ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ. Πόσοι πήραν αγάπη τις μέρες των Χριστουγέννων; Οι μεγάλοι χορηγοί για την Φιλανθρωπία -διάβασα- κρύφτηκαν πίσω από την πανδημία και δεν έδωσαν δεκαράκι.
Πιστεύουμε πως τα εμβόλια της επιστήμης θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στην ήττα της πανδημίας. Να δούμε επιτέλους τον άνθρωπο να ξαναχαμογελά. Μέχρι να γίνει αυτό θα πρέπει να διεκδικούμε καλλίτερη υγεία και ζωή και να αποτρέπουμε τα αντιλαϊκά μέτρα των κυβερνήσεων που εκμεταλλευόμενοι την πανδημία προσπαθούν να πάρουν.
ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ αυτό το συναίσθημα πηγάζει από την φιγούρα αυτή. Τα σχήματα και οι ιμίκυκλοι δείχνουν την εναλλαγή των σκέψεων και την ταχύτητά τους στο νοητό πρόσωπο του σκίτσου
στο τέλος της κατηφορικής σκάλας στέκεται και παρατηρεί ο άνθρωπος αυτός. Αν είχε στολή περισσότερο η στάση του προδίδει αστυνομικό, του παλιού καιρού , της περιπολίας στις γειτονιές. 2.Η γυναικεία φιγούρα αυτή άγγιξε εκατοντάδες προτιμήσεις στο ΙΣΤΑΓΚΡΑΜ. Σε μεγάλο βαθμό απαρτίζεται από ακαθόριστα σχήματα που στο σύνολό τους δημιουργούν μαζί με τα χρώματα μια ελκυστική ζωγραφιά.
1και 2. Σουρεαλιστικοί συνδυασμοί χρωμάτων και αναφοράς της αυτόματης γραφής.
Ονειρικό πλεούμενο . 2, Ο κλόουν προσπαθεί να συγκινήσει νοητά την παιδούλα που κρατά στα χέρια του θα καταφέρει να πάρει την λύπη της στο υποτιθέμενο δράμα του Κλόουν;
1, Σχέδιο 2. Μπαλόνια κατρακυλούν ανυποψίαστα στην μαρμάρινη σκάλα.
1Κι άλλο ένα πλεούμενο. 2. Αδελφούλες, ακόμη ένα σκίτσο που απέσπασε εκατοντάδες προτιμήσεις.
1και 2 Δώστε κι εσείς τις δικές σας εξηγήσεις . Δεν χρειάζεται να συμφωνούν. Ό,τι πάρει ο καθένας, το παίρνει . Τουλάχιστον αυτό το μπεμπίστικο χαμόγελο της δεύτερης ζωγραφιάς μας.
όταν σας λέμε τα σκίτσα αυτά πέρνουν πολλές εκατοντάδες προτιμήσεις το εννοούμε απόδειξη αυτό το σκίτσο συγκέντρωσε 425 προτιμήσεις ου και λίγες, 2 . Εντυποσιάζει το γαλανόλευκο και οι ματιές από πάνω και από κάτω . Σαν να παίζουν «κρυφτό» πάνω σε μια θεατρική σκηνή.
ΜΑΧΑΙΡΙΑ
gerrys_pen_art Αν σας αρέσουν τα σκίτσα αυτά μπείτε στο ΙΝΣΤΑΓΚΡΑΜ για να δείτε όλες τις δημιουργίες που είναι αποδεκτές από χιλιάδες συνανθρώπους μας από όλο τον κόσμο
Ακολουθούν πάνω από 5000 άτομα από όλο τον κόσμο Μία από τις καλύτερες καλλιτεχνικές σελίδες του Γεράσιμου Μ. Λυμπεράτου στο INSTAGRAM
Κάνε κλικ στις λέξεις καλές γιορτές 3.mp4 για να βγεί η καλλιτεχνική ευχετήρια κάρτα
ΚΟΛΑΖ ΜΕ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΗΜΑ
Αναδημοσίευση από το αρχείο μας
Οι «Βρυσούλες γνώσης» με την ευκαιρία των εορτών και του ερχομού της νέας χρονιάς 2021 και της παραλαβής ευχετήριας καλλιτεχνικής κάρτας, βρίσκονται στην ευχάριστη θέση να παρουσιάσουν στους ομογενείς της Αυστραλίας ένα καλλιτέχνη των εικαστικών τεχνών, τον Θεόδωρο Νικολάκη από την Νάξο. Ασφαλώς όπως γνωρίζουμε, οι εικαστικές τέχνες διαφέρουν ως προς τις τεχνικές τους. Θα λέγαμε ό,τι έχουν πολλά «παρακλάδια». Ένα από αυτά τα παρακλάδια είναι και τα «κολάζ με γραμματόσημα». Μία άκρως πρωτότυπη τεχνική που ξεκίνησε κάπως στην δεκαετία του 1960, ξεχάστηκε ίσως, τουλάχιστον για τους ομογενείς της Αυστραλίας, για να την επαναφέρει στα χρόνια μας και πάλι ο καλλιτέχνης Θ. Νικολάκης. Για κάποιον που δεν ξέρει κάτι γι’ αυτή την τεχνική, κοιτώντας τα έργα του αγαπητού θεόδωρου, ιδαίτερα στην οθόνη του υπολογιστή, θα κάνει την διαπίστωση ό,τι καμιά διαφορά δεν υπάρχει από μία συνηθισμένη ζωγραφική σε καμβά (λάδι, νερομπογιά, ακριλικά χρώματα κλπ.) Και η έκπληξή του θα είναι μεγάλη όταν συνειδητοποιήσει ότι αυτές οι ζωγραφικές είναι φτιαγμένες από χιλιάδες γραμματόσημα. Καλλίτερα όμως ας αφήσουμε τον ίδιο το καλλιτέχνη να μας μιλήσει για την δουλειά του αφού πρώτα τον ευχαριστήσουμε θερμά για την συνεργασία του με τις » βρυσούλες γνώσης». Αγαπητέ μας θεόδωρε καλώς ωρίσες στην ιστοσελίδα μας που έδρα της είναι το Σύδνευ της Αυστραλίας. Σου υποσχόμαστε να κάνουμε ό,τι καλύτερο διαδικτυακά ώστε οι συμπατριώτες μας της Αυστραλίας και όχι μόνο, να πάρουν μία γεύση του εικαστικού σου έργου. Πολλά συγχαρητήρια για την εξαιρετική, για μας πρωτότυπη και υπομονετική δουλειά σου. Για τις «Βρ.Γ.¨ Γεράσιμος Μ.Λυμπεράτος.
Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΟΥ ΚΟΛΑΖ ΜΕ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΗΜΑ
Η τεχνική του κολλάζ με γραμματόσημα, στην Ελληνική τέχνη, έκανε την εμφάνισή της στα μέσα της δεκαετίας του 1960, από τον ηθοποιό Μίμη Φωτόπουλο που δημιούργησε και παρουσίασε τα πρώτα σχετικά έργα.
Από τότε τα γραμματόσημα, με το μικρό τους μέγεθος, με τα άπειρα θέματα και χρώματά τους χρησιμοποιούνται σε διάφορες παραγωγικές τεχνικές Τα συναντάμε στη διακόσμηση διαφόρων αντικειμένων, όπως έργα τέχνης, μικροέπιπλα, κουτιά συσκευασίας δώρων αλλά και στη δημιουργία εικόνων. Πότε ανάμεσα σε άλλα ετερόκλητα υλικά και πότε μόνα τους σε διάφορους συνδυασμούς.
Κυρίως χρησιμοποιούνται σαν μοναδικό υλικό σε κάποιο έργο, συνήθως δε χρησιμοποιούνται σαν χρώμα, είτε ολόκληρα είτε τεμαχισμένα.
