ΝΕΑ ΑΡΧΗ
του Ιακώβου Γαριβάλδη (Μελβούρνη)
Ξεχασμένο μπλοκάκι του χθες
με καινές αναμνήσεις, δε φταις
που σε άφησα τόσο καιρό
παραπαίοντας σ΄άλλο λυγμό.
Ξεχασμένο μπλοκάκι του χτές
με γραμμένες μου λέξεις μισές
τις παράτησα στο πουθενά
λίγες σκέψεις που κάναν φτερά.
Ξεχασμένο μπλοκάκι του χτές
δεν σ΄ανοίγω όσο κι αν θες,
ναρκωμένος οθόνες κοιτώ
και για τέχνη πια δεν συζητώ.
Ξεχασμένο μπλοκάκι του χτες
που κρατάς τις ελπίδες κλειστές
έχω μία μονάχα ευχή
να σε χάσω για νέα αρχή…
*****
ΔΕΝ ΗΡΘΕΣ…
του Γεράσιμου Μ. Λυμπεράτου (Σύδνει)
Τ΄αστέρια κρύφτηκαν
πίσω απ΄ τα σύννεφα.
Οι πρώτες στάλες βροχής
τα δάκρυα της λύπης μου.
Ένα κερί αναμμένο
λαμπύριζε
πάνω στην τούρτα
των γενεθλίων σου.
Δεν ήρθες να το σβύσεις.
Τούτο τα βράδυ
με βρήκε μόνο…να κλαίω…
στην άκρη
της ξεψυχισμένης φλόγας!
*****
ΙΣΩΣ…ΜΑ…
της Μ.Τσιχλιδοπούλου- Μόργκαν (Σύδνει)
Οι ώρες της νύχτας
μαύρες σκιές πέφτουν πάνω στα άψυχα.
Το φως της λάμπας ανεπίστρευτο ονειροπόλημα.
Σα τρομαγμένη πεταλούδα
χτυπά η καρδιά πάνω στο σβηστό γυαλί.
τέτοιες ώρες ακουμπά
τα σκελετωμένα χέρια ο φόβος
αλάθευτα γύρω από το λαιμό.
Και να , μια αχτίδα απ΄ το φεγγαρόφωτο,
πλησιάζει , στέκεται, ίσως…μα…
κοιτάζει γύρω και φεύγει.
Πάλι σκιές χτυπούν στ΄άψυχα
κι όλα συντρίμια
σωριάζονται στην κάμαρα.
*****
ΔΑΚΡΥΑ
της Δήμητρας Κουτούλη (Μελβούρνη)
Ω! Τι μεγάλη δύναμη
που έχουνε τα δάκρυα…..
Ενώ σε πρόσωπα κυλούν…
…μπορούν και φτάνουν
στις ψυχές!
Κι όλες τις άγνωστες… πτυχές
τις ξεδιπλώνουν και… μιλούν…
Διαμάντια …Τρεμοστάλαχτα!
λόγια βουβά! Μιλάνε
Ω! Κατευθείαν στην …ψυχή!
είναι τα δάκρυα …μια βροχή
ίδια στην κάθε εποχή
και λένε τόσα-τόσα
μιλώντας κάθε…γλώσσα
ήσυχα σαν …κυλάνε…
Ω! Τι μεγάλη δύναμη
που έχουνε τα δάκρυα
λόγια βουβά…Μιλάνε!!
*****
ΚΥΜΑΤΙΖΟΥΝ ΤΑ ΤΟΞΑ
του Δημήτρη Τσιγκρή (Σύδνει)
Κυματίζουν τα τόξα
στόχους ανυπαρξίας
αδιαίρετου ίχνους
φυσικών απαντήσεων.
Αντίλαλοι παραφροσύνης
υπηρετούν τις σχέσεις
στα ήθη παραγωγής
βιο- αριθμών.
Έξοδοι υπαρκτικής λύτρωσης
συνοψίζουν βεβαιώσεις
στις διαβάσεις του » πεπερασμένου»
Εγγυητική επιστολή
αυτοκαταστροφής.
*****
ΑΛΗΣΤΟΥ ΜΝΗΜΗΣ
του Γιάννη Κατσαρά ( Μελβούρνη)
στον Ι.Κατσαρά
Λαμπρός ο ήλιος
περήφανα καμάρωνε τα δώδεκα νησιά
στάθηκε πάνω στα κελιά του Πανορμίτη
έφεξε στο γιαλό
και ξύπνησαν οι ψυχές στον κόσμο τους,
από τ΄αναμμένα καντήλια κι ευωδίες
ένα τσούρμο σκάφανδρα που δεν γύρισαν
πήγαιναν τα μαντάτα
την άσβηστη θύμηση
σ΄εκείνο του καραβοκύρη
-πού ΄χα γυαλίσει κι εγώ παιδί-
οξειδωμένος θαλασσοκράτορας σε κουρσάρικα,
λαθεμένα νερά
αγκαλιά
με τα σφουγγάρια που μας ανάστησαν.
*****
ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ
του Γιώργου Καζούρη ( Σύδνει)
Παράξενη ζωή
Γέλιο χωρίς δονήσεις.
Φίλοι χωρίς να είναι.
Μεγαλώνουν τα παιδιά
ρωτάνε στ΄αγγλικά.
Ακόμα και ο Θεός
δίχως εξάρσεις,
φλεγματικός,
αγγλοσάξονας κανονικός.
*****
ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ
του Ευθύμιου Κοντού (Μελβούρνη)
Γιορτάζαμε τα επινίκια
σαν τέλειωσε ο πόλεμος
και την ειρήνη πούρχονταν
να γαληνέψει ο τόπος
την ξεχάσαμε.
Τον νικητή στρατό που παρήλαυνε
ραντίζαμε με άνθη και ροδοπέταλα,
και τους νεκρούς τους ξεχάσαμε.
Χιλιάδες μαυροφορεμένες, μάνες,
γυναίκες και ορφανά παιδιά,
ανάπηροι και τραυματίες
κι αυτούς τους ξεχάσαμε.
Τον νικητή στρατό χειροκροτούσαμε.
*****
ΕΙΔΑ
της Πιπίνας Δέσποινας Έλλη ( Σύδνει)
Οι πεταλούδες πέταξαν
κι είδα το πρόσωπό σου…
Στα κέρινα τα μάτια σου
πνιγήκανε οι θάλασσες,
εκεί οπού λυκνίζονταν
άρμενα οι ελπίδες
μ΄όνειρα φορτωμένα.
Ο ορίζοντας εμάτωσε,
τα γλαροπούλια κρύφτηκαν
στα μυστικά στέκια τους.
Η τιμωρία είν΄αδυσώπητη…
Τ΄ειν΄η αγάπη πού ΄δρεψες
εύκολη και συ Ρήγας…
Το μετωπό σου το αδρό
δεν ίδρωσε μια στάλα
σαν πού ΄κλεβε τα κρίνα
για να τα ποδοπατήσεις!…
*****
ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
του Νίκου Γ. Πιπέρη (Μελβούρνη).
Η πόρτα στο βάθος έκλεισε
αργά, ήσυχα στο γλυκό φύσημα
ενός απαλού, ανεπαίσθητου ανέμου.
Οι αχτίδες του ήλιου λιγόστεψαν
και η σκονισμένη φωτοχυσία
ανακατεύθηκε στο ξαφνικό
και αδιάκριτο φτερούγισμα
μιας νυχτερινής πεταλούδας
Τώρα ο διάδρομος
βυθίστηκε στο σκοτάδι.
**********
ΒΡΥΣΟΥΛΕΣ γνώσης 