ώρα, όσο το πρόγραμμα μπαίνει «στα γεμάτα», έρχονται ακόμα περισσότεροι, γεμίζοντας ασφυκτικά τις συζητήσεις στα Στέκια. Στις συζητήσεις, στη θεατρική παράσταση, στις περιηγήσεις στις Εκθέσεις, στα Στέκια… (Δείτε εδώ βίντεο)

«Έλα μαζί μας – Οργανώσου στην ΚΝΕ»«Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε – workers of all lands united»«Στον αγώνα με το ΚΚΕ, με δυνατό εργατικό κίνημα και Κοινωνική Συμμαχία ο λαός μπορεί να αλλάξει την πορεία»«Να δουλεύουμε και να ζήσουμε όπως αρμόζει στην εποχή μας»«Γίνε μέρος της ιστορίας, οργανώσου στην ΚΝΕ», «Δεν ξεχνάμε! Το φασισμό και το σύστημα που τον γεννά πολεμάμε» κάποια από τα συνθήματα στα ταμπλό που υπάρχουν.

Ο χώρος γνώριμος, αλλά και διαφορετικός… Πιο «απλωμένος»,  λόγω της πανδημίας. Η Οργάνωση άλλωστε έχει λάβει όλα τα μέτρα προστασίας της υγείας, τα οποία οι επισκέπτες τηρούν και αναγράφονται σε ταμπλό σε αρκετά σημεία του πάρκου, ενώ ακούγονται και από τα μεγάφωνα. Η χρήση μάσκας είναι υποχρεωτική, η χρήση αντισηπτικού για τα χέρια είναι συχνή, τηρούνται οι αποστάσεις, ενώ στις εκδηλώσεις οι θεατές είναι καθήμενοι. Για να είναι αυτό άλλωστε εφικτό σε όλες τις σκηνές που θα γίνουν εκδηλώσεις και συζητήσεις είναι απλωμένες πολλές καρέκλες και τραπέζια.

Το Πάρκο Τρίτση έχει διαμορφωθεί κατάλληλα για να φιλοξενήσει για 3 μέρες τη γιορτή της αγωνιζόμενης νεολαίας, της νεολαίας που θέλει «να ζήσει, να τολμήσει, να προχωρήσει, για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, τον Σοσιαλισμό».

Το 47ο Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή» είναι εδώ και έχει ανοίξει τις πύλες του μέχρι και το Σάββατο για να υποδεχθεί χιλιάδες λαού και νεολαίας.

ΑΡΧΙΖΕΙ ΑΥΡΙΟ 23-9 το τριήμερο φεστιβάλ της ΚΝΕ- ΟΔΗΓΗΤΗ στην Αθήνα. Πλήρες πρόγραμμα και ΒΙΝΤΕΟ

47ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ – «ΟΔΗΓΗΤΗ»

Ανάβουν οι προβολείς την Πέμπτη στην Αθήνα, στο πάρκο «Αντ. Τρίτσης» στο Ίλιον (VIDEO)

Με την ορμή των πλέον πετυχημένων εκδηλώσεων των τελευταίων χρόνων, σε όλες τις μεγάλες πόλεις απ’ όπου πέρασε τις προηγούμενες μέρες, οι προβολείς του 47ου Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή» ανάβουν τώρα στην Αθήνα, όπου και θα κορυφωθούν οι εκδηλώσεις, φωτίζοντας το κάλεσμά του: «Να ζεις, να τολμάς, να προχωράς – Για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, τον Σοσιαλισμό!».

Από μεθαύριο, Πέμπτη 23 Σεπτέμβρη, ανοίγουν οι πύλες του στο Πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης «Αντώνης Τρίτσης», στο Ιλιον, που για τρεις μέρες θα γεμίσει με έναν πλούτο εκδηλώσεων, συναυλιών, συζητήσεων, εκθέσεων κ.ά.

Το Σάββατο 25 Σεπτέμβρη, στις 20.30, είναι η μεγάλη πολιτική συγκέντρωση, όπου θα απευθύνει χαιρετισμό ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, Νίκος Αμπατιέλος, και θα μιλήσει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.

Επίσης, ολόκληρη η τρίτη μέρα του Φεστιβάλ, το Σάββατο 25 Σεπτέμβρη, θα είναι αφιερωμένη στον Μίκη Θεοδωράκη, τον μεγάλο δημιουργό που «έφυγε» από τη ζωή.

Αναλυτικά ολόκληρο το πρόγραμμα στο Φεστιβάλ της Αθήνας έχει ως εξής:

Πέμπτη 23 Σεπτέμβρη

  • ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

-21.30 «Πώς να σωπάσω…» Ενορχήστρωση: Γιάννης Παπαζαχαριάκης. Συμμετέχουν: Χρήστος Θηβαίος, Βιολέτα Ικαρη, Ανδριάννα Μπάμπαλη, Κώστας Τριανταφυλλίδης. Αφήγηση: Κώστας Καζάκος.

-23.00 «Η ποίηση στα τραγούδια του Μίκη» Συναυλία – αφιέρωμα με τον Γιώργο Νταλάρα. Μαζί του η Βιολέτα Ικαρη και η Ασπασία Στρατηγού.

  • ΛΑΪΚΗ ΣΚΗΝΗ

-21.00 Συναυλία με τη Φωτεινή Βελεσιώτου.

-22.30 Ποντιακό γλέντι με τους «Led Seftelin».

-00.00 Παραδοσιακό γλέντι με τους Πετρολούκα Χαλκιά και Γιάννη Λίτσιο.

  • ΜΑΘΗΤΙΚΟ ΣΤΕΚΙ

-20.00 Συναυλία με τα μαθητικά συγκροτήματα «ΑΔΕΙΑ ΚΛΕΨΥΔΡΑ», «Materialist» και «QBX».

-21.00 Stand up comedy με τον Αλέξανδρο Μαλιάτση – Σάλα και τον Σπήλιο Φλώρο.

-22.00 Hip hop live με τους Drugitiz, Raibo, Retro (Rebellion Connexion), «Rhyme Riot», Φρανκ.

-23.30 Συναυλία με τους «Pulse R» (Πάνος Βιτζηλαίος).

-00.30 Συναυλία με τους «Sober on Tuxedos».

  • ΣΚΗΝΗ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΝΕΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

-21.30 Συναυλία με τους «Vostok Train».

-22.00 Stand up comedy με τον Χριστόφορο Ζαραλίκο.

-23.00 Συναυλία με την Ιουλία Καραπατάκη.

  • ΣΤΕΚΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

-19.15 «Οι μέρες της Κομμούνας» του Μπέρτολτ Μπρεχτ. Παράσταση από τη θεατρική ομάδα της ΚΝΕ.

  • ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΣΤΕΚΙ

-20.00 Συζήτηση: «Δύο χρόνια πανδημίας: Χάθηκε η εμπιστοσύνη στην επιστήμη;». Θα μιλήσουν: Κυριάκος Ιωαννίδης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Παιδείας της ΚΕ, Γιώργος Σιδέρης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, υπεύθυνος του Τμήματος Υγείας της ΚΕ και ειδικευόμενος γιατρός στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο «Αττικόν» .Παρέμβαση θα κάνει εκπρόσωπος της Οργάνωσης Κολεκτίβες Νέων Κομμουνιστών (Ισπανία).

  • ΣΤΕΚΙ ΝΕΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

-20.00 Συζήτηση: «Με την οργάνωσή μας μπλοκάρουμε τον νόμο – έκτρωμα για τα Εργασιακά μέσα σε κάθε χώρο δουλειάς». Θα μιλήσουν: Γεωργία Γεωργιάδου, μέλος ΔΣ του Σωματείου Μετάλλου Αττικής, Ντίνα Γκογκάκη, πρόεδρος του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, Γιώργος Κρητικός, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, Μάρκος Μπεκρής, πρόεδρος της ΕΝΕΔΕΠ (COSCO), Γιώργος Στεφανάκης, πρόεδρος του Συνδικάτου Επισιτισμού – Τουρισμού – Ξενοδοχείων Ν. Αττικής. Συντονίζει ο δημοσιογράφος Σωτήρης Μπολάκης.

  • ΔΙΕΘΝΟΥΠΟΛΗ

-19.30 Συζήτηση με τίτλο: «Αφγανιστάν – 20 χρόνια μετά. Μια συζήτηση που πρέπει να γίνει!». Εισαγωγική ομιλία θα γίνει από τον Ελισαίο Βαγενά, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνο του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ. Θα ακολουθήσουν παρεμβάσεις από τους: Νίκο Παπαναστάση, αντισυνταγματάρχη ε.α., βουλευτή του ΚΚΕ, Κατερίνα Γεράκη, υπεύθυνη της Διατμηματικής Επιτροπής της ΚΕ για τους Πρόσφυγες και Μετανάστες, Βικτωρία Κούτση, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και επικεφαλής της Επιτροπής του ΚΣ για τις Νέες Γυναίκες και τα Νέα Ζευγάρια.

  • ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ

-19.30 Η Σεμίνα Διγενή θα παρουσιάσει το νέο της βιβλίο «Αποδελτίωση», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

  • ΣΤΕΚΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ

-19.30 Επιδείξεις μαχητικών αθλημάτων: ΓΟΥΣΟΥ (Τάο Λου, Σάντα) από την Ελληνική Ομοσπονδία Γουσού – Κουνγκ Φου (Επίλεκτη Ομάδα εκπαιδευτών και αθλητών), ΤΑΪ ΤΣΙ ΤΣΟΥΑΝ, από την Ελληνική Ακαδημία Τάι Τσι Τσουάν της Οικογένειας Γου, ΚΡΑΒ ΜΑΓΚΑ (IKMF) από την Αvant Garde, ΑΪΚΙΝΤΟ από το Athens Bushido Center, KATORI SHINTO RYU (Ιαπωνικό Σπαθί) από το Athens Bushido Center, ΚΑΠΟΕΪΡΑ από την Abada Minotavros Team.

  • ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

-19.00 Φτιάχνουμε παιχνίδια απ’ όλο τον κόσμο.

-19.00 Εργαστήρι κούκλας από κάλτσες με την Ιρίνα Μπόικο.

-20.00 Μία παράσταση μαγείας για μικρούς και μεγάλους με τον μάγο Τριστάν.

-20.50 Παράσταση Καραγκιόζη από το θέατρο σκιών «Θανάσης Λιούνης».

Παρασκευή 24 Σεπτέμβρη

  • ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

-21.30 «Δε βγαίνουνε τα όνειρα σε πλειστηριασμό, δεν παίχτηκε η παρτίδα μας ακόμα…», αφιέρωμα σε μελοποιημένα ποιήματα του Αλκη Αλκαίου. Καλλιτεχνική επιμέλεια: Μίλτος Πασχαλίδης. Ενορχήστρωση: Θύμιος Παπαδόπουλος. Συμμετέχουν: Παντελής Θαλασσινός, Χρήστος Θηβαίος, Δημήτρης Κανέλλος, Γιάννης Κότσιρας, Μίλτος Πασχαλίδης.

-23.00 Συναυλία με την Νατάσσα Μποφίλιου.

  • ΛΑΪΚΗ ΣΚΗΝΗ

-20.00 Κεντρική συζήτηση: «150 χρόνια από την πρώτη έφοδο στον ουρανό… Δυναμώνουμε τον αγώνα για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας». Θα μιλήσουν: Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Κωνσταντίνα Τσιουπρά, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ.

-21.30 «Για τον καημό, το γλέντι, το μεράκι του λαϊκού ανθρώπου…» Αφιέρωμα σε τραγούδια του συνθέτη Γιώργου Μητσάκη με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννησή του. Καλλιτεχνική επιμέλεια: Κίρκη Καραλή. Ενορχήστρωση: Γιάννης Παπαζαχαριάκης. Συμμετέχουν: Ελένη Καρακάση, Βαλέρια Κουρούπη, Κατερίνα Παπουτσάκη, Κωστής Σαββιδάκης, Γιωργής Τσουρής.

-23.00 Λαϊκό γλέντι με τον Γιώργο Μαργαρίτη.

  • ΜΑΘΗΤΙΚΟ ΣΤΕΚΙ

-19.00 Συναυλία με τα μαθητικά συγκροτήματα «ΑΣΧΕΤΕΣ» και «Metakai and friends».

-20.00 Εκδήλωση – συζήτηση με τη συμμετοχή μαθητών: «Με τη δύναμη της γνώσης γνωρίζουμε τον κόσμο, με τη δύναμη της οργάνωσης τον αλλάζουμε!»

Θα μιλήσουν: Μυρτώ Καλτικοπούλου, επικεφαλής της Μαθητικής Επιτροπής του ΚΣ της ΚΝΕ, Ηλίας Πατίδης, εκπαιδευτικός, Στέλιος Γκιλάκης, μαθητής Λυκείου στα Βριλλήσια, Νίκη Κωτσαδάμ, μαθήτρια ΕΠΑΛ Καματερού.

-21.00 Συναυλία με την μπάντα της «Στροφής» (ΚΕΘΕΑ).

-22.00 Stand up comedy με τον Κώστα Μαλιάτση – Σάλα.