Στην περίπτωση αυτή μάλιστα το έργο είναι πιο κοντά στη ζωγραφική, δεδομένου ότι από την τεχνική του κολλάζ κρατάει μόνο την πρακτική διαδικασία, δηλαδή την κόλληση των γραμματοσήμων, ενώ από την ζωγραφική κρατάει το σχέδιο και τη συγκεκριμένη χρήση χρώματος για κάθε ξεχωριστή φόρμα.
Η δυσκολία στη συγκέντρωση αρκετών ποσοτήτων γραμματοσήμων και ο απαιτούμενος χρόνος για τη δημιουργία ενός έργου κάνουν αυτή τη δημιουργική δουλειά ασύμφορη επαγγελματικά. Πράγμα που με τη σειρά του εμποδίζει την ευρεία χρήση των γραμματοσήμων, με αποτέλεσμα να υπάρχει μικρή παραγωγή έργων και από λίγους καλλιτέχνες, κατά κύριο λόγο ερασιτέχνες αλλά πραγματικούς εραστές της τέχνης.
Σ Υ Ν Τ Ο Μ Ο Β Ι Ο Γ Ρ Α Φ Ι Κ Ο
Γεννήθηκα το 1962 στον Απόλλωνα Νάξου. Είμαι παντρεμένος και έχω δύο κόρες.Έχω τελειώσει το Α΄ Νυχτερινό Λύκειο Αθήνας. Από μικρός εργάσθηκα σε διάφορες δουλειές, όπως κεραμοποιία, μεταλλικές κατασκευές κλπ. Σε ηλικία 15 ετών προσλήφθηκα στην Τράπεζα Πίστεως (σήμερα ALPHA BANK), όπου εργάσθηκα 32 χρόνια, μέχρι το 2009. Με τη ζωγραφική ασχολούμαι από μικρός αλλά δεν έχω σπουδάσει. Ωστόσο διαβάζω βιβλία, επισκέπτομαι μουσεία και εκθέσεις και προσπαθώ να αξιοποιώ τις σχετικές εμπειρίες στους πειραματισμούς μου. Στα χρόνια του Νυχτερινού, όπως και τα πρώτα χρόνια στις Τράπεζες, βοηθούσα στη δημιουργία σκηνικών, αφισών και άλλων υλικών για διάφορα ερασιτεχνικά θέατρα και εκδηλώσεις. Επίσης, από μικρή ηλικία, είμαι συλλέκτης γραμματοσήμων και άλλων μικροαντικειμένων. Με το κολάζ πειραματίστηκα πρώτη φορά στα 1998. Το αποτέλεσμα μου φάνηκε υπέροχο και σιγά, σιγά το συστηματοποίησα, χρησιμοποιώντας τα γραμματόσημα (φθαρμένα, όχι συλλεκτικά) με διάφορους τρόπους. Σε ομαδική έκθεση ζωγραφικής πήρα μέρος για πρώτη φορά το 1983 σε εκδήλωση στα Πατήσια (Πατησιακά) Τη πενταετία 1990-1994 εργάσθηκα ως αρθρογράφος και καλλιτεχνικός επιμελητής στο περιοδικό «ΧΡΥΣΟΤΕΧΝΗ» (κλαδικό, στο χώρο της αργυροχρυσοχοΐας) Για τέσσερα χρόνια (2002-2006) ήμουν μέλος στο ΔΣ του Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου Πεύκης και στη συνέχεια και μέχρι το 2010 στο ΔΣ του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Πεύκης. Από το 2012 μέχρι το2014 ήμουν μέλος του ΔΣ της Πανελλήνιας Εταιρίας Λόγου και Τέχνης (ΠΕΛΤ) Έχω εκδώσει μια ποιητική συλλογή (ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ, εκδώσεις Σύγχρονη Εποχή). Συμμετείχα σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Πεύκη, (με τον Πολιτιστικό Οργανισμό του Δήμου), στο Μαρούσι (με το Σύλλογο «Έκφραση»), σε Αθήνα Σίφνο, Καισαριανή, Π. Φάληρο, Ν. Ερυθραία, Αιγυπτιακή Πρεσβεία (με την ΠΕΛΤ), σε δύο εκθέσεις της ΕΕΔΥΕ, το 2008 και το 2015, στην έκθεση του ΕΚΑ, στο Γκάζι το 2008, στην έκθεση-διαγωνισμό της ΟΤΟΕ, το 2008 όπου και βραβεύτηκα, στον Φ.Σ.ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ το 2010 και με την κίνηση εικαστικών καλλιτεχνών «Πέρα(σ)μα» στη Νίκαια, το 2009 στο Πέραμα, το 2010, 2011, 2012, 2013 και 2014 και στο Κερατσίνι το 2016.
Έχω πραγματοποιήσει εννέα ατομικές εκθέσεις, σε Μαρούσι, Αθήνα, Φάρσαλα, Αιδηψό, Νάξο, Μύκονο, δύο στο Γαλάτσι και στον Πειραιά.
Από την έκθεση γραμματοσήμων με θέμα τον ΛΕΝΙΝ και άλλων έργων κολάζ του καλλιτέχνη Θ. Νικολάκη τον περασμένο μήνα Σεπτέμβρη 2020 στην Αθήνα
*Σημ. Η ανάρτηση του κειμένου αυτού έγινε τον Μάρτιο του 2018. Από τότε και μέχρι σήμερα η καλλιτεχνική δραστηριότητα του Θ.Νικολάκη συνεχίζεται ασταμάτητα ως τις μέρες μας όπου και πριν λίγους μήνες παρουσίασε καλλιτεχνική έκθεση γραμματοσήμων με θέμα τον ΛΕΝΙΝ στην Αθήνα.
Σβήνουν τα φώτα τ’ ουρανού φέγγουν αυτά της πόλης. Κατεβαίνει το σκοτάδι, τρεκλίζοντας, μεθυσμένο, σαν αλλοπαρμένο. Το σπρώχνει ένας αέρας που ανατριχιάζει την κουρτίνα. Όλα λικνίζονται σε μια ύπουλη ησυχία που τρομάζει. Τα στόρια κλείνουν. Αράχνες σύσκιες γεμίζουν το δωμάτιο, εχθροί καραδοκούν μέσα κι έξω. Τα λόγια κρύβονται σε σκέψεις κραυγές. Οι μνήμες εκδικητικές δράττουν τη σιωπή. Κινούνται οι θόρυβοι αμυδρά. Ερωτηματικά ακροβατούν σε χορδές επικίνδυνες. Πού χάνονται απ’ τους δρόμους οι διαβάτες και μένουν μόνο οι σκιές; Πού εξαφανίζονται οι μουσικές και κρύβονται τα λόγια; Γιατί η κίνηση δεν παράγει ήχο; Γιατί οι σκέψεις ακροπατούν και μας αδράχνει η σιωπή; Γιατί ήταν μελαγχολικός; Πώς αυτοπυρπολήθηκε, μου λες; Θα επιβιώσω; Φτάνουν τόσοι θάνατοι σε μια μόνο ζωή. Όλα βυθίζονται στη θλίψη. Θολώνω σα νερό που υπόγεια ρεύματα το σκοτεινιάζουν. Βουβό κύμα. Έξω απ’ το πρίσμα των ματιών σου, πίσω απ’ τη γραμμή του ορίζοντα, θέλω να κλάψω σε μια έρημη γωνιά Απαγορευμένα δάκρυα.
Κάθε που θα σκύβω το κεφάλι το σώμα μου κάθετα θα ‘χει χαραχτεί.
