«Το δίκαιο ολάνθιστο περβόλι» ένα ποίημα του Χρ. Δημούλα

ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΟΛΑΝΘΙΣΤΟ ΠΕΡΒΟΛΙ
Του Χρήστου Δημούλα

 

Ετούτα τα συντροφικά παιδιά
που διαβαίνουνε γκρεμούς σαν ακροβάτες
συνεχώς στις χούφτες τους βαστάνε μιά φωτιά
που κατάσαρκα καρβουνιάζει λιποτάκτες.

 Αυτό το συνειδητό ανθρωπομάνι
που καταιγίδες το γεμίζει ο καιρός
μέσα του καρπίζει το ρουμάνι
που θα παιχτεί της ζωής του ο χορός.

Γέλιο δολοφόνων τους στενεύει τον κλοιό
πιάνει τις πόρτες τους κι ειρωνικά καγχάζει
τους τάζει πάντα ενα τίποτα, αδιέξοδο και πονηρό
δόλωμα αιώνια γνωστό που στο γόνατο τα σφάζει.

 Ετούτο εδώ το ολάνθιστο περβόλι
που αγώνας και λαχτάρα του να απλωθεί παντού
συθέμελα ταράζεται στης Αδικιάς το βόλι
που του διαβάλλει αδιάκοπα το λογικό του νού.

 Μα ο Νούς ετούτων των παιδιών χρυσάφι
στάλα-στάλα τον ωκεανό του φτιάχνει
τα όπλα του με αγώνες του Λαού τα βάφει
το πόστο του για την μάχη πιάνει.

 Κι ο αγώνας του σκληρός, ματωμένος μακελάρης
στο κορμί και στην συνείδηση ο πόλεμος φρικτός
ο στόχος της Ανατροπής, ενάντιος δρασκελάρης
μα νικηφόρα τα ατσαλώνει ο ταξικός σκοπός!