-23.00 Συναυλία με τους Stavento και Ηβη Αδάμου.

  • ΣΚΗΝΗ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΝΕΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

-21.00 Συναυλία με φοιτητικά συγκροτήματα και τους «Sonic Polaroid».

-22.00 Ο Αποστόλης Μπαρμπαγιάννης παρουσιάζει τον «Τσολιά εν δε Τσόλια μπαντ».

-23.00 Συναυλία με τους «Γκιντίκι».

-00.00 «15 χρόνια ρεμπέτικο με κιθάρα» – Συναυλία με τον Δημήτρη Μυστακίδη.

  • ΣΤΕΚΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

-20.00 Εκδήλωση: «»Η Τέχνη τον καιρό των κερασιών»… Η καλλιτεχνική και λογοτεχνική δημιουργία στα χρόνια της Κομμούνας» για την επίδραση της Παρισινής Κομμούνας στην Τέχνη. Θα μιλήσει η Ελένη Μηλιαρονικολάκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνη του Τμήματος Πολιτισμού της ΚΕ. Θα ακουστούν ποιήματα και τραγούδια για τις «κόκκινες» μέρες της Κομμούνας.

  • ΔΙΕΘΝΟΥΠΟΛΗ

-19.30 Συζήτηση με τίτλο: «Η Κούβα δεν είναι μόνη της!». Θα μιλήσουν: Η πρέσβειρα της Κούβας στην Ελλάδα, Ζέλμις Μαρία Κορτίνα Ντομίνγκες, και ο Αρης Ευαγγελίδης, μέλος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ.

  • ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ

-19.30 Ειδική παρουσίαση των διαδικασιών συντήρησης και διατήρησης του υλικού του Ιστορικού Αρχείου του ΚΚΕ από το εργαστήριο συντήρησής του.

  • ΣΤΕΚΙ «ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΑΕΡΟΣΤΑΤΟΥ»

-20.30 Stand up comedy.

ΣΤΕΚΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ

-19.30 Επίδειξη – παρουσίαση των αθλημάτων Αεροβικής Γυμναστικής, Ακροβατικής Γυμναστικής, Γυμναστικής για όλους σε συνεργασία με την Ελληνική Γυμναστική Ομοσπονδία.

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

-19.00 Κατασκευάζουμε μουσικά όργανα απ’ όλο τον κόσμο.

-19.00 Εργαστήρι κούκλας από κάλτσες με την Ιρίνα Μπόικο.

-19.30 Δημιουργούμε τη δική μας μπάντα.

-20.30 Αφήγηση παραμυθιού.

-21.00 Παράσταση μαριονέτας από τον Χρήστο Τζίκα.https://www.youtube.com/embed/xyLM8ErwLvk?wmode=opaque&controls=1&enablejsapi=1&playerapiid=media-youtube-xylm8erwlvk&origin=https%3A//www.902.gr&rel=0&theme=light

Σάββατο 25 Σεπτέμβρη

  • ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

-20.30 Μεγάλη πολιτική συγκέντρωση με ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα. Χαιρετισμό θα απευθύνει ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, Νίκος Αμπατιέλος.

-21.30 «Είμαστε πολλοί… Είμαστε όλοι… Βήματα που βαδίζουν σίγουρα στο μέλλον…» Αφιέρωμα στα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη και του Γιάννη Ρίτσου. Καλλιτεχνική επιμέλεια – ενορχήστρωση: Μανόλης Ανδρουλιδάκης. Συμμετέχουν: Ρίτα Αντωνοπούλου, Γιάννης Κότσιρας, Κώστας Τριανταφυλλίδης, Μαρία Φαραντούρη.

-23.00 Συναυλία με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου.

  • ΛΑΪΚΗ ΣΚΗΝΗ

-21.30«Εδώ στην άκρη του καιρού…» Αφιέρωμα στον ποιητή και στιχουργό Δημήτρη Χριστοδούλου με αφορμή τα 30 χρόνια από τον θάνατό του. Καλλιτεχνική επιμέλεια – ενορχήστρωση: Γιάννης Παπαζαχαριάκης. Συμμετέχουν: Πέγκυ Ζήνα, Παντελής Θαλασσινός.

-23.30 Ικαριώτικο γλέντι με τον Νίκο Φάκαρο.

  • ΜΑΘΗΤΙΚΟ ΣΤΕΚΙ

-21.30 «Να γίνουν όπλα οι πένες…» Hip hop live ενάντια στην καταστολή και τον «τρομονόμο». Συμμετέχουν: Ζωγράφος, «Κοινοί Θνητοί», «Το Σφάλμα», Brak, Dason, Dj Millman, «Ghetto Rock», Kooz, «Urban Pulse».

-00.30 Συναυλία με τον Μιθριδάτη και τον Σέξπυρ.

  • ΣΚΗΝΗ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΝΕΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

-21.30 Συναυλία με το συγκρότημα «Υπεραστικοί».

-22.30 Συναυλία με τον Σπύρο Γραμμένο.

-23.30 Συναυλία με τον Φοίβο Δεληβοριά.

  • ΣΤΕΚΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

-19.15 Παράσταση χορού με την Άννα Λιανοπούλου. Στην τρομπέτα ο Στέλιος Χατζηκακλέας.  

  • ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ

-19.00 Παρουσίαση της νέας έκδοσης «Η συνταγματική έκφραση της δικτατορίας του κεφαλαίου». Θα μιλήσουν: Μαρίνα Λαβράνου, υπεύθυνη του Τμήματος Δικαιοσύνης και Λαϊκών Ελευθεριών της ΚΕ του ΚΚΕ, Στέλλα Παπαοικονόμου, μέλος του Τμήματος Δικαιοσύνης και Λαϊκών Ελευθεριών της ΚΕ του ΚΚΕ.

  • ΣΤΕΚΙ «ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΑΕΡΟΣΤΑΤΟΥ»

-19.00 Ιστορίες για κρουστά με τον Βασίλη Βασιλάτο – Φτιάχνουμε τον δικό μας ρυθμό.

-19.30 Παιδική κατασκήνωση 2021 Μυτιλήνη – Πάρκο Τρίτση: Συναντιόμαστε ξανά.

  • ΣΤΕΚΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ

-19.00 Τουρνουά σκακιού.

-21.30 Σεμινάριο – Workshop ορειβατικής πεζοπορίας, βασικές αρχές και τεχνικές κίνησης στο βουνό.

  • ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

-18.30 Κατασκευάζουμε μουσικά όργανα απ’ όλο τον κόσμο.

-19.00 Παιχνίδι χαμένου θησαυρού «Τριγυρίζοντας στις γωνιές του κόσμου».

-19.30 Διαδραστικό παιχνίδι «Στις διαδρομές των ήχων και των παιχνιδιών του κόσμου».

-21.30«Η καλτσοτεχνούπολη» από το θέατρο κούκλας της Ιρίνας Μπόικο «White Puppet».

«Ωδή στον Μίκη»Μάκης Πιτσαλίδης


ΠΟΙΗΣΗ
Μάκης Πιτσαλίδης

«ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΜΙΚΗ» (Απόσπασμα)

Η φωτοβόλος άλω της θωριάς σου
λαμπρύνει τις διαστάσεις του χρόνου.
Το παρελθόν άδει,
το παρόν μελωδεί,
το μέλλον συνθέτει.
…Γίγαντας να γεμίζεις τους χώρους των πνευμάτων,
αλώβητος σαν αειφόρο άστρο.
Στεντόρειος σα νότα στη σιωπή της ερήμου.
Ταπεινός σαν αηδόνι στο ακρόκλαρο κερασιάς.
Συντροφικός σαν σπυρί στο ρόδι γη.
Καβάλα στο δελφίνι να μελωδείς ωκεάνιους ήχους,
στον πήγασο να παιανίζεις τους θυμούς του κόσμου,
στη μνήμη να μεταφέρεις τους ύμνους του σύμπαντος.
…Χαίρε ο μελωδός, ως η αγλαΐφωνος γη.
Χαίρε το κόκκινο κρασί στο δισκοπότηρο της ζωής.
Χαίρε η σπίθα στην εστία του κόσμου.
Οι μέρες έχουν το λευκό της σοφίας,
τα ρέκβιεμ του χειμώνα, τα αντίο της δύσης.
Ο Μίκης Θεοδωράκης,
αθώρητος μύστης, μέγας συμπαντικός.

Επικίνδυνες εξελίξεις

Από την εφημερίδα ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Επικίνδυνες εξελίξεις (AUKUS)

  • Πηγή: Associated Press

Η νέα τριμερής «ενισχυμένη συμμαχία ασφάλειας», με την επωνυμία AUKUS, που ανακοίνωσαν ΗΠΑ – Βρετανία – Αυστραλία, με αιχμή την αλληλοενίσχυση των στρατιωτικών δυνατοτήτων τους, για την «ασφάλεια του Ινδο-Ειρηνικού» και την αντιμετώπιση των «απειλών του 21ου αιώνα», όπως «βαφτίζεται» κυρίως η ραγδαία άνοδος της Κίνας, είναι το πιο πρόσφατο επεισόδιο στην ένταση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, αυξάνοντας τους κινδύνους για τους λαούς όλου του κόσμου.

Μαζί με την πραγματοποίηση της πρώτης Συνόδου Κορυφής του Σχήματος Quad (ΗΠΑ, Ιαπωνία, Ινδία, Αυστραλία), που θα φιλοξενήσει ο Λευκός Οίκος στις 24 Σεπτέμβρη, η ανακοίνωση για το AUKUS και το περιεχόμενό του – με πρώτο βήμα το πρόγραμμα εξοπλισμού της Αυστραλίας με πυρηνοκίνητα υποβρύχια – επιβεβαιώνει ότι ο Ινδο-Ειρηνικός βρίσκεται στο επίκεντρο αυτών των ανταγωνισμών.

Ταυτόχρονα, καταρρίπτει τα περί «απόσυρσης των ΗΠΑ» που αναμασούσαν διάφοροι μετά την αναδιάταξη των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων και την αποχώρησή τους από το Αφγανιστάν, επιβεβαιώνει ότι η «νέα μέρα» που τάχα θα ξημέρωνε με την κυβέρνηση Μπάιντεν είναι η νέα κλιμάκωση επικίνδυνων σχεδιασμών και προετοιμασιών, καθώς οι ιμπεριαλιστές «ακονίζουν μαχαίρια» σε όλο τον πλανήτη.

Οι εξελίξεις στην ίδια την περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού είναι ενδεικτικές:

ΗΠΑ και Κίνα, με ανταγωνιστικά σχέδια, πολύμορφες παρεμβάσεις και «πιέσεις», επιχειρούν να ενισχύσουν τις συμμαχίες τους στην περιοχή και να υπονομεύσουν την αντίστοιχη προσπάθεια της άλλης πλευράς.

Την ίδια μέρα που ανακοινώθηκε η συγκρότηση του AUKUS, ο Κινέζος υπουργός Εξωτερικών ολοκλήρωνε μεγάλη περιοδεία σε χώρες της περιοχής, στο ίδιο ακριβώς μονοπάτι συναντήσεων που ακολούθησαν πριν από λίγες βδομάδες η αντιπρόεδρος των ΗΠΑ και υπουργοί της αμερικανικής κυβέρνησης, επιβεβαιώνοντας το «στενό μαρκάρισμα»…

Στα στενά της Ταϊβάν και τη Νότια Κινεζική Θάλασσα η ένταση ανεβαίνει συνεχώς, συγκεντρώνονται στρατιωτικές δυνάμεις της Κίνας και των ΗΠΑ, πολλαπλασιάζονται οι μεγάλες ασκήσεις, οι απειλές και οι «προειδοποιήσεις»…

Βόρεια και Νότια Κορέα πραγματοποίησαν τις ίδιες μέρες νέες δοκιμές βαλλιστικών πυραύλων με ικανότητα μεταφοράς πυρηνικών κεφαλών, στέλνοντας «σήμα» όχι μόνο η μία στην άλλη αλλά και προς διάφορες κατευθύνσεις…

Η δε Ιαπωνία ξεκίνησε την Τετάρτη τις μεγαλύτερες στρατιωτικές ασκήσεις των Ενόπλων Δυνάμεών της εδώ και 30 χρόνια…

Η κλιμάκωση αυτή βέβαια δεν μένει μόνο στον Ινδο-Ειρηνικό, καθώς η ενδοϊμπεριαλιστική αντιπαράθεση φουντώνει σε όλο τον πλανήτη.

Το επικίνδυνο παζλ συμπληρώνουν η ατζέντα «ΝΑΤΟ 2030» – το στρατηγικό δόγμα για την παραπέρα ενίσχυση της λυκοσυμμαχίας τα επόμενα χρόνια – η συγκέντρωση μεγάλων στρατιωτικών δυνάμεων και οι γιγαντιαίες ΝΑΤΟικές ασκήσεις στην Ανατολική Ευρώπη, σε όλη τη συνοριογραμμή με τη Ρωσία, η σύγκρουση στην Ανατολική Ουκρανία, οι επεμβάσεις, τα ανοιχτά μέτωπα και το ρευστό σκηνικό σε Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική κ.ο.κ.