Απουσία
Η θεά ξαπόστασε το γιόμα στα μαυρισμένα σκαλοπάτια. Μ’ ένα αινιγματικό χαμόγελο στα χείλη τέντωσε το κορμί προς τα πάνω. Τα μάτια της σκούρυναν, έπειτα έφυγε – δεν ξέρω πώς…. Δεν υπήρξε εικόνα, την πέταξε στο δρόμο και χάθηκε. Το γκρίζο της νύχτας απλώθηκε στην πόλη. Σύρθηκε χωρίς μάτια, χωρίς τίποτα να δεις ή να κεντρίσει. Έμεινε βουβό, μέσα σε τόσο θόρυβο που έφραζε τις διόδους της ακοής. Έγειρε νεκρό, μέσα στην κίνηση χωρίς ζωή. Έγινε ο σιωπηλός παρατηρητής, κινούμενος σε στάση μέσα σε πεθαμένες υπάρξεις. Ασάλευτη η σκοτεινιά, φαντάσματα γεμάτη, ζητάει να πιει. Αυτό που χυμένο όμως απ’ τις φλέβες του πουθενά δεν βρίσκεται, παρά εκεί που αλκοόλ γεμίζει και δεν διαβαίνει σα μορφή, μόνο σαν είδωλο κινείται κι αλληγορεί το χώρο. Ο χρόνος σαρκάζει…. Σκοτάδι κι ανάσες. Φαντασιώσεις τραχιές, σα χαρακιές, γεμίζουν το δωμάτιο. Σκούρες με σκληρές γραμμές, σε κάποιο βάθος σαν προηγούμενης ζωής. Έπειτα, όλη νύχτα μια βροχή που ξεπλένει, βαθαίνει το κόψιμο, η ουλή θα μείνει. Κάθε που θα σκύβω το κεφάλι το σώμα μου κάθετα θα ‘χει χαραχτεί. Λείπεις!!!
Αέναος κύκλος, άπειρων κύκλων που ενώνονται,…
Κλεψύδρα
Άνισα τα μεγέθη της παρουσίας έναντι της απουσίας. Αξεχώριστα μοιάζουν ως άμορφη ύλη που γίνεται κατανοητή μόνο με την κίνηση. Αέναος κύκλος, άπειρων κύκλων που ενώνονται, διασπώνται, γίνονται ευθείες τεντωμένες, καμπύλες πολυκύμαντες, δημιουργούν σχήματα, χορδές ή κλεψύδρα. Απειράριθμες οι εξισώσεις, επιθυμία και απευχή της κατανόησης, των αναγνώσεων των ώσεων ενός ή πολλών κόσμων, ταυτόχρονα παρόντων και απόντων.
Τα Χριστούγεννα μπορείς να τα μεθεορτάσεις,την αρρώστια όχι.
Ναί, τα Χριστούγεννα μπορείς να τα μεθεορτάσεις, την πανδημία όχι! Αυτή δεν μπορείς να την αναβάλεις. Αυτή είναι εδώ καθημερινές και σχόλες. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι, να μην την πλησιάζεις. Και αν δεν λάμψουν οι εκκλησίες τα Χριστούγεννα, μπορούν να λάμψουν κι αργότερα, και αν δεν ανάψουν τὰ κεριά τους, ας λάμψει η καρδιά σου, αν είσαι πιστός, ας ανάψει το κερί της καρδιάς σου. Ζητάς επικοινωνία με τον θεό σου; Δεν θα τη βρεις οπωσδήποτε ανάμεσα στους πολλούς, στους καλοντυμένους με τα λαμπρά φορέματα, που τους κυττάς και σε κυττούν γύρω-γύρω.. Μείνε μακριά από τη φαντασμαγορία, τώρα που απειλείσαι. Ως πιστὸς θα έχεις διαβάσει τη Βίβλο, την Καινή Διαθήκη, θα θέλεις να ακολουθήσεις τη διδασκαλία του Χριστού. Οι πιστοί τηρούν το γράμμα της Βίβλου. Αν είσαι πιστός, τήρησέ το κι εσύ, ιδίως τώρα, που το απαιτούν οι κακοί καιροί, για να σωθείς – κλείσου στην κάμαρή σου. Ξαναδιάβασε την «Επί του όρους ομιλία«, στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, (κεφάλαιο ΣΤ´, παράγραφος 6) και ακολούθει τα λόγια , που βάζει ο ευαγγελιστής στο στόμα του Ιησού:
«Και όταν προσεύχεσαι, μην είσαι όπως οι υποκριτές, που αγαπούν να προσεύχονται στις συναγωγές και στις γωνίες των πλατειών. (…) Εσύ, όταν προσεύχεσαι, έμπα στην κάμαρή σου και αφού κλείσεις την πόρτα σου, προσευχήσου στον πατέρα σου στα κρυφά, και ο πατέρας σου, που σε βλέπει στα κρυφά, θα σου το αποδώσει στα φανερά«. (Και στη γλώσσα του ευαγγελίου: «Και όταν προσεύχη, ουκ έση ώσπερ οι υποκριταί, ότι φιλούσιν εν ταις συναγωγαίς και εν ταις γωνίαις των πλατειών εστώτες προσεύχεσθαι. (…) Συ δε όταν προσεύχη, είσελθε εις το ταμιείον σου και κλείσας την θύραν σου, πρόσευξαι τω πατρί σου τω εν τω κρυπτώ, και ο πατήρ σου ο βλέπων εν τω κρυπτώ αποδώσει σοι εν τω φανερώ«). – Τί άλλο θέλεις;
Αγιάς Βαρβάρας πάλευε η Ελλάδα τους βαρβάρους Τόρυδες , που βυθίζανε τον Τόπο μας στο πένθος… κι άναβε ο εμφύλιος , θερίζοντας τα νιάτα που ανέμελα ξεκίναγαν της Λευτεριάς τη στράτα …
Ο Μπ. Μπρεχτ έγραφε -«μαθαίνοντας τα νέα για το λουτρό αίματος των Τόρυδων στην Ελλάδα «
» οι ελευθερωτές γυρίσαν απ’ τη μάχη και βρήκανε καινούρια αφεντικά να κυβερνάν τις πολιτείες τους κι απ’ τα κανόνια ανάμεσα προβάλαν οι εμπόροι «
Ο Γιάννης Ρίτσος στο ποίημά του
«Οι γειτονιές του κόσμου » γράφει …
Οι γειτονιές είναι έρημες … Τον ξύλινο σταυρό με τα πολλά ονόματα των λαϊκών ηρώων τον κάψαν στην πλατεία . Μονάχα το κράνος το ΕΛΑΣίτικο δεν έλιωσε στη φλόγα – απόμεινε πεταμένο στο δρόμο της έρημης γειτονιάς. Μα μεις τα θυμόμαστε τα ονόματα και τ’ άλλα ονόματα που δεν είχαμε ακόμα προφτάσει να τα γράψουμε στους ξύλινους σταυρούς – τα θυμόμαστε… Κάτου απ’ τους ίσκιους των αεροπλάνων κάτου απ’ τους πυροβολισμούς. Η Αθήνα που μακραίνει σβήνει στο βάθος η Αθήνα. Ρίχνουμε μια ματιά απ’ την Πάρνηθα. Η Αθήνα. Η Αθήνα… Οι καπνοί απ’ τις πυρκαγιές , κι οι σκιές των αεροπλάνων… σβήνοντας με τα μαύρα χέρια τους το χαμόγελο απ’ τις φτωχές συνοικίες, τις φτωχές , δοξασμένες συνοικίες…
Έτσι τελείωσε ο Δεκέμβρης. Έριξε ο Λαός τον μπόγο του στον όμο του Κι έφυγε ο Λαός. Δεν τον σηκώνει ο τόπος. Όπου δεν είναι λευτεριά δεν τον σηκώνει ο τόπος. Τραβάει πιο πάνω να μασήσει τον καημό του, Τραβάει πιο πάνω να στήσει το ταμπούρι του.
Από το Πυθαγόρειο Σάμου 20 / 12 / 2020 Πέτρος Σοφιανός
**************************** Πώς φθάσαμε στα «Δεκεμβριανά» Από παλαιά έκδοση του Ριζοσπάτη
Στα τέλη Αυγούστου 1944 ο Τσόρτσιλ έγραφε: «Εξαιρετική μου επιθυμία είναι να ενσκήψουμε εξ ουρανού, για να προλάβουμε το ΕΑΜ, χωρίς να δημιουργήσουμε κρίση».
Και πράγματι, στις 14 Οκτώβρη του 44, μόλις ένα 24ωρο μετά την αποχώρηση των Γερμανών από την Αθήνα, Αγγλοι αλεξιπτωτιστές πέφτουν στα Μέγαρα και στη συνέχεια μπαίνουν «απελευθερωτές» στη λευτερωμένη από τον ΕΛΑΣ Αθήνα. Ο λαός τους υποδέχεται με ενθουσιασμό σαν συμμάχους, με συνθήματα υπέρ του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ και ζητούν να τιμωρηθούν οι προδότες – συνεργάτες των Γερμανών και Ιταλών φασιστών.
Οι Αγγλοι αμέσως κατέλαβαν το κέντρο της Αθήνας και στρατωνίστηκαν στα στρατηγικά της σημεία. Και από την επομένη μέρα άρχισαν οι προκλήσεις των ταγματασφαλιτών. Το αίμα των πρώτων νεκρών βάφει τους δρόμους της Αθήνας. Ετσι άρχισαν Αγγλοι και ταγματασφαλίτες να μεθοδεύουν βήμα βήμα τη σύγχυση, προετοιμάζοντας την ένοπλη σύγκρουση του Δεκέμβρη.
Στις 18 του Οκτώβρη αγγλικά στρατεύματα αποβιβάζονται στον Πειραιά. Τα συνοδεύει ο στρατηγός Σκόμπι. Μαζί τους αποβιβάζεται και ο Γεώργιος Παπανδρέου, πρωθυπουργός της Ελλάδας διορισμένος από τους Αγγλους. Τον διορισμό του αυτό τον πέτυχε με υπόσχεση – που είχε στείλει γραπτή μέσω του Ιωάννη Ράλλη – στον Αγγλο πρεσβευτή στο Κάιρο Λίπερ, ότι θα ξανάφερνε στον θρόνο του τον Γλύξμπουργκ και θα έθετε την Ελλάδα υπό την έλεγχο της Αγγλίας. Η υποδοχή του Γ. Παπανδρέου ήταν καλά οργανωμένη. Τον ανέμενε κυβερνητικό κλιμάκιο, ένοπλα τμήματα μαζί και αντάρτες του ΕΛΑΣ της 2ας Μεραρχίας. Στην ομιλία του από τον εξώστη του τότε υπουργείου Συγκοινωνιών ο Γ. Παπανδρέου σκόρπισε υποσχέσεις, για να κερδίσει χρόνο, ώσπου να προετοιμάσει τη σύγκρουση, διακηρύσσοντας το περίφημο εκείνο: «πιστεύουμε και εις τη Λαοκρατίαν». Ενα χρόνο αργότερα, σε κάποιο γεύμα δήλωνε: «ήλπιζεν ο κομμουνισμός – και αυτή υπήρξε η αυταπάτη του – ότι ήτο δυνατόν ημείς να παριστάνωμεν την κυβέρνηση και εκείνος να διαθέτει την πραγματική δύναμη…».
Και ξημέρωσε 3 του Δεκέμβρη 1944. Η μέρα δρασκέλισε τον Υμηττό σκορπώντας χαμόγελα. Δεν είχε μαντέψει φαίνεται ότι θα ξεσπούσε το κακό… …Πέρασαν 76 χρόνια, από τότε που οι ταγματασφαλίτες και τα τανκς του Σκόμπι, με την καθοδήγηση του Γ. Παπανδρέου και των Εγγλέζων, ματοκύλισαν την Αθήνα.
Πέρασαν 76 ολόκληρα χρόνια από τις 3 Δεκέμβρη του 44 και εμείς οι αντιστασιακοί δε θα ξεχάσουμε ποτέ ποιοι στάθηκαν υπαίτιοι για τα αιματηρά γεγονότα που επακολούθησαν και έμειναν στην ιστορία σαν η «Μάχη της Αθήνας» και τα «Δεκεμβριανά». Αντιστασιακός
Πρωί. Οι γλάροι τινάζοντας ενδεικτικά τα φτερά τους, άφηναν τις ακτές, κι άρχισαν να πετούν πάνω από το γαλήνιο Botany Bay*. Στόχος τους ήταν να υποδεχτούν το τεράστιο εμπορικό καράβι, που μόλις έγινε αισθητό στο βάθος του απέραντου Ειρηνικού ωκεανού. Την ίδια στιγμή από τα υψώματα του la pεrouse o ήλιος ξεπρόβαλλε, βαμμένος όλος κοκκινιές και λεπτό με λεπτό κατακτούσε το γαλάζιο του ουρανού. Το καλοκαίρι θερμό, στεγνό τούτες τις μέρες, ήταν ότι ευχάριστο για όλους τους κατοίκους του Σύδνεϋ που κάθε φορά εύρισκαν την ευκαιρία να δροσιστούν στις φημισμένες παραλίες του, να γευθούν την δροσιά και την αρμύρα της θάλασσας ποικιλοτρόπως. Είναι Κυριακή 26 του Δεκέμβρη 2004. 2η Χριστουγεννιάτικη μέρα αργίας, κι οι ξανθές «νιόφτιαχτες» παραλίες των νότιων προαστίων, από το Dolls point, ως το «ελληνικό» Brighton le sands είχαν την τιμητική τους. Από νωρίς πρωί εκτός από τους περίοικους, άρχισαν να καταφθάνουν κι εκατοντάδες κάτοικοι όλων των εθνοτήτων κυρίως από τα καυτά δυτικά προάστεια, που δεν είχαν την πολυτέλεια να βρίσκονται κοντά σε θάλασσα για να αντιμετωπίσουν την αφόρητη ζέστη του καλοκαιριού. Και να τώρα που όλα, σ αυτές τις παραλίες είχαν πάρει το χρώμα τους, την κίνησή τους, τον ήχο τους. Οι πρώτοι θαρραλέοι κολυμβητές της μέρας ήταν κάτι παλιοί ναυαγοσώστες που πίστευαν πως το καλύτερο κολύμπι το κάνεις τα ξημερώματα. Πιο κει στους τσιμεντένιους πεζόδρομους που άγγιζαν τις ακτές σε μήκος έξι χιλιομέτρων, υπέρβαροι όλων των ηλικιών έκαναν ένα ηρωικό αγώνα για να ρίξουν τα κιλά τους, τρέχοντας ή περπατώντας με γοργούς ρυθμούς. Κοντά σ αυτούς ποδηλάτες, ζωόφιλοι με τα τετράποδά τους, αθλητές, αθλήτριες, ως και μοντέλα της πασαρέλας πρόσδιδαν σ αυτό το χώρο ένα έντονο συνάμα Χριστουγεννιάτικο παρόν. Κι αυτό γιατί τα συνήθη καπέλα ηλίου σε πολλές περιπτώσεις είχαν αντικατασταθεί με αγιοβασιλιάτικα* σκουφιά. Ξέχωρο επιβλητικό σήμερα το Botany Bay. Η ματιά λαίμαργη ρουφούσε όλες τις ομορφιές του τοπίου, που κάθε στιγμή άλλαζε τα χαρακτηριστικά του καθώς δεκάδες πλεούμενα, ιστιοπλοϊκά, ψαρόβαρκες , κανό, λουόμενοι γέμιζαν ακτές και θάλασσα. Κατά της 11 η ώρα, όλοι οι χώροι είχαν καταληφθεί από παρέες. Οι Αυστραλοί προτίμησαν να απωθήσουν το κορμί τους πάνω στην καυτή άμμο στην πλαζ της «Λαίδης Ρόμπινσον» χωρίς ιδιαίτερες προφυλάξεις, όπου ρουφούσαν τις ακτίνες του ήλιου με ευχαρίστηση. Απεναντίας, οι Έλληνες, οι Ιταλοί οι Λιβανέζοι κλπ. προτίμησαν τις σκιές των κουκουναριών, και των ελάτων που κυριαρχούσαν στο χώρο. Κύριο χαρακτηριστικό των στιγμών αυτών ήταν η χαρά, που διέκρινες στα πρόσωπα όλων εξ αιτίας της Χριστουγεννιάτικης ατμόσφαιρας, για άλλους της ξεγνοιασιάς που πρόσδιδαν οι μέρες αργίας. Αισθητή και η παρουσία των Άγιο-Βασίληδων που μοίραζαν μπαλόνια στα παιδιά, ενώ άλλοι στόλιζαν στο πάρκο τα έλατα με χρωματιστές κορδέλες και Χριστουγεννιάτικα στολίδια. Ακόμη και οι γαργαλιστικές μυρουδιές από το ψήσιμο των μεζέδων άνοιγαν την όρεξη εφιαλτικά όμως για τους ανυπόμονους καλοφαγάδες.