Σε αυτό το φόντο «τρέχουν» και οι διεργασίες για τη «στρατηγική αυτονομία» της ΕΕ, για την ενίσχυση των στρατιωτικών δυνατοτήτων της, προκειμένου να μπορεί να διεξάγει και «αυτοτελώς» μεγάλης κλίμακας ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.

Οι δε «γκρίνιες» της ΕΕ γιατί «δεν ενημερώθηκε» για το AUKUS, όπως και η έντονη αντίδραση της Γαλλίας για τη συνακόλουθη ακύρωση της παραγγελίας της Αυστραλίας για γαλλικά υποβρύχια, επιβεβαιώνουν ότι οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις διαπερνούν και το εσωτερικό του ευρωατλαντικού άξονα.

Σε όλο αυτό το επικίνδυνο κουβάρι μπλέκει ολοένα και πιο βαθιά τον λαό και τη χώρα η κυβέρνηση της ΝΔ, με τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ και όλων των αστικών κομμάτων, διεκδικώντας αναβάθμιση για την αστική τάξη και τα συμφέροντά της.

Μετατρέπουν όλη την Ελλάδα σε ένα απέραντο αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο, συμμετέχουν πολύμορφα σε ασκήσεις – πρόβες πολέμου και ιμπεριαλιστικές αποστολές, στέλνουν στρατό και εξοπλισμό στη Σαουδική Αραβία, διαφημίζουν όλη αυτήν την ιμπεριαλιστική εμπλοκή ως «εγγύηση ασφάλειας και σταθερότητας», όταν στην πραγματικότητα μεγαλώνει η στοχοποίηση της χώρας και του λαού.

Από κάθε άποψη, αναδεικνύεται η ανάγκη να δοθεί μαχητική λαϊκή απάντηση σε αυτούς τους επικίνδυνους σχεδιασμούς. Αυτή ακριβώς η απάντηση μπορεί και πρέπει να ηχήσει και σήμερα δυνατά, με μαζική συμμετοχή στο μεγάλο συλλαλητήριο που οργανώνεται στο Πάρκο Ελευθερίας με αφορμή τη συνεδρίαση της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ στην Αθήνα!

Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Παρασκευής 17 Σεπτέμβρη 2021.

200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Μια άκρως ενδιαφέρουσα έκθεση γραμματοσήμων του Θ.Νικολάκη


1821-2021

200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση

Η Ελληνική Επανάσταση και το κίνημα του Φιλελληνισμού παρουσιάζονται μέσα από μια Έκθεση Ελληνικών και ξένων γραμματοσήμων και άλλου αρχειακού υλικού, από τη Συλλογή του Θοδωρή Νικολάκη.

Θα παρουσιαστούν επίσης εικαστικές δημιουργίες (κολάζ με γραμματόσημα και πυρογραφίες) του Θοδωρή Νικολάκη, με θέματα γύρω από την Επανάσταση.

Η Έκθεση πραγματοποιείται στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Τμήματος Πολιτισμού του Δήμου Ν. Ηρακλείου Αττικής, στον πολυχώρο «ΒΙΛΑ ΣΤΕΛΛΑ», Γαλήνης και Σοφίας, Ν. Ηράκλειο, τηλ. 2132000287.

» Η Ελλάδα στα ερείπια του
μεσολογγίου»
Κολάζ με γραμματόσημα.
Σπουδή πάνω στο έργο του Ευγένιου Ντελακρουά

******************

Τώρα το περιοδικό Φωνή Λογοτεχνών -Σ. τεύχος 32 Στην Ιστοσελίδα μας

«ΦΩΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ«

Το περιοδικό ΦΩΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ (τεύχος32) βρίσκεται εδώ στις Βρυσούλες γνώσης για μια ακόμη φορά. Όπως πάντα Επίκαιρο, Ενημερωτικό, Μορφωτικό και προ πάντως Αγωνιστικό. Είναι το περιοδικό της ΑΠΕΛ-Σ (Αγωνιστική Πανελλήνια Ενότητα Λογοτεχνών – Συνεργαζόμενων) που κάθε τρείς μήνες μας μεταφέρει στις δημιουργικές στιγμές της καθημερινότητά μας, καλλιτεχνικές, λογοτεχνικές αλλά και σ’ αυτές που εκ των πραγμάτων μας οδηγούν στην αγωνιστική αντιμετώπιση των συσσωρευμένων προβλημάτων στην ΥΓΕΙΑ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΕΡΓΑΤΙΚΑ, ΜΟΡΦΩΣΗ εξ αιτίας της κακής αντιμετώπισης της πανδημίας από την κυβέρνηση αλλά και της οικονομικής κρίσης. Στο τεύχος 31 του περιοδικού «ΦΛ» θα βρείτε ένα ευρύ φάσμα θεμάτων που αγγίζουν τον κάθε ένα από εμάς. Ιδιαίτερα δίνει έμφαση στον εκλιπόντα μεγάλο μουσικό μας Μίκη Θεοδωράκη αφιερώνοντας σ’ αυτόν και το έργο του αρκετές σελίδες. Επίσης άλλα ενδιαφέροντα άρθρα, λογοτεχνικά κείμενα (ποιήματα, διηγήματα) Φωτογραφικό υλικό από τις πρόσφατες κινητοποιήσεις του ελληνικού λαού, μορφές του πνεύματος, βιβλιοπαρουσιάσεις κ.λπ. θα σας συντροφέψουν δημιουργώντας σε σας μία ευχάριστη καλλιτεχνική και λογοτεχνική ατμόσφαιρα. Σ΄ αυτούς τους πραγματικά δύσκολους καιρούς που μας υποχρεώνουν -χρησιμοποιώντας την πανδημία – και να σιωπούμε το περιοδικό αυτό λειτουργεί σαν ένα αντίβαρο που θέλει τον άνθρωπο στην πρώτη γραμμή του αγώνα είτε αυτός είναι πολιτικο-οικονομικός είτε καλλιτεχνικός είτε υγείας. Καλό διάβασμα λοιπόν και είμαστε σίγουροι πως στο τέλος θα νιώσετε μεγάλη ικανοποίηση!

Κάνετε κλικ στην παραπάνω λέξη Λήψη και το περιοδικό θα είναι στην διαθεσή σας.

*********************

Στο κοιμητήριο του Γαλατά Χανίων η ταφή (ΦΩΤΟ)

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣΠέμπτη 09/09/2021 – 14:57ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ

Στο κοιμητήριο του Γαλατά Χανίων η ταφή (ΦΩΤΟ)

Στο κοιμητήριο του Γαλατά Χανίων η ταφή της σορού του Μίκη Θεοδωράκη μέσα σε πάνδημο κλίμα συγκίνησης. 

Η «Λαϊκή Ορχήστρα Μ. Θεοδωράκης» και αγαπημένοι τραγουδιστές, συνεργάτες του Μ. Θεοδωράκη, τον αποχαιρετούν ερμηνεύοντας πολλά από τα αγαπημένα και αξέχαστα τραγούδια του. 

1 / 2

«Τον αντρειωμένο μην τον κλαις» (VIDEO – ΦΩΤΟ)

«Τον αντρειωμένο μην τον κλαις

όσο κι αν αστοχήσει

μα αν αστοχήσει μια και δυο

πάλι αντρειωμένος θα ‘ναι,

πάντα είν’ η πόρτα του ανοιχτή…».

Με αυτούς τους στίχους από το ριζίτικο τραγούδι «Τον αντρειωμένο μην τον κλαις» και τους στίχους από τη «Ρωμιοσύνη», οι Κρητικοί αποχαιρέτησαν τον Μίκη Θεοδωράκη έξω από την εκκλησία του Γαλατά.

Η πομπή κατευθύνεται προς το νεκροταφείο του χωριού, με τον κόσμο να τον συνοδεύει και να τραγουδάει με συγκίνηση πολλά από τα τραγούδια του (δείτε βίντεο εδώ και εδώ).

Δείτε την τελετή αποχαιρετισμού του Μίκη Θεοδωράκη από τη Μητρόπολη Αθηνών.

Δείτε την τελετή αποχαιρετισμού του Μίκη Θεοδωράκη από τη Μητρόπολη Αθηνών.

Στην τελετή αποχαιρετισμού επικήδειους εκφώνησαν η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου και ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας.

Ιωάννα Καρατζαφέρη Γνωριμία με τον Μίκη Θεοδωράκη, Πέτρος Σοφιανός , ένα ποίημα για τον Μίκη, Γερ. Μ.Λυμπεράτος, «Στους ρυθμούς της μουσικής του Ζορμπά» (διήγημα).

ΠΟΙΗΣΗ
Πέτρος Σοφιανός- Πυθαγόρειο Σάμου

ΣΤΟΝ ΜΟΥΣΙΚΟΣΥΝΘΕΤΗ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ

Σαν άσβεστη μοιάζει φωτιά η μουσική σου Μίκη
που τη ζωή μας τραγουδά
με Έρωτα για Λευτεριά
απ’ τη λαίλαπα του Φασισμού του Πόλεμου τη φρίκη.
Της Ρωμιοσύνης καύχημα, της Εργατιάς ελπίδα
όλου του Κόσμου απαντοχή
μοιάζει ετούτη η μουσική…
ένα λουλούδι ευωδιαστό στη πρώτη ηλιαχτίδα!
Αείζωον πυρ στον κόσμο μας η μουσική του Μίκη
θα τραγουδούν σ’ όλης της γης τα πλάτη και τα μήκη
οι εργάτες κι η φτωχολογιά που έχει εμψυχώσει ,
να ιδούμε Νίκη των Λαών που θα μας λευτερώσει !

…………..

ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ
Η γνωριμία μιας υπερήλικης εργάτριας του πνεύματος, της Ιωάννας Καρατζαφέρη με τον μαγάλο Μίκη θεοδωράκη

ΤΟ «ΔΩΡΟ»

maxresdefault

«…έχω ένα δώρο για σένα», άκουσα μια ανδρική φωνή από την άλλη άκρη του τηλεφώνου. Δεν πρόλαβα να ρωτήσω ποιος ήταν, περπατούσα σε κάποιο πεζοδρόμιο της πλατείας και οι θόρυβοι επενέβαιναν στα ερτζιανά, ούτε να πω τη διά ζωής απόφασή μου:
«Δεν δέχομαι δώρα».
«…θα σε περιμένω στις έξι στο καφενείο της Ακρόπολης».
Η φωνή χάθηκε, αφού διαπιστώθηκε η ταυτότητα του καλούντος.
Ρώτησα κάποιον περαστικό τι ώρα ήταν. Μόλις που προλάβαινα.
Παραδόξως, το ταξί με άφησε ακριβώς στις έξι στο καθορισμένο σημείο. Βγαίνοντας και πριν κλείσω πίσω μου την πόρτα, αντίκρισα τον καταπληκτικό σκηνοθέτη Αστέρη Κούτουλα, της ταινίας Μήδεια, να μου κουνάει το χέρι· μιλούσε στο κινητό.
Η συνάντησή μας ήταν ακόμα μια φορά θερμή και ειλικρινής. Είχαμε γνωριστεί στη Νέα Υόρκη, όπου είχε έρθει για την προβολή της Μήδειάς του. Ο Αστέρης Κούτουλας έχει γεννηθεί στη Ρουμανία από Έλληνες γονείς, έχει σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας – και είναι ένα σύνολο θεωρητικών σπουδών, που τις πραγματοποιεί στο ίδιο σώμα σε όποιο σημείο του κόσμου και αν βρίσκεται.

Δεν ρώτησα πού ήταν το δώρο ή αν είχε διαισθανθεί ότι δεν θα το δεχόμουν.
«Πάμε», είπε και περπατώντας στην ανηφόρα βρεθήκαμε έξω από το σπίτι του Μίκη Θεοδωράκη. Εκεί μας περίμεναν η Heike Hänsel, βουλευτής του Κόμματος της Αριστεράς της Γερμανίας, και ο ακτιβιστής Henning Zierock, της Επιτροπής Πολιτισμού για την Ειρήνη, που μόλις είχαν επιστρέψει από την Καισαριανή – προορισμός τους για να παρακολουθήσουν τις διάφορες εκδηλώσεις.
Ο Μίκης μάς περίμενε στον ιδιαίτερο χώρο του με μια έκφραση αναμονής στο πρόσωπο. Χαιρέτησε τον ένα μετά τον άλλο και όταν έφτασε σ’ εμένα είπε: «Καλώς τη Νέα Υόρκη».
Στα χρόνια της χούντας 1967-1974, όταν απελευθερώθηκε από τη φυλακή και την εξορία, τον καλούσαν οι διάφορες αντιχουντικές επιτροπές για επίσκεψη. Στη Νέα Υόρκη, η Ελληνοαμερικανική Επιτροπή για Ελευθερία και Δημοκρατία στην Ελλάδα ανέθεσε σ’ εμένα να πάω να τον υποδεχτώ στο αεροδρόμιο της Νέας Υόρκης. Μαζί μου πήρα τον ποιητή Νίκο Σπάνια –δεν ανήκε στην Επιτροπή, αλλά έγραφε στον αντιχουντικό Ελληνικό Ταχυδρόμο– επειδή μου είχε πει ότι με τον Μίκη ήταν μαζί ΕΛΑΣίτες στην περιοχή του Ελληνικού, όπου βρισκόταν το παλιό Αεροδρόμιο.
Προφανώς, όταν κάποιοι συναντιούνται ύστερα από κάποιο χρονικό διάστημα, γυρίζουν στα παλιά.