Ξέχασα να αναφέρω πως σ αυτά τα καλέσματα του Καλοκαιριού, του γαλάζιου και της ξεγνοιασιάς δεν έλειπαν κι οι ρομαντικοί της βόλτας. Ένα απ’ αυτούς ήμουν κι εγώ. Τώρα μάλιστα που απαλλάχτηκα από το «πρέπει της εργασίας» είχα όλο τον χρόνο, να κάνω μακρινούς περιπάτους, σ αυτές τις πανέμορφες παραλίες του Botany Bay. Το μεσημέρι μάλιστα αποφάσισα να γευματίσω σε παραπλήσιο γραφικό εστιατόριο. Εκεί απολαμβάνοντας το ωραίο φαγητό με βρήκε τυχαία κι ένας γείτονάς μου. Είχε κουραστεί απ’ το περπάτημα, και ήρθε να ξεκουραστεί και να τσιμπήσει κάτι όπως είπε. Ο γείτονάς μου ήταν τύπος ομιλητικός και ρεαλιστής, το αντίθετο από εμένα που ήμουν ρομαντικός και ονειροπαρμένος. Δεν ταιριάζαμε. Όμως διατηρούσαμε τον σεβασμό ό ένας για τον άλλο. Του είπα και κάθισε στο ίδιο τραπέζι. Παράγγειλε κι αυτός το δικό του φαγητό κι έτσι βρήκα κι εγώ την ευκαιρία ν αρχίσω την κουβέντα με κάτι σαν ποιητικό, γιατί κοντά στο καλό φαγητό, και το κρύο άσπρο κρασάκι, η ψυχή το έσκαγε από την φυλακή της, ανδρειωνόταν και πάντα κάτι είχε να μας πει.
«Κώστα, του λέω δείχνοντας κατά μήκος της αμμουδιάς τα μικρά παιδάκια που έπαιζαν στην άμμο με τα κουβαδάκια τους, και που μάζευαν κοχύλια κι ότι σημαντικό είχε ξεβράσει η θάλασσα. Κοίτα πόσο χαρούμενα είναι. Κοίτα με τι περιέργεια περιεργάζονται τους αστερίες, τα τοπάζια…» O γείτονάς μου δεν μίλησε. Κούνησε μόνο το κεφάλι του, ήπιε μια γουλιά κρασί κι ύστερα μια απροσδιόριστη σιωπή σκέπασε το πρόσωπό του. Μα εγώ συνέχισα να του μιλάω. «Ξέρεις γιατί η θάλασσα ξεβγάζει τέτοιους θησαυρούς; Δεν ξέρεις, έ τότε θα σου πω εγώ. Πολλοί πιστεύουν πως η θάλασσα έχει την ευαισθησία της καρδιάς του ανθρώπου. Δεν ανέχεται ψύλλο στον κόρφο της. Η αλήθεια είναι άλλη. Ξέρω εγώ που μπορώ να μιλώ μαζί της. Η θάλασσα υποφέρει από μοναξιά, από τρυφερότητα , απ’ αγάπη. Σαν τη γη κι αυτή για ότι συμβαίνει στους κόρφους της – όπου το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό – ξεσπάει στα βράχια και χτυπά αλύπητα την άμμο μη και κάποτε ξυπνήσουν κι ανταλλάξουν μια κουβέντα μαζί, να τους πει τον πόνο της. Όμως αυτοί τίποτε. Παραμένουν βουβοί κι αδιάφοροι σαν πεθαμένοι… Μια μέρα όμως η θάλασσα είδε να κάθεται σε μια ακρούλα του βράχου έναν απελπισμένο άνθρωπο. Τον πλησίασε με τον τρόπο που αυτή ήξερε, μίλησαν μαζί κι ο άνθρωπος συνήλθε. Ξαναβρήκε χάρη της θάλασσας την αγάπη του για την ζωή. Κι από τότε άνθρωπος και θάλασσα τα βρήκανε. Γίνανε δυο πολύ καλοί φίλοι. Τον έμαθε πώς να μην κινδυνεύει απ’ τον θυμό της, τον δίδαξε να φτιάνει γερά πλεούμενα και να μαθαίνει κολύμπι. Ακόμη για να τον ευχαριστήσει του πρόσφερε την ξεκούραση με το γαλάζιο της, το ίδιο το σώμα της να εξασκείται και να γιατρεύεται. Ε, λοιπόν φίλε μου θα συμφωνήσεις πως ένας περίπατος σ αυτές τις χρυσές ακτές, με τις δεκάδες αποχρώσεις του γαλάζιου, μ αυτή την συμφιλιωμένη επιφάνεια του νερού και την μυστηριακή πραμάτεια στην άμμο σ οδηγούν στην ποίηση , γιατί είναι ποίηση…».
-Ξέρεις τι πάει να πει «Τσουνάμι;» Με διέκοψε ο γείτονάς μου μ απότομο θα ‘έλεγα τρόπο. Δεν ξέρεις…Τότε ρώτα τη θάλασσά σου που το παίζει σήμερα αθώα περιστερά… αλλά και να την ρωτήσεις εσύ που ξέρεις και μιλάς μαζί της, απάντηση δεν θα πάρεις… τότε θα σου πω εγώ. «Τσουνάμι» λοιπόν είναι ένα θεόρατο κύμα ύψους πάνω από 20 μέτρα. Μακρύ και κυκλικό όσος κι ένας ωκεανός. Βγάζει μια τρομακτική υπόκωφη βοή, αφρίζει σαν λυσσασμένο και τρέχει όσο ένα αεροπλάνο. Λοιπόν ένα τέτοιο κύμα έδειξε όλη την «γενναιοδωρία» της θάλασσας. Έπεσε με απίστευτη ορμή πάνω στις γεμάτες από κόσμο παραλίες της Ινδονησίας της Ταϊλάνδης, της Σριλάνκα και δεν ξέρω σε πόσες άλλες χώρες και πέρα από τις βιβλικές καταστροφές έπνιξε κυριολεκτικά εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, άνδρες γυναίκες και παιδιά, ντόπιους και τουρίστες. Δηλαδή έπνιξε όλους αυτούς π αγαπούσαν την θάλασσα που την συντρόφευαν, για να μη νιώθει μοναξιά. Δεν σεβάστηκε τίποτε. Ούτε ανθρώπινες ζωές, ούτε σπίτια, ούτε ξενοδοχεία, πλεούμενα , περιουσίες. Όλα τα κατέστρεψε στο ορμητικό του διάβα. Στο διάολο λοιπόν κι όλα τα στοιχειά της φύσης. Ύπουλα και κακά κτυπούν απροειδοποίητα κι αφανίζουν τα πάντα. Δεν μας έφταναν τα δικά μας ανθρώπινα προβλήματα, οι πόλεμοι τα πάθη και τα μίση, έχουμε τώρα κάθε τόσο κι αυτά τα στοιχειά της φύσης να μας κάνουν την «καρδιά περιβόλι». Μανιακοί αγέρες, φωτιές, σεισμοί, ακράτητες νεροποντές λιμοί αρρώστειες και τώρα και θανατηφόρα παλιρροιακά κύματα. Παντού κα πάντα παραμονεύει ο θάνατος κι ο περήφανος άνθρωπος… ο υπερήφανος άνθρωπος ας γελάσω…μπροστά τους ένα τίποτε είναι! Κι έρχεσαι εσύ φίλε μου να μου μιλάς για θάλασσα και για ποίηση. Τι αξία μπορεί να έχει η ποίηση με τους πνιγμούς και την καταστροφή σαν ο άνθρωπος από αυτά τα στοιχειά πάψει να υπάρχει!».
Δεν κατάλαβα πόση ώρα εξακολουθούσε να μιλά ο γείτονάς μου. Διαπίστωσα όμως πως η όρεξη για φαγητό μου κόπηκε. Άφησα το εστιατόριο κι άρχισα να περπατώ κάτω απ’ τις κουκουναριές. Εκεί κατάλαβα την ορθότητα όσων με πληροφόρησε ο γείτονάς μου. Το είδα στα πρόσωπα των ανθρώπων που ξαφνικά είχαν χάσει την λάμψη της Χριστουγεννιάτικης χαράς. Το άκουσα κι από κάποια φορητά ραδιόφωνα που μετέδιδαν συνεχώς ειδήσεις και που η λέξη «Τσουνάμι» επαναλαμβανόταν συνεχώς. «Τσουνάμι, τσουνάμι το τέρας της θάλασσας …το τέρας της φρίκης…, από κάποια ευαίσθητα μάτια που έτρεχαν δάκρυα… Πόσο τυχερός στάθηκε ο Χριστός! Μόλις που πρόλαβε να γεννηθεί. Μόνο εκείνο το «επεί γης Ειρήνη κι εν ανθρώποις ευδοκία» των αγγέλων διακόπηκε απ’ τον απρόσμενο θρήνο που ξέσπασε σ όλα τα μήκη και πλάτη του πολυβασανισμένου πλανήτη μας.
Πριν αφήσω το Botany Bay γύρισα και του έριξα μια τελευταία ματιά. Έστω κι αν σ αυτή την φρικτή τραγωδία δεν έφταιξε σε τίποτε αυτό, ωστόσο μου φάνηκε πολύ μισητό. Το «τέρας τσουνάμι» πλανιόταν πάνω στο θαλάσσιο χώρο σαν να με κοίταζε με χίλια φθονερά μάτια. Τούτη την θλιβερή μέρα, ο ρομαντισμός κι η ποίηση σήκωσαν τα χέρια ψηλά και μαζί τους κι ο ποιητής.
Υστερόγραφο. Κάτι παρόμοιο αισθάνομαι και τώρα εν έτι 2015 σαν αντικρύζω θάλασσα. Αυτή τη φορά δεν είναι το τσουνάμι με τα χίλια μάτια του να με κοιτάζει απειλητικά αλλά τα χιλιάδες μάτια των προσφύγων που πνίγηκαν στην Μεσόγειο και στο Αιγαίο, και είναι σαν να με ρωτούν, γιατί;
Botany Bay. Κόλπος, του Σύδνεϋ. Φυσικό, κύριο εμπορικό λιμάνι του Σύδνεϋ. Ιστορικός κόλπος , όπου ο καπετάνιος ΚΟΟΚ ανακάλυψε την Αυστραλία. Γύρω του βρέχονται πολλά νότια και ανατολικά προάστεια του Σύδνεϋ.
Στην Αυστραλία ο Άγιος Βασίλης παρουσιάζεται τα Χριστούγεννα, ως «πατέρας των Χριστουγέννων» κι όχι ως Άγιος Βασίλης. Έχει την ίδια φορεσιά και κάνει την ίδια δουλειά. Μοιράζει δώρα.
Οι «Βρυσούλες γνώσης» από το Σύδνεϊ της Αυστραλίας σας εύχονται καλές γιορτές και Ειρηνικό, Αγωνιστικό, Ευτυχισμένο, το 2021 ************************************************
ΠΟΙΗΣΗ – ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
«Ο μουσικός του δρόμου» Διάσταση 105 εκ. x 145 εκ.
O ΒΡΑΧΝΑΣ
Ξυπνώ πρωί με αχ και βαχ το νοίκι απλήρωτο με κράζει και η λεπίδα του βραχνά βαθιά τη σάρκα μου χαράζει. Βαρέθηκα τα αφεντικά που διαταγές μονάχα δίνουν και τον ιδρώτα μου τον ρίχνουν να ξεδιψάσουν τα φρικιά. Μου ‘κοψε η ΔΕΗ το φως κι από νερό δεν έχω στάλα κι άλλα προβλήματα μεγάλα άλυτα τα ‘χει ο γιατρός. Βαρέθηκα, μα το Θεό! στο πέρα δώθε να με βρίσκω άφυλλο δέντρο δίχως ίσκιο να κοπανιέμαι στο κενό.
Τέταρτη, 16 Δεκεμβρίου 2020
***********************************
ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ– ΠΟΙΗΣΗ Κώστας Ευαγγελάτος
Από το ημερολόγιο τέχνης 2021 του Κώστα Ευαγγελάτου, διαλέξαμε την ζωγραφιά που εκφράζει με ένα αριστουργηματικό τρόπο τον μήνα Οκτώβριο και κατ’ επέκταση την εποχή του Φθινόπωρου
«Μέσα από λίγους στίχους πηγάζουν τόσα πολλά. Αυτή είναι η ποίηση του Κ.Ευαγγελάτου Βρ.Γνώσης»
ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ Ι
Μυρίζοντας αγνότητα αρδεύω πίκρα. Σφηνοειδής γραφή σμιλεύει την αγάπη. Η τεφροδόχος έτοιμη στην κρυπτη της ζωής.
ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ ΙΙ
Μέρα μνημόσυνης αγάπης σκόρπισα άνθια στα πωριά και άλειψα τα κάγκελα με συλλαβές συγγνώμης
ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ ΙΙΙ
Τρέμουν διάσπαρτοι αρμοί στη σεισμική φορά της γης. Στο κάτοπτρο της μνήμης τα χνώτα των εγκάτων της.
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ … 2020
Χριστούγεννα στο πατρικό μου σπίτι. Παγόδα μιας Αγάπης που υφαίνει. Φώτα που λάμπουν στον υγρό φεγγίτη. Τριαντάφυλλα στον κήπο που ανασαίνει. Και στην ψυχή μου της Ελπίδας πλάνη πτήση με φίλους που όπου νάναι φθάνει!
***********************************
ΠΟΙΗΣΗ-ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Γερ.Μ.Λυμπερατος
«ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ» ΜΑ ΔΕΝ ΣΙΩΠΟΥΜΕ!