Το καλοκαίρι του 1966, η αδελφή μου είχε προετοιμάσει την ψυχαγωγία μου – μια εβδομάδα Μίκης Θεοδωράκης στον Λυκαβηττό. Εκεί πρωτοαντίκρισα τον κολοσσό της μουσικής του 20ού αιώνα, το ύψος του να κυματίζει, τα χέρια του να απλώνονται σαν φτερούγες ενός αετού που έφερνε κάτι καινούργιο, τα μαλλιά του να ανεμίζουν, η μπαγκέτα στα χέρια του να δείχνει τους δρόμους της ειρήνης, το χαμόγελό του να απλώνεται στο κοινό και τον καθένα χωριστά. Μου είχε κάνει εντύπωση η απουσία της Αστυνομίας, δεν είχε θέση ανάμεσα στη μουσική του Θεοδωράκη και τους ακροατές. Η ιδεολογία που τους ένωνε απομάκρυνε κάθε παρεκτροπή.
Με την επιστροφή μου στην πατρίδα μετά την πτώση της χούντας, με κάλεσε σε συνέντευξη Τύπου μαζί με τον Γιάννη Ρίτσο, για τον Σύνδεσμο Ελληνοτουρκικής Φιλίας. Το κίνητρο ήταν διπλό: η ειρήνη και η αγάπη για τους λαούς.
Αργότερα, ο Μίκης Θεοδωράκης και κάποιοι άλλοι φίλοι φτιάξαμε τον Ελληνοκουβανικό Σύνδεσμο Φιλίας.
Η αποψινή, όμως, βραδιά ανήκε στην προβολή της ταινίας του Αστέρη Κούτουλα, αφιερωμένη στον Μίκη Θεοδωράκη να διευθύνει ορχήστρες σε μουσικούς χώρους, στάδια, θέατρα και αλλού, με πλήρεις ορχήστρες σε διάφορες πόλεις του κόσμου, με ακροατές κάθε φορά και μιας άλλης εθνικότητας, φυλής και πολιτισμού να συνωστίζονται, να τραγουδούν, άλλοτε στη γλώσσα του συνθέτη και του ποιητή που είχε μελοποιήσει τους στίχους του, ή μεταφρασμένα στη δική τους γλώσσα, ακόμα και στα Ιμαλάια, που σε κάποια κορυφή πέντε μουσικοί παίζουν με τα δικά τους παραδοσιακά όργανα τη μουσική Θεοδωράκη.
Η ιδιοφυΐα του σκηνοθέτη Αστέρη Κούτουλα να διαμοιράσει τον χρόνο διάρκειας της ταινίας σε εξάλεπτες παρουσιάσεις του Μίκη να διευθύνει τις ορχήστρες δεν διαχωρίζεται από την καλλιτεχνική του επιδίωξη να ταυτιστεί μαζί του.
Παρακολουθούσαμε την εξέλιξη της ταινίας καθηλωμένοι στις θέσεις μας, έχοντας ανάμεσά μας δυο δημιουργούς που δεν αφήνουν κανένα κενό ανάμεσα στη δημιουργία και την παρουσίασή της ενώπιον σ’ ένα κοινό, κάθε φορά διαφορετικό. Ο Θεοδωράκης, καθισμένος αναπαυτικά, παρακολουθούσε μ’ ένα πλατύ, ευτυχισμένο χαμόγελο να απλώνεται στο πρόσωπό του, απολαμβάνοντας ευτυχισμένες μουσικές αναμνήσεις από το παρελθόν, διάσπαρτες στον χρόνο και τον χώρο.
Τον έβλεπα, με τα εσωτερικά μου μάτια, να ψηλώνει καθώς από νέος συμπλήρωνε κάθε του πεντάγραμμο, να απογειώνεται, να αγκαλιάζει με τα μακριά του χέρια τον κόσμο, τον Αστέρη να τον απαθανατίζει μέσα από μια άλλη μεικτή έκφραση τέχνης και τεχνολογίας, και τα έργα των δυο δημιουργών να σμίγουν και να γίνονται ένα σώμα, στιβαρό και αδιάσπαστο σαν διαμάντι.
Η ταινία του Αστέρη Κούτουλα, όπως και η δική του Μήδεια, γεννούσαν μέσα μου, κρυφά από τους άλλους, την ελπίδα για έναν άλλο κινηματογράφο, χωρίς εγκλήματα, όπλα, πολεμικές ιαχές και καταστροφικές επιδρομές.
Το δώρο μεγάλωνε και απογειωνόταν και ο Θεοδωράκης έλεγε πως από μικρός ήθελε να πετάξει στο Διάστημα, όπως τα πουλιά, και δεν καταλάβαινε γιατί δεν μπορούσε.
Είχαμε μείνει όλοι, χωρίς να εξαιρείται ούτε ο Μίκης, εκστατικοί και από δέος, μην μπορώντας να αγκαλιάσουμε τον ίδιο, τον χειροκροτήσαμε όπως και τον Αστέρη.
Αυτό δεν ήταν δώρο, ήταν θεία κοινωνία.

ΠΗΓΗ ΔΙΑΣΤΙΧΟ
……………..

ΔΙΗΓΗΜΑ
Γεράσιμος Μ.Λυμπεράτος Σύδνεϊ

ΚΑΤΑ ΠΡΟΤΙΜΗΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
(…στους ρυθμούς της μουσικής του Ζορμπά).

Η Κατερίνα στάθηκε μπροστά στον υπολογιστή κι αμέσως συνδέθηκε με το διαδίκτυο. Μπήκε στο Chat. Μια λίστα απ’ ανδρικά και γυναικεία ονόματα –όλοι κάτοικοι του Σύδνεϋ– φανερώθηκε εμπρός της.
«Κατά προτίμηση ελληνικά» είπε
κι άρχισε αναζητώντας να ξεχωρίζει τα ελληνικά ονόματα…

Η Κατερίνα ήταν φοιτήτρια που μόλις είχε ξεμπερδέψει με τους διαγωνισμούς της τελευταίας χρονιάς στο πανεπιστήμιο του Σύδνεϋ. Σίγουρη για την επιτυχία της αλλά και μ’ ανακούφιση γύρισε σπίτι της.
Έψησε ένα καφέ ανέβηκε στο δωμάτιό της και για να εκτονωθεί απ’ την φόρτιση
των διαγωνισμών είπε να «παίξει» με τ’ αγόρια δια μέσου του διαδικτύου.
Στο σχολείο της, στην καφετέρια ή όπου αλλού σύχναζε και διασκέδαζε η Κατερίνα ήταν μια καθώς πρέπει κοπέλα. Σοβαρή όταν το ζητούσαν οι στιγμές, εύθυμη άλλες φορές και πολύ καλός συνομιλητής.
Σπούδασε οικονομικά αλλά, ενδιαφερόταν πολύ για την φιλοσοφία και λογοτεχνία. Έτσι στα είκοσι πέντε χρόνια της η Κατερίνα είχε αποκτήσει μια πολύπλευρη μόρφωση που την έκανε να ξεχωρίζει αρκετά απ’ άλλες κοπέλες της ηλικίας της.
Παρ’ όλα αυτά όμως είχε και τα δικά της ιδιαίτερα προβλήματα. Ένα απ’ αυτά ήταν η δυσκολία που συναντούσε για μια νεανική σχέση όπου μέσα απ’ αυτή την σχέση ίσως να πρόκυπτε κάτι το σοβαρό. Ας πούμε μια συμπάθεια, μια φιλία, μια αγάπη, ακόμα κι ένας έρωτας.
Μα αυτό αργούσε να ’ρθει.
Κι ο λόγος ήταν ό,τι εύρισκε τα αγόρια κάπως ανώριμα. Είχε βαρεθεί ν’ ακούει συζητήσεις γύρω από τα μοντέλα αυτοκινήτων, το ποδόσφαιρο, τα ερωτικά τους καμώματα.
Γι’ αυτό, κάποιες φορές ένιωθε τον εαυτό της να τον κυριεύει η μοναξιά. Τότε εύρισκε προσωρινή διέξοδο στο διαδίκτυο παίζοντας με τ’ αγόρια. Στην ουσία όμως έψαχνε να βρει αυτό το πρόσωπο που θα της άλλαζε την ζωή, θα την έκανε χαρούμενη κι ευτυχισμένη.
Τα πράγματα όμως κι εκεί, ήταν χειρότερα, αφού τους νέους τους απασχολούσε περισσότερο αυτό που λέμε «ό,τι θα έπεφτε στα μάτια τους» πρωτίστως μια άμεση ερωτική σχέση.
Κι η Κατερίνα λίγο παράξενη ή αναζητώντας το τέλειο αδυνατούσε να προσγειωθεί στην πραγματικότητα του σήμερα.

Κατά προτίμηση ελληνικά.
Λοιπόν… Διφάκης Γιώργος, Μαράντος Ασημάκης, Πονηρούλης Αλέξανδρος… Χμ.Πονηρούλης, Πονηρούλης, για να δούμε πόσο πονηρούλης θα μας βγει, είπε η Κατερίνα.
«Αλέξανδρε γειά σου»
«Μήνυμα ελήφθη. Με ποια ομιλώ;»
Η Κατερίνα όπως και οι περισσότερες κοπέλες δεν έδωσε το πραγματικό της όνομα για λόγους ασφάλειας. Δεν ήθελε να διακινδυνέψει και να μπει σε περιπέτειες γι’ αυτό καταρχήν έδωσε ψευδώνυμο. «Με λένε Στέλλα και μένω στο Newtown».
«Γειά σου γλυκιά μου Στέλα. Τι μου κάνεις;»
Άρχισαν τα σιρόπια. Μάλλον σε καμάκι του διαδικτύου έπεσα είπε χαμογελαστά η Κατερίνα.
«Ό,τι κάνεις κι εσύ… λέω να τα πούμε».
«Γιατί όχι; Λοιπόν έχω να κάνω με την Στέλλα και με τι άλλο;»
«Πονηρούλη, Πονηρούλη, όλοι το ίδιο είστε… ξέρω τι θέλεις ν’ ακούσεις, ξέρω εγώ…»
«Λοιπόν Αλέξανδρε, έχεις να κάνεις με την Στέλλα. Ξανθιά, με πράσινα μάτια, γαλλική μυτούλα. Μακρύς λαιμός κύκνου, σαρκώδη χείλη, ύψος 1.75, τρίγωνες πλάτες, στήθια μέτρια ερωτικά. Άψογοι γοφοί και γάμπες. Άσπρα δόντια, φοιτήτρια και πολύ θρησκευόμενη κοπέλα. Σε
φτάνουν αυτά ή να συνεχίσω;»
«Σιγά Στέλλα και μ’ έπνιξες. Προς το παρόν φτάνουν. Τώρα μπορώ να σε φαντάζομαι. Μα πίστεψέ με απ’ όλα αυτά με ενδιαφέρει άμεσα το τελευταίο. Ξέρεις κι εγώ παιδί παπά είμαι. Πού εκκλησιάζεσαι Στέλλα;»
Η Κατερίνα γέλασε «δεν είναι μόνο πονηρούλης, αλλά κι εξυπνούλης».
«Στη βράση κολλάει το σίδερο» όπως έλεγε κι ο πατέρας μου. Ραντεβουδάκι ζητάει…»
«Λυπάμαι που θα σε απογοητεύσω. Ξέρεις είμαι μάρτυς του Ιεχωβά».
«Τόσο το καλύτερο Στέλλα, Θα πρέπει ν’ ανταμώσουμε, για να συζητήσουμε τις θρησκευτικές μας διαφορές… κι ό,τι άλλο προκύψει. Περιμένω να μου απαντήσεις».
«Καλά, περίμενε όσο θέλεις. Πάντως εγώ αύριο φεύγω διακοπές. Όταν επιστρέψω τα ξαναλέμε».
«Αχ, τι σου είναι αυτές οι γυναίκες! Σ’ ανάβουν και μετά σου λένε αντίο. Τέλος πάντων, σ’ ευχαριστώ για την παρέα. Πού θα μου πας όμως; Κάποτε θα σε πετύχω Στέλλα ξανθιά με τα πράσινα μάτια και την γαλλική μυτούλα!»
«Άντε γειά χαρά Αλέξανδρε βιαστικέ, παπαδοπαίδι. Ο θεός μαζί σου… και φύλαξε τ’ άρωμά μου, ίσως κάποτε το χρειαστείς για να μ’ ανακαλύψεις!»
Δεν υπήρχαν διακοπές. Αυτό ήταν ένα πρόσχημα για να ξεφορτωθεί τον Αλέξανδρο παρ’ όλο που της φάνηκε συμπαθής. Η Κατερίνα έπαιξε μαζί του, όπως παίζει ακόμη με τον Διφάκη και τον Μαράντο.
Μετά θα έκλεινε τον υπολογιστή της για ν’ αποτελειώσει το μυθιστόρημά του Ν.
Καζαντζάκη «Αλέξης Ζορμπάς» που το είχε αφήσει στο ράφι εξ αιτίας των διαγωνισμών. Αυτό το έκανε ακόμη και για ένα άλλο λόγο. Η φίλη της η Ρόζα εδώ κι αρκετό καιρό είχε εξασφαλίσει εισιτήρια για την γνωστή χορογραφική σύνθεση «Ζορμπάς ο Έλληνας» που προοριζόταν ν’
ανέβει στο θέατρο CAPITOL του Σύδνεϋ το επόμενο Σάββατο. Το μπαλέτο αυτό θα το ανέβαζε η Ελληνική Εθνική Λυρική Σκηνή στα πλαίσια της πολιτιστικής Ολυμπιάδας του 2004 στην Αθήνα και αναμενόταν με πολύ ενδιαφέρον.
Για τον λόγο αυτό η Κατερίνα είχε σπεύσει ν’ αγοράσει το μυθιστόρημα του Ν. Καζαντζάκη για να είναι ενήμερη της υπόθεσης γι’ αυτό που επρόκειτο να δει.
Αρχές Μαΐου και φθινόπωρο, Σάββατο βράδυ κι όλα στο ιστορικό και γεμάτο μεγαλοπρέπεια θέατρο CAPITOL ήταν έτοιμα για το μεγάλο καλλιτεχνικό γεγονός.
Πάνω από πενήντα καλλιτέχνες ήρθαν απ’ την Ελλάδα για να δώσουν στην ομογένεια αλλά και στον ευρύτερο Αυστραλιανό λαό, μια γεύση υψηλής ποιότητας τέχνης που εκφραζόταν με μπαλέτο, κλασική και λαϊκή ορχήστρα, χορωδία και τραγούδι.
Έβαλαν και οι Έλληνες τα γιορτινά τους, πίεσαν και λίγο περισσότερο τα παιδιά τους για να νιώσουν ελληνάκια, να ’ρθουν κι αυτά στο θέατρο κι όλοι μαζί περίμεναν τ’ άνοιγμα της σκηνής. Η Κατερίνα και η φίλη της Ρόζα είχαν εξασφαλίσει καλές μπροστινές θέσεις στην πλατεία του θεάτρου. Η Κατερίνα φορούσε ένα βαθυκόκκινο μακριό φόρεμα που πάνω του έπεφτε μια μαύρη ζακέτα. Ένα κόσμημα κρεμόταν στο λαιμό της κι ένα δακτυλίδι με πράσινη πέτρα στόλιζε το δάκτυλο του χεριού της. Τα ξανθά μαλλιά της κυλούσαν γύρω απ’ τους ώμους
της και σε συνδυασμό με τα σπάνια πράσινα μάτια της την έκαναν αξιοπρόσεκτη.