Κανένα νιόβγαλτο πουλί δεν κάθεται σε μαραμένο φύλλωμα. Κανένα αστέρι ποτέ δεν κλείστηκε στο καβούκι του. Κανένα τραγούδι φυλακισμένο δεν μιλά για την χαρά του τρύγου. Καμιά χαραμάδα δεν θα σου φέρει το φως που χρειάζεσαι. «Μένουμε Σπίτι» Μα δεν σιωπούμε! Έβγα στο μπαλκόνι σου και μίλα στον άδειο δρόμο. Αν κάποιος σε κοιτάξει θα πει πως αυτός σε άκουσε. Αύριο ο ένας θα γίνουν δυο κι αργότερα χιλιάδες. Μπορούμε ν’ αρχίσουμε να μιλάμε για ένα καλλίτερο κόσμο. Χωρίς κοινωνικούς ιούς και Κορωνοιούς!
«μπαλόνια» Από κάπου ξέφυγαν και κατρακυλούν ανυποψίαστα στην μαρμάρινη σκάλα. Μια από τις τελευταίες ζωγραφιές του Γερ.Μ.Λυμπεράτου.
Το περιοδικό ΦΩΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ (τεύχος29) βρίσκεται εδώ στις Βρυσούλες γνώσης για μια ακόμη φορά. Όπως πάντα Επίκαιρο, Ενημερωτικό, Μορφωτικό και προ πάντως Αγωνιστικό. Είναι το περιοδικό της ΑΠΕΛ-Σ (Αγωνιστική Πανελλήνια Ενότητα Λογοτεχνών – Συνεργαζόμενων) που κάθε τρείς μήνες μας μεταφέρει στις δημιουργικές στιγμές της καθημερινότητά μας, καλλιτεχνικές, λογοτεχνικές αλλά και σ’ αυτές που εκ των πραγμάτων μας οδηγούν στην αγωνιστική αντιμετώπιση των συσσωρευμένων προβλημάτων στην ΥΓΕΙΑ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, εξ αιτίας της κακής αντιμετώπισης της πανδημίας από την κυβέρνηση αλλά και της οικονομικής κρίσης. Στο τεύχος 29 του περιοδικού «ΦΛ» θα βρείτε ένα ευρύ φάσμα θεμάτων που αγγίζουν τον κάθε ένα από εμάς. Ενδιαφέροντα άρθρα, λογοτεχνικά κείμενα (ποιήματα, διηγήματα) Φωτογραφικό υλικό από τις πρόσφατες κινητοποιήσεις του ελληνικού λαού, μορφές του πνεύματος, βιβλιοπαρουσιάσεις κλπ. Σ΄ αυτούς τους πραγματικά δύσκολους καιρούς που μας υποχρεώνουν -χρησιμοποιώντας την πανδημία – και να σιωπούμε το περιοδικό αυτό λειτουργεί σαν ένα αντίβαρο που θέλει τον άνθρωπο στην πρώτη γραμμή του αγώνα είτε αυτός είναι πολιτικο-οικονομικός είτε καλλιτεχνικός είτε υγείας. Καλό διάβασμα λοιπόν και είμαστε σίγουροι πως στο τέλος θα νιώσετε μεγάλη ικανοποίηση!
Περισσότερες από 370 προσαγωγές και δεκάδες συλλήψεις στην Αθήνα την Κυριακή
Πηγή: Eurokinissi
Σε 374 προσαγωγές συνολικά προχώρησε η ΕΛΑΣ την Κυριακή, στην Αθήνα, αποκαλύπτοντας το όργιο κυβερνητικού αυταρχισμού την ημέρα της επετείου της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Μάλιστα, οι 135 από αυτές μετατράπηκαν σε συλλήψεις.
Η αστυνομία εμπόδισε βίαια κάθε συμβολική συγκέντρωση στη μνήμη του 15χρονου μαθητή, σε συνέχεια της βίαιης καταστολής την ημέρα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και του κλίματος τρομοκρατίας την ημέρα της πανεργατικής απεργίας.
Η κυβέρνηση είχε προχωρήσει στην απαγόρευση των συναθροίσεων σε όλη τη χώρα, από τις 5 το πρωί της Κυριακής έως και τις 12.
Την Κυριακή …εγκαινιάστηκε η χρησιμοποίηση από τους άνδρες των ΜΑΤ καμερών που θα μεταφέρουν εικόνα και ήχο σε ζωντανό χρόνο, προσθέτοντας ένα ακόμη μέτρο χαφιεδισμού στο κατασταλτικό οπλοστάσιο του αστικού κράτους.
Λησμονημένες απασχολήσεις των παιδιών – Φύλακες γαλιών –
Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, και πολλές νοικοκυρές κάνουν σκέψεις για την προμήθεια της γαλοπούλας τους και τον τρόπο του μαγειρέματός της. Θα την αγοράσουν βέβαια έτοιμη, καθαρισμένη από τον κρεοπώλη τους ή από το … σούπερ-μάρκετ. Σήμερα υπάρχουν κατ᾽ αναλογίαν προς τα ορνιθοτροφεία και … γαλοτροφεία, αν θα μπορούσε να τα ονομάσει κανείς έτσι. Παλιότερα η εκτροφή της γαλοπούλας ήταν ατομική – οικογενειακή – υπόθεση του καθενός.
Στο χωριό μας, την Κανδήλα Ακαρνανίας, για τα Χριστούγεννα η γαλοπούλα ως χριστουγεννιάτικο φαγητό μάς ήταν άγνωστη (υπήρχε το γουρούνι, που τρέφονταν σε κάθε σπίτι– αρνί τη Λαμπρή, γουρούνι τα Χριστούγεννα). Εν τούτοις τρέφονταν γάλοι και γαλοπούλες (γαλιά), για να πουληθούν μέσω των εμπόρων στο παραλιακό χωριό, τον Μύτικα, και να φτάσουν με το καράβι ώς τον Πειραιά. Ναί, στην Κανδήλα τρέφονταν πολλά γαλιά. Μερικές οικογένειες είχαν μικρά κοπάδια. Τα γαλιά όμως δεν μπορούσες να τα φυλακίσεις σε κοτέτσι, και ούτε μπορούσαν να αρκεσθούν στα λίγα σκύβαλα που θα τους έριχνες στην αυλή. Χρειάζονταν απλοχωριά και βοσκή· πράγμα που ήταν συνυφασμένο με φύλαξη. Κάθε πρωί το κοπαδάκι των γαλιών έπρεπε να οδηγηθεί στον κάμπο. Και η φύλαξη και η οδήγηση στη βοσκή ανήκε στα καθήκοντα των παιδιών της οικογένειας, μικρότερων ή μεγαλύτερων. Ήταν μια ειδυλλιακή εικόνα το κοπαδάκι των γαλιών: Μπροστά τα γαλιά και δίπλα τους το γαλοβοσκόπουλο με ένα μακρύ καλάμι στο χέρι για να τα κατευθύνει στον σωστό δρόμο – το μουσικό γλου-γλου τους, συνοδευτικό του βήματος. Και το βραδάκι η ίδια ειδυλλιακή επιστροφή.
Πόσοι, αργότερα σε άλλους τομείς διακριθέντες, άνδρες απ᾽το χωριό, που δεν ζουν πλέον, δεν θα είχαν να αναφέρουν στη βιογραφία τους ως πρώτο τους επάγγελμα στην υπηρεσία της οικογένειας τη φύλαξη γαλιών. Ανάμεσά τους και ο αγαπημένος μου φύλακας! – Φυλάγοντας τα γαλιά του, διάβαζε τα πεταμένα στον κάμπο βιβλία.