Όταν έφθασαν στο θέατρο, κατευθύνθηκαν στο μπαρ για ένα ποτό. Την ίδια στιγμή σχολίαζαν το γύρω τους περιβάλλον. «Τι όμορφος που είναι ο κόσμος σε τέτοιες περιπτώσεις! Ξέγνοιαστος, χαμογελαστός, καλοσυνάτος. Η τέχνη, ο πολιτισμός, ενώνει κι εξυψώνει τον άνθρωπο» συμφώνησαν η Κατερίνα κι η Ρόζα.
Ήρθε η ώρα να μπουν στην κύρια αίθουσα αφού το προειδοποιητικό κουδούνισμα ακούστηκε για δεύτερη φορά. Κοίταξαν τα εισιτήριά τους. Πόρτα 2 θέση 11-12 σειρά Β’. Στράφηκαν προς τα εκεί. Πίσω τους τους ακολουθούσε ένα νεαρό ζευγάρι. Ο νεαρός αυτός έπεσε για μια στιγμή
στην αντίληψη της Κατερίνας. «Όμορφος νέος» είπε στην φίλη της. «Μάλιστα προηγούμενα άκουσα να τον φωνάζουν Άλεξ». Η έκπληξή της ήταν μεγάλη όταν διαπίστωσε ότι οι θέσεις του νεαρού
ζευγαριού ήταν δίπλα στις δικές τους. Μάλιστα αναγκάστηκε να σηκωθεί όρθια για να περάσουν και δέχτηκε το επιβαλλόμενο ευχαριστώ απ’ τον νεαρό που στρογγυλοκάθισε ακριβώς δίπλα της. Αυτό άρεσε της Κατερίνας Δηλαδή ό,τι καθόταν δίπλα της ένας ωραίος νέος κι όχι κάποιος υπέρβαρος, που φυσικά θα ένιωθε ασφυξία. Πιο πολύ όμως χάρηκε γιατί αυτός ο νεαρός, μ’ ευγενικό τρόπο της άνοιξε κουβέντα για την παράσταση.
«Δεν ξέρω πώς θα παρουσιάσουν αυτή τη χορογραφία. Τι λύσεις θα δώσουν κι αν κατορθώσουν να προσεγγίσουν την ουσία του μυθιστορήματος έτσι όπως την περιγράφει ο Καζαντζάκης» είπε η Κατερίνα.
«Είμαι σίγουρος πως θα τα καταφέρουν, είπε ο νεαρός. Άλλωστε αυτό μας το εγγυάται μια σειρά ικανών πρωταγωνιστών που ’ναι αυθεντίες στο χώρο αυτό». «Το ελπίζω, είπε η Κατερίνα μα… δεν σας ρώτησα σας αρέσει ο Καζαντζάκης σαν συγγραφέας;» «Ναι, πολύ. Όχι ότι είμαι και φανατικός οπαδός του, αλλά ξεκινάει πάντα από κάποιες ιδέες για να εκφράσει κάποιες αντιλήψεις για την ζωή. Είναι αντιφατικός. Όμως το συναίσθημα το συναντάς με πάθος σ’
όλα τα έργα του με πιο δυνατό “αυτό το πάθος για την ζωή”».
«Και για τον Αλέξη Ζορμπά;»
«Δυστυχώς, δεν έχω διαβάσει όλα τα βιβλία του. Μόνο ο κινηματογράφος με έχει φέρει κοντά σ’ αυτό το μυθιστόρημα. Όμως ίσως θα ξέρετε εσείς να μου πείτε…»
«Α, ναι, είχα την τύχη ν’ αποτελειώσω την ανάγνωσή του πρόσφατα. Θεωρώ πως στο μυθιστόρημα αυτό πέρα από κάποια ηθογραφικά στοιχεία που αναφέρονται, τον Καζαντζάκη τον απασχολεί το βαθύτερο νόημα της ζωής. Ο τρόπος επικοινωνίας των ανθρώπων, αυτός του πνευματικού κι αυτός του ενστίκτου θα έλεγα».
«Συμφωνώ μαζί σου. Σε κάτι παρόμοιο κατέληξα κι εγώ βλέποντας στο σινεμά το έργο. Όμως με συγχωρείς, μιλάμε τόση ώρα κι ακόμα δεν έχουμε συστηθεί», της απλώνει το χέρι.
«Με λένε… και μη γελάσετε… Αλέξανδρο Πονηρούλη κι από εδώ η αδελφή μου Νίκη».
Η Κατερίνα στο άκουσμα του ονόματος πάγωσε. Για λίγα δευτερόλεπτα τον κοιτούσε στα μάτια σαν χαμένη. Ύστερα συνήλθε κάπως, του έδωσε αμήχανη το χέρι και με το ζόρι κατάφερε να αρθρώσει κάποιες λέξεις. Ο Αλέξανδρος το κατάλαβε αυτό και απόρησε.
«Μα τι πάθατε;»
«Είμαι η Στέλλα… όχι η Κατερίνα… όχι η Στέλλα…», στην κυριολεξία η Κατερίνα τα έκανε μούσκεμα, «όμως…»
Ε, δεν το πιστεύω, είπε ο Αλέξανδρος. Είσαι η Στέλλα, η ξανθιά, με τα πράσινα μάτια και τη Γαλλική μυτούλα… Ναι, τώρα που σε βλέπω αυτή είσαι. Μα έπρεπε να το καταλάβω. Τ’ άρωμά σου ήταν αυτό που με οδήγησε κοντά σου» είπε πειραχτικά τώρα ο Αλέξανδρος.
«Ω, συγνώμη Αλέξανδρε…Ξέρεις…»
«Ξέρω, ξέρω. Έπαιξες λιγάκι μαζί μου. Ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία. Κι όταν αντιλήφθηκα αυτό, άρχισα να κάνω κι εγώ το ίδιο. Δεν πίστεψα ότι ήσουν πολύ θρησκευόμενη, ότι πήγαινες διακοπές κι ότι σε έλεγαν Στέλα. Όπως υπολογίζω ότι κι εσύ δεν πίστεψες πως ήμουν παπαδοπαίδι. Πάντως να… ό,τι δεν μπόρεσε να κάνει το διαδίκτυο, το έκανε και με το παραπάνω η Θεά Τύχη. Χαίρομαι πολύ γι’ αυτό κι ελπίζω πως απ’ αυτή την στιγμή –αν δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος– θα γνωριστούμε καλύτερα».
«Μα φυσικά» είπε η Κατερίνα που ξαναβρήκε τον εαυτό της. «Δεν πιστεύω πως έχω το δικαίωμα να πάω κόντρα στη Θεά Τύχη».
Κοιτάχτηκαν σαν να ερευνούσε ο ένας τον άλλο. Σαν ν’ άρεσε ο ένας τον άλλον. Τι αναπάντεχο γλυκό όνειρο ήταν αυτό που ζούσαν τώρα!
Τα φώτα άρχισαν να σιγοσβήνουν στην πλατεία την ίδια στιγμή που η τεράστια σκηνή του θεάτρου επιβλητικά άνοιγε διάπλατα. Ξαφνικά οι ανεπανάληπτες μουσικές του «Ζορμπά» του μεγάλου μας Μίκη θεοδωράκη, σαν χείμαρρος ορμητικός κατέκλυσαν την αίθουσα του ακροατηρίου, γεμάτες μουσικότητα, ρυθμό και πάθος. Λίγα λεπτά αργότερα το χέρι του Αλέξανδρου και της Κατερίνας βρέθηκαν πιασμένα στο πλάγιο χερούλι του καθίσματος.
Ο έρωτας σαν κεραυνός πρόλαβε κι έδεσε τα χέρια τους μ’ αόρατες ερωτικές κλωστές. Η χορωδία πάνω στην σκηνή υμνούσε με τραγούδια τη ζωή, κι οι χορευτές με εύστοχες και θεαματικές κινήσεις άρχισαν να διηγούνται την ιστορία του Αλέξη Ζορμπά. Ο Αλέξανδρος όμως κι η Κατερίνα φαίνεται να ζούνε την δική τους Ιστορία Αγάπης που μόλις τώρα άρχιζε. Προσπαθούσαν να διαχειριστούν τους απρόσμενους δυνατούς κτύπους της καρδιά τους που ούτε το χειροκρότημα στο τέλος της παράστασης στάθηκε ικανό να τους αποσπάσει την προσοχή.
Άδειασε η αίθουσα του θεάτρου κι αυτοί ακόμα εκεί, σαν να είχαν χάσει την πραγματικότητα, σαν να ζούσαν σ’ όνειρο που παρακαλούσαν ποτέ να μη τελειώσει!

«Έφυγε» ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης. «…θέλω να αφήσω τον κόσμο αυτόν σαν κομμουνιστής

Από 902gr
EKTAKTO

«Θέλω να αφήσω τον κόσμο αυτόν σαν κομμουνιστής»

Ο Μίκης Θεοδωράκης, προαισθανόμενος το τέλος της ζωής του, είχε επικοινωνήσει τηλεφωνικά με τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα, δίνοντάς του το στίγμα των τελευταίων του επιθυμιών.

Στην προσωπική του επιστολή στις 5 Οκτωβρίου 2020, προς τον Δημήτρη Κουτσούμπα, έγραφε: “Τώρα στο τέλος της ζωής μου, την ώρα των απολογισμών, σβήνουν απ’ το μυαλό μου οι λεπτομέρειες και μένουν τα “Μεγάλα Μεγέθη”. Έτσι βλέπω ότι τα πιο κρίσιμα, τα δυνατά και τα ώριμα χρόνια μου τα πέρασα κάτω από τη σημαία του ΚΚΕ. Για το λόγο αυτό θέλω να αφήσω αυτόν τον κόσμο σαν κομμουνιστής.”

Με την επιστολή του ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης ζητούσε από τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ να επιληφθεί εκείνος προσωπικά ώστε, όπως έγραφε: “να γίνει σεβαστή όχι μονάχα η ιδεολογία μου αλλά και οι αγώνες μου για την ενότητα των Ελλήνων. Καθώς επίσης βέβαια και όλα αυτά που ήδη έχω ρυθμίσει, σε συνεννόηση με την γραμματέα μου Ρένα Παρμενίδου και τον φίλο και Πρόεδρο του Παγκρητίου Συλλόγου Φίλων Μίκη Θεοδωράκη, Γιώργο Αγοραστάκη”.

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣΠέμπτη 02/09/2021 – 10:25«ΈΦΥΓΕ» Ο ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

Αθάνατο το έργο του, ριζωμένο στην καρδιά του λαού (VIDEO – ΦΩΤΟ)

Ο Μίκης της Αντίστασης και των Αγώνων. Ο Μίκης της δημιουργίας και της μεγάλης Τέχνης. Ο Μίκης που μας έμαθε να τραγουδάμε λόγια μεγάλων ποιητών. Ο Μίκης που ευτύχησε να δει τα έργα του να ριζώνουν στην καρδιά και το μυαλό ενός ολόκληρου λαού, γιατί σε αυτά τα έργα είναι χαραγμένα οι αγωνίες, οι πόθοι, τα οράματά του δε βρίσκεται πια στη ζωή. «Έφυγε» σήμερα Πέμπτη 2 Σεπτέμβρη, σε ηλικία 96 ετών. 

Επικός, ορμητικός και λυρικός. Αυτά χαρακτήριζαν τη ζωή και το έργο του Θεοδωράκη. Και πώς μπορεί, κανείς, άραγε να χαρακτηρίσει με λίγα λόγια αυτό που ήταν ο Μίκης Θεοδωράκης; Θα το επιχειρήσουμε δανειζόμενοι τα λόγια του άλλου «μεγάλου» της μουσικής μας, του Μάνου Χατζιδάκι: «Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι ένας ποταμός σπανίων μελωδιών που έχει βαθιές τις ρίζες του στον αραβικό χώρο κι όχι μόνο στην Κρήτη. Από την Κρήτη πήρε την επική μεγαλοστομία και λεβεντιά που σφραγίζει τους ρυθμούς του. Απ’ τα νησιά του Αιγαίου τη χάρη του και τη λεπτεπίλεπτη δεξιοτεχνία του. Κι από τη βόρεια Ελλάδα τους βαθείς αναστεναγμούς της μουσικής του. Οσοι θέλησαν να τον μιμηθούν το μόνο που κατάφεραν ήταν να φτιάξουν μια μονότονη μπροσούρα που προκαλούσε αθεράπευτη πλήξη και ανία στον ακροατή. Η επανάσταση χωρίς ταλέντο είναι για να κοιμάσαι ασφαλώς κι όχι για να λιθοβολείς».

Τα λόγια είναι περιττά μπροστά στην τεράστια συμβολή του Μ. Θεοδωράκη στο λαϊκό μας πολιτισμό, αλλά και στους μεγάλους αγώνες. Η τέχνη του είναι μεγάλη, γιατί είναι δεμένη με τους πόθους, τις αγωνίες και την πάλη των ταπεινών αυτή της γης. Για αυτό και η μεγαλύτερη τιμή για τον ίδιο ήταν ότι οι λαοί μπορούν και αναγνωρίζουν στο έργο του το πρόσωπό τους.

Παραθέτουμε, ενδεικτικά, ορισμένα από τα πιο σπουδαία έργα του Μ. Θεοδωράκη:

Κύκλοι τραγουδιών: Τα Παιδικά, Επιτάφιος, Επιφάνια, Πολιτεία Α΄,Β΄,Γ΄και Δ΄, Λιποτάκτες, Μικρές Κυκλάδες, Μαουτχάουζεν, Romancero Gitano, Θαλασσινά Φεγγάρια, Ο Ηλιος και ο Χρόνος, 12 Λαϊκά, Νύχτα Θανάτου, Αρκαδίες, Τα τραγούδια του Αγώνα, Τα τραγούδια του Ανδρέα, 18 Λιανοτράγουδα, Μπαλλάντες, Στην Ανατολή, Τα Λυρικά, Χαιρετισμοί, Επιβάτης, Ραντάρ, Διόνυσος, Τα πρόσωπα του ήλιου, Μνήμη της πέτρας, Ως αρχαίος άνεμος, Μήπως ζούμε σ΄άλλη χώρα;, Μια θάλασσα γεμάτη μουσική, Η Βεατρίκη στην οδό μηδέν, Ασίκικο Πουλάκη, Λυρικώτερα, Λυρικώτατα, Σερενάτες.

Ορατόρια: ‘Αξιον Εστί, Επιφάνια Αβέρωφ, Κατάσταση Πολιορκίας, Πνευματικό Εμβατήριο, Canto General,Λειτουργία για τα παιδιά που σκοτώνονται στον πόλεμο.

Συμφωνικά και Μουσική Δωματίου: 1η, 2η, 3η 4η, 7η Συμφωνία, Κατά Σαδδουκαίων, Canto Olympico, Τρίο, Σεξτέτο, Το Πανηγύρι της Αση-Γωνιάς, Ελληνική Αποκριά, Κύκλος, Σονατίνα για πιάνο, Σουίτα αρ. 1, 2 και 3, Σονατίνα αρ. 1 και αρ. 2 για βιολί και πιάνο,Κοντσέρτο για πιάνο, Ραψωδία για τσέλλο και ορχήστρα, Sinfonietta, Adagio.

Μπαλέτα: Οι Εραστές του Τερουέλ, Αντιγόνη, Ζορμπάς.

Οπερες: Καρυωτάκης (Οι μεταμορφώσεις του Διονύσου), Μήδεια, Ηλέκτρα, Αντιγόνη, Λυσιστράτη.

Μουσική για θέατρο: Το τραγούδι του νεκρού αδελφού, Ενας Ομηρος, Εχθρός Λαός, Προδομένος Λαός, Καποδίστριας, Χριστόφορος Κολόμβος, Περικλής, Αυτό το δέντρο δεν το λέγανε υπομονή, Το θεριό του Ταύρου, Μάκβεθ.

Μουσική για Αρχαίο Δράμα: Ορέστεια (Αγαμέμνων, Χοηφόροι, Ευμενίδες), Αντιγόνη, Ιππής, Λυσιστράτη, Προμηθεύς Δεσμώτης, Οιδίπους Τύραννος, Εκάβη, Ικέτιδες, Τρωάδες, Φοίνισσες, Αίας.

Μουσική για κινηματογράφο: Ζορμπάς, Ζ, Σέρπικο, Ιφιγένεια, Ηλέκτρα, Οταν τα ψάρια βγήκαν στη στεριά, Σουτιέσκα (Τίτο), Μπιριμπί, Φαίδρα, Κατάσταση Πολιορκίας, Actas de Marusia.

«Θεωρώ όλη αυτή τη διαδρομή μου μέσα στη μουσική ένα συνεχές ταξίδι. Ενα ταξίδι στο άγνωστο, χωρίς τέλος…»

Ο Μίκης Θεοδωράκης γεννήθηκε το 1925 στη Χίο, όπου είχαν εγκατασταθεί οι γονείς του μετά τη μικρασιατική καταστροφή. Η κρητική καταγωγή του πατέρα του αλλά και οι μικρασιάτες πρόγονοι από την πλευρά της μητέρας του καθορίζουν τον μικρό Μίκη. Ελέγε, μάλιστα, ότι από έναν πρόγονό του, τον Θεοδωρομανώλη, ξακουστό λυράρη στην Κρήτη των τελών του 1800 πήρε την έφεσή του για τη μουσική.

Στα παιδικά του χρόνια γνώρισε πολλές μετακινήσεις λόγω της δουλειάς του πατέρα του. Χίος, Μυτιλήνη, Σύρος, Αθήνα, Γιάννενα, Κεφαλονιά, Πάτρα, Πύργος, Τρίπολη μέχρι το 1943 και στη συνέχεια Αθήνα. Λόγω των μετακινήσεων δεν μπόρεσε να δεθεί με κάποια περιοχή, να αποκτήσει παιδικούς φίλους. «Ημουν κλεισμένος σε τρεις κύκλους. Πρώτος ήταν ο οικογενειακός κύκλος… Μου έδωσε μεγάλη χαρά και ευτυχία, για την οποία ευγνωμονώ τους δικούς μου. Δηλαδή ό,τι γεύση ευτυχίας έχω στη ζωή μου την έχω από την οικογένειά μου. Ενα οικογενειακό περιβάλλον που βασίλευε η μεγάλη αγάπη, η χαρά, η ευτυχία, η αλληλεγγύη, το τραγούδι, το κέφι». Ο δεύτερος κύκλος ήταν οι δημόσιοι υπάλληλοι και ο τρίτος, οι Κρητικοί.

Αυτή η αίσθηση της «απομόνωσης» που είχε σαν παιδί ήταν ένας από τους λόγους που τον οδήγησαν στη μουσική. Εκεί, έβρισκε απασχόληση, αν και όπως ο ίδιος μαρτυρά, στην αρχή η σχέση του με τη μουσική υπήρξε μαρτυρική. Κι αυτό γιατί, ενώ για κάθε άλλη παιδική απορία ή ανησυχία υπήρχε μια απάντηση, εντούτοις για τη μουσική δεν υπήρχε καν ερώτημα. «Τόσο απίθανο και ξένο ήταν, τουλάχιστον στο περιβάλλον μου, το λειτούργημά της…». Παρόλα αυτά οι μελωδίες της Φιλαρμονικής του δήμου Αργοστολίου, η θέα ενός πιάνου – από τα ελάχιστα μιας μικρής επαρχιακής πόλης – τον σημαδεύουν. Οι γονείς του κάποια Πρωτοχρονιά του κάνουν δώρο ένα βιολί. «Αυτό ήταν ένα από τα σημαντικότερα, αν όχι το πιο σημαντικό γεγονός της ζωής μου».

Αρχές του ’40 άκουσε την Ενάτη του Μπετόβεν στον κινηματογράφο. «Ηταν πραγματικά ένας κεραυνός! Κεραυνός! Επεσα κεραυνόπληκτος, αρρώστησα!». Ο πατέρας του, αν και δεν ήθελε να γίνει ο γιος του μουσικός, κατάλαβε, ότι δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά. Το 1943 ερχόμενος στην Αθήνα περνά την πόρτα του Ωδείου Αθηνών. Εκεί, ευτύχησε να γνωρίσει τον αληθινό του δάσκαλο, όπως τον αποκαλουσε, τον Φιλοκτήτη Οικονομίδη. «Δεν υπάρχει, νομίζω, για έναν μουσικό, βαθύτερο, ηδονικότερο, δυνατότερο συναίσθημα από τη στιγμή που ανακαλύπτει τη μουσική. Αυτές οι στιγμές είχαν τα μαγικά ονόματα του Μπαχ, του Χέντελ, του Μότσαρτ, του Μπετόβεν, του Μπερλιόζ, του Βάγκνερ… Μια απέραντη χαρά και ευγνωμοσύνη για ό,τι μας χάρισαν. Και μια δίψα ανελέητη να μάθουμε τη γλώσσα τους, να βρούμε τα κλειδιά για να ανοίξουμε τους μουσικούς δρόμους των ήχων…».

«Αν δεν είχα βιώσει αυτά που βίωσα, δεν θα είχα γράψει αυτή την μουσική. Η μουσική για μένα ποτέ δεν υπήρξε αυτοσκοπός, είναι κάτι το βιωματικό…»

Πράγματι τα γεγονότα της ζωής του ήταν συνταρακτικά. Το έργο του αντηχεί όλη τη μεγάλη πορεία και τις περιπέτειες του λαϊκού κινήματος του 20ου αιώνα. Ηταν και αυτός μέλος της γενιάς που ανδρώθηκε στην Αντίσταση, που πάλεψε για να έρθουν καλύτερες μέρες στον τόπο μας και γι αυτή του την απόφαση διώχτηκε, φυλακίστηκε, εξορίστηκε, συνέχισε να παλεύει και να δημιουργεί. Γι’ αυτόν όμως αυτά ήταν και τα πιο δυνατά και όμορφα χρόνια του. Είχε αναφέρει χαρακτηριστικά στην εκδήλωση του Κόμμα τος για τα 90χρονά του: «Βρίσκομαι σήμερα εδώ μπροστά σας με μεγάλη συγκίνηση, γιατί τα πιο δυνατά και όμορφα χρόνια μου τα έζησα στις γραμμές του ΚΚΕ. Εθνική Αντίσταση, Εμφύλιος Πόλεμος, οι διώξεις που ακολούθησαν την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού, η βαθιά παρανομία με την ένοπλη προσπάθεια το 1944 μέσα στην Αθήνα, που πνίγηκε στο αίμα, η Ικαρία και η Μακρόνησος, η αναγεννητική προσπάθεια μέσα από την ΕΔΑ και τους Λαμπράκηδες. Η παράνομη δράση με την ίδρυση του Πατριωτικού Μετώπου, δέκα μέρες μετά την επικράτηση της χούντας. Αργότερα, υποψήφιος δήμαρχος του ΚΚΕ στην Αθήνα και τέλος η εκλογή μου ως βουλευτής του Κόμματος το 1981 και 1985».