Η είσοδος του Δεκέμβρη, ενώ η πανδημία και η κρίση συνεχίζονται αναπόσπαστα δεμένες και απειλητικές, εκ των πραγμάτων περιορίζει τα καλλιτεχνικά δρώμενα και ιδιαίτερα τα εικαστικά γεγονότα. Πάντως παρόλα τα δισεπίλυτα θέματα και προβλήματα που έχουν ανακύψει από τις καραντίνες, εκδόθηκε και θα κυκλοφορήσει σύντομα το ετήσιο εικαστικό ημερολόγιο μου, με πρόσφατα ζωγραφικά έργα και performance, με τίτλο: ΑΙΣΘΗΤΙΚΕΣ ΕΝΟΡΑΣΕΙΣ.
Παράλληλα από τις 14 Δεκεμβρίου μέχρι τις 10 Ιανουαρίου, του νέου χρόνου, θα είναι επισκέψιμο τόσο το Art Studio EST- la Chambre στην Αθήνα, Πρατίνου 87, πίσω από την Εθν. Πινακοθήκη, στα ART WEEKENDS, καθώς και ο «Kήπος του Χαρίλαου» της Σύγχρονης Πινακοθήκης Villa Ροδόπη στο Αργοστόλι, Μαντζαβίνου 8, έναντι Mega, με έκθεση γλυπτικών κατασκευών, συνθέσεων με αλίκτυπα ξύλα καθώς και έργα στο χώρο από την μόνιμη συλλογή.
Επετειακό ημερολόγιο χορωδίας και μαντολινάτας Αργοστολίου
Για οποιαδήποτε επίσκεψη, εφόσον βέβαια απαλυνθούν τα μέτρα προστασίας, είναι απαραίτητη η προσυνεννόηση και η τήρηση όλων των μέτρων άμεσης επικοινωνίας.
Εκ βαθέων ευχές για Υγεία και καλύτερες συνθήκες και μέρες της ζωής μας, για τις οποίες απαιτείται καθημερινός αγώνας, προσωπικός και κοινωνικός!
Καλές Γιορτές…! Κώστας Ευαγγελάτος και συνεργάτες.
ART STUDIO EST-LA CHAMBRE, ΑΘΗΝΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ VILLA ΡΟΔΟΠΗ, ΑΡΓΟΣΤΟΛΙ Πληροφορίες: 26710 28501, 210 7294259, 6944621286.
«Εφυγε» χτες από τη ζωή η σπουδαία ηθοποιός και αγωνίστρια Δάφνη Σκούρα. Η κηδεία της θα γίνει σήμερα Πέμπτη, στις 2.30 μ.μ., στην εκκλησία Παναγίτσα στο Μάτι.
Γεννημένη στο Παγκράτι, με μικρασιατική καταγωγή, η Δάφνη από μικρή ηλικία έκανε φανερό το ταλέντο της στην υποκριτική. Από μαθήτρια κιόλας παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής στη Σχολή της Μαρίκας Κοτοπούλη, ενώ σε όλη την πορεία της στο σανίδι διέπρεψε σε πρωταγωνιστικούς ρόλους του εθνικού και διεθνούς ρεπερτορίου. Συνεργάστηκε με κορυφαίους σκηνοθέτες και θιάσους, ενώ για πολλά χρόνια υπήρξε και η ίδια θιασάρχης, αφήνοντας το αποτύπωμά της στο χώρο του θεάτρου. Βοήθησε και στήριξε ως θιασάρχης πολλούς ηθοποιούς – αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, που πάλευαν να βρουν ένα μεροκάματο όταν επέστρεψαν από τις εξορίες και τις φυλακές.
Παράλληλα με την πορεία της στην τέχνη, η Δάφνη είχε σημαντική συμβολή στους αγώνες του λαού μας. Υπήρξε ενεργό μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Στρατεύτηκε με το δίκιο του λαού, αξιοποιώντας τη διεισδυτικότητα της τέχνης που υπηρετούσε σε όλη την πορεία της ζωής της. Ηδη από την περίοδο της Κατοχής συμμετέχει ενεργά στην Εθνική Αντίσταση. Το 1943 – ’44 διακινούσε προκηρύξεις του ΕΑΜ στο κέντρο της Αθήνας, αψηφώντας όλους τους κινδύνους, ενώ η φωνή της ακουγόταν τα βράδια από το «χωνί» στις συνοικίες του Βύρωνα και του Υμηττού. Μάλιστα, είναι πολύ σημαντικές οι μαρτυρίες της για τους τρεις ηρωικούς ΕΠΟΝίτες, που άφησαν την τελευταία τους πνοή στο «Κάστρο» του Υμηττού και ήταν φίλοι της. Μετά τα Δεκεμβριανά, εξαιτίας της δράσης της, ο διευθυντής του θεάτρου «Κοτοπούλη» δεν ανανέωσε τη σύμβασή της, γιατί κάποιος την «κάρφωσε» ότι θεάθηκε να συμμετέχει σε διαδήλωση με κόκκινες σημαίες.
Το 1958 παντρεύεται τον αγωνιστή δικηγόρο, μετέπειτα πρόεδρο της ΕΕΔΥΕ και επίτιμο πρόεδρο του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης, Ευάγγελο Μαχαίρα. Aυτό, μαζί με τη συμμετοχή της στους κοινωνικούς αγώνες, θα προκαλέσει την απόλυσή της από το Εθνικό Θέατρο και το ραδιόφωνο, καθώς και τη στέρηση του διαβατηρίου της. Με τους Μάνο Κατράκη και Μήτσο Λυγίζο θα είναι τιμητική φρουρά στην κηδεία του Γρηγόρη Λαμπράκη και λίγο αργότερα θα γίνει ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Νεολαίας Λαμπράκη. Είχε σημαντική συμβολή στον αγώνα κατά των ναρκωτικών και στην Κίνηση για τη Διεκδίκηση των Γερμανικών Αποζημιώσεων από την εποχή της Κατοχής.
Ξεχωριστή, όμως, ήταν η προσφορά της στο αντιπολεμικό – αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, μέσα από τις γραμμές της ΕΕΔΥΕ. Η Δάφνη Σκούρα ήταν από τις προσωπικότητες που υπέγραψαν την ιδρυτική διακήρυξη της ΕΕΔΥΕ το 1955, ανέπτυξε πλούσια δράση μέσα από την Επιτροπή Ειρήνης Διανοούμενων και Καλλιτεχνών της ΕΕΔΥΕ, ενώ για πάνω από 20 χρόνια διετέλεσε μέλος του Εθνικού της Συμβουλίου.
Η ΕΕΔΥΕ, οι αγωνιστές του αντιπολεμικού – αντιιμπεριαλιστικού κινήματος αποχαιρετάμε με θλίψη την αγωνίστρια Δάφνη Σκούρα. Η παρακαταθήκη που αφήνει μέσα από την τέχνη, τη δράση, αλλά προπαντός μέσα από τη σεμνή στάση ζωής που τη χαρακτήριζε, είναι πολύ σημαντική για τους αγώνες μας για πραγματική ειρήνη, φιλία, αλληλεγγύη, αμοιβαίες και επωφελείς σχέσεις μεταξύ των λαών. Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην κόρη της Αλεξία, στα εγγόνια της Νίκο και Δάφνη, καθώς και σε όλους τους οικείους της.
Η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ), με ανακοίνωσή της, αποχαιρετά με μεγάλη θλίψη την σπουδαία ηθοποιό και αγωνίστρια του αντιπολεμικού – αντιιμπεριαλιστικού, συνολικά του λαϊκού κινήματος, Δάφνη Σκούρα.
Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΟΥ ΚΟΛΑΖ ΜΕ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΗΜΑ
Πηγή: Eurokinissi
ΒΡΥΣΟΥΛΕΣ γνώσης 