Στα χρόνια της Κατοχής παλεύει οργανωμένα μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ. «Ολα άρχισαν και όλα κυριεύτηκαν τη μέρα που κατακτήσαμε την αξιοπρέπειά μας, την τιμή μας και την ανθρωπιά μας, αντιτάσσοντας στον νόμο της ζούγκλας των Ναζί τη δύναμη των όπλων μας. Εκείνη τη στιγμή που πρωταγγίξαμε ο καθένας μας το όπλο του και ξεκινάγαμε σ’ έναν αγώνα ζωής και θανάτου…». Παίρνει μέρος στις μάχες του Δεκέμβρη του ’44 μέσα από τις γραμμές του 1ου Λόχου του 1ου Τάγματος του Εφεδρικού ΕΛΑΣ, που είχε τη βάση του στην Ανω Νέα Σμύρνη. Οι μέρες του Δεκέμβρη, αυτής της σκληρής ταξικής αναμέτρησης τον σημαδεύουν τόσο, που θα ομολογήσει πολλά χρόνια αργότερα: «Εάν υπήρχε επιτύμβιο επίγραμμα – κατά το αισχύλειο- που θα επιθυμούσα να χαραχτεί στον τάφο μου, θα ήταν: Πολέμησε τον Δεκέμβρη».

Τον Ιούλιο του 1947 συλλαμβάνεται και εξορίζεται στην Ικαρία. Εκεί, θα ακούσει τον Καπετάν Αντρέα Ζέππο από μια ομάδα εξόριστων Πειραιωτών. «Και αυτό ήταν το δεύτερο σοκ της ζωής μου» μετά την Ενάτη του Μπετόβεν. Νέοι δρόμοι στη μουσική ανοίγονται μπροστά του. Τον χειμώνα του 1949 εξορίζεται στη Μακρόνησο και βασανίζεται φρικτά. Εκεί είναι, που σύμφωνα με τον ίδιο, έσπασε το «εγώ» κι έγινε τελεσίδικα «εμείς». «Η μάχη θα δοθεί για το «εμείς», υπέρ του ανθρώπου, εναντίον των κανιβάλων… Η ασθένεια των κανιβάλων είναι το «εν αρχή το κέρδος». Ακολουθεί η υποτίμηση του ανθρώπου». Μέσα σε τεράστιες δυσκολίες δε σταματά να δημιουργεί. Μάλιστα, αποσπάσματα από την Πρώτη του Συμφωνία, που δούλευε εκείνη την περίοδο παρουσίασε στη σκηνή των στρατηγών, εκεί όπου κρατούνταν ο Σαράφης και άλλοι. «Αυτό το θεωρώ μια πολύ σημαντική πράξη της ζωής μου και είναι σημαδιακή. Στις δύσκολες στιγμές απαντάμε πάντα με δημιουργία».

«Το τραγούδι είναι κάτι που πάει από καρδιά σε καρδιά»

Ο Μίκης Θεοδωράκης εξόριστος στη Μακρόνησο Ο Μίκης Θεοδωράκης εξόριστος στη Μακρόνησο

Μετά τη Μακρόνησο εγκαθίσταται σε ένα χωριό στην Κρήτη. Βάλτωνε. Οι δικοί του πουλούν μέχρι και τις βέρες τους, για να τον βοηθήσουν. «Μου ‘κανε ο πατέρας μου ένα πανωφόρι, ένα κοστούμι μαύρο, παπούτσια, μου έδωσε 300 δραχμές και τις ευλογίες του και μπάρκαρα για την Αθήνα, για να σταδιοδρομήσω στην Αθήνα».

Η διαβίωση στην Αθήνα δεν είναι εύκολη. Κάθε βδομάδα έπρεπε να παρουσιάζεται στην Ασφάλεια. Εκείνη την περίοδο πήρε και το πτυχίο του στο Ωδείο. Οι πόρτες όμως είναι κλειστές. Για να επιβιώσει κάνει αντίγραφα μουσικής και παίζει εκτάκτως σε συναυλίες. Γράφει μουσική, πολλή μουσική. Το 1954 με υποτροφία εγκαθίσταται στο Παρίσι. Συνεχίζει το συμφωνικό του έργο και γράφει μερικά από τα σπουδαιότερα συμφωνικά του έργα: Τρεις σουίτες, το μπαλέτο Αντιγόνη, κονσέρτο για πιάνο.

Εκείνη την περίοδο παντρεύεται τη Μυρτώ Αλτίνογλου και μαζί αποκτούν δυο παιδιά, την Μαργαρίτα και τον Γιώργο. 

«Επιτάφιος. Η μεγάλη, τελευταία στροφή όχι μόνο στη μουσική μου ζωή αλλά σ’ ολόκληρη τη ζωή μου»

Το 1958 βρισκόμενος στο Παρίσι, παίρνει στα χέρια του την επανέκδοση του «Επιταφίου» με την αφιέρωση του ποιητή: «Το βιβλίο τούτο κάηκε από τον Μεταξά στα 1938 κάτω από τους στύλους του Ολυμπίου Διός». Αναφέρει ο Θεοδωράκης: «Θυμάμαι ότι έλαβα τον Επιτάφιο στο Παρίσι, από τον ίδιο τον Ρίτσο. Ευθύς μόλις τον διάβασα, άρχισα να γράφω τα τραγούδια, αυθόρμητα, δίχως καμιά ανάγκη, καμιά πρόθεση θα έλεγα. Και η μουσική βγήκε αυτή που βγήκε: λαϊκή. Γιατί, άραγε; Κατ’ αρχήν νομίζω από την ανάγκη να παρακολουθήσω την ίδια διαδικασία με τον Ρίτσο, καθώς παίρνει τους αρμούς, τα δυνατά στοιχεία από τα μοιρολόγια και τη δημοτική μας ποίηση και – όντας πάντοτε Ρίτσος – θέλει να είναι συνάμα ο οποιοσδήποτε λαϊκός ποιητής, η οποιαδήποτε χαροκαμένη μάνα, η λαϊκή μούσα».

Ο συγκεκριμένος δίσκος, που κυκλοφόρησε το 1960 αποτελεί το ορόσημο για την είσοδο του συνθέτη στο χώρο της λαϊκής μουσικής. Συμπυκνώνοντας τι καινούριο έφερε ο Επιτάφιος στην ελληνική μουσική σημειώνει: «Ηταν ένας κύκλος τραγουδιών. Ηταν ακόμα η καθιέρωση του λαϊκού τραγουδιστή και του λαϊκού μουσικού οργάνου (μπουζούκι) ως αυθεντικών εκφραστών του γνήσιου ποιητικού πάθους. Ηταν, τέλος, μια νέα μορφή επικοινωνίας με την καθιέρωση της λαϊκής συναυλίας, που έσπαζε τους παραδοσιακούς τρόπους παρουσίασης, ερμηνείας και επικοινωνίας και έφερνε σε άμεση επαφή τους δημιουργούς και τους ερμηνευτές με τις μάζες».

«Οι μεγάλοι ποιητές ανήκουν στους εργαζόμενους, στο λαό»

Με τον Γιάννη Ρίτσο στο 4ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» στο ΠεριστέριΜε τον Γιάννη Ρίτσο στο 4ο Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή» στο Περιστέρι

Η συνύπαρξη της λαϊκής με τη συμφωνική μουσική στο έργο του Μίκη Θεοδωράκη κάνει τον ίδιο και τη μουσική του μοναδική περίπτωση στο χώρο της διεθνούς μουσικής καθώς κινείται συνεχώς ανάμεσα σε αυτούς τους δύο κόσμους προσπαθώντας να τους συνενώσει σε έναν και μοναδικό.

Ηταν ο πρώτος που έβαλε στο στόμα του απλού λαού λόγια μεγάλων ποιητών. «Ο ελληνικός λαός τραγουδούσε, στις ταβέρνες, στα γιαπιά, στις εκδρομές, στις συντροφιές, στις διαδηλώσεις, μελωδίες βασισμένες σε αυστηρά ποιητικά κείμενα, που τα χαρακτήριζαν η τελειότητα του λόγου, η τόλμη της εικόνας και η δύναμη της έκφρασης». Για τον ίδιο ήταν ξεκάθαρο: «Οι μεγάλοι ποιητές ανήκουν στους εργαζόμενους, στο λαό. Μόνο αυτοί μπορούν να τους καταλάβουν. Φυσικά, ο καθένας μπορεί να αγοράσει βιβλία τους. Πόσοι όμως είναι; Το πρόβλημα δεν είναι πρακτικό – ποσοτικό. Ο λαός δεν μπορούσε να πλησιάσει τη μεγάλη ποίηση, γιατί δεν είχε στη διάθεσή του τα κλειδιά για να ανοίξει τις πόρτες. Κάνοντας τραγούδι και βάζοντας στα χείλη του λαού τη μεγάλη ποίηση, είναι σα να του πρόσφερα αυτό το σπάνιο κλειδί να ανοίξει τις μεγάλες πόρτες και να μπει στο μαγικό κόσμο της λόγιας τέχνης».

Μετά τον Επιτάφιο ακολούθησαν μια σειρά άλλοι κύκλοι τραγουδιών: «Λιποτάκτες» (1959), «Αρχιπέλαγος» (1959), «Πολιτεία» (1959), «Επιφάνια» (Σεφέρης 1960), «Ένας όμηρος» (Μπήαν, μτφρ. Ρώτας), «Μικρές Κυκλάδες» (Ελύτης 1963), «Πολιτεία Β’» (1964), «Μαουτχάουζεν» (Καμπανέλλης 1966), «Ρωμιοσύνη» (Ρίτσος 1966), «Έξι θαλασσινά φεγγάρια» (Γκάτσος 1966), «Ο Ήλιος και ο Χρόνος» (Θεοδωράκης 1967), «Μυθιστόρημα» (Σεφέρης 1968), «Νύχτα θανάτου» (Ελευθερίου 1968), «Αρκαδία I» (Θεοδωράκης 1968), «Αρκαδία II» (Ελευθερίου 1968), «Αρκαδία III» (Ελευθερίου 1969), «Αρκαδία IV» (Κάλβος 1969), «Αρκαδία V» ( Αγγελος Σικελιανός 1969), «Αρκαδία VI» (Θεοδωράκης 1969), «Αρκαδία VII» (Σινόπουλος 1969), «Αρκαδία VIII» (Αναγνωστάκης 1969), «Αρκαδία X» (Θεοδωράκης 1969). Ευτύχησε να τραγουδηθεί από όλους τους μεγάλους Έλληνες και όχι μόνο τραγουδιστές.

«Ένα τραγούδι γεννιέται σαν ένα παιδί. Χρειάζεται αγάπη. Χρειάζεται αίμα. Χρειάζεται αλήθεια…»

Σε εκδήλωση στον Πειραιά το 1963Σε εκδήλωση στον Πειραιά το 1963

Η δεκαετία του 1960 είναι από τις πιο δημιουργικές στη μουσική διαδρομή του συνθέτη. Με τη Μικρή Ορχήστρα Αθηνών που είχε ιδρύσει επιδίωξε να απλώσει τη μουσική του μέσα στους βουερούς δρόμους, στα πανεπιστήμια και στις συνοικίες, στην επαρχία και μέσα στις συζητήσεις. «Δεν υπάρχει καιρός! Καλλιτέχνες και κοινό πρέπει γρήγορα να πιαστούν χέρι χέρι και ν’ ανέβουν μαζί στην κορυφή του λόφου, για να δουν αυτό που κρύβεται από την άλλη μεριά!».

Συστήνει στο κοινό νέους συνθέτες, όπως τον Μάνο Λοΐζο και τον Χρήστο Λεοντή. Μάλιστα, τους χάρισε και την πέτρα που του είχαν ρίξει στη διάρκεια συναυλίας στη Νάουσα παρακρατικές ομάδες.

Το 1963 δολοφονείται στη Θεσσαλονίκη ο βουλευτής της ΕΔΑ Γρηγόρης Λαμπράκης. Ο Θεοδωράκης αναλαμβάνει Γραμματέας της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη και εκλέγεται στο κοινοβούλιο.Από την ίδρυση των ΛαμπράκηδωνΑπό την ίδρυση των Λαμπράκηδων

Το 1964 κυκλοφορεί το «Άξιον Εστί» σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη. Σύμφωνα με τον ίδιο, το «Άξιον Εστί» συνοψίζει σε μία μόνο κορύφωση όλες του τις σκέψεις, τις προθέσεις και τις απόπειρες όσον αφορά τη δημιουργία ενός νεοελληνικού λαϊκού μουσικού έργου.

Με την επιβολή της δικτατορίας ο Μίκης Θεοδωράκης περνά στην παρανομία. Η μουσική του απαγορεύεται με ειδικό διάταγμα, το διάταγμα 13/1-6-1067 του Οδυσσέα Αγγελή. Συμμετέχει στο Πατριωτικό Μέτωπο και ορίζεται πρόεδρός του. Συλλαμβάνεται και φυλακίζεται. Το 1968 χάρη σε διεθνείς πιέσεις, ο Μίκης αποφυλακίζεται και τίθεται σε κατ’ οίκον περιορισμό στο Βραχάτι. Τον Αύγουστο του 1968 εξορίζεται μαζί με την οικογένειά του στη Ζάτουνα της Αρκαδίας. Με διάφορους τρόπους καταφέρνει να στέλνει μαγνητοταινίες με τα καινούργια έργα του στο εξωτερικό. Τα έργα μεταδίδονται από ξένους σταθμούς και ακούγονται στην Ελλάδα. Τον Οκτώβριο του 1969 μεταφέρεται από τη Ζάτουνα και φυλακίζεται στο στρατόπεδο Ωρωπού. Το 1970 φυγαδεύεται στο Παρίσι από όπου ξεκινά τον αγώνα κατά της χούντας. Παρουσιάζει τα έργα που είχε συνθέσει κατά το διάστημα της παρανομίας, της φυλακής και της εξορίας σε αμέτρητες συναυλίες σε όλο τον κόσμο, αφιερωμένες στον αντιδικτατορικό αγώνα. «Έξω συναντήθηκα με τη Φαραντούρη και τον Καλογιάννη. Κάναμε μια ορχήστρα κι αρχίσαμε τις δραστηριότητες θυμάμαι από την Ιταλία. Στη συνέχεια η πρώτη μεγάλη εμφάνιση ήταν στη γιορτή της «Ουμανιτέ». Εκείνη τη μέρα υπολόγιζαν περίπου σε 600.000 κόσμο, όταν έγινε η συναυλία αυτή», είχε πει ο ίδιος.

Εκείνη την περίοδο συνθέτει τα «Τραγούδια του αγώνα», «Επιφάνεια Αβέρωφ», «Κατάσταση Πολιορκίας», «Τα τραγούδια του Ανδρέα», «Τα 18 λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδα» κ.ά. Εκείνης της περιόδου έργο είναι και το μεγαλειώδες Κάντο Χενεράλ σε ποίηση Πάμπλο Νερούντα. Τις πρόβες του έργου είχε παρακολουθήσει ο ίδιος ο ποιητής. Σχεδιαζόταν, μάλιστα, να γίνει μια μεγάλη συναυλία στο Σαντιάγο, όπου θα παρουσιαζόταν το έργο και θα απήγγειλε ο Νερούντα. Η συναυλία δεν έγινε κατορθωτό να πραγματοποιηθεί λόγω του πραξικοπήματος του Πινοσέτ.

Με την πτώση της δικτατορίας, η μουσική του Μίκη ακούγεται πλατιά σε συγκεντρώσεις και μεγάλα στάδια. Το 1983 του απονέμεται το Βραβείο «Λένιν».Η απονομή του βραβείου ΛένινΗ απονομή του βραβείου Λένιν

Τα επόμενα χρόνια, ο Μίκης συνεχίζει να δημιουργεί και να παίρνει ξεκάθαρη θέση μπροστά σε γεγονότα του καιρού μας. Αξίζει να αναφέρουμε τη δήλωση που είχε κάνει ενάντια στο αντικομμουνιστικό μνημόνιο το 2005: «Το Συμβούλιο της Ευρώπης αποφάσισε να αλλάξει την Ιστορία. Να τη διαστρεβλώσει εξισώνοντας τα θύματα με τους θύτες. Τους εγκληματίες με τους ήρωες. Τους κατακτητές με τους απελευθερωτές και τους ναζιστές με τους κομμουνιστές. Δυστυχώς, σήμερα είμαι υποχρεωμένος να μιλώ περισσότερο στο όνομα των νεκρών παρά των ζωντανών. Στο όνομα, λοιπόν, των νεκρών συντρόφων μου κομμουνιστών, αυτών που πέρασαν από την Γκεστάπο, τα στρατόπεδα θανάτου και τους τόπους των εκτελέσεων για να εξοντωθεί ο ναζισμός και να θριαμβεύσει η λευτεριά, έχω να απευθύνω στους «κυρίους» αυτούς μόνο μια λέξη: ΝΤΡΟΠΗ!».

«Ολη μου τη ζωή τη μοίρασα σε αγώνες και σε μουσική»

Με το έργο του καταγράφει σαν σεισμογράφος τις διακυμάνσεις της συνείδησης του λαού μας, καθώς τη διαμορφώνουν τα ιστορικά γεγονότα, οι κοινωνικές συνθήκες και οι πολιτικές εξελίξεις. Άλλωστε, μέσα από την Τέχνη του τον λαό και τους αγώνες του θέλησε να υπηρετήσει. Εκεί αφιέρωσε το ταλέντο και τη δημιουργία του. Γι’ αυτό και ο λαός τον τίμησε και τον αγάπησε παρά τις αντιφάσεις του.

Σε όσους του έλεγαν να κάτσει «ήσυχος» γιατί να διαφυλάξει το ταλέντο του και την καριέρα του εκείνος απαντούσε: «Είναι οι αγώνες και η μουσική τόσο δεμένα πια μέσα μου, ώστε δεν μπορώ να φανταστώ ούτε αγώνες χωρίς τραγούδι ούτε τραγούδι χωρίς αγώνα. Φαίνεται πως το ταλέντο μου, σαν μια παράξενη μπαταρία, εκεί μέσα γεμίζει. Μέσα στη ζεστασιά της χειραψίας, μέσα στο αετίσιο βλέμμα του συναγωνιστή, μέσα στις ιαχές των συλλαλητηρίων και στη βοή της μάχης… Ομως το ταλέντο δεν έρχεται μόνο του. Για να φυτρώσει, του πρέπει στρώμα παχύ ευαισθησίας. Αυτό σημαίνει πως ο αληθινός καλλιτέχνης δεν μπορεί να μείνει αδιάφορος όταν γύρω του οι άλλοι βογκούν, ταπεινώνονται, πεινούν, τσακίζονται… Τότε η ευαισθησία αυτή γίνεται ευθύνη και φέρνει τον καλλιτέχνη μέσα στον λαό».

Ο ίδιος θεωρούσε τον «Κάκτο» που έγραψε το 1967, κρατούμενος στην Ασφάλεια, το πιο αντιπροσωπευτικό του τραγούδι.

… Πότε πέρασαν κιόλας τόσοι αιώνες;

Θα ζήσω άλλους τόσους

ακούγοντας τις ρίζες να προχωρούν

μέσα στο ξερό χώμα της καρδιάς μου.

Το παρακάτω βίντεο – στιγμιότυπο από τη μεγάλη συναυλία που είχε οργανώσει η ΚΕ του ΚΚΕ στο Θέατρο Πέτρας προς τιμήν των 90 χρόνων του μουσικοσυνθέτη.https://www.youtube.com/embed/7E8JISF1zCE?wmode=opaque&controls=1&enablejsapi=1&playerapiid=media-youtube-7e8jisf1zce&origin=https%3A//www.902.gr&rel=0&theme=light

Και πράγματι, το έργο του θα ζήσει «άλλους τόσους» αιώνες… Γιατί, όπως και ο ίδιος είχε πει σε συνέντευξή του στον «Ριζοσπάστη»: «Από όλα τα είδη ζωής, ποιο είναι αυτό που αντέχει περισσότερο στο χρόνο; Η πνευματική, το πνευματικό δημιούργημα. Αυτό αντέχει. Και η αντοχή του, η διάρκειά του, δεν είναι παρά μια μορφή αθανασίας. Μια νίκη στο θάνατο, τον τελικό μας νικητή. Εκτός και αν με το πνευματικό έργο υψωθούμε εκεί που δεν μπορεί να μας φτάνει το αρπακτικό του χέρι. Ετσι είναι συλλογική, και όχι αποκλειστικά προσωπική, η νίκη με το θάνατο, όταν η κοινωνία μιας εποχής μπορεί να εκφραστεί και αναγνωριστεί μέσα στην πνευματική δημιουργία». Και ο Μίκης Θεοδωράκης αυτό το κατάφερε.

Πηγές: «Ριζοσπάστης», «Μίκης Θεοδωράκης – Κινηματογραφική αυτιοβιογραφία. Ντοκουμέντα της ζωής και του έργου του» του Γιώργου και της Ηρώς Σγουράκη, mikistheodorakis.gr, mikisguide.gr

ΕΝΑ νέο ΤΡΑΓΟΥΔΙ. «Κύκλος»Γ.Κοφινάς. Στίχοι Γ.Δ. Μπίμης

ΤΡΑΓΟΥΔΙ
«Κύκλος»
Μουσική Γ. Κοφινάς
Στίχοι Γ.Δ.Μπίμης

Γ.Κοφινάς

Γειά σας, είμαι ο Κοφινάς Γιώργος, σας στέλνω το καινούριο μας τραγούδι σε ποίηση Γιώργου Δ. Μπίμη >Κύκλος<(εγώ το λέω κύκλος τις ζωής)το ποίημα αποτυπώνει τη φιλοσοφία της ζωής. Ως απλός εραστής της τέχνης δηλώνω την αγωνία μου για το αποτέλεσμα αυτής μου της προσπάθειας .Το τραγούδι το αφιερώνω στην μητέρα μου που έκλεισε αισίως τα εκατό χρόνια της ζωής της. Σας ευχαριστώ. Κοφινάς Γ.

Στίχοι

Γ.Δ.Μπίμης.

Δεν είμαστε επαγγελματίες τραγουδοποιοί και δεν θέλουμε να γίνουμε. Χωρίς υποχρεώσεις απέναντι σε τρίτους, προσπαθούμε απλά να ποιήσουμε τέχνη. Δεν ξέρουμε αν τα καταφέρνουμε ή πόσο καλά τα καταφέρνουμε. Όλους θα μας κρίνει η ιστορία,… 

Με επιλεγμένους στίχους και με ανθρώπινες μουσικές θέλουμε να πάμε κόντρα στο ρεύμα, στην επικρατούσα συνήθεια να μελοποιούνται πρόχειρα στιχάκια ,δίχως συνοχή και δίχως νόημα, ακόμα κι από κορυφαίους μουσικούς και τραγουδιστές. 

Η τέχνη είναι κάτι το πολύ συγκεκριμένο. Η τέχνη είναι η ίδια η ζωή. Και η αποστολή της είναι να εκφράσει τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. 

Η ποίηση είναι ο ασφαλέστερος δρόμος για την ψυχική και για την πνευματική αποκάλυψη του ανθρώπου. Οι γνήσιοι ποιητές, χρησιμοποιούν κύρια τη φαντασία προκειμένου να δημιουργήσουν στους αναγνώστες αισθητική συγκίνηση. Απευθύνονται κύρια στο συναίσθημα κάνοντας σαφώς χρήση της νόησης. 

Η αληθινή ποίηση αποκαλύπτει τον κόσμο στην αληθινή του διάσταση, για να προκαλέσει προβληματισμούς, για να βοηθήσει τον καθημερινό άνθρωπο να αποκτήσει επαρκή συνείδηση γι’ αυτό που είναι και γι’ αυτό που ζει. 

Το ποίημα είναι σαφώς μία περιπέτεια η οποία όμως χαρακτηρίζεται για τη φόρμα αλλά και για το βαθύ της περιεχόμενο. Η τέχνη είναι μια ονειρική κατάσταση.  

Μακάριοι οι άνθρωποι που μπορούν και βιώνουν τούτη την απερίγραφτη ευεργεσία του ονείρου! 

Στόχος της ποίησης, ως πρώτη των τεχνών, είναι να προκαλεί αισθητική έξαρση, να συγκινεί και να τέρπει, αλλά για να συμβεί αυτό, ο λόγος πρέπει να διεισδύσει στον ανθρώπινο πόνο, να συναισθανθεί τη λύπη και τη χαρά, να νιώσει την απογοήτευση και την ελπίδα, να αφαιρέσει κάθε αρνητικό στοιχείο  από όλα εκείνα τα ανάμεικτα συναισθήματα που ζει ο άνθρωπος της καθημερινότητας. 

Σκέψη, αίσθημα, φαντασία, προβληματισμός, να οι παράγοντες που συνθέτουν την αληθινή τέχνη. 

Η συνένωση του λόγου με τη μουσική δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά είναι μια καλλιτεχνική ενσάρκωση. Κι όσο πιο απαιτητικοί είναι οι συντελεστές αυτής της δημιουργίας, τόσο πιο μεγάλη θα είναι και η αισθητική συγκίνηση που θα προκύψει. 

Οι στέρεες ιδέες, μέσα σε πραγματικά ρωμαλέους στίχους, μπορούν να λειτουργήσουν και ιδεολογικά. Κι αν δεθούν με επάξια μουσική, τότε η εμβέλειά τους θα μεγαλώσει προοδευτικά για να αποκτήσει διάρκεια και αντοχή μέσα στον άμετρο χρόνο. 

‘’Η ποίηση είναι ένα ωραίο ψέμα που όμως θέλει να μας μάθει μια σπουδαία αλήθεια… ‘’ (Π. Πικάσο) 

‘’Την αξία της μουσικής δεν την έχουν οι νότες αλλά ο συνδυασμός τους, 

Την αξία της ζωγραφικής δεν την έχουν τα χρώματα αλλά ο συνδυασμός τους, 

Την αξία του χορού δεν την έχουν οι απομονωμένες κινήσεις και οι πόζες, αλλά ο συνδυασμός τους,… 

Την αξία λοιπόν κάθε τέχνης δεν την έχουν τα συνθετικά στοιχεία της μορφής, αλλά η ολοκληρωμένη ζώσα μορφή! (Κ. Βάρναλης) 

 Γιώργος Δ. Μπίμης. 

*Συνταξιούχος εκπαιδευτικός, ποιητής, συγγραφέας.

Απαλλαγμένο από ιούς. www.avast.com